Noorse avonturen op zijn best!

Hier eindelijk een teken van leven uit Noorwegen...en gaan jullie er maar lekker voor zitten, want met een eigen laptop zijn de verhalen nog langer dan anders....maar wat is het fijn om zo lekker aan de keukentafel van onze hytte te kunnen internetten.....dus snel terug naar vorige week zondag, toen wij vol goede moed vertrokken naar Noorwegen!



De techniek staat voor niets en terwijl wij loom heen en weer deinen op de Stena Saga, schrijf ik voor het eerst in mijn digitale dagboek! Momenteel zitten we heerlijk op de ferry van Frederikshaven naar Oslo en vervolgen wij op relaxte wijze onze reis naar Noorwegen. Een reis die in de vroege zondagse uren al van start ging in een zeer regenachtig Katwijk. Gelukkig hadden wij op zaterdagavond de auto al ingepakt en waren het alleen de laatste dingen die we tussen de grote regendruppels door nog in de auto moesten zetten. Om even over 5 vetrekken we dan ook en rijden wij, ondanks de regen, in record tempo richting Duitsland. Terwijl we de grens passeren laten we de regen letterlijk achter ons en rijden we de zon en de vrijheid weer te gemoed. En die vrijheid, daar blijven wij altijd wel naar verlangen.

Na ruim 3 uur toeren ruilen we van beurt, maar niet nadat we auto en onszelf van brandstof hebben voorzien. Langs de Duitse autobahn genieten we van een lekkere picknic met uiteraard bruin brood met pindy pindy....ons favoriete vakantieontbijt. Fred stapt vervolgens achter het stuur en begint na een paar uurtjes doezelen, fris en vol zin om te scheuren over de Duitse autobahn aan zijn rit. Maar helaas, even voor Bremen belanden we in een file. Op de radio horen we dat dit een file van 6 km is, en we gaan er maar eens lekker voor zitten. We grappen en grollen wat over en weer, maar naarmate we langer stil staan...en dus echt stil staan....worden wij in de auto ook steeds stiller. En elke keer als we weer een paar meter kunnen opschuiven, turen wij steeds hoopvol naar het einde van de file. Maar deze laat helaas nog heel lang op zich wachten. Door wegwerkzaamheden tussen Bremen en Hamburg (over een lengte van 72 km?!) moeten 3 banen uiteindelijk terug naar 1 baan. Wanneer we ruim 2 uur later uiteindelijk bij het punt zijn waar we op 1 baan verder kunnen, staat mijn blaas letterlijk op knappen. Uiteraard is er in geen velde of wegen een plekje te vinden om te plassen en uiteindelijk zoek ik mijn heil in een mooi zwart/rose plastic tasje van ICI Paris. Na al dat reizen door vele landen, met de daarbij behorende vele verschillende wc's....of plaatsen waar je je behoefte kan doen (varierent van een afgeknipte plastic fles tot achter een grote rots op Everest Base Camp....waar ik om mij heen goed kon opmaken dat vele mij hier waren voor gegaan)...hurk ik heel behending voor mijn stoel in de auto en laat mijzelf opgelucht leeglopen. Ondertussen glimlach ik nog even lief naar de man die boven op het viaduct staat wat we passeren en het spreekwoord "wie kent je gat in een andere stad" krijgt hier een hele letterlijke betekenis!
Nadat Fred zijn rit van 3 uur erop zit, hebben wij na samen na 6 uur rijden nog geen 400 kilometer gereden. Niks scheuren dus voor Fred, maar al die tijd zijn koppeling in trappen in plaats van het gas pedaal! Een snel rekensommetje leert ons vervolgens dat wij met nog ruim 600 kilometer te gaan waarschijnlijk toch laat in de avond pas gaan aankomen in Frederikshaven....het is maar goed dat de tennispartij van zaterdag in verlies eindigden, anders hadden we zelfs de boot maandagochtend nog kunnen missen. Marieke en ik hebben afgelopen week aan het Open toernooi van onze tennisvereniging deel genomen en op zaterdagochtend wonnen wij toch wel verrassend de kwart finale. Dit betekende dat wij zaterdagmiddag de halve finale moesten spelen, en bij winst in de halve finale dus op zondagochtend de finale. Nu zouden Fred en ik op zondagochtend vroeg vertrekken naar Noorwegen, dus daar moesten we toch nog wel even goed voor overleggen. Maar Fred vindt dat je altijd moet spelen voor de winst, dus wanneer Marieke en ik de halve finale zouden winnen, dan zouden Fred en ik op zondagmiddag pas vertrekken naar Noorwegen. Aangezien onze boot van Frederikshaven naar Oslo pas op maandagochtend zal vertrekken, hadden we nog wat extra tijd. En de overnachting die wij in Frederikshaven geboekt hebben, koste ook niet de gehele wereld. Maar na een zeer spannende halve finale, trokken wij in de 3e set toch net aan het kortste eind. En met al die regen op zondag had het nog maar de vraag geweest, wanneer we de finale hadden kunnen spelen...en hoe laat wij dan pas hadden kunnen vertrekken...maar dat is allemaal hadden! Ondertussen zijn wij gewoon lekker op weg naar Frederikshaven in Denemarken.
Gelukkig verloopt de verdere reis zeer voorspoedig en nadat wij rond half 4 Denemarken bereiken, komen we uiteindelijk om 19.00 op Nordstrand Camping in Frederikshaven aan....en dat terwijl de lucht inmiddels strak blauw is en de zon prachtig schijnt! We checken in bij de receptie en niet veel later staan we voor onze schattige houten hytte. Een knus klein huisje met 2 stapelbedden, een keuken unit en een kleine veranda. Al zittende in het zonnetje op onze veranda, genieten we van een heerlijke salade en laten de 14 uur lange reis achterons. Na het eten gaan we lekker nog even wandelen, want zo lang zitten is niet echt bevoordelijk voor de oude spieren! We wandelen door een stuk bos en uiteindelijk komen we uit in de jachthaven. Hier liggen schattige, kleine houten vissersbootjes en ik krijg even een deja vu naar vroeger. Heel lang geleden toen ik nog een klein, rond en blond meisje was, ben ik een aantal keer met mijn ouders in Denemarken op vakantie geweest. En elke keer als mijn vader (visserman...vandaar!) een bord "havn" zag staan, dan volgde hij automatisch het bord haven. Heel wat haventjes (en bijbehorende vissersbootjes) hebben we zo gezien en nu loop ik 25 jaar later samen met Fred in zo'n leuk haventje. Om de haven heen staan allemaal kleine houten zomerhuisjes in schilderachtig rood en wit gekleurd. En terwijl de zon langzaam daalt, lopen wij nog even over het strand en de pier, waar een aantal vissers hun hengel hebben uitgegooid. Na een uurtje struinen, komen we weer terug in ons eigen hutje waar we na een kopje thee heerlijk knus ons slaapzakje in duiken. Fred heeft geen 5 seconde nodig om voluit te gaan liggen snurken en ook bij mij gaat langzaam het lichtje uit....al stond dat vandaag toch op een heel laag pitje en heb ik tijdens het rijden, regelmatig flink en vals moeten zingen om wakker te blijven! Met dank aan de Ipod en onze Volendamse vrienden;-))


