Reis met ons mee 2005/2006 - Nieuw Zeeland 4

Dinsdag , 31 Januari 2006

En wat een geweldige week hebben we weer achter de rug. Het is echt niet te bevatten wat we soms allemaal weer meemaken en zien. Als we soms terug denken aan het begin van onze reis, dan lijkt dat echt in een vorig leven....of zeg maar 7 vakanties geleden! Maar afgelopen week was echt een top week. De heli-hike, die zo hoog op ons verlanglijstje stond, was zo ongeveer ook wel een van de hoogte punten van onze reis. Dus ik ga maar snel beginnen met het week verslag en dan kunnen jullie het vanzelf allemaal weer lezen.
Vorige week donderdagochtend werd al snel duidelijk dat dit een prachtige wandeldag zou worden. Een strak blauwe lucht en een zonnetje wat net over de bergen heen komt. We beginnen dan ook weer met een stevig ontbijt; een bord warme Brinta pap met rozijnen en wat boterhammen en dan moeten we er weer een poosje tegen kunnen. Met de auto rijden we richting de gletsjer en daar parkeren we de auto op een grote parkeerplaats vanwaar alle wandelingen beginnen. Maar als we helemaal klaar zijn voor het vertrek, zien we dat de track die wij willen lopen is afgesloten in verband met onstabiele grond. En dat is erg jammer want deze wandeling zou ons naar de zijkant van de Franz Josef gletsjer brengen, zodat we al een beetje kunnen zien hoe de gletsjer er van dichtbij uitziet. Maar we zijn ons leven nog echt niet zat, dus we gaan op zoek naar een andere wandeling. En deze is snel gevonden want er is genoeg aanbod hier. We beginnen dus uiteindelijk aan de Alex Knob track en deze wandeling moet ons naar de top van de Alex Knob brengen vanwaar we een compleet en geweldig uitzicht over de gletjser moeten krijgen. Maar voor we daar zijn moeten we dus weer flink aan het werk! Het eerste gedeelte van de wandeling gaat geleidelijk omhoog door het bos heen en zo nu en dan zien we een glimp van de gletsjer. Uiteindelijk gaat het pad flink omhoog en moeten we vaak over bomen en rotspartijen heen klimmen. Met lopen heeft het niet heel veel meer te maken maar als we uiteindelijk boven de boomgrens komen worden we al beloont met een prachtig uitzicht. Nog niet op de gletsjer maar wel over de rivier die onder de gletsjer vandaan komt en die richting de Tasman zee stroomt, zo'n 10 km verderop. We zien in de verte dus ook het strand en de zee liggen. Als we uiteindelijk na bijna 3,5 uur hard werken boven komen is het uitzicht echt overweldigend. Links van ons inderdaad de Tasman zee en het strand en rechts van ons een groot gedeelte van de Southern Alps, waarvan de toppen nog met een dikke laag sneeuw liggen bedekt. En natuurlijk de gehele Franz Jozef gletser, die zich een weg baant tussen de bergen door! Uiteraard is dit weer een super plekje om te lunchen. We zoeken een paar mooie rotsen uit en pakken de picknick tas weer uit. En wel een uur lang zitten we heerlijk te genieten van alles om ons heen. Wat een natuurgeweld weer vandaag. Maar we moeten nog terug naar beneden en aangezien we heel wat hebben moeten klimmen, zullen we niet zo heel snel kunnen afdalen. Heel geconcentreert dalen we in bijna 3 uur af en we zijn blij als we weer bij de auto zijn, want de benen begonnen toch een beetje te shaken van al dat harde werken. Maar wat een ontzettend leuke wandeling was dit weer. We hebben inmiddels al heel wat wandelingen gemaakt en het is ongelofelijk hoe anders de natuur steeds weer is. Het blijft elke keer weer een verrassing wat we nu weer te zien krijgen. Maar vandaag was weer een toppertje! Na een hete douche en een bord pasta duiken we weer lekker ons slaapzakje in. Een beetje zenuwachtig voor morgen, want dan gaat het eindelijk gebeuren...de heli-hike!
En als we 's morgens wakker worden durven we bijna niet naar buiten te kijken welk weer het is. Aan de zon kunnen we het nog niet zien want die komt pas na achten over de bergen heen. Uiteindelijk ben ik toch het meest benieuwd en steek mijn hoofd even buiten de tent....en als de heli-hike net zo gaat worden als het weer nu is dan wordt het een onvergetelijke ervaring. Werkelijk geen wolkje aan de lucht en de gletsjer, die wij vanuit onze tent dus kunnen zien, ligt er prachtig bij. We ontbijten wat en daarna rijden we met de auto naar het dorpje. Hier melden we ons bij de maatschappij die ons vandaag gaat meenemen en we moeten nog even wachten op wat mede passagiers. Uiteindelijk is de groep compleet en vertrekken we met onze gids, Tony, naar het heli-platform. Hier krijgen we een uitleg over wat we allemaal gaan doen en we krijgen een speciale uitrusting aangemeten. Leren schoenen met stijgijzers, een speciale regen/winddichte jas en een pikhouweel. Als we allemaal klaar zijn worden we op gewicht ingedeeld in de helicopter en niet veel later komt de helicopter ook aanvliegen. Als we naar het platform lopen, voelen we ons net een stel astronauten op weg naar ons space-ship! Het is nu al helemaal leuk. Fred en ik zitten samen met twee andere heren achterin en ik heb het geluk dat ik bij het raam zit. Nadat we de riemen hebben om gedaan en de koptelefoons hebben opgezet, verteld de piloot ons het een en ander over de helicopter. Uiteindelijk krijgen we het sein dat we mogen opstijgen en het is echt geweldig. Heel anders dan in een vleigtuig en we hebben eerder het gevoel dat we in een achtbaan zitten. Heel rustig vliegt de piloot ons langs de bergwand richting de Mt. Cook en vanuit de helicopter hebben we echt een fantastisch uitzicht over de gletsjer. Nu pas zien we hoe enorm alles is. Van veraf lijkt het gewoon een dik pak ijs en sneeuw. Maar nu we er boven vliegen zien we pas hoeveel gaten en spleten er overal zijn en belangrijker nog....hoe enorm diep die zijn. Verder is het een fantastisch kleuren-schouwspel. Want tussen het witte ijs zijn vele tinten blauw en turquoise te zien. Als we even hebben rondgecirkeld vraagt de piloot of we zin hebben in wat fun. Op de achterbank steken we alle vier te gelijk een grote duim op en de piloot begint gelijk te "spelen". Hij maakt een enorme snoekduik en onze magen stijgen richting onze kelen. Wat een geweldig gevoel. Nadat we weer recht vliegen vraagt hij of het nog goed gaat en of we dit leuk vonden. Wederom gaan er vier grote duimen omhoog. "Fantastisch"; zegt hij, "dan gaan we nu aan het echte werk beginnen!" Vervolgens laat hij de helicopter in alle bochten draaien en dalen en zijn we echt helemaal onze orrientatie kwijt.....maar wat is dat geweldig. Helaas is het "speelkwartier" te snel voorbij en zet hij de helicopter op een klein ijsplateau neer. Hier kunnen wij snel uitstappen en gaat onze tocht te voet verder. Nadat we allemaal zijn uitgestapt en de helicopter is opgestegen, trekken wij onze stijgijzers aan en gaan we samen met Tony op pad. Hij loopt voorop en hakt hier en daar wat "treden" in het ijs zodat wij hier wat makkelijker overheen kunnen lopen. In het begin is het even wennen maar als we voelen dat onze stijgijzers goed werken krijgen we steeds meer vertrouwen met lopen. Nu we op de gletsjer staan is pas echt duidelijk hoe enorm alles is. Tony verteld ons dat de ijspieken die wij verderop uit de gletser zien steken, wel 60 meter hoog zijn.....maar vanaf het punt waar wij staan lijkt het niet meer dan een meter of twee. Heel rustig lopen we verder en zo nu en dan moeten we over een aantal diepe spleten heen stappen. Ook horen we zo nu en dan het ijs kraken en dat is toch wel even spannend. Op sommige plaatsen checkt Tony eerst het ijs door er met zijn pikhouweel hard op te slaan. Een keer valt er echt een enorm stuk ijs naar beneden en moeten we even een andere route zoeken. Uiteindelijk komen we bij een soort tunnel te recht en hier mogen we doorheen glijden. Wel moeten we een beetje aan de bovenkant van de tunnel blijven want aan de onderkant stroomt allemaal smeltwater. Natuurlijk glij ik binnen een seconde naar beneden en lig helemaal in het water. Echt ijskoud water! Door mijn voet in het plafont te hakken krijg ik wat grip en kan ik mezelf een beetje omhoog werken. Maar zodra ik mijn voet, met stijgijzer, van het plafont afhaal begint er hier weer water door te lekken. Ach, nat was ik toch al. Toch is het een super belevenis en samen werken wij ons een weg door de azuur blauwe ijstunnel. Aan het eind moeten we nog even blijven liggen zodat Tony een foto kan maken....het ijs is echt ijskoud en wij zijn inmiddels beide doorweekt, maar voor een mooie foto blijven wij nog wel even liggen lijden! Het mooie is dat je vanaf diverse plaatsen op de gletsjer gewoon de zee zien kan liggen. Na twee uur lopen en glijden komen we weer aan bij het punt waar de helicopter ons heeft afgezet en niet veel later komt deze ook weer aanvliegen. Als volleerde astronauten stappen we weer in en vliegen we terug naar de basis. Daar stappen we allemaal uit met een smile van oor tot oor. We hebben er in totaal bijna 1000km voor moeten omrijden en het koste ons bijna een compleet weekbudget, maar het was het echt allemaal dubbel en dwars waard. Wat een enorme, geweldige en fantastische ervaring was dat. Dat gaan we natuurlijk wel even vieren....koffie met taart en nog even na genieten van alles wat we weer gezien hebben!
