Ondergewaardeerd Uruguay!

Wanneer we woensdagavond op de bus stappen richting Cordoba, worden we weer verwelkomt in ware luxe. Busreizen op deze manier is echt zo aangenaam. Kussen en deken liggen al klaar, we zijn nog maar net onderweg of de steward komt al met het diner langs en deze keer is dat echt niet slecht. Kleine sandwiches, stukje kaas en plakje ham, crackertjes, een lekker boulionnetje en als we denken dat we er al zijn, krijgen we ook nog gevulde kip met rijst. Fred zit uitgebreid te smullen...ik laat de warme hap maar even aan mij voorbij gaan, aangezien het inmiddels toch al 22 uur is. Met een volle buik valt Fred even later dan ook in een diepe slaap (met bijbehorende snurken;-)) en ik kijk nog een bijzondere film. Maar na de film val ik ook lekker in slaap en uiteindelijk worden we de volgende morgen om 6 uur uit onze zoete dromen gehaald....wij hadden best nog wel een paar uurtjes door willen rijden...en slapen. Maar de bus is inmiddels in Buenos Aires en wanneer wij om 6.30 uur op het busstation worden afgezet is de cirkel echt rond in dit enorme land. Terwijl het langzaam dag wordt ontbijten wij op het busstation van BA met oud, bruin brood, kleffe kaas en een veel te dure koffie en thee....het kan niet altijd feest zijn en ontbijten in Zuid-Amerika is eigenlijk ook nooit een feestje;-( Toch gaan we met een goed gevulde maag weer op pad voor de volgende etappe van deze reis naar Uruguay. Na een kort ritje met de taxi worden we afgezet in de haven van BA, bij de terminal van Buquebus. Dit is de maatschappij die ons van BA naar Colonia del Sacremento vaart en we worden snel en vriendelijk gehopen bij het inchecken voor de boot. Het gaat net als op het vliegveld en nadat we onze tassen hebben afgeven, gaan we door de douane waarbij we de nodige stempels krijgen voor het verlaten van Argentinie en gelijk de stempels krijgen voor de binnenkomst van Uruguay....heerlijk efficient en zo snel...dat hebben we wel eens anders meegemaakt (zeg maar heel vaak anders;-) Om 9 uur mogen we aan boord van de grote ferry die ons de enorme rivier overbrengt richting Uruguay. Het is wel 3 uur varen en aangezien het heerlijk weer is, nestelen wij ons op het dek van de boot en genieten van het zonnetje terwijl de skyline van BA achter ons steeds kleiner wordt. We zijn benieuwd wat Uruguay ons te bieden heeft en wanneer we rond een uur of 13 aankomen in Colonia zijn we klaar voor een nieuw avontuur.
Het hostel waar we slapen hebben we al snel gevonden en het is weer een allerleukste plek. Alles doet een beetje Grieks aan, met witte muren, blauw houtwerk en gewerkte tegelvloeren. Het gebouw is in een U-vorm gebouwd en heeft een lekkere binnentuin. Onze kamer op de eerste verdieping is voorzien een Frans balkonnetje aan de ene kant en een klein trappetje aan de andere kant, beide met heerlijke, openslaande deuren. We zetten onze tassen weer neer en gaan eerst maar eens op zoek naar een restaurantje om te eten. Wat we vandaag eten is geen vraag, want het is vandaag de 29e van de maand en dan wordt er in Uruguay traditioneel gnocchies gegeten. Deze traditie is van oudsher, waarin de 29e van de maand altijd de dag was dat er niet veel meer te makken was voordat het salaris de 30e weer kwam. Dus maakte men van aardappels deze noedels en met een saus daarbij was er dan toch nog wat te eten. Maar nog steeds wordt deze traditie in ere gehouden en in het restaurant naast het hostel bestellen Fred en ik dan ook beide een boord gnocchies...Fred met heerlijke Bolognaise saus en ik met een scherpe kaassaus. En na weer zo'n 18 uur onderweg te zijn geweest....gaat dat er best wel weer in! De rest van de middag zitten we heerlijk op ons balkonnetje in de zon en wanneer de avond valt, duiken wij al vroeg ons bedje weer in voor een lange nacht slaap in een echt bed!

