Reis met ons mee 2005/2006 - China 1

Vrijdag , 1 Juli 2005

Na de goddelijke douche, werd het tijd om te gaan eten. We besloten gelijk maar de hutong (volkswijk) in te gaan en in het diepe te springen. Uiteindelijk vonden we een leuk Chinees restaurant waar ook veel Chinezen zaten te eten. Een goed teken altijd want dan weet je dat het eten vers en goed is. Gelukkig hadden ze een aantal gerechten in het Engels vertaald, dus bestelde we beide kip met cashew noten. We zullen rustig aan beginnen! Het eten zag er echt fantastisch uit, alleen daar kwamen de stokjes! Nou hadden we dit thuis al een beetje geoefend maar het viel toch niet mee om weer de slag te pakken te krijgen. Een van de obers was zo aardig het nog eens een paar keer voor te doen en uiteindelijk hadden we na een half uur toch wat binnen gekregen. Al heeft Fred zo nu en dan wel een beetje gesmokkeld met een lepel waar we de rijst mee op konden scheppen!!!
De eerste dag in Peking zijn we lekker de stad gaan verkennen. Al wandelend zijn we naar het park van de Hemelse tempel gelopen en hebben daar lekker relaxed rondgekeken. Helaas stond de tempel of Heaven in de stijgers en dat zullen we de komende week nog wel meer tegenkomen want Peking maakt zich op voor de Olympische Spelen van 2008. Maar al met al was het heerlijk om zo even in het park te zitten. Op de terugweg naar het hostel hebben we nog lekker gesnackt bij KFC. Als we verder lopen naar het hostel verdwalen we uiteindelijk hopeloos en we besluiten om de fietstaxi te nemen. En hier begaan we onze grootste blunder tot nu toe. Maar dat moeten jullie maar lezen bij "Lachuh". Uiteindelijk komen we waar we zijn moeten en genieten van wederom een heerlijke maaltijd. Ja het leven van een backpacker is zo slecht nog niet....beetje slapen, wandelen en lekker eten.
Zondag hebben we niet veel gedaan, gewoon lekker wat gelezen, gegeten en achter de computer gezeten. We hebben wel email contact gehad met Sandy en Edwin uit Amersfoort. Hun hebben we ontmoet op het eerste gedeelte van de TME. Zij zijn wat langer in Mongolie gebleven maar zouden uiteidenlijk ook naar dit hostel komen. We hebben even gemaild dat het een aanrader is en nu kregen we bericht terug dat ze maandagmiddag zullen arriveren. Het zou leuk zijn als we elkaar hier zouden treffen. Ondertussen hebben we via de SMS met Ruud en Yvette afgesproken om maandag avond met z'n allen te gaan eten. Toch leuk, even een hapje eten met wat nieuwe vrienden in Peking! Wat een wereldburgers zijn we toch.
Maandag zijn we vroeg op pad gegaan naar de grootste trekpleister van Peking; De Verboden Stad en het Plein van de Hemelse vrede. Het plein is echt enorm en het Rode Plein in Moskou valt hier echt bij in het niet. Het is er ook al enorm druk, echt een grote mensen massa. Op het plein staat ook een groot bord wat de dagen afteld naar het begin van de Olympische Spelen. Nog 1138 dagen en 10 uur! Uiteindelijk lopen we de Verboden Stad in en dit is echt een inmens complex. Het ene gebouw is nog groter dan het andere en het duurd wel ruim 2 uur eer we van de ene kant naar de andere kant zijn gelopen. Maar ook hier wordt enorm gerenoveerd. Toch is het nog steeds overweldigend. Vooral het laatste gedeelte waar de tuinen zich bevinden ziet er prachtig uit. Aan de achter kant van de Verboden Stad loop je gelijk een groot park in met een enorme uitzichttoren boven op een heuvel. Vanaf hier heb je echt een mooi uitzicht over de gehele stad, al wordt door de vele smok boven de stad het uitzicht wel een beetje belemmerd. Uiteidelijk belanden we achter in het park in een gedeelte waar veel Chineese bejaarden aan het stijldansen zijn. Er staat een mega grote geluidsinstalatie en de oudjes genieten met volle teugen van het dansen. Fred heeft gelijk sjans met een oud klein dametje wat wel met hem dansen wil. Hij vindt het toch niet zo'n goed idee. De dame reikt nog niet eens tot aan z'n navel! Toch was het fantastisch om te zien hoeveel plezier deze mensen er aan beleven. Uiteidelijk gaan we terug naar het hostel waar ook Sandy en Edwin gearriveerd zijn. En na wat touwtrekkerij komen ze gezellig bij ons op de kamer. 's Avonds gaan we gezellig met z'n zessen eten en dat wordt echt een dolle boel. De hele tafel staat vol met de meest fantastische gerechten en we zitten allemaal ijverig met onze stokken overal in te prikken. Als de rekening uiteidelijk komt slaan we recht achterover. Want we hebben de hele avond zitten eten en drinken voor 11,50 in totaal!!!! Dat geloof je toch niet. Later, als we nog even door de hutong lopen komen we ook Reinier nog tegen. En nu is het feest helemaal compleet. We staan zo hard te lachen en praten op straat, dat alle Chinezen nieuwsgierig worden wat er allemaal aan de hand is! Uiteidelijk hebben we echt een top avond gehad.
Dinsdag besluiten we dat we samen met Sandy en Edwin naar Xi'an gaan reizen en op het station kopen we kaartjes voor de nachttrein van vrijdag. We gaan lekker luxe reizen want we hebben met z'n vieren een coupe afgehuurd. Ook in het volgende hostel reserveren we een vier persoonskamer zodat we zeker weten dat we niet bij een stel rare op een kamer komen. In de grote steden zijn de hotels toch wel redelijk prijzig en op deze manier slapen we voor 5 euro pp. En het is nog gezellig ook! Verder doen we deze dag niet veel bijzonders. Al lukt het me 's middags wel om met behulp van een zeer geduldige Chinees wat foto's op de internet site te krijgen ("Ook zien"). Verder maken we plannen om morgen met een groepje Nederlanders naar de Chineese Muur te gaan. 's Avonds is het op de binnenplaats van het hostel een gezellige boel en het bier vloeid weer rijkelijk. Uiteindelijk gaan we de volgende dag met zeven Nederlanders en een Amerikaan op pad.
En na een kort nachtje vertrekken we dus met z'n allen naar het metro station. Om vanaf daar een taxi te nemen naar het plaatsje waar wij de muur willen beklimmen. En als een paar zeer zuinige Hollanders proberen we ons eerst met z'n allen in een zes persoons taxi te proppen. Het is wel lachen maar we zien het toch niet zitten om zo twee uur te blijven zitten. Dus uiteindelijk vertrekken we na veel ge-onderhandel met twee taxi's. En voor 7,50 pp hebben we die de hele dag tot onze beschikking. Als we de stad hebben verlaten rijden we door een prachtig mooi groen landschap. Uiteindelijk worden we bij een klein restaurantje afgezet en krijgen we te horen dat dit gedeelte van de muur gesloten is. Maar de eigenaresse van het restaurant weet wel een route waardoor we bij een stuk kunnen komen waar we nog wel op kunnen. Het avontuur gaat beginnen. We lopen door een prachtig landschap. Groen, heuvelachtig en vol met abrikozen bomen. De zon is ons ook zeer gunstig gezint vandaag. Want in alle dagen dat we hier zijn hebben we de zon door de smog nog niet gezien. Maar hier op het platte land is het een stralende blauwe lucht. Uiteindelijk komen we bij de muur maar zien echt geen mogelijkheid om erop te klimmen. We besluiten om maar weer terug te gaan naar het restaurant. Daar is iemand zo vriendelijk om ons de weg opnieuw te wijzen en uiteindelijk komen we na een zeer stijle klim bij een wachttoren van de muur terecht, En het is echt adembenemend. Wat een avontuur is dit. En we zijn hier echt de enige, geen enkele tourist te zien. Iedereen maakt te veel foto's en we genieten van alles om ons heen. Dit zijn echt de dingen waarvoor we dit doen. Als iedereen z'n ding gedaan heeft gaan we terug naar het restaurant waar we genieten van wederom een heerlijke noedelsoep. Op de terugweg bezoeken we ook nog een graftombe van een van de oude keizers en uiteindelijk zijn we rond zeven uur weer terug in het hostel. Hier drinken we nog een biertje op deze geweldige dag en met Marian en Iris verslinden we ook nog eens een superzalige piza! Een dag met een gouden wimpel!
Onze laatste volle dag in Peking brengen we door in het Zomerpaleis. Dit is een vervolg op de Verboden Stad en ligt 12km buiten het centrum, in een groot park aan een enorm meer. Als het vroeger te warm werd in de Verboden Stad verhuisde de gehele hofhouding naar het Zomerpaleis om daar te genieten van de mooie omgeving. Ook wij genieten van al het moois hier en slenteren lekker rustig door het enorme complex. Haasten heeft ook geen zin want daar is het echt veel te warm voor. De smog is inmiddels opgelost en de zon brand genadig. Vanmorgen om 11 uur was het al 36 graden in de schaduw! Dus alles gaat echt een versnelling lager. Aan het eind van de dag gaan we met de lokale bus weer terug naar de stad, waar we 's avonds met Sandy en Edwin echte Peking Eend gaan eten. En dat werd wederom weer een grote schrans partij! Als we teruglopen naar het hostel is het buiten nog ver boven de 30 graden, dus dat wordt een heet nachtje.
Vanmiddag vertrekken we met de nachttrein (14 uur) naar Xi'an waar we de komende dagen het Terra Cotta leger zullen bezoeken. Maar dat zullen jullie volgende week allemaal weer lezen. Verder hebben wij onze draai inmiddels helemaal gevonden in het reizen. Deze afgelopen week in Peking was echt heerlijk om weer een beetje op krachten te komen. En met al dat heerlijke eten zitten de verloren kilootjes er inmiddels weer allemaal aan en dat voelt toch wel wat beter dan al die uitstekende botjes. Ook de heimwee naar een oude, vertrouwde omgeving is wat vervaagt omdat we nu echt een hele week in 1 bed hebben geslapen. En dat is toch beter dan je elke dag afvragen waar we vanavond weer zullen slapen.

