t Einde in zicht...met foto's & film

Wanneer ik dit schrijf, vliegen we ergens boven Iran en hebben we uitzicht op een bergachtige wereld onder ons. Verlicht door een bijzonder mooie zonsondergang. Onder ons gaat het leven zijn gewone gangetje; een wereld op zich, toch hetzelfde en toch ook heel anders. Het doet ons altijd verlangen om verder op onderzoek uit te gaan.
Maar eerste nemen we even een moment om terug te kijken op de laatste dagen op de Malediven en de reis terug naar huis.

Na mijn verjaardag van vorig week vrijdag, ging het feest eigenlijk nog een aantal dagen door op de Malediven. Een feest van niets moeten en alles mogen; uitslapen, lekker eten, wandelen langs het strand, een boek lezen, een bezoek aan de spa, wat sporten, de onderwaterwereld bekijken en dan maar weer eens eten en drinken. Ondanks het kleine stipje in de Indische Oceaan waarop wij ons bevinden, ook een klein wereldje op zich, vervelen wij ons geen moment en voelt het als of de tijd toch in een enorm snel tempo door onze vingers heen glipt. Maar we genieten van elk moment, van elk ogenblik, van elke ervaring en beseffen hoe bijzonder het is om te ervaren hoe het is om op zo'n prachtig eilandje te zitten. Een kleine zeepbel, waarin zich een waar paradijs bevindt. We vragen ons af hoe het leven hier is voor de lokale bevolking op de naastgelegen eilanden en hoe het is voor het personeel om hier te wonen en te werken in deze zo, voor ons, bijzondere omgeving? Voor ons is het voor nu in ieder geval een paradijs op aarde.
Nu staan de Malediven ook bekent als een waar onderwaterparadijs en ondanks dat ik alle vissen doodeng vind, besef ik dat ik deze kans niet snel meer zal krijgen. We melden ons (op mijn verzoek) dan ook maar eerst eens aan voor het 'kneuzenklasje' snorkelen. Maar we zijn zo relaxt, dat we niet gezien hebben dat we ons bij de Duitse groep hebben opgegeven. Toch komen we er aardig uit en de snorkeljuffrouw verteld ons waar we op moeten letten en welke vissen gevaarlijk zijn. Daarna gaan we op weg naar het strand, waar we ons klaar maken voor de eerste duik....en ik kan alleen maar denken aan die ene vis waar we voor moeten uitkijken als hij zijn stekel op zet. Gelukkig komen we deze niet tegen en ik ben vooral heel blij dat we zo ie zo niet zo veel grote vissen tegen komen.....wanneer het gebeurt verslik ik me toch al in m’n snorkel;-) Maar goed, we hebben leuk geoefend en een dag later gaan we met een gids mee naar het huisrif wat voor Kuredu Island ligt. Wessel is onze gids en hij verteld vooraf wat we gaan doen, wat we kunnen verwachten en dat het vooral heel mooi gaat worden. Kijk, duidelijkheid....daar houd ik van! Ondertussen heb ik bedacht dat ik me gewoon lekker in het midden van de groep moet positioneren....dan ben ik in ieder geval goed beschermt;-) Het huisrif is echt prachtig en na 10 minuutjes kan ik ook echt genieten van alles wat er onder water te zien valt. Wessel is mijn new-best-friend en ik blijf dicht bij hem in de buurt. Hij wijst ons op de meest mooi gekleurde vissen...sommige wel meer dan een meter lang en tevens zien we ook nog een paar hele grote roggen onder ons door zweven. De rust onder water is weldadig en ik ga me dan ook steeds meer op m’n gemak voelen. We besluiten uiteindelijk om een dag later mee te gaan met de boot (en Wessel;-) naar 2 andere mooie riffen in het atol. En deze middag wordt dan ook weer een geweldige ervaring, waarin we prachtig gekleurd koraal zien, vissen in kleuren die we niet eens kennen, kreeften verstopt onder rotsen en een koraalrif wat op 3 meter afstand van het strand van een verlaten eilandje gelijk een enorme diepte in gaat. Het is echt een waar onderwater paradijs en ik ben blij dat we toch zijn gaan snorkelen....totdat ik onder een groot stuk tafelkoraal iets monsterlijks zie liggen....2 grote, in mijn beleving gevaarlijke ogen, kijken me aan. Het lijkt wel een soort rotsachtig beest van minstens 1,5 meter groot....en ik kan maar 1 ding bedenken....met een paar grote slagen met mijn vinnen zwem ik weg.....en doe gewoon alsof ik het niet gezien heb. Even later zie ik Fred heel genietend en spelend met de onderwatercamera achter mij aankomen. Hij heeft niets groots gezien, alleen een schattige kleine Nemo tussen het koraal....het bevestigd mijn techniek; als je het niet ziet, is het er gewoon niet!