Vrijdagochtend worden we door het zonnetje ons bed uitgeschenen en in de binnentuin zitten we even later aan het ontbijt. Witte bolletjes met jam....voor Fred een hap lucht, zoals hij dat altijd noemt. Voor morgen maar weer even wat bijhalen dan. Na het ontbijt gaan we op onderzoek uit in het dorp en we lopen richting het oude centrum. Colonia is een klein dorp aan de kust en de oude stadskern dateerd nog vanuit de tijd dat de Portugezen hier als eerste voet aan wal zette halverwege de 17e eeuw. Kleine straatjes met coblestones, oude huizen met dikke muren en nog stukken van een brede stadsmuur zorgen ervoor dat we een beetje terug gaan in de tijd. Het is een verademing om hier lekker rond te slenteren en alles straalt rust uit. Dat het een strak blauwe lucht is en een graad of 23 zorgt er natuurlijk ook voor dat het zeer aangenaam vertoeven is. In het oude centrum zijn ook 2 grote pleinen met prachtige groene bomen met waarin vel rose orchideeen groeien en waarin zich tevens heel veel kleine groene papagaaitjes verzameld hebben. Fred probeerd er een filmje van te maken, maar tot zijn grote ergernis laten zij zich lekker niet zien;-)
Wanneer het koffietijd is, vinden we bij de oude haven een klein terrasje waar we het dorpse leven lekker aan ons voorbij laten gaan....dit is vakantievieren in optima forma! Na de koffie slenteren we verder door de kleine straatjes en het is opvallend hoeveel old-timers in de straatjes staan....het levert een paar prachtige foto's op. In de verschillende winkeltjes struinen we nog naar wat souveniers en Fred vind een prachtige winterse muts gemaakt van leer en schapenvacht. We moeten er eerst wel hard om lachen, aangezien het voorlopig nog heel lang zomer gaat worden. Maar ooit zal het in Nederland best wel weer een strenge winter worden....dus dan kan hij nog wel een muts gebruiken.....naast het exemplaar wat hij voor Antarctica heeft gekocht en de wollen muts die hij nog geen 2 weken geleden in het hoge noorden van Argentinie heeft gekocht. Nou, als hij 3 mutsen heeft, kan ik ook best nog wel een paar handschoenen gebruiken en ik koop van hetzelfde materiaal ook nog maar een paar handschoenen. Even later staan we buiten in de warme zon met onze nieuwe aanwinsten....de winter kan beginnen.....over een paar maanden;-)
Inmiddels is het al weer lunchtijd en we gaan nog een keer naar het restaurant waar we gisteren ook zo lekker hebben gegeten. Deze keer kiezen we voor een Uruguayaanse specialiteit; Chivitos. Het klinkt heel spannend, maar het is niets meer dan een broodje gevuld met heel veel van alles.
Sla, tomaat, ham, spek, dun lapje kipfilet, kaas, paprika, augurk en een gebakken ei...en dat alles tussen een wit bolletje....naast een flink portie patat! Een beste specialiteit en we likken onze vingers er bij af....maar dit moeten we maar niet elke dag gaan eten, want dan groeien we echt dicht....en onze aderen ook! Na de enorme lunch zijn we dan ook wel toe aan een heerlijk siesta en Fred gaat even onderuit met een muziekje, terwijl ik op het balkon in het zonnetje even met het thuisfront skype. En eigenlijk doen we de rest van de dag ook niet veel meer, dan weer lekker op tijd ons bedje in duiken!

