Warm weerzien in warm Thailand

En dat het voor Fred en Peter zo'n lange reis zou worden, had niemand kunnen bedenken. Tijdens hun vlucht van Madrid naar Buenos Aires lijkt alles zeer voortvarend te gaan, zeker wanneer ze een half uur eerder dan gepland landen. Maar al snel blijkt dat ze niet in Bueonos Aires geland zijn maar in de hoofdstad van buurland Uruguay, Montevideo. Wat er aan de hand is, is lange tijd niet duidelijk en de sfeer in het vliegtuig wordt onrustig en gespannen. Wel 2 uur lang moeten ze blijven zitten en de vervelenste scenarios gaan dan ook door beider mannen hoofden. Zal het avontuur dan hier eindigen, voordat het goed en wel begonnen is? Gelukkig wordt uiteindelijk duidelijk dat er iemand aan boord overleden is (dat is dan weer minder gelukkig;-) en dat ze daarom verplicht hier in dit land moesten landen. Wat vervolgens ook minder gelukkig is, is dat de crew na zo'n lange vlucht niet meer verder mag vliegen en dat er een nieuwe crew moeten komen. Al met al duurt het 11 uur voordat ze verder kunnen vliegen naar BA, wat uiteindelijk nog maar een klein half uurtje vliegen is. Door de lange vertraging komen ze rond middernacht pas aan in BA en missen hun binnenlandse vlucht naar Mendoza. De vliegmaatschappij heeft gelukkig alles geregeld en uiteindelijk staat er een taxi klaar om ze naar een hotel te brengen, waar ze een paar uur kunnen slapen. Vervolgens worden ze vroeg in de ochtend alweer opgehaald, om rond 8 uur verder te kunnen vliegen naar Mendoza. Alleen verloopt het inchecken zeer stressvol, aangezien Peter niet op de lijst blijkt te staan en niet mee mag....terwijl Fred met bagage en al, al is ingecheckt. Na wat gedoe lukt het uiteindelijk toch nog op het nippertje om Peter ook op deze vlucht te krijgen. Een ontspannen reis is anders, maar na 48 uur onderweg te zijn geweest komen ze maandagmiddag toch uiteindelijk aan in Mendoza...waar het echte avontuur dan eindelijk kan beginnen. Die avond bellen we voor een laatste keer nog even met elkaar en Fred klinkt ondanks alles toch zeer relaxt en vooral ontzettend gretig om nu eindelijk op pad te gaan. Het is heerlijk om hem nog even te spreken en zijn enthousiasme te horen....het grote avontuur gaat eindelijk beginnen!

 

En na nog 2 dagen werken, begint op woensdag 4 februari ook mijn iets minder grote avontuur. Pa en ma Hoek rijden om 10 uur voor en zij brengen mij gezellig naar Schiphol. Nadat ik heb ingecheckt voor mijn vlucht naar Bangkok, drinken we lekker met elkaar nog even een bakje thee en koffie. Mn moeder kijkt haar ogen weer uit naar alle mensen die emotioneel afscheid nemen met elkaar. Uiteindelijk nemen ook wij, iets minder emotioneel, afscheid en vertrek ik alleen voor mijn lange reis naar Bangkok. Voor het boarden doe ik nog even het gebruikelijke rondje langs de winkels, koop nog wat bladen en geniet bij de Starbucks met een halve liter thee.

