Petra meets Petra

Dinsdagochtend vertrekken we in alle vroegte vanuit Madaba. We hebben een lange reisdag voor de boeg, maar gelukkig wel met onderweg wat toeristische tussenstops. Zo rijden we eerst langs de King's Highway naar het zuiden, richting de plaats Karak. Onderweg dalen we via een prachtige slingerweg af naar de bodem van een diepe kloof, waar een enorme dam ligt. Aan de ene kant van de dam staat het water tot bijna aan de rand, aan de andere kant is een klein stroompje te zien wat zich door het land slingert en er voor zorgt dat het groen is en er gewassen verbouwd kunnen worden aan beide kanten van het stroompje. Nadat we bij de dam even gekeken hebben, rijden we vervolgens aan de andere kant van de kloof weer omhoog. Ook hier een flinke slingerweg omhoog, maar de motor van ons afgeragde brikkie is erg lui en zelfs in de tweede versnelling is het lastig omhoog komen. We steppen beide even bij en uiteindelijk komen we gewoon waar we zijn moeten...het komt uiteindelijk altijd weer goed. Het kasteel van Karak is gebouwd in de 2e eeuw na Christus door de kruisvaarders. Het enorme complex ligt boven op een heuvel boven Karak en we struinen door het gehele kasteel heen. Een groot gedeelte van het kasteel staat gewoon nog overeind en het is bijzonder om te zien hoe zo'n oud complex nog steeds voor een groot gedeelte in tact is. Na onze reis terug in de tijd drinken we bij een klein cafeetje nog een glaasje verse jus, aangezien de eigenaar zo vriendelijk is geweest om ons de auto voor zijn tentje te laten parkeren. Het is nog net even te vroeg om ook gelijk te lunchen en we besluiten alvast wat verder te rijden over de King's Highway naar het zuiden. Maar zoals we eerder richting het noorden al hebben ervaren....ook hier is een gebrek aan behoorlijke verkeersborden. We rijden door heel wat dorpjes heen, hebben geen idee waar we zijn en uiteindelijk stopt er een behulpzame taxichauffeur even naast ons en vraagt ons of we richting Petra rijden? Wij knikken ijverig ja enhij gebaard ons vervolgens welke richting we op moeten, gevolgd door een heel verhaal. We verstaan er natuurlijk niets van maar vol goede moed gaan we weer verder. Als we vervolgens nog 2 keer fout rijden zijn we er beide klaar mee. Ik zoek op de kaart de snelste weg richting de Desert Highway en we verlaten de King's Highway......en even later vliegen we met een snelheid van honderd kilometer per uur richting Petra. Het enige wat we nu weer niet kunnen vinden is een behoorlijk wegrestaurant voor een lunchhapje en wanneer het inmiddels bijna 3 uur is besluiten we maar over te stappen op een altijd te verkrijgen noodlunch.....twee zakken chips en een fles cola...maar op z'n tijd kan dat best zalig zijn...zeker na wat uurtjes rijden in de brandende zon. Ons suiker en zout tekorte zijn gelijk in een keer weer aangevuld;-)
Uiteindelijk bereiken we aan het einde van de middag Petra en nog nooit ben ik mijn naam zo vaak en in zoveel variaties tegengekomen. Petra Gift Shop, Petra Pottery, Petra Bakery (uiteraard mijn favoriet;-), Bank of Petra, Petra Visitor Center, Petra Moon Hotel, Petra View Hotel, Petra Minimarkt...en zo kunnen we nog wel even door gaan. Een ding is zeker...ik doe het hier zo gek nog niet!!! Nadat we door het centrum van Petra gereden zijn, gaan we op zoek naar onze plek om te overnachten en wij hebben er voor gekozen om niet in de stad te slapen maar in een klein bedouien kamp buiten de stad, midden in de natuur. Het is weer even zoeken, maar dan komen we ook wel op een droomplek uit. Tegen een hoge bergrug aan, ligt in een kleine kom een tentenkamp (www.therockpetra.com) verscholen tussen wat rotsen. We worden gelijk hartelijk welkom geheten door Mustafa en hij brengt ons