Zaterdagochtend gaan we na het ontbijt (inmiddels met zelfgekocht bruin brood en kaas;-) op pad voor nog wat boodschapjes. Bij het busstation kopen we alvast bustickets voor de bus naar Montevideo van morgen en bij de super halen we nog wat dagelijks dingen. Het prijsniveau in Uruguay heeft ons aangenaam verrast en bijvoorbeeld goede kaas is echt heel goedkoop, net als fruit...en bier...en laten dat nou net zo'n beetje onze dagelijkse dingen zijn! Terug in het hostel doen we op het balkon lekker een bakje koffie en daarna vertrekken we naar het strand van Colonia. Het is al weer even geleden dat we echt lekker op het strand hebben liggen zonnenbaden en op het strand van Colonia vinden we weer een zalig plekje. Recht voor de enige strandtent die het strand rijk is....en waar het vandaag heel rustig is. Wat wij een beetje vergeten is dat het hier inmiddels herfst is en dat ze hier in Uruguay echt een enorme hete zomer achter de rug hebben (weken lang was het rond de 40 graden en dat is niet gebruikelijk hier). De meeste inwoners hebben dus genoeg zonnenschijn gehad de afgelopen maanden. Maar wij genieten echt met volle teugen want het is echt perfect zomerweer....voor ons dan! Zo rond de 25 graden, een heerlijk fris briesje en niet vochtig....dit is zomerweer waar we in Nederland een moord voor zouden doen! Het is dan ook een heerlijke luie stranddag en voor de lunch genieten we bij de strandtent van een andere specialiteit van Uruguay (al zie je dit ook heel veel in Argentinie); een picado. Dit is eigenlijk een grote houten plank gevuld met verschillende blokjes kaas, verschillende plakjes beleg, wat stokbrood en olijfen. En natuurlijk gaat de picado vergezeld met een heerlijk koel flesje rose! We smeren de lunch dan ook over wat uurtjes uit en de middag is al bijna om als we op het strand nog even een klein powernapje gaan doen. Wanneer we uiteindelijk het strand verlaten en richting het hostel lopen, kan het niet anders dat we deze perfecte stranddag eindigen met een ijsje. En ook in Uruguay weten ze daar best raad mee. Het avondeten volstaat na zo'n dag weer prima met yoghurt en fruit....om toch ook een beetje vitaminen binnen te krijgen!

