.....heel veel zonnenschijn!

Parati - 13 december 2011


Na de lange reis van Ouro Preto via Rio de Janeiro naar Parati en de daardoor gebroken nacht is het niet heel vreemd dat we de eerste nacht in Parati de klok rond slapen. Uitgerust en hongerig worden we wakker en gelukkig staat beneden in het hostel al weer een lekker ontbijtje klaar. Op de ontbijttafel ontdek ik een nieuw soort broodbeleg wat echt helemaal (helemaal;-)) naar mijn bekkie is. Naast mijn grote voorliefde voor chocolade, staat caramel eigenlijk wel op een gedeelde eerste plaats. En had ik in Ouro Preto al ontdekt dat ze naast de beste chocolade, ook de lekkerste caramelblokken maken, hier in Parati staat op de ontbijttafel zoiets als caramelpasta....en dat met een vers wit stokbroodje, t is bijna een taartje. Was ik na de heerlijke nacht slapen al aardig opgeknapt, met dit ontbijt ben ik weer helemaal fris en fruitig en kunnen we op ontdekkingstocht door dit leuke dorpje. Helaas is het nog steeds zwaar bewolkt, maar gelukkig wel warm en droog buiten. Prima weer voor een wandeling door Parati. Parati ligt op een groot schiereiland met daarom heen meer dan 65 kleine eilandjes met wel meer dan 300 stranden. Ooit in vroegere tijd is Parati gebouwd door de eerste kolonisten die hier aan land kwamen en het oude centrum van Parati is inmiddels in de oude staat hersteld. Ook hier weer prachtige oude en blinkend witte huizen met gekleurde kozijnen en overal weer kleine cobblestone straatjes. Nu zijn de keien hier wel groot en liggen ze niet heel keurig tegen elkaar aan, wat betekend dat wij heel goed moeten oppassen waar we lopen. Toch krijgen de enkels het zwaar te verduren, omdat we te veel om ons heen kijken en niet opletten waar we lopen en we lopen op onze flipflops, die natuurlijk niet veel steun bieden. Het ene straatje is nog leuker dan het ander en hier en daar groeit een kleurige beauganville, wat het plaatje helemaal compleet maakt. Aan het einde van het dorp is een klein pleintje aan het water, met aan het plein een klein en oud Portugees kerkje. Het witte kerkje met daarachter het oude dorp is in prachtig contrast met de blauwe zee er voor en op de achtergrond de groene, bergachtige jungle. De stranden van Parati liggen verspreid over een aantal baaien en wij besluiten na een wandeling door het dorp, een heuvel over te klimmen om zo het strand in een baai verderop te ontdekken. Boven op de heuvel passeren we eerst een groot en oud fort en aan de andere kant zien we de baai al liggen, met een prachtig wit zandstrand. Even later lopen we zelf op het strand en ontdekken we voor het eerst in Brazilie zoiets als strandtenten. En de eerste strandtent die we tegenkomen is gelijk heel leuk met een aantal loungebanken onder mooie witte doeken. Snel lopen we nog even langs de andere tenten, maar nog sneller keren we terug naar de loungebanken waar we de rest van de middag ons prima vermaken; een lekkere fles bier, een vers sapje, rustige muziek en een prachtig uitzicht....meer heeft een mens niet nodig....al helemaal niet als even later ook de zon het eindelijk wint van de wolken en de wereld weer even van zijn mooiste kant laat zien. Terwijl we zitten te genieten lopen er een aantal zwerfhonden rond. Op zich zien ze er prima uit en er is er een die sprekend op Lassie lijkt. Maar wanneer Fred even later een 2e zelfde exemplaar ontdekt, zegt hij heel droog; 'O, dan is dat vast Toverrijst!'.....wat je noemt een dag met een lach!

