Reis met ons mee 2005/2006 - Nieuw Zeeland 2
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Fred
23 December 2005 | Nieuw Zeeland, Kaikoura
En in een koud, regenachtig en windering Nieuw Zeeland zijn wij ons aan het voorbereiden op de Kerst. De kerstboom (20cm) staat, de kerstboodschappen zijn gedaan, onze kerstmutsen liggen klaar, de wind giert om de tent en de regen klettert tegen de tentdeuren! Zo komen we wel helemaal in de stemming!? En ik maar dromen van een kerst op het strand tussen de zeeleeuwen. Want die liggen hier in hele groepen gewoon op het strand. Gisteravond zijn we met de ferry overgestoken van het noorder naar het zuider eiland. Door het slechte weer kwamen we pas na middernacht in Picton aan, vanwaar we vanmorgen doorgereden zijn naar Kaikoura. Een klein badplaatsje aan de oost kust en zeer bekend om de walvissen die hier voor de kust in grote getalen voorkomen. Vanmorgen reden we over een prachtige maar grillige kustweg en opeens zagen we op 2 meter afstand van de snelweg een hele grote groep zeeleeuwen liggen. Natuurlijk zijn we even gestopt om wat foto's te maken want dat kunnen we ons in Nederland natuurlijk niet voorstellen dat er langs de A4 allerlei wilde dieren liggen te luieren! Kortom, de eerste kennismaking met het zuider eiland belooft ontzettend veel goeds. Maar zoals gebruikelijk beginnen we weer aan het begin van vorige week toen we nog in Whitianga zaten.
Vrijdag worden we in de vroege ochtend wakker gemaakt door een enorme regenbui, en daar zitten we nou net niet op te wachten. Want vandaag zouden we gaan varen naar de Cathedral Cove. Maar als het weer zo slecht is gaat er geen boot de Pacific Ocean op. Na het ontbijt begint het gelukkig wel wat op te klaren en we besluiten samen met Ed en San met de auto richting Hahei te rijden. Vandaar is er een mooie wandeling naar het strand, waar je uiteindelijk ook bij de Cathedral Cove uitkomt. En wat hebben we weer een geluk want als we in Hahei zijn, begint het aardig op te klaren en stopt het al snel met regenen. We lopen door een prachtig gebied met glooiende weilanden, hoge kliffen en tropische vegatatie naar het strand. Na een stijle afdaling komen we in een kleine baai terecht en daar is in de rotsten een enorm gat te zien. We kunnen er door heen naar een andere baai lopen en het is echt een enorm gewelf. Een klein vliegtuig zou er met gemak door heen kunnen vliegen. We lopen er nog even rond en genieten van de grillige natuur hier. Vervolgens lopen we weer terug naar de auto en rijden naar de andere kant van Hahei waar zich Hot Water Beach bevindt. Ook dit is weer een enorm natuurfenomeen want bij laag water kun je op diverse plekken kuilen graven en het grondwater wat hier naar boven komt is zo rond de 60 graden. Veel mensen komen hier dus naar toe om even lekker te badderen....zo ook wij. Edwin en Sandy hebben dit al eerder gedaan dus ze laten het graven aan ons over en kijken rusting toe. Bij een klein cafeetje hebben we een schep kunnen huren en nu is het even wachten op laag water. Alleen hebben we een beetje pech, want de zee is enorm wild en aangezien het ook net volle maan is geweest wil het dus niet echt laag water worden. Toch voelen we, als we onze voeten in het zand begraven al enorm heet water. Uiteindelijk kunnen we toch een mooie "Duitse" kuil graven met heuse moddertorentjes erop en een heerlijk bad nemen. Als klap op de vuurpijl komt ook het zonnetje er nog doorheen...wat is dat toch genieten. Als twee kleine zand- en moddermannetjes lopen we uiteindelijk terug naar de auto en hier trekken we even wat droge kleren aan. In zee zijn ook nog een paar jongens aan het body-boarden en de golven zijn echt enorm....dus Gerco, blijven sparen dan kan je hier ook eens gaan surfen!!! Terug in Whitianga doen we even boodschappen voor het laatste avondmaal met Ed en San. Wij gaan lekker BBQ-en. De campings in NZ zijn echt super-de-luxe. Overal zijn compleet ingerichte keukens met gasfornuizen, ovens, magnetrons en alles wat je maar kan bedenken. Verder is er ook meestal wel een woonkamer waar je lekker kan eten en zitten. En zo zijn er ook overal plekken waar gas-BBQ staan waar je een dollar ingooit en dan kan je BBQ-en. Op deze camping staat er ook een grote picknic tafel bij en het geheel staat onder een grote tent. We eigenen ons alles toe en instaleren ons voor een heerlijke avond. We eten en kletsten lekker een eind weg en de Ipod draaid allerlei Nederlandse hits. Een hele gezellige avond dus, al is de reis voor Ed en San toch echt bijna afgelopen.
Zaterdagochtend worden we weer met een flinke regenbui gewekt en daar zitten we nu niet echt op te wachten want we moeten de tent afbreken. Als we naar buiten kijken ziet het er ook niet naar uit dat het vandaag nog droog gaat worden want we zitten zowat in de wolken. Na het ontbijt gaan we toch alles maar inpakken want vandaag gaan we verder naar Hamilton. Als we helemaal bepakt en bezakt zijn nemen we nu echt afscheid van Ed en San. Gelukkig kunnen we de tranen nog net bedwingen, want het was weer erg gezellig de afgelopen week. De volgende keer dat we elkaar zullen ontmoeten is toch echt in Nederland. Na een paar dikke knuffels rijden we weg, met de belofte elkaar van de zomer weer op te zoeken. Nadat we de tank van onze zeer zuinige (1 op 18!) bak weer hebben volgegooid rijden we richting Hamilton. En wat een slecht weer hebben wij onder weg gehad zeg. Functionele regen noemt Fred het....regen die valt als wij auto rijden...dus waar we geen last van hebben als we leuke dingen ondernemen!!! Na ruim 3 uur komen we aan in Hamilton en hier gaan we een tante van Fred bezoeken. Bij een benzine station kijken we even op de kaart van Hamilton en vervolgens rijden we naar de wijk Flagstaff, waar tante Trees woont. Als we er bijna zijn rijden we een Center Parcs-achtig park op met allemaal mooie bungalows en nog mooiere tuinen en daar zien we al snel een Nederlandse vlag uithangen....kan niet missen!!!! Als we aan bellen doet tante Trees al snel de deur open en verwelkomt ons met een paar stevige knuffels. Wat een warm onthaal. En als we haar huis binnenstappen, lijkt het alsof we even terug zijn in Nederland. Gewoon een heerlijk Nederlands interieur, een heuse kerstboom met rood/wit/blauwe kerstballen en gezellige muziek aan. We krijgen gelijk koffie en taart voorgeschoteld en er wordt heel wat afgekletst. Het is ontzettend leuk om te zien hoe tante Trees op de moeder (zusters) van Fred lijkt. Allerlei dezelfde gebaren en trekken. En ondanks dat we elkaar nog nooit gezien of gesproken hebben, voelt het alsof we haar ons hele leven al kennen. Even later komen een paar van haar kinderen op visite en maken we kennis met 3 nieuwe nichten en 2 nieuwe neven. En ook dit is weer geweldig want een aantal van de kinderen lijken enorm op de broers en zussen van Fred. Twee kinderen van tante Trees wonen wat verder weg dus die hebben we niet ontmoet maar uiteraard wel op de vele foto's gezien. Ook hier zijn weer verbluffende overeenkomsten. Wij laten ook de foto's zien van Fred zijn familie en de neven en nichten zijn enorm geintereseerd want de meeste hebben ze nog nooit gezien. Wij zijn de eerste die ze in Nieuw Zeeland bezoeken en van de kinderen van tante Trees zijn er maar twee eens naar Nederland geweest. De middag vliegt voorbij en het is enorm gezellig. Als de visite weg is krijgen we van tante Trees een heerlijke Hollandse maaltijd voorgeschoteld en het is net of we weer bij Fred z'n ouders aan tafel zitten. Heerlijk groentesoepje vooraf met veel ballen, aardappeltjes met groente en....draadjesvlees! En als klap op de vuurpijl krijgen we verse aardbeien met slagroom...wat een verwennerij! De rest van de avond bekijken we veel foto's en haald tante Trees heel wat oude herrinneringen op.
