Noorwegen 's top!

Zo, na bijna 2 weken hier dan eindelijk weer een teken van leven van ons! Nog steeds vanuit het fantastische, ruige, ruwe, mooie en lekkere frisse Noorwegen. Geen hete zomer hier in het hoge noorden. Maar gelukkig wel vele droge en zonnige dagen, waarop we met name prachtige wandelingen hebben gemaakt. En daar zijn we tenslotte ook voor gekomen! Hieronder weer een zeer en lang uitgebreid verslag in dagboekvorm van alles wat wij weer beleefd hebben. Geen tijd en/of zin om alles te lezen; 21, 22, 26 en 28 juli waren wel echte top dagen! En met name zondag 26 juli, waarop we de hoogste berg van Noorwegen hebben beklommen.......


Zondag 19 juli 2009 Bergen

Na een heerlijke nacht slapen in onze warme en waterdichte hytte, worden we door een waterig zonnetje ons stapelbedje uit geschenen. De gehele nacht heeft het nog geregend, maar het ziet er inmiddels naar uit dat de zon voor even de overhand gaat krijgen. En dat vinden wij helemaal niet erg, aangezien wij vandaag een dagje naar Bergen willen. Na het ontbijt en een korte douche (alles gaat hier op muntjes en dan moet je met 5 minuten klaar zijn!?) vertrekken we rond een uur of 10 richting Bergen. De jongen bij de receptie heeft ons verzekerd dat het prima te doen is met de auto en dat er midden in het centrum een hele grote parkeergarage staat...het klopt helemaal en 20 minuutjes later lopen we al de stad in. Hier treffen we een Nederlands stel aan, wie we gisteren op de ferry op weg naar Voss ook al zijn tegen gekomen en we wisselen even wat verhalen uit. Vervolgens zeggen we gedag, met de belofte dat we elkaar vast nog wel ergens gaan tegen komen de komende weken in Noorwegen! Het centrum van Bergen is nog erg rustig, wat niet zo vreemd is aangezien het zondag is...dit tot grote tevredenheid van Fred, aangezien er dan zeker niet geshopt gaat worden. Maar in de haven is het een drukte van belang en dit is dan weer niet zo vreemd, aangezien hier alle toeristische trekpleisters te vinden zijn. De geur van de vismarkt komt ons al te gemoed en we beginnen dan ook met een wandeling over de markt. Vele soorten vis, krab, kreeft en garnalen zijn er te vinden en zelfs het zwaar betwiste walvissenvlees wordt er verkocht. En dit is nog niet alles want even later stuiten we op een marktkraam waar allemaal dierenhuiden te koop worden aangeboden. Nu waren we al wat rendierhuiden tegen gekomen, maar de zeehondhuiden die hier te koop liggen doen ons toch wel een beetje schrikken....al voelen ze wel lekker zacht aan. Na de vismarkt lopen we verder naar de Brygen, de oude kade van de haven van Bergen en hier zijn nog vele, mooie en velgekleurde houten huizen te vinden. Achter de huizen aan de haven, bevindt zich nog een wirwar van kleine steegjes, met allemaal schattige winkeltjes. We dwalen hier even rond en belanden vervolgens bij een koffiehuis, waar we buiten in het zonnetje even lekker naar de andere toeristen gaan zitten kijken. De Japanners zijn ook hier weer zwaar vertegenwoordigd en alweer een bezienswaardigheid op zich. Na de koffie wandelen we verder naar de kop van de haven, waar nog een hele oude kerk en toren staan. In groot contrast liggen er 2 enorme moderne cruiseschepen voor. Wij kijken even naar de mensen die allemaal op dek in het zonnetje zitten...en zij kijken naar ons, hoe wij naar hun staan te kijken...aapies kijken op zijn best. Vervolgens dwalen we verder door het oude gedeelte van de stad, waar we wederom verrast worden met allerlei kleine straatjes met de meest sfeervolle houten huizen in de meest geweldige kleuren. En dan staan er overal ook nog vrolijke plantenbakken die het geheel compleet maken...kortom, een genot om even lekker rustig rond te wandelen. Uiteindelijk komen we uit bij de Dom van Bergen, en hier is de kerkdienst net afgelopen. We kijken even binnen in de kerk en beseffen ons dat we tijdens het reizen altijd meer in een kerk komen dan thuis...het is maar goed dat we vaak op reis zijn! Terug in de haven zoeken we een leuk terrasje op waar we lunchen en lekker genieten van het mooie weer en het leuke uitzicht. Wanneer we op de terugweg naar de auto nogmaals over de markt lopen kopen we een vers gebakken brood en een grote doos glimmende jodbears.....de meest grote en zoete aardbeien die je je maar kan bedenken! Het avondeten voor vanavond is alvast weer geregeld. Halverwege de middag zijn we weer terug op de camping en wanneer we in onze hytte lekker aan een bakkie zitten, begint het buiten weer te regen. Functionele regen noemt Fred dit, aangezien wij ons ding voor vandaag alweer gedaan hebben. En terwijl wij lekker naar buiten zitten te staren, komen er 3 nieuwe familie's aan die in de stromende regen hun tent moeten gaan opzetten. De Noorse en Deense familie gaan gelijk in de stromende regen aan de slag en de Nederlandse familie blijft lekker in de auto zitten wachten tot het droog wordt....volgens Fred winnen wij daarom nooit het WK voetbal?! Deze logica snap ik niet helemaal, maar volgens hem heeft het te maken met doorzettingsvermogen.....ik vind het gewoon prima berekend van de Nederlandse familie; waarom zou je jezelf nat laten regenen als het over een half uur droog kan zijn!! Maar wij zitten als een stel ramptouristen in ons hutje te genieten van de verzopen katten die buiten hun tent aan het opzetten zijn. Wanneer de Noorse familie een klein koepeltentje opzet van 1 bij 2 meter voor 3 personen, begin ik toch wel achter mijn oren te krabben. Kamperen moet wel leuk blijven en met dit weer ben ik toch wel heel blij met onze warme en droge hytte....ik blijf tenslotte soms toch een klein prinsesje.....en buiten in je regenpak in de regen gaan zitten eten..........dat gaat er bij mij toch niet in! Als het na een uurtje weer droog is, gaat de Nederlandse familie aan de slag en binnen 5 minuten staat hun zelfopblaasbare tent......wie zijn er hier nu potentiele WK-kampioenen?