Aangezien relaxen de hoofdactiviteit hier op het eiland is, laten we ons in de Spa verwennen met een Balinese ontspanningsmassage. We hebben gekozen voor de him&her variant en we worden dan ook te gelijk in een ruimte gemasseerd. Deze ruimte is prachtig, sfeervol ingericht met kaarsen en verse bloemen en op de achtergrond klinkt een heerlijk kabbelend muziekje....naast Fred z'n lichte gesnurk...hij is in ieder geval super ontspannen. De tijd gaat natuurlijk veel te snel en na 1,5 uur worden we rustig wakker gemaakt met een kopje kruiden thee en een fles champagne. Die laatste besluiten we te bewaren voor de laatste avond op het eiland.

En wanneer op die laatste avond de zon ondergaat zoeken we een mooi plekje uit op het strand en genieten we van het prachtige kleurenschouwspel wat zich voor onze ogen afspeelt...het vergoed de zeer slechte bubbels....welke we na een toost en 2 zipjes uitschenken over het eiland;-) Het mag de pret en het romantische moment niet drukken! Later die avond wacht ons bij het diner ook nog een mooie verrassing, als de ober onze tafel prachtig aangekleed heeft met tropische bloemen. Een liefdevol einde van een heerlijke tijd in dit kleine paradijsje!

Dan volgen er nog 2 behoorlijke reisdagen met in totaal wel 5 vluchten....het is even gedaan met niets moeten en alles mogen en woensdagochtend om 8.30 uur verlaten we met het watervliegtuig Kuredu Island. En hadden we al eerder 6 monstertjes en een zeer slecht ruikende man om ons heen in het vliegtuig....deze keer is het de achterbuurman die na een half uurtje zijn gebakken eieren met spek en worst voor de 2e keer ziet langskomen. En in een heel klein vliegtuigje met 12 passagiers kan niemand daar om heen;-( Gelukkig landen we na een uurtje op het watervliegveld van Male....en halen we allemaal opgelucht frisse adem! Na een bakje thee op het vliegveld van Male, vliegen we in 2 vluchten van een uur, verder naar Colombo in Sri Lanka. Hier zijn we inmiddels helemaal het spoor bijster qua tijdszone waar we in leven. Afgaand op de knorrende maag, is het vast ergens lunchtijd en we zoeken maar weer eens een Starbucks op. Naast de Starbucks zien we een Spa zitten en aangezien we toch ruim 4 uur moeten wachten, besluiten we onszelf nog maar eens te laten verwennen. Fred gaat voor de voetmassage en ik laat mijn nek en schouders nog maar eens onderhanden nemen tijdens een stoelmassage. Een heerlijke, decadente luxe en we besluiten unaniem dat als we in de toekomst langer dan 4 uur moeten wachten met een tussenlanding we echt recht hebben op een massage;-) Fris en fruitig beginnen we aan het einde van die dag nog aan een bijna 5 uur durende vlucht naar Dubai. Hier gelukkig geen rare dingen en rond middernacht liggen we in bed in ons enorme appartement, wat ik gehuurd blijkt te hebben voor 1 nacht.....want dan heb je echt een enorme woonkamer, keuken, badkamer en slaapkamer nodig;-) We slapen er in ieder geval heerlijk en brengen de ochtend bij het zwembad door, wat laatste vitamine Z.

Na nog een frisse douche maken we ons klaar voor de laatste etappe naar huis. We snacken bij de Mac op het vliegveld, shoppen nog wat rond en horen net voor vertrek dat we geen tussenlanding in Turkije hoeven te maken....een fijn einde van echt een geweldige vakantie!
En natuurlijk was het wel meer dan een geweldige vakantie; het was een onvergetelijke verjaardag, waarbij Fred een droom van mij heeft waar gemaakt met een vakantie naar de Malediven (waar hij gelukkig zelf ook enorm van heeft genoten;-). De mooie mijlpaal van mijn 40ste verjaardag, die we samen zo bijzonder gevierd hebben. Maar ook de paar dagen in Dubai waren de moeite waard en zorgde voor een enorm contrast van compleet losgeslagen gekte in Dubai tot volledig relaxte rust op de Malediven. We hebben genoten, zijn uitgerust (al zit Fred alweer naast me te snurken in het vliegtuig....uiteraard in de meest onmogelijke houding;-) en zijn weer klaar voor een volgend avontuur!


Liefs,

Fred & Petra