Mijn hoop op wat extra ruimte wordt al snel de kop ingeboord, aangezien de vlucht volledig vol zit. Er is geen plekje meer over. Ook de stoel zit echt waardeloos en is meer gemaakt voor kleine Aziatische lijfjes (ik vlieg met China Airlines;-). Maar ik heb natuurlijk geen Aziatische afmetingen. En uiteraard zit het enige echtpaar met een 3-jarige kind aan boord voor mij, en vind het jongetje mij natuurlijk echt het leukste mens op aarde....op dat moment. Ik maak me op voor een lange, lange reis! Toch valt het uiteindelijk wel mee, want na 3 matige films, 2 slechte maaltijden en een uurtje tukken op de schouden van m'n Engelse buurman kom ik om 7 uur 's morgens, lokale tijd, in Bangkok aan. Wat wel grappig was toen ik na het uurtje slapen wakker werd, dacht dat ik lekker tegen Fred aan lag genesteld...het duurde een paar seconde dat het tot me doordrong dat er iets niet klopte;-) De jonge Engelman naast me moest er wel om lachen en bekende dat ook hij zojuist wakker werd met zijn hoofd op de schouder van zijn onbekende jonge Thaise buurvrouw...lekker voor mijn ego;-)  Hij verteld even later dat hij nog een lange reis voor de boeg heeft, via Bangkok, naar Taipai, naar Brisbane in Australie. Met een enkeltje op zak gaat hij proberen daar een bestaan op te bouwen en het sombere Engeland achter zich te laten...begin 20 en dan zo'n avontuur te gemoed, geweldig hoor. In Bangkok neem ik afscheid van m'n tijdelijke 'hoofdkussen' en wens hem al het beste toe!

Na de gebruikelijke controles stap ik een uurtje na de landing in een taxi richting het centrum,  waarna we direct de ochtendspits van Bangkok in rijden. De gebruikelijke rit van 45 minuten duurt een half uurtje langer maar om 9 uur ben ik toch weer 'thuis'. Gelukkig mag ik gelijk de kamer op en na een kopje thee en een Hollandse eierkoek ga ik lekker nog een paar uurtjes slapen. Rond de middag en na een verfrissende douche ga ik eerst eens lekker eten en me onderdompelenen in de altijd relaxte sfeer van Rambuttri en Khao San Road. Een dorpje op zich in deze wereldstad, maar geldend als de backpackershoofdstad van de wereld. 365 dagen per jaar, jaar in, jaar uit gaat het hier maar door met een komen en gaan van reizigers. Allen met hun eigen doel, hun eigen reis, hun eigen verhaal. En zo zit ik hier ook, met mijn eigen doel en mijn eigen verhaal. Alleen, maar toch met zoveel bijzondere mensen om mij heen. Het is goed hier weer te zijn! Na de lunch wandel ik lekker door de verschillende straatjes en loop al snel met armen vol met tasjes....teenslippers in een aantal kleuren, een paar leuke zonnebrilletjes, linnen shirts voor Fred, een leuke zonnehoed voor mij...ik zit al snel in de shopflow! Halverwege de middag breng ik mijn aankopen terug naar het hotel waarna ik me opmaak voor een welverdiende massage. Onze gebruikelijke massageplek op het dak van D&D inn blijkt niet meer te bestaan. Er wordt daar hard gebouwd aan iets anders.  Na even verder zoeken, vind ik in een klein steegje Garden Massage. En zoals de naam al doet vermoeden, sta ik even later in een weelderig groene tuin, waar allemaal kleine prieeltjes zijn. Ik besluit gelijk voor de complete behandeling te gaan en verwen me zelf met een 2,5 uur durende massage. Ik wordt gekneed, dubbelgevouwen, blauw geknepen...maar jeetje, wat is dit zalig. De lange reis en de laatste drukke weken hebben er voor gezorgt dat mijn spieren kraken, tot grote vreugde van de masseur, die daardoor nog even harder haar best doet;-) Wanneer ik na 2,5 uur langzaam bijkom is het inmiddels al weer etenstijd en ik zoek een rustig terras op voor een lekker hapje. Gebakken rijst met groente en ananas....en wat krijg ik....gebakken rijst met kip en ei...ook dit veranderd hier nooit, heerlijk;-)) Na het eten haal ik bij mijn favoriete bakker hier (deze veranderd gelukkig ook nooit) wat lekkers. Thuis op m'm kamer zet ik lekker een kopje thee en geniet van een zalige Blondie (ze zijn er nog steeds Lin;-)....zeg maar een soort brownie....maar dan van witte chocolade....mmmm!!! Om 21 uur gaat dan toch echt het lichtje uit, na deze heerlijke eerste dag.