Maandag 20 juli 2009 Hafslo

Na wederom een heerlijke nacht slapen worden we opnieuw door een zonnetje ons bed uit geschenen, en dat tegen alle verwachtingen in. Maar we pakken elk moment en genieten in het zonnetje lekker van het ontbijt, maar dan wel achter het glas want buiten is het nog veel te fris! Vervolgens laden we de auto weer in en gaan op pad richting het Sognefjord; het grootste, langste en mooiste fjord van Noorwegen. En wij kunnen na een dag rijden langs het Sognefjord, ook wel melden dat het op dit moment ook het natste fjord van Noorwegen is. Want het water komt echt weer met bakken uit de hemel en niet aan het fjord maar ook aan de regen lijkt wel geen einde te komen. Toch zijn de vergezichten onderweg weer fantastisch en we vragen ons af hoe dit er dan wel niet uit zal zien als het prachtig helder weer is? De weg is bochtachtig en kronkelt zich langs het fjord landinwaards en onderweg passeren we ook weer enorm veel tunnels. Na ruim een week Noorwegen, hebben we minstens al 100 tunnels gepasseerd. En dat lijkt een beetje overdreven, maar dat is het echt niet! En dan hebben we het niet over recht toe recht aan tunnels, maar tunnels met vele bochten, dalend, stijgend en soms zelfs zonder verlichting...maar dat is gelukkig uitzondering. Naast alle tunnels moeten we vandaag ook nog 2 keer met een pond over, maar dit is wel een fijne afwisseling naast het rijden. De picknicklunch die we hebben meegenomen, zodat we onderweg op een mooi uitkijkpunt kunnen lunchen, blijft helaas uit en uiteindelijk belanden we met de auto op de parkeerplaats van een hotel aan het Sognefjord. En hier genieten we in de auto van onze zelfgemaakte zalmsandwiches. Het uitzicht is desalnietemin toch mystrieus....het is maar net welke naam je er aan geeft! Uiteindelijk eindigen we in een klein dorpje met de naam Hafslo en dit ligt een kilometer of 10 buiten Sogndal. Aangezien het water nog steeds met bakken uit de hemel komt, gaan we wederom op zoek naar een hytte, maar we vragen ons ondertussen wel af of we de komende tijd uberhaubt nog wel in een tent zullen slapen. De komende dagen zullen we bij een droog moment toch nog even de tent te voorschijn moeten halen, want deze ligt al 2 dagen nat in de auto.....en daar knapt de tent niet echt van op! Maar het huisje wat we vandaag weer krijgen is ook weer een schatje en staat aan een mooi bergmeer, met uitzicht op de bergen waarop de toppen zelfs nog sneeuw ligt...althans dat denken we, want vooralsnog zijn het alleen dikke regenwolken die we zien. De hytte (zeg maar gewoon blokhut) heeft weer een kleine veranda en binnen staan 2 stapelbedden. Om het een beetje knus te maken, schuiven we de bedden tegen elkaar en verbouwen de boel een beetje zodat we een gezellig zithoekje kunnen creeren met onze eigen kampeerstoelen en tafel! Kaarsjes aan en home sweet home! Hier houden we het best wel weer even uit en wanneer Fred lekker gaat zitten lezen, stop ik even wat was in de wasmachine. Aangezien we beide maar 2 lange broeken bij ons hebben, en er de komende dagen best nog wel nat en koud weer voorspeld wordt....zullen we ons maar op het ergste voorbereiden. Gelukkig hebben we nog 15 DVD-films meegenomen en zijn we echt op alles voorbereid!


