Thailand was weer top!

Na een voortvarende reis vanuit Bangkok naar Surat Thani op dinsdag, worden we opgewacht door een taxi die ons naar een tentenkamp midden in de natuur brengt. Na 1,5 uur rijden komen we in een heuvelachtig gebied terecht en hier midden in de natuur, boven op een heuvel, omringt door groene jungle ligt Discovery Camp. Het is werkelijk waar een prachtige locatie, met een geweldig uitzicht en de safaritenten staan op hoge platforms midden in de natuur. Dit is het kamperen wat we allemaal wel kunnen waarderen; een prachtig ingerichte tent, met douche en toilet en als Sandy zelfs de airco ziet, ligt ze echt dubbel van het lachen....ze kan dit reizen in stijl toch wel waarderen;-) Na een verfrissende drankje besluiten we onze vermoeide lijven weer eens te laten we verwennen en de eigenaresse van het kamp regelt dat er 4 masseurs komen. En terwijl de zon ondergaat, maken wij ons op voor ontspanning. Al schiet de spanning even in onze lijven als we zien dat een van de masseurs een ladyboy is. Sandi klaagde al een aantal dagen dat ze nog steeds geen ladyboy had gezien, terwijl wij ze overal om ons heen steeds zien lopen. We hadden afgesproken dat ik LB zou roepen als ik er een zou zien om haar te waarschuwen. Nu draait ze zich om en roept geschokt; Petra, LB? Het is uiteindelijk andere Sandy die de gelukkige is;-) Na de massages verschijnt iedereen weer zeer relaxt aan het diner. Op het terras is het zeer aangenaam, met een verfrissende bries en de sterren aan de hemel lijken zo dicht bij.

Het is uiteindelijk ook heerlijk koel slapen in de tent en we krullen ons heerlijk op onder een dik dekbed, terwijl we vanuit ons bed kijken hoe de zon de mist tussen de bergen laat verdwijnen. Na het ontbijt staat er al weer een busje klaar om ons naar ons volgende avontuur te brengen en na een uurtje rijden komen we bij de entree van Khao Sok NP. Dit is een groot meer (60 km x 30 km) wat ontstaan is toen er 30 jaar geleden een dam gebouwd is voor elektriciteit. En in en rondom dit meer zijn er grillige karsten (bergen van limestone) die het gebied een kenmerkend karakter geven. In een klein haventje stappen we over in een longtailboot en deze brengt ons in een uurtje varen naar een kleine baai waar diverse huisjes op het water drijven. Vanuit hier zullen we de komende dagen het gebied gaan verkennen en het is een magische plek om te mogen zijn. Als we zijn aangekomen, zitten we dan ook allemaal even op de stijger voor onze drijvende huisjes. Na de lunch neemt onze gids Dhang ons mee met de longtailboot naar een gebied waar een aantal bijzondere limestone formaties uit het water komen. En terwijl we daar naar toe varen genieten we van het bijzondere uitzicht en de aapjes die in de bomen aan het spelen zijn. Uiteindelijk gaat de boot voor anker en gaan wij lekker een stuk zwemmen tussen de bijzondere rotsen door. Het is heerlijk om in het water te zijn en we besluiten gewoon te doen alsof hier helemaal geen grote vissen zitten. Het werkt, want we voelen en zien niets;-) Aan het einde van de middag gaan we terug naar ons rafthouse, waar we we door de baai nog wat kayaken en zwemmen. Het is een heerlijke relaxte plek. En terwijl de zon ondergaat genieten we met elkaar op de veranda van een Engels kopje thee...met Thaise cashewnoten. Voor het avondeten worden we verrast met een enorme vis van de grill....een goed einde van 'n fijne dag. Het enige nadeel is, is dat er geen enkel contact is met de buitenwereld en ik geen flauw idee heb hoe het met manlief aan de andere kant van de wereld is. Het laatste bericht kwam van kamp 1 en dat alles nog goed ging, hopelijk is dat nog steeds zo!