Na een heerlijke nacht in een echt bed worden we pas laat wakker. Tante Trees is naar de kerk en wij nemen een douche. Als we klaar zijn en net willen gaan ontbijten komt ze terug en met z'n drieen zitten we weer lekker te beppen. Als we net aan de koffie zitten gaat de telefoon en beld Fred z'n moeder. Ze is enorm benieuwd hoe het is en we vertellen uitgebreid hoe we verwent worden door tante Trees. Na de koffie vertrekken we met tante Trees naar de Hamilton Garden. Een prachtig groot park aan de rand van de stad waar verschillende prachtige tuinen zijn. We wandelen er heerlijk rond in het warme zonnetje en genieten van de enorme rozentuin die volop in bloei staat. Ook bezoeken we een Japanse, Chineese, Engelse en indiaase tuin en alles ziet er zeer gemanicuurd uit...zoals tante Trees zegt. Maar haar eigen tuin doet er niet veel voor onder, want ondanks haar 77 jaar houd zij zelf haar enorme tuin bij. Na een lange wandeling gaan we bij het restaurant even lekker lunchen en na de lunch rijden we naar Michel, een neef van Fred, waar we het huis even gaan bekijken. Fred z'n oudste neef, Tony, is ook timmerman en heeft samen met Michel het huis gebouwd. Het ligt in een mooie wijk, boven op een heuvel en het is echt een kast van een huis. We maken gelijk kennis met Nicole, de vrouw van Michel en twee van hun dochters. Nicole laat mij alles zien en volgens mij waren het wel 6 enorme slaapkamers, 2 badkamers, 4 inloopkasten, 2 woonkamers en een enorme keuken. Michel en Fred lopen uitgebreid te kletsen en alles wordt door een timmermans-oog bekeken. Ondertussen klets ik even met Nicole en we komen er al snel achter dat Michel en Fred wel heel erg op elkaar lijken...alletwee even pietje-precies! Na een bakkie thee gaan we weer verder en tante Trees neemt ons mee naar de straat waar ze eerst gewoont heeft. Ze is er sindsdien nooit meer terug geweest en durft eerst ook niet echt te kijken. Maar als we het erf oplopen is ze niet meer te houden en loopt er rond alsof het nog steeds haar huis is. Alleen is de schok enorm, want de nieuwe bewoners hebben niets meer aan het huis gedaan nadat tante Trees en ome Bertus er 10 jaar geleden zijn vertrokken. Het huis ziet er erg vervallen uit en de tuin is een enorm oerwoud. Toch weet ze nog precies waar welke boom stond. Als we later terug zijn, bij haar thuis laat ze ons een film zien van hoe het geweest is en het is echt ongelofelijk. De tuin was echt een plaatje en het enorme grasveld zou op een golfbaan niet misstaan. We begrijpen nu haar reactie. Voor het avondeten halen Fred en ik lekker een Chineesje en wij vallen met onze stokjes gelijk aan. Tante Trees pakt na 10 seconde toch haar vork en mes maar! 's Avonds praten we weer heel wat af en alle fotoboeken worden uit de kast gehaald...kortom de avond vliegt weer om!
Maandagochtend worden we door een heerlijk zonnetje weer uit bed geschenen. Na het ontbijt drinken we buiten een bakkie koffie met het zoveelste taartje.....oh, straks passen die broeken niet meer?! De rest van de ochtend doen we niet veel en Fred en tante Trees dansen dan weer door de tuin en dan weer door de keuken. Het is een gezellige boel in iedergeval. Na de lunch gaan Fred en ik nog even wat boodschappen doen en als we terug komen drinken we weer een echt Engels bakje thee....met melk. Na de thee gaan we bij de oudste dochter van tante Trees op bezoek, Joan. Zij woont samen met haar man Robert (ook Nederlandse ouders) en hun 6 kinderen 25km buiten Hamilton. Daar hebben zijn een enorme boerderij met wel 600 melkkoeien (gemiddelde boer heeft 250 koeien!). Helaas laat het mooie weer ons een beetje in de steek en regent het weer pijpenstelen....daar moeten we wel weer even aan wennen hoor.....regen, bah!? Bij Joan worden we weer hartelijk onthaald en na een kopje thee neemt Robert ons mee naar de melkschuur. Toen wij bij de boerderij aankwamen rijden zagen we de koeien al naar de melkschuur lopen om gemolken te worden. Er zijn 2 kuddes van elk 300 koeien. Het melken van 1 kudde duurd ongeveer een uur en het is geweldig om te zien. In de schuur staat een enorme draaimolen. De koeien komen aanlopen en nemen hun plekje in, in de draaimolen. Vervolgens doet een van de knechten de "melkvaten" om de uiers en word er door een soort zuigmachine gemolken. De draaimolen draaid in ongeveer 8 minuten rond en er staan wel 50 koeien in. Als de koe geen melk meer geeft, vallen de "melkvaten" automatisch af. Wanneer de de ronde voorbij is, loopt de koe weer weg van de molen en neemt een andere koe haar plekje in. Als een koe veel melk geeft blijft zij soms wel 2 rondjes staan. Een andere knecht controleerd of de vaten wel los zijn als de koe de molen verlaat. Het is een geweldig systeem en de melk wordt in grote tanks opgevangen en gekoeld. Per dag wordt er momenteel zo'n 10.000 liter melk geleverd en dit wordt 's nachts door de melkwagen opgehaald. Ook dit gaat allemaal vol automatisch en na het laden krijgt Robert via de computer gelijk een afschrift van hoeveel melk er geleverd is, maar ook wat het vetpercentage per liter is enz. De koeien geven 10 maanden per jaar melk en in het voorjaar, na het kalveren (okt/nov) ligt de productie het hoogst. Vervolgens neemt de productie langzaam af en in de winter ligt het 2 maanden stil. Na de rondleiding van Robert vraagt hij of we ook nog een rondje rond zijn land willen rijden...dat slaan we niet af. Maar een boer in NZ heeft wel meer land dan een boer in Nederland en het duurd wel ruim een half uur eer wij de 188 hectare hebben rondgereden....1.880.000 vierkante meter plus nog eens een groot meer!!! De kuddes grazen per dag op een stuk van 3 a 4 hectare en daarna krijgt dat stuk grond weer 23 dagen rust. Als we terug komen op de boerderij zijn de koeien gemolken en staan ze weer in de wei. We nemen afscheid van Joan en Robert en worden uitgenodigd om op de terugweg weer langs te komen om een dagje te gaan waterskien...ook dat slaan we niet af! Terug in Hamilton drinken we samen met tante Trees even een borreltje voor het eten en de rest van de avond kijken we nog wat foto's en maken we nog wat leuke foto's voor het thuisfront. Het waren een paar heerlijke dagen bij zeer gastvrije familie!
