De laatste....van deze reis!

Maandagochtend worden we voor het laatst wakker in ons apartementje op Ilha Grande. Helaas was het niet mogelijk om hier langer te blijven slapen en vandaag verhuizen we voor de laatste 4 nachten op Ilha Grande dan ook naar een andere pousada. Afgelopen week hebben we een kleine zoektocht gedaan naar een geschikt onderkomen voor de laatste nachten en uiteindelijk kwamen wij bij Pousada Cauca te recht. Een allerleukst hotelletje in een mooie grote en tropische tuin, met hangmatten, een romantisch prieel met loungekussens, vele leuke zithoekjes en kamers die er echt superschoon uit zien.....kortom, een prima plek om de laatste dagen van onze reis door te brengen en een mooie afsluiting op Ilha Grande. Na het ontbijt pakken we de tassen maar weer eens in en nemen afscheid van dit kleine thuisje, waar we een heerlijke week hebben gewoond. Bepakt en bezakt lopen we langs het reisburo, die het apartement beheerd en geven de sleutel af aan Maria. We vertellen haar dat we nog een paar dagen blijven op Ilha Grande en dat we verhuizen naar Pousada Cauca. Zij wenst ons nog veel plezier en vraagt of we vandaag nog wat gaan doen. We hebben geen plannen en ze verteld dat er nog ruimte is in de speedboot, die vandaag een rondje langs de mooiste stranden en baaien van het eiland maakt. In een opwelling besluiten we mee te gaan en nadat we onze tassen bij Pousada Cauca hebben gebracht, halen we snel nog even wat te drinken en eten en melden ons op het strand bij de speedboot waar we vandaag mee op pad gaan. Gelukkig hebben alle weekendbezoekers Ilha Grande inmiddels verlaten en we zitten dan ook maar met 6 andere toeristen in de snelle boot. Een zeer gemeleerd gezelschap met een stel uit Chili, uit Argentinie en uit Brazilie. Al snel merken we dat we niet helemaal goed voorbereid zijn meegegaan, want de andere gasten vullen de koelkast op de boot met hun eigen meegenomen bier.....ja, en daar had Fred even geen rekening mee gehouden. Maar Diego, onze Braziliaanse mede-passagier ziet Fred zijn treurige ogen en geeft hem ogenblikkelijk een biertje. Het is nog geen 11 uur in de ochtend maar de eerste vriendschappen zijn al gesloten;-) Met de speedboot gaan we op pad en we scheren over het water naar allerlei mooie plekjes namen als Blue Lagoon, Green Lagoon en Lover's Beach. Op vele plekken mogen we snorkelen en zwemmen. Alleen het weer is ons vandaag niet helemaal goed gezind, want het is bewolkt en af en toe valt er zelfs een verfrissend buitje. Maar het water is gelukkig heerlijk van temperatuur. We zien weer vele gekleurde visjes, al blijf ik het snorkelijk maar een enge bedoening vinden.....en dan het ademhalen door zo'n snorkel...ik blijf er maar mee stuntelen. Maar goed, ieder z'n ding en op de boot is het ook heerlijk vertoeven, zeker als het zonnetje toch heel hard haar best doet om door de wolken heen te schijnen. Voor de lunch stoppen we in een kleine baai, waar zich tevens een heel klein dorpje bevind. Het strand is de enige weg in het dorp, er staan 10 huizen, een kerkje en 1 klein hotel met een restaurant en iedereen verplaatst zich hier met de boot. Bij het restaurant staat er al een heerlijke lunch voor ons klaar van rijst en een smakelijke curry met garnalen. Ondanks dat Fred een aantal dagen geleden een verkeerde bacterie heeft binnengekregen....met alle nare gevolgen van dien....smaakt deze lunch hem gelukkig weer uitstekend. We eten gezellig met elkaar en de gesprekken gaan over en weer in het Portugees, Spaans en Engels. Maar ook hier blijkt dat de taal van voetbal universeel is en het komende WK in 2014 in Brazilie is het onderwerp van gesprek. Diego spreekt zijn zorg uit over de organisatie van het WK door Brazilie en hij hoopt dat alles goed zal gaan. Als Braziliaanse advocaat weet hij als geen ander hoe zaken in zijn eigen land werken en hij vreest dat er best wel eens iets niet zo vlekkeloos zal verlopen. Een zorg die wij alleen maar kunnen delen, ook weer na ons laatste bezoek aan Rio de Janeiro, waarbij we ons meerdere malen hebben afgevraagd of deze stad op tijd klaar is voor het WK over 2 jaar. Maar de tijd zal het uitwijzen. Diego zijn vriendin is in ieder geval zeer duidelijk en temperamentvol met haar mening, als Fred heel overtuigend verteld dat Nederland wereldkampioen gaat worden.....ze kijkt Fred wat zielig aan en maakt duidelijk dat hij het helemaal bij het verkeerde eind heeft...maar ook dat zal de tijd leren;-) We hebben in ieder geval heel veel plezier met elkaar. Heel wat stranden, verhalen en biertjes later, worden we aan het einde van de middag weer in Abraao afgezet en na afscheid te hebben genomen van onze nieuwe vrienden begeven wij ons naar ons nieuwe onderkomen. En in dit geval is het echt; we saved the best for last! We worden echt allervriendelijkst welkom geheten door de eigenaresse van de pousada en onze tassen staan al klaar in onze schone, frisse en gezellige kamer. En al horen we hier niet de golven op het strand omslaan, de vogels die al zingend het einde van de dag aankondigen zijn een prachtig alternatief. We nemen lekker een warme douche, spoelen al het zoute zeewater in onze zeer schone badkamer van ons af en nestelen ons heerlijk op het bed voor een lange, rustige nacht vol slaap!