 

Vrijdagochtend wordt ik om 6 uur wakker na een goede nacht slapen. De temperatuur 's nachts daalt naar de 20 graden en het is prima slapen zonder airco. Vanaf het thuisfront krijg ik bericht dat de mannen het goed maken op de berg. De eerste 2 dagen waren best pittig door de extreme warmte op dit moment daar, maar ze gaan lekker en genieten met volle teugen. Een van de teamleden heeft helaas al af moeten haken, de reden waarom is onbekend. Het is fijn om zo door Krijna op de hoogte te worden gehouden. Fred is wat dat betreft een man van weinig woorden. Zijn laatste berichtje per sms was: We gaan!!!

Na het ontbijt krijg ik een berichtje van Sandi dat haar vlucht vanuit Londen keurig op tijd is geland en dat zij in de taxi op weg is naar het hotel. Een uurtje later vang ik haar op voor het hotel en het is gelijk een warm weerzien. Terwijl het toch al weer 3 jaar geleden is, dat wij elkaar zagen in Amsterdam, via onze wederzijdse vriendin Alison. Nadat Sandi zich wat heeft opgefrist gaan we lekker ergens wat drinken en lunchen en kletsen bij. Na de lunch wandelen we wat rond en shoppen nog een beetje. Wanneer ik bij een oud opaatje wat massagebalm koop zie ik hem denken....zijn vast zussen. We zijn beide blond en hebben blauwe ogen...en zoals wij alle Aziaten op elkaar vinden lijken, vindt hij waarschijnlijk alle Europeanen op elkaar lijken! Na een kop thee bij Starbucks gaan we lekker weer uitrusten bij de masseur. Sandi heeft ook een nacht overgeslagen en vind het niet erg om even te rusten. Relaxen zit er bij mij niet in want de Thaise massage die ik krijg is de meest stevige massage die ik ooit gehad heb. Het is dat ik inmiddels al een poosje aan yoga doe en met mijn ademhaling alles een beetje kan handelen....maar wat gaat ze te keer! Toch, wanneer ze klaar is voelt het heerlijk, al zie ik op verschillende delen van mijn lijf al blauwe plekken ontstaan in de vorm van puntige vingertjes;-) Na de massage frissen we ons even op en duiken het avondleven van Rambuttri en Khao San Road in. De herrie op Khao San Road is oorverdovend en ik ben blij dat we snel weer richting Rambuttri lopen. Hier eten we lekker bij een klein familierestaurantje van de brandweer (;-) en kijken onze ogen uit naar de grote stroom van mensen die hier voorbij trekken Het is ongelofelijk hoe dit straatje de laatste paar jaar veranderd is met allerlei grote terrasen met loungezitjes. Maar gelukkig nog niet zo luidruchtig als Khao San Road. Hopelijk blijft dat ook zo! Terug in het hotel laten we een bericht voor Sandy achter die vannacht vanuit Denver - Colorado zal aankomen.