Dinsdag 21 juli 2009 Hafslo

Pas om half 8 worden we wakker en zo lang hebben we nog niet uitgeslapen sinds we op reis zijn. Maar het is ook lekker donker in de blokkhut en dat is waarschijnlijk de rede waarom we zo lang hebben geslapen. Hier in Noorwegen hebben ze in de zomer hele lange dagen. Rond een uur of half 12 's avonds begint het een beetje te schemeren en zo rond een uur of 2 gaat de schemer over in de dageraad en wordt het weer licht. Dus de afgelopen week werden we best wel eens om 4 uur wakker in de overtuiging dat het al bijna ontbijt-tijd was....maar dat is het voor mij al snel natuurlijk! Na het ontbijt besluiten we eerst de tent even uit de auto te halen om te laten drogen, niet dat het een stralende zonnige dag is maar we moeten toch wat. We gooien de tent eerst even over de reling van de veranda en ondertussen maken wij onszelf klaar voor een wandeling richting de Austerdalsbreengletsjer. Wanneer we op pad gaan gooien we de tent in de blokhut over de stapelbedden heen en vervolgens zetten we het kacheltje lekker op 23 graden....zo moet het wel lukken met de tent! Via een prachtige route rijden we richting Veitastrond, een heel klein dorpje ver in een diepe vallei aan de uitlopers van de Jostedalbreen. Het weggetje is niet meer dan een autobrede weg en kronkelt langs het meer richting de gletsjer. Ook hier passeren we onderweg weer vele tunnels en deze zijn allemaal onverlicht. Alleen de weg naar de start van onze wandeling is al weer een groot avontuur op zich. En of we met dit weer aan wandelen toe komen, dat zien we straks wel weer. Wanneer we uiteindelijk Veitastrond bereiken, stopt de weg ermee en gaan we over een smal grindpad verder. Hier moeten we wel 20 kronen tol voor betalen en dit moeten we in een klein envelopje doen met daarop het kenteken van de auto en vervolgens kunnen we de envelop in een soort grote spaarpot doen...kneuterigheid ten top! De laatste 5 kilometer zijn echt prachtig door een enorme vallei waar aan alle kanten stukken gletsjers te zien zijn en waar vele, vele watervallen naar beneden uit vandaan komen denderen. Hier en daar staan er nog huisjes en we vragen ons echt af wat de mensen hier op deze verlaten plek doen. Waar gaan ze bijvoorbeeld uit eten of een pilsje drinken...dingen die wij dan weer belangrijk vinden;-) Maar als je hier woont of een vakantiehuisje hebt, dan verlang je waarschijnlijk alleen maar naar rust.....nou, dat kan je hier in grote getale vinden. We gaan eerst in de berghut een bakkie doen en uiteraard laten we ons verleiden door een overheerlijk zelfgebakken carrotcake. Het weer buiten lijkt een beetje op te knappen en her en der trekt zelfs het wolkendek al een beetje open. We besluiten gewoon lekker op pad te gaan en we kijken wel hoe ver we komen. We hebben extra regenjassen bij ons en we smelten niet...daar is het ook net effe iets te koud voor! Het pad voert ons eerst door een nauwe kloof en na een half uurtje klimmen en wandelen komen we uit in een enorm grote vallei met overal weer denderende watervallen die naar beneden komen zetten. Het pad is prima aangegeven en bij een aantal beekjes die we moeten passeren liggen zelfs een aantal houten ladders zodat we enigzins veilig en droog naar de overkant kunnen komen. De natuur om ons heen is wederom niet te beschrijven en we lopen steeds maar om ons heen te kijken. Uiteindelijk komen we bij een grote richel en als we deze opgeklommen zijn worden we wederom enorm verrast met een werkelijk fantastisch uitzicht op de gletsjer en zijn enorme uitloper. We staan er werkelijk bijna boven op. Een mooie plek om even te lunchen en het pak met crackers en het blikje tonijn zijn een geweldige lunch. We genieten in stilte...van het uitzicht en de lunch en na wat foto's en een plasstop gaan we weer opweg richting de berghut. En wat ons naast de natuur ook verrast is het weer, want alleen in het begin van de wandeling hebben we een paar spetters gehad, maar inmiddels schijnt het zonnetje steeds vaker door de wolken heen. Kortom, een zeer verrassende en geslaagde dag die we in ons hutje vieren met een pilsje en spagetti carbonara...echte kampeer-vakantie-kost! Toch weer een dag met een zonnig randje....het blijft elke keer weer een grote verrassing.


Woensdag 22 juli 2009 Gaupne

En de verrassing voor vandaag is, dat wij weer eens met een zonnetje gewekt worden...dat beloofd een mooie dag te worden. Dat komt goed uit want vandaag gaan wij een wandeling over de Nigradsbrengletsjer maken. Na het ontbijt pakken we ons autootje weer in en rijden via wederom een prachtige route richting Jostedalen. Hier melden wij ons bij het bezoekerscentrum en na een vervroegde lunch met zelf gebakken wafels met room en jam gaan we opweg naar het meer aan de voet van de gletsjer. Kilo's lichter van al het lopen gaan we niet worden....kilo's zwaarder van de taartjes zeker wel! Bij het meer melden wij ons bij onze Noorse gids Trude...en zij is echt Noors. De mannen uit de groep zijn allemaal zeer onder de indruk van deze blonde schone, die zij allemaal een beetje op Ilse de Lange vinden lijken. Wij Nederlandse vrouwen (3 in totaal in deze groep), laten de mannen maar even lekker verder dromen en zorgen er zelf wel voor dat wij onze pikhouweel en stijgijzers krijgen! Nadat we helemaal bepakt en bezakt zijn, gaan we met een bootje het gletsjermeer over, en vanaf hier wordt het uitzicht steeds indrukwekkender...en dan lopen we nog niet eens over de gletsjer. Aangekomen bij de voet van de gletsjer, gaan de stijgijzers onder en worden we aan elkaar vastgekoppeld met een touw. Hierna gaan we in polonaise op pad en met 9 Nederlanders in een groep van 12, gaat dat helemaal goed komen. Het is toch opmerkelijk hoeveel Nederlanders we hier tegen komen. 2 op de 5 auto's die we passeren heeft een Nederlands kenteken en op de campings zijn het ook met name de Nederlanders die kamperen of een hutje huren. Trude loopt voorop de gletsjer op en in het begin moeten we allemaal even wennen om met de stijgijzers aan te lopen. Maar na een paar minuten krijgen we een beetje vertrouwen in ons materiaal en lopen we steeds meer ontspannen over het ijs heen. En de grap is eigenlijk dat we even niet beseffen dat we op een bewegende ijsmassa lopen. Links en rechts van ons zijn diepe en gapende gletsjer spleten te zien, met daarin ontzettend blauw ijs en stromend water. Gestaag klimmen wij steeds hoger de gletsjer op en boven op een breed stuk nemen we even pauze, maar we moeten wel aan elkaar vast blijven zitten. De camera draait overuren, al valt het niet mee om tijdens het lopen foto's te maken. Want als je voorgangers doorlopen, komt het touw strak te staan en word je zo naar voren getrokken. Fred laat zich niet weerhouden om foto's te maken, alleen heb ik elke keer pech want ik loop voor hem. Met andere woorden; ik heb hem eigenlijk de hele tijd op sleeptouw. Maar mijn 2 meter lange voor-buurman, neemt ook regelmatig foto's. Nu is dat niet zo een probleem, want dan wacht ik even....maar daarna trekt hij met zijn 1 meter lange benen even een sprintje....waardoor hij mij natuurlijk weer mee trekt naar voren toe. En ik vooraf maar denken dat ik lekker veilig tussen 2 grote mannen in loop!? De tocht is echt onbeschrijfelijk en tussen het geconcentreerde lopen door, proberen we zo veel mogelijk om ons heen te kijken. Hoge, ruwe rotswanden met daar boven op dikke pakken sneeuw. Vele, vele watervallen die hier en daar naar beneden vallen en voor ons een enorme grillige sneeuwwand die elke dag weer een andere vorm aanneemt. Wanneer we overschakelijken van stijgen naar dalen, gaan heel even de spieren in de voetjes protesteren, maar ook hierbij krijgen we al snel weer vertrouwen in onze ijzers. Geleidelijk aan zakken we weer af naar het meer. Hier leveren we al onze spulletjes weer in en nemen met een grote glimlach op ons gezicht afscheid van de groep en uiteraard ook van Trude. En net wanneer we in de auto zitten, beginnen de eerste regendruppels van vandaag te vallen. Het is woensdag vandaag, maar voor ons voelt op dit moment bijna elke dag als zondag...want elke dag is weer een nieuw avontuur...en vandaag wederom met een grote verrassende zonnestraal. Wanneer we terug rijden naar de hoofdweg, komen we weer langs het kraampje waar ze vanmorgen aardbeien verkochten. Nu zagen we dat een beetje te laat, dus ik zei tegen Fred; "Dan kopen we ze vanavond wel, op de terugweg." Maar Fred had gelijk, want nu zijn ze natuurlijk allemaal uitverkocht. En ik had me echt helemaal verheugd op een toetje met aardbeien en slagroom, maar helaas. Toch blijft een beetje zondag want even later passeren we nog een tentje en hier verkopen ze ook aardbeien...alleen zijn de aardbeien al uitverkocht en staan er alleen nog frambozen, maar die vinden wij net zo lekker. Zo lekker zelfs, dat de bak frambozen het toetje niet haalt en eigenlijk zijn alle frmbozen al op als we even later de camping bereiken. Die fruitstalletjes langs de weg zijn echt heel grappig; een tafel met een parasol en op de tafel een aantal bakjes met fruit en een potje met geld. En niemand die er bij staat, je mag zelf een bakje fruit pakken en het geld in het potje doen. Waar kan dat tegenwoordig nog? In Gaupne vinden we al snel de camping en even later staan we voor een klein en oud schuurtje, en binnen ziet het er nog ouder uit dan buiten. Maar het regent inmiddels pijpenstelen en dan ziet zo'n hutje er altijd aantrekkelijker uit dan een natte en koude tent. We slepen onze spullen weer naar binnen en na 5 minuten voelen we ons toch al weer helemaal thuis. Alleen wordt tijdens het koken mijn geduldigheid ernstig op de proef gesteld, want de 1-pits kookplaat doet er echt een half uur over om een pannetje water te koken voor de rijst. Maar na bijna een uur staat er toch zo iets als nasi op tafel en die smaakt er na zo'n geweldige dag niet minder om!