De volgende ochtend worden we door het zonnetje uit bed geschenen en niet veel later zitten we in de tuin aan een overheerlijk ontbijt. Geen hostel-backpackers-armzalig ontbijtje.....maar een zalig buffet met heel veel verse fruitsoorten, sapjes, broodjes, zelfgebakken cakejes, jam, kaas, beleg, yoghurt, muesli en alles wat je maar kan bedenken voor het ontbijt. De vakantiestemming wordt nog maar eens goed benadrukt....en een kilootje meer of minder maakt nu ook niet meer uit;-) Tussen de tropische bloemen, vogels en vlinders, met op de achtergrond een rustig muziekje, ontwaken wij in t paradijs. Na het ontbijt gaat Fred lekker een krantje lezen en ik nestel mij met een goed boek in een van de hangmatten in de tuin. Aan het einde van de ochtend verplaatsen wij ons naar het strand, waar we in een kleine baai weer een fijn plekje weten te vinden. Terwijl ik heerlijk lig te lezen, gaat Fred zijn dagelijkse baantjes trekken om zijn rug toch vooral soepel te houden. Voor de lunch heb ik bij de bakker lekker wat bruine bolletjes gehaald en bij de supermarkt wat kaas, tomaten en een pak sap en op het strand onder de bomen genieten we van deze Hollandse lunch. Als we genoeg zonnenenergie hebben opgedaan wandelen we terug naar ons huisje en na een verfrissende douche zoek ik mijn inmiddels favoriete hangmat weer op terwijl Fred naar het plaatstelijk cafe gaat om daar met de bejaardensoos van Abraao voetbal te kijken. Na de wedstrijd komt hij terug en verteld hij dat hij heel gezellig voetbal heeft zitten kijken met de oude jeugd van Abraao, wat Duitsers, een Italiaan en een Uruguayaan....en uiteraard vloeide het bier rijkelijk. Voor het avondeten wandelen we door de zanderige straatjes nog even naar de pier, waar we even lekker uitwaaien, voordat we verderop aan de pizza gaan. Ilha Grande en Abraao blijven een kneuterige plek! De enige auto's op het eiland zijn de ambulance en de politiewagen en verder gaat alles met de benenwagen of boot. Zelfs de kinderen worden elke dag per boot naar school gebracht en opgehaald, geen schoolbus maar schoolboot hier! En wanneer het avond wordt genieten naast de toeristen ook de bewoners van de verfrissende wind aan het strand. Geen harde, stampende muziek, alleen wat getokkel van een gitaar, geen wild nachtleven, maar gewoon gezellig een biertje drinken met elkaar en alles met een grote glimlach...het leven kan zo heerlijk simpel zijn.