Veel liefs,
Fred en Petra


Donderdag , 7 Juli 2005

Hallo, hier zijn we weer, en dit keer vanuit Chengdu. We zijn hier vanmorgen aangekomen na een zeer warme en dus stinkende treinreis van 16 uur vanuit Xi'an. Waar we de afgelopen week hebben doorgebracht. Xi'an was de vroegere hoofdstad van China en dat is goed te zien. Het heeft een zeer rijke cultuur en verder nog steeds een zeer luxe uitstraling. Verder staat Xi'an vooral bekend om het Terra Cotta leger, wat ongeveer 30 jaar geleden daar gevonden is nadat het bijna 2200 jaar onder de grond heeft gelegen. Maar later hierover meer!
De laatste dag in Peking was echt super heet, wel boven de 40 graden en het leek wel of er een enorme fohn op de stad stond te blazen. Dus 's middags hebben we een taxi genomen met airco naar het treinstation. Hier was het een enorme chaos, maar toch wisten we al snel de wachtruimte te vinden voor onze trein naar Xi'an. Het inchecken op het station gaat net als op het vliegveld en ondanks dat iedereen gereserveerde plaatsen heeft, willen alle chinezen als eerste de trein in!!!. Uiteindelijk worden wij in een zeer luxe coupe voor 4 personen met 4 zachte bedjes gestopt. We zijn dan wel backpackers, maar we houden nog steeds wel van luxe natuurlijk. Grote hilariteit als er zelfs pantoffeltjes voor ons klaar staan en een bloemetje op tafel. Fred en Edwin maken er gelijk weer een feestje van en halen de lichtblauwe hoesjes van de hangers af, zetten deze op hun hoofd en beginnen het smurfenlied te zingen. En dan moet de trein nog vertrekken. Jullie begrijpen dat het weer tot laat gezellig was in deze coupe! Nadat iedereen weer heerlijk geslapen had, kwamen we de volgende morgen vroeg in Xi'an aan. Hier stond iemand van het hostel ons al op te wachten.
Als we bij het hostel aankomen is er nog geen kamer vrij, dus gaan we eerst lekker ontbijten. tevens maken we plannen voor de komende dagen en besluiten hier 4 dagen te blijven. Vervolgens gaan we lopend terug naar het station om weer treinkaartjes voor de volgende treinreis naar Chengdu te regelen want dan hebben we dat alvast maar gedaan. Tevens ontdekken we gelijk de stad een beetje. Ook hier is het op het station een enorme chaos en we besluiten beide in een rij te gaan staan. Fred en ik zijn als eerste aan de beurd dus wij bestellen de tickets voor ons vieren. Want ook naar Chengdu reizen we samen met Sandy en Edwin. Na wat heen en weer gepraat in het chinees en in het nederlands (wederom een fantastische combinatie) krijgen we het voor elkaar om 4 kaartjes te reserveren voor over 4 dagen. Alleen een grote teleurstelling, ze hebben geen soft-sleepers meer. Dat wordt dus gewoon bij het klootjes volk slapen, terwijl we net gewend waren aan de enorme luxe van een soft-sleeper. Maar goed, je moet alles eerst geprobeerd hebben voordat je erover oordeeld. Dus dat wordt treinen met een hard-sleeper. Als we later op weg naar het hostel langs een luxe bakker komen zwichten we allemaal voor koffie met taart. Voor het eerst in 3 weken eet ik een overheerlijk chocolade gebakje, dat is echt genieten. Koffie hadden ze er tot grote spijt van Fred en Edwin niet bij. Maar het gebakje smaakte er niet minder om. Terug bij het hostel is de kamer inmiddels klaar, maar hier zijn we niet blij mee. We worden ergens bovenin achter het kolenhok weggestopt en het ruikt er echt naar kolen. Hier durven we dus echt niet te gaan slapen. Dus Sandy en ik gooien al onze vrouwelijke charmes in de strijd en krijgen het voor elkaar om met een kleine bijbetaling een 4 persoons kamer met eigen douche en toilet te scoren! En dat vinden we echt niet erg want het gezamelijke sanitair is echt chinees, vies en vuil dus! Nadat we ons geinstaleerd hebben gaan we lekker douche en 's avonds gaan we nog even de stad in om wat te eten. In Xi'an wonen veel moslims, wat je in de restaurants dus ook weer terug ziet. Na lang zoeken belanden we uiteindelijk in een achteraf steegje bij een heel klein familie restaurantje. Een engels sprekende zoon probeerd ons te helpen maar hij kan niet zeggen wat er op de kaart staat!? Uiteindelijk vraag ik wat hij het lekkerste vind en dat bestellen we dus maar. En het viel mee. Noedelsoep met tomaten, ei en lever en de zelfde noedels met tomaten, ei en lever maar dan zonder soep. wel pittig maar goed te eten en samen met een biertje zijn we weer voor 1,20 klaar. Verder kruipen we vroeg ons bed in want morgen gaan we het Terra Cotta leger bezoeken.
Voor ons uitje naar het Terra Cotta leger hebben we weer met z'n vieren een tour geboekt. Ten eerste is het supergezellig met Edwin en Sandy en ten tweede hoeven we dan ook niet met een hele grote groep op pad en te doen wat de gids ons opdraagd. We blijven tenslotte eigenwijze Nederlanders. Dus met z'n vieren lekker op pad. Maar na nog geen uurtje rijden begint het gezeur al. Onze gids wil ons eerst naar een fabriek brengen zodat we kunnen zien hoe de terra cotta beelden gemaakt zijn/worden. Tot zover nog geen vuiltje aan de lucht maar als we na een verhaaldje van 2 minuten gelijk worden meegenomen naar een hele grote winkel waar allerlei prullaria te koop is, zijn wij snel klaar en lopen gelijk door naar de bus. En dit vindt onze gids natuurlijk niet leuk. Maar ja, dat is het voordeel als je met vier gelijkgestemde bent. Dus de reis ging verder naar het Terra Cotta leger. Daar aangekomen kregen we eerst een uitleg over het hoe en wat. Het Terra Cotta leger is bij toeval gevonden in 1974 door een boer die een waterput aan het graven was. Hij stuitte op een groot beeld gemaakt van terra cotta. Om een heel lang verhaal kort te maken, zijn uiteindelijke na vele opgravingen wel meer dan 7000 beelden gevonden. En het verhaal gaat dat 2200 jaar geleden de toenmalige keizer een heel groot leger heeft laten bouwen op ware grote om zijn graf te beschermen. Dus na zijn dood is er rond zijn graf een enorm leger van terra cotta beelden opgesteld met krijgers, paarden enz. enz. Al deze beelden zijn uniek, dus elk gezicht is anders. En alle beelden waren beschilderd in hele mooie kleuren. Helaas is alle verf verdwenen maar hebben ze wel vele beelden kunnen restaureren, zodat je toch een idee krijgt hoe dat er vroeger uitgezien moet hebben. Toch blijft het onvoostelbaar dat zolang geleden dit allemaal gemaakt is en dat het zolang dus verborgen is gebleven. Nu nog liggen er vele beelden onder de grond en dit