Een goed begin!

Olinda - 5 november 2011

Na heel wat maanden aftellen en plannen maken, wordt het nu tijd om alle dromen, wensen en plannen waar te gaan maken. Om 7 uur gaat de wekker op deze bijzondere dag en na nog een lange warme douche, een echt Hollands ontbijt met bruin brood en kaas en een laatste check-tour door ons huis zijn we dan echt klaar om weg te gaan.

Pa en ma Hoek staan om 9 uur voor de deur en een half uur later zijn we al weer op een van onze meest geliefde plekjes van Nederland, Schiphol Airport;-) Daar checken wij eerst in en ma Hoek kijkt heel geintereseerd mee hoe alles in z'n werk gaat. Heel stoer roept ze dat ze nu ook best wel zou willen vliegen, maar als we aanbieden een retourtje naar Wenen te kopen voor vandaag, krabbelt ze toch snel terug. Nadat we onze tassen hebben afgegeven gaan we met z'n vieren nog even een bakkie koffie drinken....met nog een laatste Hollandse appeltaart...het eerste taartje van deze reis!
En dan volgt toch echt het altijd moeilijke afscheid. We knuffelen nog wat, beloven dat we goed op elkaar zullen passen en zwaaien tot we elkaar niet meer zien. Voor ons volgt vervolgens een lange reis via Lisssabon naar Recife. Op een koud, nat en door onweer geteisterd Lissabon stappen we na 3 uur vliegen over op een heerlijk luxe vliegtuig naar Brazilie. Met een een eigen tv en behoorlijke beenruimte, gaat het vast goed komen met deze vlucht. Al krijgen we midden boven de Atlantische Oceaan nog even flink wat turbulentie voor de kiezen, en mijn toch al zwakke maag krijgt het zwaar te verduren. Ik voel me net zo groen, als de fleecetrui die Fred aan heeft. Gelukkig wordt het na een half uurtje minder en vervolgen wij onze vlucht rustig naar Recife, waar we keurig 2 minuten voor op schema landen om 21.28 plaatstelijke tijd. Hier volgt uiteraard weer de lange procedure van douane-perikelen, maar dit heeft als voordeel dat we daarna wel direct onze tassen kunnen ophalen....heel goed zichtbaar op de ronddraaiende bagageband, aangezien er fel gele beschermhoezen om heen zitten. Het lijken wel twee enorme bananen! Wanneer we buiten komen valt de aangename warmte al als een deken over ons heen. 22.30 uur en de thermometer geeft nog 27 graden aan....hier word ik altijd zo blij van;-) Een taxi staat direct voor ons klaar en deze brengt ons in sneltreinvaart naar Olinda. Normaal een rit van zo'n 45 minuten, maar in een donker en verlaten stad en met een snelheid van gemiddeld toch wel 100 km per uur...en door het negeren van vele rode stoplichten (want waarom zou je wachten als er niemand aankomt!)...levert de chauffeur ons klokslag 23 uur af bij Albergue de Olinda. Hier krijgen we een fijn hokje toegewezen met een twee-persoonsbed en een eigen douche en toillet en na zo'n lange dag, toch wel heel hard werken, ploffen we dan ook maar al te graag neer voor een lange nacht goede slaap.

Maar wanneer ik wakker word, blijkt het pas 3.30 uur in de nacht te zijn...lang leve de jetlag, nu kunnen we nog heel wat uurtjes verder slapen. Na een plasstop en een aanvaring met een kakkerlak duik ik weer mn bedje in. Maar om 6 uur zijn we toch echt uitgeslapen, en we zijn niet de enige want buiten rijden de auto's al weer in volle vaart door de straat, de zon staat al aan een strak blauwe hemel en het leven in Olinda komt al aardig op gang. Met onze eigen meegebrachte waterkoker maken we lekker kofie en thee en met nog wat heerlijke kleffe krentenbollen van de firma Haasnoot genieten we al lekker van een voor-ontbijtje. Dit noemen ze nu de dag rustig opstarten. Ik rommel nog even wat met de rugzakken, zodat deze nu reisklaar zijn, in plaats van vliegklaar, en haal snel de teenslippers, korte broeken en hempjes te voorschijn. Na de eerste koude douche van deze reis, wat best fijn is in deze warmte, gaan we lekker echt ontbijten. In het restaurantje staat al koffie en vers fruit klaar en in de keuken begint de kok gelijk eitjes te bakken en brood te roosteren. We moeten beide even omschakelen. Fred geniet normaal van zo'n 12 bruine boterhammen en moet het nu doen met 2 witte geroosterde kadetjes met roerei. En ik lust absoluut geen ei, dus loop even terug naar de kamer voor een zak oerhollandse hagelslag...zo smaakt een broodje gelijk een stuk beter. Deze ontbijtjes waren ook in Azie de standaard, dus ik ben goed voorbereid. Thee is alleen nergens te vinden. Nu heb ik gisteren in het vliegtuig het Portugeese woord voor thee geleerd en wanneer ik de kok met een grote glimlach naar chai vraag, begrijpt zij precies wat ik bedoel. Ik spreek echt zo mn talen;-) Alleen staat thee hier niet op het menu. Wat een geluk dat wij toch de reiswaterkoker en dus ook thee hebben meegenomen!