Zondagochtend staat in het teken van verrassende ontmoetingen. Wanneer we na het ontbijt boven bij onze kamer aankomen, lopen we daar Lars tegen het lange Noorse lijf. Met enige verbazing kijkt hij ons aan en weet ons even niet te plaatsen....wat niet vreemd is aangezien we nu geen hele dikke winterkleren dragen. Maar als ik hem de hint geef dat het erg koud was, de laatste keer dat we elkaar zagen, valt het kwartje. Lars zat bij ons aan boord op de boot naar Antarctica en was samen met de Fred de eerste die zo stoer was om in het koude water van Antarctica te duiken. We kletsen even met elkaar en het is toch wel weer zo ontzettend grappig hoe klein de wereld van backpackers eigenlijk is.....al zijn we inmiddels toch wel zo'n 6000 km verwijderd van Antarctica. We wisselen wat verhalen uit en zeggen gedag met de overtuiging dat we elkaar ergens wel weer gaan ontmoeten, waar dan ook ter wereld. Niet veel later ontmoeten we op het kleine busstation van Colonia Karin. Zij is 3 weken geleden uit Nederland vertrokken voor een reis van 5 maanden door Zuid-Amerika. Een groot gedeelte van haar reis komt overeen met de route die wij hebben gevolgd en we hebben weer gespreksstof voor 10. Het is leuk om zo'n fris en spontaan iemand te ontmoeten en natuurlijk zijn we ook een klein beetje jaloers op alles wat zij nog gaat zien. De busrit naar Montevideo verloopt zeer voorspoedig en na 2,5 rijden arriveren we al in de hoofdstad van Uruguay. Ondanks dat het een grote stad is waar 1,5 miljoen mensen wonen, heeft het een hele relaxte sfeer en ziet het er allemaal ruimtelijk en groen uit. Op het busstation nemen we afscheid van Karin, maar met de overtuiging dat we elkaar de komende dagen vast nog wel tegen het lijf gaan lopen. Met een taxi gaan wij vervolgens naar een buitenwijk van Montevideo, waar we een hostel hebben op 100 meter van het strand. Het hok wat voor onze kamer doorgaat is het aanzien niet waard en wanneer we weer op een paar allersmerigste dekens en kussens stuiten....ben ik er even klaar mee. Met het beschimmelde kussen begeef ik mij naar de receptie....om even later terug te keren met een fris kussen en 2 schonere dekens....althans; deze keer zitten er geen verdachte vlekken op;-( We maken keurig onze eigen bedjes op...zo gaat dat in hostels....en gaan daarna lekker op pad op zoek naar een plek om te lunchen. En zat het met de kamer even tegen...met het restaurant wat we vinden zit het heel erg mee. We komen terecht in een heel klein, Italiaans familie restaurantje, waar we met ontzettend veel enthousiasme worden ontvangen. Oude opa zit met zijn accordion voor in de zaak te spelen en de rest van de familie is druk in de keuken. We vragen aan een alleraardigste serveerster wat de aanrader van het menu is en ze advisseert ons de meest zalige pasta's die we ooit gegeten hebben. Een orientaalse pasta met verse groenten en een sojadressing en gevulde pasta met een hele bijzondere kaassaus met amandelen. We eten onze vingers er bij op en de borden gaan over een weer omdat we van allebei de gerechten beide willen proeven en genieten.....en dan hebben we het nog niet over de diverse soorten zelfgemaakt brood die we geserveerd krijgen. DIt is waar het reizen ook om gaat....voor mij dan, al begint Fred ook aardig de smaak te pakken te krijgen. En na zoveel heerlijkheden kunnen we het niet laten om ook nog een toetje te nemen. Inmiddels wordt er een neef te voorschijn getoverd die een jaar in Nederland heeft gewoond en in goed Nederlands adviseerd hij ons de specialiteiten van de chef. Even later komt hij een enorm bord brengen met een 3-tal desserts, bestaande uit een hoog glas met allerlei mokka-achtige ijssmaken met cake en room. Daarnaast staat een ander hoog glas met zelfgemaakte ijs en pudding met een frisse limoen smaak, gecombineerd met suikerzoet knapperig schuim.......en daartussen ligt een grote berg van chocolade-modder-mouse!!! Het water loopt weer door m'n mond nu ik dit zit te schrijven;-) Dit is echt genieten op z'n best en het is zo geweldig om dit soort juweeltjes van restaurantjes te ontdekken. De dag is nog niet om, maar zij kan nu al niet meer stuk....dit was een van de beste maaltijden ooit die we tijdens deze reis genoten hebben. Na de lunch (het is inmiddels alweer 15.30 uur!) lopen we richting het strand, waar we heerlijk in het zonnetje nog even een powernapje doen....voordat we terug gaan naar ons kleine hok. Ok...als we bij zulke adresjes kunnen lunchen....dan wil ik best wel een paar nachten in een stapelbed slapen in een klein, oud hokje;-)
Het avondeten slaan we maar over en de rest van de avond kijken we in de woonkamer van het hostel (die we ons lekker toegeeigend hebben) een film en de nieuwste documantaire over de Titanic.....waarvan we nu best begrijpen welke kracht een ijsberg heeft!

De komende dagen gaan we Montevideo verder verkennen, al zullen we vooral ook gaan genieten van het strand hier aan het einde van de straat.....en die 2 shoppingmalls aan beide zijde van de boulevard....daar gaan we vast ook even een kijkje nemen! Maar over een ding zijn we het wel al eens; Uruguay is leuk, relaxt en een fijne plek om vakantie te vieren


Veel liefs,

Fred & Petra