Reis met ons mee 2005/2006 - Nieuw Zeeland 5

Woensdag , 1 Maart 2006

En elke keer als we denken dat we nu alles van Nieuw Zeeland wel gezien hebben worden we weer verrast door iets. En zo zijn we het na ruim 13 weken reizen door dit prachtige land nog steeds niet zat. De afgelopen week hebben we ook weer een ontzettend leuke en zeer afwissellende week achter de rug, waarin we heel veel gereisd hebben en dus ook weer veel beleefd hebben!
Vorige week donderdag zaten we nog in het Abel Tasman NP waar we al een leuke wandeldag achter de rug hadden. Maar we wilde deze ongerepte kust ook nog vanaf het water bekijken. Helaas stond er donderdag veel te veel wind en moesten we onze plannen even wijzigen. Maar dat is geen probleem want een lekker lui dagje tussen door, daar weten wij wel raad mee. Zo zijn we na het ontbijt lekker even het centrum van Motueka in gegaan. Het is een klein dorpje, maar er zijn best nog wel wat leuke winkels dus we hebben even lekker geshopt. Mijn vierde dagboek is al bijna vol geschreven en bij de boekhandel kopen we een mooi, nieuw, dik en nog leeg dagboek. Hopelijk komt het weer net zo vol te staan met bijzondere avonturen. Verder kopen we bij de outdoor shop een solar-douche voor onze trip door Australie. In Australie gaan we namelijk met een kleine camper rondreizen en aangezien we daar veel vaker in de bush zullen vertoeven leek het ons wel handig om zo'n douchezak mee te nemen....kunnen deze luxe-kampeerders toch lekker douche! Verder kopen we onze eerste paaseieren van dit jaar...lekker goedkoop en dus echt niet te vreten...verkeerde zuiniheid, doen we dus niet meer?! Ook duiken we nog even een internetcafe in voor wat emailtjes te versturen en rond lunchtijd lopen we weer terug naar de camping. Hier vermaken we ons de rest van de middag met lezen en zonnen en zo is onze luie dag al snel weer om!
Vrijdagochtend worden we wederom door de zon onze tent uitgeschenen. De laatste 5 weken hebben we echt prachtig zomer weer. Geen wolkje aan de lucht en overdag steeds zo tussen de 20 en 25 graden. Wel waait het zo nu en dan behoorlijk, maar vanmorgen is het gelukkig windstil. Na het ontbijt vertrekken we dan ook na Kaiteriteri Beach en huren we een 2-persoons kayak. Na een korte instructie gaan we zee op en we peddelen in rustig tempo langs deverlaten kust..althans Fred peddeld en ik geniet van alles om me heen! Na een uurtje varen komen we bij een grote baai en hier ligt in het water een enorm rots die doormidden is gespleten. Het lijkt dan ook op een door gesneden appel en tien keer raden hoe deze rots heet....Split Apple Rock! We varen er omheen en maken wat foto's. Daarna laten we onze kayak het gouden zandstrand op drijven en hier eten we lekker even wat fruit. Na deze pitstop peddelen we langs de kust weer terug en passeren allerlei verlaten baaien en strandjes. De kust is echt prachtig vanaf het water en het is leuk om het ook vanaf de andere kant te zien. Inmiddels is het lunchtijd geworden en bij Honeymoon Bay gaan we aan land. Het is echt een hele kleine baai met een prachtig parelwit zandstrand....en totaal verlaten. We nestelen ons lekker op het strand en genieten van een uitgebreide lunch, die we zelf hebben meegenomen. Daarna gaan we lekker even liggen zonnen en genieten van de totale rust. Na ruim een uur gaan we weer verder, maar de wind is inmiddels behoorlijk toegenomen. De golven zijn ook behoorlijk hoog en het valt niet mee om onze kayak weer zee op te krijgen. Maar na een poosje klungelen zitten we beide weer in de kayak en peddelen we terug naar Kaiteriteri Beach. Onderweg zien we nog een heel raar vogeltje drijven en later beseffen we dat het een kleine pinguin is. Helaas hebben we geen dolfijnen gezien, maar goed; je kan niet alles hebben! Door de enorme golven is het nog een hele kunst om veilig weer aan land te komen en het feit dat er op deze kleine kayak twee kapiteins zitten helpt ook niet echt! Maar zonder kleerscheuren en met een nat pak halen we de eindstreep. Na dit leuke avontuur gaan we eerst even lekker een ijsje eten en vervolgens rijden we weer terug naar de camping. Na de prachtige wandeling door Abel Tasman NP en de kayaktocht van vandaag is ons avontuur in Abel Tasman compleet...tijd om weer verder te gaan.
Zaterdag hebben we een lange dag en nacht voor de boeg dus we slapen eerst lekker lang uit. En na een uitgebreid ontbijt pakken we ons boeltje weer keurig in. Vandaag gaan we terug rijden richting Picton, waar we vannacht de ferry nemen naar het noorder eiland. Maar eer het zo ver is, genieten we eerst nog van onze laatste dag op het zuider eiland. Als eerste brengen we een bezoek aan een grote vinyard in de buurt van Richmond. Hier brengen we een bezoek aan de wijnkelder en verder krijgen we de gelegenheid om het een en ander te proeven....dat laten we ons natuurlijk geen twee keer zeggen. Maar ondanks dat ik inmiddels best wel vaak een wijntje drink, gaat mijn aandacht toch meer uit naar de zelfgemaakte caramel die ze hier ook verkopen! Als we alles geproefd en gezien hebben gaan we naar het restaurant wat ook op dit landgoed aanwezig is. Het is een schattig klein houten gebouwtje met een grote veranda, gelegen in een prachtig onderhouden rozentuin. Vanaf de veranda hebben we een geweldig uitzicht over de landerijen, waar de druivenranken allemaal keurig in een rij staan. We bestellen een lekker bakkie om al de alcohol even weg te spoelen en kiezen gelijk een paar geweldige taartjes uit. De keuze wordt ons niet makkelijk gemaakt want er staat een hele vitrine vol met de meest geweldige zelfgemaakte taarten. In de open keuken staat de kok ondertussen voor een klein fortuin kreeften schoon te maken. Jullie begrijpen dat wij ons hier wel thuis voelen. Nadat we een keuze gemaakt hebben settelen we ons op de gezellige veranda en wachten op onze taartjes. De borden zijn echt opgemaakt als ware schilderijtjes en de taartjes smaken gelukkig echt zoals ze eruit zien...GODDELIJK! Maar dat mag ook wel voor $30, voor 2 taartjes en 2 koffie!? Mijn taartje, een soort cake/muesli achtige taart met caramelpudding vulling is zo machtig dat ik hem gewoon niet op krijg. Het laatste stukje smokkel ik in een servetje mee, want dat gaat er vanmiddig best wel weer in! Na het bezoek aan de wijnboer rijden we verder naar Nelson en hier kijken we lekker even rond. Het is een van de oudste steden van het zuider eiland en we bezoeken de kathedraal van Nelson. Niet heel bijzonder, maar we zijn inmiddels ook wel heel wat gewend wat dat betreft. Verder doen we nog wat kleine boodschapjes en vervolgens rijden we verder naar het enorme brede zandstrand van Nelson. Hier waaien we lekker even uit en kijken naar een hele groep jongeren die hier aan het kite-surfen zijn. Daarna gaan we nog lekker even zonnen en terug bij de auto genieten we van wat lekkere broodjes en een salade. Aan het begin van de avond rijden we terug naar het centrum van Nelson en hier gaan we naar de bioscoop. We bekijken de film Walk the Line, en dit is een prachtige film over het leven van de zanger, Johnny Cash. Echt een aanrader! Als we uit de bios komen is het inmiddels al half negen en we rijden verder naar Picton. Het is nog een rit van ruim 2 uur en in het donker is het erg vermoeiend rijden doordat de weg erg bochtig en bergachtig is. Na een uurtje wisselen we elkaar dan ook af en rond een uur of 11 komen we eindelijk in Picton aan. Hier parkeren we de auto bij de ferry en duiken in onze slaapzakken want we kunnen pas om half 5 inchecken. Fred ligt al binnen 1 minuut te slapen in de auto, maar ik worstel nog met het te lekkere taartje van vanmiddag. Het zit me echt vreselijk dwars en het lukt me dan ook niet om te gaan slapen...maar ook het gesnurk van Fred irriteerd natuurlijk behoorlijk! Na een poosje krijg ik ook nog eens de hik en Fred vraagt heel geirriteerd of ik even buiten wil gaan staan zodat hij er geen last van heeft....alsof ik geen last heb van zijn gesnurk!!! Rond een uur of 1 vallen we uiteindelijk weer in slaap.