Donderdag 23 juli 2009 Geiranger

Zo zittende aan het Geirangerfjord, met uitzicht op de inmense fjorden, het zonnetje wat het kleine dorpje Geiranger nog even in het warme avondlicht zet en ons ontzettende leuke hutje wat we weer hebben gevonden....zorgt er voor dat ook deze dag er wederom weer een om van te genieten was! En het enige wat we eigenlijk gedaan hebben is rijden van Gaupne naar Geiranger. Maar deze route is niet zo maar een route, maar draagt de naam Sognefjellet. De weg (nr. 55) loopt van Sognedal naar Lom en ligt als een soort scheidinglijn tussen de Jostedalbreen en de Jottunheimen. Twee grootse berggebieden in Midden-Noorwegen met uitlopers in het Sognefjord en het Geirangerfjord. Dit zorgt er voor dat de route begint langs de diepe dalen van het Sognefjord, vervolgens omhoog klimt tussen de Jostedalbreen en de Jottunheimen, om vervolgens weer stijl te dalen richting het Geirangerfjord. En stijl dalen was het laatste stuk, want bijna een uur lang hebben we haarspeldbochten naar beneden gedraaid! Maar de vergezichten en de uitzichten waren enorm afwissellend en zeer indrukwekkend en zo ook het weer. We vertrokken met donker grijze wolken en zo nu en dan regen, terwijl verder naar het noorden toe steeds vaker de zon zich even van zijn beste kant liet zien. Het is al entertainment op zich om hier rond te rijden en dat maakt Noorwegen wel heel bijzonder en mooi. Wannneer we halverwege de reis in Lom even stoppen voor de lunch, bekijken we hier gelijk even een zogenaamde staafkerk. Het is een prachtig houten kerkje, van al meer dan 800 jaar oud. Helaas mogen we vandaag niet naar binnen want er vindt een begrafenis plaats. Wat overigens een mooi gebaar is in Noorwegen, is dat het gehele dorp de vlag half stok hangt als er iemand begraven wordt. Maar over een paar dagen komen we nog een keer terug in Lom, als we voor een paar dagen in de Jottunheimen gaan wandelen, dus dan kunnen we altijd nog even in de kerk kijken. En dat we hier nog een keer extra terugkomen, vind ik ook helemaal niet erg omdat we een Nederlandse bakker hebben ontdekt in Lom. Uiteraard heb ik een neus voor dit soort eettentjes en we laten ons met groot gemak verleiden door koffiebroodjes, scones en net vers gebakken bruin brood. De bakkerij is zeer populair, want de rij met klanten staat echt tot buiten toe....maar iedereen wordt zo bedwelmd door de geur van de vers gebakken brood, dat het geen straf is om even te wachten....en om over een paar dagen weer terug te komen dus! Na de lunch van vers gebakken scones vertrekken we weer verder richting Geiranger en hier komen we 2 uur later aan. Fred heeft inmiddels een stijve nek van het om zich heen kijken en alle haarspeldbochten rijden...maar het kan ook komen omdat hij gisteren op de gletsjer te stoer was om zijn jas aan te doen! In het fjord ligt een enorm cruiseschip en dat verklaart ook wel de drukte van bussen die allemaal omhoog reden naar het uitkijkpunt over het Geirangerfjord. We gaan eerst op zoek naar een hutje en uiteindelijk vinden we aan de overkant van het dorpje Geiranger een schattig hutje aan het water. Zo'n leuk huisje hebben we nog niet gehad! We stonden eerst te twijfelen of we even zouden gaan kijken, want de hutjes zagen er best wel luxe en dus duur uit. Maar wanneer de Duitse eigenaar verteld dat het hutje 350 kronen kost, zijn we gelijk verkocht en besluiten we 2 nachten te blijven. De houten blokhut staat aan het water en we kijken zo uit op Geiranger en het enorme cruiseschip wat in het fjord ligt.Verder hebben we een grote veranda met een open keuken en een zithoek en in de hytte staan 2 stapelbedden en een grote tafel met stoelen voor het raam.....hier kunnen we de gehele dag heerlijk naar buiten kijken....of als het weer een beetje meewerkt...gewoon lekker buiten op de veranda zitten. Dit is wat we dan ook de rest van de middag doen, terwijl we ondertussen nog maar eens genieten van een bakkie met koffiebroodjes bij de bakker uit Lom vandaan! Later kook ik nog een beetje in de buitenkeuken en wanneer we zitten te eten vertrekt het grote cruiseschip naar een ander fjord. 's Avonds, wanneer de avond valt en wij lekker aan de borrel zitten, zien we de vis op vele plaatsen letterlijk uit het meer springen. Onze Deense buren twijfelen geen moment en vertrekken met de roeiboot het fjord op...en daar wordt het voor hun echt prijsvissen, want in een paar minuten tijd halen ze heel wat vis naar boven. Terwijl zij eerder vanmiddag nog 10 grote vissen hebben staan schoonmaken voor de BBQ......misschien moeten we ze morgen maar eens liefs aankijken voor een schoongemaakt visje...dan kunnen wij ook weer eens BBQ-en!


