Reis met ons mee 2005/2006 - Australië 1

Woensdag , 22 Maart 2006

En hier is 't ie dan....de eerste update vanuit Ozzieland. En wat een avonturen hebben we de eerste week alweer beleefd hier. Zo zijn we op slag verliefd geworden op de stad Sydney en hebben we al een hele grote vriendin er bij gekregen....onze Wicked camper; Wicky! En wat zijn wij aan elkaar gewaagt....ze drinkt nog meer dan Fred en is net zo eigenwijs als mij...als ze geen zin heeft dan doet ze het gewoon lekker niet!!! Kortom, we vermaken ons weer prima hier maar eerst gaan we nog even terug naar vorige week woensdag toen we nog in NZ zaten.
Vorige week woensdag hebben we 's morgens nog wat internetwerk gedaan en daarna zijn we terug gegaan naar ons hostel, waar we nog even wat geluncht hebben. Vervolgens stond om twee uur de taxi klaar om ons naar het vliegveld te brengen. Daar aangekomen hebben we eerst onze laatste dollars opgemaakt aan bier, ijs, scones en chips! Dus met goed gevulde tassen zijn we opweg gegaan naar Sydney. En eerlijk is eerlijk, we zagen echt uit naar onze vlucht...want we vlogen weer met Emiraten Airlines. Dus we waren alvast verzekerd van veel beenruimte, een computer om mee te spelen en natuurlijk een heerlijk maal. Op deze manier is het echt een genot om te vliegen. Helaas waren we dan ook al na 3 uur vliegen in Sydney en moeten we voorlopig weer 10 weken wachten voordat we verder vliegen naar Thailand! Aangekomen in Sydney kregen we te horen dat we geen etenswaren mochten invoeren....sta je dan met je biertjes en scones!? Fred had al bedacht dat hij ze gewoon bij de douane eerst zou opdrinken....maar na het uitgebreide diner had ik nog geen trek in 4 scones! Gelukkig viel het allemaal mee en na een strenge controle mochten we onze spulletjes toch meenemen het land in. Buiten gekomen worden we verwelkomt door een heerlijke vochtige hitte en even hebben we het idee dat we in Azie zijn geland.Verder staan er al een aantal busjes te wachten om ons naar het centrum van Sydney te brengen en niet veel later staan we met onze rugzakken in Victoria Street. De eerste indruk van de stad is geweldig. Veel oude Victoiaanse huizen en daarnaast heel veel moderne nieuwbouw. in Victoria Street vinden we al snel een leuk hostel, waar we voor $70 een kamer met douche en toilet kunnen krijgen....een hoop geld, maar nu kunnen we 's nachts gewoon op de wc plassen in plaats van de plasemmer.....die hebben we vanuit NZ namelijk meegenomen, zodat we die straks ook in de camper kunnen gebruiken!!! Nadat we onze tassen hebben neergezet plompen we lekker op bed en kijken nog wat tv. Ook nemen we nog een bakkie....met verse scones vanuit NZ, want daar hebben we inmiddels wel weer trek in! En na een heerlijke lange douche duiken we uiteindelijk lekker ons bedje in.
Donderdagochtend zijn we al vroeg wakker want we hebben met twee uur tijdsverschil te maken. En inmiddels heb ik wel ontdekt dat ik het bioritme van een baby heb....want om 6 uur begint mijn maag behoorlijk te protesteren omdat zij nog niets te eten heeft gehad. Toch proberen we het nog even te rekken. Via de sms hebben we nog even contact met zus Greet, en even later beld zij. Na 9 maanden is het heerlijk om weer even bij te kletsen, al blijft het natuurlijk veel te kort. Nadat we uitgeklept zijn gaan we opzoek naar een supermarkt voor wat boodschappen, want ons eten uit NZ is inmiddels op. Op de hoek van de straat vinden we een grote supermarkt en we halen eerst even de hoognodige spullen. Terug op de kamer ontbijten we lekker en maken plannen voor de komende dagen. Vandaag gaan we eerst de hoogte punten van Sydney bekijken en rond een uur of tien gaan we op pad. Buiten is de temperatuur al weer aardig opgelopen en is het super vochtig...heerlijk; m'n lichaam komt weer tot leven! Via Victoria Street lopen we richting de Botanische tuin van Sydney. Onderweg komen we weer ontzettend veel prachtige huizen tegen en de stad heeft echt een geweldige sfeer. In de tuinen heerst totale rust...alleen de kakatoo's maken een enorme herrie, maar die komen hier dan ook in grote getalen voor. We slenteren lekker door de tuin heen en als we aan het einde van de tuin komen zien we het Opera gebouw overal al boven uit torenen. Het Opera gebouw lijkt op een groot zeilschip met enorme zeilen. Het is een prachtig gebouw en vanaf het bordes kijk je uit over de haven, de stad en de Harbour Bridge. Nadat we even hebben rondgekeken lopen we via de Quay naar het oude centrum van de stad. De wijk The Rocks is inmiddels totaal gerenoveerd, maar hier waren de huizen en pakhuizen van de eerste emigranten die hier aankwamen. De sfeer die hier hangt doet erg aan Amsterdam denken en wij voelen ons hier dan ook gelijk thuis. Ook hier vind je weer een enorm contrast tussen oude gerenoveerde huizen en hele moderne nieuwe gebouwen. Na een kopje koffie lopen we verder en gaan opzoek naar China Town. Er zijn echt ontzettend veel emigranten vanuit Azie hier en China Town is dan ook best groot. Het kan natuurlijk niet tippen aan het echte China, maar even voelen we ons weer thuis in Beijing. We gaan dan ook lekker lunchen bij een echt Chinees eettentje...veel tl-verlichting, kleine tafeltjes en stoeltjes en heerlijk eten met stokjes! Na de lunch brengen we ook nog een bezoekje aan Paddy's Market. Dit is een enorme overdekte markthal met allerlei kraampjes. Ook hier struinen we lekker rond en als we alles gezien hebben gaan we terug naar het hostel. We hebben heel wat afgelopen....maar wat een geweldige stad is dit. Gelukkig komen we hier aan het einde van onze reis door Ozzie weer terug! De rest van de avond kijken we naar de opening van de Commenwelth Games, welke in Melbourne worden gehouden. De opening is zeer spectaculair. De Commenwelth Games is een soort Olympische Spelen voor voormalige Engelse kolonie's. Helaas komen wij pas in Melbourne aan als het net is afgelopen, dus in het echie zullen we er niet veel van mee krijgen.
Vrijdagochtend worden we al weer vroeg wakker en door de warmte hebben we ook niet zo heel best geslapen. Maar vandaag hebben we een rustig dagje gepland dus dat komt wel mooi uit. Na het ontbijt nemen we de bus naar Bondi Beach, het beroemste strand van Sydney en Australie. Ondertussen krijgen we gelijk een soort rondtour door Sydney en na een half uurtje arriveren we op Bondi Beach. Het is een grote baai met een enorm wit zandstrand en in zee liggen de echte stoere binken met hun surfborden te wachten op de enorme golven. We wandelen eerste even over de Boulevard en na een lekker bakkie zoeken we een mooi plekkie op het strand. Het is echt super weer....strak blauwe lucht, heerlijk warm zonnetje en een verfrissend windje. We smeren ons eens goed in met factor 30 en gaan lekker liggen bakken....een zonnetje kan geen kwaad op die witte lijven! We modderen heerlijk een eind weg....lezen een beetje, kijken naar al de stoere binken en surf-babes die zich hier over het strand begeven en doen even een klein tukje....wat een vreselijk leven hebben we toch!!! In de loop van de middag houden we het voor gezien en nemen de bus terug naar de stad. Het was een leuk bezoek aan Bondi Beach...maar het lijkt wel verdacht veel op Katwijk aan/zee?! 's Avonds eten we lekker een salade en kijken nog even tv. Alweer een topdag!