Zaterdagochtend wordt ik na een heerlijke nacht slapen om 7 uur wakker, het is ongelofelijk maar waar, het voelt alsof ik geen enkele last heb van het tijdsverschil...na al het reizen begin ik het eindelijk te leren;-) Wanneer ik mijn telefoon pak, zie ik dat er bericht is van Fred via de sateliet telefoon. Ze zijn inmiddels aangekomen in het basiskamp en het gaat goed! Krijna vult het bericht aan met de informatie dat ze werden ontvangen met een soort buffetje met lekker eten en dat beide broers inderdaad heel goed gaan. Het is heerlijk om zo van ze te horen. Even later ga ik met Sandi ontbijten en wanneer wij heerlijk op het terras zitten komt opeens Sandy aanlopen. Het is heerlijk ook haar weer te zien en ze is niets veranderd. Ze ziet er heerlijk fris uit en je zou niet denken dat ze maar een paar uur geslapen heeft na een reis van bijna 24 uur. De vage plannen die Sandi en ik hadden voor de ochtend verdwijnen gelijk en we kletsen vooral heel veel met elkaar. Verder regelen we nog wat praktische zaken en wanneer het rond het middaguur is, komt er ook bericht van Alison dat ze is aangekomen vanuit Jakarta en in de taxi op weg naar ons is. Een uurtje later zijn we compleet en het is gelijk supergezellig met elkaar. Er wordt uitbundig gelachen, verhalen uitgewisseld en we genieten vooral van het samenzijn. Na de lunch wandelen we lekker weer even wat rond, voordat we ons weer overgeven aan een volgende massage. Na de slachtpartij van gisteren, kies ik deze keer voor een ontspannen oliemassage en ondanks dat het weer heel anders is, is het toch opnieuw zalig. En na zoveel praten en relaxen wordt je natuurlijk dorstig en hongerig en aangezien Alison en ik de passie voor taart delen leiden wij de andere dames regelrecht naar onze favoriete bakker. Het is weer genieten met een hoofdletter G! Na de thee stort Sandy langzaam in en zij besluit lekker terug naar het hotel te gaan, terwijl Alison, Sandi en ik nog even wat gaan drinken en na de taart als diner maar een licht soepje nemen. Maar rond 21 uur gaat ook bij ons allemaal langzaam het licht uit en gaan we lekker naar bed....niks Hangover Part 4 voor ons in Bangkok;-)

Zondagochtend laten we Bangkok achter ons en met een boemeltreintje gaan we op weg naar Ayutthaya. We kijken onze ogen uit naar alle handel die in de trein plaats vindt en aan eten geen gebrek hier. Langzaam verlaten we de buitenwijken van Bangkok en rond 13 uur komen we aan in Ayutthaya. Hier proppen we onze grote westerse lijven en 4 flinke tassen in een kleine tuktuk en deze brengt ons naar een kleine oase die Baan Thai House heet. Het is een prachtige grote tuin rond een klein meertje, waar een aantal mooie Thaise bungalows om heen liggen. Het hoofdgebouw is in originele Thaise stijl gebouwt met veel gedetailieerd hout. We worden met een verfrissende cocktail ontvangen en niet veel later volgt een zalige, uitgebreide lunch. Uiteraard blijven we maar kletsen en kletsen....dat kan ook niet anders met 4 vrouwen. Aan het eind van de middag maken we met een bootje een tocht door de kanalen rond de stad en op diverse plekken stappen we uit om een aantal tempels te bezoeken. Het is heerlijk op de rivier en de wind zorgt voor een fijne, zachte bries. Wanneer de zon bijna ondergaat bezoeken we een van de grotere tempels en hier genieten we in alle rust van het kleurige schouwspel, terwijl de vogels alles muziek begeleiden....en wij zijn even stil;-) Een mooi moment van de dag. Uiteindelijk zet de boot ons af bij de avondmark en hier proeven we wat lokale specialiteiten, allerlei zoetigheden en soorten fruit. Het organenvlees laten we maar lekker links liggen. Nadat we nog wat hebben rondgewandeld door de stad, eindigen we bij het guesthouse waar Fred en ik een aantal jaar geleden hebben geslapen en hier genieten we wederom van een heelijk Thais maal...met cocktails. Daarna gaat het licht echt weer uit en om 23 uur liggen we allemaal uitgeteld in onze bedjes!