hebben ze met opzet gedaan, zodat de terra cotta en de verf het beste bewaard zal blijven. Nadat we hier uitgebreid hebben rondgekeken vertrekken we voor een heerlijke lunch in een klein lokaal restaurantje. Alleen heeft onze gids hier andere gedachten over en probeerd ons in een groot touristenrestaurant te droppen. Maar ja, Hollands en eigenwijs he!!! Dus bleven we lekker in de auto zitten. Uiteindelijk na een heftige discussie brengt hij ons naar het volgende museum. Nadat wij hier 10 minuten hebben rondgekeken, besluiten we verder een lekker restaurantje op te zoeken. En hier smullen we weer fantastisch. Uieindelijk worden we door een zeer boze gids weer bij ons hostel afgezet, maar dat maakte de dag er niet minder mooi om. s' Avonds besluiten we bij de Pizahut te gaan eten maar daar staat een wachtrij van een uur voor. Dus gaan we opzoek naar een ander pizarestaurant. Maar dat valt niet mee. En een grote supermarkt wil ook al niet lukken. Het is gewoon onze dag niet. Uiteindelijk belanden we bij de Mc Donalds, je moet toch wat! Als we thuis komen bel ik voor het eerst even naar huis en het is leuk om weer even echt te praten, al is het veel te kort natuurlijk, maar wel heel fijn.
Maandagochtend vertrekken Sandy en Edwin voor 2 dagen naar de bergen en wij blijven in Xi'an. Na een rustige ochtend gaan we in de loop van de dag naar de Bell- en Drumtower. Deze twee tempels liggen in het centrum van de stad. de ene is bekend om al de bellen die er hangen (Bell) en de andere staat vol met enorme trommels (Drum). In beide tempels beluisteren we een muziek optreden met bellen en trommels. En in de Drumtower komen we Marian en Iris weer tegen met wie wij in Peking de muur hebben beklommen. 1,2 miljard Chinezen en toch kom je weer Nederlanders tegen. We kletsen gezellig wat bij en luisteren samen naar het drumspectakel. Na al deze culturele dingen brengen we nog een bezoek aan de Moslimwijk van Xi'an. Hier vind je allemaal etenstentjes op straat waar ze echt de meest vreemde/vies uitziende dingen verkopen. Maar het is toch wel leuk om te zien. Uiteindelijk belanden we in een heel beroemd dumpling restaurant en richten hier weer een ravage aan. Want tot twee keer toe laat ik de dumpling tussen mijn stokjes vandaan vallen in de sojasaus. Splats, over de tafel! Op weg naar het hostel vinden we uiteindelijk een mega grote supermarkt en gaan we verse groente inkopen zodat we 's avonds lekker salade kunnen eten. Een beetje vitamininen kan geen kwaad!
Dinsdag is lekker weer een rustdag. We slapen lekker uit, ontbijten buiten in de courtyard en rommelen wat op de kamer. Fred gaat een wandeling langs de stadsmuren maken en ik doe de was (ja echt waar, met de hand!!). Rondom de binnenstad ligt namelijk een muur van 14 km met aan elke kant een grote poort en op elke hoek een grote wachttoren. Aangezien het hostel tegen de muur aan ligt is het voor Fred dus onmogelijk om de weg kwijt te raken dus ik durf hem met een gerust hart te laten gaan. Als ik klaar ben met de was, ga ik lekker zitten lezen op de binnenplaats en als Fred na 4 uur terug komt lunchen we weer lekker buiten. Hij heeft onderweg wel heel veel bekijks gehad, want zoveel westerlingen zijn er toch niet in de stad. Iedereen zat hem met openmond aan te staren en van een oude meneer kreeg hij zelfs een lift aangeboden op de bakfiets. Kortom hij heeft zich prima vermaakt zo.'s Avonds gaan we samen met Reinier naar een grote water/muziek en licht show. Ergens in een groot park bij de Pagode is elke avond een grote show. Hoe laat dit begint weet niemand en wij gokken op 8 uur. Dus om half 8 naar het park vertrokken en daar aangekomen zag het al zwart van de mensen. Maar helaas, we hebben tot 9 uur moeten wachten voordat het spectakel begon maar het was wel absoluut de moeite waard. Over het hele plein voor de Pagode kwamen enorme fonteinen met water uit de grond en er was een enorme lichtshow omheen. Alles werd begeleid door klassieke muziek en het was erg leuk om te zien. Na het spectakel hebben we nog een klein restaurantje opgezocht en dumplings gegeten. O ja, en nadat ik nog willekeurig van de menukaart had aangewezen kreeg ik zeewiersoep voorgeschoteld. Braaf geprobeerd, maar het blijft een slok zeewater! Terug in het hostel gaat Fred nog even een afzakkertje drinken met Reinier. Vervolgens komt hij om 4 uur 's morgens pas weer binnenwandelen. "Ja, het was erg gezellig" zei hij. Dat begrijp ik ja! Ze hadden samen op het podium muziek zitten maken. Reinier achter de drum en Fred op de tamtam en dan samen allerlei nederlandse liedjes zingen.........De Vlieger uiteraard. Maar goed, gezelligheid boven alles!
Vandaag is alweer het laatste dagje hier. In de middag vertrekken we weer naar het station nadat we eerst nog gelunchd hebben met Sandy, Edwin en Reinier. Van Reinier nemen we hier afscheid nadat we ruim 3 weken met elkaar gereisd hebben. Hij gaat verder naar bestemming onbekend en wie weet waar we elkaar weer tegen zullen komen. Sandy en Edwin zijn na twee dagen weer terug gekomen uit de bergen en met hun beginnen we aan ons hard-sleeper avontuur in de trein. We nemen een taxi naar het station en ondergaan gedwee de procedure van het inchecken. Helaas heben we niet alleen een hard-sleeper (houten slaapbank), maar ook nog eens een hele oude trein. Maar goed, we instaleren ons en laten alles even op ons inwerken. Het is een grote wagon met 9 open coupees en in elke coupe heeft 6 banken, 3 aan beide kanten boven elkaar. En daar zit je dan met allemaal stinkende, etende, rochelden en snurkende Chinezen. Wel 16 uur achter elkaar! Maar we hebben het allemaal overleefd.......mannen met pantykousjes aan, vrouwen kluivende op een gebakken kippenklauw (dus echt het pootje, met nageltjes!?) en als klap op de vuurpijl ook nog eens een Chinees die graag z'n engels met ons wilde oefenen. Uiteindelijk heeft hij z'n dochter er maar bijgehaald en hebben we een heel leuk gesprek gehad over het feit dat Nederland onder zeenivo ligt. Het is me toch al opgevallen dat als je verteld dat je uit Holland komt ze daar over beginnen. Maar goed we hebben nu echte Chineese cultuur gesnoven in deze trein en het viel allemaal toch best wel mee. Uiteindelijk zijn we weer op de plaats van bestemmig gekomen en gaan we de komende week weer eens een keertje wandelen in de bergen maar daar horen jullie volgende week weer meer over.