Tony heeft ons tijdens de hike nog wat uitleg gegeven over de gletsjer. Voor de mensen die dit interesant vinden heb ik daar even een korte samevatting van gemaakt.......voor de andere mensen....lees verder vanaf de volgende alinea! Een gletsjer ontstaat doordat de sneeuw die in de winter valt, zomers niet helemaal wegsmelt. Dus wanneer de volgende winter opnieuw sneeuw valt, boven op de oude sneeuw van de winter ervoor, wordt de oude laag in elkaar geperst door de druk van het nieuwe pak sneeuw. Het onderste gedeelte wordt zo een hele compacte laag ijs. Dit proces herhaald zich jaar na jaar en uiteindelijk wordt de druk op de onderste lagen zo groot, dat dit weg gaat schuiven. Je kan de situatie bij de Franz Josef gletsjer het beste vergelijken met een hele grote steelpan. Elk jaar valt er in die pan een enorme hoeveelheid sneeuw. Het geperste ijs wat hier uit wegkruipt, volgt via de steel van de pan zich een weg naar buiten....naar de zee. In die steel, waar het ijs zo'n 30 tot 60 meter diep is, beweegt het ijs zich in verschillende tempo's. Hierdoor ontstaan er dus overal spleten en gaten. En in de zomer tijd, wanneer het ijs smelt, stromen er hele rivieren onder het ijs door. Het gedeelte tussen de pan en de steel is een soort muur van wel 500 meter hoog. En onder deze muur hebben wij gelopen. Het ijs in de muur beweegt zich wel met een snelheid van 6 meter per dag en het ijs in de steel beweegt zich met zo'n 2,5 meter per dag. Dit maakt de FJ tot een van de meest aktieve gletsjers ter wereld. De gemiddelde beweging van een gletsjer is zo'n 2,5 meter per jaar! Dat de gletsjer zich zo snel beweegt heeft te maken met de ligging van de gletsjer. Nieuw Zeeland ligt op de breuk van twee aardplaten. De Pacific- en de Austra/Azie-plaat. Deze twee platen zijn ooit tegen elkaar aangeschoven en zo is het eiland NZ en de Southern Alps ontstaan. Elk jaar groeit dit gebergte nog 1cm. Dit eiland ligt dus midden in een grote oceaan en deze oceaan zorgt voor een constante toevoer van vochtige lucht. De wind waait hier meestal uit het westen en de zeer vochtige lucht die vanaf de oceaan wordt aangevoerd knalt uiteindelijk tegen de Southern Alps op. De wolken "legen" hier hun vocht en dit zorgt ervoor dat het zo enorm veel regent aan de west kust van NZ. In het dorp Franz Josef valt er wel 5 meter regen per jaar...en dat hebben wij begin januari zelf ondervonden. Maar bij de gletsjer valt er wel zo'n 15 meter regen, en op hogere hoogte dus sneeuw! De pan van de gletsjer is net zo groot als het oppervlakte van de stad Auckland, waar 1,2 miljoen mensen wonen...een enorme pan met sneeuw en ijs dus. Een gletsjer wordt pas zo genoemd als het meer dan 100 vierkante kilometer oppervlakte heeft en van de ruim 6000 gletsjers ter wereld liggen er meer dan 1000 in NZ. Vandaag de dag groeit de gletsjer weer, maar omdat het zo'n aktieve gletsjer is veranderd dat heel snel zodra het klimaat veranderd. Binnen 5 jaar kunnen ze al veranderingen waarnemen als het klimaat veranderd, zoals dat bijvoorbeeld een aantal jaar geleden het geval was met het El Nino-fenomeen. In de ijstijd eindigde deze gletsjer zelfs in zee en kwamen er complete ijsbergen van de gletsjer af, die uiteindelijk in zee terecht kwamen. Dit was even in het kort de "Petra-vertaling" van het verhaal wat Tony ons verteld heeft, en we zijn dus ook weer een stukje wijzer geworden.
De rest van de middag doen we niet veel meer dan samen van het zonnetje genieten met een grote grijns op ons gezicht. Aan het einde van de middag komt onze Deense buurman nog even vragen hoe het was en we wisselen even wat ervaringen uit. Hij had de dag ervoor al de heli-hike gedaan en vond het een van de mooiste dingen die hij ooit gedaan had. En even voor de duidelijkheid...deze meneer heeft echt al heel veel gedaan en gezien. 5 jaar geleden heeft hij z'n soft-ware bedrijf verkocht en reist sindsdien 6 maanden per jaar de gehele wereld over....zonder het beperkte budget wat wij hebben! Dus dat zegt toch wel iets over deze heli-hike!!! Al pratende met onze buurman komen wij erachter dat hij een labtop bij zich heeft. En wij hebben een dvd van onze bungy-jump die we nog niet gezien hebben! Het duurt niet lang of we zitten achter zijn computer naar onze jump te kijken....en wat was dat lachen! Het komt er op neer dat we heel blij waren dat niemand het filmpje via de email heeft kunnen zien want wat zag dat er lomp uit. We sprongen niet....nee, we vielen echt als een zak aardappelen naar beneden. En echt stoer zagen we er ook niet uit....dat gezicht van mij, als die meneer verteld dat ik naar de camera moet zwaaien! Je ziet me denken.....je denk toch niet dat ik Fred los laat. Maar goed, we hebben er echt weer heel veel lol om gehad en zelfs de buurman lag op de grond van het lachen! 's Avonds gaan we nog lekker BBQ-en en daarna duiken we nogsteeds met een grote glimlach ons bedje in!!!!
Zaterdagochtend pakken we ons boeltje weer in en gaan we weer op pad. Eerst rijden we naar Greymouth, waar we nog even wat boodschappen doen. Daarna drinken we bij de auto even een bakkie koffie...met een stuk Triple-Decker-Caramel-Chocolade! Vervolgens rijden we via de Lewiss-pass richting Hanmer Springs. Dit is een klein dorpje midden in de bergen en hier bevinden zich een aantal thermale baden en daar willen wij ons even lekker laten verwennen. Maar onderweg naar Hamner Springs passeren we nog een bijzondere berg; Mount Ajax! Fred wilde deze toch echt wel beklimmen maar dit is helaas niet mogelijk omdat hij echt in de middle of nowhere ligt. Toch hoopt hij wel een glimp van de berg te zien...maar ja, hoe herken je zo een berg nou? Om mijn opmerking, dat er wel een grote rood/witte vlag op de top zal staan, kon hij niet echt lachen!!! We hebben in iedergeval weer heel wat bergtoppen gezien en Mt Ajax zal er best wel tussen hebben gezeten! Aangekomen op de camping zetten we ons tentje weer op en 's avonds genieten we nog van de left-overs van de BBQ van de vorige avond. Ook bel ik nog even met het thuisfront en we kletsen weer lekker even bij. Altijd heerlijk om weer eens gewoon te kunnen kletsen in plaats van al dat mailen....dat gaat toch wat sneller!