Wanneer we zondagochtend wakker worden is het stralend weer en we besluiten dan ook met de bus naar Trindade te gaan, een klein plaatsje aan de andere kant van het schiereiland met een aantal prachtige stranden. We zijn inmiddels al ruim 5 weken in Brazilie en hebben al heel wat stranden bezocht, maar op geen enkel strand hebben we daadwerkelijk ons handdoekje uitgespreid en hebben we liggen zonnen. Altijd bleef het bij wandelen, n drankje drinken, hapje eten en mensen kijken, maar nu gaan we lekker eens echt onderuit. Alleen is het zondag en dat betekend dat elke Braziliaan die zich aan de kust begeeft, ook daadwerkelijk naar het strand gaat. De bus naar Trindade is echt afgeladen en aangezien de weg naar Trindade vooral stijl en heuvelachtig is, doen we bijna een uur over de rit van 25 kilometer. Maar het uitzicht onderweg is prachtig. Dan rijden we weer door groene, tropische jungle en even later passeren we weer een ongerept verlaten strand in een prachtige baai. Ook Trindade ligt in zo'n prachtig ongerept stukje natuur en in de buurt van het kleine slaperige dorpje met 1 straat met wat restaurantjes en winkeltjes, liggen 4 enorme stranden. We gaan eerst naar het strand welke voor het dorp zelf ligt en hier drinken we eerst lekker wat. Na een uurtje wandelen we rustig naar de volgende baai en hier zien we toch weer het vertrouwde Braziliaanse strandtafereel; heel veel parasols en nog meer mensen op een smal stuk strand geplakt (over de vrouwen in te kleine bikini's nog maar te zwijgen;-)). En dat terwijl zo'n 200 meter verder op, aan de andere kant van een enorme rots een andere baai met een lang en verlaten strand ligt. Wij lopen dan ook de drukte voorbij, klimmen de rots over en een kwartiertje later bevinden wij ons op een waar Robinson-strand. Her en der wandelen wel wat mensen, en halverwege het strand ligt 1 restaurantje, maar verder is het verlaten en leeg. Bij het restaurantje genieten we van een pastei gevuld met kaas en tomaten en na de lunch nestelen wij ons eens goed op het strand. Niet nadat we ons uitvoerig hebben ingesmeert met factor 30, want de zon brand hier echt genadeloos...wat overigens ook de reden is dat we tot nu toe nog niet daadwerkelijk op het strand hebben liggen zonnenbaden! Maar het is een prachtige plek, daar waar jungle en strand daadwerkelijk samenkomen. Nadat we aardig zijn gekookt, wandelen we terug naar het dorp waar we de bus terug naar Parati nemen. En aangezien het inmiddels al aan het einde van de middag is, zijn we op opnieuw niet de enige die met de bus terugwillen. We hebben geluk dat we als eerste mogen instappen, dus kunnen we lekker gaan zitten (ok, we hebben wat Chinese voor-dring-ervaring in de praktijk gebracht;-)). Waarschijnlijk daarom wil een vrouw ons even later laten boeten voor het feit dat wij lekker kunnen zitten. Ze begint tegen Fred te praten en te gebaren dat hij op moet staan omdat er een jongen met een klein kindje moet kunnen zitten. Fred kijkt haar vragend aan en zegt; 'Ikke niet verstaan'! En vervolgens draait hij zijn hoofd om. Ik kijk hem aan en doe het bijna in mijn bikinibroek van het lachen. Met een grote grijns op zijn gezicht zegt hij; 'Dat heb ik nou altijd al eens willen zeggen!' Gelukkig vind de jongen een ander plekje en de vrouw blijft chagerijnig naast ons staan! Even later gaat de bus op pad en de rit lijkt een heuse rit in een achtbaan. Elke keer wanneer de chauffeur over een heuveltje crosst voelt iedereen zijn maag even een sprongetje maken en klinkt er een hoop gegil door de bus. t Is wel grappig en het zorgt voor extra vermaak tijdens de rit terug naar Parati. Daar aangekomen genieten we van een warme douche, waarna we op het centrale plein bij de kerk lekker een pizza gaan happen onder het genot van wel een heel bijzonder biertje; 'Petra-bier'. Natuurlijk is dit het lekkerste bier wat Fred ooit gedronken heeft en al zeg ik het zelf, dat smaakt best goed! Natuurlijk sluiten we de dag af met een Italiaans ijsje.....het reizen heeft weer even plaatsgemaakt voor vakantie vieren!!!

Ook maandagochtend is het stralend weer en we besluiten eerst even door het dorp en naar de haven te wandelen voor wat mooie foto's. Onderweg presteert Fred het om zijn 2e zonnenbril te breken. Na de lunch, bij ons inmiddels favoriete kilo-restaurant (inmiddels omgedoopt tot de kilo-knaller;-)), wandelen we weer naar de baai aan de andere kant van het dorp om ons weer heerlijk in de loungebanken te nestelen. Maar daar worden we zwaar teleurgesteld, aangezien de strandtent op maandag gesloten is. We vinden even verder op bij een andere strandtent een plekje, waar ze ook leuke muziek draaien, koele drankjes schenken en in de plastic strandstoeltjes onder de parasol is het ook prima toeven. En zo nu en dan spreiden we ons badlakentje even uit voor een bak- en braadsessie....kortom, een prima standdag weer! Terug in het hostel plakken we Fred zijn bril heel kundig met duc-tape, iets wat in een backpack nooit mag ontbreken. Terwijl hij even later heel stoer zijn nieuwe model showt met aan 1 kant een prachtig grijs accent....breekt hij heel grappig het andere pootje. Natuurlijk kan ik mn lachen niet inhouden en knip even later een nieuw stukje duc-tape af. Nu zit er aan de rechterkant ook een mooi grijs accent, en kan de bril hopelijk weer een week of wat mee! We hadden toch gewoon 12 brillen bij die Chinese groothandel moeten kopen....straks maar op zoek naar een China-town in Buenos Aires! Kan Fred daar gelijk ook zijn kerst-prullaria inslaan. En misschien moet ik nog even kijken naar een bikini in Braziliaans model, want de sluiting van mn bovenstukje heeft het ook al begeven en zit provosorisch vast met een touwtje. Ik ben tenslotte al aardig Braziliaanse rollen aan t kweken met al die lekkere chocolade, caramelpasta, ijsjes en andere zaligheden....en vooral heel weinig bewegen....dus zo'n Braziliaanse bikini moet kunnen;-)