Liefs,
Fred en Petra


Donderdag , 14 Juli 2005

Na een enerverende treinreis komen we donderdagochtend vroeg aan in Chengdu. We worden opgehaald door iemand van het hostel. En in no time zijn we in een leuk hostel aangekomen. Het is een gebouw met drie etages rondom een binnentuin en boven is ook nog een gezellig dakterras. Hier houden we het wel weer even uit. Na een heerlijke douche verkennen we een beetje de stad en maken weer plannen voor de komende dagen. Verder maken we weer een update op de website en 's avonds eten we wat in het hostel waarna we vroeg ons bed in duiken.
Chengdu staat met name bekend om hun dierentuin met pandaberen, die hoofdzakelijk gebruikt worden voor een fokprogramma. Met z'n vieren nemen we een taxi naar de dierentuin om deze bijzondere beesten te bekijken. Het zijn echt hele koddige beesten. 's Morgens zijn ze nog redelijk aktief, maar de rest van de dag slapen ze. Dus we zijn weer vroeg op pad gegaan. De dierentuin ligt in een heel groot park, waar op diverse eilanden pandaberen wonen. Als wij aankomen krijgen ze net te eten en dat is echt een heel leuk gezicht. Ze begraven zich onder een hele berg bamboebladeren en liggen dan lekker te lounchen en te eten. Terwijl we dit tafereel staan te bekijken worden wij ondertussen lek gestoken door muggen. In twee uur tijd lijkt het wel of ik waterpokken heb gekregen. Maar je moet er wat voor over hebben! We lopen langs de diverse eilanden en kijken naar al de kapriolen die de pandaberen uithalen. Ze zijn echt heel leuk om te zien en lijken af en toe een beetje dom. Klimmen ze in een boom en dan weten ze niet meer hoe ze eruit moeten komen. Na het bezoek aan de pandaberen gaan we terug naar het hostel waar we de was eens gaan doen, want dat moet natuurlijk ook gebeuren. s. Middags regelen we ook nog een vleigticket naar Lijiang (richting Tibet) waar we volgende week donderdag naar toe gaan. s' Avonds gaan we met Ed en San weer eens uit eten. We gaan voor de specialiteit van deze omgeving; hotpot. Je krijgt een grote schaal met boullion in de tafel en daaronder brand een gasbrander. Verder is er een soort buffet met allemaal verse groenten, levende vissen, ingewanden en andere niet herkenbare etenswaren. Het is de bedoeling dat je alles in de hotpot gooit totdat het gekookt is en dan kan je het met je stokken eruit vissen. Het is letterlijk en figuurlijk zeer heet. De hitte van de brander en de pepers slaan ons om de oren. Maar het is weer een groot feest en we zijn weer eens de bezienswaardigheid van het restaurant. Wat ook zo leuk is hier, en heel normaal, dat alles wat je niet lekker vindt je gewoon op de grond mag uittuffen! Aan het eind van de avond is het echt een chaos rondom onze tafel maar we hebben een geweldige avond gehad. We rollen weer met een volle maag ons bedje in.
Verder brengen we een bezoek aan Azur Mountain City. Het is een berg van 1600m hoog met diverse tempels. Het leek ons leuk om hier lekker rond te wandelen, maar het is echt een groot Chinees circus met allemaal souveniers tentjes en goed begaanbare trappen. Na een paar uur trappen lopen houden we het voor gezien en gaan we terug naar Chengdu. Maar als we net in de bus zitten begeeft de airco het en krijg ik een hele plens water over me heen. Iedereen lachen natuurlijk in die bus. Maar ach, ik was toch nog nat van het zweet van het lopen. Uiteindelijk komen we weer terug aan in de stad maar daar worden we bij een ander busstation gedropt. Met behulp van een hele aardige buschauffeur komen we toch weer bij ons hostel uit. Wat dat betreft zijn de meeste mensen wel heel behulpzaam hier!
Na ruim twee weken in steden te hebben gebivakkeerd, vertrekken we eindelijk naar de bergen. We nemen de bus naar Emei Shan. Een van de heilige bergen van China, waar veel kloosters liggen. Na een vlotte busrit komen we 's middags aan in Emei, vanwaar we de taxi naar Emei Shan nemen. Hier checken we in in het Teddy Bear Hotel en ondanks dat er in de Lonely Planet verschillende berichten staan, treffen wij het heel erg. Een prachtige twee persoons kamer a la van der Valk, met douche en toillet en zelfs een tv!!! Kan Fred weer eindelijk zappen. We maken gelijk plannen voor de komende dagen en besluiten twee dagen in de bergen te gaan wandelen en een dag naar een hele grote Boedha te gaan in Leshan. Dus dat wordt weer vroeg opstaan de komende dagen.
Maar de wekker hoeven we niet te zetten want om zes uur worden we gewekt door een schore haan. Eerst dacht ik dat er voor ons raam een oude vrouw stond te rochelen, maar later kwam de haan op gang en hoorde ik dat het dus een haan was. Maar in ieder geval waren we op tijd wakker. Na een heerlijk ontbijtje van wentelteefjes en pannenkoeken vertrekken we met de bus de bergen in. Halverwege worden we ergens gedropt bij een kabelbaan en deze brengt ons bij de eerste tempel. Het is hier werkelijk een grote kermis van kakelende Chinezen. Maar als we even een stukje gelopen hebben wordt het al rustiger. We lopen door een gedeelte met hele tropische vegatatie en hier een daar een klein dorpje (twee huizen!) en zo nu en dan een tempel. Uiteindelijk komen we aan bij een kloof waar een kabbelend beekje doorheen stroomt. Het ziet er allemaal wonderschoon uit, alleen jammer dat er zoveel Chinezen zijn. Maar Fred had daar een simpele verklaring want met 1,2 miljard heeft er altijd wel iemand vakantie!!! Als we bij een gedeelte komen waar apen zitten is de kermis weer helemaal compleet. Het blijven toch vreemde mensen die Chinezen. Soms denk je; "Goh wat zijn ze aardig", maar een moment later denk je: "Wat zijn ze toch onbeschoft". Maar goed, lands wijs, lands eer zullen we maar denken. Uiteidelijk komen we na 8 uur lopen (lees:trappenlopen) weer aan bij ons hotel waar we een goddelijke douche nemen en ons weer lekker volstoppen met Chinees eten.
Dinsdag gaan we weer vroeg op pad, want we willen de top gaan beklimmen. We nemen weer de bus naar het hoogste station. De Alp d'Huez was er niks bij en over 45km doen we wel 2 uur. Maar we komen waar we zijn moeten en in de bus is het best gezellig want we zitten bij een groep Chinezen die een dagje uit zijn. En ze vinden ons echt een bezienswaardigheid. Bij het eindstation nemen zij de kabelbaan en wij gaan stoer lopen. Twee uur lang trappen lopen naar een hoogte van 3099m. En dat voel je wel! Maar het uitzicht boven op de top is prachtig en we hebben ontzettend veel geluk want het is echt zonnig vandaag en dat gebeurd niet vaak op deze berg. Alleen jammer dat de tempel hier weer in de stijgers staat, maar dat zijn we inmiddels wel gewend. Boven komen we ook onze nieuwe Chinese vrienden weer tegen en ze zijn helemaal enthousiast dat wij er ook weer zijn. Ze willen wel met ons op de foto en voor dat we er erg in hebben staan we wel met 15 verschillende mensen, stuk voor stuk op de foto. Maar dan willen wij natuurlijk ook wel met de hele groep op de foto. Het feest is compleet! Uiteindelijk nemen we ook nog een monorail naar een andere top waar ook weer een prachtige tempel staat. Net als we terug willen gaan komen de wolken over de top en dat maakt het allemaal nog sfeervoller. In 1,5 uur dalen we weer vele trappen af naar beneden om daar weer de bus naar Emei te nemen. Fred z'n rug heeft het vandaag wel zwaar te verduren gehad en hij loopt net zoals die oude mannetjes die we op de berg allemaal tegenkomen. Uiteidelijk neemt hij bij terugkomst maar een pil in en we besluiten de volgende dag niet naar de grote Boedha van Leshan te gaan maar ons eens lekker te laten verwennen in een spa-resort.
En als we dus wakker worden is het ook nog eens prachtig weer. Echt een dag om lekker te relaxen. Na de lunch gaan we naar het resort wat echt in een prachtige tropische omgeving ligt. Wel meer dan 30 kruiden- en theebaden. En het leuke is, dat er bijna niemand is. We genieten van alle warme hot-springs, bubbelbaden en relaxen lekker op de vele zonnenbedden. Dit is echt decadent en luxe, maar wel erg lekker. Vooral als we in een theebad met witte wijn zitten, onder een Chinees prieeltje met allemaal mooie witte gordijnen, een ondergaande zon en uitzicht op de Emei Shan. Wat wil een backpacker nog meer? 's Avonds genieten we nog een keer van een fantaschtisch afscheidsdiner met Ed en San want morgen gaan oze wegen echt scheiden. Wij gaan naar het westen en zij naar het oosten. Maar wie weet waar onze wegen elkaar weer kruisen.
Dit was weer de update van deze week. Donderdagavond vliegen we naar Lijiang waar we de komende week in de uitlopers van de Himalya gaan wandelen en wat we daar gaan beleven dat lezen jullie volgende week weer.