Maar niet voor lang, want om 4 uur gaat de wekker weer af. We plassen even, gewoon naast de auto want we draaien inmiddels echt nergens onze hand meer voor om....of zijn we inmiddels gewoon een stel barbaren geworden!? En daarna checken we in bij de boot. Het is een kleine boot deze keer waar we mee overvaren en dat heeft als voordeel dat alles lekker snel gaat. Nadat we de auto hebben geparkeerd vertrekken we naar het bovendek waar we twee banken opzoeken om nog een poging te gaan doen om te slapen. Ondanks dat we onze kussens en dekens hebben meegnomen lukt dat niet echt en Fred gaat maar een rugby wedstrijd kijken en ik ga weer verder met lezen in m'n nieuwste Dan Brown boek. Rond een uur of negen komt de boot uiteindelijk aan in Wellington en nadat we van boord zijn gegaan, parkeren we de auto op een parkeerterrein waar we in de auto even ontbijten. Rond een uur of tien lopen we naar het Te Papa museum. En kwamen we ruim negen weken geleden hier in Wellington erachter dat we het verkeerde museum hadden bezocht....vandaag gaan we in de herkansing. Het Te Papa museum is het bekendste museum van NZ en is gehuisd in een prachtig en enorm modern gebouw....dat we dat toen over het hoofd hebben gezien?! Wel 6 etages met alles over de natuur, kunst en cultuur van NZ. Veel van de thema's zijn interactief en het is erg leuk om alles "mee te maken". Zo is er een huis gebouwd waarin ze een aardbeving nabootsen. We kijken hier een paar uur rond en rond de middag houden we het voor gezien. We verlaten Wellington en rijden verder richting Upper Hut waar we een cabin voor vannacht hebben gehuurd. Twee maanden geleden hebben we ook al een nachtje op deze camping geslapen...voordat we naar het zuider eiland gingen. Als we op de camping aankomen blijkt er iets mis te zijn met de cabin en we krijgen een prachtige antieke caravan aangeboden om te slapen. Ach, na een nacht in de auto ziet elk bed er fantastisch uit! Toch is het een hele gezellige caravan en we voelen ons er dan ook meteen thuis. De rest van de dag doen we niet veel bijzonders meer dan gewoon lekker luieren in het zonnetje en al heel vroeg zoeken we ons bedje op.
Na een fantastische nacht slapen gaat maandagochtend onze reis weer verder. Vandaag rijden we verder naar het noorden om daar het plaatsje Napier te bezoeken. Het bijzondere aan deze stad is dat het geheel in art-deco stijl gebouwd is. In 1931 is Napier getroffen door een enorme aardbeving waardoor een groot gedeelte van de stad verwoest is. Na deze ramp heeft de regering en de bevolking besloten de stad zo snel mogelijk weer op te bouwen en met behulp van een aantal architecten is er een heel plan gemaakt. Uiteindelijk is er voor gekozen om alles in art-deco stijl op te bouwen omdat dit toen erg in was. En door de rechte belijning zouden de gebouwen veel sterker zijn bij een eventuele volgende aardbeving. Zo is in twee jaar tijd de hele stad weer opgebouwd en inmiddels is het een grote trekpleister geworden. Na 4 uur rijden komen we aan in de stad en er heerst echt een hele aangename sfeer. Alle huizen zijn in lichte pastel tinten geschilderd en overal in de stad zijn brede lanen met grote palmbomen. Het geeft de stad een heel tropisch sfeertje. Nadat we de auto op de Boulevard geparkeerd hebben, eten we even een broodje op het strand en lopen daarna de stad in. We slenteren gewoon lekker rond en bekijken diverse gebouwen en straten. Aan het einde van de middag houden we het voor gezien en rijden verder naar de camping. Na een lange douche en een warme hap duiken we weer vroeg ons bedje in, want morgen gaat de reis weer verder...!