Donderdagochtend gaan we na het ontbijt weer op pad met Dhang en de longtailboot en hij neemt ons mee voor een wandeling door de jungle richting een grot. Onderweg zal hij ons diverse soorten wildlife laten zien, maar we hebben nogal wat voorkeuren van wat we vooral niet willen zien. Alison heeft daadwerkelijk een fobie voor spinnen, Sandy haat bloedzuigers en ik...ik heb eigenlijk helemaal geen behoefte om enig beest te zien. Dhang begrijpt het allemaal niet echt en vindt ons vooral vreemd....even later zit hij dan ook met een tak in een donker hol te wroeten, zodat hij ons een vogelspin kan laten zien. Alison loopt gewoon weg en wij halen opgelucht adem als er niets gebeurd. Na een wandeling van een uurtje komen we aan bij een soort lagune en hier ligt een bamboeraft klaar om ons naar de overkant te brengen, waar de ingang van een grot is. In de grot zijn vele stalacmieten (pilaren ontstaan door druipwater) te zien, wat zeer bijzonder is, omdat het meestal stalactieten (hangende druipstenen) zijn. Dhang geeft ons uitleg over de diverse soorten steen en na een kleine rondleiding gaan we met het bamboeraft terug naar de overkant van de lagune. Hier wandelen we weer terug door de jungle naar onze longtailboot en onderweg weet Dhang nog een vliegende salamander te vangen. Tevens kunnen we een paar rode bananen eten en die smaken veel lekkerder dan de gele. Inmiddels is het lunchtijd geworden en Dhang brengt ons met de longtailboot naar een ander drijvend rafthouse en hier staat een heerlijke lunch voor ons klaar. Een kokosnootcurry met zoete aardappel en wortel, gegrilde vis en roergebakken groente. We eten onze buikjes vol en na het eten is het dan ook tijd om te relaxen. We pakken 4 grote, ronde banden en duiken vervolgens het water in. Wel een uur lang dobberen we zo rond op het water en maken ons vooral zorgen hoe we straks zo elegant mogelijk uit deze banden kunnen komen. Alison voorziet al dat de band waarschijnlijk rond haar kont blijft zitten. En dat klopt precies als ze heel elegant via het trapje het water uit wil klimmen;-) Sandy en ik laten ons maar uit de band vallen, omdat wij zeker hetzelfde probleem zullen hebben. Neemt niet weg dat het heerlijk relaxen was op het water en dat we een aantal mooie gesprekken hebben gehad over relaties, mooie leren schoenen, werk, kaas en wijn...we blijken van alle markten thuis te zijn;-) Uiteindelijk keren we terug naar onze eigen rafthouse en hier zwemmen en kletsen we nog wat verder. Tevens besluiten we een buitendouche te nemen met een emmer water op onze veranda's. En net wanneer we lekker aan het poedelen zijn, komen er 3 longtailboten aan gevuld met Russen.....t is gedaan met onze rust! Maar gelukkig valt het uiteindelijk reuze mee en zijn wij het meest luidruchtige stel dat maar zit te kletsen en te lachen.

Na een korte nacht, gaan we vrijdagochtend al om 6 uur op pad voor onze Morning Mist Safari. Er is weinig mist te zien en ondanks dat we heel veel Gibbon apen horen zien we er niet 1. Wel zien we wat andere soorten, maar een uitgebreide safari is het niet. Wel is het een heerlijk moment van de dag om op het water te zijn, zeker wanneer de zon boven de karsten uitkomt. Terug bij het rafthouse zijn er voor ons nog wat leftovers van het ontbijt, wat de Russen hebben achtergelaten. We doen het er maar mee. Na het ontbijt brengt Dhang ons terug naar de haven, waar we afscheid nemen. Terug in de bewoonde wereld, werkt ook mijn telefoon weer en ik ben blij als ik van Krijna bericht krijg dat de mannen nog steeds erg goed gaan en als alles zo doorgaat, dat zij dan zondag voor de toppoging gaan. Zo ontzettend fijn om te horen dat alles nog goed gaat!
En met dit bericht reizen we verder naar Koh Yao Noi, een klein en niet toeristisch eilandje op een uurtje varen van het over ontwikkelde Phuket. Zo dicht bij elkaar maar toch totaal verschillende werelden. n Klein houten bootje brengt ons naar het eiland en hier nemen we een jeep naar het kleine paradijsje waar we de komende dagen zullen verblijven. Sabai Corner ligt op een soort grote rotspunt, tussen 2 stranden in geklemd. Het resortje bestaat uit een aantal verschillende bungalows, de een nog leuker dan de ander. Er is wat gedoe over de 2 bungalows die we gehuurd hebben, want er is een 3-persoons bungalow en daarnaast een huisje waar 1 persoon kan slapen. In eerste instantie lijkt het zeer ongezellig, maar Alison is al een aantal dagen zeer verkouden en we besluiten dat het wel mooi uitkomt dat zij de komende nachten alleen gaat slapen;-) Zodat wij alle rust hebben om te slapen en dat zij naar hartenlust kan hoesten! Natuurlijk worden er over en weer grappen overgemaakt, maar uiteindelijk is iedereen blij met deze oplossing....de echte vakantie kan beginnen!