Voor zondagochtend hebben we in het thermale zwembad de sauna, het stoombad en een prived-pool besproken. Maar voordat we gaan poedelen bel ik ook nog even met Marielle. Ook nu is het weer raar om iemand te spreken, die je in 8 maanden niet meer echt gesproken hebt. En het feit dat er 12 uur tijdsverschil is tussen ons en Nederland blijft altijd een rare gewaarwording! Als we lekker even geklept hebben gaan we naar het zwembad en genieten daar volop van alle luxe. En nadat we al het luie zweet eruit gewerkt hebben, vermaken we ons ook nog even in de 9 andere thermale baden. Ook werken we nog even aan ons kleurtje want inmiddels hadden we wel hele bruine armen en hoofden gekregen maar de rest van onze lijven waren al weer aardig wit geworden. s' Middags vermaken we ons nog lekker bij de tent en maken nog even een plannetje voor de komende dagen...en daar waren we heel snel klaar mee!
Want we hebben besloten om de komende dagen gewoon even lekker te luieren. Dus maandagochtend werk ik m'n dagboek weer eens bij en Fred gaat wat emailtjes versturen. Ook ik werk nog even achter de computer en verder genieten we heerlijk van het zonnetje. 's Middags lezen we nog wat en lopen even naar het dorpje om een ijsje te happen en zo is er alweer een dag voorbij.
Dinsdagochtend rijden we richting Christchurch waar we de komende dagen nog even verblijven voordat we aan het WERK gaan....WERKEN ja! Wat was dat ook al weer? Vanaf donderdag gaan we namelijk naar Henk en Aprilla. Zij hebben op de Banks Peninsula, een schiereiland in de buurt van Christchurch, een schapenboerderij. En daar gaan wij een poosje helpen....tegen kost en inwoning. Want ja, al die leuke uitjes kosten natuurlijk wel een paar duiten. We hebben hun adres gekregen via Edwin en Sandy, die daar ook al een aantal keer gewerkt hebben. We zijn heel benieuwd wat we daar allemaal weer gaan meemaken en we hebben er ontzettend veel zin in.....alhoewel..werken?! Maar daarover horen jullie volgende week dus meer! 's Middags rijden we nog even het centrum van Christchurch in en hier laten we weer wat cd's met foto's branden. Ook kopen we alvast een Lonely Planet van Australie, want over een week of 6 gaat ons avontuur daar verder. En daar moeten we ons natuurlijk wel een beetje op voorbereiden. Aan het einde van de middag lopen we langs een grote hal waar we allemaal Aziatische restaurantjes ontdekken....en wat hebben we daar opeens zin in. We bestellen een heerlijk bord met Pad Thai en ouderwets met stokjes werken we de noodles weer naar binnen...goddelijk weer! De rest van de avond zitten we met onze neus in de LP van Australie en dat wordt vast ook weer een hele belevenis. Maar voorlopig genieten we nog even van NZ.
Vandaag is echt een klusjes dag. Website even bijwerken, wasje doen, auto weer eens uitmesten en nog wat boodschapjes halen. Kortom, alvast een dag om een beetje het gevoel met "werken" te krijgen. Maar zoals jullie hebben kunnen lezen hebben we weer een top week achter de rug en wederom beseffen we weer wat een enorme bofkonten we zijn!

Liefs,
Fred en Petra



Donderdag , 9 Februari 2006

Hier weer een berichtje van de werkpaarden. Het is even over met onze luizen-leventje en we zijn echt heel hard aan het werk....vinden wij dan. Want we zijn natuurlijk niet zo veel meer gewend! Alleen al die wekker die elke morgen afgaat...we zijn er van overtuigd dat we daar nooooit meer aan gaan zullen wennen. Maar eerlijk is eerlijk; het is ontzettend leuk om een poosje mee te draaien in het dagelijkse leven hier. We leren van alles en we genieten er met volle teugen van. Het verslag zal deze week alleen niet zo lang zijn...want ja, daar hebben we nu even geen tijd voor...hahaha! Donderdagochtend zijn we vanuit Christchurch vertrokken naar Charteris Bay, op de Banks Peninsula. Dit is een groot schiereiland voor de kust van Christchurch. Nadat we alle kampeerspullen netjes hebben ingepakt vertrekken we. De komende tijd zullen we in een cottage slapen, dus de kampeerspullen hebben we eventjes niet meer nodig. Na een uurtje rijden langs een prachtige kronkelige kustweg komen we aan in Charteris Bay. Daar vinden we al snel de plaats waar we zijn moeten en ik ga eerst even kijken of er iemand thuis is. Als ik bij de voordeur kom, staat deze al open. Binnen in de keuken zitten Henk en Aprilla aan de koffie en met een flinke knuffel word ik begroet. Fred parkeert ondertussen buiten in de tuin de auto. Aprilla laat ons gelijk ons onderkomen voor de komende tijd zien en we zetten onze spullen daar alvast even neer. Het is echt een heel groot houten tuinhuis, en zo groot hebben we de afgelopen maanden nog niet gewoont. Het grote huis is nog veel mooier en is gebouwd eind 1800. Het is geheel van hout en beneden is er rondom een heerlijke veranda. Verder is het huis volledig symetrisch, met in het midden de voordeur met daarachter een grote hal en aan beide kanten een grote kamer aan de voorkant en aan de achterkant. Elke kamer heeft een grote openhaard en in de keuken staat in de openhaard een ouderwetse houtoven/fornuis. Verder is er boven een groot balkon aan de voorzijde van het huis en bij dit balkon en de veranda beneden vind je overal prachtige stukken bewerkt hout. Rondom het huis ligt een gigantische tuin met aan het einde van de tuin een stuk prive strand aan Charteris Bay. Verder is er ook nog een grote moestuin, kruidentuin, rozentuin en boomgaarde. Kortom, echt een droomhuis. Nadat we alles bekeken hebben gaan we mee naar de gezellige woonkeuken waar we gaan lunchen. Ondertussen komt Marco, de zoon van Henk en Aprilla, de hond Zac brengen. Die komt hier een poosje logeren. Na de lunch gaan we gelijk aan het werk want er moeten wat bomen geplant worden in een van de weides. Het gebied is hier erg heuvelachtig en de weide waar wij naar toe gaan ligt boven op een van deze heuvels. Het uitzicht is echt super want vanaf hier heb je een fantastisch uitzicht over de baai en een stuk van het schiereiland. Het water is azuurblauw en het zonnetje verlicht alles weer mooi. Het planten van de bomen valt niet mee want de grond is heel erg hard. Het kost ons heel wat moeite om een paar gaten te graven en Henk besluit de drilboor te gaan halen. In z'n oude jeep raced hij de berg weer af en even later komt hij weer aan tuffen met de drilboor. Met de boor gaat het echt veel soepeler en het duurd niet lang of alle bomen hebben een plekje gevonden. Vervolgens krijgt elke boom een jerrycan met water en moeten we rond elke boom een oude autoband leggen zodat de konijnen en schapen de bladeren niet kunnen opeten. Na dit klusje rijden we met Henk mee terug naar huis waar we lekker een biertje drinken en een warme hap krijgen voorgeschoteld. Vervolgens nemen we lekker een warme douchen en trekken ons terug in de cottage om lekker te gaan knorren...het valt natuurlijk niet mee, al dat harde werken!!!