Zaterdagochtend zijn we net klaar met ontbijten als de telefoon gaat. Pa en ma hebben doorgekregen dat ze ons in het hostel kunnen opbellen en daar wil ma natuurlijk nog even gebruik van maken. Toch laat ze pa eerst bellen want stel je voor dat je een engels sprekend iemand aan de telefoon krijgt!!! We kletsen nog heel eventjes bij en krijgen te horen dat zus Mennie aan een nieuw avontuur gaat beginnen. Volgend jaar opend zij haar eigen B&B in Katwijk.....dus voor de lezers die niet uit Katwijk komen....breng toch eens een bezoekje aan deze ontzettende leuke badplaats en kom slapen bij de B&B van Mennie en Jaco.....zo Men, de eerste reclame is al gemaakt!!!! Nadat wij uitgepraat zijn pakken we onze tassen in en gaan op zoek naar een taxi. Want onze campervan moeten we ophalen in een van de buitenwijken van Sydney en het is goedkoper om een taxi te nemen...en nu hoeven we ook niet met al onze tassen in de bus te gaan zitten! Rond een uur of tien worden we afgezet bij Wicked Campers en hier staan al vele bijzondere campers te wachten op een nieuw baasje. Wicked campers is een bedrijf wat kleine busjes ombouwd tot campervans en deze worden dan vervolgens door kunstenaars beschilderd. Zo heeft elke camper z'n eigen thema en zien ze er zeer kleurrijk uit. Nadat wij alle papieren hebben ingevuld krijgen we een prachtige oude dame toegewezen, maar we begrijpen de tekst die op de bus staat nog niet?! Als alle tassen zijn ingeladen gaan we op pad en we moeten wel even wennen aan het rijden met een oude en grote bus....in plaats van een kleine, luxe auto! We gaan opweg naar de Blue Mountains, een berggebied ten westen van Sydney. Na ruim twee uur rijden komen we aan in Katoomba, een grote plaats in de Blue Mountains. Hier gaan we eerst even flink boodschappen inslaan voor de komende weken want we hebben genoeg bergruimte in de bus. Daarna rijden we even langs het VVV en vragen waar we mooi kunnen vrij-kamperen. We krijgen een kaartje en rijden vervolgens via een dirt-road naar een zeer afgelegen kampeerplek. Maar we zijn niet de enige. Het is een erg leuk stekkie midden in de bossen en elke kampeerplek heeft een eigen openhaard/bbq. We zijn dan nog niet uitgestapt of Fred rent al naar de houtopslag voor hout om een lekker fikkie te stoken. Mannen en vuur...!!!??? Ondertussen pak ik de tassen even uit en ruim alle boodschappen even op. Aan het einde van de middag is alles geinstaleerd en gaan we lekker bij het kampvuur zitten met een heerlijk wijntje....tja, bier is hier echt veel te duur dus we hebben maar een paar jerrycans met wijn ingeslagen!!! Voor dat het donker wordt kook ik nog even een lekker macronie prutje en dat gaat erg goed in ons kleine keukentje. Het camperbusje heeft aan de zijkant een schuifdeur waardoor je in de bus komt. Daar zijn overdag twee banken met daartussen een tafel. Als je de achterklep opendoet is er een klein keukenblokje met een gaspit, afspoelbakje en opbergmogelijkheden. 's Avonds laten we de tafel zakken en hebben we een enorm bed van 1.50m x 2.20m. Verder hangen er gezellige gordijntjes in en hebben wij de boel nog een beetje opgevrolijkt met kaarsjes en kerstballen! Kortom, ons huisje voor de komende maanden is weer gezellig en we hebben onze Wicked camper de naam Wicky gegeven. Op de zijkant staan allerlei kunstzinnege teksten als Jethro Tull en Full....maar wat dat eerste nu betekend zijn we nog steeds niet achter?! Maar goed, dat komt nog wel. Na het eten drinken we bij het kampvuur nog even een bakkie en daarna gaan we ons bed instaleren. Het is allemaal even wennen maar we vinden het allemaal een groot avontuur. Net als we in bed liggen voel ik wat over m'n wang kriebelen. Eerst denk ik dat het mijn eigen lange blonde lokken zijn, maar als ik even later de lamp aan doe zie ik een enorme spin wegrennen....en ik wilde niet in een tent kamperen omdat je dan zo'n last hebt vanhet ongedierte??!! Leuk hoor, nog geen paar uur onderweg en nu al grote spinnen die over m'n gezicht kruipen!!! Maar met een hele dikke LP sla ik het beest tot moes en probeer vervolgens rustig te gaan slapen?! Jullie begrijpen wel dat dat niet echt wilde lukken.
Maar toch worden we zondagochtend wakker....dus ergens onderweg zijn we toch wel in slaap gevallen. Buiten begint het zonnetje al aardig te schijnen en we eten dan ook lekker buiten voor Wicky. Nadat we alles hebben opgeruimt vertrekken we en rijden we richting Wentworth Falls. Maar we zijn nog geen paar minuten op pad of Wicky begint allerlei rare geluiden te maken. Het lijkt net of er een paar sportschoenen in een wasmachine ronddraaien...en dat deze wasmachine achter in ons busje staan! Maar na een poosje wordt het minder en we rijden toch rustig verder over de zeer slechte dirtroad....een dirtroad is eigenlijk meer een zeer slecht zandpad met allerlei kuilen, dus jullie begrijpen dat van rustig rijden niet veel terecht komt! Maar we komen toch veilig in Wentworth aan en hier gaan we een heerlijke wandeling maken naar een grote waterval. Verder komen we langs een paar mooie uitkijkpunten vanwaar je een prachtig uitzicht over de Blue Mountains hebt. De Blue Mountains zijn eigenlijk geen bergen, maar meer een enorme kloof die 240 miljoen jaar geleden door water is uitgeslepen. Nu is alles groen begroeid en zijn er overal rode rotswanden te zien. We kijken lekker rond en maken weer de gebruikelijke mooie foto's. Daarna lopen we terug naar Wicky, waar we lekker lunchen. Ondertussen vullen we gelijk onze solar-douche met water, zodat we vannavond een warme douche kunnen nemen. Na de lunch rijden we verder naar een ander uitzichtpunt en hier zijn drie grote, rode rotsen te zien die de naam Three Sisters dragen. Ook hier genieten we van het prachtige uitzicht over de BLue Mountains. Daarna rijden we naar een andere kampeerplek en opnieuw moeten we over een stuk dirtroad. Wicky is hier helemaal niet blij mee en opnieuw horen we zeer vreemden geluiden achterin. Maar goed, ze rijd nog steeds en aangezien het zondag is kunnen we verder toch niets. Als we bijna bij ons kampeerplekje zijn gaat Wikcy opnieuw haar eigen gang en voordat we er erg in hebben zitten we vast in een zandberg. Als dit een voorbode is voor de rest van onze reis door Ozzie, dan staat ons nog wel wat te wachten?! Maar gelukkig komt Wicky toch weer los en even later vinden we een geweldig kampeerplekje. We instaleren ons weer en na twee minuten zitten we heerlijk buiten in het zonnetje met een wijntje. De solar-douche ligt in het zonnetje om nog even verder op te warmen en we genieten van de prachtige natuur om ons heen. Aan het einde van de middag liggen we de douchezak op de achterklep van Wicky en zo kunnen we heerlijk even douche. Met een koud soppie en een washandje soppen we onszelf schoon en daarna spoelen we ons af met lauw water....nog geen hele warme douche, maar goed, we zijn weer schoon! 's Avonds trekken wij ons lekker terug in ons kleine huisje en spelen nog een spelletje kaart en daarna maken we ons bedje weer op. Geen spinnen deze keer dus we kunnen rustig gaan slapen....alleen begint het na 10 minuten te regenen, en dat hoor je wel op het dak van de camper?!