Nadat we nog een nachtje bij tante Trees hebben geslapen nemen we dinsdagochtend al vroeg afscheid. We krijgen weer een paar dikke knuffels en we beloven op de terugweg nog even langs te komen....wij laten ons natuurlijk graag verwennen! Vervolgens rijden we van Hamilton naar Waitomo waar we een paar grotten gaan bezoeken. We hebben er al heel wat gezien deze reis maar deze willen we toch niet missen. De grotten bij Waitomo staan bekend om hun gloeiwormen. Kleine beestjes die aan het plafont van de grot hangen en gloeien. Na een kleine twee uur rijden komen we aan in Waitomo en door een gids worden wij en twee Deense meiden meegenomen naar een grot. Door een bergachtig gebied rijden we in een jeep naar de ingang van de grot. Maar voordat we de grotten ingaan moeten we ons nog even omkleden?! We worden allemaal in een wetsuit gehezen, krijgen rubberen laarzen aan en een valhelm met lamp op. Vervolgen lopen we als een paar maanmannetjes naar de ingang van de grot. En als je deze niet weet te zitten, vindt je die ook echt niet. Via een hele nauwe ingang manuvreren wij ons naar binnen en dalen af via een ladder. Onder aan de ladder moeten we op onze buik weer door een andere ingang klimmen en uiteindelijk komen we in een soort kelder terecht. Hier krijgen we uitleg wat we moeten doen in geval van nood en vervolgens gaan we verder. Door een wildstromend watertje lopen we verder de grot in en zo nu en dan moeten we flink klauteren en klimmen. Uiteindelijk moeten we zelfs een heel stuk zwemmen want zo diep is het water....met dank aan de regen. Helaas is het water ijskoud en druppeld zo nu en dan je pak in. Alleen als het eenmaal in je pak zit warmt het weer op door je eigen lichaams temperatuur! Als we weer bij een soort kelder komen moeten we elkaar goed vasthouden en onze lampen uitdoen. En wat we dan zien is echt onbeschrijvelijk....aan het plafond van de grot ontstaat een enorme sterrenhemel. In een soort polonaise lopen we hier in het donker doorheen en het is echt geweldig hoe dit kan. Het zijn larven die niet kunnen poepen of plassen en zij verbranden dus hun eigen lichaamsafval aan de achter kant van hun lichaam...en dit geeft licht. Na een poosje vraagt onze gisd of we een liedje willen zingen om de geest die ronddwaald in deze grot op afstand te houden....10x raden....binnen 1 seconde klinkt het Wilhelmus! Verder hebben wij ook ons gezicht al met modder in moeten smeren om de geest af te schrikken....een lekker masker zullen we maar denken!? Halverwege krijgen we een lekker heet bakkie limonade en een chocolade reep om het lichaam weer een beetje op te warmen en na de pauze gaat het echte werk beginnen! Omdat het water zo hoog staat moeten we bij sommige stukken echt een aantal meter onder water zwemmen en op sommige stukken hebben we net 10 cm boven het water over om adem te halen....je moet dus niet claustrofobisch zijn! Maar het maakt het wel allemaal heel spannend. Aan het einde volgt er nog een soort waterval waar we vanaf kletteren en door een hele nauwe opening klimmen we na 3 uur uiteindelijk weer naar buiten. We staan opeens midden in een wei vol met schapen, 1 km verder dan waar we onder de grond gegaan zijn. Bij het omkleedcomplex nemen we een warme douche en trekken lekker onze warme kleren aan. Vervolgens rijden we met de jeep weer terug naar het dorp...wat een super ervaring weer. De rest van de middag rijden we verder naar het zuiden en we overnachten in een klein dorpje, in een heel oud hostel. Maar goed we hebben weer een geweldige dag achter de rug en we hebben weer een bedje om in te slapen, morgen gaan we weer verder.
Woensdagmorgen is het wederom regen wat op de ramen kletterd. Maar goed, we moeten weer een flink stuk rijden vandaag..dus functionele regen! Nadat we alles weer ingepakt hebben rijden we door de prachtige natuur weer verder naar het zuiden. Het is niet uit te leggen hoe alles er uit ziet. Dan lijkt het weer een stukje Duitsland, dan volgen er weer Oosterijkse bergen en vervolgens Franse heuvels. Het is in ieder geval een genot om door heen te rijden. En we kunnen ook lekker doorrijden op de hoofdsnelweg van NZ, zeg maar de A1 alleen dan wel met aan beide kanten maar 1 baan. Maar goed, als je om de 10 minuten een auto tegen komt is het veel, dus meer hebben we niet nodig! Uiteindelijk bereiken we in het begin van de middag Wellington, de hoofdstad van NZ, helemaal op het zuidelijkste puntje van het noorder eiland. Na even zoeken vinden we een camping en hier huren we een cabin....zeg maar een houten schuurtje van 2x3 meter met twee stapel bedden erin. Maar het is maar 6 euro duurder per nacht dan kamperen dus we laten de tent lekker in de auto. Na een snelle lunch besluiten we alvast maar wat kerstboodschappen te gaan doen want we hebben een Pak 'n Save ontdekt....zeg maar de Aldi van NZ. En wederom kunnen we onze middag daar aardig mee vullen, want naast de kerstboodschappen besluiten we ook eens flink blik- en droogvoer in te slaan voor de komende weken. Op het zuider eiland is het veel dunner bevolkt en zijn er dus veel minder gelegenheid om boodschappen te doen. Verder zullen we daar ook veel gaan wandelen, dus het is altijd handig om wat snelle maaltijden bij de hand te hebben. Na 2 uur hebben we ons karretje weer helemaal volgeladen en zijn we ook de gelukkige bezitters van een echte kerststol met spijs....en een pak Hollandse hagelslag!!!! Kost een paar centen (8 en 5 euro), maar we kunnen weer even genieten....al doen we dat toch wel! Na het boodschappen doen, nemen we weer eens een warme douche, was ik weer wat kleren en eten we weer echte campingkost.....chilli con carne met chippies. Weer een dag die omgevlogen is!
Donderdag slapen we heerlijk uit en na het ontbijt pakken we de auto weer in. Vervolgens rijden we naar het centrum van Wellington waar we onze bak parkeren voor 6 euro per dag.....let wel...hoofdstad, parkeren, 6 euro per dag....moet je in Amsterdam mee aankomen. En in het warme zonnetje lopen we het centrum in. Daar nemen we vervolgens een kabel-tram naar een van de heuvels rondom Wellington. Boven aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over de stad en genieten we van een lekker bakkie op het uitkijkpunt. Na de pauze lopen we de Botanische tuin in, waar weer allerlei mooie tuinen te zien zijn. Niet zo mooi als in Hamilton, maar de rozentuin die ook hier in volle bloei staat is toch wel weer een plaatje. En de geur is weer heerlijk. Op een bankje in het park lunchen we even wat en vervolgens gaan we met het kabel-trammetje weer naar beneden. Daar brengen we een bezoek aan het Wellington Museum, waar alles over het ontstaan van de stad te zien is. Vervolgens lopen we langs de kade en allerlei gezellige restaurantjes die aan de haven liggen. Nadat we nog wat kerstspullen gekocht hebben, pakken we lekker een terrasje en vervolgens halen we nog even een vette bek bij de MAC...inclusief Sunday ijsje met CARAMEL saus!!! Het suikerpijl is weer lekker gestegen. Vervolgens gaan we eind van de middag terug naar de auto waarmee we richting de ferry rijden. Als we aankomen rijden is de ferry nog druk aan het uitladen. We moeten dus even wachten maar om 19.30 mogen wij eindelijk de veerboot oprijden. Het is net alsof we naar een ander land gaan. Niet met trein of vliegtuig deze keer maar met de boot! Als we de auto geparkeerd hebben gaan we direkt naar het bovenste dek en terwijl de zon ondergaat in de haven van Wellington varen wij door een beetje fjordachtig gebied richting het zuider eiland. Nadat het buiten te koud en te donker is geworden gaan we naar binnen en bij de Ierse pub instaleren we ons lekker. We lezen wat, drinken koffie, thee en bier en kijken wat tv. Helaas is het erg slecht weer en kan het schip niet op volle kracht varen. We komen dan ook anderhalf uur later dan gepland aan. Dus om 00.30 uur rijden we de boot af en komen we aan op het zuider eiland. Gelukkig hadden we een cabin gereserveerd vlak bij de veerboot en na 3 minuten rijden staan we op de camping. De eigenaar had al een briefje op de cabindeur geplakt en de sleutel binnen op tafel neer gelegd.....maar zoveel gastvrijheid zijn we niet gewend en bellen de man dus eerst uit z'n bed.
Maar met een lach verteld hij ons dat de cabin al open is en dat we zo ons bed in kunnen duiken....slaap lekker!