En de dagen op het strand gaan dan ook in een zeer relaxt tempo aan ons voorbij. We lachen veel, hebben goede gesprekken, genieten van heerlijke Thaise curries en ontdekken een zeer ervaren en geschoolde masseuse. Kortom, alle ingrediënten voor een paar dagen op en top ontspannen. De enige inspanning die we leveren is een rondje fietsen over het eiland, maar ook dit doen we in een rustig tempo. Zeker wanneer we tot 2 keer toe een flinke heuvel moeten beklimmen. Het zweet druipt van onze luie lijven....en we voelen ons net als Fred, hard werkende in de bergen;-) Het is overigens fijn om te zien dat iedereen hier ontzettend meeleeft met Fred zijn beklimming en bijna net zo als ik uitkijkt naar het verlossende bericht. Sandy heeft tijdens haar pedicure haar nagels speciaal oranje laten lakken en ik heb inmiddels een oranje theemok gekregen. Wanneer zondag op maandagnacht het bericht binnen komt dat Fred en Peter op de top van de Aconcagua staan, gaat er dan ook midden in de nacht een gejuich op in ons huisje aan het strand. En iedereen kan niet wachten om meer details te horen. Die komen later als Fred mij met de satelliettelefoon belt en het raar om hem te horen, zo ver weg en zo dicht bij. Hij klinkt vermoeid en onder de indruk van de enorme prestatie die hij geleverd heeft. Ik kan niet wachten om hem uitgebreid te spreken maar dat moet nog even wachten. Maar wat is het ongelofelijk gaaf dat hij deze grote droom met zijn broer waar heeft kunnen maken.

Na een paar dagen genieten op dit rustige en liefelijk eiland, reizen we woensdag terug naar Bangkok en ook deze reis gaat zeer voortvarend. Aangekomen in Bangkok worden we opgehaald door Rosie, een oude vriendin van Sandy uit Amerika. Rosie is in de jaren 60 via het Vredes Korps in Thailand terecht gekomen, daar uiteindelijk getrouwd met een Thaise man en altijd in Bangkok blijven wonen. Inmiddels is ze halverwege de 70 en runt ze een zeer respectabele internationale school in Bangkok. Haar man is een aantal jaar geleden overleden, maar Thailand is haar thuis en vaderland. Sandy zal bij Rosie logeren en wij zullen de laatste dagen in Bangkok genieten van een luxe 5-sterren hotel. En luxe is het gelijk als de prive-chauffeur van Rosie ons naar het hotel brengt. Onderweg zetten we Rosie en Sandy af bij een Italiaans restaurant waar zij door andere vrienden zijn uitgenodigd voor een diner. Wij zijn blij dat wij voor vanavond geen verplichtingen hebben. Aangekomen in het Anatara Hotel wordt het niveau qua luxe nog eens opgevoerd als we een upgrade krijgen naar een Skylounge suite op de 34e etage van dit prachtige hotel...het is echt thuiskomen;-) Als we onze suite en het uitzicht goed bewonderd hebben, besluiten we de verwennerij nog maar lekker door te zetten en gaan we dineren bij het Zoom restaurant op de bovenste etage van het hotel. Het is zalig om hier in de openlucht op het dakterras, op de 40ste etage, te genieten van het fenomenale uitzicht over sprankelend Bangkok. En om Fred zijn enorme prestatie te vieren kiezen we voor een heerlijke steak, vergezeld met een fles Argentijnse Malbec wijn...mijn prinsessenhart klopt er weer vrolijk op los!

Donderdag wacht ons een bijzondere dag want Rosie heeft ons uitgenodigd voor een lunch bij The Brittish Club van de Ambassade. Maar eerst komt Sandy naar ons toe en brengen we in de ochtend nog een bezoek aan China Town, waar op dat moment het Chinese Nieuwe jaar wordt gevierd. Alles is uitbundig versiert, de kleur rood voert in alles de boventoon en het is een gekkenhuis wanneer we daar rondlopen. Het is leuk om hier weer even te zijn maar het contrast is enorm als we rond 12 uur het park inkomen waar The Brittish Club gevestigd is. In het midden staat een groot, statig Engels landhuis uit 1910 en daarom heen strak gemaaide, groene grasvelden met bloemenborders. Een aantal tennisbanen, een groot zwembad en diverse andere sportmogelijkheden zorgen ervoor dat vele expats elkaar hier op ontspannen en relaxte wijze kunnen ontmoeten. Rosie zit ons in de tuin al op te wachten en neemt ons mee naar de private diningroom van de club. Even later komen er nog 2 Amerikaanse vriendinnen van haar bij (zij wonen ook al jaren in Bangkok) en inwendig moet ik even om mezelf lachen....in welke wereld ben ik nu weer terecht gekomen;-) We worden verwend met een uitgebreide 3-gangen lunch en Alison, die uit Wales komt en inmiddels al 2 jaar in Jakarta woont geniet vooral van een aantal zeer Engelse gerechten. Ik laat me verrassen met een broccolisoep op Oosterse wijze, een sublieme salade met krab en pommelo en een crème brulee met rabarber. En natuurlijk wordt er gin-tonic gedronken;-) Het is bijzonder om dit te mogen meemaken en deze nieuwe en inspirerende vrouwen te kunnen ontmoeten. Wanneer de middag al bijna om is, neemt Rosie ons mee naar een aantal winkels waar ze prachtige stoffen, tassen en accessoires verkopen. We shoppen er allen vrolijk op los en wanneer we klaar zijn, brengt de privé-chauffeur ons in een geblindeerd auto naar een volgende winkel, terwijl hij onze aankopen keurig voor ons opbergt...ik voel me een soort van Goois meisje in Bangkok;-) Als laatste stoppen we bij een traiteur waar we een aantal heerlijke kaasjes en een fles rode wijn kopen voor ons diner van vanavond. Rosie zorgt er voor dat we weer keurig bij ons hotel worden afgezet en we bedanken haar hartelijk voor deze bijzondere dag en geweldige momenten. Sandy gaat met Rosie mee naar huis en Alison, Sandi en ik ploffen uitgeteld op de loungebank in onze suite. We moeten allemaal lachen om de bijzondere en eigenlijk hele rare dag die we gehad hebben. Terwijl we alle drie onze heerlijke badjassen van het hotel aanhebben, genieten we met kaas, wijn en uitzicht over Bangkok na van deze bijzondere dag!