naar ons onderkomen voor de komende nachten. Een prachtige tent, gemaakt van kamelenhaar, volledig ingericht met mooie kleden en een heerlijk groot 2-persoonsbed. Achter het kamp ligt tussen de bergen een nauwe kloof, die vergelijkbaar is met de kloof die naar de Schatkamer van het oude Petra loopt. We gaan dan ook lekker eerst nog even een stukje wandelen voor de avond valt, want we hebben toch heel wat uurtjes in de auto gezeten. De natuur is prachtig en we genieten van de enorme rust om ons heen. Wanneer de avond valt en de zon bijna onder gaat, klimmen we achter het kamp omhoog naar een grote rots, vanwaar we genieten van de zonsondergang. Ondertussen komt Mustafa ons 2 kopjes thee brengen en het is een ultiem moment. De lucht kleurt weer vele mooie tinten oranje, de vogels laten nog een laatste concert horen voor vandaag en wij bevinden ons in een levent schilderij. Als het bijna donker is, dalen we af en zoeken in de gezamelijke bedouien tent een fijn plekje in de loungekussens...het is alsof we thuis zijn. Bij ons in het kamp zitten ook Saskia en Kevin en de mannen zitten al snel gezellig samen aan het bier...dat hadden ze beide al een poosje gemist hier in het Midden-Oosten en aangezien hier opeens wel bier verkopen, laten ze dat zich niet ontnemen. Het wordt een gezellige avond met elkaar en ondertussen zorgt Mustafa heel goed voor ons met zelf gebakken brood, hummus, lekkere frisse salade's en een flinke lamsbout, die al 3 uur lang onder de grond in een oven heeft liggen garen op een groot rek gevuld met uien en kruiden. Een echt bedouien maal in een perfecte omgeving met goed gezelschap...dat is waarom reizen zo geweldig kan zijn!

En na zo'n gezellig avond gaan we de volgende ochtend gewoon verder, want wanneer het kamp ontwaakt (we zijn uiteindelijk met 10 gasten) is Mustafa in de kleioven al weer brood aan het bakken. Als ik even kom kijken mag ik gelijk helpen en even later sta ik al pitabroodjes te kneden en in de oven te werpen. Ze smaken nog lekker ook! Na het ontbijt vertrekken we richting Petra en we weten nu al dat vandaag een unieke dag gaat worden. Want wanneer ga je nu een stad bezoeken die zo oud en mooi is, dat het een van de zeven wereldwonderen is...en die dan ook nog Petra heet?
Bij het ticket-office worden we verrast door het feit dat er zo weinig mensen staan. Ook op de parkeerplaats viel het aantal bussen best wel mee en wanneer we even later door de Siq lopen (de nauwe kloof die leid naar de Schatkamer van Petra - die bekende tempel met pilaren uit de rosten gehakt) zijn we toch regelmatig de enige die daar lopen. Een fijne meevaller, aangezien de reisgidsen waarschuwen voor enorme drukte hier. De Siq heeft een lengte van bijna 1,5 kilometer en de spanning wordt langzaam opgebouwd. Na elke bocht hopen we zicht te hebben op de Schatkamer en uiteindelijk wordt onze geduldigheid beloond. Tussen de hoge wanden van de kloof door zien we in de verte een klein gedeelte van de enorme Schatkamer voor ons verschijnen. De rust in de Siq gaat over in een behoorlijke mensenmassa voor de enorme tempel en we verbazen ons over de grootsheid van dit bijzondere gebouw. Vele male groter dan dat je op foto's ziet, meer gedetailleerd en prachtig van kleur in de ochtend zon. We kijken onze ogen uit en zoeken tussen de toch wel vele toeristen hier een plekje om te genieten van het uitzicht. Onder het genot van een kopje munt-thee (ja, want er zit hier natuurlijk wel gewoon een souveniershop anex theehuis) kijken we onze ogen uit en draait de camera overuren. Na een uurtje besluiten we verder te lopen, want de Siq en de Schatkamer zijn maar een klein onderdeel van deze enorme grote en oude stad, gebouwd door de Nabetaniers...zo'n eeuw voor onze