En maandagochtend is het nog steeds zeer bewolkt als we wakker worden. We ontbijten dan ook binnen en tijdens het ontbijt besluiten we via Sydney verder te rijden naar Canberra. Mochten er dan problemen optreden met Wicky dan kunnen we in uiterste nood terug naar Sydney voor een andere camper. Als we na het ontbijt klaar zijn om te vertrekken, heeft Wicky besloten dat je met dit slechte weer beter op stal kunt blijven en het duurd dan ook meer dan een kwartier eer we haar aan de praat hebben. Zodra we wat meer in de bewoonde wereld rijden bel ik even met Wicked Campers en we mogen naar een garage om haar na te laten kijken. In een klein gehucht met de naam Lawson vinden we een garage. Maar de monteur heeft het druk dus we moeten even een uurtje wachten. Wij besluiten maar even naar de tearoom te gaan voor een lekker bakkie en een taartje want dit beloofd een lange dag te worden. Ondertussen is het ook weer gaan regenen en het is echt een maandag. Als we terug komen bij de garage probeer ik in m'n beste engels uit te leggen wat de problemen zijn en de monteur neemt Wicky even mee voor een ommetje. Bij terugkomst weet hij wel wat het is en met een beetje geluk moet het vandaag nog wel gemaakt kunnen worden. Wij vertrekken naar de plaatstelijke bibliotheek om wat te internetten en na een uurtje melden wij ons weer. Wicky staat nu zonder achterwielen op de brug en het blijkt dat de schokdempers kapot zijn en de remschijven hebben ook hun beste tijd wel gehad. Gelukkig heeft de monteur alles al geregeld met Wicked Campers en alles wordt gemaakt. Maar het duurt nog wel twee uurtjes en de monteur verteld ons dat we beter maar even in de pub kunnen wachten...dat laat Fred zich natuurlijk geen twee keer zeggen!! In de pub is het op maandagmiddag al gezellig druk en de tijd vliegt om. Na twee uurtjes lopen we weer terug naar de garage en daar is Wicky weer helemaal opgeknapt. Gelukkig kunnen we weer opweg met een fitte Wicky. Aan de monteur vragen we ook wat de tekst op onze bus nu betekend en hij weet te vertellen dat het een Australische muzikant is....nooit van gehoord. Voordat we verder gaan besluiten we nog even te gaan tanken....en daar volgt de volgende schok....Wicky drinkt meer dan Fred!!! Wel een liter op 7 kilometer...en wij gaan de komende weken bijna 12.000km rijden....daar gaat ons geld! Maar goed, inmiddels zijn we toch hele dikke vriendjes geworden met Wicky en wij voelen ons wel erg thuis bij haar! Diezelfde avond rijden we nog naar Canberra. Onderweg eten we nog even een vette hap bij de Mac en daarna parkeren we op een rest area waar we de nacht doorbrengen. Wat een dag weer...en we zijn pas twee dagen op pad!?
Dinsdagochtend worden we al heel vroeg wakker van de kou. De regen is weggetrokken en het is inmiddels helemaal helder buiten. Dat levert dan wel een geweldige sterrenhemel op, maar de temperatuur daald dan ook enorm. Dus ik ga even opzoek naar onze eigen slaapzak en daarna knorren we nog even verder. Als we vervolgend om 8 uur wakker worden schijnt het zonnetje al. Buiten hebben we een prachtig uitzicht over een enorme vlakte en volgens de kaart zou hier een groot meer moeten zijn....maar er is geen water te bekennen. Na het ontbijt gaan we weer op pad en rijden naar het centrum van Canberra. Canberra is de hoofdstad van Australie en we bezoeken hier dan ook het Parlements gebouw. Het is een enorm complex en de architect heeft zich lekker uitgeleefd met marmer en hout. Fred kijkt zijn ogen uit en onderzoekt of alles wel netjes gemaakt is. Na de lunch brengen we ook nog een bezoekje aan de National Gallery of Australia. Hier bekijken we weer het een en ander aan kunst, maar we houden het al snel voor gezien. Langs het meer wandelen we terug naar de camper en rijden vervolgens naar een camping even buiten de stad. Hier kunnen we voor $10 een nachtje staan en hebben we weer eens de luxe van een echte douche! De rest van de middag maken we wat plannen voor de komende week en na het dagelijkse borreluurtje eten we lekker noodles. De rest van de avond werken we het dagboek even bij en vervolgens gaan we heerlijk knorren.
En vandaag hebben we ook nog een bezoekje gebracht aan het Museum van Australie en inmiddels vinden we dat we voorlopig wel weer genoeg cultuur gesnuift hebben. Morgen rijden we verder naar de hoogste berg van Australie, Mt Kosciuskiu...of zo iets. Daar hopen we de komende dagen nog een beetje te kunnen wandelen en daarna zullen we richting Melbourne gaan rijden...maar dat kunnen jullie volgende week allemaal weer lezen! We zijn weer lekker onderweg, genieten van het reizen met een campertje en Australie is tot nu toe echt een verrassing!

Liefs,
Fred en Petra



Dinsdag , 28 Maart 2006

En is in Nederland de zomertijd ingegaan....hier wordt het langzaam herfst. Dus elke dag zo tussen de 25 en 30 graden....een strak blauwe lucht en een heerlijk verfrissende windje...dat noemen ze hier dus herfst! En jullie begrijpen dat wij daar natuurlijk met volle teugen van genieten. De afgelopen week hebben we weer een zeer afwissellende tijd achter de rug en hebben we Australie weer een beetje beter leren kennen...en wat heeft dit land ook ontzettend veel te bieden. Dus we gaan maar snel weer beginnen met een overzicht van de afgelopen week!
Vorige week donderdag zijn we vanuit de hoofdstad Canberra vertrokken naar de Snowy Mountains. Dit is een groot berggebied in het zuid-oosten van Canberra en in dit gebied kan men 's winters ook skieen. Via een aantal zeer goede wegen rijden we naar het zuiden en wat opvalt in dit enorme land is hoe droog alles hier is. Ondanks dat er toch heel veel heuvels met groene bossen zijn, straalt het land vooral droogte uit. Nu zijn wij hier ook in de herfst en hebben ze hier al een hele hete zomer achter de rug, dus dat is dan ook niet zo vreemd. Na een paar uur rijden veranderd het landschap en wordt het langzaam aan wat bergachtiger. Uiteindelijk komen we aan in Kosciusko NP en nadat we onze toegangskaarten gekocht hebben bij het plaatstelijke VVV rijden we verder naar het ski-oord Thredbo. Zijn in NZ alle NP vrij toegankelijk...hier moet je een soort entree betalen. Maar dan mag je wel gratis kamperen op de diverse bushcampings. En zo vinden wij weer een geweldig plekje op een bushcamping aan een klein riviertje. We parkeren Wicky onder een paar bomen en gaan eerst is even lekker een bakkie doen. Daarna ga ik wat lezen en Fred verdwijnt de natuur in om hout te gaan sprokkelen voor het kampvuur van vanavond. Hij wordt al een echte Mick Dundee en geniet echt van het leven in de natuur. Niet veel later komt hij terug want hij heeft aan de overkant van de rivier heel veel dood hout zien liggen en hij komt nu even z'n slippers aan doen zodat hij door de rivier kan lopen.....dus zo'n Mick Dundee is hij dan ook weer niet want die had met z'n schoenen aan door de rivier gelopen!!! Als hij weggaat waarschuw ik hem nog even voor krokodillen, maar we hebben geen idee of die hier zitten. Uiteindelijk besluit ik ook maar even mee te gaan want als er iets spannends gebeurt wil ik dat natuurlijk niet missen! De natuur en het uitzicht bij de rivier zijn geweldig. Deze rivier stroomt door een soort kloof en aan beide kanten hebben we een geweldig uitzicht over de bergen. Veel mensen komen in de zomer ook naar dit gebied om te vliegvissen. Vandaag zijn er geen vissers te bekennen en zijn wij de enige die door de rivier waden. Aan de andere kant van de rivier liggen inderdaad enorme dode bomen en beide sprokkelen we heel wat hout bij elkaar. Dat wordt vanavond een flink vuur! Terug op ons kampeerplekje begint Fred met het klein maken van al het hout en ondertussen kook ik een lekker macroni-prutje. En terwijl het zonnetje langzaam ondergaat genieten wij van ons wijntje en warme hap...en ondertussen knappert er een lekker vuurtje in onze "openhaard"...wat een vreselijk leven hebben we toch weer. Maar het wordt nog leuker want wanneer we staan af te wassen zien we opeens een kangaroo voorbij huppen. En in het veldje achter onze camper gaat deze lekker staan eten....dit is toch wel echt Australie! Onze eerste levende kangaroo.....vandaag hadden wij al heel wat dode exemplaren langs de kant van de weg zien liggen, maar levend zijn ze toch echt veel leuker!!!