Maandagochtend wordt ik al vroeg wakker terwijl buiten de regen op het dak klettert. Het is 5 uur, geen werkdag, het regent...dus draai ik me dan ook nog eens heerlijk om. Om half 7 gaat de wekker en worden we langzaam wakker. Onze eigen reis-waterkoker zorgt voor een heerlijk bakkie en de Nederlandse bruine boterham smaakt ook nog prima, ondanks dat deze niet meer vers is. Na het ontbijt ga ik maar als eerste douche en daar hoef ik niet ver voor te gaan. Buiten regent het zo ontzettend hard, dat ik me met gemak kan inzepen op de veranda en in de regen kan afspoelen. Maar de voorkeur gaat toch uit naar wat privacy en een heerlijke warme douche. Met mijn regenponcho en flipflaps aan ga ik door de koude douche op weg naar de warme. Alles ziet er prima uit in het sanitair gebouw en ik heb een grote badkamer inclusief dubbele douche en toillet tot mijn beschikking. Na mij gaat Fred nog even douche en klokslag half 9 vertrekken we richting de ferry. We tanken nog even snel, zodat we vanavond in Noorwegen gelijk on the road kunnen en niet veel later kunnen we direkt de boot al op rijden. De regen van zo even verlaat langzaam Denemarken om op weg te gaan naar Noorwegen en in het zonnetje wachten wij boven op dek tot de boot vertrekt. De kapitein stuurt het enorme schip de haven uit en wanneer we koers zetten naar Noorwegen verkennen wij het 11 verdiepingen tellende schip. Uiteindelijk belanden we in de Forza Bar waar wij ons intstaleren voor de dag. We hebben een heerlijk zitje bij het raam en ondertussen doen we ons te goed aan koffie met taart en broodjes met tonijn....als dit een voorbode is voor Noorwegen, dan hoor je mij niet klagen. De bar bevindt zich tussen de taxfree shop (met heel, heel veel chocola....en bier) en de parfumerie. De hele dag kunnen we lekker mensen kijken terwijl we ondertussen buiten de buien zien langtrekken die ons vanmorgen ook al passeerde. Het maakt de overtocht er niet minder relaxt op en terwijl Fred lekker al zijn voetbalbladen leest, ga ik lekker met mijn laptop spelen.....dit is echt zo fijn!
De dag gaat ontzettend snel voorbij en nadat we nog een licht diner van smorrebrod met garnalen hebben genoten gaan we het laatste uurtje nog even lekker naar buiten om uit te waaien en te kijken naar het Oslofjord waar we langzaam binnen varen. Aan beide kanten van het fjord liggen schattige houten huizen tegen de berghelling aan, in de meest mooie kleuren rood, geel en blauw. Uiteindelijk krijgen we de haven in zicht en niet veel later rijden we al de boot af en zijn we eindelijk in Noorwegen. En geheel in stijl worden we door een enorme regenbui verwelkomt. Het water komt daadwerkelijk met bakken uit de hemel en we hopen dat dit geen voorbode gaat worden voor de komende weken. Maar vanavond slapen we gelukkig niet in de tent....dus geen geploeter in dit natte weer om de tent op te zetten. We gaan op weg richting Geilo, een groot ski-oord wat halverwege Oslo en Bergen ligt. We hebben dus nog wel een aardige rit voor de boeg, maar het landschap om ons heen laat zich van zijn beste kant zien....glooiende groene heuvels, uitgestrekte velden en langgerekte meren met daarboven miste wolkenvlarde. Het is een genot om te rijden, ondanks de bochtige slinger weg, maar we vorderen lekker en om even over 10 komen we al in Geilo aan. Hier vinden we al snel het huisje waar Marco, Conny, Guido en Sven logeren. Ook dit is weer een plaatje....een dikke laag gras op dag en alles van hout. Binnen staat de koffie al te pruttelen en we worden warm ontvangen. En om het nog warmer te maken, gaat uiteindelijk ook de openhaard nog aan en zitten we tot laat in de nacht nog bij te kletsen. Maar na enen gaat uiteindelijk toch echt het licht uit, want we hebben er allemaal een lange dag op zitten. Want Marco en Conny zijn vandaag helemaal vanuit Gotenborg komen rijden, waar zij met de nachtboot vanuit Kiel waren aangekomen.