Liefs,
Fred en Petra


Donderdag , 21 Juli 2005

Hier volgt weer de weekelijkse update. Veel spannende dingen hebben we niet beleefd want ik ben een aantal dagen ziek geweest. Maar hier toch nog een paar kleine hoogte puntjes.
Vorige week donderdagavond zijn we van Chengdu naar Lijiang gevlogen. Normaal zou dit een treinreis van 12 uur en een busrit van 10 uur in totaal zijn geweest. Maar wij hebben dit stukje lekker relaxed gevlogen in 1 uur en 10 minuten. Al was het niet een hele rustige vlucht want we moesten door een behoorlijk onweersgebied heen vliegen en vervolgens moesten we ook nog eens een hele steile landing maken. Want het vliegveld van Lijiang ligt in een vallei omgeven met bergen van 4000 tot 5500 meter hoog. Een achtbaan was er niets bij maar we hebben het overleefd. Toen we het vliegtuig uitkwamen was het wel een stuk koeler. Was het in Chengdu nog 35 graden, hier op 2400m hoogte is het nog maar 18 graden .......en regenachtig......dus zeg maar Nederlandse weertje!!! In no-time hadden we onze tassen en nog geen uur na de landing hadden we al een hostel gevonden in Lijiang. Echt super was het niet maar we hadden in ieder geval een bedje om in te slapen want het was inmiddels 22.30 uur en de volgende dag zouden we wel weer zien.
Als ik de andere ochtend naar de wc moet, moet ik er echt aan geloven. Een echt gezellig chinees exemplaar. Wat dus betekend dat ik naast twee andere chinese dames gehurkt ben gegaan en onder het plassen even het weer met ze heb doorgenomen. Want je zit tenslotte open en blood naast elkaar. Niks deurtjes, schotjes of andere dingen om je achter te verschuilen maar gewoon een grote ruimte met een stuk of tien gaten in de vloer! Inmiddels draai ik echt nergens m'n hand meer voor om. Na het ontbijt gaan we wel op zoek naar een ander hotel want de kamer die we nu hebben is wel heel donker en vochtig. Uiteindelijk belanden we bij een klein chinees familie hotel, waar niemand engels spreekt. Maar met handen- en voetenwerk komen we er wel weer uit. We krijgen een leuke twee-persoons kamer aan een binnentuin met een eigen douche en toilet. Het is allemaal niet groot, maar wel schoon. Hier houden we het wel weer even uit. De rest van de dag verkennen we een beetje het stadje. De stad bestaat uit twee delen. Een nieuwe en een oude wijk. Het nieuwe gedeelte is net als elke andere stad in China, maar het oude gedeelte ziet er echt heel sfeervol uit. Allemaal kleine oude huisjes van een soort leisteen, afgewerkt met allemaal fijn uitgewerkte houten ornamenten en luiken. Verder zijn er allemaal kleine steegjes en straatjes waar geen auto's mogen komen en ontelbare bruggetjes en watertjes. Zeg maar het Volendam van China! Wat natuurlijk ook betekend dat hier horde Chinezen elke dag komen. Dus wel weer een toeristen kermis, maar toch nog steeds heel sfeervol. In 1997 is hier een grote aardbeving geweest (we slapen er niet minder om!) en is zo goed als de hele stad vernietigd. Met geld van de regering en Unesco is de stad weer helemaal opgebouwd. En met name het oude gedeelte is ook helemaal terug gebracht in de oude staat. Als we 's middags gaan lunchen staat ons een grote verrassing te wachten want er staat apfelstrudel op de kaart. Dat laten we ons geen twee keer vertellen! Ik had al enige tijd last van visioenen van zelfgemaakte appeltaart.....nou dit kwam aardig in de buurt! Alleen de handgeklopte slagroom miste, maar die hebben er erbij gedacht. Als we 's middags boodschappen gaan doen is het weer een crime om spullen te vinden die niet over de datum zijn. Ook pindakaas en chocopasta zijn niet voor handen in dit deel van China. Dus dan maar een potje jam. Ook over de datum, maar dat zijn we inmiddels gewend en ook de darmen hebben er nog geen problemen mee gehad dus toe maar. 's Avonds genieten we in hetzelfde restaurant van de apfelstrudel, ook nog eens van een goddelijke piza....en na 3 weken chinees is dat een welkome afwisseling. We hebben ze verslonden!
De volgende ochtend zouden we gaan fietsen maar ik wordt met een flinke griep wakker. De dagen ervoor was ik al wat snotterig maar nu heb ik ook koorts en kan m'n bed niet uitkomen. Alles doet zeer. En terwijl ik in m'n bedje achterblijf gaat Fred alleen aan de wandel. Snottersnotter, snuitsnuit!!!! Hij gaat op pad naar een park wat aan de buitenkant van de stad ligt en waar je een hoog uitzichtpunt kan beklimmen. Na 4 uur komt hij terug met een grote tas boodschappen maar zonder dat hij het park heeft gevonden. Goh.....hoe kan dat toch? Hij heeft toch altijd zo'n feilloos richtingsgevoel!
Zondagochtend voel ik me nog niet veel beter maar met twee asperines op gaan we toch weer op pad naar het park wat Fred gisteren niet heeft kunnen vinden. In een klein half uurtje lopen we er naar toe en slenteren lekker door het park. Er is ook een optreden van vrouwen in klederdracht van deze omgeving. We kijken lekker rustig rond, voor zo ver dat kan in China!!! Want met 1,2 miljard chinezen is het nooit ergens rustig. Uiteindelijk beginnen we ook aan de klim naar boven, naar het uitzichtpunt. Maar na een 20 minuten klimmen barst m'n hele lijf uit elkaar en hou ik het voor gezien. Fred klimt alleen verder naar boven. Voordat we naar boven gingen stond er overigens een waarschuwingsbord beneden, waar men adviseerde om niet alleen naar boven te gaan omdat er in het verleden wel eens overvallen waren gepleegd. En daar zit ik dus in m'n eentje me een fles water te verdediging. Maar als Fred verder loopt ziet hij verderop een groep van 4 mannen en haald hij voor de zekerheid toch z'n zakmes maar uit de tas. Ondertussen bedenkt hij gelukkig ook dat ik alleen ergens beneden zit te wachten. Dus in plaats van verder omhoog te lopen komt hij snel terug naar mij. Mijn ridder!!!! 's Middags duik ik toch weer m'n bedje in want ik voel me nog steeds een vaatdoek.
Maandag wordt ik nog steeds met een houten kop wakker, maar dat komt ook door het kussen waar ik op heb gelegen want dat is niet meer dan een steen. Ik heb er zo genoeg van dat ik met m'n slaapzak en een eigen kussensloop een lekker zacht kussen voor mezelf maak. Daar kan het dus niet meer aan liggen! Verder doen we deze dag ook maar weer rustig aan. Ik doe even de was (....met de hand ja!!), we zitten wat in het zonnetje en kijken even bij de kleine hondjes die vannacht in het hotel geboren zijn. Vijf kleine monstertjes. 's Avonds hebben we weer een klein "eethoogtepunt" want er is zelfgemaakte chocolade taart. Daar wordt een meisje blij van! 's
De volgende dag regent het aan een stuk door. Dus we maken er maar weer een modder dagje van. Lekker liggen op bed, boek lezen, beetje kaarten en soap kijken. We hebben hier inmiddels een geweldige Mexicaanse soap ontdekt op tv, die in het chinees is ingesproken. Maar we snappen het helemaal. Lekker dom tijdsverdrijf. De snotterietus is inmiddels ook bij Fred toegeslagen dus we zijn nu echt een lekker stel samen. Was eerst het gesprek; "hoe ziet jou poep er vandaag uit?" Nu is de vraag; "hoe ziet jou snot eruit?" Nou begrijp ik dat jullie dat eigenlijk helemaal niet willen weten, maar we hebben echt alle kleuren van de regenboog gehad. Behalve blauw! Maar dat komt waarschijnlijk omdat we geen blauw bloed hebben.
Woensdag zijn we met de bus verder naar Dali gereisd (135km zuidelijker). Ook een klein dorpje aan een groot meer waar een super rustige sfeer hangt. Hier zullen we de komende dagen verder aansterken en hopelijk weer wat meer gaan ondernemen. Want van wandelen in de bergen bij Lijiang is het niet gekomen. Maar we zitten nog steeds in de uitlopers van de Himalaya, dus wie weet gaan we hier op herkansing. Maar dat krijgen jullie volgende week allemaal weer te horen.
Verder heb ik het hoofdstuk "Lachuh" ook weer eens bijgewerkt en er staan weer een paar juweeltjes bij. Dus als jullie weer even willen lachen, lees daar ook eens een keer!