En heb ik vannacht iemand uit z'n bed gebeld....vanmorgen om half acht staat er iemand op onze deur te kloppen. Nadat ik het twee keer genegeerd heb ga ik toch maar even kijken. Maar zodra ik m'n slaperige kop om de deur steekt, begint er iemand te lachen en verteld dat hij verkeerd zit....na zo'n kort nachtje is dat naturlijk helemaal niet lachen?! Maar goed, de zon schijnt weer uitbundig en we moeten vandaag ook nog een stukje toeren. Dus nu we toch wakker zijn gaan we lekker ontbijten en om even over negen gaan we weer op pad. En hoe mooi helder het vanmorgen was, zo regenachtig is het na een half uurtje rijden....het lijkt wel als wij in de auto stappen het functioneel begint te regenen, maar dat hoeft nou ook weer niet elke keer. Toch zorgt de regen er niet voor dat we het niet mooi vinden hier want de natuur is weer zo anders, maar weer zo overweldigend. Soms heel erg dor-achtig duin gebied, maar dan met enorme hoge duinen en dan weer hele hoge scherpe, Zwitserse bergen. Het is net alsof we in een levend schilderij rijden. Gisteren hadden we al het idee dat we naar een ander land gingen, maar zo voelt het nu ook echt. Na ruim een uur rijden komen we bij een prachtige baai waar we even stoppen voor wat foto's en als we net weer op pad zijn liggen er opeens hele groepen zeeleeuwen langs de snelweg. Als dit een voorproefje is van wat we allemaal nog gaan krijgen, dan komen we ogen te kort! Rond de middag komen we aan in Kaikoura waar we eerst even lunchen. Na de lunch zetten we de tent op en hangen alle kerstversieringen op.....Kerst kan beginnen, maar dan wel met een klein zonnetje graag!!!
De kerstdagen brengen we dus door in Kaikoura. Hier gaan we een aantal wandelingen maken en natuurlijk gaan we ook een poging doen om wat walvissen te spotten op zee. Hopen dat de wind een beetje gaat liggen en dat we zo'n prachtige staart te zien krijgen, dat zou een geweldig kerstkadootje zijn. Verder hebben we na de kerst met Mark en Bianca afgesproken. Zij zijn augustus aan hun wereldreis begonnen en we kruisen elkaar hier in NZ (www.inmundusveritas.nl). Dus na kerst rijden we door naar Christchurch om met hun een after-kerst-party te vieren. Maar hoe dat allemaal gaat verlopen dat lezen jullie volgende week weer. Voor nu wensen wij iedereen hele fijne en gezellige kerstdagen en we hopen dat jullie net zo genieten als ons!
Liefs,
Fred en Petra
Donderdag , 29 December 2005
Hierbij volgt het verslag van onze bijzondere kerstdagen in Nieuw Zeeland. En was vorige week het weer een beetje instabiel, afgelopen week heeft de zomer zich weer van z'n beste kant laten zien. Dus het kerstontbijt en diner hebben wij dan ook buiten in het zonnetje opgepeuzeld! Toch werkt dat niet echt kerstsfeer verhogend, maar genoten hebben we wel. Het strand hebben we nog net niet op gezocht maar met de enorme dunne ozon laag hier boven NZ zullen we daar ook wel weg blijven. Wij smeren ons dagelijks in met factor 30 want in NZ komt 30% meer huidkanker voor dan in de rest van de wereld. En aangezien we ons leven nog niet zat zijn, slaan we het strand dus even over....daar hebben we tenslotte de laatste maanden ook genoeg van gehad! Maar eerst weer even terug naar vorige week...
Zaterdagochtend waren we al vroeg wakker want de hele nacht heeft het behoorlijk gewaaid en dit maakt af en toe een enorme herrie in de tent. Toch is het ergens goed voor geweest want als we 's morgens ons tentje uitkruipen is het super helder weer buiten en schijnt de zon uitbundig. We ontbijten dan ook lekker buiten en na het ontbijt gaan we even het dorpje Kaikoura verkennen. Groot is het niet, maar we hebben nog wat dingetjes te regelen zoals plekjes reserveren voor de whale-watch die we graag willen doen, een cd-tje branden met de laatste foto's en weer eens internetten. In Azie struikelde we echt over de internetcafe's, aangezien niemand daar een computer thuis heeft. Maar hier in NZ is dat dus andere koek en moeten we vaak moeite doen om een plekje te vinden waar we kunnen internetten....en daar betalen we dan ook gelijk de hoofdprijs voor! Gelukkig kunnen we hier in Kaikoura weer terecht en bekijken we voor het eerst weer eens de mailtjes en berichten. Het is weer heerlijk om allemaal te lezen. De rest van de middag doen we nog even de laatste kerstinkopen en vervolgens gaan we terug naar de camping. Daar maken we ons klaar voor kerstavond, en zoals dat bij Fred thuis traditie is nuttigen we een zeer uitgebreide broodmaaltijd. Inclusief kerststol en allerlei lekkere soorten beleg. Als het wat donkerder begint te worden steken we de kaarsjes en de lichtjes in ons kerstboompje aan. De kerstsfeer begint er al helemaal in te komen....ook omdat de temperatuur enorm daald. Het is echt ijskoud en we zitten, compleet met fleece deken om, te genieten van de speciale kerstwijn. De reden waarom het zo koud is, is omdat het buiten helemaal helder is en dat betekend dat er geen wolkendekentje om de kou tegen te houden. Maar het schouwspel van de sterren wat we te zien krijgen is echt enorm. Het zijn miljoenen kerstlampjes die flikkeren aan de hemel en het is net alsof we ze zo aan kunnen raken. Op en top genieten dus. Vannavond openen we ook eindelijk de kerstkadootjes die wij hebben gekregen van de familie. Tom en Linda hebben deze mee genomen naar Thailand en wij slepen ze nu al bijna 2 maanden mee. Dat er iets van kaneel bij zit, is ons al enige tijd duidelijk want onze hele auto ruikt naar kaneel! Het zijn leuke kadootjes en er zit ook een pakje bij met allemaal persoonlijke berichtjes. Zo voelt de familie wel heel dicht bij met kerst. Uiteindelijk duiken we lekker ons warme slaapzakje in na een bijzondere kerstavond.
Kerstochtend worden we door een uitbundig zonnetje uit onze tent geschenen. En zo koud het vannacht was, zo heel warm wordt het binnen een paar minuten in de tent. Dus buiten bereiden we het kerstontbijt voor en nadat we lekker een eitje hebben gebakken vallen we aan. Het is toch wel uniek om hier kerst te vieren....zittend in het zonnetje, links 2500m hoge bergtoppen bedekt met sneeuw en rechts het strand waar de zeeleeuwen lekker liggen te modderen en de Pacific Ocean die rustig uitrolt op het strand! Na het uitgebreide ontbijt gaan we lekker een lange wandeling maken. Kaikoura ligt in een baai en aan het einde van de baai is een schiereiland met enorme klif toppen. En vandaag gaan we het schiereiland rond lopen. We starten in het centrum van Kaikoura waar we op zoek gaan naar de start van deze wandeling. Na even zoeken vinden we een klein bordje en dit leid ons door de tuin van een familie. De eigenaar van de tuin staat net buiten en begint gezellig even met ons te babbelen. Hij wenst ons een fijne kerst en een mooie wandeling toe en we gaan verder door zijn tuin. Het pad gaat flink omhoog en uiteindelijk komen we in een grote weide terecht. Door de weide heen lopen we naar de andere kant van het schiereiland en hier komen we in het hele kleine dorpje South Bay terecht. Via het strand lopen we verder en het uitzicht is weer adembenemend...maar dat zullen we de komende weken waarschijnlijk nog heel veel gaan zeggen. Aan het strand groeien allemaal wilde klaprozen en lavendel. Verder kijken we uit over een mooie baai met azuurblauw water en op de achtergrond rijzen hoge bergen het water uit. De zon geeft alles nog meer kleur en we kijken onze ogen uit. Uiteindelijk verlaten we deze baai en klimmen via een stijl pad omhoog naar het klif. Hier lopen we wederom door een enorme weide verder en het "Sound-of-Music" gevoel is echt helemaal compleet. We komen nu bij de rand van het klif en hier dalen we via een stijl pad weer af naar beneden. We eindigen op het strand waar diverse rotspartijen in zee liggen. En op deze rotsen liggen hele kolonie's met zeeleeuwen. Het is een enorm kabaal, maar erg leuk om te zien. We zoeken uiteindelijk een mooi plekje op om even te pauzeren en op een oude boomstam gaan we lekker even zitten. Het uitzicht is wonderbaarlijk want 5 meter van ons vandaan liggen de zeeleeuwen te zonnebaden en om ons heen lopen een paar schapen te grazen....gewoon op het strand, waar hier en daar een plukje gras groeid. Wij genieten ondertussen van warme chocolademelk en koekjes...om toch de kerstsfeer vast te houden! Uiteindelijk gaan we weer verder, maar omdat het nog hoog water is valt het niet mee om het strand te verlaten. Via een stijle klim over een paar enorme rotsblokken komen we uiteindelijk weer in de baai waar Kaikoura ligt en via het strand lopen we terug naar de camping. Het was echt een heerlijke wandeling en laat in de middag zijn we pas weer terug op de camping. Maar hier wacht ons een heerlijk warm bad, want we hebben de hot-tub besproken. En na zo'n wandeling vinden de spiertjes het niet erg om even lekker bij te komen. De hot-tub staat op een speciaal, verlaten plekje en vanuit het bad hebben we weer een prachtig uitzicht over de bergen...super genieten dus. Na deze verwennerij ga ik het kerstdinner klaar maken en dat wordt lekker Hollands. In een grote ovenschaal gooi ik wat aardappeltjes in de schil, stronkjes bloemkool en wat olie en kruiden. Dit gaat lekker de oven in en ondertussen braad ik de varkenshaas en de champignons. Als dit klaar is gaat het ook in de ovenschaal en verder leg ik nog wat brie over de bloemkool en aardappeltjes...na een kwartiertje kunnen we smullen...en dat hebben we ook echt gedaan. We eindigen met een choco- toetje en het feestmaal is weer compleet. En even voor de duidelijkheid..we zitten heerlijk in het zonnetje voor ons paleisje. De rest van de avond doen we niet veel bijzonders meer en we duiken al vroeg ons bedje in want morgen om 6 uur gaat het wekkertje weer eens een keer af!