Uiteraard hebben we allemaal fantastisch geslapen en als we om 8 uur wakker worden, probeerd de zon al aardig door de wolken heen te komen. We ontbijten gezellig met zijn allen aan de grote tafel in de keuken en doen ons te goed aan lekker vers gebakken Noors brood. Ondertussen maken we plannen voor vandaag en we besluiten met zijn alle een mooie, maar pittige wandeling in de buurt van Geilo te gaan maken. Met de auto rijden we over een mooie grindweg door de bergen richting Prestholtsetter. Hier parkeren we de auto en beginnen aan een 4 uur duurende wandeling. De route begint prachtig met uitgestrekte bergweide, waar hier en daar schapen en geiten grazen. Onderweg moeten we vele kleine riviertjes oversteken en niet veel later, komen we ook al een flinke sneeuwvlakte tegen. Als Conny en ik bijna bij de sneeuwvlakte staan, staan de 4 mannen natuurlijk al klaar met sneeuwballen en we worden flink bekogelt. Dat hadden we natuurlijk kunnen verwachten! Ondertussen rusten we zo nu en dan uit en doen ons te goed aan koffie en stroopwafels. Uiteindelijk komen we bij een enorme kloof, waar met grof geweld een behoorlijke waterval naar beneden dendert. Hier gaan wij langs omhoog en langzaam maar gestaag vinden we onze weg over de enorme rotsblokken. Na ruim een uur klimmen en klauteren komen we in een wat grotere kom en voor ons ligt een enorme gletsjer. Aan de zijkant van de gletsjer liggen een aantal grote sneeuwvlaktes op ons te wachten, waar we overheen moeten klauteren. Fred is vooruit gegaan en in geen velden of wegen meer te bekennen en Marco en Conny doen het rustig aan en lopen een eind achter ons. Samen met Guido en Sven vind ik mijn weg om hoog, maar uiteraard niet zonder vallen en opstaan. Wij hebben in ieder geval de grootste lol en ondanks dat Sven geen profiel meer onder zijn schoenen heeft en zijn voeten doorweekt en koud zijn, bikkelt hij lekker naar boven. Daar wachten wij op Marco en Conny, die moeite hebben met de steile helling waar ze overheen omhoog moeten. Als ik ze vraag of ze het nog steeds leuk vinden, krijg ik een kort en krachtig antwoord...dat zegt voor nu genoeg;-)
Uiteindelijk klimmen we met zijn alle naar de top, waar we ademloos (letterlijk en figuurlijk) om ons heen kijken. Grote vlakke toppen, met dikke pakken sneeuw en hier en daar een klein smeltwater meertje, de natuur is weer heel bijzonder en lijkt op niets wat we ooit eerder gezien hebben. Uiteraard maken we met zijn alle nog een mooie topfoto en beginnen na een verlate lunch vol goede moed aan de afdaling. Nadat we eerst over een grote puinbak hebben gelopen, belanden we bij een aantal uitgestrekte sneeuwvelden waar we met veel plezier, gelach en getuimel naar beneden glijden. Uiteindelijk komen we weer bij het einde van de kloof en hier wacht ons nog een gevaarlijke en pittige laatste afdaling naar beneden. Gelukkig komen we allemaal weer veilig bij de auto aan, en rijden we uiteindelijk terug naar het huisje. Hier gaan Guido en Sven nog even een duik in het zwembad nemen en wij nestelen ons nog lekker even in het zonnetje met een borrel en een nootje....een topdag met een goude randje! s'Avonds eten we met zijn alle gezellig Mexicaans en nadat we allemaal ons buikje hebben volgegeten duiken we allemaal moe maar voldaan ons bedje in!