Helaas slapen we allemaal niet best, maar als we de volgende ochtend aan het ontbijt verschijnen in de weelderige groene tuin, waar allerlei vers fruit en andere heerlijkheden ons staan op te wachten, zijn we de nacht al snel vergeten! Na het ontbijt wandelen we richting het centrum en hier stappen we rond een uur of 10 op de fiets voor een dagtour rond Ayutthaya. Dit is hetzelfde (natuurlijk Nederlandse;-) bedrijf wat al jaren fietstochten in Bangkok organiseert en inmiddels hebben zij door geheel Thailand mogelijkheden om te fietsen, zo ook in Ayutthaya. Alles is weer zeer goed geregeld en Ahn gaat met ons op pad. Het is heerlijk om op deze manier meer van de stad en vooral de omgeving te ontdekken. We rijden door de kleine dorpjes rondom Ayutthaya en zien het rustige dagelijkse leven aan ons voorbij trekken....en dan gebeurd er iets wat ik totaal niet zag aankomen. Voordat ik er erg in heb, stoppen we bij een kleine lokale school en sta ik even later voor een klas met 20 7-jarige kinderen Engelse les te geven...ik weet niet wie er meer geschokt is. We tellen vele kikkers, eenden, pennen en tassen....er komt een verborgen talent naar boven;-) Na een half uurtje stappen we weer op de fiets en rijden we verder door de rijstvelden. Uiteindelijk komen we bij een groot olifanten kamp waar wel 150 olifanten worden verzorgt. Natuurlijk zijn de kleinste olifantjes het leukst en er dribbeld er een rond van nog geen 4 weken. Ze is zeer nieuwsgierig en komt met een sneltrein vaart op ons afrennen. En ondanks dat ze ongeveer heuphoogte is, moeten we aardig wat moeite doen om te blijven staan. Ze maakt er echt een spelletje van en nadat ze ons omver probeert te duwen, rent ze snel terug naar de bescherming van haar moders sterke benen om vervolgens weer een nieuwe aanloop te nemen. Wanneer het speelkwartier voorbij is, fietsen we verder en uiteindelijk komen we voor de lunch bij een goed familierestaurant wat langs het water zit. Het is een heerlijke plek om de warmte van de dag even te ontsnappen en we krijgen allerlei zalige, maar onbekende gerechten voorgeschoteld. Het is al bijna 3 uur wanneer we weer op de fietsen stappen en richting de oude stad rijden. Ayutthaya is de oude hoofdstad van Thailand en in deze stad is nog een groot gebied met tempels en ruines te vinden uit die tijd. Ahn verteld ons over de geschiedenis van Ayutthaya, de overeenkomsten van bouwstijlen met Birma en Cambodja en hij geeft ons een idee hoe het er hier enkele eeuwen geleden uitgezien moet hebben. En terwijl we ronddwalen gaat de zon weer onder en is de dag bijna ten einde. Uiteindelijk nemen we met fiets en al de ferry naar de andere kant van de stad en na 35 km fietsen komen we om 18 uur weer bij het begin punt aan. We zijn blij dat we even kunnen lopen naar het hotel. Hier komen we weer terecht in een oase van rust en we verlangen allemaal naar een verfrissende douche. Stof, zweet, zonnenbrand en nog meer zweet hebben een dikke vieze laag op ons achtergelaten. Maar een uurtje later zitten we allemaal weer fris en fruitig aan de gin tonic.....a girls night out;-)

En dinsdag is opnieuw een reisdag als we naar Surat Thani vliegen, in het zuiden van Thailand. Hier gaan we de komende dagen Khao Sok NP bezoeken, een groot merengebied met daarom heen grillig karstgebergte. We gaan met een logtailboot op pad, zullen op kleine drijvende rieten hutjes op het water slapen en naast wandelen en kayaken vooral ook weer heel veel plezier hebben met elkaar!!!

Verder is er ook bericht vanuit Argentinie gekomen, waar de mannen inmiddels op bijna 5000 meter zitten, volop genieten en het erg gezellig hebben met de groep. Twee teamleden hebben helaas al af moeten haken, maar de spirit bij de overige teamleden zit er nog steeds goed in. De weersvoorspellingen voor de komende dagen zijn redelijk tot goed en we kijken rijkhalzend uit naar dat ene bericht!

 

Liefs,

Petra