De volgende ochtend worden we al vroeg door het zonnetje ons bed uit geschenen. En terwijl de dauw optrekt ontbijten wij lekker buiten voor de camper. Een stevig ontbijt vandaag, want we gaan de hoogste berg van Australie beklimmen. Mt Kosciusko, 2228 m. Dat wordt weer hard werken, maar we hebben wel weer zin in een heerlijke wandeling. Als alles is opgeruimd rijden we met Wicky naar Thredbo en hier nemen we eerst de skilift omhoog....we gaan natuurlijk niet het hele stuk omhoog klimmen want het moet wel leuk blijven! Boven aangekomen hebben we al een prachtig uitzicht over de bergen en de valleien. En nadat we even hebben genoten van het uitzicht beginnen we aan onze klim naar de top van Australie. De lift heeft ons naar 1800m gebracht en vanaf hier volgen we een wandelpad naar de top. Volgens de borden is het bijna 7 km lopen en zullen we ongeveer 2 tot 3 uur nodig hebben om boven te komen. Het eerste gedeelte loopt heel makkelijk want er is echt een super breed pad aangelegd. We lopen in rap tempo lekker door en ondertussen genieten we wederom van een geweldig uitzicht. En al vinden we Australie echt een heel ander land dan NZ, hier in de bergen moeten we toch wel even terug denken aan onze wandelingen in de omgeving van Wanaka. Het is hetzelfde uitgestrekte en rotsachtige gebied en hier en daar lopen allemaal kleine stroompjes. Verder zijn er veel alpenbloemen te zien, maar deze hebben hun beste tijd wel gehad. Na een uur lopen zijn we al ver gevorderd en komt de top van Mt Kosciusko steeds dichterbij. Fred vraagt zich inmiddels af wanneer dit brede wandelpad nu ophoud en wanneer het echte klimwerk gaat beginnen. Maar voorlopig ziet het er naar uit dat we nog wel even over dit wandelpad blijven lopen. Na ruim anderhalf uur lopen komen we aan op de top van Mt. Kosciusko en wat een fantastisch uitzicht hebben we daar. En daar sta je dan op het hoogste punt van Australie....en wat denk je wat Fred als eerste zegt? "We vertellen niet dat het zo'n makkelijke wandeling is geweest hoor!" En eerlijk is eerlijk....Koos Alberts zou met een beetje moeite ook met z'n rolstoel omhoog hebben gekunt! Maar dat neemt niet weg dat het uitzicht prachtig is en dat we op het hoogste punt van Ozzie genieten van een heerlijke lunch. Als we onze buikjes weer vol hebben gegeten wandelen we terug naar de skilift en vervolgens dalen we weer af naar Thredbo. Hier halen we nog even wat boodschapjes en geven Wicky weer te drinken en daarna rijden we verder naar een andere bushcamping in het Kosciusko NP. Na een uurtje rijden door een geweldig bergachtig gebied komen we aan in Geehi. Dit is niet eens een dorpje maar een lang gestrekte kampeerspot langs een rivier. Ook hier vinden we weer een superplekje en terwijl we onze stoeltjes buiten zetten komen er drie kangaroo's even kijken wie wij zijn en wat wij hier komen doen. Nadat ze ons een uurtje bestudeerd hebben huppen ze weer verder. Wat een leuke beesten zijn dat toch, vooral als ze met die nieuwsgierige koppies je aan staan te kijken. Nadat we even een bakkie gedaan hebben gaat Fred weer hout sprokkelen voor vanavond en ik ga onze douche instaleren. Vanmorgen hebben we bij onze vorige kampeerplek de waterzak van de solardouche weer gevuld in de rivier en deze heeft de gehele dag in de auto al op liggen warmen. Ook hier heeft de zak al een uurtje in het zonnetje gelegen en het water is echt al lekker warm geworden. Maar aangezien we niet echt helemaal tussen de bomen staan ga ik even professories een douche bouwen. De achterklep van Wicky gaat helemaal omhoog en met een laken en wat knijpers bouw ik een soort douche hokje. Vervolgens gaat de waterzak ook boven op de klep en is de douche klaar voor gebruik. Uit de rivier haal ik nog even een emmertje koud water en met een spons en dit koude water sop ik me eerst even in. Als ik klaar ben laat ik de douchekop naar beneden komen en het water uit de zak begint vervolgens lekker te stromen. En terwijl ik zo heerlijk sta te genieten van m'n buitendouche komt er net iemand aanlopen aan de kant waar nou net geen "douchegordijn" zit...heb ik dat weer. Maar het kan de pret niet drukken en na een paar minuten ben ik weer helemaal schoon en op gefrist! Vervolgens is het Fred z'n beurt voor de douche en hij heeft geen menselijke gluurders.....maar een aantal kangaroo's die even komen kijken wat voor vreemde "kangaroo" daar nu staat te douchen! 's Avonds genieten we uiteraard weer bij een kampvuur van borrel en een lekkere makkelijke hap...spagetti uit blik?! Hier in Australie en NZ echt een groot fenomeen en we moeten toegeven....met een beetje toegevoegde smac en groente smaakt het echt zo slecht nog niet! Als het echt helemaal donker is wordt de hemel weer gevuld met miljoenen lichtjes, de sterrenhemel hier is echt onbeschrijvelijk en het lijkt net of je de sterren zo kan aanraken. Het is gewoon bijna jammer om te gaan slapen!
Zaterdagochtend worden we al vroeg wakker...van de kou. We zitten nog steeds op 1000m hoogte en met de heldere nacht van vannacht is de temperatuur flink gedaald. Maar net als we gaan ontbijten komt de zon over de bergen heen en wordt het al snel weer wat warmer. Na het ontbijt pakken we de boel weer in en gaan we op pad. Het beloofd een lange reisdag te gaan worden want vandaag gaan we op weg naar Melbourne, zo'n 600km verderop. Hier in Australie zijn dat echt maar hele korte stukjes en mensen rijden gerust zo'n afstand om even bij familie op bezoek te gaan. Moet je in Nederland niet aan denken dat je op je vrije zaterdag even een kopje koffie gaat drinken bij familie in Parijs! Als we onderweg staan te tanken worden we aangesproken door een jongen die naast ons staat te tanken. Hij vraagt waar we vandaan komen en als we vertellen dat we uit Nederland komen verteld hij trots dat zijn vader ook Nederlandse ouders heeft. Pa zit in de auto en we kletsen even met hem...niet in het Nederlands want dat gaat hem niet zo goed meer af. Wij vinden het wel opvallend hoe nieuwsgierig de Australiers zijn en we hebben al een aantal keer meegemaakt dat wild vreemde zo maar een praatje met je gaan staan maken. Vinden wij erg leuk! Nadat we elkaar een goede reis hebben gewenst gaan we verder en uiteindelijk komen we rond 4 uur in Melbourne aan. Het landschap is ondertussen helemaal vlak geworden en van verre zien we de skyline van Melbourne al aan de horizon verschijnen. We vinden een camping even buiten de stad en krijgen hier een leuk plekje bij het zwembad toegewezen....zo sta je midden in de bush en dan heb je weer een zwembad in je achtertuin! De rest van de dag doen we niets bijzonders meer en bereiden ons een beetje voor op de volgende dag, wanneer we Melbourne gaan bezoeken.