Wanneer we wakker worden, schijnt het zonnetje ons al helemaal het bed uit. En dat terwijl vandaag slecht weer voorspeld is. Wij klagen niet en gaan lekker ontbijten met vers gebakken brood, wat Conny en Marco bij het hotel hebben gehaald. Wij hadden al zitten grappen dat ze gewoon even bij het restaurant naar binnen moesten lopen om daar een ontbijtje voor ons allemaal te scoren! Maar zij hebben keurig bij de receptie een heel mooi brood kunnen krijgen! Na het ontbijt besluiten we met zijn alle richting Flam te rijden waar we met de FlamBana een ritje met de trein gaan maken over een spectaculair bergspoor. De trein gaat over een lengte van 20 kilometer ruim 800 meter omhoog en onderweg zijn er vele grote en lange watervallen te zien. Maar niet alleen de treinreis is spectaculair, ook de weg er naar toe is prachtig in zijn woestheid en grilligheid. We rijden langs lang gestrekte smeltwater meren en overal om ons heen liggen nog sneeuwvelden. En wanneer we al stijgende de boomgrens gepasseert zijn, is het vooral veel groen en weelderig mos wat de aarde groen kleurt. En de kleurenpracht wordt compleet gemaakt door allerlei schattige houten rode hytte met dikke plakken gras op het dak. Aangezien we niet heel hard kunnen rijden is het echt een genot om onderweg te zijn en zo nu en dan stoppen we even voor een mooi kodak-moment. Aan het einde van de rit voert de weg ons nog door een 10-tal tunnels, varierent in lengte tot wel 5 kilometer lang. Uiteraard niet recht toe recht aan, maar vooral met veel bochten en smalle buizen. Toch halen we zonder kleerscheuren Flam, een klein dorpje wat aan een van de uitlopers van het Sognefjord ligt. Het dorpje is niet groot en er wonen maar 500 zielen, maar de treinreis met de FlamBana zorgt er voor dat Flam groots op de kaart van Noorwegen staat staat. Wanneer we aankomen rijden ligt er een cruiseschip voor de kade en in het grote fjord lijkt het maar een klein dobberbootje. Maar wanneer we het dorpje binnenrijden blijkt het toch een enorm schip te zijn. Op de kade is het een drukte van jewelste met mensen die van boord komen en gaan. Ook grote groepen Japanners bevolken de kade en het lijkt erop dat de Japanners de gehele reis wel een groot kodak-moment vinden. We kopen eerst een kaartje voor de trein en gaan daarna lekker eten. Aangezien het een lange dag gaat worden besluiten we voor een warme lunch te gaan en hoe kan dat beter dan met Noorse gehaktballetjes met cranberrysaus en zuurkool. Buiten in het zonnetje eten we onze lunch op, maar we zitten wel krampachtig op onze picknic tafel, want bij elke beweging drijgt deze in elkaar te zakken. Toch overleven we de lunch en even later zoeken we een mooi plekje in de trein op. Niet veel later vertrekt de trein en de route onderweg is prachtig. Overal waar je kijkt komen watervallen naar beneden en boven op de randen van de bergen liggen nog hele dikke plakken sneeuw. Ook staan er her en der weer Noorse hytte in de weide en met alle paarsen bloemen die op dit moment bloeien is weer een sprookjesachtig gezicht. Helaas begint het boven bij het keerpunt van de trein net te regenen en we blijven netjes in de trein zitten. Na 10minuten gaan we weer terug naar beneden, nadat er een aantal mensen de trein verlaten heeft en overgestapt zijn op de trein naar Bergen. Beneden in het dal is het inmiddels een stuk rustiger, maar het is dan ook al aan het einde van de middag. Wij drinken nog even een bakje koffie, om onszelf moed in te drinken voor de reis terug naar Geilo. Maar ondanks dat we dezelfde weg terug gaan, zien we toch weer vele andere mooie vergezichten en omdat het inmiddels wat meer bewolkt is geworden en af en toe even regent zien de luchten er wel zeer dramatisch uit. Terug in onze berghytte in Geilo gaan we eerst lekker soep met brood eten en er ontstaat grote hilariteit aan tafel wanneer Marco de prullebak in duikt om nog wat broodkorsten op te duiken. Net voor het eten hebben wij vers brood gesneden en de laatste korsten van het brood van die ochtend weg gegooid. Maar de mannen hebben zo een trek, dat het verse brood al snel op is. En aangezien het "oude" brood in een zakje boven op de prullenbak ligt, aarzelt Marco niet.....maar Guido en Sven griezelen bij de gedachte en zijn gelijk uit gegeten. Na het eten gaan we nog even een potje tennisen met elkaar, en ondanks dat de jongens nooit tennisen weten zij een aardige bal te slaan. Maar dat komt waarschijnlijk door het feit dat ze beide goede voetballers zijn. In ieder geval is het een heerlijk sportief einde van een lange maar wederom mooie dag.