Vrijdagochtend ontbijten we om 8 uur in de gezellige woonkeuken. Zelfgemaakte yoghurt, zelfgemaakte muesli, zelfgemaakte abrikozen jam enz, enz. Het smaakt allemaal even lekker en met een volle maag kunnen we er weer even tegen aan. Fred gaat samen met Henk even wat kleine klusjes doen en ik ga alvast het eten voor 's avonds voorbereiden. Aprilla heeft nog een recept voor een heerlijke aardappelschotel en deze ga ik maken. Voor de schotel heb ik een blikje gecondenseerde melk nodig. Aprilla weet dit nog wel te vinden maar ze zegt dat het wel heel oud is. Als we op de datum kijken blijkt het houdbaar te zijn tot 2001. Ach, daar doen we hier niet moeilijk over. We maken het blikje open en ruiken en proeven even. Dat smaakt en ruikt nog prima en in Azie hebben we heel wat dingen over de datum gegeten....dus daar zijn we wel aan gewend! Als alles is voorbereid doen we een bakkie koffie en daarna gaan we weer richting ons project van gisteren want er moeten nog een paar boompjes geplant worden. Henk brengt ons met z'n jeep weer naar boven en verteld ons ondertussen dat de jeep Notti heet. Ze is al antiek, maar doet het nog steeds....zelf nadat ze een poosje geleden heel erg ondeugend is geweest. Terwijl Henk haar namelijk boven aan een heuvel had geparkeerd, dacht ze dat het wel leuk was om er eens alleen op uit te gaan. Notti is alleen de heuvel afgereden, maar aangezien niemand haar kon sturen is ze tegen twee kersenbomen tot stilstand gekomen. Sindsdien mist ze haar voorruit en twee zijdeuren...maar heeft ze wel een airco gekregen. Gelukkig was haar moter niet overleden en rijd ze nog steeds als een zonnetje. En gelukkig maar want Henk is al bijna 80 en met Notti is het voor hem veel makkelijker om naar de weides te komen, want zijn benen willen niet meer zo erg. Henk laat ons achter bij de bomen en wij zetten de laatste bomen erin. Net als we terug willen lopen naar het huis komt Aprilla er aan met een stuk chocolade voor ons, en ze wil even zien hoe alles eruit ziet. Ze is heel gelukkig dat de bomen eindelijk in de grond staan want ze hadden echt water nodig. Vervolgens lopen we terug naar het huis waar we lunchen. Na de lunch nestel ik mij buiten in de tuin, voor het huis aan een grote houten tafel. En terwijl ik m'n dagboek bijwerk geniet ik ondertussen van het uitzicht over de tuin en de baai erachter...wat een geweldig plekje om hier te kunnen wonen. Fred doet ondertussen nog wat kleine klusjes en aan het einde van de middag maak ik de rest van het eten klaar. We drinken met z'n allen nog een wijntje en genieten daarna van de aardappelschotel. En ondanks dat de melk 5 jaar over de datum was, smaakte het echt nog geweldig. Na het eten gaan we douchen, maar wat heb ik een pech. Fred heeft nog wel wat water, maar bij mij komen er nog maar een paar druppels uit de kraan. Ik was me maar even provosorisch en morgen zien we wel weer verder. Zoals wij in Nederland altijd over het weer praten, zo praten ze hir altijd over het water. Het is hier erg schaars, dus alle regen is erg welkom!?
Zaterdagochtend genieten we weer van het zelfgemaakte ontbijt en na het ontbijt gaat Fred met Henk naar de bijenkorven. Hier gaan ze de pollem weghalen en dit zijn allemaal kleine bolletjes die gemaakt zijn van een soort stuifmeel...althans zo ziet het er uit, maar wij blijven natuurlijk stadsmensen! Ik ga samen met Aprilla pruimen plukken in de tuin. Het is een erg leuk werkje en ondertussen wordt er natuurlijk ook ijverig geproefd! Als de pruimen geplukt zijn gaan we verder in de moestuin met bonen die geplukt moeten worden. Aprilla doet me voor hoe het moet....want ja, ik trek natuurlijk gewoon het verkeerde eraf!? Na de koffie vertrekken we richting de schaapskooi, want hier moet een groot hek vervangen worden. Maar voor dat er gebouwd kan worden, moet er eerst gesloopt worden. Fred en ik gaan lekker aan de slag en we zijn zo ijverig bezig dat we ondertussen ook nog even twee hamers slopen...hebben wij dat? Fred zal ze wel weer maken. Als Fred even naar een andere weide loopt om wat schoppen te gaan halen neemt hij Zac even mee. Inmiddels zijn die twee dikke vriendjes geworden maar dat heeft waarschijnlijk te maken met het feit dat Fred na het eten altijd even met Zac gaat spelen in de tuin....dit om de afwas te ontlopen! Maar als Fred onderweg even moet plassen, laat Zac zien dat hij dit een geweldig idee vindt en gaat lekker naast Fred staan plassen....volgens Fred had hij de langste straal?! Als we daarna het hele hek hebben weggesloopt gaan we eerst lunchen en daarna gaat Fred samen met Henk nog wat boomwortels wegzagen. Nu kan het hek keurig recht neergezet worden. Ik plant mezelf weer in de tuin en geniet van het zonnetje en natuurlijk weer het geweldige uitzicht en de rust. Ondertussen schrijf ik nog even wat. Aan het einde van de middag ga ik weer eten koken en daarvoor ga ik eerst even de tuin in om wat groente te scoren. Van een courgette maak ik een soort pannenkoekjes en verder pluk ik nog wat rabarber voor rabarbermoes te maken....en dat vind ik toch zo goddelijk! Na het eten vertrekt Fred weer met Zac naar buiten en ik kijk nog even wat tv. Alweer een dag voorbij. Zondag slapen we lekker een beetje uit...dat hebben we wel verdiend. Vandaag doen we niet heel veel. Er komen wat vrienden van Henk en Aprilla lunchen en ik maak een quiche en een lekkere salade klaar. Wederom komt alles uit de eigen tuin vandaan en het is toch zo leuk om hier te koken. Als je wat nodig hebt loop je gewoon de tuin in. En terwijl ik aan het koken ben, kraakt Fred ondertussen wat walnoten. Dat is nou net geen klusje voor hem, want hij vind deze veel te lekker. Er verdwijnen er dus meer in z'n mond dan in de pot. Na de lunch gaan Fred en ik lekker even wandelen met Zac. En als we terug komen drinken we in de tuin lekker een kopje thee. 's Avonds eten we makkelijk na de uitgebreide lunch van 's middags en al vroeg duiken we weer ons bedje in want ja....morgen is het gewoon weer maandag!
Maandagochtend gaat Fred wederom met z'n project verder en ik ga samen met Aprilla de moestuin in om onkruid te wieden. Op m'n knietjes ga ik de hele tuin door maar trek per ongeluk hier en daar ook een goed plantje eruit. Ook maak ik kennis met de brandnetels die hier en daar tussen het onkruid staan. Natuurlijk wist ik allang dat ik geen groene vingers had, maar dat gaan we hier natuurlijk niet aan de grote klok hangen! 's Middags maak ik opnieuw rabarer, want de vorige schaal is al op. Aprilla heeft gevraagd om er geen suiker in te doen omdat zij en Henk eigenlijk op dieet moeten. Maar rabarber zonder suiker is echt geen eten. Dus stiekem wil ik er toch een beetje suiker in strooien....valt opeens de hele inhoud van de suikerpot in de pan. Heel snel kan ik met een lepel het meeste eruit vissen, maar ik kreeg het even heel warm! Aan het einde van de middag halen we de aardappelen nog uit de grond, zodat er op dat plekje weer andere groenten kunnen groeien. 's Avonds eten we gezellig weer met elkaar en kletsen heel wat af. Henk heeft heel veel te vertellen en zo nu en dan komen er allerlei oude herinneringen boven. Hij komt oorspronkelijk uit Nederland (Wassenaar) en is op z'n 25 jaar vertrokken naar Nieuw Zeeland nadat hij in Nederlands Indie in het leger heeft gezeten. Aprilla is geboren en getogen in Nieuw Zeeland maar haar voorouders zijn z'n 150 jaar geleden vanuit Engeland geemigreerd. Ze hebben 2 zoons die ook in Nieuw Zeeland wonen. Marco, de oudste zoon is wel getrouwd met een Nederlandse. Na het eten drinken we nog een bakkie en daarna gaan we weer terug naar ons eigen huisje.