En zondag gaan we dus al vroeg op pad. We rijden eerst naar een van de buitenwijken van Melbourne en hier nemen we de trein naar het centrum. Omdat het vandaag de laatste dag van de Common Wealth Games is, kunnen we voor $2,50 een retourtje kopen...dat is mooi meegenomen. Na een half uurtje treinen komen we uiteindelijk aan in het centrum van de stad. We stappen uit op het centraal station en dat is gelijk al een prachtig oud gebouw. Ook hier in de stad zie je een enorme afwisseling van oude, gerestaureerde gebouwen en moderne wolkencrabbers. We dwalen eerst even lekker dor het centrum en brengen een kort bezoekje aan de kathedraal. Vervolgens gaan we op weg naar Brunswick Street en dit ligt even buiten het centrum van de stad. Het is een hele lange straat en lijkt meer op een klein dorp. Overal zijn hele leuke trendy winkeltjes te zien en verder zijn er vele gezelligekoffieshops. Aangezien het inmiddels al bijna 12 uur is, besluiten wij lekker een bakkie te gaan doen. En aangezien het zondag is mag daar best wel weer een keer een taartje bij. En wat een vitrine vol met geweldige taarten hebben ze in onze koffieshop. Je weet gewoon niet wat je kiezen moet. Toch maken we beide een keuze en ik zal proberen uit te leggen welk goddelijk gebakje ik nu weer gegeten heb.....De basis is een soort zachte chocolade-fudgeachtige-cake gevuld met noten, caramel en marsmellows en dit alles is overgoten met een dikke, knapperige laag melkchocolade! En dan die van Fred...want die heb ik natuurlijk ook even geproefd....een knapperige chocolda-biscuitachtige bodem gevuld met caramel-cheese-cake en ook weer overgoten met chocolade!!!! Zo, hier kunnen we weer een hele dag op teren! Nadat we met heel veel moeite deze taarten hebben weggewerkt besluiten we maar te gaan lopen naar onze volgende attractie....even de spijsvertering op weg helpen. Na een half uurtje lopen komen we aan bij Victoria Market. Dit is een enorm antiek hallen complex met allerlei markten. Zo is er een afdeling met vlees, vis, groente, fruit en delicatessen. Maar de taartjes zitten nog zo dwars dat we maar snel voorbij al deze etenswaren lopen. Uiteindelijk komen we in een hal waar ze allerlei handelswaar hebben. En bij een heel leuk kraampje kopen we beide een echte zonnenhoed. Fred gaat natuurlijk voor de leren Mick-Dundee-hoed en ik koop een geweldige foute, katoenen maxima-hoed. Toch is het hier geen overbodige luxe om een hoed te dragen want de zon is zo scherp dat je zelfs als je je zonnenbril op hebt nog loopt te kieren. Na al het geshop nemen we de tram naar de haven van Melbourne en hier zijn enorm veel moderne gebouwen en wooncomplexen te vinden. En onder al deze gebouwen zitten de meest geweldige trendy cafe's en restaurants. Aangezien we wel weer aan wat vocht toe zijn, strijken we lekker neer op een terrasje en genieten van een lekker koel biertje en de mensen die voorbij lopen. Na een uurtje zijn we weer uitgerust en lopen vervolgens terug naar de tram. Deze rijd ons de hele stad rond en brengt ons naar Chinatown. De Cirkel Tram die door de stad rijd is gratis en het zijn echt prachtige antieke trams. Onderweg zien we weer de verscheidenheid van de stad...en vonden we Sydney al een geweldige stad....Melbourne is wel net zo leuk...anders, meer relaxt, maar toch een geweldige stad om te vertoeven! In China Town kijken we even rond en ondanks dat het niet zo levendig is als het echte Peking, vinden we een leuk restaurant waar we weer lekker genieten van een Chineese hap! Vervolgens slenteren we door de stad heen weer terug naar het treinstation. Maar wat is het enorm druk in de stad. Iedereen maakt zich op voor de sluitingsceremonie van de Commonwealth Games. Toch weten we onze trein op tijd te bereiken en rond een uur of zeven zijn we weer terug op de camping. Super dag weer!
En maandag is het niet het zonnetje wat ons wakker schijnt maar zijn het de krijsende kakatoo's die in de boom naast ons zitten te spelen die ons wakker maken. Helaas heb ik de afgelopen nacht weer eens last gehad van m'n darmen....maar ja, zulke grote taartjes en chinees eten zijn natuurlijk geen beste combinatie. Toch zijn de darmen sinds we in Australie weer vaak geirriteerd en vliegen de kilootjes die ik er in NZ weer lekker heb aangegeten weer snel vanaf. Elk voordeel heeft z'n nadeel...of elk nadeel heeft z'n voordeel, in dit geval weet ik het nog niet?! We besluiten vandaag ook dan maar lekker even een modderdagje in te voeren. Fred gaat wat lezen en ik duik even achter de computer. Verder ga ik Fred z'n haar weer eens te lijf met de tondeuse...en het wordt echt steeds professioneler....steeds korter dus!!! Verder genieten we maar weer eens van een lange, hete douche, een borreltje en een hapje. Kortom, een echt modderdagje dus!
Vandaag hebben we ook niet veel op het progamma staan. Vanmiddag gaan we nog een uitstapje maken naar de Yarra Ranges, het wijngebied rondom Melbourne en hier hopen we weer wat lekkere wijnen te gaan proeven. Inmddels zijn we echte wijn drinkers geworden en hebben we een aantal jerrycans met wijn in de camper staan. Stel je voor dat je ergens in de bush vast komt te staan...dan hebben we in ieder geval genoeg te drinken!!!
Voor de volgende dagen hebben we weer heel wat natuurgeweld op het progamma staan. Zo gaan we morgen en overmorgen langs de Great Ocean Road rijden. Dit is een prachtige kustweg langs de onderkant van Australie. En vervolgens gaan we verder naar de Grampians, een bergachtige gebied tussen Melbourne en Adelaide. Aankomend weekend hopen we dan in Adelaide aan te komen en hier hopen we Mike en terry weer te ontmoeten. Samen met hun hebben we de treinreis van Chineese Guillin naar het Vietnameese Hanoi gemaakt en in die 24 uur hebben we heel veel lol met elkaar beleefd. Zij wonen in Adelaide en het zou leuk zijn om hun daar weer te ontmoeten! Maar hoe dat afloopt kunnen jullie volgende keer weer lezen!

Liefs,
Fred en Petra



Dinsdag , 4 April 2006

Hier weer een verslag vanuit het zeer verwarrende Australie. We snappen er daadwerkelijk niets meer van en zijn ons gevoel voor tijd echt helemaal kwijt! Vorige week is bij jullie in Nederland de zomertijd ingegaan. Nu heeft dat voor ons niet zo veel gevolgen want dat betekende alleen dat wij ipv 10 uur, nu 9 uur tijdsverschil met Nederland hadden. Maar afgelopen weekend is hier in Australie de wintertijd in gegaan....dus opnieuw kwamen we een uurtje dichter bij Nederland....8 uur nog maar. En dan denk je wintertijd....vroeg donker, kaarsjes aan en op naar kerst. Maar als je hier de winkels betreed kom je alleen maar grote hoeveelheden paaseieren en paashazen tegen. En het weer...ja dat is toch gewoon heerlijk Hollands zomerweer.....terwijl in de winkels dus overal de nieuwe wintercollecties hangen. En om de verwarring helemaal compleet te maken zijn we afgelopen zondag naar een andere staat in Australie vertrokken en moesten we de klok nog eens een half uur terug zettten...snappen jullie er nog wat van??? Maar dat neemt niet weg dat wij toch enorm genieten van onze reis door Australie. Na ons bezoek aan Nieuw Zeeland waren onze verwachtingen niet heel hoog gespannen meer. Na 10 maanden reizen is onze reis al helemaal gemaakt en alles wat we nu nog meemaken en beleven is voor ons zoiets als de slagroom op de cake. Toch zijn we zeer verrast door het geweldige land en wat het allemaal te bieden heeft aan natuur, cultuur en architectuur. De natuur is zeer afwisselend en de steden zijn gewoon heel erg leuk..kortom Australie doet ons heel erg verrassen! Daarom maar snel weer het overzicht van de afgelopen week.....!