Maar ver voordat de wekker gaat zijn we al wakker. Vannacht heeft het weer eens heel wat gewaaid en daar zaten we nu even niet op te wachten want vanmorgen gaan we walvissen kijken..whale-watchen. Maar als het weer te slecht is gaat dit niet door...even duimen dus. Om 7 uur lopen we naar het centrum waar we van start gaan en de wind is gelukkig weer gaan liggen. Hopen maar dat de boten uitvaren?! Als we binnen komen is het een drukte van belang want alle boten hebben wat vertraging opgelopen...maar ze varen wel! Er wordt wel gewaarschuwd voor een ruige zee en dus kans op zeeziekte....nou, die gok nemen we wel. Even later krijgen we eerst een film te zien over de potvis, of sperm-whale, en vervolgens wordt er een filmpje getoont over de veiligheid aan boord van het schip. Na al deze info gaan we met de bus naar de haven van South Bay en hier gaan we aan boord van een super snelle catemaran. Het weer is echt weer super en we kunnen het niet beter treffen...alleen de golven zijn inderdaad behoorlijk hoog!? De boot vaart eerst nog rustig de haven uit maar zodra de boot op open water is gooit de kapitein alle kleppen open en met 45 knopen per uur denderen we echt over het water....en de enorme golven. Vandaar dat er zo veel kotszakjes klaarlagen! Gelukkig duurd het ritje niet lang en ondertussen krijgen we van Dan, onze gids, allerlei informatie over de sperm-whale. De reden waarom de walvissen hier zo dicht voor de kust voorkomen is omdat er een enorme kloof voor de kust van Kaikoura ligt, de Kaikoura Canyon. Dit betekend dat op 2 kilometer afstand van de kust het water al snel 800m-1600m diep wordt. Normaal moet je daar voor minimaal 200km vanuit de kust zijn. En in deze diepe kloof stroomt er vanuit het zuiden koud water vanaf de zuidpool en warm water vanuit de Pacific. Dit zorgt ervoor dat er enorm veel (grote) vissen voorkomen in dit gebied. En samen met het feit dat het hier zo diep is, is dit dus een uitstekend leefgebied voor de sperm-whale. Dit 20m lange beest heeft diep water nodig en kan ontzettend veel eten....de Kaikoura Canyon is dus the-place-to-be! Alleen omdat het water zo koud is komen hier geen vrouwtjes (en dus baby-walvisjes) voor, maar alleen maar mannetjes. De mannetjes die hier voorkomen zijn tussen de 15 en 40 jaar oud. Vanaf ongeveer 15 jaar zijn de mannetjes volwassen, maar de vrouwtjes willen alleen maar paren met echte, volwassen walvissen van minstens 40 jaar oud. Dus tot die tijd vermaken de vrijgezellen jongens zich hier met eten en spelen in de Kaikoura Canyon. Maar inmiddels vinden we wel dat we genoeg info hebben gekregen....nu willen we ze ook echt zien! De kapitein gaat langzamer varen en wij mogen onze stoelen verlaten om buiten te gaan kijken. Maar net als we buiten staan krijgen we het sein dat we weer heel snel moeten gaan zitten want Lydia, onze spotter, heeft een walvis gespot. Als iedereen weer veilig zit, vliegt de catemaran er naar toe. Als we er vlak bij zijn, wordt er eerst gekeken in welke richting de whale zwemt en vervolgens gaat de kapitein heel rustig naast de whale varen. We mogen allemaal weer naar buiten en het is echt wonderbaarlijk om zo'n oerbeest van heel dichtbij te zien. Zo nu en dan komt er een grote fontijn water uit zijn neus, als de whale adem haalt en verder ligt deze heerlijk te dobberen. Opeens krijgen we het sein om goed op te letten want de whale gaat duiken. Dit kunnen we zien door de enorme hap lucht die hij nog neemt en dit veroorzaakt een enorme fontijn. Vervolgens zakt de whale rustig weg in de diepte en laat als laatste zijn enorme staart nog even zien. Echt een heel bijzonder moment en na een seconde lijkt het alsof er nooit een whale geweest is. De walvis kan maximaal ruim 2 uur onder water blijven en in die tijd tot een diepte dan meer van 2500m duiken. De walvissen die hier zwemmen blijven ongeveer 40-60 minuten onder water....deze zien we dus niet meer terug. Als iedereen weer keurig op z'n plekje zit gaan we weer verder, op zoek naar de volgende whale. En hier hoeven wij niet lang op te wachten want al na een paar seconde kondigd zich een andere whale aan...sterker nog, we moeten kiezen, want links van ons en rechts van ons zijn walvissen gesignaleerd! We varen naar het dichtsbij zijnste exemplaar. Hier volgt opnieuw het wonderbaarlijke schouwspel van fontijnen die uit het water oprijzen en uiteindelijk de staart die koningklijk onder gaat. Het valt niet mee om met deze enorme golven foto's te maken, maar de camera draaid overuren. Op een normale dag krijgen toeristen ongeveer 1 of 2 whale's te zien, maar zoals al vele male eerder vermeld...wij blijven zondagskinderen! En niet veel later krijgen we walvis nummer 3 te zien. Maar hier kunnen we nooit genoeg van krijgen. De walvissen spreken met elkaar via een soort tik systeem, wat te vergelijken is met een tikkende klok. Alleen de hardheid van het geluid is zo hard, dat het dus niet mogelijk is om met sperm-whale's te zwemmen. Het geluid is te vergelijken met het geluid dat vrijkomt bij het opstijgen van een Boeing 747. Dit zou betekenen dat als je in het water ligt bij een "pratende walvis", je door de enorme trillingen inwendige kneuzingen en bloedingen zou kunnen oplopen. En aangezien ze met gemak een grote haai naar binnen kunnen werken, is een mens maar een klein voorgerechtje! Verder hebben de sperm-whale's maar 1 natuurlijke vijand en dat is tot ieders verbazing de orca. De orca is de grootste dolfijn uit de dolfijnen-familie en deze jagen in groepen. Daardoor kunnen zij een sperm-whale aanvallen. De orca komt hierdoor dus aan de naam killer-whale! Het rare is dat zij alleen de tong van de sperm-whale opeten en verder niets. Terwijl Dan ons dit allemaal staat te vertellen krijgen we opeens weer een teken van Lydia. Opnieuw is er weer wat gespot en als we dichterbij komen, blijkt wederom dat we echt super-zondagskinderen zijn...want hier liggen 2 sperm-whale's naast elkaar in het water te dobberen. En dit komt echt bijna nooit voor, omdat deze grote beesten allemaal hun eigen leef- en jaaggebied hebben. Het is echt geweldig om te zien...twee "flatgebouwen" naast elkaar die liggen te dobberen tussen de enorme golven....en als slagroom op de kerstcake duiken ze te gelijk onder en krijgen we nog eens twee prachtige staarten te zien. Wat een hele, hele mooie ervaring. Na zoveel moois varen we in rap tempo weer terug naar de kust. Door de hoge golven zijn er toch heel wat mensen die de kotszakjes moeten gebruiken, maar wij houden het gelukkig schoon! Op de terugweg wordt er ook nog even gekeken of er wat dolfijnen in de buurt zijn, maar deze zijn vandaag even ergens anders aan het spelen. En de orca's zijn 6 dagen geleden langs geweest dus dat duurd nog ongeveer 8 dagen voordat die weer komen...zij hebben een cyclus van ongeveer 2 weken dat ze zich hier even laten zien! Als we weer terug zijn in Kaikoura gaan we eerst maar eens lekker koffie drinken, met een gebakje natuurlijk. Want op zo'n mooie dag moet dat kunnen. s' Middags gaan we nog een leuke wandeling maken. Gisteren hebben we namelijk onder de kliffen gelopen en vanmiddag gaan we nog een stukje van de wandeling boven op de kliffen maken. We rijden eerst met de auto naar het einde van de baai en hier klimmen we de kliffen op. Vanaf boven hebben we een beweldig uitzicht over de baai waarin Kauikoura ligt. Natuurlijk kunnen we het niet laten om te kijken of we nog walvissen op zee zien. Want vanmorgen hebben we hier voor de kust gevaren....maar op zo'n afstand valt het niet mee. Het zonnetje zorgt ervoor dat de natuur zich weer van haar beste kant laat zien en de camera klikt weer lekker door. Na deze wederom prachtige wandeling rijden we terug naar de camping waar we lekker gaan douchen, eten en luieren. Een dag met een gouden randje!