Na nog een heerlijk nacht slapen in een echt bed, verlaten we na het ontbijt Conny, Marco, Guido en Sven. Zij rijden vandaag door naar het Hemsedal en wij gaan de andere kant op richting Eidfjord. Het waren een aantal heerlijke en gezellige dagen, maar het is tijd om weer afscheid te nemen. We zwaaien elkaar uit en wij zetten koers naar het westen...en dus richting een aantal dikke regenwolken. Maar gelukkig valt het al met al mee en de route die we rijden is weer prachtig. Links van ons zijn het de uitgestrekte, boomloze en grillige groene vlaktes van de Hardangervida en links van ons passeren we enorme gletsjers van de Hardangerjokulen. Ook hier is weer veel sneeuw te zien en als we zo nu en dan even stoppen voor een foto, voelen we buiten pas echt hoe koud het is! Uiteindelijk komen we aan bij de enorme watervallen van de Voringfjossen en hier maken we een kleine wandeling om naar het natuurgeweld te kijken. Gelukkig piept het zonnetje er weer doorheen en dit zorgt ervoor dat er een prachtige regenboog bij de waterval staat. Ook hier worden weer vele foto's gemaakt en Fred gaat natuurlijk weer heel gevaarlijk doen om de mooiste foto te maken; op zijn buik ligt hij op een overhangende rots om naar beneden te kijken...brrr. Na dit natuurgeweld gaan we op zoek naar een mooi kampeerplekje en al heel snel vinden we een leuke camping in Ovre Eidfjord, waar we een plekje aan het meer weten te bemachtigen....op het strand, aan het fjord, met een kampeervuur voor de tent...wat wil een mens nog meer. Onze vila staat in een half uur en daarna genieten we even van een lunch met yoghurt en muesli....het valt best nog wel mee met die taartjes....al kunnen ze er hier ook wel wat van! 's Middags rijden we nog even naar het verderop gelegen Eidfjord en hier doen we wat boddschappen en komen bij een ontzettend leuk restaurantje terecht...met zelf gemaakte carrotcake! Dat kon niet uitblijven natuurlijk. En terwijl we zitten te genieten van het taartje, kijken we uit over het Hardangerfjord en het wachten is eigenlijk alleen nog maar op een groot cruiseschip wat komt binnenvaren. Na de theepauze rijden we de berg op naar Kjeasen. Dit plaatsje bestaat uit niet meer dan een 400 jaar oude boerderij boven op een berghelling en er is hier alleen te komen via een onverlichte tunnel van 3 kilometer lang. In de tunnel is maar 1 baan beschikbaar en dit betekend dat het eerste half uur van het uur open is naar boven toe en het andere half uur van het uur naar beneden toe open is....kom er maar op! Maar het uitzicht boven vanaf de boerderij is prachtig over het fjord heen en de rust is enorm. We genieten nog even van een glaasje limo bij de boerin en vervolgen na een kleine wandeling weer onze weg naar beneden. 's Avonds duiken we lekker vroeg ons slaapzakje in, ondanks dat het buiten nog heel lang licht is.