Vrijdag 24 juli 2009 Geiranger

Al vroeg zitten we voor ons grote raam aan het ontbijt met geweldig bruin brood van de bakker uit Lom. En terwijl de zon weer lekker schijnt worden wij rustig wakker en blijven wij ons verbazen over ons geweldige hutje aan het fjord. Vervolgens gaan we ons klaar maken voor een kleine ochtendwandeling en rond een uur of 10 gaan we op pad naar een uitkijkpunt net boven Geiranger. Vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op het Geirangerfjord. We zijn wederom verrast door het weer, want de vooruitzichten laten steeds veel regen en kou zien...maar vooralsnog schijnt de zon en dan is het ook gelijk lekker aangenaam. Het pad begint achter onze hut en gaat gelijk stijl omhoog. Na 5 minuten druipt het luie zweet al van onze gezichten af en beginnen onze shirts al aardig doorweekt te raken. De route gaat door de bossen heen omhoog en na 5 kwartier stijgen, komen we op een soort stenen plateau vanwaar we een prachtig uitzicht over het fjord hebben. En terwijl we in alle stilte zitten te genieten van het uitzicht, komt net de postboot aanvaren. Al vele jaren is het een droom van mijn vader om een keer met de postboot mee te gaan en hopelijk gaan mijn ouders komend jaar ook echt een keer de reis maken...alleen helaas geen hutjes met balkon op de postboot ma!!! Uiteindelijk dalen we ook weer lekker rap af en rond lunchtijd zijn we weer terug in ons hutje. Hier gaat Fred lekker douchen en ik bak ondertussen even pannenkoeken voor de lunch. De boodschappen tas van Appie is nog lang niet uitgeput en we kunnen nog wel even wegblijven. In ieder geval was dit een mooie training voor zondag, want aankomende zondag willen wij de hoogste berg van Noorwegen gaan beklimmen. De Galdhopiggen is bijna 2500 meter hoog en wij gaan starten op 1100 meter....daar gaat heel veel lui zweet vloeien.....maar aangezien we daarna nog terug komen in Lom, bij de beroemde bakker, wil ik best een paar uurtjes hard werken! De rest van de middag zitten we heerlijk in het zonnetje op onze veranda en genieten nog steeds van het uitzicht. Het lijkt maar niet te gaan vervelen en wij worden er nog relaxter van. Wanneer de zon achter de wanden van het fjord verdwijnt, wordt het wel wat frisser en we eten 's avonds dan ook lekker binnen. Inmiddels krijgen wij her en der toch vragen of het echt zo koud is Noorwegen....en ja, als de zon niet schijnt en de avond valt, dan is het inderdaad best fris (een graatje of 8!?) en gaat de kachel in ons hutje nog wel eens aan. Maar gelukkig hebben wij tot nu toe alle wandelingen die we graag wilde doen, kunnen doen en heeft steeds alleen geregent als wij voor lange autoritten onderweg waren...dus al met al valt het reuze mee en zijn we met elke droge dag helemaal blij. En we zijn niet naar Noorwegen gegaan voor het mooie warme weer....al hoop je daar toch altijd wel een beetje op natuurlijk! Verder hebben wij het kamperen even gelaten voor wat het is, aangezien we toch meer reizen en onderweg zijn dan we vooraf bedacht hadden. Dit betekend dat wij om de dag de tent zouden moeten opzetten en afbreken....en in de regen is dat geen leuk klusje. Verder is onze tent van katoen en dit betekend dat de tent er niet beter van wordt als deze 2 dagen nat in de auto blijft liggen...kortom, genoeg excuses om lekker een hytte te huren. De laatste dagen als we wat langer in Lillehammer willen blijven, dan kunnen we altijd nog gaan kamperen. Om over onze laatste week op de Hertshoorn in Garderen nog maar te zwijgen...dat gaat toch wel de finale van deze vakantie worden!