Woensdagochtend zijn we al weer vroeg wakker en na het ontbijt vertrekken we richting het strand, waar we nog maar eens gaan genieten van het zonnetje. Fred duikt gelijk het water in en ik nestel mij met een boek in het zonnetje. Zo komen we de ochtend weer door en voor de lunch wandelen we door de jungle weer terug naar onze pousada. Onderweg krijgt Fred het voor elkaar om met zijn teenslippers in een hondedrol te trappen en ik kan natuurlijk niets anders dan heel hard lachen en uit zijn buurt blijven;-) Voor de lunch halen we wat yoghurt en fruit bij de buurtsuper en als we de supermarkt uit komen lopen, komt Fred een van zijn nieuwe voetbal-kijk-vrienden tegen. Na wat hartelijke omhelzingen, spreken ze af om vanmiddag naar de volgende wedstrijd in de Champions League te kijken....de taal van voetbal! We lunchen lekker in de tuin van onze eigen pousade en na de lunch verhuis ik naar de hangmat terwijl Fred zijn dagelijkse krantje leest. Om half 4 vertrekt hij weer naar de kroeg en ik 'hang' nog even wat langer in de tuin. Net voor het avondeten komt Fred terug en we gaan op pad voor onze dagelijks avondwandeling richtig de pier, door het dorp en langs het strand. Uiteindelijk eten we heerlijk veel groenten bij een fantastisch kilo-restaurant en als afsluiter halen we een lekker ijsje, wat we op het muurtje bij het strand oppeuzelen. Als we terugkomen bij onze pousada, is de dagelijkse kerkdienst aan de gang in de kerk naast ons. Het heeft een paar avonden geduurd eer we er achter waren dat het een kerk was.....het leek eerder op een goed gevulde kroeg waar flink live muziek werd gespeeld;-) Maar als we vanavond even naar binnen gluren door de openstaande deuren zien we in de kerk een flink koor dat uit volle borst staat te zingen en swingen. Terwijl we staan te gluren worden we opgemerkt door 2 mannen die achter in de kerk staan en zij nodigen ons uit om vooral binnen te komen en mee te genieten. Een paar seconde later zitten we in de kerkbanken terwijl het kerkkoor een nieuw nummer in zet. De dominee staat vol enthousiasme mee te swingen en we zien nu dat de live-band bestaat uit gewoon een band met muziek, maar dat er wel een dame heel ijverig op een drumstel zit te rammen. We beleven een klein stukje mee van deze cultuur, maar als we merken dat het nummer bijna ten einde loopt, verlaten we snel weer de kerk, voordat de dominee aan zijn verhaal begint;-)

Donderdag is de laatste echte luie dag van deze lange reis en we gaan na het ontbijt gelijk maar richting het strand om vooral te genieten van de laatste zonnenstralen. Ik nestel mij weer op m'n nieuwe omslagdoek en ik zie Fred al geniepeig gluren. Een paar dagen geleden heb ik namelijk, tegen zijn zin in, een mooie nieuwe katoenen doek gekocht met daarop de Brazilaanse vlag. En volgens Fred kan ik dat als echte Nederlandse niet maken...hij vindt het zoiets als 'landverraad'...vooral voetbal-wijs gezien dan. Elke keer als ik m'n kont licht van mijn doek, staat hij er dan ook met een grote glimlach en zijn zanderige voetjes op te dansen en roept hij uit volle borst; Holland....Holland! Maar vandaag blijf ik liggen en ik verroer me niet, totdat we voor de lunch verhuizen naar het restaurant verderop. Hier genieten we voor de laatste maal, met onze voetjes in het zand van een heerlijk vers visje met tomaten, paprika, gebakken uien, olijven en knapperig gebakken frietjes. Aan het einde van de middag hangen we nog even in de hangmatten in de geweldige tropische tuin en wanneer de avond valt verplaatsen wij ons voor de laatste keer naar de steiger op het strand, waar we met een biertje en een vers sapje echt afscheid nemen van dit kleine paradijsje. We hebben hier de afgelopen 10 dagen een heerlijke, luie vakantie gehad en zijn helemaal klaar voor de lange reis naar huis en naar alles wat daar weer op ons staat te wachten.