jaartelling. Weer even doen we beseffen hoe relatief tijd toch is en dat een mensenleven in deze geschiedenis qua tijd niets voorsteld. De oude stad laat nog een gedeelte van een oude kerk zien, wat Romeins beinvloede gebouwen met vele zuilen en pilaren en verder veel graven en huizen uitgehakt in de muren van deze rotsachtige omgeving. Uren lang dwalen we rond en na de lunch klimmen we ook nog door een diepe kloof omhoog richting een andere tempel die boven op een hoge berg ligt. Het is hard werken in deze warmte, maar na een uur flink klimmen worden we beloont met een tempel die er vergelijkbaar uit ziet als de Schatkamer, nog vele male groter is, maar iets minder goed en gedetailleerd bewaard is gebleven. Vanaf dit punt hebben we teven een wijds uitzicht over het grillige landschap en zelf Israel, wat hemelsbreed niet zo ver hier vandaan ligt. Ook op deze mooie plek genieten we onder het genot van een kopje thee van het uitzicht...terwijl we ondertussen even aan de praat raken met een aantal Amsterdammers die we gisteren bij het kasteel ook al waren tegen gekomen. Wanneer een van de mannen hoort dat ik Petra heet, kijkt hij Fred ondeugend aan en zegt tegen hem....maar dan ben jij al veel vaker in Petra geweest;-)))
Eind van de middag dalen we weer af richting de Schatkamer en nadat we ook in het middaglicht nog even wat foto's hebben gemaakt, verlaten we uiteindelijk via de Siq deze bijzondere stad. Maar niet voor lang want vanavond gaan we nog een keer terug om Petra by Night te ervaren. Drie avonden per week wordt de Siq en de Schatkamer met 1500 kaarsen verlicht en mogen 200 mensen gezamelijk in een lange stoet naar binnen wandelen, waarna er bij de Schatkamer traditionele muziek wordt gemaakt. Maar voordat het zo ver is gaan we eerst even wat eten en Fred vindt het wel tijd om deze bijzondere dag te vieren met een biertje. Alleen is er nergens bier te krijgen, alleen alcohol-vrij bier. Bij gebrek aan beter en onder het mom van je openstellen voor nieuwe dingen laat Fred zich verleiden door een alcohol-vrij biertje. Maar na een eerste nipje is de liefde al over, voor dat deze uberhaubt begonnen was....want het is echt niet om te drinken. Ik moet vooral lachen om de vieze gezichten die hij trekt, maar als ik even later zelf aan het glas ruik weet ik al genoeg....geef mij maar een verse lemon-mint-juice! Na het avondeten lopen we opnieuw richting Petra en om 20.30 mogen we samen met 200 andere mensen opnieuw de stad betreden. De Siq is echt sprookjesachtig verlicht door kaarsen en in stilte lopen we allemaal in een lange kolonne naar de Schatkamer. Voor de Schatkamer staat een heel veld van kaarsen en het is echt een geweldig gezicht. Rondom het veld van kaarsen liggen matten op de grond en we worden gevraagd om in een grote kring te gaan zitten. Vervolgens krijgen we allemaal een kopje thee en begint iemand op een heel oud instrument (een soort viool, maar dan heel anders';-) te spelen en de simpele tonen maken de sprookjesachtige sfeer compleet. Vervolgens komt er een fluitspeler en als laatste verteld iemand een prachtige verhaal wat ons een beetje de indruk geeft hoe het leven hier meer dan 2000 jaar geleden geweest moet zijn. Kortom, Petra by Night is echt een unieke afsluiting van een bijzondere dag. Rest ons uiteindelijk alleen nog in het donker met de auto de weg naar ons kamp in de natuur terug te vinden, maar gelukkig rijden Kevin en Saskia toevallig achter ons aan en gezamelijk arriveren we net voor middernacht. Hier worden we door Mustafa keurig met een lampje opgewacht en naar de tent gebracht....waar we na een zeer lange dag, heel moe maar ontzettend voldaan in slaap vallen....onder 4 dikke dekens, want in de heldere nacht is het ijzig koud!