Zaterdag 25 juli 2009 Lom

En als we voor het ontbijt de gordijnen openschuiven, is het 1 grote en grijze massa wat we zien. De wolken hangen in het fjord en reiken bijna tot aan het water...tijd om weg te gaan dus. We pakken ons boeltje weer in, nemen nog even een lange en warme douche, aangezien deze weer eens een keer niet op muntjes gaat, en vertrekken richting Lom. Dit betekend wel dat we eerst de pas hier weer overmoeten en wederom draaien we een uur lang haarspeldbochten. Gelukkig ligt er geen cruiseschip in het fjord vandaag en zijn er dus geen bussen op de weg te vinden...want met al die smalle wegen en bochten, zit je daar ook helemaal niet op te wachten! Wanneer we aan de andere kant van de pas komen, klaart het weer een beetje op, al heeft de zon nog wel heel veel moeite. Rond de middag komen we weer in Lom aan en dat betekend maar 1 ding; koffie drinken bij de Bakkeriet in Lom. Buiten staat inmiddels de vertrouwde rij te wachten en we sluiten geduldig achter aan....achter een hele lange rij Nederlandse toeristen, die natuurlijk allemaal lekker bruin brood komen kopen! Fred zoekt ondertussen alvast een tafeltje en ik ga natuurlijk helemaal los; scones, verse puddingbroodjes met aardbeien, brownies en natuurlijk een 4 granen brood...zo komen wij het weekend wel door! De verse puddingbroodjes eten we lekker op, met een bakkie en de rest nemen we mee naar ons volgende hutje. Vervolgens doen we nog even wat boodschappen en plunderen een bank en uiteindelijk rijden we naar de camping waar we een hutje gehuurd hebben. Deze keer hebben we vooraf gebeld omdat Lom een zeer druk bezochte plaats is...voor Noorse begrippen dan...en we weten dus nog niet waar we terecht komen. Wanneer we even later het erf van een oude boerderij oprijden, krijg ik het toch al een beetje benauwd. Maar eerlijk is eerlijk, wij hebben toch wel weer een leuk hytte gekregen....als je van de jaren '50 stijl houd dan. Maar het is er netjes en schoon en het pronkstuk van de jaren '50 huisstijl is toch wel de echte kroonluchter die in het houten hutje hangt. We liggen echt helemaal in een deuk om de draak van een lamp, maar eigelijk is 't ie zo lelijk dat het bijna weer leuk is! In 5 minuten hebben we ons weer helemaal geinstaleerd en wat fijn is, is dat we deze keer een grote woonkamer hebben met uitzicht op de vallei van Lom. De rest van de middag instaleren wij dan ons ook op 2 heerlijke oude kuipstoeltjes en genieten van het uitzicht, een goed boek, een lekker kopje thee en de meest goddelijke brownies die we ooit geproefd hebben....het leven is zo slecht nog niet!


Zondag 26 juli 2009 Lom

Voor de verandering gaat de wekker deze ochtend, want vandaag gaan we vroeg op pad voor een klim naar de hoogste berg van Noorwegen; de Galdhopiggen. We kijken eerst even naar buiten voor het weer, maar de voorspellingen zijn goed voor vandaag en zo ziet het er ook wel uit. Na een stevig ontbijt pakken wij onze rugzakken in en rijden eerst naar Spiterstulen, een berghut aan de voet van de Galdhopiggen. De weg er naar toe is al weer prachtig en we komen uit in een enorme vallei midden in de Jottunheimen. Hier gaan we op pad en in de verte zien we al een enorme top en een sliert van mensen die op weg zijn naar de top. De Noren zijn echte wandelaars en aangezien in deze weken de meeste Noren ook vakantie hebben, is het overal een drukte van belang....maar dit dan wel weer voor Noorse begrippen, dus het valt best nog wel mee. De top van de Galdhopiggen is van 2 kanten te beklimmen en wij hebben, uiteraard, gekozen voor de langste route waarbij we ook het meeste moeten stijgen. Wij beginnen op een hoogte van 1104 meter en gaan klimmen naar een hoogte van 2469 meter. Heel lang en heel hard werken dus. Het voordeel van deze route is, is dat we niet over de gletsjer hoeven te lopen en dus geen gids nodig hebben, maar dat we zelf op pad kunnen. Het nadeel is, is dat we dus zo veel moeten stijgen want de route over de gletsjer begint op een hoogte van 1850 meter. Dit is de route die de meeste gezinnen met kinderen dan ook nemen. Het zijn natuurlijk de echte bikkels die voor het harde werk gaan. Maar ik zal het eerlijk toegeven; op weg naar boven voelde ik me echt geen bikkel. En eigenlijk dacht ik maar 1 ding; wat een f....berg is dit. Nu zijn mijn darmen ook niet helemaal in top conditie.....want dat zadenbrood bij de Bakkeriet uit Lom, komt er aan alle kanten weer uit!? Echt fijn als je aan het bergbeklimmen bent en er dus echt geen wc's te vinden zijn. Gelukkig kan de natuur 1 grote wc zijn, en ik maak veelvuldig gebruik van de grote rotstblokken langs de route. Veel oog voor de omgeving heb ik niet echt, maar wat ik zie, ziet er ontzettend mysterieus uit....een term die wij de laatste weken bedacht hebben als het weer eens bewolkt is! Na bijna 2 uur klimmen komen we bij de eerste sneeuwvelden en hier gaat het lopen door de sporen wat makkelijker dan het geklauter over alle rotsen. We klimmen gestaag door en kijken maar niet te veel omhoog. Uiteindelijk staan we voor enorme top en ik verzamel nog 1 keer alle energie en klauter en ploeter omhoog. De laatste paar meter naar de top gaan met veel gezucht en gesteun en ik kijk uit naar de kick die gaat komen als we weer boven op een top staan. Alleen wacht mij boven een enorme teleurstellig, want dit blijkt de top van de Keilhaustoppen te zijn op een hoogte van 2369 meter. Dus als ik bovenop sta zie ik alleen maar een nog grotere en stijlere helling voor mij, die leid naar de echte top van de Galdhopiggen......f.....f......f....het voelt meer als lijden! Fred staat met een grote glimlach naar mij te kijken en ik trek ondertussen nog maar een blikje energie open en na een minuutje balen, vertrekken we naar de volgende top. De graad waar we overheen lopen gaat aan beide kanten zeer stijl naar beneden en we lopen zeer geconcentreerd door. De laatste 100 meter hoogte overbruggen we in een half uurtje klimmen en uiteindelijk komen we aan op de Galdhopiggen. Hier staat tevens een klein hutje waar je even kan opwarmen en een kopje thee of koffie met wat chocolade kan kopen, en dat gaat er best wel weer in nadat ik mijn darminhoud her en der op de berg heb achter gelaten. Binnen in het hutje wachten we even dat de wolken weer wegtrekken en wanneer de zon er weer doorheen breekt gaan we naar buiten om nog wat mooie foto's te maken vanaf de top van Noorwegen. Het uitzicht is echt fenomenaal en we genieten even in stilte van alles om ons geen...alleen jammer van al die honderden mensen die ook vandaag via de gletsjer ook de top beklommen hebben. Maar het maakt de prestatie niet minder om en de kick voelt weer geweldig. Vervolgens beginnen we aan het leukste gedeelte van de tocht, volgens mij dan, het afdalen. In het begin moeten we nog even de slag te pakken krijgen van het dalen in de sneeuw, maar al snel glijden we soepeltjes naar beneden. Dit gaat echt veel sneller, al moeten soms wel even uitkijken dat we niet te veel bij de rand van de afgrond terecht komen. We hebben dolle pret en de zon zorgt ervoor dat we even het gevoel hebben dat we op wintersport zijn....en met de temperaturen die we hier in Noorwegen hebben zou dat best wel eens kunnen kloppen;-)))) Nadat we sneeuwgrens achter ons hebben gelaten, gaan we weer verder met steenhoppen en dalen we meter voor meter weer af richting Spiterstulen. En na 9 uur bikkelen zijn we weer terug bij het beginpunt, moe, voldaan en met een paar klappoten zakken we in elkaar in de auto en nemen nog maar eens stukje chocolade voor wat nieuwe energie! Top, top, top...wat een dag en wat een prestatie! Zoveel hebben we nog nooit in 1 dag geklommen en weer gedaald. We rijden snel weer terug naar onze hytte en na een bord rijstepap en een lange en hete douche gaat heel snel het vlammetje uit.....je kan pas hoge toppen halen, als je door diepe dalen bent gegaan! En zo voelde het vandaag ook wel een beetje....maar die hoge top voelt zo lekker!