En die reis gaat dinsdagochtend weer verder richting het noorden. Vandaag rijden we naar Taupo waar we de komende week zullen verblijven. Gelukkig hoeven we deze keer niet zo heel ver te rijden en na bijna twee uur zijn we dan ook op de plek van bestemming...althans dat zou wel leuk zijn geweest als dit onze eindbestemming had geweest in Taupo...? Want via Edwin en Sandy (alweer!) zijn wij in contact gekomen met Twan en Nicolette. Zij zijn een Nederlands stel die al ruim 3 jaar in NZ werken, en wel op een hele bijzondere plek. Zij werken namelijk bij de Huka Lodge, Twan als chef kok en Nicolette als assistent manager, en daar gaan wij ze nu opzoeken. En wat er nu zo bijzonder is aan de Huka Lodge, dat wordt ons al snel duidelijk. Want via een enorme oprijlaan komen we aan bij een prachtige lodge midden in de natuur. Rondom de lodge liggen geweldige groene, gemanicuurde tuinen en bossen en hier en daar zien we een aantal sfeervolle terrasjes met de meest mooie tuinmeubelen en openhaarden. Nadat we onze zeer vuile en stoffige auto geparkeerd hebben tussen een paar dure en blinkende bolides gaan we naar binnen. Fred valt letterlijk met de deur in huis, want op zijn plastic "Nepal-slippers" struikeld hij over de messing deurdrempel en zo kondigd hij ons op een hele bijzondere manier aan!? Nicolette is net wat gasten naar hun kamer aan het brengen en wij worden door een dame uitgenodigd om op het terras plaats te nemen en te wachten totdat zij klaar is. Ook op het terras staan heel wat prachtige, houten tuinmeubelen met allerlei geweldige kussens en kleden. Het is een en al luxe wat de klok slaat hier. Vanaf het terras hebben we een super uitzicht over de Waikato river en een strak aangelegde tuin, compleet met theehuis. We krijgen een kopje koffie aangeboden en dit wordt geserveerd met een bord met allerlei zelfgemaakte koekjes en bonbon's.....zo willen wij best wel even wachten!!! Na een poosje komt Nicolette aanlopen en het is gelijk erg gezellig. Tot nu toe hadden we alleen wat contact gehad via de email en we hebben elkaar maar heel even gesproken via de telefoon om af te spreken. Maar het klikt gewoon goed en we kletsen gelijk heel wat af. Na een poosje bied ze ons aan om even een kijkje te nemen in de lodge en wat kamers....naturlijk willen wij dat wel. Het gebied rond Taupo staat bekend om het vliegvissen en ooit is er een meneer geweest die dit plekje aan de Waikato rivier het mooiste plekje vond om te vliegvissen. Hij liet hier en lodge bouwen zodat hij na het vissen een mooi plekje had om zich terug te trekken. Een aantal jaar geleden is de lodge gekocht door een Nederlands stel en zij hebben de lodge omgetoverd tot een klein paradijsje voor de Rich and Famous. Naast het hoofdgebouw zijn er 20 kamers gebouwd en het hele complex straalt rust en relaxtheid uit. De grote lodge bestaat uit twee verdiepingen en de benedenverdieping is geheel ingericht met een aantal sfeervolle woonkamers. Zo is er een kamer met een enorme openhaard, grote banken en knusse zithoekjes, een eetkamer met een aantal grote tafels en een bibliotheekkamer die ook als prive-eetkamer gebruikt kan worden. De gasten kunnen hier aan het einde van de dag gezellig met elkaar een borrel drinken en daarna schuiven zij gezamelijk aan voor een exclusief 5-gangen diner. Op verzoek kunnen gasten ook prive dineren op vele romantische plekjes die op diverse plekken te vinden zijn. Alles wordt er hier aan gedaan om een stukje "Nederlandse gezellligheid" na te bootsen maar dan wel met een exclusief tintje. De gasten die hier komen zijn vaak heel wat gewend, maar willen tijdens hun vakantie vaak niet te maken hebben met de "etiketten van alle dag". De beneden verdieping is geheel ingericht met donkere houten vloeren en de meubels zijn hoofdzakelijk in groene en blauwe Schotse ruiten. Een gewaagde, maar toch hele sfeervolle combinatie. En overal staan enorme boeketten met verse, geurende lelie's. De woonkamers op de benedenverdieping grenzen aan het terras, waar wij lekker onze koffie hebben genoten, en overal heb je weer een prachtig uitzicht over de rivier en de tuin. De tuin wordt hier ook gebruikt als heli-platform en de dag ervoor was het volgens Nicolette net een vliegveld, want het was een komen en gaan van helicopters. De woonkamers op de bovenverdieping zijn geheel in Afrikaanse Safari-sfeer ingericht en ook hier is alles weer sfeervol op elkaar afgestemd. Het is echt leuk om dit allemaal te zien. Vervolgens neemt Nicolette ons mee naar de prive-wijnkelder en ook dit is weer een plaatje. Een kelder met wel 15.000 flessen wijn, waarvan de duurste rond de $10.000 is. In de wijnkelder staat ook een prachtig opgemaakte tafel en op verzoek van de gasten kan ook hier gedineerd worden. Ook hier is alles weer sfeervol verlicht. Boven de wijnkelder bevindt zich een tuin waar wederom een aantal grote openhaarden zijn met daarbij grote tafels met tuinstoelen. Ook hier is alles prachtig symetrisch opgesteld en over elke houten tuinstoel hangt een echt burberry-plaid...stel dat je het koud krijgt! Verder is er in de tuin ook nog een zwembad met de daarbij behorende hottubs en natuurlijk wederom weer prachtige houten ligstoelen. Als laatste krijgen we een rondleiding in een van de kamers en ook hier is het weer een en al pracht en praal wat de klok slaat. Dikke tapijten, koninklijke hemelbeden met enorme kussens en heerlijke luie stoelen en dat alles in moderne grijs-achtige neveltinten en vele natuurlijke stoffen. Ook de badkamer is een waar paradijsje...niet groot maar alles even sfeervol op elkaar afgestemt en van alle luxe voorzien. Kortom, het geheel is echt een paradijsje waar de rijken der aarde zich even terug trekken uit alle schijnwerpers en genieten van een stukje prachtige natuur en heerlijke huiselijkheid. En wij begrijpen dat jullie dan best benieuwd zijn wat zo'n overnachting hier dan kost....voor een gemiddeld maandsalaris mag je hier een nachtje komen slapen en dat is dan wel inclusief ontbijt, middagborrel en een exclusief 5-gangen diner! Onder de beroemde gasten bevonden zich een aantal jaar geleden Willem Alexander en Maxima, want zij brachten hier een gedeelte van hun huwlijksreis door. En ondanks dat wij ook nog steeds op een soort "huwlijksreis" zijn, is de Huka Lodge toch niet de eindbestemming voor ons vandaag?! Nadat we afscheid hebben genomen van Nicolette verlaten we de Huka Lodge en rijden we naar de camping om ons eigen paleisje weer op te zetten. Komend weekend hebben we wel weer afgesproken met Nicolette en Twan, maar eerst gaan we de omgeving van Taupo nog verkennen.
En naast het vliegvissen staat Taupo ook bekent om de Tongariro Crossing, de mooiste en beste dagwandeling van NZ. En aangezien de weersverwachtingen voor vandaag super zijn, besluiten wij gelijk maar te gaan lopen. Dus na een heel kort nachtje, gaat woensdag al om half vijf de wekker. En in de vrieskou kleden wij ons snel aan en zoeken de warmte van de keuken van de camping op. Hier beginnen we met een bord warme pap en wat boterhammen en vervolgens pakken we de tassen in. Om half zes vertrekken we met de bus naar het Tongariro NP, waar we vervolgens na bijna 2 uur rijden aankomen. En net als wij op pad gaan komt het zonnetje langzaam over de vulkanen heen. En ondanks dat we de afgelopen weken echt prachtig zomerweer hebben gehad, merken we nu wel dat de herfst langzaam zijn intrede gaat doen. 's Nachts wordt het weer behoorlijk koud en nu we hier in de bergen lopen zien we overal de paarse heide in volle bloei staan. En de net opkomende zon verlicht het allemaal heel mystrieus, echt prachtig. Het eerste gedeelte van de tocht gaat door een soort kleine kloof en om ons heen zien we hier en daar allerlei velden vol opgestold lava. Het gebied waar we nu lopen bestaat niet uit bergen maar uit vulkanen. Gelukkig zijn ze niet heel actief meer, maar om ons heen zien we toch nog genoeg overblijfselen van diverse uitbarstingen. Nadat we aan de onderkant van de Ngauruhu vulkaan zijn gekomen wacht ons een enorme klim omhoog. Via vele scherpe lava-rotsen komen we uiteindelijk op een soort plateau wat bekent staat als de Zuid-krater. Het is net een maanlandschap met ook hier weer allerlei rotsen van een soort geel gesteente. Aan de rechter kant hebben we uitzicht op de Ngauruhu vulkaan en links zien we Mt. Tongariro, wat ooit ook een vulkaan is geweest. Via wederom een stijle klim komen we aan bij de Rode Krater en hier heb je echt een geweldig zicht op de binnenkant van de vulkaan. Vele kleuren rood zijn er aan de binnenkant van de krater te zien en aan een zijde van de krater is een heel stuk weggesmolten door het weglopende lava. De krater is dus niet meer perfect rond maar het natuurgeweld is er niet minder om. Bovenop de krater rusten we even uit en kleden ons goed aan, want de wind is inmiddels flink toegenomen en op deze hoogte (2000m) voelt dat echt ijskoud aan. Toch hoor je ons niet klagen want voor de zoveelste keer is het een strak blauwe lucht en is er geen wolkje te bekennen. We hebben het al zo vaak gezegd...we blijven zondagskinderen! Via het weggeslagen stuk krater lopen we naar beneden, maar dit valt niet mee. Het is namelijk allemaal los puinsteen waar we over lopen en het beste is om je maar een beetje met het gruis mee te laten glijden. Helaas doe ik dat iets te enthousiast en na een poosje glij ik flink onderuit en stuiter een paar meter naar beneden....en ik kan jullie vertellen; op al die scherpe, losse stenen is dat geen pretje. En terwijl mijn galante man mij nou overeind helpt....nee, ik moet blijven liggen voor de foto!!! En nadat de foto genomen is wrijft hij er nog even lekker in dat de stand nu 3-2 is...Fred is pas 2 keer gevallen en ik al 3 keer tijdens onze reis! Uiteindlijk komen we aan op het Centrale Plateau en hier bevinden zich drie meren; de Emerald Lakes. En deze meren hebben ook echt de kleur van emerald. Wat een kleurenfestijn is het hier boven toch. Allerlei tinten rood, geel en blauw. We wanen ons echt weer in een landschap uit een van de Lord of The Rings-films. Hier zien we ook dat de vulkaan nog steeds wel een beetje aktief is want hier en daar komt er echt rook uit de grond...en die lucht is echt onbeschrijvelijk...rotte eieren in het kwardraat! Het heeft wel een voordeel want als je nu een scheet laat dan ruikt niemand het! Nadat we de meren gepasseerd zijn lopen we de krater uit en beginnen vervolgens aan de tocht naar beneden. Inmiddels dringt het eindelijk een beetje door waar we de afgelopen uren nu eigenlijk overheen gelopen hebben....een aantal vulkanen! Aangezien we zeker niet de enige waren hier, voelde we ons niet onveilig, maar er kan natuurlijk toch altijd wel iets gebeuren. Uiteindelijk komen we na bijna 8 uur lopen aan bij het einde van de route en hier nemen we de bus weer terug naar Taupo. Wat een geweldige dag en wat een bijzondere natuurgeweld hebben wij weer gezien. Echt weer een van de hoogte punten van onze reis door NZ. En dat terwijl we hier al ruim 3 maanden zijn. Terug op de camping nemen we lekker een lange, hete douche en vervolgens storten we al om 8 uur ons bedje in. Helaas worden we 's nacht behoorlijk wakker gehouden door een flinke storm, maar goed..na een dag als vandaag kunnen we alles hebben!!!
En zoals jullie hebben kunnen lezen hebben we wederom een geweldige en afwisselende week achter de rug. De komende week zullen we nog een aantal leuke culturele uitstapjes maken en dan gaat er langzaam echt een einde komen aan onze reis door dit geweldige land. Maar zo ver is het nog niet en we genieten nog met volle teugen....maar wees nou eerlijk, wie zou dat niet doen met alles wat wij mogen meemaken en beleven?

Liefs,
Fred en Petra



Woensdag , 8 Maart 2006

Inmiddels gaat onze reis door NZ echt het einde naderen. En de afgelopen weken hebben we dan ook alvast van een aantal dingen afscheid genomen. Onze kampeerspullen zijn inmiddels verdwenen en de rugzakken zijn weer ingepakt. Maar tussen al het opruimen door hebben we ook toch nog een aantal hele leuke dingen gedaan....zoals jullie in het volgende verslag kunnen lezen.
Vorige week vrijdag werden we niet heel erg uitgeslapen wakker. Het heeft echt de hele nacht flink gestormt en zo nu en dan hebben we toch even onze ogen open gedaan om te kijken of ons paleisje de storm wel zou overleven. 's Morgen valt het dan ook niet mee om op te staan, maar na een stevig ontbijt zijn we weer aardig het mannetje. We besluiten vandaag een aantal aktiviteiten in de omgeving van Taupo te gaan doen en als eerste rijden we naar een groot natuurgebied wat bekend staat als Craters of the Moon. En zoals de naam al doet vermoeden...het ziet er echt uit als een maanlandschap. Overal enorme kraters in de grond waar hier en daar grote stoomwolken uitkomen. In een aantal kraters borrelt ook nog een dikke laag modder en de rotte eierenlucht is weer enorm. Maar het blijft een geweldig natuurfenomeen en het blijft raar om te bedenken dat we over echt, aktief vulkanisch gebied lopen. Nadat we een poosje hebben rondgelopen rijden we verder naar een garnalen kwekerij. Dit is de enige kwekerij in NZ waar garnalen daadwerkelijk gekweekt worden. Aan de Waikato river heeft dit bedrijf een aantal hele grote baden gemaakt en met behulp van het warme water dat zij van het naburige energie bedrijf krijgen, houden zij de temperatuur van het water op 28 graden. Daardoor kunnen ze hier een tropisch soort garnalen kweken en de grootste garnaal die momenteel rondhobbelt is 63 cm. Het is erg leuk om even een kijkje te nemen en na de rondleiding eindigen we in het restaurant van de kwekerij. Natuurlijk staat de menukaart vol met allerlei garnalen gerechten....en daarom kiezen wij voor een overheerlijke cheesecake met bosbessen saus!!! Het is tenslotte nog vroeg in de ochtend! Na het bezoek aan de garnalen kwekerij gaan we verder naar een bedrijfje waar ze honing maken. Door een aantal glazen bijenkorven kunnen we precies zien hoe de bijen binnen aan het werk zijn en natuurlijk zijn er allerlei honing-producten te koop in de winkel. Na al deze culturele bezoekjes wordt het tijd voor aktie. We rijden wederom richting de Waikato river en melden ons hier bij Huka-Jet. Hier gaan we in een kleine speedboot over de rivier krossen. Alleen hebben deze jets een speciale moter, voor de geintereseerde....een 8.2l Cheverolet V8. Wij hebben er geen verstand van...maar we weten wel dat deze boten echt heel hard over het water scheuren en dat ze heel snel 360 graden kunnen roteren...en dan vraag je je natuurlijk af; wat is daar nu zo leuk aan? Nou, de rivier waar wij over varen loopt door een nauwe kloof en de chauffeur van onze boot vindt het ontzettend leuk om zo dicht mogelijk langs de kant te varen. En tevens is het voor hem een sport om ons zo nat mogelijk te krijgen. Er volgen dus allerlei rare spins en wij zijn in een paar minuten echt helemaal doorweekt. Toch is het ontzettend leuk en aan het einde van de rit varen we ook nog even richting de Huka-falls waar de boot behoorlijk dicht onder de enorme waterval komt. Het voelt echt alsof we een half uur lang in een soort achtbaan over het water hebben gescheurt en we zijn dan ook blij als we weer heelhuids aan wal stappen. Na al deze cultuur en aktie rijden we terug naar de camping waar we de rest van de middag niet heel veel meer uitvoeren. En na zo'n slapeloze nacht duiken we dan ook al vroeg ons bedje weer in.
Helaas raast de storm, met een kracht van windkracht 10, nog steeds over het noorder eiland en we hebben dus weer een slapenloze nacht achter de rug. Wel heeft onze tent het weer overleeft en daar zijn we natuurlijk erg blij mee...in de auto slapen is toch ook niet alles. Aangezien de temperatuur ook niet heel hoog is beginnen we de dag maar met een bord warme pap..effe opwarmen. Vandaag is er in Taupo een groot evenement; de Ironman. Dit is een wedstrijd over ruim 4 km zwemmen, 180 km fietsen en 42 km hardlopen. Kortom, sport voor de echte bikkels. Na het ontbijt lopen we dan ook richting de stad om even een kijkje te gaan nemen. Daar horen we dat de wedstrijd drastisch is ingekort en dat het zwemmen door de enorme hoge golven op het meer is geschrapt en dat het fietsen en lopen is ingekort tot 60 en 20 km. Voor deze sportmensen een flinke tegenvaller want vele hebben hier een heel jaar voor getraind. En zulke korte afstanden is voor de meeste niet meer dan een training. We kijken hier even rond en daarna duiken we het internet cafe in voor wat huiswerk. Voor de lunch hebben we met Twan en Nicolette afgesproken in een heel leuk lunchcafe. De afgelopen dagen is Twan geopereerd en we herkennen hem dan ook direct als hij met z'n arm in een mitella het restaurant binnen komt lopen. Nicolette volgt even later en met z'n vieren genieten we van een heerlijk broodje en kletsen er lekker op los. Twan en Nicolette hebben een aantal jaar geleden ruim twee en half jaar over de aardbol gezworven en we hebben dus heel wat verhalen en ervaringen uit te wisselen. De tijd vliegt en halverwege de middag gaan we met z'n vieren nog even bij de Ironman kijken. Daarna spreken we af om 's avonds nog wat te gaan drinken in de stad. Wij halen nog even boodschappen en terug op de camping doen we ons weer eens te goed aan een flinke biefstuk en een heerlijke salade. Daarna gaan we ons opknappen voor een avondje stappen...maar ja, de garderobe van een backpacker is natuurlijk niet heel spannend. En als je al 9 maanden niet naar de kapper bent geweest valt het natuurlijk niet mee om van je haar nog een leuke vrouwelijke coupe te maken. Maar goed, we stinken niet en we hebben schone kleren aan...dus op naar de kroeg. Het is een erg leuke kroeg met een wat ouder publiek...wij zijn tenslotte ook geen 20 meer. Er wordt erg veel jaren-80 muziek gedraaid en de sfeer is lekker relaxt. Wederom kletsen we er weer heel wat op los met Twan en Nicolette en het is net of we elkaar al heel wat jaren kennen. De avond vliegt dan ook veel te snel om en na heel wat biertjes nemen we uiteindelijk afscheid van elkaar. Als wij midden in de nacht terug komen op de camping is de storm eindelijk gaan liggen maar de temperatuur is ook enorm gedaald....rond de 4 graden?! We duiken dan ook met wat kleren aan de slaapzak in en slapen vervolgens heerlijk na al de drank...en zonder de wind!
Zondagochtend worden we door een vrolijk zonnetje wakker gemaakt en deze zorgt ervoor dat de temperatuur in de tent ook wat aangenamer wordt. Na het ontbijt pakken we ons boeltje weer in en vertrekken richting Rotorua. Het is maar een uurtje rijden en in de auto besluiten we de laatste dagen in een cabin te verblijven zodat we onze kampeerspullen al kunnnen inpakken en misschien wel verkopen?! Rond de middag komen we in Rototua aan en we krijgen een leuke cabin toegewezen...met een 2-persoons bed, een koelkast....en een tv...wat wil een mens nog meer?! 's Midags ruimen we alvast alle kampeerspullen netjes op en halen we de rugzakken weer eens te voorschijn. Verder ruimen we de auto eens goed op en wassen alle kleren. Kortom, een lekker rommel-dagje. Na een warme hap en een lange hete douche duiken we al snel ons heerlijke bedje in voor een lange, warme en rustige nacht! En wat hebben wij liggen knorren zeg....echt heerlijk, dat hadden we echt even nodig!!! Na het ontbijt gaan we weer op pad en we rijden naar Wai-O-Tapu. Dit is ook weer een groot natuurpark met allerlei vulkanische aktiviteiten. Als eerste brengen we hier een bezoek aan de Lady Knox geiser. Dit is een grote geiser die elke ochtend om 10.15 uur tot uitbarsting komt. Eind 1800 waren hier een aantal mannen aan het werk en toen zij zich op een avond aan het wassen waren bij een van de warm water baden kwamen ze tot de ontdekking dat doormiddel van een stuk zeep, de geiser tot uitbarsting kwam. Een van de mannen liet namelijk zijn zeep vallen in een van de geisers en niet veel later spoot hier een grote stroom water uit. Nu wordt er elke ochtend om 10.15 uur een stuk zeep in de geiser gegooit en kunnen wij brave touristen dus foto's maken. Toch is het wel erg leuk om te zien. Onder de geiser bevinden zich twee grote kamers. De bovenste gevuld met koud water en de onderste gevuld met warm water (150 graden). Wanneer de druk in de onderste kamer te groot wordt erupt de geiser. Normaal gebeurd dat een keer in de twee tot drie dagen. Maar door zeep in de geiser te gooien breekt de druk op het wateroppervlakte en spuit de geiser dus elke dag stipt op tijd. Het water spuit dan ruim 20 m de lucht in dit duurt ongeveer een uur, afhankelijk van hoeveel water er in de kamers zit...en dit is weer afhankelijk van de regenval. Nadat wij het trucje gezien hebben gaan we een wandeling maken door het park en hier bevinden zich wederom weer enorm veel kraters en water- en modderpoelen. Ook hier is de lucht weer lekker rot, maar we kunnen nu wel ongegeneerd scheten laten. Er bevinden zich in het water, wat hier naar boven komt, heel veel chemische stoffen als zwavel, antimonium, silicum, mangaan en arsenicum. Elke stof heeft z'n eigen kleur en op sommige plaatsen vindt je dan ook groen water (arsenicum) of oranje bomen (antimonium). De grootste trekpleister is de "Champagne pool" en dit is een groot blauw meer waarvan de oever is afgezet met vooral oranje rotsen. Een prachtig gezicht om te zien en het lijkt echt net een sprookjes wereld waar we doorheen lopen. Overal stoom en bijzondere onnatuurlijke kleuren. Na al dit natuurschoon rijden we terug naar de camping waar we lekker lunchen. Vervolgens rijden we naar het centrum van Rotorua want via de campingbeheerder hebben we een adres gekregen van een winkel die allerlei rommel opkoopt en uiteindelijk weer verkoopt. En rommel hebben wij...twee turken-tassen vol met kampeerspullen, kussens en prullaria en verder natuurlijk nog een tent, tafel en stoelen. Wij melden ons bij de bali van de winkel en de jongen vraagt wat we er voor willen hebben....? Nou, eerlijk gezegt zijn we blij als we er uberhaupt wat voor krijgen, maar dat gaan we hem natuurlijk niet vertellen. Ik lieg dat we er $750 voor hebben betaald en dat we dachten zo'n 10% er voor terug te krijgen. Hij overlegt even met zijn baas en deze gaat gelijk accoord....shit, veel te laag ingezet, denk ik dan!? Maar goed, we hadden er $500 voor betaald en we hebben er toch heel veel plezier van gehad. En laten we eerlijk zijn...Fred heeft een gat in de tent gehamerd, een van de stokken hebben we met leukoplast gerepareerd en de meeste haringen stonden in een hoek van 90 graden! Dus met lege armen en een volle knip verlaten we de winkel en we zijn blij dat we alles kwijt zijn. Vervolgens lopen we naar de schoenenwinkel waar we Fred z'n bergschoenen even laten repareren, want na 9 maanden beginnen die ernstige slijtage te vertonen. Terug op de camping bak ik weer lekker pannenkoeken en ondanks dat de pan weer dramatisch is zijn ze deze keer wel nog op te rollen. Een lekker rommeldagje weer.
Dinsdag wordt wederom een rommeldagje. En dat hebben we goed gepland want de regen komt met bakken uit de hemel. Fred gaat lekker lezen en ik schrijf wat in m'n dagboek. Verder kijken we nog wat tv en in de loop van de middag gaan we lekker even douchen want vanavond gaan we weer uit! We gaan namelijk een bezoek brengen aan een Maori-dorp, om daar te zien hoe de Maori hier vroeger leefde. Verder krijgen we doormiddel van zang en dans ook een stukje van de maori-cultuur te zien. Om 4 uur worden we door een bus opgehaald en de buschauffeur is een vrolijke noot. Hij verwelkomt ons in het Nederlands en wij liggen gelijk al helemaal in een deuk om z'n rollende R en harde G....hij heeft goed geoefend. Als de bus compleet is rijden we richting het dorp, wat zich even buiten Rotorua bevindt. Ngata, de buschauffeur verteld ons het een en ander over de welkomsceromonie en hij kiest een chief. Wij vormen nu samen een stam en de chief van onze stam wordt straks welkom geheten door de chief van de ontvangende stam. Maar voordat het zo ver is verteld Ngata eerst nog hoe zijn voorouders met hun grote Weka's (kayak) vanuit Polynesie naar NZ zijn gekomen. Hij verteld ons ook dat de bus waarin wij rijden ook een soort weka is, en hij laat ons allemaal meepeddelen. Als brave kindertjes doen wij mee en iedereen ligt echt helemaal in een deuk. Aangekomen bij het Marae (dorp) lopen wij achter onze chief aan het dorp in en daar moeten we op een binnenplaats wachten. De ontvangende chief stuurt een van zijn krijgers naar ons toe en deze voert een geweldige krijgersdans uit. Maar met zo'n gespierd lijf en alleen maar een lende doek om maakt het niet uit hoe hij danst!!! Hij gebruikt zijn hele lijf, tong en ogen om vooral indruk te maken op de chief. Uiteindelijk bied hij een Teka (offer) aan en wanneer onze chief het offer in ontvangst heeft genomen worden we welkom geheten door de chief van het dorp wat wij bezoeken. Het dorp ligt midden in de bossen en de mensen die hier "wonen" zijn echt traditioneel gekleed en de mannen hebben enorme tatoeages op hun gezicht. Ze geven demonstraties van allerlei spelen en vechttechnieken. Uiteindelijk worden we uitgenodigd in de Whare Nui, dit is het grote huis in het dorp en hier krijgen we een soort concert met Waiata en Haka (zang en dans). Na het concert worden we uitgenodigd in de Whare Kai voor een authentieke maaltijd. De maaltijd is bereid in de Hongi. Dit is een soort oven onder de grond en het eten wordt hier in manden en met zeer heten stenen wel 4 uur in begraven. Het eten bestaat hoofdzakelijk uit zoete kumari aardappelen, wortelen en veel vlees en vis....vandaar dat de Maori ook flinke dames en heren zijn. Het eten smaakt allemaal even lekker en het is echt een hele ontzettende leuke avond waarin we genieten van een stukje bijzondere cultuur en een heerlijke maaltijd. Aan het einde van de avond worden we weer terug gebracht door Ngata, en wanneer hij wel 4 rondjes over een rotonde rijd is het weer lachen, gieren, brullen in de bus. Wanneer wij uitstappen nemen weafscheid met een Hangi (neuzen drukken) en vervolgens roept hij heel hard "de mazzel" wanneer hij wegrijd en wij komen echt niet meer bij! Een zeer geslaagde avond waar wij op de valreep van ons bezoek aan NZ toch nog een stukje Maori-cultuur meekrijgen.
Woensdagochtend slapen we lekker lang uit en pas na de lunch gaan we op stap. We rijden wederom naar Rotorua om daar een bezoek te brengen aan de Polynesische Spa. Een heel groot zwembad met allerlei warme en stinkende thermale baden. Hier poedelen we de hele middag lekker rond en genieten van alle luxe om ons heen. Wederom een mooie relaxte manier om afscheid te nemen van NZ. Terug in de cabin pak ik de rugzakken voor het eerst in 3 maanden weer in, en het is weer even passen en meten. De slaapzakken zijn lekker gewassen en alles is weer schoon. Kortom, we zijn weer klaar om verder te gaan.
En nu lijkt het alsof we NZ al gaan verlaten, maar niets is minder waar. Vandaag gaan we namelijk weer naar Hamilton waar we de komende dagen wederom bij tante Trees gaan logeren. Hopelijk zullen we daar de neven en nichten van Fred nog een keer ontmoeten en weer een aantal gezellige dagen doorbrengen met elkaar. Na het weekend gaan we dan terug naar Auckland, waar we onze toet gaan inleveren en waar ons rondje door NZ tot een eind gaat komen. Woensdag vliegen we dan verder naar Sydney, waar ons nieuwe avontuur door Australie gaat beginnen!

Liefs,
Fred en Petra



Dinsdag , 14 Maart 2006

En dit is echt alweer de laatste update vanuit Nieuw Zeeland. Alles is weer ingepakt, de tickets liggen klaar en vanmiddag om 2 uur komt de taxi ons ophalen om naar het vliegveld te brengen. En als alles goed gaat liggen we vannavond dus weer in een ander bed....in een ander land! Sydney en Australie.....here we come!!!! Maar eerst nog even een overzichtje van onze laatste dagen in Nieuw Zeeland. Dagen die wij wederom bij tante Trees hebben doorgebracht en waar wij net als 3 maanden geleden weer enorm verwent zijn!
Vorige week donderdag zijn we vanuit Rotorua weer richting Hamilton gereden en zo rond een uur of 5 kwamen we aan bij tante Trees. Onderweg hadden we echt het idee dat we opweg naar "huis" waren....en klein stukje "Holland", ver van huis. Aangekomen bij tante Trees worden we weer verwelkomt met hele dikke knuffels en de pot met koffie staat al te pruttelen. We kletsen er gelijk weer heel wat op los en het lijkt alsof we hier gisteren nog waren. Maar niets is minder waar want het is echt al 3 maanden geleden...waar blijft de tijd? Rond etenstijd duikt tante Trees de keuken in, maar omdat we zo hebben zitten kletsen is ze totaal vergeten dat de pan met draadjesvlees op het vuur stond te pruttelen. Toch genieten we weer van een heerlijke Hollandse hap...met draadjesvlees, inclusief een heerlijk knapperig korstje! Net als we klaar zijn met eten gaat de bel en staat neef John op de stoep met zijn vrouw Jill, en 4 van de 6 kinderen. De vorige keer dat wij hier waren, waren zij in hun strandhuis in de Coromandel. Maar vandaag ontmoeten wij ze toch. John is de praatjesmaker van de familie....maar goed, wij kunnen ook aardig babbelen dus het wordt een zeer gezellige avond. Het is dan ook zo laat, vooral ook omdat we nog even een flesje wijn opentrekken nadat de familie vertrokken is. Pas rond middernacht zoeken wij onze oude, vertrouwde kamer weer op en gaan lekker knorren.
Vrijdagochtend staan we lekker rustig op en genieten van een ontbijtje buiten in de zon. Tante Trees heeft haar ochtendwandeling er al op zitten en net als wij klaar zijn met ontbijten heeft zij de koffie al weer klaar. Ondertussen wordt er druk gebeld vanuit Nederland. Pa en ma Hoek kletsen er een heel eind op los en ook zus Mennie is na 9 maanden weer een beetje bijgepraat. Toch is het heerlijk om hun stemmen weer even te horen. Na de koffie en een heerlijke douche vertrekken we naar de dierentuin van Hamilton. Als we aankomen verteld de mevrouw achter de kassa dat de tijgers bijna gevoed gaan worden en dat willen we natuurlijk wel zien. We lopen dan ook rechtstreeks naar de tijger-tuin, maar als we daar aankomen krijgen we te horen dat de tijgers vandaag niets krijgen omdat ze gisteren beide een halve geit hebben gehad. En aangezien ze in het wild ook niet alle dagen vlees vangen, proberen ze dat hier een beetje na te bootsen. We blijven even kijken bij deze prachtige beesten die hier in een enorm park rond kunnen rennen. Inmiddels is het lunchtijd geworden en wij lopen naar het cafe voor een heerlijk broodje. Als we onze buikjes hebben volgegeten gaan we weer op pad, maar er is weinig spectaculairs te zien. Er zijn wel heel veel bijzondere beesten, maar deze hebben net ook allemaal hun eten naar binnengewerkt en ze liggen dus allemaal heerlijk een middagdutje te doen. Maar mijn twee mede bezoekers, 77 en 40 jaar, lijken net twee kleine kinderen. Overal staan ze op de ramen te bonzen om de beesten wakker te maken. De meeste dieren kijken echt heel geirriteerd op, om vervolgens weer verder te gaan met slapen. Toch is het een leuke dierentuin en de beesten wonen echt in enorme parken, meestal afgezet met een sloot er om heen. Op de meeste plaasten zijn er glazen kooien geplaatst, waarin de bezoekers beter naar de beesten kunnnen kijken....dus eigenlijk is het meer een "mensentuin"....de dieren bekijken de mensen in een hun glazen kooien! Nadat we alles hebben gezien rijden we terug naar huis. Inmiddels is het al weer borreltijd en op vrijdagmiddag drinken de bewoners van het "bejaarden-vakantie-kamp", waar tante Trees woont, met elkaar een borreltje in de grote hal. Wij gaan vandaag gezellig mee en het wordt echt een groot feest. Een van de mannen kruipt achter de piano en speelt allerlei vrolijke nummers. En een aantal oude dames zijn zeer gecharmeerd van Fred, en hij krijgt dan ook niet de kans om een biertje te drinken want ze willen allemaal met hem dansen! En terwijl Fred aan het dansen is, zit ik tussen een aantal oude "aanbidders" die alles van mij willen weten.....waarom heb ik dat nou nooit met een aantal lekkere jonge binken??? Toch is het zeer gezellig en helaas is het borreluurtje zo om. Maar thuis bij tante Trees gaan we nog even verder. En terwijl wij aan de borrel zitten komt nicht Sharon met haar man Nik en 3 kinderen op bezoek. Sharon hebben we vorige keer al gezien maar de rest van haar familie nog niet. Ook nu is het weer erg leuk en Nik nodigd ons uit om zondag te gaan mountainbike-en in Rotorua...dat is altijd leuk!. Als zij na een uurtje weer weg gaan, eten wij nog even wat en vervolgens na nogmaals een afzakkertje duiken we ons bedje weer in.
Zaterdagochtend worden we wakker met regen en dat blijft het vervolgens de gehele ochtend doen. Het komt eigenlijk wel mooi uit want wij moeten even nog wat foto's uitzoeken en tante Trees kijkt gelijk even mee. Ondanks dat zij al meer dan 50 jaar in Nieuw Zeeland woont is zij nog nooit naar het zuider eiland geweest en zij geniet dan ook enorm van de foto's. Als het na de lunch stopt met regenen ga ik even de auto een beetje wassen en Fred bekijkt samen met tante Trees een heel leuk boekje over de familie. Er staat een hele stamboom in over de familie van Fred z'n moeder en we komen tot de ontdekking dat de opa van Fred z'n moeder, 3 vrouwen heeft gehad en wel 22 kinderen heeft verwekt. Helaas hebben maar 8 kinderen het overleeft, waarvan een van de jongens dus de opa van Fred is geweest. Verder komen we tot de conclusie dat Fred aan zijn moeders kant meer dan 75 neven en nichten heeft....en dan hebben we het nog niet over aangetrouwde neven en nichten!!! Kortom, een enorme familie....maar dat wisten we al! Aan het einde van de middag breng ik nog even eeen postpakketje naar het postkantoor en er vertrekt weer 5 kilo overbodige handel terug naar Nederland. Helaas is het verzenden van post in NZ wel iets duurder dan vanuit Azie en ik moet bijna $100 aan postzegels betalen....maar dan is het wel binnen een maand in Nederland en vanuit Azie duurde dat nog wel eens twee keer zo lang. 's Avonds kook ik lekker uitgebreid en tante Trees maakt kennis met de Mexicaanse keuken. Na het eten kijken we even wat tv en ondertussen komen we erachter dat we vandaag al weer 9 maanden onderweg zijn...en inmiddels tikt ons klokje overal zoals het thuis tikt! Tante Trees en Fred trekken nog maar eens een flesje open maar ik duik eens vroeg m'n bedje in....morgen vroeg weer op voor het mountainbike-en.