Vorige week dinsdag zaten we nog in Melbourne en zijn we 's middags naar de Yarra Valley gereden. Dit is een enorm wijngebied ten oosten van Melbourne. Na een uurtje rijden kwamen we in een prachtige vallei terecht en werden we verrast met een "Indian Summer". De wijnranken beginnen zo aan het begin van de herft allemaal te verkleuren en de bladeren hebben echt alle kleuren van groen naar geel, van rood tot oranje. En in dit heuvelachtige gebied lijkt het net een kleurig tapijt wat zich over de heuvels uitstrekt. Wij brengen een bezoek aan De Bortolie Vinyard en via een prachtige oprijlaan rijden we naar het wijnhuis toe. Daar aangekomen volgt er een kleine teleurstelling want omdat ze druk bezich zijn met wijn maken mogen we geen kijkje in de wijncellar nemen. Maar onze teleurstelling wordt snel weg gespoeld met een paar heerlijke wijnen. Inmiddels hebben we al een favoriet ondekt en we besluiten maar een flesje Shiraz te kopen. Wat een heerlijke kruidig geurende wijn is dat. Natuurlijk wel boven ons budget, dus we houden het maar bij een flesje. Vervolgens ontdekken we dat er ook een kaaswinkeltje is en daar kunnen we natuurlijk niet voorbij lopen zonder even te proeven. Het meisje in de kaaswinkel is erg blij met twee van zulke enthousiaste "kaaskoppen" en laat ons daadwerkelijk alles proeven. Van geiten-feta tot een 32 maanden oude brokkel-kaas...goh, wat hebben we dat gemist. We kopen dan ook een stukje van de brokkel-kaas en verheugen ons al op het borreluurtje van die middag. Maar voordat het zo ver is brengen we ook nog even een bezoek aan Yarra-Glen, een klein dorpje in de Yarra Valley, waar een heel oud theehuis zit. Hier genieten we van een echte heerlijke Engelse afternoon-tea inclusief scones! Wat een slecht leven hebben we toch. Aan het einde van de middag rijden we terug naar Melbourne en hier doen we nog even wat boodschappen. We besluiten het feest maar compleet te maken en halen een paar heerlijke biefstukjes. 's Avonds genieten we dan ook van een goddelijk maal met biefstuk, gebakken portobello's, een heerlijke salade met dadels en oude kaas en dit alles wordt natuurlijk weggespoeld met een fantastisch flesje Shiraz...top dag weer!
Woensdag gaat onze reis weer verder en rijden we naar Torquay, een kleine badplaats aan het begin van de Great Ocean Road. De komende twee dagen gaan we langs de onderkant van Australie rijden over deze bijzondere weg en dat beloofd weer een stukje spectakel te worden qua natuur. In Torquay bezoeken we eerst even het VVV voor de nodige informatie en in dit VVV-kantoor verkopen ze ook allerlei souveniers. En terwijl ik even met de meneer van het VVV staat te praten komt Fred aanlopen met een pluche haarband met daarop twee kangaroo-oren. Een aantal weken geleden heeft hij namelijk een droom gehad, dat hij op de rug van een kangaroo zat en mee mocht hoppen. En nu wil hij deze haarband kopen zodat hij beter kan "intregeren" met de kangaroo's, zodat hij zijn droom waar kan maken. Wordt hij echt nooit volwassen!? Ik zeg dat hij hem mag kopen, maar dat hij de haarband dan wel de hele dag moet dragen...nou, dat vind hij geen probleem en heel trots loopt hij dus even later met z'n haarband op het VVV-kantoor uit...jullie begrijpen dat ik even een paar meter achter hem ben gaan lopen. Vanuit Torquay rijden we vervolgens eerst richting Bells Beach en dit is een prachtige baai met een verlaten strand. Maar al is het strand verlaten...in zee is het des te drukker. De zee bij Bells Beach staat namelijk bekent om de zeer goede surfgolven en in zee is het dan ook zeer druk met stoere surfboys die al hun kunsten laten zien. Tijdens het Paasweekend worden hier de Ripcurl World Games gehouden en er wordt dus al druk geoefend. We kijken even naar het spectakel en genieten ondertussen van een lekker bakkie. Vervolgens rijden we verder en via het plaatsje Lorne rijden we naar Ayers Inlet. Hier staat op een hoog klif een mooie vuurtoren en het uitzicht vanaf de vuurtoren is weer prachtig. Overal zie je enorme kliffen waar de Oceaan tegen aan beukt en hier en daar is er een verlaten strandje. Zo ook vlakbij de vuurtoren en we belsuiten lekker op het strand te gaan picnicken. Fred sleept de koelbox mee en ik het plaid en we nestelen ons lekker in het zonnetje op het strand. Wat een mooi plekje weer om te lunchen....dat is toch wel wat anders dan op kantoor! Maar terwijl wij zo lekker zitten te genieten van het uitzicht, de lunch en de zon komt er opeens een hele klas met luidruchtige schoolkinderen aan....onze idyllische lunch was snel over!? 's Middags rijden we richting Apollo Bay en de weg daar naartoe is daadwerkelijk adembenemend. De bergen en kliffen rijzen hier zo uit zee en de weg is gewoon in de bergen gehakt. Na elke bocht volgt er weer een spectaculair uitzicht en het is echt genieten. In Apollo Bay kopen we nog lekker even een ijsje en vervolgens gaan we opweg naar onze campeerplek voor vannavond. We gaan weer slapen op een bushcamping en deze ligt in het Otway NP. Er staat ons weer 10 km dirt-road te wachten maar uiteindelijk komen we op een wonderschoon plekje aan. Een groot bos aan het strand en vanuit ons campertje hebben we dus uitzicht over de verlaten baai. En net als we rustig voor ons campertje zitten ontdekken we een echte koala boven ons hoofd in de boom. Ook deze hebben we al vele maal dood langs de weg zien liggen maar deze levende is toch echt veel leuker. Wat een schattige beesten zijn dat toch! Voor het eten maken we nog even een strandwandeling en bij terugkomt gaat Fred even kletsen met de buurman en ik maak het eten klaar. Na het eten haalt Fred even een emmer zeewater voor de afwas en na een lekker bakkie duiken we vroeg ons slappzakje in...morgen weer een nieuwe dag!
De volgende morgen is het helaas bewolkt als we wakker worden, maar net als we opweg zijn komt het zonnetje er alweer doorheen. Na een uurtje rijden bereiken we een van de hoogte punten van de GOR; de Twaalf Appostelen. Dit zijn 10 enorme rotsen die voor de kust in zee staan....en waarom heet het dan de Twaalf Appostelen? Heel simpel; ooit waren het er twaalf maar inmiddels zijn er twee gesneuveld. De zee beukt hier met enorme kracht op de kust en daardoor wordt er nog wel eens wat kust weggeslagen. Maar ondanks dat het maar 10 appostelen zijn is het natuurfenomeen niet minder. Via diverse wandelingen bekijken we de rotsen en de kust van alle kanten en het is weer genieten geblazen. Even verderop brengen we ook nog een bezoek aan Arch Loch George en hier vind je een aantal diepe inhammen in de kust. Ook is er een enorme rots waar de zee een gat ingeslepen heeft en het ziet er dan ook uit als een enorme poort. In vroegere tijden zijn er heel veel schepen vergaan langs deze kust en dit stukje wordt dan ook wel eens Shipwreck-coast genoemd. Nadat we weer genoeg gezien hebben rijden we verder naar Port Campbell en hier gaan we lekker ergens even een bakkie drinken...met een taartje....want we zijn vandaag officieel 10 maanden partners....we gebruiken echt elke gelegenheid om taart te kunnen eten! Na de koffie rijden we weer verder en via Bay of Islands rijden we uiteindelijk naar Killarney. Hier vinden we weer een plekje op een geweldige camping.....een stuk gras langs de renbaan....maar voor $10 hoor je ons niet klagen en kunnen we weer lekker douchen. Aan het einde van de middag werk ik m'n dagboek nog even bij en Fred gaat nog even op het strand kijken. Maar als hij na een uur nog niet terug is ga ik me toch een beetje zorgen maken. Uiteindelijk komt hij aanlopen en blijkt dat hij met de buurman van verderop al die tijd heeft staan kletsen. En wat nou zo leuk is....ik versta echt geen snars van wat die Auzzie's zeggen. Maar Fred met z'n huis-tuin-en-keuken engels begrijpt ze helemaal en de Auzzie's verstaan hem ook!!! Ieder z'n eigen kwaliteiten.