Dinsdagochtend pakken we onze spulletjes weer in en rijden richting Christchurch, de grootste plaats van het zuider eiland. Hier zetten wij even buiten de stad ons paleis weer op en na een verfrissende douche gaan we de stad in op zoek naar Mark en Bianca. Zoals eerder al vermeld zijn zij ook op wereldreis. Zij zijn in augustus richting Zuid Amerika gevlogen en vervolgens door gereisd naar NZ. Hun reis door NZ zit er bijna op, maar voordat zij verder vliegen naar Australie willen wij elkaar toch nog even zien. Vandaar dat wij dus vanmiddag hebben afgesproken in Christchurch. En het is een heerlijk weerzien. Al dringt het niet echt door dat we op 20.000km van huis vrienden ontmoeten die ook op wereldreis zijn! We hebben natuurlijk heel wat af te kletsen en samen met Gert, de broer van Mark die voor een paar weken over is, instaleren we ons in de woonkamer van de lodge waar zij verblijven. En voordat we er erg in hebben is het al half negen en besluiten we lekker de stad in te gaan om een hapje te gaan eten. We belanden bij een Indiaas restaurant en hier worden we verwent met allerlei heerlijke Indiaase hapjes. Ondertussen kletsen wij heel wat af en wisselen we onze ervaringen uit. Het is alsof we elkaar gisteren voor het laatst gezien en gesproken hebben! Het is dan ook zo laat en met volle buikjes van het eten en de drank rollen we naar huis. Morgen gaan we dat nog even dunnetjes overdoen!
Woensdagochtend vertrekken we na het ontbijt weer richting het centrum van Christchurch voor wat cultuur. Maar voordat we de stad ingaan gaan we nog even internetten want we willen de eerste foto's van NZ doormailen. En net voor de deur van het internetcafe lopen we Mark tegen het lijf....met een kort geknipt koppie. En dat in een stad met 300.000 inwoners, dat geloof je toch niet!? Hij was eindelijk naar de kapper geweest en ziet er weer fris en fruitig uit. Later als we zitten te internetten komen Mark, Bianca en Gert ook het internetcafe binnen stappen. Zij hebben nog wat werk te verrichten voordat ze naar Australie vertrekken.....lees maar op www.inmundusveritas.nl Als wij klaar zijn nemen we voor even afscheid en vervolgens gaan we een lekker terrrasje opzoeken voor een bakkie. Vooruit...nog 1 taartje dan! Het straatje waar we uitkomen heet New Regent Street en ziet er uit als een Spaans straatje met allemaal geel, blauw en groen gekleurde geveltjes. Het is er zeer sfeervol en overal zijn leuke cafeetjes en terrasjes te vinden. Na de pitstop lopen we naar het centrum van de stad waar een groot plein is. Hier bevindt zich de kathedraal van Christchurch. Aangezien we met kerst verstek hebben laten gaan, besluiten we nu naar binnen te gaan. Het is een prachtige kathedraal en een gedeelte van de kerststal is nog te zien. Verder vraagt een gids aan ons of we uit Nederland komen, want de pijpen uit het orgel zijn gemaakt in Zaandam....dat is altijd leuk om te weten. Nadat we rustig hebben rondgekeken gaan we weer naar buiten. Hier besluiten we een ritje met de oude, houten antieke tram door de stad te maken. Bij een enorm groot en modern gebouw stappen we uit en hier blijken een aantal art galeries te zitten. Een beetje kunst kan geen kwaad, dus we kijken bij de verschillende galeries rond. Toch is het de architectuur van het gebouw wat ons meer doet verwonderen dan de kunst die we hier en daar te zien krijgen....het blijft kunst!? Vervolgens lopen we langs het universiteits gebouw van Christchurch en dit is geheel volgens Engelse architectuur gebouwd. We wanen ons even in Oxford. Uiteindelijk eindigen we bij de Canteburry Museum, waar we weer allerlei info over de omgeving krijgen. Na een lekkere sandwich slenteren we nog even door de Botanische tuin om vervolgens weer de tram te nemen. Deze brengt ons weer naar het beginpunt. De stad doet echt enorm Engels aan, en de sfeer is heel gemoedelijk. Een erg leuke stad om te zijn dus. Aan het eind van de middag gaan we weer naar Mark, Bianca en Gert. Hier instaleren we ons dit maal op het terras en de drank vloeid weer rijkelijk. Bianca en ik rijden even naar de supermarkt voor wat BBQ-spullen en de rest van de avond genieten we van een heerlijke BBQ. Uiteindelijk wordt het toch echt tijd om afscheid te nemen want om 4 uur vannacht worden zij opgehaald om naar het vliegveld te gaan. Morgen vliegen ze namelijk door naar Australie voor een nieuw avontuur. We beloven elkaar over een paar maanden in Bangkok weer te treffen....wordt vervolgd!
En nadat wij vanmorgen heerlijk hebben uitgeslapen, zijn we nog even naar de andere kant van de stad gereden om daar met een kabelbaan naar een mooi uitzicht punt te gaan. Christchurch ligt ook weer in een grote baai en aan het einde van de baai is een enorm schiereiland; de Banks Penninsula. Het schiereiland wordt door een aantal bergen van de stad gescheiden en vanaf hier heb je dus een prachtig uitzicht over de baai en het schiereiland. We kijken onze ogen weer uit en zien ook al het plekje waar Henk en Aprilla wonen. We kennen ze nog niet maar via Edwin en Sandy zijn we uitgenodigd om daar een poosje te komen wonen en werken op de schapenboerderij. Dus over een aantal weken zullen we daar eens een kijkje gaan nemen...wie weet welke verborgen "boeren"-talenten we hebben! Vervolgens rijden we weer terug naar de camping waar we lekker even lunchen en vervolgens ben ik weer aan het werk gegaan...zoals jullie de afgelopen minuten weer hebben kunnen lezen.