Vrijdagochtend genieten we nog een keer van een goed en uitgebreid ontbijt, voordat we vertrekken voor een lange reis richting Sao Paulo. Ruim een uur varen met een snelle catamaran over een gelukkig spiegelglad zeetje. Dan 15 minuten met de taxi van de haven naar de busterminal. Daar bijna 2 uur wachten, om vervolgens in 7 uur met de bus van Angra dos Reis naar Sao Paulo te rijden, om daar als laatste nog eens een half uur met de metro naar ons hostel te reizen......het zorgt er voor dat wij na 12 uur reizen op onze laatste bestemming zijn van deze reis! Sao Paulo, een vooral betonnen wereldstad met meer dan 11 miljoen inwoners. Ons hostel bevindt zich gelukkig in een rustige en veilige buitenwijk, waar het vooral heel gezellig is op straat...zo op vrijdagavond. Kleine cafeetjes hebben de stoeltjes en tafeltjes buiten gezet en iedereen zit met een biertje in de hand te genieten van het begin van het weekend. Wij vinden ook een plekje om even lekker te ontspannen na de lange reis en met een groot glas verse jus en een aantal zalige kippasteitjes sluiten we deze eerste reisdag richting huis af!

En vandaag zullen wij na de lunch vertrekken voor de laatste 2 reisdagen van deze reis. Op naar het internationale vliegveld van Sao Paulo, vanwaar onze vlucht naar Lissabon vertrekt. Daar hopen we zondagochtend rond 10 uur dan aan te komen, waarna om 13 uur onze laatste vlucht van deze lange reis richting Amsterdam vertrekt......op naar huis, naar onze familie en vrienden....en uiteindelijk ook weer terug naar werk!

Maar wat kunnnen we terugkijken op wederom een fantastische reis, waarin we 2 nieuwe werelddelen ontdekt hebben. Zuid Amerika, waar we genoten hebben van de warme Braziliaanse cultuur, waarin geweldige steden en fantastische strandbestemmingen afgewisseld werden met prachtige groene natuur en zeer hartelijke mensen. Waarin Argentinie en Chili vooral garant stonden voor ruige bergen, diepe fjorden, verlaten vlaktes, heldere meren, kleine dorpjes, eindeloze afstanden, te veel ijsjes en zalige wijnen. En Uruguay, wat geen uitzonderlijke bestemming is, maar waar het na al het reizen wel heel goed relaxen was in de plaatsen langs de lange kuststrook. Maar absoluut hoogte punt van deze reis (en eigenlijk van alle reizen die we ooit gemaakt hebben;-)), is zonder twijfel het 7e werelddeel; Antarctica! Een onverwachte, maar aangename en zeer kalme oversteek over de Drake Passage (het gevaarlijkste stuk zee ter wereld). De storm die ons vervolgens overviel en liet zien waartoe de natuur in deze regio toe in staat is en hoe nietig wij eigenlijk zijn. En vervolgens de 5 ongelofelijke dagen op Antarctica, waarin we 24 uur per dag vooral leefde op adrenaline. Een geweldig en niet te beschijven gevoel, gevoed door de fenomenale natuur die we daar gezien en ervaren hebben. De enorme ijsbergen, hoge bergen bedekt met meters sneeuw, duizenden pinguino's, imposante walvissen, zeehonden en zeeleeuwen, vele soorten zeevogels, een prachtig en veilig schip met een gepassioneerde bemanning (en kok;-)) en de beste groep mede-reizigeres die je je maar kan wensen......het was te groots en te geweldig voor woorden!

Voor nu willen wij vooral iedereen bedanken voor de vele, leuke en enthousiaste reacties die wij ontvangen hebben op de altijd ellelange verhalen en vele foto's. Het schrijven is voor mij een verwerking van alle dingen die we steeds meemaken en zorgt ervoor dat we niet vergeten, wat we allemaal hebben mogen meemaken en beleven. Maar het is zo ontzettend leuk om te merken dat er zo veel mensen meegenieten en op deze manier een beetje met ons meereizen! Wij hebben genoten en gaan nu vooral heel veel nagenieten.....en misschien over een poosje weer dromen over nieuwe mooie bestemmingen. Reizen is inmiddels zo'n onderdeel van ons leven, er is altijd de nieuwsgierigheid naar onbekende plaatsen en culturen. En al zijn wij heel bevoorrecht en hebben we al zoveel gezien, het is maar een fractie van wat deze wereld te bieden heeft.......dus....wij melden ons wel weer als we verder gaan met ontdekken!!!


Veel liefs,

Fred & Petra