Maandag 27 juli 2009 Maurvangen

Het is niet raar, dat je na zo een goede en lange dag lopen ook een hele nacht lang en goed slaapt. En na een klokje rond te hebben geslapen, worden we fris en fruitig weer wakker. We ontbijten lekker rustig aan, pakken de boel weer in en rijden nog even naar Lom om de oude, houten staafkerk te bezoeken en uiteraard rijden we nog 1 keer langs de bakker in Lom voor een laatste bakkie en een taartje. Maar aangezien we nog wat inslaan, gaat het zeker niet het laatste taartje worden. Rond de middag rijden we verder naar onze volgende bestemming, Maurvangen, wat midden in de Jottunheimen ligt. Hier hopen we nog 1 keer te kunnen pieken, met een wandeling over de Besseggen, het oude Peer Gynt pad. Tot nu toe hebben we alles wat we we graag wilde doen in Noorwegen kunnen doen, en steeds op dagen dat het weer goed was...pieken op de juiste momenten hebben we dat inmiddels genoemd...en nu hebben we dus nog 1 mooie dag nodig voor deze volgende piek! Zeg maar de kers, op de slagroom, op de cake. De route loopt dwars door de Jottunheimen heen en met de zon die ook vandaag uitbundig schijnt ziet het er allemaal weer prachtig uit. Inmiddels hebben we alle superlatieve voor het omschrijven van de natuur wel gebruikt, maar de enige manier om het duidelijk te maken is eigenlijk om zelf eens naar Noorwegen te gaan! In Maurvangen hebben we weer een ontzettend leuke hytte gehuurd, compleet met een dikke plak gras op het dak en binnen hebben we een knusse woon/slaapkamer met openhaard, dat wordt weer lekker stoken vanavond. En aangezien de zon ons inmiddels weer verlaten heeft en we dik in de regenwolken zitten, is de sfeer voor een mooi haardvuur helemaal goed. Na het avondeten gaat mijn eigen pyromaan lekker aan de slag en binnen een paar minuten knappert er een gezellig haardvuur. Alleen worden we even later opgeschrikt door het brandalarm wat afgaat....zit je net lekker romantisch voor het haardvuur?! We zetten alle ramen en deuren snel open en Fred slaat heel behendig met de theedoek het gehele apparaat van het plafond af...zo dat is tenminste weer rustig!