En zoals jullie begrijpen hebben we dus weer een geweldige week achter de rug. Het is echt super genieten en elke dag is echt een feestje.....en we feesten nog even verder. Morgen gaan we via de Arthur's pass van de oostkust naar de westkust van het zuider eiland en daar hopen we de volgende week weer heel wat natuur te gaan bewonderen. Voor nu wensen wij iedereen nog een hele fijne kerstvakantie, genieten jullie maar heerlijk van het echte winterse weer. En voor komend weekend, een hele spetterende jaarwisseling en al het goede voor 2006!
Liefs,
Fred en Petra
Donderdag , 5 Januari 2006
Hier zijn we weer vanuit een winters Nieuw Zeeland, maar dan in de positieve zin van het woord. We zitten midden in de Southern Alps van het zuider eiland en we genieten van een strak blauw hemel, een uitbundig zonnetje en besneeuwde bergtoppen om ons heen. Super winterweer dus....want de temperaturen liegen er niet om, 17 graden overdag en 's nachts daald de meter naar 5 graden. En wij bikkels maar kamperen?! We hebben een zeer bijzondere week achter de rug met een klein diepte puntje maar gelukkig ook een aantal prachtige hoogte punten...letterlijk en figuurlijk! Maar eerst nog even terug naar vorig jaar....
Vorige week vrijdag zaten we nog aan de oostkust van het zuider eiland, in Christchurch. Daar hebben we 's morgens ons boeltje weer ingepakt en zijn vertrokken naar de westkust. Via de prachtige Arthur's Pass zijn we de bergen over gestoken naar de andere kant van het eiland. En wat een afwisselende natuur vindt je hier op zo'n klein gebied. Rijden we het ene moment nog langs de kust, een uur later rijden we de bergen in en belanden we zo in het decor van Lord of the Rings! Hoge, kale bergen met veel puin en gruis, maar langs de kant van de weg brede stroken met prachtige bergbloemen. Een zee van kleuren...wit, rose, lila en paars, in alle tinten en tonen. Echt een genot om hier rond te rijden. En dan schijnt niet eens de zon, want het is zwaar bewolkt en hoe hoger wij komen, hoe meer wolken ons omringen. Maar alles ziet er mysteriueus uit. In het dorpje Arthur's Pass maken we even een pitstop en drinken we bij de auto even een bakkie. Maar het is zo koud buiten dat we heel snel de warme auto weer induiken. Vervolgens rijden we verder richting Greymouth, waar we na 4 uur rijden aankomen. Hier zoeken we een leuke camping aan het strand op en zetten net voor de regen onze tent op. Helaas blijft het echt de rest van de middag, avond en nacht regenen en we duiken dan ook al vroeg ons warme slaapzakje in.
Gelukkig worden we zaterdagochtend door een warm zonnetje onze tent uitgeschenen. En dat is een mooi begin van alweer de laatste dag van het jaar 2005. En wat was 2005 een super jaar voor ons. Wat we in dit jaar allemaal hebben mogen meemaken, dat neemt niemand ons meer af. We zijn nu bijna 7 maanden onderweg en het voelt echt als 7 jaar. Wat een avonturen, indrukken, belevenissen en ervaringen hebben wij meegekregen. Het begon al ver voor ons vertrek toen wij heel wat leuke en gezellige afscheidsfeestjes hebben gevierd. Het zijn echt momenten waar wij tijdens onze reis vaak en met heel veel plezier aan hebben terug gedacht! En natuurlijk onze reis waar wij na twee jaar voorbereiding eindelijk aan begonnen zijn. In het begin een beetje met vallen en opstaan, vaak figuurlijk en soms ook letterlijk. Maar uiteindelijk met het gevoel dat deze reis een hele grote toevoeging is aan onze kijk op de wereld om ons heen en op het leven dat wij leven. Kortom, een topjaar wat moeilijk te overtreffen valt! Toch is het jaar nog niet helemaal om en deze laatste dag van het jaar hebben we toch nog een aantal leuke dingen te doen. Zo ga ik na het ontbijt even met het thuisfront bellen. Met 12 uur tijdsverschil is het altijd even rekenen wanneer we het beste kunnen bellen, en aangezien we morgen weer gaan reizen bel ik nu alvast even om ze een geweldig 2006 toe te wensen. Ook bel ik voor het eerst in al die tijd even met Ellen. En na bijna 7 maanden is ze al helemaal vergeten hoe mij stem klinkt! Het duurd wel een paar minuten voor dat ze in de gaten heeft dat ik het ben. Maar ze begint, nadat ze ontdekt heeft dat ik het ben, wel heel hard in m'n oor te gillen. Ik zit dan wel 20.000km verderop, maar de telefoonverbinding is prima...dus El, dat was echt niet nodig! We kletsen een heel klein beetje bij en het is heerlijk om zo weer even te babbelen. Helaas is de telefoonkaart snel leeggebeld en wordt opeens zeer abrupt de verbinding verbroken. Maar dat kan de pret niet drukken. Na het bellen rijden we richting Punikaiki, waar zich een bijzonder natuurfenomeen bevindt. Hier bevinden zich in zee enorme rotspartijen die door het water en de wind tot bijzondere vormen gemaakt zijn. De rotsen lijken opgebouwd uit vele lagen steen, en ze zien er uit als een stapel pannenkoeken. Tien keer raden hoe deze rotsten dan ook heten....ja, The Pancake Rocks! We kijken hier rustig rond en op sommige punten zijn ook zo genaamde blow-hole's. Hier spuit de zee als een fontijn door kleine gaten uit de aarde. En nu het zonnetje erop schijnt is er ook nog eens een regenboog in de fontijn te zien. Het is een en al pracht en praal wat de klokt slaat. En alsof het nog niet genoeg is zien we opeens een hele school dolfijnen in zee zwemmen. Ze spelen met de enorme golven en springen vele meters boven de golven uit. Wat een prachtig gezicht om te zien. Deze dag kan al niet meer stuk. Terug bij de auto lunchen we even wat en vervolgens rijden we richting een Nationaal Park waar we nog even willen gaan wandelen. Maar als we net een paar minuten lopen belanden we opeens voor een enorme wilde rivier. En de track die wij willen lopen begint aan de andere kant van de rivier. De enige manier om daar te komen is door de rivier te waden. Maar het water is zo wild en koud, dat we besluiten terug rijden naar Greymouth en daar een andere wandeling te gaan maken. Via de grillige, maar fantastische kustweg rijden we in een uurtje terug naar Greymouth en daar parkeren we de auto aan een verlaten strandje. Hier begint de Queen Elisabeth Walk, en het is een mooie track langs de ruwe kust van Greymouth. Het pad loopt over een bergflank door een zeer tropische vegatatie, en aan de linkerkant denderd de Tasmaanse Zee op strand. En aangezien het zonnetje alles weer prachtig beschijnt ziet al het groen van de bomen er nog groener uit en is het blauw van de zee nog blauwer! Na ruim een uur lopen komen we op een klif terecht en vanaf hier hebben we een geweldig uitzicht over twee enorme baaien. We drinken hier even wat en genieten van het uitzicht. En na een plas-met-uitzicht in de natuur lopen we terug naar de auto. Als we daar aankomen besluiten we op het strand nog even een bakkie te doen, want een thermoskan met heet water slepen we tegenwoordig overal mee naar toe. Op een aangespoelde boomstam gaan we lekker zitten en genieten wederom van het zonnetje en het geweldige uitzicht. En hoe mooi de golven ook zijn, met een temperatuur van 12 graden en de vele haaien die hier voorkomen, hebben we nog steeds niet de behoefte om te zwemmen. Vervolgens rijden we terug naar de camping en doen we onderweg nog even boodschappen. We slaan wat extra lekkere dingen in voor oud en nieuw en als we op de camping zijn gaan we lekker borrelen en koken. Een heerlijke salade en een flinke biefstuk met champignons gaat er wel weer in. In Azie snakte we soms echt naar een lekker biefstukje, en hier kunnen we echt ons hart ophalen want de biefstuk is hier goedkoper dan kip! Voor 3 euro heb je 2 flinke malse biefstukjes van 2 ons per stuk...jullie begrijpen wat wij hier dus vaak eten! En aangezien het zonnetje nog steeds heerlijk schijnt eten we buiten. Na het eten verhuizen we met een thermoskan met warme chocolade melk naar het strand en genieten daar van een dramatisch mooie zonsondergang. En zo nemen we op bijzondere wijze afscheid van het jaar 2005. Als de zon onder is warmen wij ons nog even op in de hot-tub en na een hete douche duiken we ons slaapzakje in en wachten we tot het 12 uur is. Ondertussen sms-en we nog wat met Nederland. Toch blijft het een rara jaarwisseling want zonder oliebollen en appelflappen is het toch anders. En als er om 12 uur wel geteld maar 1 vuurwerkpijl afgaat is het gevoel helemaal ver te zoeken. Wel beld om 12 uur Nance nog even en nadat we even gekletst hebben gaan we om 1 uur maar slapen. Tot ziens 2005!