Na de indrukwekkende dag in Petra, starten we rustig op met een ontbijtje van pitabrood, ei en olijven. We genieten nog even van de rust in deze prachtige omgeving, voordat we afscheid nemen van Saskia en Kevin en natuurlijk ook van Mustafa die de afgelopen dagen zo goed voor ons gezorgt heeft....en die koude douche van vanmorgen daar kon hij toch ook niets aan doen, aangezien de temperatuur vannacht behoorlijk richting het vriespunt ging. Maar absoluut de moeite waard om op deze manier te overnachten in zo'n bijzondere omgeving. In Petra halen wij bij de bakker nog een paar super verse koffiebroodjes voor onderweg (1 chipslunch per reis is voldoende;-)) en we vervolgen onze route naar het zuiden over de King's Highway. Gelukkig is het een rechte weg naar het zuiden, dus het gemis aan verkeersborden doet ons niet veel. Het enige waar we nu moeite mee hebben is het dalende benzinepijl en geen enkel benzinestation in de buurt. We vragen her en der eens om ons heen en steeds worden we naar een paar kilometer verderop verwezen. Het lastige is, is dat we straks weer op een andere plek de woestijn in gaan en dat willen wij wel heel graag met een volle tank doen. Maar de aanhouder wint en uiteindelijk vinden we in een klein dorpje een pompstation met 1 pomp...met precies wat we nodig hebben. Maar als je denkt dat het dan zo gepiept is...dan ben je vervolgens een kwartier bezig om duidelijk te maken dat we een volle tank willen en niet en halve...en dan moeten er ook nog 2 bedragen bij elkaar opgeteld worden...terwijl de Arabische cijfers heel tegenstrijdig zijn aan de onze...kortom, het is weer een avontuur op zich waar we allemaal wel om moeten lachen. Met een volle tank rijden we vervolgens een ander stuk woestijn in en deze keer rijden we richting Wadi Rum. Een prachtig gebied wat o.a. decor heeft gestaan voor de film Lawrence of Arabia. Er staan enorme rostformaties en bergen in een zandwoestijn-achtig landschap. Bij het visitors-center zoeken we een prachtige plekje in de schaduw uit en met dit unieke uitzicht lunchen we met appelsap en koffiebroodjes...om je vingers bij af te likken. Na de lunch bellen we naar ons kamp en terwijl wij naar het afgesproken punt rijden, komt de jeep ons te gemoed rijden om ons later mee de woestijn in te nemen naar het kamp. Terwijl we verder de woestijn in rijden naar het afgesproken punt, moeten we een aantal keer een onbeheerde treinweg overgang oversteken en we schrikken ons op eens een ongeluk als er daadwerkelijk ook een enorme goederentrein aan komt tuffen....en wij maar denken dat het een oud en verlaten spoor was;-) Even later parkeren we de auto op de afgesproken plek en de jeep staat al op ons te wachten. We worden weer ontzettend vriendelijk geholpen en even later toeren we door de woestijn richting het kamp. En ook dit kamp ligt echt op een unieke plek in een ondiepe kloof tussen hoge rotsen (www.rahayebcamp.com). Als een natuurlijke bescherming wordt het kamp door de hoge rotsen beschermt tegen de wind en de zon en naast grote, witte safari-tenten staat ook hier een grote gezamelijke bedouien tent, waar we door de manager ook zeer welkom worden geheten. We krijgen weer de gebruikelijke mier-zoete thee als welkomsdrankje, maar het begint al aardig te wennen. De manager checkt ons vervolgens in en is zeer gecharmeert van mijn naam (en mijn blauwe ogen verteld hij later;-), aangezien Petra zijn geboorteplaats is. En hij is zo gecharmeert dat wij een upgrate krijgen naar een VIP-tent...2 keer zo groot, met eigen loungehoek en....een eigen aangebouwde douche en toilet. Deze meneer weet hoe hij Petra-meisjes blij moet maken;-)) Als we de koffer weer uitgepakt hebben (lees; open gedaan;-) gaan we lekker even een stuk wandelen in de omgeving rond het kamp. Als snel vinden we een grote rots in de schaduw, waarop we lekker even gaan zitten en gewoon genieten van de rust, de stilte en het on-aardse uitzicht. Wanneer later de zon wat begint te dalen en wat minder scherp wordt, laten we ons ergens op een hoge zandheuvel in het zand vallen en doen even een klein powernapje, reizen kan soms zo zwaar zijn;-) Terug in het kamp worden we weer verwelkomt met thee en Fred begint er al aardig aan te wennen...al kijkt hij toch wel een beetje sip als hij ontdekt dat er hier geen bier te krijgen is;-( Hij moet nog steeds de nare smaak van gisteren wegspoelen!