De laatste dag gaan Sandi en Sandy met een vriend van Rosie nog op pad naar een floating market buiten Bangkok. Victor neemt ze mee naar zijn geboortehuis en laat ze daar kennismaken met het leven rond de kanalen en de drijvende markten. Alison en ik doen het wat rustiger aan, want wij reizen beide vannacht terug naar huis. We genieten eerst van een uitbundig ontbijt op het terras van de Skylounge op de 37ste etage van het hotel. Vers gebakken wafels met bosvruchten en allerlei heerlijkheden die je maar kan bedenken, zorgen er voor dat we onze buikjes weer vol eten. Daarna nemen we een taxi (de privé-chauffeur is vandaag met Sandy en Sandi mee...helaas;-) naar een van de grote shoppingmalls, waar we nog wat laatste inkopen doen. Rond de middag zijn we weer terug bij het hotel, waar we nog genieten van wat zonneschijn bij het zwembad....hier moeten we weer een poosje op teren! Rond 2 uur zijn Sandy en Sandi weer terug en met elkaar genieten we nog van een laatste lunch bij een Royal Thai Cuisine restaurant....en geheel in stijl worden we door de privé-chauffeur hier weer afgezet. Dit went wel heel erg snel;-) Helaas moeten we na de lunch wel afscheid nemen van Sandy en Alison. Sandy reist zondag samen met Rosie verder naar Myanmar en zij gaat nu terug naar het huis van Rosie. Alison vertrekt met een taxi naar het vliegveld voor haar vlucht naar Jakarta en het is bijna onwerkelijk om afscheid te nemen. Het was zo een bijzondere en geweldige vakantie met elkaar, dat we nog niet beseffen dat het voorlopig wel weer even gaat duren dat we elkaar weer zien. Terug in het hotel besluiten Sandi en ik ook onze laatste uren in Bangkok met elkaar maar in stijl door te brengen. En op het dakterras van het hotel, genieten we op een enorme loungebank van een mooie zonsondergang en een paar glazen heerlijke wijn....een top einde van een top vakantie!! Na een heerlijk bad neem ik afscheid van Sandi, aangezien zij nog 1 nachtje blijft. Ik vertrek om 22 uur naar het vliegveld waar ik m’n laatste Thaise Baths uitgeef aan nog een laatste massage.....ik kan er weer even tegen!

En terwijl ik dit schrijf en even naar buiten kijken, zie ik de besneeuwde bergen van het Kaukasus gebergte en moet uiteraard denken aan Fred. Nog een paar dagen en dan kunnen we elkaar weer echt zien en spreken. Ik kan niet wachten om zijn verhalen te horen....en op een of andere manier heb ik het gevoel dat hetzelfde Kaukasus gebergte waar ik nu over heen vlieg zo maar een gespreksonderwerp zou kunnen zijn;-)
Ik heb in ieder geval weer genoten om even weer 'thuis' te zijn. Genoten van een warm weerzien met bijzondere vrouwen, genoten van alles wat ik de afgelopen weken weer heb mogen beleven, mogen doen en mogen meemaken. Maar het is ook weer fijn om naar ons andere thuis te gaan en hopelijk Fred weer snel in mijn armen te mogen sluiten!

Liefs,

Petra

Ps. Fred heeft beloofd ook een dagboek bij te houden, dus hopelijk de komende dagen meer nieuws en foto’s van zijn kant!