Inmiddels hebben we ook redelijk het ritme van uitslapen te pakken (na bijna 6 weken;-)) en dinsdag gaan we rond een uur of 9 lekker ontbijten. Het ontbijt hier in het hostel is echt super goed, met veel vers fruit, sapjes, lekkere broodjes, cake, broodpap en heel veel soorten beleg, waaronder mijn inmiddels favoriete caramelpasta (doce do leite!). En wat ook heel gezellig is, is dat er een grote tafel gedekt staat, waar iedereen aanschuift. Vanmorgen zitten we met een zeer internationaal gezelschap uit Argentinie, Oostenrijk, Zweden, Spanje, Australie, Japan en natuurlijk wij Nederlanders. Het is weer grappig om te zien hoe iedereen verhalen uitwisselt en er, soms met elkaar, plannen worden gemaakt wat vandaag te gaan doen. Wij besluiten de bus te nemen naar Parati-Mirim, een heel klein vissersdorpje aan de noordkant van het schiereiland. Op het busstation weer vele toeristen, maar wij zijn de enige die de bus naar Parati-Mirim nemen. Zullen we dan echt een keer op een verlaten strand terecht komen? De bus neemt ons weer mee op een bijzondere reis door een verlaten stuk, bergachtige jungle. De weg is niet meer dan een zandpad en hier en daar zien we wat kleine hutjes staan. Opeens lijkt het alsof we weer ver weg zijn van de bewoonde wereld, terwijl Parati-Mirim op maar 17 kilometer van Parati ligt. Uiteindelijk komen we in een heel klein vissersdorpje aan, met een tiental huisjes, een kerk en een kleine bar aan het strand. En dat strand, is lang, breed, wit...en volkomen verlaten!!! Bij het dorpje zijn alleen wat vissers bezig om hun bootjes op orde te maken en verder loopt, ligt of zit er niemand op het enorme strand. We kopen bij de bar wat versnaperingen en lopen het strand op om een mooi plekje te zoeken voor een zon-sessie. Halverwege het strand ontdekken we dat er een rivier het binnenland uitkomt en dat er achter het strand hier nog een stuk mangrove gebied ligt. We steken de rivier over, maar besluiten uiteindelijk weer terug te lopen, aangezien het hoog water aan het worden is....en stel dat we straks niet meer terugkunnen?! t Moet wel leuk blijven natuurlijk! We genieten echt weer van dit stukje ongerepte natuur en t enige leven wat voorbij komt zijn 3 paarden die een beetje over het strand lopen te struinen. Na een paar uurtjes zonnen, zwemmen en wandelen gaan we terug naar t dorpje waar we bij de bar wat te lunchen bestellen. En t is weer een verrassing, want dachten we kip met rijst en bonen te hebben besteld...nee hoor, we krijgen een bord vol vers gemaakte en geparneerde kipstukjes. Maar t smaakt geweldig en met zo'n uitzicht en in zo'n vredige omgeving, wat wil een mens nog meer? Eind van de middag nemen we de bus weer terug naar Parati en de buschauffeur denkt weer eens dat hij in een stevig 4x4 rijd in plaats van een grote, logge bus en stuitert daadwerkelijk over het slechte zandpad heen. De ramen staan te klapperen en vallen er nog net niet uit en wij worden stevig geshaked. Gelukkig bereiken we na een half uurtje denderen, weer de verharde weg en komen we niet veel later weer in het inmiddels vertrouwde Parati aan. Hier halen we voor het avondeten nog lekker aardbeien, kiwi, yoghurt en muesli, wat we op het dakterras van ons hostel oppeuzelen! t Was weer een zalige vakantiedag en onze voorlopig laatste stranddag, aangezien we morgen terug bussen (5 uur) naar Rio de Janeiro. Na de regen, kwam gelukkig heel snel, heeeeel veeeel zonnenschijn

Donderdagochtend vliegen we dan richting Iguazu (watervallen), waar we ons avontuur in Brazilie gaan afsluiten. En vrijdag beginnen we aan het volgende gedeelte van onze reis, wat na een bezoek aan de Argentijnse kant van de Iguazu Falls, verder gaat in de hoofdstad Buenos Aires, waarna we afzakken naar het bergachtige en verlaten Patagonie. Hier zullen we de inmiddels goed uitgeruste en uitstekende bevoorrade lijven weer eens lekker aan t werk zetten door hopelijk vele mooie wandelingen door Vuurland en het Andes-gebergte te maken.....kortom, we gaan gewoon nog even door met optimaal genieten!


Veel liefs,

Fred & Petra


PS. Voor het idee....nog wat leuke foto's en filmpjes! En als je goed luistert naar t filmpje van de voetbal (Kippenvel), dan zou je denken dat Fred bij een andere wedstrijd aan t supporteren is;-)