Vrijdagochtend worden we na een lange nacht slapen wakker. Buiten blaast een zeer koude wind en de zon laat zich ook niet zien dus we eten lekker binnen in Wicky. Na het ontbijt gaan we nog een keer douchen want de komende nachten gaan we weer naar een bushcamping en daar is echt geen douche te vinden. Vervolgens gaan we rond een uur of elf op pad en via een aantal binnenwegen rijden we naar The Grampians NP, een bergachtig gebied tussen Melbourne en Adelaide. Als eerste rijden we naar Halls Gap, een klein plaatsje in het centrum van het nationale park. Onderweg krijgen we een aantal minder leuke dingen te zien want begin januari heeft er een enorme bosbrand gewoed in dit park en 47% van het park is dus totaal verbrand. Het totale park is ongeveer 160km bij 50km....dus reken maar uit. Overal om ons heen zien we dan ook hele valleien met alleen maar zwarte stammen. Het is echt zeer triest om te zien, maar aan de andere kant zien we op verschillende plaatsen alweer heel wat groene bladeren te voorschijn komen. Na 2 maanden begint de natuur zich dus alweer aardig te herstellen. Bij het VVV van Halls Gap krijgen we advies over waar we kunnen camperen en waar nog mooie wandelingen te doen zijn. Verder kijken we ook nog naar een film waar men een stukje uitleg geeft over de Aboriginal cultuur hier in het park. De film laat zien hoe de Aboriginals geloven hoe dit stukje natuur hier ontstaan is en het is opmerkelijk om te zien dat welke vergelijkingen dit verhaal heeft met onze godsdienst geschiedenis. In het park zijn op diverse plaatsen ook nog muurschilderingen te zien en zij vertellen o.a. een stukje van deze geschiedenis. Eind van de middag rijden we naar het noordelijke gedeelte van het park, waar de brand niet gewoed heeft. Ook de bomen hier laten weer al hun prachtige herfstkleuren zien en ondanks dat een groot gedeelte van het park niet toegankelijk is, is het echt de moeite waard om een kijkje te nemen in The Grampians want het heeft nog genoeg moois te bieden. Uiteindelijk komen we weer aan op een fantastische camping en we vinden een leuk plekje met een eigen BBQ. Fred gaat dan ook gelijk hout sprokkelen zodat we lekker bij het kampvuur kunnen eten. En terwijl we zo lekker aan het rommelen zijn krijgen we bezoek van een aantal bewoners; emoes! Enorme loopvogels die erg op struisvogels lijken. Ze komen even kijke wat we aan het doen zijn en lopen vervolgens weer weg. Niet veel later komt er ook een hele kudde kangaroo's even kennismaken en ze zijn zeer geintereseerd in de koekjes die op tafel liggen. Fred gaat naturlijk gelijk "intregeren" en met zijn haarband op zit hij te wachten dat de kangaroo's naar hem toe komen.....niet dus, ze vinden mij echt veel aantrekklijker...maar goed, ik ben dan ook degene die de koekjes eet! Als het vuur even later lekker brand besluit ik ook maar eens op het vuur te koken als een echte bush-kok. Ik maak wat pakketjes van folie, gevuld met aardappels, brocolie, tomaat en een blikje zalm. Natuurlijk doen we er wat kruiden en olie bij en laten de pakketjes een klein uurtje garen boven het vuur....wat een heerlijk bush-maal is dat. Helaas begint het aan het begin van de avond een beetje te regenen en we gaan dan ook al vroeg naar binnen....en uiteindelijk vroeg naar bed!
De volgende ochtend worden we na een zeer koude nacht wakker. De wind voelt echt heel ijzig aan en de zon laat zich nog niet zien. We besluiten toch maar te gaan wandelen en hopen dat het droog blijft. Als eerste gaan we een kleine grot bezoeken waar wat tekeningen te zien zijn van de Aboriginals. Het zit vlak bij de camping en nadat we wat foto's hebben gemaakt beginnen we aan een wandeling die ons naar de top van Mt. Stapylton moet brengen. De bergen zijn hier niet erg hoog en het zijn meer enorme rotsen. De klim is dus niet meer dan 270m en het eerste gedeelte gaat door een stuk grasland. Nu lijken wij soms best heel erg stoer....maar eigenlijk zijn we dat helemaal niet. Zeker niet, nu we hier door het knie-hoge gras lopen. Want Australie is toch het land van de dodelijke slangen en spinnen. En net als we een beetje gaan wennen, springt er opeens een kangaroo naast ons uit het gras vandaan. We staan alletwee stokstijf stil en beginnen daarna te mopperen op Skippy, omdat hij ons zo heeft laten schrikken. Nadat we het grasgebied zijn overgestoken komen we in een soort bos terecht. Ook daar krijg ik weer de schrik van m'n leven want achter mij struikeld Fred over een stuk hout. M'n hart zat in m'n keel en ik dacht echt dat we aangevallen werden door een slang! Maar goed, we zijn geen watjes en we gaan gewoon door. Uiteindelijk gaat de route langzaam omhoog en via een paar enorme rotspartijen komen we op een groot plateau. Vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht over de omliggende omgeving en daar genieten we dan ook even van. Maar we zijn nog niet op de top en voordat we daar komen moeten we echt nog even aan het werk. En ondanks dat deze berg helemaal zo hoog niet is, is de route naar de top zeer gevaarlijk. Zo nu en dan wanen we ons ook even in de film Cliffhanger....als we weer ergens aan een richeltje hangen. Op een zeker moment vind ik het echt genoeg geweest en 20m onder de top houd ik het voor gezien. Ik ben m'n leven echt nog niet zat en het moet wel leuk blijven. Fred klimt wel door en roept na een paar minuten dat het uitzicht wel fantastisch is....en dan is het toch mijn nieuwsgierigheid die wint. Dus ook de laatste 20m overbrug ik en het uitzicht is weer super. Aan de ene kant hebben we een prachtig uitzicht over de bergen van The Grampians en aan de andere kant is het een enorme vlakte die zich uitstrekt tot aan de horizon. Als je niet beter zou weten zou je denken dat je ergen in Kenia zit...alleen de olifanten missen nog. Boven op de top genieten we van de lunch en na een poosje dalen we af naar beneden. De wind is nog steeds enorm koud, maar het zonnetje is gelukkig wel weer gaan schijnen. De wereld ziet er toch altijd mooier uit als de zon schijnt! Zeer geconcentreerd dalen we af en na 2 uur lopen en klimmen komen we weer aan bij Wicky. Deze geven we even een ander plekje zodat we in het zonnetje staan en niet zo veel last hebben van de wind. Fred gaat gelijk weer lekker een vuurtje stoken, want onderweg hebben we twee prachtige boomstammen gevonden, die we de laatste kilometers mee hebben gesleept. Het vuur knetterd weer lekker, de folie-pakketjes liggen weer in het vuur te smeulen, de wijntjes staan ingeschonken en de skippy's huppen weer om ons heen....hier krijg je toch nooit genoeg van?! 's Avonds duiken we als twee gerookte palingen ons bed in. Zo'n vuurtje is natuurlijk wel leuk en lekker warm, maar het stinkt ook enorm.