Welkom 2006...en het warme zonnetje! Wat een manier om wakker te worden op 1 januari. We ontbijten dan ook lekker buiten in het zonnetje en na het ontbijt ruimen we ons paleisje weer op. Vervolgens rijden we verder naar Frans Jozef. Dit ligt wat zuidelijker langs de kust en wederom is het een prachtige weg om te rijden. Om even voor 12 uur zoeken we een mooi picknic plekje op bij een groot meer en hier vieren we voor de tweede maal de jaarwisseling....deze keer de Nederlandse. Dat is het voordeel van tijdsverschil....leuke dingen kan je zo twee keer vieren! En deze keer doen we het wel zoals het hoort....met (een soort) appelflappen en champagne met aardbeien. En zo zitten we heerlijk in het zonnetje met mooi uitzicht over het meer en de bergen en ondertussen genieten we van al het lekkers. Na deze bijzondere rustpauze rijden we verder naar Frans Jozef waar we een uurtje later aankomen. Hier vinden we een prachtig plekje op een camping met de naam Rainforest...hier komen we later nog wel op terug?! We zetten ons paleis weer op tussen de enorme bomen en varens, alleen de ondergrond is erg rotsachtig dus er sneuvelen een paar haringen. Maar met wat flinke stenen en met behulp van wat boomstammen staat onze tent toch weer windvast. Helaas begint het in de loop van de middag te regenen. Maar dat was al voorspeld dus wij nestelen ons in de gezellige woonkamer van de camping en kijken heerlijk wat films. 's Avonds eten we weer eens Hollandse bloemkool met aardappeltjes......en dat, terwijl er in Katwijk een pan met 15 liter snert staat te pruttelen!? Je kan niet alles hebben. 's Avonds kletsen we nog wat met Jeroen en Marieke, een Nederlands stel wat hier op vakantie. Zij schuilen hier ook voor de regen en zo met z'n vieren vermaken we ons wel in de woonkamer. Aan het eind van de avond rennen we door de enorme regenbuien heen naar onze tent en daar duiken we snel ons warme slaapzakje in.
En begonnen we 1 januari met een warm zonnetje....2 januari beginnen we drijvend in onze tent! Frans Jozef ligt namelijk in een soort vallei. En aan de ene kant van die vallei bevindt zich de Frans Jozef Gletsjer en aan het einde van de vallei bevindt zich de Tasmaanse Zee. Verder is deze vallei omgeven door hoge bergen, bedekt met een dik pak sneeuw. Helaas waait de wind vanuit het zuid-westen en dit betekend dat er warme wind vanaf de Tasmaanse Zee de vallei wordt ingeblazen. Deze wind knalt tegen de koude bergen en gletsjer aan en dit zorgt ervoor dat er hier heel veel regen valt. Dit is wel te zien aan de zeer weelderige groene vegatatie. Gemiddeld valt er in dit gebied 5 meter regen per jaar!!! En wij hebben net de nacht meegemaakt waarin dus 10% van deze hoeveelheid is gevallen. Dus als ik 's morgens mijn horloge wil pakken om te kijken hoe laat het is voel ik opeens een hele rare golfbeweging. En hadden wij al een prachtige "paleis-tent"....nu hebben we ook een echt "paleis-boot". Want we drijven inmiddels op een flinke rivier die onder onze tent doorstroomt. En waren wij een beetje bang dat onze tent niet waterdicht zou zijn...na zoveel regen heeft ons tentje wel bewezen dat het waterdicht is....zelfs de kuip van de binnentent. Sterker nog...de kuip van de binnentent kan gewoon drijven! En wij liggen dus met binnentent en luchtbedje prinsheerlijk te drijven op de rivier die zich een weg baant onder onze tent door. Toch verhuizen wij onze slaapzakken en kussens maar naar de auto en na een warme douche zitten we om 8 uur al aan het ontbijt. En dat, terwijl het buiten lekker doorzeikt. Jeroen en Marieke hebben ook hun heil al gezocht in de woonkamer en samen met nog een paar verzopen kampeerders vermaken wij ons daar met films kijken. Fred belt ook nog even met het thuisfront en zo hebben we al het wensen weer gehad voor dit jaar! Aan het begin van de middag wordt het iets droger, maar de enorme wolken blijven tussen de bergen hangen. Wij gaan even terug naar de tent en proberen de buitentent water vrij te maken. De isolatiematjes en het luchtbed laten we buiten een beetje drogen. Onze tent staat inmiddels weer op een droog stukje maar daar omheen loopt nog steeds een behoorlijk riviertje. En we zijn tenslotte Nederlanders, dus van een berg houtsnippers die verderop in het bos ligt beginnen we een dijk rondom onze tent te bouwen. Hopen dat het vannacht beter gaat zo. Vervolgens lopen we even het dorpje in want we zijn hier naar toe gekomen om een heli-hike op de gletsjer te maken. Dit betekend dat we met een helicopter naar de gletsjer worden gevlogen, daar bovenop worden gedropt voor een wandeling over het ijs van de gletsjer en een paar uur later weer worden opgehaald door de helicopter. Maar als we bij de heli-service aankomen blijken de weersvoorspellingen niet veel goeds in petto te hebben. De komende 5 dagen wordt er alleen maar regen voorspeld. En dat is toch wel even een tegenvaller want deze heli-hike had toch wel een van onze hoogte punten hier in NZ moeten worden. We besluiten eerst maar even een warme choco te gaan drinken en ondertussen te besluiten wat we nu gaan doen. En aangezien ik toch echt wel een mooi-weer-meisje ben zie ik het niet zitten om hier nog 5 dagen in de regen te gaan zitten wachten op beter weer. Fred kan dat wel begrijpen en we besluiten dan ook morgen maar verder te reizen en aan het einde van onze reis over het zuider eiland misschien nog terug te rijden naar Frans Jozef. Als we terug lopen naar het Rainforest begint het helaas weer te regenen. Zo wordt onze tent natuurlijk nooit droog en we bereiden ons voor op een nachtje in de auto. Maar als we na het avondeten naar buiten kijken is het toch weer gestopt met regenen en we besluiten toch onze tent weer in te duiken. Al vroeg liggen we in onze slaapzakjes en hopen op een droge nacht.
Maar het blijft natuurlijk een Rainforest en het heeft dan ook weer de hele nacht geregend. En aangezien onze isolatiematjes en luchtbed niet helemaal droog meer waren was het echt superkoud vannacht. We waren gewoon niet warm te krijgen. Al vroeg gaan we dan ook ontbijten en na het ontbijt trekken we onze regenponcho's aan en pakken een zeiknatte tent in. Om half 10 gaan we op pad, op zoek naar de zon! Maar eerst rijden we toch nog even langs de Frans Jozef gletsjer en de Fox gletsjer voor wat dramatische foto's....weinig gletsjer, veel wolken....maar we hebben ze wel gezien! Hopen dat we later een mooie herkansing krijgen! De eerste uren van de rit blijft het nog flink regenen maar als we de Haast Pass oversteken laten we het slechte weer een beetje achter ons en stopt het eindelijk met regene
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley