En het sprookje gaat verder.....

Inmiddels zijn we weer een paar dagen verder en is onze reis door Marokko nog steeds een sprookje....vandaar dat het weer niet gelukt is om een kort en bondig verhaal te scchrijven! Maar we hebben weer zoveel gezien, ervaren en vooral genoten....en dat willen we graag met jullie delen ;-)))


Zondag 17 oktober

Al vroeg in de morgen word ik door Fred toegezongen, in samenwerking met een of andere hoempapa band die lang zal ze leven speelt...op de Ipod dan, gelukkig niet live!
Maar het is in ieder geval een vrolijk begin van de eerste dag van mijn 37ste levensjaar. Een dag die vooral in het teken staat van lekker luieren in de zon, met een goed boek en op zijn tijd een lekker hapje en drankje. Wat mij betreft de perfecte manier om de dag door te brengen, dus dat vooral vandaag op mijn verjaardag.
Wanneer wij buiten op het terras zitten te ontbijten, met uitzicht op de zandduinen die al langzaam goud kleuren, komen de eerste sms-jes met felicitaties al binnen. Ook op de website staan al vele felicitaties; allemaal ontzettend bedankt voor al jullie lieve berichtjes....zo ver weg en dan toch zo dicht bij....ik voel me toch een ontzettend feestvarkentje! Na het super de luxe ontbijt van verse broodjes, pannenkoeken, eieren, jus en allerlei zalige zoetigheden instaleren wij ons op de heerlijke zonnenbedden met dikke kussens en gaan er eens goed voor liggen om de nodige energie op te nemen....en natuurlijk een beetje bij te kleuren. Zo wil ik niet alleen mijn verjaardag doorbrengen...zo kan ik best veel meer dagen doorbrengen. Het enige actieve wat we doen is onze zonnenbedden met de zon meedraaien en af en toe de ober wenken voor wat bier en verse muntthee. Heerlijk, heerlijk, heerlijk! Maar wanneer de zon al wat gaat dalen, komt er een eind aan ons geluier en maken wij ons op voor een nieuw avontuur. We vertrekken voor een kamelen-safari een nacht de woestijn in, waar we gaan slapen in een bedoeientent. Al is het eigenlijk een drommedarissen-safari, want ze hebben maar een bult...maar hier noemen ze alles een camel....kamelen-safari dus! Yoessef heeft onze kamelen al opgezadelt en wanneer hij onze gewichten een beetje heeft ingeschat, krijgen we ieder onze eigen kameel toegewezen. Zo laag bij de grond zit dat nog best prima, maar wanneer het beest wil gaan staan, worden we gelijk aan het werk gezet en worden we er bijna al afgekiepert. Maar even later 'varen' we op onze 'schepen' door de woestijn. Het voelt als een rustige deining en na een paar minuten hebben we het ritme al aardig te pakken. Het is in iedergeval een heerlijke rustige manier om de woestijn in te trekken....alleen wordt de rust ernstig verstoort wanneer Fred zijn kameel, die voor mij loopt, enorme winden begint te laten....over de geur nog maar te zwijgen....dit is dan weer niet prinses-waardig! Wanneer wij steeds verder de woestijn in trekken, daalt de zon verder waardoor er een prachtig kleuren- en schaduwspel te zien is. Het is lastig om vanaf de rug van de kameel foto's te maken, maar toch draait de camera weer overuren. Wanneer de zon echt bijna ondergaat, laat Yoessef ons even afstijgen en op de top van een hoge zandduin kijken we naar een prachtige zonsondergang....een prachtig champagne-moment....maar we moeten het met de gebruikelijke muntthee doen! Wanneer de zon helemaal onder is, stijgen we weer op om verder te rijden naar ons bedoeienkamp. Maar het opstijgen gaat al lastig want bepaalde spieren en botjes beginnen nu al te protesteren....en we moeten toch nog wel even. Uiteindelijk komen we net voordat het echt helemaal donker wordt aan in ons kamp. In een kleine vallei, aan de voet van een enorme hoge zandduin, ligt een klein kamp met 4 tenten. Yoessef gooit een groot tapijt op de grond, zet wat bedden met dikke kussens neer, steekt wat kaarsjes aan en creert voor ons een mooi plekje om in de openlucht te dineren. En wanneer Yoessef het eten voor ons klaarmaakt, genieten wij onder het genot van maar weer een glaasje muntthee (Fred heeft nog nooit zo weinig alcohol gedronken op vakantie;-))) van de prachtige sterrenhemel. Volgens Yoessef bevinden we ons nu echt in een 1000-sterren hotel....en niets is minder waar. We zien echt miljoenen sterren en de maan zorgt er voor dat ons kamp prima verlicht is. Terwijl we genieten van een heerlijke salade en vers brood, is Yoessef ondertussen aan het kokkerellen op zijn kleine BBQ. Uiteindelijk krijgen we een fantastisch gekruid en geroosterd kippetje. Een waar feestmaal, op deze unieke locatie midden in de woestijn. Als dessert volgt er nog een stuk granaatappel en terwijl wij zitten te peuzelen van de rode zoete zaden uit de appel, speelt Yoessef op zijn trommel wat bijzondere ritmes. Een mooi einde van weer een bijzondere verjaardag!
Na het eten worden onze bedden in orde gemaakt, en in onze tent staan twee oude veldbedjes met wat kamelenhaar-dekens voor ons klaar, terwijl er een klein kaarsje brand. Aangezien het inmiddels best wat frisser is geworden, duiken we heerlijk tussen onze schonen lakens onder de dikke dekens....alleen jammer dat er ook een kilo zand in de dekens zit....en dit zit natuurlijk niet veel later tussen onze schone lakens!? Lang leven het leven in de woestijn....je eet, drinkt en slaapt zand!


Maandag 18 oktober

Midden in de nacht worden we wakker gemaakt door de wind die opeens onze tent begint te teisteren. Het zand stuift regelrecht onze tent in...en dus ook in onze gezichten. Met een deken maken we een extra deur bij de ingang van de tent en gelukkig is het daardoor wat minder zand happen. Toch blijft het nog even stormen, waardoor we niet echt in slaap kunnen vallen. Gelukkig is het doek (een soort deken) waar de tent van is gemaakt niet te dik en door de stof heen zien we gewoon de maan en de vele sterren...dan is het toch geen straf om even wakker te zijn! Wanneer de wind na een half uurtje weer afneemt vallen wij nog even in slaap, woordat om 5 uur de wekker gaat. We halen al het zand uit onze ogen, oren, neus en mond, kleden ons aan en klimmen vervolgens naar de hoge zandduin achter ons kamp. Boven aangekomen instaleren wij ons op de top en wachten dat de lucht langzaam paars, roze en rood kleurt, de sterren verdwijnen en de zon op komt. Wanneer het bijna licht is zien we in de verte de bergen van Algerije liggen. Yoessef heeft ondertussen de kamelen weer opgezadelt en staat onder aan de zandduin op ons te wachten. Nu komt het moeilijkste gedeelte van deze dag....weer op de kameel gaan zitten;-(( En dat terwijl echt alle botjes en spiertjes daaronder helemaal beurs en stijf zijn. Maar wij zijn bikkels en laten ons niet kennen....al blijft het het eerste half uur wel ernstig stil. Maar het is net als met de 4-daagse....na een poosje 'slaat' alles dood en voel je niets meer. Inmiddels heb ik wel in de gaten dat Fred veel meer aanleg heeft voor kameelrijden dan ik. Hij zit heel rustig en statig voor mij op zijn kameel en ik kom er als een losgeslagen hobbezak achteraan.....dit is dus nog niet veel anders dan bij het paardrijden wat wij een aantal jaar geleden over de Mongoolse steppe hebben gedaan. Gelukkig zien we na bijna 2 uur hobbelen ons riad weer verschijnen en niet veel later zitten we op het terras van een heerlijk ontbijtje te genieten. In het zonnetje komen we weer bij van dit avontuur en nadat we even later afscheid hebben genomen van Yoessef vertrekken we naar het volgende bestemming, de Todra Kloof.
De weg naar de Todra Kloof gaat door een dor en verlaten landschap, met hier en daar een verlaten dorpje...waar je niet dood gevonden wilt worden. Maar uiteindelijk rijden we weer richting het Atlas-gebergte en zien we her en der weer verschillende oases. Niet veel later verlaten we de doorgaande weg en rijden via een aantal kleine dorpjes een nauwe kloof in. Hier vinden we midden in de oase een ontzettend schattig en sfeervol ingericht familiepension. De kamer met overdekt balkon kijkt uit over de rivier en de palmentuin. Op het balkon staan 2 loungebanken en het is ook weer een heerlijk plekje om bij te komen van de toch weer lange reis. Maar eerst genieten we van een home-cooked lunch in de sfeervol gedecoreerde woonkamer van het pension. Na de lunch wandelen we langs de rivier door de oase richting het smalste punt van de Todra Kloof. Langs de rivier zijn vele tuinen waar de lokale bevolking groente en fruit en uiteraard dadels verbouwt. Het is heerlijk rustig wandelen en de wanden van de kloof veranderen steeds van kleur door de zon die er op schijnt. Uiteindelijk worden de wanden steeds hoger en de ruimte er tussen steeds smaller. Wel 300 meter torenen de wanden boven ons uit terwijl het onder in de kloof niet veel breder dan 15 meter is. Het is een prachtige wandeling en ondertussen zien we een aantal klimmers die ver boven ons hoog aan de wand vastgeplakt zitten. Na de wandeling komen we terug in ons pension en gaan we heerlijk op het balkonnetje zitten en genieten van een lekker Hollands bakkie koffie en thee, terwijl de zon langzaam de kloof verlaat. 's Avonds schuiven we weer aan voor een zeer smaakvol en met liefde bereid en gebracht avondmaal. De familie heeft echt alle registers opengetrokken om het ons en een aantal andere gasten zo goed mogelijk naar de zin te maken. Een toplokatie, in een bijzondere sfeer met zeer smakelijk eten!



Dinsdag 19 oktober

En na de zeer korte nacht en de lange dag hiervoor, slapen we bijna het klokje rond in ons heerlijke hemelbedje met superdik matras. Daar waren we best wel weer aan toe na de korte nacht in de woestijn. Voor het ontbijt melden wij ons weer bij de familie boven en ook nu worden we niet teleurgesteld. Verse jam, een omeletje voor Fred, lekkere broodjes, het is weer helemaal top. Hier hadden we best nog even wat langer kunnen blijven, maar de reis gaat verder. Wanneer we even later bepakt en bezakt weer op pad gaan, nemen we afscheid van deze hartelijke familie en halen de auto op bij de buurman, waar deze de nacht in de garage heeft doorgebracht. Nog zo'n fijne service....maar of we wel even een vriend willen meenemen naar de volgende stad, want voorlopig rijden er nog geen busjes. Nou, vooruit dan maar...wie kan zulke vriendelijke mensen wat weigeren.
Vanuit de Todra Kloof vervolgen we onze reis naar de Dadel Vallei. En wat de naam al doet vermoeden; dit is een brede vallei met allemaal dadelpalmen. Maar dan wel prachtig gelegen tussen allerlei grillige rode rotsformaties en oude en verlaten kasbahdorpjes. Het is wederom een prachtige route en na elke bocht, en dat zijn er vele in deze vallei, volgt weer een ander prachtig uitzicht. En ondanks dat de zon ons vandaag een beetje in de steek laat, is het weer een grote kleurenpracht wat we zien. Nadat we een groot gedeelte van de vallei bekeken hebben rijden we terug naar de hoofdweg en vervolgen we onze reis Ourzazate en Ait Ben Hadou. In dit laatste dorpje ligt een van de oudste en mooiste Kasbahs van Marokko waar daadwerkelijk nog mensen wonen. De Kasbah bestaat in dit geval uit vele huizen die tegen de bergwand aan zijn gebouwd en helemaal van leem zijn gemaakt. Maar aangezien het onderweg is gaan regenen, letterlijk toen wij het nummer 'Laat de regen nu maar komen' op de Ipod aan hadden staan, besluiten we het bezoek aan deze lemen stad tot morgenochtend uit te stellen en het voor vandaag voor gezien te houden. We vinden tenslotte weer een leuk riad aan de rand van het dorp en hier krijgen we een heuse suite met een aparte woonkamer met openhaard. En alles weer royaal voorzien van tapijten, kussens en kleurijke gordijnen. In de binnentuin bevindt zich zelfs nog een zwembad, maar aangezien het water nog steeds met bakken uit de hemel komt, maken we daar maar geen gebruik van. 's Avonds eten we beneden in de lounge weer wat de pot schaft, en ondanks dat het geen zondag is, zitten we toch ouderwets met het bord op schoot! Want alle mannen uit het riad en de rest van het dorp hebben zich hier rondom de tv verzamelt voor de CL-wedstrijd Real Madrid - AC Milan. Dat laat Fred zich natuurlijk niet ontnemen....en dat ze ook hier geen bier schenken...dat neemt ie dan graag voor lief!


Woensdag 20 oktober

Aan de overkant van ons riad bevindt zich de moskee, dus om half 5 worden we weer vrolijk gewekt....en een half uur later nog een keer. Maar aangezien het buiten nog donker en koud is draaien wij ons nog maar eens een paar keer om. Toch komen we uiteindelijk al op tijd ons bed uit en na het ontbijt brengen we een bezoek aan de kasbah van Ait Ben Hadou. Gelukkig regent het niet meer en de zware, grijze wolken worden langzaam verdreven door de zon. En deze zorgt er ook voor dat de kasbah prachtig rood kleurt door het rode leem wat gebruikt is. Deze kasbah is zeer beroemt, vooral door de vele films (Gladiator etc.) die hier voor een gedeelte zijn opgenomen.
We klimmen via de stijle steegjes omhoog en lopen door een aantal huizen heen. Op sommige plekken is het leem prachtig gerenoveert en zeer gedetailleerd bewerkt en andere stukken bestaan uit compleet vervallen torens. De kasbah ligt tegen een hoge rots aan en van boven af hebben we een geweldig uitzicht over de gehele omgeving. De groene vallei met dadelpalmen, vele tinten rood gesteente en dit alles in een in een compleet maanlandschap met op de achtergrond de besneeuwde bergtoppen van de Hoge Atlas. Het is weer een lust voor het oog. Nadat we de kasbah hebben bekeken, lopen we terug naar het riad en vertrekken vervolgens voor een prachtige rit naar Marrakech. De weg die we volgen gaat over de Hoge Atlas heen en dit betekent dat we steeds hoger de bergen in rijden naar een hoogte van 2200 meter. Ook veranderd onderweg het landschap weer voordurend en het valt bijna niet op foto vast te leggen, wat voor kleuren er hier allemaal in de natuur voorkomen. En dit wordt nog meer versterkt door de zon die regelmatig tussen de prachtige wolken heen schijnt. Wanneer we het hoogste punt bereiken stappen we even uit, maar de Hollandse temperatuur zorgt er voor dat we snel weer instappen en afdalen naar zonnige oorden....onze korte broek en teenslippers zijn hier niet het juiste outfit! De haarspeldbochten die we op weg omhoog niet hebben gehad, komen we op weg naar beneden echt dubbel zoveel tegen. Ruim een uur lang blijven we maar draaien en draaien, terwijl ook hier het landschap weer onbeschrijvelijk mooi en anders is. Uiteindelijk laten we de bergen en wolken achter ons en worden we warm welkom geheten door de laagvlakte waar Marrakech op ligt. De temperatuur stijgt weer naar betere waarden en eer we de stad in rijden, staan de raampjes al weer lekker open. In de stad gaan we op zoek naar ons riad en dat is makkelijkere gezegd dan gedaan. Op de kaart zien we dat het vlak bij het Djemaa El Fna ligt en de hoge toren die hier op het plein staat houden we maar een beetje als richtpunt. Maar uiteindelijk rijden we wel 3 keer hetzelfde rondje eer we besluiten de auto maar ergens te parkeren en lopend verder te zoeken. Dit blijkt de juiste keuze, aangezien we met de auto helemaal niet bij het riad kunnen komen. Want deze blijkt aan de Kalverstraat van Marrakech te liggen...welke rechtstreeks richting het beroemde plein van Marrakech gaat; het Djemaa El Fna. We zitten dus echt op een top lokatie, midden in het centrum. Maar wanneer we Riad Omar binnen wandelen worden we weer verwelkomt door een weldadige stilte....en na de enorme gekte waar we het laatste uur in de stad hebben rondgereden, is dat een zeer aangename rust. De eigenaar verteld ons dat we voor een kleine meerprijs een suite kunnen huren en wanneer we een kijkje nemen in deze prachtige kamer met eigen zitkamer, zijn we natuurlijk gelijk verkocht. Maar voor 10 euro meer per nacht zijn wij natuurlijk ook wel heel snel overgehaald. Nadat we een beetje zijn bijgekomen in onze suite, wagen we ons gelijk maar in de hectiek van de stad en wanneer de zon langzaam onder gaat wandelen wij richting het Djemaa El Fna. Hier is het een gekte van belang en alle straatventers zijn al bezig om hun openluchtrestaurantjes op te bouwen. Wij genieten eerst van een glas vers geperste jus d'orange, voordat we verder de kleurijke souks in wandelen. We komen echt ogen en oren te kort en worden verblind door vele kleuren van sjaals, tassen, schoenen, lampen, aardewerk, antiek, kruiden en alles wat je maar kan vinden op een markt. De hebberigheid komt nu pas echt goed los en wanneer ik voor de zoveelste keer roep...dat wil ik ook...zegt Fred heel wijs; "maak eerst maar een lijstje en dan kijken we morgen wel verder"! Gelukkig dat hij bij me is, want ik zou volledig zijn doorgeslagen....terwijl we maar 15 kg pp mee naar huis mogen nemen, dus eigenlijk hebben we helemaal geen ruimte voor extra spullen. Maar daar weet ik best wel wat op te vinden, het is tenslotte koud in Nederland, dus we kunnen best een paar lagen kleding over elkaar aan, als we naar huis vliegen;-)) Uiteindelijk eindigen we weer op het Djemaa El Fna en hier gaan ook wij wat eten bij de vele straatstalletjes....mn darmen zijn toch al weer een puinhoop...dus wat maakt het nog uit! Het is wel een ontzettende beleving om hier te zijn en de stad bruist echt, en ondanks dat we vanmiddag toch moe waren van de reis, lopen we nu weer over van de energie van alles wat er om ons heen gebeurd. We zijn nu al verliefd op deze stad, terwijl we er toch pas een paar uurtjes zijn....en wanneer we vlak bij ons riad de beste patisserie van Marrakech ontdekken....kan deze reis echt niet meer stuk!


De komende dagen zijn we nog in Marrakech en vervolgens vertrekken we aankomend weekend naar de kust van Marokko, waar we vooral een beetje gaan luieren en bijkomen van de opgedane indrukken. En om jullie een indruk te geven in wat voor ontzettende leuke en unieke plekjes we hebben geslapen, hierbij wat links;



Fez - Riad Charqi - http://www.riad-charqi.com

Midelt - Kasbah Asmaa - http://www.morocco-travel.com/morocco/KasbahAsmaa/MorePictures.html

Merzouga - Kanz Erremal - http://www.kanzerremal.com

Todra Kloof - Dar Ayour - http://www.darayour.com

Ait Ben Hadoui - Riad Maktoub - http://www.riadmaktoub.com

Marrakech - Riad Omar - http://www.riadomar.com



Liefs,

Fred & Petra