Liefs,
Fred en Petra


Donderdag , 28 Juli 2005

Hier weer een volgende update vanuit een heerlijk zonnig China. Ja, we hebben begrepen dat het in Nederland weer echt Hollands zomerweer is, maar daar hebben wij geen last van. Al hebben we vorige week wel last gehad van de typhoon die de Chinese kust is gepasserd. Want dat betekende dat er in het binnenland heel veel regen is gevallen. En daar hebben wij ook een klein staartje van meegekregen. Maar inmiddels is het weer gewoon lekker zonnig en dan ziet de wereld er toch altijd wat mooier uit! Maar genoeg gezwam over het weer. We gaan weer even terug naar vorige week, waar we woensdagmiddag in Dali zijn aangekomen.
De eerste dag als we ergens zijn gebruiken we meestal om ons te orienteren en te kijken wat er allemaal te doen is. Maar we hadden nog een missie vandaag (donderdag), want maandag komen Edwin en Sandy hier aan en aangezien Edwin dan jarig is, hebben we een heel leuk kado voor hem in gedachten. We hebbeen al een t-shirt voor hem gekocht en we willen er graag een aantal tekeningen op maken met al de dingen die we de afgelopen weken samen met elkaar beleefd hebben. Alleen dan heb je wel stiften nodig. Dus de missie voor vandaag was het vinden van stiften. En dat is makkelijker gezegt dan gedaan. Want een Intertoys hebben ze hier echt niet. Maar na lang zoeken vonden we uiteindelijk in een supermarktje ergens achter op de onderste plank een doosje viltstiften. We waren zo blij als twee kleine kinderen. Terug in het hotel is Fred gelijk begonnen met het inkleuren van de tekeningen die ik inmiddels al op het t-shirt had gemaakt. En ondertussen ben ik buiten in het zonnetje gaan zitten om een passend gedicht bij het verjaardagskado te maken. Uiteindelijk is het een heel leuk t-shirt geworden met 9 tekeningen van al de plaatsen die wij al bezocht hebben samen. En het gedicht sloot hier helemaal op aan. Dus echt een super leuk kado, vonden wij zelf! 's Middags werd het tijd voor Fred om eens naar de kapper te gaan. En dat was echt lachen, gieren, brullen! Niks haren nat maken, gewoon de tondeuse erover heen en hier en daar een beetje bijknippen. Maar Fred wilde het bovenop ook wat korter. Nou, dat kon hij krijgen. Zonder pardon ging ook daar de tondeuse er over heen en kreeg hij een soort blockhead aangemeten......alleen niet helemaal recht!!! Maar al met al zag het er van een afstand best nog wel leuk uit. En zeg nou zelf, voor 1 euro kan je natuurlijk ook niet veel verwachten! s' Avonds heb ik in het hotel twee Nederlandse roddelbladen op de kop weten te tikken van andere Nederlandse reizigers (want die zitten hier in overvloed!). En na 5 weken zien we dus eindelijk baby Alexia! Toch heerlijk om even zo'n roddelblaadje te lezen. Verder hebben we ook nog even sms-contact met Nijmegen, maar we kregen het vervelende bericht dat er een paar zijn uitgevallen. Dat is natuurlijk nooit leuk, maar de gezondheid gaat natuurlijk boven alles. Volgend jaar weer nieuwe kansen!
Als we de volgende dag wakker worden regent het. Geeft niks, want dan maken we er gewoon weer een modderdag van. Lekker lezen, badderen (ja, we hebben een echt bad!), een beetje kaarten en natuurlijk lekker eten. We krijgen inmiddels al bijna spleetogen van al het Chinese eten, maar het smaakt nog steeds wel super.
Als we zaterdag ver in de ochtend wakker worden, schijnt het zonnetje ons al uit bed. We ontbijten lekker buiten in de tuin met pannenkoeken en beantwoorden verder nog wat emailtjes. s'Middags huren we twee fietsen en gaan lekker op pad, zonder kaart. Wat natuurlijk betekend dat we verdwalen. Maar dat maakt het alleen maar leuker, want we eindigen midden in de rijstvelden. En daar staan we dan met onze fietsen en geen pad te bekennen. Een behulpzame Chinees komt ons tegemoed lopen en wijst ons een klein paadjes wat we moeten volgen. Dus de fietsen gaan op de nek en we dalen af naar een lager stuk rijstveld en uiteindelijk komen we weer in een klein dorpje uit. Het lijkt wel of de tijd hier 100 jaar heeft stil gestaan. Wat een rust en wat een ander leven. Natuurlijk zijn wij wel weer de attractie van het dorp, want het gebeurd niet vaak dat er hier van die grote, lange blonde reuzen langs komen fietsen! Uiteindelijk komen we op een klein pleintje terecht waar we wat water en een oud broodje kopen. En tussen de bejaarde opaatjes genieten we van onze lunch. Ze hebben hier geen last van hang-around-jongeren maar wel van hang-around-bejaarden. Want zij zitten hier de hele dag met elkaar te kletsen en zo nu en dan een tukje te doen. Als we verder fietsen komen we uiteindelijk bij het meer terecht. Het eerste gedeelte is een beetje moerasachtig, maar met onze mountainbikes kunnen we hier nog net fietsen. De vissers zijn hier rustig hun netjes aan het maken en de jongeren zijn een beetje aan het vissen. Ook hier weer totale rust wat de klok slaat. Uiteindelijk vinden we de weg weer terug naar Dali en dat vinden onze billen niet erg want die beginnen inmiddels flink te protesteren. Ik heb overal wel vet (al is het inmiddels wel wat minder), maar daaronder zitten toch echt alleen maar botjes, en die doen echt zeer. Maar het maakt de fietstocht er niet minder mooi op. 's Avonds is er een echte voetbalwedstijd op tv, dus aan Fred heb ik even geen kind meer want FC Beijing speelt tegen Real Madrid.