Voor de zonsondergang wandel we dan ook met een fles appelsap en wat hartige crackers naar een hoge rots aan de overkant van het kamp en hier genieten we wederom van een zeer rustgevende zonsondergang. Maar als we terugkeren in het kamp is het gedaan met de rust want er is een groep met 15 Nederlanders gearriveert. In de grote tent, zoeken we een rustig hoekje vanwaar we het gezelschap kunnen gadeslaan en eigenlijk moeten we er toch ook wel weer hartelijk om lachen, want ze klagen alsof het een lieve lust us....er is geen warm water (ja duhhuh...we zitten in een woestijn, wees blij dat er uberhaubt water is om te douche), de bedden zijn niet schoon, het diner is wel heel laat....en ga zo nog maar even door. Nou, had ik natuurlijk ons beddengoed ook wel even gecheckt, maar in onze VIP-tent is dat toch echt fris en fruitig;-) En 20.30 uur is inderdaad aan de late kant qua diner als je om 12 uur al geluncht hebt....maar kijk toch om je heen en ervaar eens waar je bent, denk ik dan! Gelukkig kunnen wij om 21 uur aan het mopperende gezelschap ontsnappen, want voor het kamp wacht een bedouie ons op met zijn 4 kamelen (ok, eigenlijk drommedarissen, maar hier noemen ze alles camel;-)) en hij neemt ons mee voor een nachtelijke rit de woestijn in. Zo kunnen we in alle rust de enorme sterrenhemel ervaren. De manager bepaald dat de bedouie ons moet mee nemen naar een speciale plek, diep een enorme donkere kloof in die achter het kamp ligt, zodat we echt de stilte en het donker kunnen ervaren. En wat is het bijzonder om zo op de rug van een hobbelende kameel door de woestijn te rijden. Onze gids kent niet veel Engels, maar als hij hoort dat we uit Nederland komen spreekt hij wel 2 hele Nederlandse woorden: Robben en Snijder....een man naar Fred z'n hart! Wij zitten beide met een lach van oor tot oor op de kameel en beseffen dat dit toch wel weer een geweldige ervaring is. Het blijkt dat het eigenlijk helemaal niet donker is in de woestijn en dat de maan en de sterren alles heel goed verlichten. De rust die we ervaren is uniek en de stilte wordt alleen zo nu en dan verstoort door een scheet van een van de kamelen. Gelukkig is het steeds degene die vooral voor Fred rijdt en hij krijgt dan ook de volle stank..hihihi! Met wat gebaren komen we erachter dat de kamelen 4 jongens zijn en dat de 2 waar Fred en ik op rijden elkaar heel erg lief vinden. Dat hadden we inmiddels ook zelf al ondekt aangezien ze steeds heel dicht naast elkaar willen lopen....alleen vergeten ze dan even dat wij boven op hun zitten en dat onze benen klem komen te zitten tussen kamelen en houten zadels. Maar het zal ze een zorg zijn en wij moeten er vooral hard om lachen omdat Fred mij steeds weg probeert te duwen, terwijl het natuurlijk de kameel is die hij weg wil hebben. Het zorgt er vooral voor dat hij mij steeds bijna het zadel uit duwt;-(
Uiteindelijk houden we midden in de nauwe kloof even rust en kunnen we zonder te hobbelen omhoog kijken naar de sterrenhemel. En onze benen vinden het ook niet erg om even te mogen rusten, want de spieren worden ernstig op de proef gesteld. Maar we hebben het er voor over want het is echt een prachtige afsluiting van een mooie dag in een uniek stukje natuur. Complete rust en pure natuur, wat een mooie ervarin is het toch weer. Voor middennacht worden we afgezet voor onze luxe VIP-tent en in een heus 2-persoonsbed onder een dik dekbed slapen we heerlijk knus tegen elkaar aan.