Dinsdagochtend bereid ik eerst het eten voor 's avonds voor. Ik ga vandaag zelf foccachio-brood bakken. En daarvoor haal ik alle kruiden weer uit de eigen tuin. Verder maak ik nog een heerlijke mosterdsaus voor bij het vlees en met een salade zal het wel weer smikkelen worden. Nadat ik klaar ben met koken gaan we eindelijk naar de schapen toe. We zijn hier al 5 dagen en we hebben nog geen schaap gezien. Het is een rustige tijd momenteel en de schapen lopen vrij rond over het land. Maar er is een jong schaap wat nog geschoren moet worden en wat zijn staart nog heeft. Samen met Aprilla en Zac gaan we proberen het schaap te vangen. We lopen eerst de heuvel op en Aprilla geeft me aanwijzingen waar ik de schapen zoeken moet. Zij heeft erg last van haar rug, maar als je 68 ben dan ben je natuurlijk ook niet meer de jongste. Samen met Zac vertrek ik naar boven en kijk overal rond waar de schapen zijn. Zac heeft ze natuurlijk al veel eerder gevonden dan mij en voordat ik boven op de heuvel sta heeft hij ze al naar beneden gedreven. Ik kan dus weer terug naar beneden lopen en ben eigenlijk voor niks naar boven geweest.....ja, voor de dagelijkse beweging! Beneden in een kleine weide bekijken we de kudde maar het schaap met de staart zit er niet bij. We laten deze groep van 20 schapen weer gaan en binnenkort gaan we wel weer een andere poging ondernemen. 's Middags ga ik weer lekker in de tuin zitten en bereid alvast onze reis door Australie alvast een beetje voor. Het duurd nog even, maar toch...de tijd gaat nu wel heel erg snel! Als Fred thuis komt van zijn project, hij is nog steeds met het hek bezig, heeft hij een klein ongelukje gehad. Als hij zich omdraaid is hij van boven naar beneden uit zijn broek gescheurd...en die broek hadden we te leen van Henk en Aprilla. Zolang we hier zijn hebben we bijna elke dag wel wat gesloopt....hamers, een hek, plantjes en nu weer een broek. We zijn benieuwd hoe lang we nog mogen blijven? Het eten is weer goddelijk 's avonds. Alleen de lucht al van dat zelf gebakken brood. De kilo's gaan er hier niet echt vanaf. Maar we genieten er maar lekker van. Na het eten nemen we Zac nog even mee om te spelen en te wandelen op het strand....gewoon voor de deur; sterker nog, daar waar de tuin eindigd begint het strand! Jammer dat dit plekje zo ver van Nederland ligt, want anders!!!
Als we woensdagochtend wakker worden, regent het. Aprilla is er dol gelukkig mee, want nu krijgen haar planten allemaal lekker water. Fred kan niet verder met zijn project want er moet beton gestort worden. Hij gaat eerst de hamers maken die wij gesloopt hebben en verder rommelt hij nog wat in de garage. Mijn werk in de keuken wordt steeds leuker, want ik ga een echte Hollandse huzarensalade maken. In Nederland natuurlijk gewoon in de winkel te koop, maar hier niet. En aangezien de rode bieten in de tuin rijp zijn, kunnen we huzarensalade maken. De hele ochtend sta ik lekker te snijden en te roeren. Onder de lunch verteld Aprilla dat er vanavond kennisen langskomen en of ik nog iets lekker te koken weet. Nou, met zo een moestuin vol komt dat wel goed. Als voorgerecht besluiten we de huzarensalade te gebruiken en verder koken we verse nieuwe aardappeltjes met rozemarijn. Ook koken we een soort spinazie (heet hier silverbeet) en daar prakken we wat eieren doorheen en als vlees halen we een ham uit de vriezer. We roosteren deze plakken ham en als toetje maken we een verse abrikozen moes en deze serveren we met zelfgemaakt ijs. Jullie begrijpen dat we onze vingers er bij opeten. Na dit gigantische maal nemen wij Zac mee voor een wandeling en Henk en Aprilla trekken zich met de vistite terug voor een afzakkertje.
En vanmorgen hebben we lekker weer uitgeslapen want het regent nog steeds. Voor de planten en het gras natuurlijk geweldig maar voor Fred z'n grote project niet. Zo komt dat hek natuurlijk nooit af. Maar voorlopig zijn we hier nog wel even en we gaan natuurlijk niet weg voordat dat hek weer helemaal staat. Fred duikt weer de garage in voor wat meubels te restaureren en ik ga een stoeltje bekleden wat Fred al eerder gemaakt heeft. Aan het eind van de middag koken we weer allerlei moesjes en ook maak ik een hele grote pot met zelfgemaakte muesli. Ondertussen proef ik daar natuurlijk ijverig van en de lucht in de keuken is zalig. Verder maken we ook alvast wat voorbereidingen voor het eten van vrijdagavond. Ook dan komen er weer vrienden eten en Aprilla heeft een lamspoot uit de vriezer gehaald om te roosteren. Aprilla vindt het erg fijn dat ik er ben en dat ik zo lekker kan rommelen in de keuken. Ze organiseerd dus allerlei etentjes zodat ik lekker in de keuken bezig blijft. En aangezien de tuin nog vol staat....kunnen we er nog even tegen! Voorlopig blijven we de komende week ook nog hier. Het is erg gezellig en het is fijn om even lekker bezig te zijn met andere dingen dan reizen. Verder hebben we al heel veel gezien in NZ, dus het is gewoon een leuke afwisseling. En wat we de komende week allemaal weer zullen beleven, dat lezen jullie volgende week wel weer. Het moge duidelijk zijn dat we ons op deze schapen boerderij niet veel bezig houden met schapen maar dat we onze talenten in de keuken en in de werkplaats wel volledig benutten...en onze talenten om dingen te slopen en alles op te eten, daar hebben we het maar niet over!

Liefs,
Fred en Petra



Woensdag , 22 Februari 2006

Voor de vaste lezers van onze website....ja, het is even een poosje stil geweest! En niet omdat we met "vakantie" waren....maar omdat we hard aan het werk waren! Maar hierbij volgt weer een update van alles wat wij de afgelopen twee weken hebben meegemaakt....en hoe hard wij gewerkt hebben!!! In de eerste week van ons verblijf bij Henk en Aprilla lukte het nog wel om te schrijven, maar de internet verbinding was daar zo langzaam, dat ik daarna maar besloten heb om even een weekje over te slaan. Zo hebben jullie nu extra veel om te lezen!!! Maar eerst gaan we dus weer terug naar vrijdag..10 februari!
En op die bewuste dag is Fred verder gegaan met het restaureren van een aantal meubelstukken in huis die hard aan reparatie toe waren. Een aantal stoelen miste een rugleuning en verder was er nog een oude antieke burostoel die hier en daar ook wel weer wat lijm kon gebruiken. Ik ben samen met Aprilla de keuken in gegaan om het eten voor die avond voor te bereiden. 's Avonds komen er weer wat vrienden eten en Aprilla heeft besloten dat we eens flink gaan uitpakken. Een heuse lamspoot is er uit de vriezer gehaald en deze gaat voor een aantal uur de oven in. Flink besmeerd met honing (uit eigen bijenkorf!) en verse kruiden, geplukt uit de tuin. Terwijl we druk bezig zijn met de lamspoot verteld Aprilla ondertussen dat het lam wat we vannavond gaan eten steeds ontsnapte. Het wist op elke manier over het hek heen te springen....en dat wordt hier niet op prijs gesteld! Dus dit avontuurlijke lam heeft haar ontsnappingspogingen met de dood moeten bekopen....en wij gaan haar vannavond oppeuzelen!!!! Verder gaan er ook een hele schaal net gerooide aardappelen de oven in, natuurlijk weer met de nodige kruiden. Daarna ga ik de moestuin in om wat rode bieten te pakken. Deze kook ik en later maak ik met annanas een heel bijzonder sausje wat door de gekookte bietjes heen gaat. Als voorgerecht hebben we nog wat huzarensalade en als toetje wordt er nog een echte engelse kerstcake uit de vriezer gehaald. Jullie begrijpen dat we die avond weer hebben gesmuld van al het heerlijke en overdadige eten....wat natuurlijk weg gespoeld moest worden met een paar heerlijke flessen wijn! Het is een erg gezellige avond en we hebben ontzettend leuke gesprekken met Bob en Francis, die beide heel lang in Kenia hebben gewoond. Ja...en dat noemen wij dan werken!!!