En wanneer we wakker worden en naar buiten kijken, zijn we helemaal stil. Tussen de fjorden in, boven het meer hangen grote wolken terwijl daarboven de zon erg haar best doet om alles weg te schijnen. Met zo'n uitzicht smaakt een ontbijtje toch net even wat lekkerder. Na het ontbijt gaan we op pad richting Fagerheim, waar we een mooie wandeling over de Hardangerjokulen gaan maken. De berghut, van waar we van start gaan is echt een plaatje. Rood/wit beschilderd en van binnen alles van hout, met prachtige kleurige tapijten, blauw geschilderde houten meubels en een schattig gedekte tafel met wel 8 soorten zelfgemaakte taarten....wat een feest! Dit is echt Ikea op zijn best...maar dan nog leuker! En terwijl we genieten van de meest heerlijke taartjes hebben we ondertussen een prachtig uitzicht over de woeste velden....wie wil er nu nog wandelen. Toch gaan we maar op pad voor een bijzondere wandeling. Er is niet echt een pad en we moeten zelf onze weg maar zien te vinden rondom het meer. Dit klinkt heel makkelijk, maar met veel rotsen, stukken moeras en velden met een dikke begroeide laag mos, kost het ons toch heel veel tijd om rondom het meer te lopen. Maar de rust en de ruwheid van het terrein is prachtig en ook nu passeren we zo nu en dan grote watervallen en sneeuwvelden. Halverwege de route lunchen we met een oud stuk brood en een blikje tonijn, maar het uitzicht maakt alles goed! Wat een weelde om hier te mogen zijn en te genieten van de rust en de vrijheid. We komen ook bijna niemand tegen, wat het alleen op de wereld gevoel weer helemaal compleet maakt! Wanneer we op de camping terug komen, gaat Fred hout sprokkelen voor het kampvuur en ondertussen maak ik wat te eten klaar. Wanneer het vuur brand....wat even een klus is, aangezien we geen aanmaakblokjes hebben en het hout toch wel vochtig is....genieten we lekker van een warme hap, bij het kampvuur, aan het fjord, op het strand voor onze tent....opnieuw een topdag met een goude randje!


En vandaag zijn we verder gereisd naar Bergen...en daar regent het meer dan 300 dagen per jaar...dus ook vandaag. Voor het eerst sinds we weg zijn hebben we dus regen, maar dan ook gelijk de gehele dag en in bakken te gelijk. Vandaar dat wij onze tent maar in de auto hebben laten liggen en een schattige kleine hytte hebben gehuurd in een klein dorpje net even buiten Bergen. Dus laat maar vallen die regen, wij zitten droog, hebben draadloos internet, lezen ons een slag in het rond en genieten van een heerlijke relax dag! Morgen gaan we naar Bergen toe en de komende dagen daarna gaan we richting het noorden van Noorwegen voor hopelijk nog meer spectaculaire wandelingen bij en over de gletsjers!


Liefs,

Fred en Petra