Vrijdagochtend starten we dag wederom heel relaxt op en voordat we gaan ontbijten kijken we hoe de opkomende zon de aarde en de bergen weer oranje kleurt. Ook dit is weer een bijzonder mooi schouwspel...beter dan het geplundere ontbijtbuffetje wat we even later aantreffen. Gelukkig is de Nederlandse groep aan het vertrekken en wij blijven nog heerlijk in de loungebanken onderuit hangen met wat kopjes thee. De relax-vakantie gaat nu beginnen aangezien we halverwege de ochtend met de jeep weer terug gaan naar de auto en vervolgens verder rijden naar Aqaba, wat een uurtje verderop ligt. Aqaba is de strandbestemming aan de Rode Zee van Jordanie en tussen Israel en Saudi Arabie bezit Jordanie ruim 27 kilometer kust, strand en koraalriffen. Voor ons een prima plek om 4 dagen even niets te doen en te genieten van zon, zee en lekker eten! Ons kleinschalige familie resort ligt 7 kilometer buiten de drukke badplaats Aqaba, wat betekend dat als wij nog eens 10 kilometer doorrijden wij zo Saudi Arabie inrijden. En alsof dat nog niet spannend genoeg is, zien we aan de overkant van de baai Eilat in Israel liggen...een bijzonder 3-landen punt. In het kleine resort worden we ook weer hartelijk ontvangen en het is duidelijk dat alles hier om snorkelen en duiken draait. Het zwembad is meer dan 3 meter diep, er is een klein klaslokaal en een enorme opslagplaats voor allerlei duikspullen. Maar ook 8 prima kamers rond een kleine binnenplaats. We droppen de spullen in de kamer en lopen daarna richting het openbare strand van Aqaba-South. En aangezien het vandaag een grote feestdag is voor de Islamieten, vinden wij onder de grote parasols hele families, met BBQ's, schalen met eten....en even later ook de restanten van een geslacht schaap bij de vuilcontainer....we halen even maar geen adem door de neus;-( Het strand is niets bijzonders, maar het azuurblauwe water wat we voor de kust zien, ziet er vanaf het strand al spectaculair uit. We bedenken dat we misschien toch maar een dagje moeten gaan snorkelen. Maar voordat het zo ver is, gaan we eerst lekker lunchen met Jordaanse metze...een soort tapas, maar dan anders. Pitabrood met hummus, fetakaas, olijven en salade...en dat allemaal lekker weggespoeld met een verse lemon-mint-sap. Fred gaat er echt steeds gezonder uitzien en ik kan het natuurlijk niet laten om steeds allerlei grapjes er over te maken. Zoals ook even later als we in een kleine buurt-super yoghurt kopen. Want ik zie daar namelijk is de koeling alcohol vrij bier staan....na een opleving van hoop, volgt uiteindelijk toch de teleurstelling weer;-) Maar Fred is niet de enige die iets mist, want echte taartjes hebben wij in Jordanie nog niet kunnen vinden. Wel ontzettend veel en overheerlijke variaties op baklava....maar zelf mijn suikerpijl heeft daar ernstige moeite mee;-(
De rest van de middag hangen we lekker bij het zwembad met een goed boek en 's avonds duiken we na een super-hete-douche ons schone bedje weer in! We zitten al gelijk goed in de relax modus, maar dat kan ook niet anders na de dagen die hier aan vooraf zijn gegaan.

En zaterdagochtend doen we even weer wat boodschappen in Aqaba en via de dame van ons resort hebben we een adresje gekregen waar ze bier verkopen. Maar eerst slaan we op de markt vers fruit, brood, yoghurt, baklava en noten in....voordat we ons eindelijk begeven naar de drankwinkel. Hier zie ik Fred echt helemaal opfleuren, vooral als hij een koeling ontdekt met vele soorten bier, waaronder ook Amstel en Heineken. En alsof het nog niet genoeg is verkopen ze hier ook een aantal soorten Petra-bier....wat Fred natuurlijk gebruikt als excuus om elk soort toch echt uit te moeten proberen. Met een goed gevulde tas verlaten we de slijten en wat Fred betreft kan de relax-vakantie nu echt beginnen. En dat doen we dan ook maar met een uitgebreide lunch van verse vis, salade en pitabrood. Na de lunch rijden we terug naar ons resortje en hier hangen we de rest van de middag bij het zwembad.....het is een strak blauwe hemel, de zon brand genadeloos en het is rond de 30 graden....terwijl we op internet lezen dat in Nederland de eerste sneeuw is gevallen...wij genieten nog maar eens extra;-))

De komende dagen blijven we nog in Aqaba en dinsdag rijden we dan via de Dead Sea Highway weer richting het noorden. Onderweg zullen we dan nog een aantal dagen stoppen in het Dana Reserve, wat een prachtig natuurgebied is in het midden van Jordanie. Hier zullen we 2 nachten overnachten in een eco-lodge midden in een grote kloof. De eco-lodge is niet met de auto bereikbaar, wordt 's avonds verlicht met kaarslicht en serveert alleen biologische en vegetarische menu's.....klinkt als een prima plek om nog wat te wandelen en te genieten van de rust en de natuur! Meer daarover de volgende keer;-)


Veel liefs,

Fred & Petra