Zaterdagochtend slapen we lekker uit en na ons dagelijkse ontbijt met zelfgemaakte yoghurt en muesli vertrekken Fred en ik naar de schaapskooi waar we vandaag aan het werk gaan. Aprilla is vandaag een dagje aan het golfen en Henk heeft andere werkzaamheden, dus Fred en ik werken samen aan het nieuwe hek in de schapen-race. De afgelopen dagen heeft Fred alles al aardig voorbereid en Henk heeft nieuw hout gekocht zodat we vandaag het hek kunnen afmaken. In volledige harmonie werken we samen en ik functioneer een beetje als een assistente die Fred al z'n gereedschap aangeef. Ondertussen speel ik ook zo nu en dan nog met Zac, de hond, die ons vandaag gezelschap houd. Kortom, heerlijk relaxt werken we een beetje...terwijl we ondertussen genieten van het prachtige uitzicht over Charteris Bay en het mooie weer. Rond lunchtijd komt Henk even kijken hoe het gaat en daarna gaan we met z'n drieen lunchen. Als we in de loop van de middag klaar zijn drinken we ook nog een kopje thee met z'n drieen en plunderen ondertussen de koektrommel. Daarna verdwijnt Fred met Zac naar het strand om te spelen. Maar net op dat moment komt Marco, de zoon van Henk en Aprilla, Zac ophalen. We kunnen Fred en Zac nergens vinden en het lijkt wel of ze zich verstopt hebben. Als we ze na een poosje eindelijk gevonden hebben beschuldigen we Fred en Zac ervan dat zij geen afscheid willen nemen van elkaar dat hij en Zac zich daarom schuil hielden. Na al deze komotie gaan we eten en doen we ons nog een keer tegoed aan alle left-overs van het heerlijke maal van vrijdagavond. Na het avondeten gaat Aprilla met haar jachtgeweer op pad om wat konijnen te schieten. Ze heeft al een poosje last van een paar konijnen die de moestuin plunderen en daar wil ze graag korte metten mee maken. Wij blijven allemaal veilig binnen want je weet het maar nooit?! Even later komt ze met een groot, dood exemplaar aanzetten. Deze wordt keurig geveld en gaat darna de koelkast in. Nu nemen ze het hier niet zo heel nauw met alles en zonder dat het gevelde konijn wordt afgedekt staat het in de koelkast te pronken....met daarnaast een bakje met levertjes en andere ondefineerbare ingewanden! En dat allemaal naast onze bak met zelfgemaakte yoghurt! Waren we eindelijk blij dat Zac z'n onbedekte etensbak de koelkast uitwas....staat er nu weer een rauw konijn! Maar goed, dit overleven we ook wel weer! Na een douche trekken we ons terug in ons tuinhuis om nog even wat te lezen en te schrijven en daarna duiken we lekker onze bedjes in.
Zondagochtend gaan we eerst lekker even wandelen. Het weer is zo mooi en achter het huis bevindt zich een hoge berg met op de top een enorme rots die de hele week al lonkt.......dus we gaan eens lekker klimmen. Aprilla legt ons uit hoe we het beste kunnen lopen en met koffiepakketje op onze rug gaan we op pad. Het is een behoorlijke steile klim en vooral het laatste stuk over de rots heen is echt pittig. Maar na ruim een uur staan we bovenop. We hebben een fantastisch uitzicht over een groot gedeelte van het schiereiland en in de verte zien we ook de zee schitteren. Ver beneden ons, in het dal zien we het huis van Henk en Aprilla liggen. Boven op de top genieten we van het geweldige uitzicht en een heerlijk bakkie koffie. Overal zien we schapen lopen en we kijken gelijk of we het lam met de staart zien. Maar helaas, deze zit er niet bij. Na onze rustpauze lopen we terug naar beneden en hier komen we rond lunchtijd aan. Na de lunch gaat Fred nog even verder met z'n stoelen en ik ga moerbeien plukken. Er staan een aantal hoge bomen, maar ik zoek de boom uit waarbij ik niet een ladder op hoef.....bungy-jumpen tot hier aan toe...maar een ladder opklimmen, dat doe ik niet!!! Maar de takken van de grote bomen hangen bijna tot op de grond en heel makkelijk kan ik een hele schaal vol moerbeien plukken. Natuurlijk moet ik ondertussen ook uitgebreid proeven. Na een poosje heb ik een hele schaal vol en een paar hele paarse handen en tanden. Eind van de middag gaan we nog even naar het strand om te zwemmen en lekker even te relaxen. Wat wonen deze mensen hier toch op een uniek plekje...een geweldig huis, een prachtige hele grote tuin die eindigd op hun eigen prive strand en vanwaar je zo de zee in kan duiken...dat vind je in Nederland echt niet meer! Als we na ons zwemuurtje een douche willen nemen verteld Aprilla dat het water bijna op is en dat we niet kunnen douchen. We kunnen ons wel met de tuinslang afspoelen want dat water komt uit een andere tank. Fred en ik zoeken een beschut plekje in de tuin en heerlijk in het ondergaande zonnetje douchen wij ons buiten....maar natuurlijk vaart er net een boot voorbij, terwijl wij daar in ons nakie staan te poedelen!!! Aprilla en Henk moeten enorm lachen om ons douche avontuur en Aprilla voorspeld al dat er morgen waarschijnlijk nog meer boten op dit tijdstip zullen langsvaren....wij overwegen of we kijkgeld zullen gaan vragen?!
Maandag hebben we een vrije dag. Aprilla heeft namelijk een golftoernooi en is niet thuis en ook Henk is de hele dag op pad. Dus nadat wij lekker hebben uitgeslapen, vertrekken we na het ontbijt naar
Akaroa. Dit is een klein vissersdorpje op de Banks Peninsula, wat ooit door Franse vissers gesticht is. Het dorpje ziet er dan ook heel Frans uit en er hangt een aangename, relaxte sfeer. Via een aantal zeer bochtige bergweggetjes komen we uiteindelijk in Akaroa aan. Maar Fred heeft vanmorgen teveel van de moerbeien gesnoept en door al die bochtige weggetjes is hij wagenziek geworden. Achter een groot verkeersbord leegt hij z'n maaginhoud....hoofdzakelijk paars door de moerbeien!!! Maar als we in Akaroa aankomen heeft hij al weer zin in een bakkie met taart! Het dorpje is echt erg leuk en overal staan de meest schattige houten huisjes. We wandelen lekker rond, drinken een bakkie, internetten wat en lunchen heerlijk op een bankje in de zon. Bij een Franse delicatessen zaak hebben we twee heerlijke sandwiches gekocht en met een pilsje gaan die er best in. Als we later weer richting de auto lopen komen we nog langs een 1000-dingen-winkeltje en hier verkopen ze zelfgemaakte fudge (zachte caramel). We kopen een aantal stukken en deze peuzelen we later bij een kopje thee lekker op. Eind van de dag rijden we terug naar Charteris Bay waar we de rest van de avond onze plannen voor onze reis door Australie afmaken....want ja, ons volgende avontuur gaat ook al weer dichterbij komen! Een heerlijke vrije dag dus!