Zondag maken we een leuke wandeling door de bergen. We hebben eerst staan twijfelen, want het weer was een beetje van alles wat. En we zeiden al tegen elkaar: "Als we niet gaan dan wordt het prachtig weer en als we wel gaan dan gaat het natuurlijk mega hard regenen". Maar we hebben de gok toch maar gewaagd. Met een stoeltjeslift zijn we omhoog gegaan en boven staat een grote tempel. De Chinesen hebben de neiging om van dit soort dingen een ware kermis te maken, maar als we een stukje bij de tempel weglopen valt het gelukkig reuze mee. Het pad is ook geweldig. Je zou er zelfs met een rolstoel kunnen rijden, zo glad en zo breed. Niks natuurlijks aan natuurlijk, maar je hebt wel een prachtig uitzicht over het meer. Althans dat denken we. Want sinds we met de stoeltjeslift boven zijn gekomen zitten we helemaal in de wolken. Dus veel valt er niet te zien. Maar we zijn in ieder geval lekker aan het wandelen en we hopen maar dat het straks beter gaat worden. Uiteindelijk komen we langs een aantal mooie watervallen en die zien er heel mysterieus uit in de wolken/mist. Toch begint het ook nog een beetje te regenen maar als ik m'n regenponcho aantrek stopt het gelijk. We hebben dit al eerder meegemaakt, dus ik hou gewoon m'n regenponcho aan want dan blijft het droog. Natuurlijk wordt ik zo nu en dan wel uitgelachen door wat Chinezen, maar dat maakt mij niks uit. En ze moesten eens weten dat het voor hun ook beter is dat ik m'n poncho aan houd! Maar uiteindelijk knapt het weer helemaal op en krijgen we toch nog een prachtig uitzicht over het meer te zien. Na drie uur lopen komen we uiteindelijk bij een andere kabelbaan aan. Hier gaan we weer naar beneden en daar nemen we een taxi naar het hotel. Het leuke is dat de taxichauffeurs hier allemaal denken dat ze in een 4-wheeldrive rijden. En daar gedragen ze zich ook na. Alleen in werkelijkheid rijden ze in een Suzuki Alto, en als je dan over een stuk heel slecht wegdek moet en de chauffeur leeft zich helemaal uit dan kom je echt helemaal geshaked uit het autootje. Geen wonder dat Fred z'n rug maar niet wil herstellen! 's Avonds genieten we van een echt Hollands zondagsmaal, want ze hebben hier cordonbleu met broccoli en patatjes! Wederom genieten dus! Verder is het echt Fred z'n weekend want gisteren was er voetbal op tv en vandaag is er ook nog eens Formule 1.
Vannacht zijn we ernstig uit onze slaap gehouden door een mega groot onweer. Het dorpje waar wij zitten ligt aan een meer, tegen een bergwand met toppen van boven de 4000m. Dit heeft als gevolg dat de wolken die over het meer komen tegen deze bergwand aanknallen en dit resulteerde voor ons dus in een slapeloze nacht. Zo hevig hebben we het echt nog nooit meegemaakt. De volgende ochtend is al het slechte weer verdwenen en is het weer heerlijk weer. Wij hebben weer een nieuwe missie voor vandaag, want we hebben bedacht dat we een verjaardagstaart voor Edwin willen kopen. De manager van het hotel heeft voor ons in het Chinees op een briefje geschreven dat we een chocolade taart voor 4 personen willen hebben met kaarsjes en in het Chinees happy birthday erop geschreven. Gewapend met het briefje gaan we opzoek naar een bakker. En die hebben we snel gevonden. De dame achter de balie vindt het allemaal geweldig en haalt ook haar buurvrouw er even bij, die een beetje engels spreekt. Dat maakt het allemaal weer wat makkelijker en we spreken af dat we de taart om 14.00 uur opkomen halen. Ondertussen brengen wij een bezoek aan een Chineese dokter/masseur. En dat is echt weer een avontuur opzich. We willen graag een Chinese massage en na enige discussie begrijpt de dokter wat we willen. Ik wordt meegenomen naar een klein achteraf kamertje en moet plaats nemen op de massagetafel. Vervolgens krijg ik echt een super harde nek/rug/schouder en been massage. Je kan voelen dat hij niet zomaar iets doet, maar dat hij echt weet waar hij mee bezig is. Ook neemt hij een paar drukpunten op het hoofd onder handen en als laatste krijg ik ook nog een extra massage met olie op de rug (de eerste massage was gewoon met kleren aan). Al met al is hij flink te keer gegaan. Ondertussen gaat zijn praktijk als dokter gewoon door. Dus terwijl ik achter een gordijn in de behandelkamer lig komen er voor in de wachtkamer andere patienten binnen die worden behandeld door zijn zoon. Maar pa bemoeid zich er natuurlijk wel mee en houd alles in de gaten. Als Fred aan de beurd is wordt het ondertussen ook heel druk in de wachtkamer. En als de hele familie met elkaar discuseerd over de patienten heeft Fred echt het gevoel alsof hij in een film terecht is gekomen. Hij ligt daar voor z'n ontspanning, maar ondertussen ratelen 5 Chinesen door elkaar heen. Toch is het allemaal wel erg lachen. En als er ook nog eens een man met een grote snee in z'n duim binnenkomt, weet ik niet wat ik meemaak. Van ontsmetten hebben ze hier nog niet gehoord, en gewoon in de wachtkamer waar ik inmiddels ook zit word hij behandeld. Met een touwtje wordt zijn duim afgebonden. Het doorbloede zakdoekje wat van z'n duim afkomt wordt gewoon in de volle asbak op het buro gegooid en moeders staat met een roestige schaar wat gaasverbandjes af te knippen. Ondertussen strooit zoonlief er wat poederjodium op en verbind uiteindelijk de duim op een manier die je niet wil weten. De patient krijgt het advies mee om na een poosje het touwtje eraf te halen en dan moet het allemaal wel goed komen! Ik hoop dat die man z'n duim nog heeft maar het zou me niet verbazen als het niet zo zou zijn! Ook ik heb inmiddels het gevoel gekregen alsof ik in een film ben beland. Zo maak je nog eens wat mee! Als we alletwee beurs geknepen zijn gaan we de verjaardagstaart ophalen en dat is echt een plaatje geworden. Een grote chocolade taart voor 10 personen met velgekleurde bloemen. Verder krijgen we er ook nog kaarsjes, bordjes, vorkjes en een mes bij. En dat allemaal voor 3 euro. Als we net terug zijn bij het hotel komen Edwin en Sandy al aan vanuit Kunming. Ze komen eerst een bakkie bij ons doen en we snijden gelijk de verjaardagstaart aan. Edwin vind het helemaal geweldig en hij smaakt nog super ook. Na de taart verhuizen we naar de tuin waar we lekker gaan bieren en 's avonds ook nog eens heel uitgebreid eten met elkaar. Het is weer supergezellig en we hebben elkaar natuurlijk ook weer het een en ander te vertellen na 1,5 week aleen te hebben gereisd. Ondertussen hebben we ook de verjaardagshoed voor Edwin tevoorschijn gehaald. Maar daar is hij niet echt blij mee. We hadden namelijk zo'n echte sukkelpet gekocht en daar 4 hele grote ballonnen op genaaid. Fred had er met een stift ook nog eens Edwin 35 jaar opgeschreven. Dus het was nu wel duidelijk dat hij jarig was. En aangezien hij thuis nooit z'n verjaardag viert omdat hij niet van die belangstelling houd, moest hij hier toch wel even om slikken! Maar wij hadden natuurlijk des te meer lol! Na de grote schransparty hebben wij hem uiteindelijk ook het gedicht en het bijpassende t-shirt gegeven en dat vond hij echt geweldig. Vooral het feit dat wij bijna een hele week er mee bezig zijn geweest vonden ze erg leuk. Maar ja, wij waren ziek en hadden toch niets beter te doen! Al met al was het weer een super geslaagde dag.