Maar zondagochtend worden we om 6 uur wakker gemaakt door een enorme regenbui. En wanneer wij om half 8 opstaan om te ontbijten regent het nog steeds heel hard. Om 8 uur gaat de telefoon en Nik heeft even naar Rotorua gebeld, maar de verwachtingen zijn dat het voorlopig nog wel even blijft gieten. Helaas gaat het fietsen dus niet door. Maar wij vermaken ons die ochtend toch wel een beetje. We hebben inmiddels bijna 1200 foto's in NZ genomen en die moeten nog een beetje uitgezocht worden. Tante Trees gaat bij haar vriendin koffie drinken en rummicub spelen en zo komen we de ochtend dus door. Na de lunch komen neef Michel en zijn vrouw Nicole op bezoek en wederom wordt het een hele gezellig middag. Fred en Michel lijken echt enorm op elkaar. Niet alleen qua uiterlijk maar ook qua karakter....en zelfs wat bier drinken betreft hebben ze elkaar gevonden. En het erge is, dat als Nicole aan het einde van de middag aan Michel vraagt; "Zullen we gaan?", antwoord hij "Ah, nog eentje"....goh, waar heb ik dat meer gehoord??? 's Avonds eten we de restjes van het Mexicaanse eten van de avond ervoor op en net als we klaar zijn gaat alweer de bel. Deze keer is het Netty, en zij is een Nederlandse vrouw die ook in de village woont. Tante Trees nodigd haar uit voor een kopje thee en haar man Bill komt even later ook aanwaaien. Bill is altijd aannemer geweest hier in NZ en Fred en hij kletsen er al snel een eind oplos. Ook deze avond vliegt weer om en we eindigen de avond toch nog even met een wijntje....julie zullen inmiddels wel denken...wat een drankorgels zijn dat zeg!!! Maar dat is wat ze hier nu noemen "Hollandse gezelligheid"!!!
Maandagochtend ontbijten we gezellig met elkaar en nadat we ons gedouched hebben, drinken we buiten in het zonnetje een lekker bakkie koffie. Ondertussen komt nicht Rawijn (spreekt uit als Raben) nog even langs en zij heeft een heel leuk kadootje voor ons. Een klein dambordje en de stenen zijn gemaakt van Nieuw Zeelandse Kiwi's en Pukeko's (dit zijn beide bijzondere NZ vogels). Nu hebben we straks in ieder geval wat te doen als we 's avonds in ons campertje zitten! Gezamelijk lunchen we ook nog even wat en dan wordt het toch echt tijd om afscheid te nemen. We hebben weer een paar fantastische dagen gehad bij tante Trees en we hopen haar dan ook echt nog een keertje te zien. Als ze vraagt of we niks vergeten zijn, dan zeggen we tegen haar dat ze dat zelf maar moet komen brengen als dat zo is. We krijgen nog een paar dikke knuffels en vervolgens rijden we terug naar Auckland. En na bijna 15 weken reizen is de cirkel weer rond. Aangekomen in Auckland leveren we gelijk de auto in, en iemand van het verhuurbedrijf brengt ons netjes terug naar het hostel. Hier krijgen we een leuke kamer op de top floor en we hebben dan ook een geweldig uitzicht over de gehele stad en de haven. Zelfs het strand van Takapuna kunnen we zien liggen....en hier hebben we 3 maanden geleden Edwin en Sandy weer ontmoet. Nadat we nog wat kleine klusjes gedaan hebben, wacht ons alweer een volgend bezoek. Want een van de dochters van tante Trees woont in Auckland en zij heeft ons vanavond uitgenodigd voor een diner. Valerie komt ons om 6 uur ophalen, samen met haar dochtertje Alexandra. Zij neemt ons mee naar Parnell, een van de mooiste wijken van Auckland, waar zij woont. Hier maken we kennis met haar zoon Cameron en even later komt ook haar man David thuis van werk. Ze wonen echt in een prachtig mooi houten huis met allerlei oude details. Zo zit er nog op diverse plaatsen glas-in-lood in de ramen en overal zijn er knusse hoekjes en nisjes. Er ligt een prachtige houten vloer in het huis en we kijken onze ogen dus weer uit. En terwijl iedereen zich met de voorbereidingen van het diner bezig houd zitten wij lekker aan de bar in de keuken en genieten van een wijntje. We worden echt weer enorm verwent en als voorgerecht krijgen we heerlijke mosselen, gerookte zalm en gebakken portobello's. Als hoofdgerecht volgt er een echt NZ maal met een geroosterde lamspoot, zoete kumari aardappelen en een heerlijke salade. En alsof het nog niet genoeg is krijgen we ook nog een enorme Pavlova taart....en voor degene die mijn "Hemelse Modder" kennen....Pavlova is bijna het zelfde, maar dan nog lekkerder!!! Uiteraard wordt dit alles weer weggespoeld met een paar overheerlijke wijnen en ondertussen praten we lekker door. Kortom, het is echt een hele geslaagde avond en nu hebben we echt de gehele familie ontmoet. Aan het einde van de avond brengt Valerie ons terug naar het hostel en hier kletsen Fred en ik nog even na. Het is zo ontzettend leuk om te ontdekken dat we inmiddels ons zo makkelijk aanpassen aan verschillende situaties en mensen. We hebben zoveel mensen ontmoet, van allerlei rangen en standen, en we praten met iedereen net zo makkelijk...zelfs in het Engels tegenwoordig. Ook Fred heeft de smaak te pakken gekregen, maar gelukkig maakt hij zo nu en dan toch nog leuke missers met uitspraken.....altijd leuk voor "lachuh!".
Dinsdagochtend duiken we na het ontbijt het internet cafe in om alle foto's te verwerken. Daarna gaan we lekker even ergens koffie drinken met uiteraard een paar overheerlijke dadel-scones. En vervolgens gaan we onze nieuwe vliegticktes ophalen. Ons vliegticket van Sydney naar Bangkok stond gereserveerd voor 15 juni en inmiddels hebben we dat laten veranderen naar 22 mei. En hiervoor moeten we dus even nieuwe tickets ophalen. Gelukkig is het allemaal zo geregeld en 22 mei gaan wij dus weer lekker "op vakantie" naar Thailand....even nog lekker 3 weken bijkomen op het strand van al dat reizen en ons weer opladen voor het "harde leven" in Nederland!!! 's Avonds gaan we lekker uiteten en we belanden in een Koreaans restaurant. Hier genieten we van heerlijke dumplings en natuurlijk moeten we allebei terug denken aan onze reis door China....daar hebben we heel wat dumplings weggehapt!!! Na het eten duiken we vroeg ons bedje in, want al die flessen wijn van de afgelopen dagen gaan nu toch een beetje hun tol eisen!?
En vanmorgen hebben we onze tassen weer ingepakt en staat alles klaar voor ons vertrek naar Ozzie. Vanmiddag om 5 uur vliegen we naar Sydney, waar we om 6 uur (3 uur vliegen - 2 uur tijdsverschil) hopen aan te komen. Donderdag en vrijdag gaan we dan lekker de stad verkennen en zaterdagochtend kunnen we ons campertje ophalen. We hebben er beide heel veel zin in om door Ozzie te gaan reizen. We hebben een fantastische reis door NZ gemaakt en hebben echt het gevoel dat we in die 15 weken alles er hebben uitgehaald wat er in zat.....dus het wordt nu tijd voor nieuwe impulsen en nieuwe prikkels! En dat kunnen jullie volgende week allemaal weer lezen!!!

Liefs,
Fred en Petra