Dinsdagochtend komt Ben, de tuinman. Vanmorgen ga ik hem een handje helpen en ik vertel hem meteen maar dat ik echt geen groene vingers heb. Hij moet hier erg om lachen en legt uit dat zolang ik maar van de grote bloeiende planten afblijf, dan kan er niets fout gaan. Fred gaat weer verder met de schapen-race, want hier moeten nog wat verrotten deuren vervangen worden. Na de lunch gaan we eindelijk echt iets met de schapen doen. We zijn hier al anderhalve week....op een schapen boerderij, maar we hebben nog geen schaap aangeraakt. In een aparte weide staan drie rammen en een jong vrouwtje. Aprilla heeft gezien dat de rammen steeds met een vacht langs de bomen schuren en ze wil even kijken of ze luizen hebben. Het is mijn taak om de schapen naar binnen te drijven....en het lukt wonderwel! Met een paar keer heel hard "he he he" roepen rennen ze in een keer de goede kant op en verdwijnen door het hek richting de schaapskooi. Hier drijven we ze de schaaps-race in en zo hebben we ze heel makkelijk bij elkaar. Fred en Henk gaan vervolgens achter de rammen staan om ze goed vast te kunnen houden en wij buigen ons over de dikke vachten heen en beginnen te zoeken naar kruipende beesies!? Gelukkig voor de schapen, en voor ons, vinden we niets! Na een paar minuten kunnen we de schappen weer vrijlaten en ze springen echt de weide in. Het leuke is dat er in deze weide ook een moerbei boom staat. En de rammen zijn echt dol op de moerbeien. Ze sprinten dan ook gelijk naar de boom toe om te zien of er ondertussen nog vruchten van afgevallen zijn! Als ik 's avonds na het eten ons tuinhuis inkomt heeft Aprilla daar een vaas met rode rozen neergezet. Het is namelijk Valentijnsdag en ze heeft uit haar eigen rozentuin rode rozen geknipt. Vervolgens heeft ze er een briefje bijgelegd met de tekst: "For my darling Petra, Love Fred". Echt heel schattig, maar ik ken mijn Fred natuurlijk langer dan vandaag! Dus ik zeg gelijk tegen Fred; "Oh, wat schattig van Aprilla, dat ze die heeft neergezet!". Maar het maakt niet uit wie ze heeft neergezet...ze zijn prachtig en ze ruiken echt geweldg! Een erg leuke verrrasing in ieder geval.
Woensdag gaat Fred weer verder met allerlei kleine klusjes en ik trek me weer terug in de keuken. Want vannavond komen er weer 6 gasten eten en er moet dus weer wat lekkers op tafel gezet worden. Al deze mensen zijn vegetarisch en de laatste dagen heb ik met Aprilla al een aantal leuke gerechten opgezocht. De hele dag ben ik bezig met allerlei groenten-quiches en salades en het ruikt weer heerlijk in de keuken. Alleen gaat er iets mis met een gerecht....ipv twee eetlepels tomaten pasta, gooi ik er een heel blik in. De salade ziet er vervolgens echt heel vies drappig uit. Gelukkig weet ik het op te lossen door er gewoon een hele grote salade van te maken door de andere ingredienten ook te vermenigvuldigen zodat de verhoudingen weer kloppen. Als Aprilla vraagt waarom er zoveel is, leg ik uit dat je het heel lang kunt bewaren en zondag komen er ook vegetarische eters.....wat niet weet..!!!! Als laatste maak ik een Pavlova taart. In Nederland niet bekend, maar hier echt een nationaal toetje. Het is een grote ronde taart gemaakt van schuim en deze wordt ingesmeerd met dikke slagroom en op de taart worden allerlei vruchten gedecoreerd. Vandaag vullen wij de taart met moerbeien...want ja, daar hangen de bomen mee vol. Maar net als ik klaar ben met slagroom kloppen, komen Henk en Fred terug van het werk. Zij vallen gelijk aan op de slagroomklopper en beginnen deze leeg te likken. En het duurd natuurlijk niet lang voordat de slagroom door de keuken vliegt!!!!! Als ik even later alleen in de keuken sta, hoor ik allerlei gerommel en in een ooghoek zie ik opeens een muis wegvliegen...he bah, dat ik dat nou net moet zien. Als Henk en Aprilla het horen worden er overal gelijk weer klemmen gezet en we zullen maar hopen dat wij ze niet vinden in de klemmen. Het eten 's avonds is weer een groot succes en gelukkig maar dat ik de salade extra groot heb gemaakt....want er was niets meer van over! Ook moeten we nog enorm lachen om Henk. Want als we zitten te eten gaat de telefoon en Aprilla zegt: "O, dat zal dat Franse meisje wel zijn". Henk neemt vervolgens de telefoon op en begint in het Frans een hele tirade te houden. Vervolgens gooit hij de hoorn erop en komt terug lopen naar de kamer. Wij liggen echt helemaal in een deuk, omdat het wel Frans klonk...maar dit zeker niet was! Het meisje, of wie er dan ook gebeld heeft, heeft die avond niet meer terug gebeld!
Donderdagochtend gaan we erst met Henk en Aprilla naar de golfclub. Aprilla haar golfcar is kapot en Henk neemt haar vandaag mee de stad in voor reparaties. Wij moeten even helpen om de golfcar op de trailer te duwen en daarna krijgen we van Aprilla gelijk een rondleiding over de golfbaan. In elk klein gehucht vind je hier een golfcourse, want het wordt hier door bijna iedereen gespeeld. En het is dus zeker niet de elite sport die het bij ons in Nederland is. Als we terug komen bij het huis gaat Fred wederom verder met de schapen-race. Deze gaat aardig voorderen, maar Henk weet steeds weer wat nieuws te verzinnen nu hij ontdekt heeft hoe handig Fred echt is. Aprilla laat mij vandaag in de tuin werken en nadat ik de enorme tuin gemaaid heb, kan ik onkruid gaan wieden...inmiddels weet ik al een beetje het verschil tussen plantjes en onkruid en het gaat best goed. Ook snoei ik nog een stukje van de heg en dan zit onze werkdag er weer op.
Vrijdag hebben we wederom een vrije dag want Henk en Aprilla hebben weer afspraken in de stad. Ook wij rijden vandaag naar Christchurch want wij moeten ons visum nog verlengen. Normaal mag je standaard 3 maanden blijven in NZ....maar ja, wij willen weer eens wat langer blijven. We melden ons bij de immigratiedienst en vullen hier de gebruikelijken formulieren weer in. Daarna krijgen we een nummer en mogen we in de wachtkamer wachten...een uurtje ongeveer!? Maar dat uurtje wordt uiteindelijk 3 uur en daar wordt een ongeduldig iemand als ik natuurlijk niet vrolijker van. Als we uiteindelijk bij de betreffende ambtenaar zitten kan ik het niet laten om er toch een opmerking over te maken. Maar de dame in kwestie kan er niet om lachen en nadat we keurig $80 hebben betaald en een stempel hebben ontvangen laten we haar lekker in haar sop gaar koken. Vervolgens doen we nog wat kleine boodschapjes in de stad en lunchen lekker op een terrasje. Eind van de middag rijden we weer terug naar Charteris Bay en maak ik het eten voor 's avonds klaar. Aprilla heeft vandaag Zac weer opgehaald in de stad en Fred gaat gelijk even met hem spelen. Voor de tv eten we met ons bord op schoot en zo is er weer een dag voorbij.
Zaterdag gaat Fred weer hard aan het werk want vandaag wil hij de schaaps-race helemaal afmaken. En ik ga voor de laatste keer de keuken. Ik begin met het bakken van een grote schaal met scones. Aprilla had beloofd die te maken voor de mensen op de golfclub en natuurlijk eten wij daar ook van mee. Tijdens de koffie smullen we echt van warme scones met room en zelfgemaakte abrokozenjam....jammie, jammie!!! Verder maak ik alvast ook wat voorbereidingen voor de lunch van morgen. Wederom maak ik een paar heerlijke quiches en tevens maak ik nog wat rabarber en abrikozenmoes. Tussendoor hang ik de was nog even op en doe nog wat kleine klusjes. Ook kook ik Hollandse rode kool. Niet dat ik dat thuis ooit gedaan heb...want daar koop ik het altijd kant en klaar uit de vriezer!!! Maar Aprilla heeft van iemand een rode kool gekregen en ik heb beloofd daar Hollandse rode kool van te maken. Na een uur koken, mixen en proeven vind ik het toch aardig op rode kool lijken. Alleen proeft het een beetje flauwtjes en ik vertel Aprilla dat rode kool een echt herfst gerecht is wat vaak met wild wordt gegeten. En aangezien dat meestal een overheersende smaak heeft is de rode kool vaak een zachte tegenhanger....qua smaak!? Leuk gevonden toch? Eind van de middag ben ik klaar en ga ik eens kijken bij Fred. Ook hij heeft alles klaar en het hele projecht ziet er super uit. Nu kunnen de schapen weer door een nieuwe race rennen als ze de vrachtwagen op moeten of als ze geschoren moeten worden. Vroeg in de avond eten we wat en daarna gaan we nog een poging doen om het lam met de staart te vangen. Fred en ik gaan de heuvels in om de kudde naar beneden te jagen en daar wacht Aprilla ze met Zac op om ze verder de schapen-race in te jagen. Maar dit klinkt allemaal veel makkelijker dan dat het daadwerkelijk is. We lopen wel ruim een uur te roepen en te jagen zonder dat we daadwerkelijk een schhaap zien. We gaan zelfs twijfelen aan het bestaan van het lam met de staart en bedenken dat dit gewoon een grapje van Henk en Aprilla is om de mensen die bij hun zijn geweest op een bijzondere manier afscheid te laten nemen. Uiteindelijk komen we na 1,5 uur terug bij Aprilla en hebben we zonder dat we er erg in hadden toch wat schapen naar beneden gedreven. Helaas zat het lam er niet bij en na 2 uur lopen geven we het maar op. We zitten ondertussen helemaal onder de schrammen van al de prikkelbosjes waar we door heen hebben geploeterd! Als laatste moeten we nog een aantal schapen naar een andere weide jagen en terwijl we hier druk mee bezig zijn maak ik ook nog eens een flinke smakkert. Ik rol half van de helling af en schaaf mijn arm en been open....leuk hoor, schapen hoeden?! Uiteindelijk zijn we klaar en nemen thuis nog een heerlijk afzakkertje, dat hadden we wel verdiend! Het is erg gezellig en we besluiten gelijk het kadootje te geven wat we voor Henk en Aprilla gemaakt hebben. We hebben namelijk een foto van Zac ingelijst en daar zijn ze echt heel erg blij mee. Wij zijn ook erg blij dat we hier wel meer dan twee weken heben mogen blijven en dat we mee hebben mogen kijken in hun leven. Het was bijzonder om te zien hoe zij alles wel 100 keer weten te hergebruiken en hoe zuinig ze leven. En voor ons was het heerlijk om even niet bezig te zijn met reizen en om wat langer in een bed te kunnen slapen. Kortom, weer een bijzondere ervaring in dit bijzondere jaar wat we meemaken!