Dinsdag zijn we met een taxi naar een klein dorpje verderop gegaan, waar we lekker hebben rondgeslentert. Uiteindelijk zijn we weer tussen de rijstvelden door richting het meer gelopen, waarbij we onderweg met een meneer met een paard en wagen zijn meegelift. Uiteindelijk kwamen we bij een aantal familie's terecht die de visnetten aan het maken waren. Een van de dames maakte duidelijk of wij met een bootje naar de overkant van het meer wilde varen. Nou, dat was natuurlijk erg leuk en nadat we een prijs waren overeengekomen werden we met haar twee zonen en de vissersboot het meer opgestuurd. Er werd een plank voor ons over de boot heen gelegd, zodat we konden zitten. En de jongens begonnen met roeien. Het uitzicht was prachtig en de rust was heerlijk. Alleen het geplons van de peddels was te horen en verder niet. Uiteindelijk kwamen we na een uur varen aan de overkant van het meer uit. Nu hadden wij alleen een prijs afgesproken voor de heen weg en ondertussen hadden we bedacht dat het misschien wel handig was dat de jongens hier op ons zouden wachten als wij in het dorpje rondkeken. En dat ze ons dan later weer terug naar de andere kant zouden varen. Maar na veel geteken in het zand kwamen we er achter dat door een Babalonische spraakverwarring zij dachten dat ze 200 RBM zouden krijgen en dat wij dachten dat we 20 RBM moesten betalen voor een enkele reis. Even voor de duidelijkheid; een verschil tussen 20 euro en 2 euro! Dus als wij ook nog een terug wilde dan moesten we 400 RBM betalen. Nu zullen jullie denken; een overtochtje voor 2 euro dat kan toch niet? Maar een busrit van 6 uur kost hier bijvoorbeeld 6 euro. Dus de 2 euro die wij ingedachten hadden, was echt zo gek nog niet. Alleen nu kwam het volgende probleem, wij hadden alleen maar biljetten van 100 RBM bij ons, en wisselgeld zouden we dus echt niet terug krijgen! Uiteindelijk is Fred bij de boot gebleven en ben ik het dorpje in gelopen om een flesje drinken te kopen. En met een biljet van 20 RBM ben ik terug gekomen bij de boot. Alleen de jongens waren zo verbolgen dat ze het niet aan wilde pakken en wij moesten maar weer mee terug naar de overkant. Maar ja, daar stond dan wel hun hele familie klaar en daar hadden wij natuurlijk geen zin in. Dus gewoon in het Nederlands heb ik hem "vriendelijk" verteld dat dit de laatste kans was om het geld aan te pakken en dat wij weg zouden lopen. Je geloofd het niet....maar dat verstond hij prima! Wij zijn uiteindelijk het dorpje ingelopen in de hoop dat er iets van een busje zou rijden, want wij zaten inmiddels 60 km van Dali. Het is namelijk een behoorlijk lang maar smal meer. Dus oversteken gaat wel snel maar er omheen rijden duurt des te langer. Maar wij blijven twee zondagskinderen, en net als we het dorp uitlopen komt er een minibusje langs richting Dali. Instappen en wegwezen dus. Uiteindelijk komen we via twee andere bussen na twee uur weer aan in Dali. Dat was dus een dagje rondom en op het meer. Een prachtige tocht, alleen jammer dat er nu twee teleurgestelde visserszonen rondlopen! Want het boottochtje opzich was echt super leuk.
Woensdag zijn we gewoon lekker gaan wandelen. We moesten nog de bus regelen voor zondag en nadat we dat gedaan hadden belanden we ineens bij de markt. En een markt in Azie is altijd een belevenis op zich. We lopen langs de verse vlees afdeling waar dus alle bedenkbare stukken vlees rustig in het zonnetje op de tafel liggen, inclusief de complete varkenskoppen! Vervolgens lopen we langs de levende dieren afdeling waar alles wat leeft en maar enigzins eetbaar is (en dat is het in China al snel!) te koop is. Kippen, ganzen, eenden, konijnen en nog allerlei andere ondefineerbare beesten. Op de groente en fruit afdeling kopen we een paar appeltjes en we lopen verder naar een tempelcomplex waar 3 pagodes staan. Ook hier kijken we rustig rond en genieten van het uitzicht. Het is verder niet heel bijzonder maar het is uiteindelijk wel een lekker wandelingetje. Terug in het dorp komen we Edwin en Snady tegen en nadat we boodschappen hebben gedaan, drinken we bij hun op het dakterras een bakje thee. 's Avonds gaan we met z'n vieren eten in een lokaal restaurantje. Ook weer een avontuur opzich. Buiten staan allerlei wasteiltjes met groente, vlees en vis uitgestald en in het restaurant is gewoon een open keuken waar pa en ma staan te koken. Je ziet dus precies hoe ze alles klaar maken....en neem maar van mij aan....dan heb je toch wat minder trek! De gouden regel hier in Azie met eten is, dat als het goed verhit of gekookt is dan kan je het rustig eten. Nou, dat gebeurd ook wel. maar als ze gewoon buiten op de stoep je groente (vlees hebben we maar niet besteld!) zitten te wassen, dan kijk je toch wel raar op. Maar het toppunt was toch wel dat de gewokte groenten uit de pan op een bordje werd gegooid wat eerst nog eens even met een vuile vaatdoek werd "schoongepoetst". Wederom denk je dan maar weer; Lands wijs, lands eer! Toch was het wel even schrikken toen Edwin tijdens het eten helemaal naar, geel, duizelig en misselijk werd. Ook Sandy en ik werden een beetje licht in ons hoofd. Ja, dan moet je ook maar geen paddestoelen bestellen! Want hier hebben ze toch echt hele andere soorten dan wij in Nederland. Maar goed, hebben we ook eens een bad-trip meegemaakt! Uiteindelijk viel het allemaal wel mee. Sandy en ik hadden alleen een zweverig gevoel in ons hoofd en Edwin had wat meer last omdat hij gewoon bijna dat hele bord met paddo's had opgegeten!!! Voorlopig maar even geen mushrooms meer bestellen dus!
Nou dat was het weer voor deze week. Ik probeer het elke keer een beetje kort en bondig te houden maar dat valt niet mee. Maar goed dan zijn jullie tot in de kleinste details weer op de hoogte van wat wij hier allemaal uitvreten. De komende dagen blijven we nog even in Dali want er is hier zaterdag een vuurfestival, waarbij iedereen met grote fakkels door de stad loopt en vuurwerk afsteekt. Het schijnt echt het hoogtepunt van het jaar te zijn dus dat willen we wel meemaken. En zondag vertrekken we naar Kunming waar we ons visum voor Vietnam gaan regelen. We hopen dat dat een beetje snel gaat lukken en dan zien we wel waar we daarna naar toe gaan!

Liefs,
Fred & Petra