Dinsdag 28 juli 2009 Maurvangen

Als we om 6 uur wakker worden ziet het er naar uit dat we vandaag nog 1 keer de kans krijgen om te pieken. Buiten is het een strak blauwe hemel, zoals we die in onze vakantie in Noorwegen nog niet gezien hebben. In no time hebben we de tassen in gepakt, een ontbijt naar binnen gewerkt en zijn we op weg naar de boot in Gjendesheim. Daar melden wij ons om half 8 en het blijkt dat we niet de enige zijn die vandaag de Besseggen gaan wandelen. De Bessegen is de populairste dagwandeling van Noorwegen en gaat over een soort graad tussen 2 meren door. Vanaf een van de toppen boven deze graad heb je dan een prachtig uitzicht over de 2 meren, waarin een enorm hoogte- en kleurverschil zit. Op de achtergronde rijzen dan weer de besneeuwde toppen van de Jottunheimen omhoog. Kortom het is duidelijk waarom dit zo'n populaire wandeling is. Met de boot varen wij eerst naar Memurubu, een wandelhut welke halverwege het meer ligt en waar het startpunt voor de wandeling naar Besseggen is. Er vertrekken 2 boten, met elk ruim 100 wandelaars aan boord, dus dit geeft wel aan hoe druk het op de route is. Maar wanneer we aankomen in Memurubu, verspreid het gezelschap zich al snel. Een aantal mensen gaan eerst nog even koffie drinken, andere gaan eerst een andere kant uit en weer andere gaan gelijk op pad. En aangezien we allemaal dezelfde kant op lopen, loopt het eigenlijk wel prima en voelt het niet als heel druk. Na het lopen van de 4-daagse van Nijmegen, is het eigelijk verder overal rustig lopen! De route gaat eerst stijl omhoog, maar de benen zijn nog lekker in shape van afgelopen zondag, dus we stijgen rap omhoog en ondertussen worden we alweer beloond met de meest mooie vergezichten. De route is heerlijk afwisselend en wanneer we de eerste stijle klim hebben gehad, is het afwisselend dalen en stijgen. Her en der liggen nog wat kleine sneeuwvelden en na 3 uur lopen krijgen we uiteindelijk de graad van de Besseggen in het zicht. Aan de ene kant van de graad zien we een donkerblauw meer en aan de andere kant, ver in de diepte zien we een ander azuurblauw meer. Het uitzicht is nu al prachtig en dan moeten we eigelijk nog de laatste hoge klim maken. Deze laatste klim, is ook wel het gevaarlijkste gedeelte van de tocht en gaat eigenlijk 200 meter loodrecht omhoog. Er is geen pad, maar via allerlei uitstekende rotsen klimmen we letterlijk om hoog. Op deze momenten is het eigenlijk niet nadenken en gewoon doen, en vooral niet te veel naar beneden kijken. Halverwege rusten we even uit op een klein rotsplateau en maken een filmpje met de camera. Vervolgens klimmen we ook nog de laatste 100 meter en uiteindelijk staan we boven op de top en hebben nogmaals een geweldig uitzicht over het gehele gebied. Hier lunchen we gelijk even met heerlijke kaneelbroodjes van de Bakkeriet uit Lom en fris en fruitig beginnen we aan de afdaling na beneden. Na de topbeklimming van zondag op de Galdhopiggen is deze wandeling en afdaling kinderspel, maar de knieen voelen de tocht van zondag nog wel. Wanneer ik even niet goed uitkijk, glij ik uit over een nat graspolletje en glij lekker onderuit. Gelukkig niet op een heel stijl stuk, maar wel met mijn elleboog op een rots. Niet echt een plek om je val mee op te vangen, en al snel wordt mijn arm dan ook helemaal stijf. Niet veel later doet Fred bijna hetzelfde als hij zijn evenwicht verlies en met zijn voet blijft vastzitten onder een rots...tijd om de komende dagen lekker eens niets te gaan doen waarschijnlijk! Zonder verdere kleerscheuren komen we uiteindelijk na 6 uur wandelen en klimmen weer beneden en hebben wij ook onze laatste grootse wandeling in Noorwegen voltooid....en opnieuw op een stralende dag! Dat is waar het toch om draaid in het leven; pieken op de juiste momenten! En de afgelopen weken in Noorwegen hebben we daar erg ons best op gedaan! Terug in onze hytte genieten we eerst van een lange en hete douche, vervolgens werken we een enorm bord macaroni naar binnen en gaan om 21 uur, plat voor de nacht.....wederom een top dag met een grote zonnestraal! En dat het dan maar 10 graden is buiten, daar voel je in je warme hutje helemaal niets van!


Woensdag 29 juli 2009 Maurvangen

Na wederom een prachtige wandeldag, hebben we vandaag een heerlijke rustdag op het programma staan. Wanneer we wakker worden schijnt de zon al weer vrolijk, maar als ik even buiten kom, bevries ik totaal en het blijkt dat het maar 8 graden is buiten. Niks buiten in het zonnetje zitten vandaag, maar gewoon lekker bij de openhaard! Nou, met een goed boek en een hapje en drankje is dat best goed uit te houden. 's Middags gaan we lekker nog 2 uurtjes naar de sauna en 's avonds duiken we weer vroeg ons warme bedje in...dat is een rustdag op z'n best!


Donderdag 30 juli 2009 Lillehammer

Vandaag zijn we weer lekker op pad gegaan en geheel volgens traditie doen we dat dan ook weer in de stromende regen! Wat wel jammer is, aangezien we vandaag een prachtige route over de Jottunheimenveggen en vervolgens verder over de Peer Gynt Veggen rijden. Beide routes zijn onverharde wegen door prachtige ruwe natuur en aangezien de wolken heel laag hangen, ziet het er allemaal nog sprookjesachtiger uit. Van foto's maken komt helaas niet veel, maar des al niet te min genieten we weer met volle teugen. Aan het einde van de Peer Gynt Veggen komen we langs het huisje waar ik 16 jaar geleden met mijn ouders op vakantie ben geweest. Ontzettend leuk om dit even terug te zien en er is nog niet veel veranderd. Zelfs het grote Pippi Langkous huis, op de weg richting Lillehammer staat er nog. Rond een uur of 4 komen wij uiteindelijk aan in Lillehammer en het ziet er naar uit dat wij zelfs de laatste dagen hier niet gaan kamperen. De regen komt wederom met bakken uit de hemel en uiteindelijk vinden we een leuk hotelletje vlak bij de camping in Lillehammer, waar we de laatste 3 nachten zullen blijven. Een mooie afsluiting van een overweldigende reis door Noorwegen!

De komende dagen hebben we nog een bezoek aan Lillehammer en Oslo op het programma staan en we willen zelfs nog gaan proberen of we kunnen schaatsen in het Vikingskeppet in Hamar....aangezien we al bijna 3 weken het idee hebben dat we op wintersport zijn, hoort dat er dan nu ook wel bij! Verder zullen we volgende week maandag doorreizen naar het hopelijk warme en zonnige Garderen waar we met onze vrienden nog een paar gezellige dagen hopen te hebben....maar daar volgende week nog meer over!!!!!


Liefs,

Fred & Petra