Zondagochtend slapen we nog even uit en na het ontbijt gaat Fred de allerlaatste klusjes doen en wat opruimen en ik begin aan de laatste voorbereidingen van de lunch die middag. Gelukkig is het meeste al klaar en hoef ik eigenlijk alles alleen een beetje mooi te presenteren. De tafel ziet er weer fantastisch gedekt uit met allerlei mooie porseleinen schalen en verse rozen uit eigen tuin. Alleen hou ik de tafel angstvallig in de gaten want de muis is nog steeds niet gevangen en we hebben hem al een aantal keer door het huis zien rennen. Om 1 uur komen de gasten en onder het genot van een aantal heerlijke flessen wijn genieten we uitgebreid van de lunch. Ook deze keer is het een groot succes en we eten onze buikjes weer rond. Na het eten gaan we nog even wandelen en maken nog wat foto's van alles wat we hier gedaan en gemaakt hebben. Aprilla laat Fred zelfs de rammen nog even aar binnen drijven zodat we ze even in de nieuwe schaaps-race kunnen fotograferen. 's Avonds eten we niet echt meer, maar drinken een bakkie thee met nog wat heerlijke scones en daarna kijken we nog wat tv. Ook pakken we de laatste spullen in zodat we morgen vroeg op pad kunnen.
Maandagochtend nemen we dan echt afscheid van Henk en Aprilla nadat we hier 18 dagen "gewoond" hebben. We krijgen nog een aantal lekkere dingen mee zoals een bak zelfgemaakte muesli, nog wat scones, een pot rabarber en abrikozen moes. Kortom, voorlopig hoeven we nog geen honger te lijden! Nadat we met een aantal dikke knuffels afscheid hebben genomen rijden we weg en gaan we verder met onze reis door NZ. Het was een erg leuke ervaring en echt even iets anders dan reizen...maar na twee weken werken zijn we wel weer aan "vakantie" toe! We besluiten dat dit toch een betere verdeling van het jaar is dan dat wij thuis gewend waren....twee weken werken en 50 weken vakantie... en niet 50 weken werken en 2 weken vakantie!!!! We rijden vervolgens helemaal naar het noorden van het zuider eiland en eind van de middag komen we aan in Motueka. Hier zullen we de komende week blijven en het Abel Tasman NP bezoeken. Nadat we ons paleisje weer uit het stof hebben gehaald, eten we wat en na een heerlijke lange douche duiken we weer ons slaapzakje in! Ook bel ik nog even met Ellen, want zij is jarig vandaag. Maar met 12 uur tijdsverschil blijft het altijd even rekenen. Toch dacht ik dat ik om 7 uur wel kon bellen want met twee kleine jongens ben je dan toch wel wakker......hebben de kinderen voorjaarsvakantie......haha! Sorry El, dat ik je zo vroeg uit bed heb gebeld....maar zo ben je wel lekker lang jarig!!!!
Dinsdagochtend worden we door een heerlijk zonnetje onze tent uitgeschenen en we ontbijten dan ook lekker buiten. Nadat we wat dingetjes geregeld hebben besluiten we vandaag gelijk maar te gaan wandelen want de weersvoorspellingen van de komende dagen beloven niet veel goeds...en dat terwijl we al meer dan 5 weken prachtig zomerweer hebben! We rijden met de auto naar Matahau en hier nemen we een watertaxi naar Bark Bay. Het Abel Tasman NP is een groot natuurpark aan de kust van het zuidereiland. Je kan hier vele dagen wandelen en onderweg kamperen op de meest verlaten en tropische strandjes....je moet alleen alles mee dragen want er is nergens iets te krijgen. Wij hebben besloten om een twee daagse wandeling op een dag te gaan lopen en daarom nemen we de watertaxi naar Bark Bay. Deze baai ligt ergens halverwege de kust en voor we daar afgezet worden door onze zeer snelle speedboat krijgen we nog een kleine touristische tour. De strandjes zijn echt prachtig en we zullen vandaag ook echt nog wel ergens op zo' strandje belanden. Na ruim een uur varen worden we afgezet en nadat we onze schoenen weer aangedaan hebben vertrekken we voor onze wandeling door het Abel Tasman NP. De route loopt hoofdzakelijk langs de berghellingen van de kust en we lopen steeds lekker tussen de bomen. Zo nu en dan hebben we een prachtig uitzicht over allerlei kleine baaitjes. Rond lunchtijd komen we ook zo'n mooi strandje tegen en hier genieten we heerlijk van een aantal broodjes tonijn....goddelijk,...zon, zee, strand en lekker eten! Maar we zijn er nog lang niet en na een half uurtje moeten we echt verder. We zetten de vaart er lekker in en lopen stevig door. Rond een uur of 5 komen we wederom bij een geweldig strand en we besluiten lekker even te gaan zwemmen. We trekken onze schoenen en wandelkleding uit en duiken in ons ondergoedje de zee in....en deze is echt heel koud....maar 20 graden, en dat zijn we al heel lang niet meer gewend! Toch koelen we heerlijk af en daarna warmen we ons weer op in het zonnetje! Na ruim een half uur gaan we weer verder want we hebben nog steeds een eind voor de boeg. Uiteindelijk komen we rond 7 uur bij de auto aan na een heerlijke, lange maar toch wel relaxte wandeldag. En na een snelle hap en een lange douche vallen we als een blok in slaap!
Vandaag zouden we gaan kayaken maar er staat te veel wind en we mogen dus niet de zee op, en dat geeft mij weer eens tijd om de website te updaten. Het is weer een heel verhaal geworden al heb ik echt geprobeerd het kort en bondig te houden.....maar wederom ben ik daar niet in geslaagd! Jullie zijn in ieder geval weer op de hoogte van onze avonturen. De komende week blijven we nog even hier en hopen we echt nog een dagje te gaan kayaken. Zondagochtend vroeg (5.45 uur!) varen we over naar het noorder eiland en daar zullen we in Wellington nog het Te Papa museum gaan bezoeken....hopen dat we deze keer wel het goede museum zullen vinden! Verder gaan we ook nog naar Napier en dit is een heel bijzonder dorp. Een aantal jaar geleden is het totaal verwoest door een aardbeving, maar daarna is het totaal weer opgebouwd in art-deco stijl. Kortom, we zijn weer lekker onderweg en we hopen weer een aantal leuke dingen te gaan zien!

Veel liefs,
Fred en Petra