Zondagochtend worden we al heel vroeg wakker, maar dat heeft meer met de wintertijd te maken. Toch komt het wel mooi uit want vandaag gaan we weer een stukje toeren...500km naar Adelaide. Om half tien zijn we dan ook al op pad en de wegen zijn gelukkig goed te doen. We kunnen dan ook lekker doorcrossen en om half vier zijn we dan ook al in Adelaide. Hier vinden we een plekje op een camping in de stad en nadat we geinstaleerd zijn gaan we lekker even zitten met een borreltje....je zou bijna denken dat we inmiddels verslaafd zijn...maar we nemen er elke dag maar eentje; ok, Fred soms twee! De rest van de dag vullen we met eten, douchen en lezen.....niet elke dag kan een hoogte punt zijn.
Maandag gaan we al vroeg op pad....en eigenlijk is het nog vroeger dan we dachten want we komen erachter dat we naast de wintertijd ook nog eens een half uur tijdsverschil hebben met de vorige staat waar we in reisde. Eerst twijfelde we nog aan de kerkklok, maar toen de volgende kerkklok ook al aangaf dat mijn horloge niet goed stond...!!! Maar goed, dan is het dus maandagmorgen, half tien, en dan is er in de stad natuurlijk nog niet zo veel te beleven. De Centrale Markthal vertoont nog weinig handel, China Town is uitgestorven en de winkelstraat is nog leeg. We besluiten maar een rondje met de gratis stadsbus te gaan rijden zodat we tenminste lekker droog en warm zitten. Het is ondertussen namelijk gaan regenen. De mensen hier zijn dolgelukkig want het zijn de eerste druppels sinds 3 maanden.....maar moet dat nou net nu wij hier zijn? Als we de stad zijn rondgetourd is het inmiddels lunchtijd en we besluiten om in het centrum eens een leuk eetcafeetje op te zoeken. Gelukkig is de stad inmiddels tot leven gekomen en zijn de straten gevuld met kantoorpersoneel wat geniet van een dagelijkse lunch. Wij komen in een geweldige noodlebar terecht en doen ons weer eens te goed aan een Aziatische hap.....dat missen we wel een beetje hoor, al dat lekkere aziatische eten. Vervolgens dwalen we de rest van de middag nog een beetje door de winkelstraten en kopen nog wat boeken en andere kleine dingetjes. En ondanks dat de stad vanmorgen nog niet echt tot leven was, is Adelaide toch een hele leuke en relaxte stad met wederom weer prachtige, oude gebouwen. 's Middags lopen we via het park terug naar de camping waar we nog wat huishoudelijke klusjes doen. De was wordt weer eens gewassen, Wicky krijgt een schoonmaakbeurt en we lezen lekker nog een beetje. Helaas hebben we geen contact kunnen krijgen met Mike en Terry. Maar eigenlijk verbaast dat ons niets want zij vertelde al dat zij gemiddels zo'n 5 maanden per jaar in het buitenland zaten. Helaas, maar het is niet anders!
En vandaag hebben we even een rustdagje, want de komende week gaat er weer heel veel gereden worden. Morgen vertrekken we naar het 850km verderop gelegen Cooper Pedy en twee dagen later gaan we nog eens 750km noorderlijker naar Uluru, beter bekent als Ayers Rock. En nog eens een paar dagen verder hebben we nog eens ruim 1500km te overbruggen naar Darwin....kortom rijden, rijden, rijden in een wagentje....uh, Wi-hi-cky!
Over Wicky gesproken....we kregen het verzoek van Wicky of zij ook elke week even iets mocht schrijven over haar reis met ons....dus bij deze hebben we de "Week van Wicky" in het leven geroepen!

Liefs,
Fred en Petra


De "Week van Wicky"...
Elke avond zie ik mijn nieuwe baasje Petra in haar dagboek schrijven. En vervolgens heb ik ontdekt dat zij dus al die verhalen elke week op een website schrijft zodat familie en vrienden kunnen lezen wat zij allemaal meemaken en beleven. Maar ik maak ook genoeg mee om te vertellen en daarom heb ik gevraagd of ik ook wat mag schrijven....en zowaar; Petra vond het goed! Dus nu zal ik eens wat vertellen over mij avonturen met Fred en Petra...en tjonge jongen wat maak ik toch mee met die twee!
Zo ging het al heel snel mis want na 1 dag rijden braken ze al mijn schokdemper. Nu zullen jullie wel denken; wat een oud brickie is die Wicky....maar ik ben pas 10 jaar oud en zit dus nog in de bloei van m'n leven. Maar die twee namen mij dus mee de bush in over een vreselijke dirt-road. Diepe kuilen en grote gaten in de weg....en dan vinden ze het raar dat ik wat breek. Dus ik natuurlijk heel hard protesteren....veel herrie en rare geluiden maken. Maar dom dat ze zijn die twee...denken ze dat ze de lading niet goed verdeeld hebben. Dus nadat zij de lading veranderd hebben gaan we een dag later over diezelfde vreselijke dirt-road weer terug naar de bewoonde wereld. En ik maar weer gillen en schreeuwen, maar dat maakte echt geen indruk.....nee, een paar uur later nemen ze weer mee over een nog veel slechtere dirt-road. Mijn wielen kwamen gewoon los van de grond en er lag zoveel zand dat m'n bandjes gewoon wegslipte....ik had het echt helemaal gehad met ze! De volgende ochtend heb ik gewoon lekker gedaan alsof ik het niet deed. Maar na een half uurtje vond ik het toch wel zielig om die twee zo daar midden in de bush te laten staan...en ik hoorde ze ondertussen praten over een garage....nou, ik had natuurlijk wel zin in een lekkere opknapbeurd! Dus uiteindelijk ben ik maar over stag gegaan en ben gestart.....en zoals ze beloofd hadden kreeg ik een fantastsche verwenbeurd. Niet alleen nieuwe schokdempers, maar ook een paar nieuwe remschijven!!! Dolgelukkig was ik. En denk je dat zij gelukkig waren....nee hoor, gaan ze vervolgens zitten mopperen dat ik zoveel drink. Maar ja, je bent niet voor niets groot en sterk! Toch zijn we na ruim twee weken rijden toch wel dikke vriendjes geworden. Ze geven me goed te drinken, elke ochtend wordt mijn binnenkantje lekker schoongepoetst en ze nemen me mee naar de mooiste plekjes. Toch moet ik wel hard werken want de afgelopen 2 weken hebben we al meer dan 2700km gereden en als ik de laatste gesprekken mag geloven gaat daar de komende week nog veel meer bijkomen. Afgelopen week ging het wel bijna nog een keertje mis....waren ze te zuinig om mijn dure benzine te geven en wilde ze wachten totdat er een goedkoper tankstation kwam....maar een tankstation, daar struikel je hier echt niet over. Ik had nog maar 3 litertjes om van te leven, toen we eindelijk weer een tankstation tegen kwamen. En nu moeten julie even lachen...de benzine was daar nog veel duurder dan bij het station waar ze weg gereden zijn!!! Hahaha!!! En wat de dirt-roads betreft; daar heb ik nu ook een nieuw trucje voor...als ze me weer eens meenemen over zo'n super slechte weg, dan start ik de volgende keer gewoon niet! Laat ik ze lekker even een kwartiertje zweten! Niet dat ik ze echt in de steek zal laten hoor, want ze gaan echt steeds zuiniger met me om. Zo zijn vanmorgen al mijn ramen ontdaan van heel veel stof en hebben ze zelfs mijn oliepijl gecheckt. Kortom, ik ben toch wel blij met mijn nieuwe baasjes en natuurlijk ga ik jullie de komende weken op de hoogte houden van al mijn belevenissen!

Wicky de Wicked-camper