Na het ontbijt gaan we lekker op onderzoek uit en eerst kijken we eens goed rond bij ons hostel. Het ziet er ontzettend kleurrijk uit en het hostel bestaat uit een aantal lage, witte gebouwen met oranje dakpannen rondom een binnenplaats/tuin met zwembad, open keuken en een gezellige overdekte ontmoetingsplaats met grote tafels met banken en hangmatten. Deuren en kozijnen zijn in vrolijke kleuren geschilderd, op de vloeren liggen prachtige Portugeese tegels en met de ruizende palmen en de strakblauwe hemel op de achtergrond ziet het er echt tropisch uit. Wanneer we naar buiten stappen staan we gelijk op de boulevard van Olinda en hier dendert het verkeer al met volle snelheid door de straaten. Dachten wij dat er in Azie hard gereden werd....dat was echt kinderspel in vergelijking met hoe hard er hier gereden wordt. Met gevaar voor eigen leven weten we de overkant van de boulevard te halen en kijken we uit over het strand van Olinda. De vissers zijn hard bezig met hun netten en op de achtergrond zien we in de verte de grote stad Recife. Een lange, lange skyline met alleen maar hoogbouw herbergt meer dan 1,5 miljoen inwoners.....en dachten wij dat we in een klein dorpje zaten; Olinda is inmiddels een soort buitenwijk van Recife en telt ook al meer dan 400.000 inwoners. Maar wanneer wij even later door het oude centrum van Olinda lopen wanen wij ons toch echt in een klein dorpje. Het oude centrum is tegen een heuvelrug opgebouwd en smalle cobble stone straatjes lopen tegen de heuvels op omhoog. Aan beide kanten van de straatjes staan prachtige vel gekleurde huisjes met mooie en overdadige ornamenten. De paars en oranje gekleurde bougainville groeit overal tegen de muren en de groene palmbomen daarachter zorgen voor een mooi contrast. En tussen al deze kleurenpracht staan her en der eeuwenoude kerken en kathedralen. We struinen lekker rond en genieten van deze voor ons geheel nieuwe sfeer. Wat in het straatbeeld ook gelijk opvalt zijn de vrouwen. Nu staat Brazilie bekend om zijn prachtige schoonheden, maar wat nu blijkt is dat alle vrouwen zich hier een schoonheid voelen. En hoe groter, breder en gevulder ze zijn, hoe meer ze daar mee lopen te pronken. De broekjes kunnen niet strakker, de hempjes niet korter en de borsten niet minder bedekt. Ze schamen zich zeker niet voor alle rollen die er te zien zijn....en misschien moet ik daar maar eens een voorbeeld aan nemen en me niet meer storen aan mn eigen rollen hier en daar;-)

Wanneer het lunchtijd is belanden we bij een geweldig leuke creperia en ook hier is alles weer in heldere kleuren geschilderd, ligt er een prachtige tegelvloer op de grond en hangen en staan er overal kunstzinnige en zeer kleurrijke snuiserijen. En laat het eten nou ook nog eens fantastich zijn; een enorme gevulde crepe met heerlijke soorten kaas en een mooie groene, verse salade met aardappel, tonijn, uien en olijven! Zo gaan wij het hier best nog even uithouden....zeker ook omdat het Skol bier, waar we het geheel mee wegdrinken, ook top smaakt! Goed bieradvies Rein;-) Na de uitgebreide lunch wandelen we lekker terug naar het hostel, waar we in de tuin een lekkere lange siesta houden. En zo dommelend in een hangmatje is dat geen straf....we hebben het reisritme al helemaal te pakken! Ondertussen skype ik nog even met het thuisfront en krijg contact met een donker Katwijk....en dat is best raar, terwijl wij hier in een zonovergoten tuin zitten. Eind van de middag gaan we nog even boodschappen doen bij de supermarkt en het lukt ons ook om te pinnen...altijd even wennen in een vreemd land. Aangezien we 's middags zo uitgebreid geluncht hebben, halen we voor het avondeten wat kaas, komkommer en yoghurt en samen met de bruine bolletjes die we nog vanuit Nederland bij ons hadden, genieten we in de tuin van dit toch wel Hollandse maal. We zijn al aardig aan het inburgeren.....maar niet te snel natuurlijk! Om half negen kunnen we echt onze ogen niet meer openhouden en vallen dan ook als een blok in slaap.....ondanks dat het nog steeds ver boven de 25 graden is en er buiten nog tot in de kleine uurtjes muziek gemaakt wordt en het weekend wordt ingeluid. Maar alles op zijn tijd en onze tijd komt vast nog wel, we zijn hier tenslotte nog even. Voor nu is het alvast een goed begin!

De komende dagen blijven we nog in Olinda en zullen wij ook de stad Recife bezoeken, waarna we na het weekend doorreizen naar Porto de Gallinhas, een mooie strandbestemming aan de kust van Pernambuco, de provincie waar we ons nu in begeven. Maar volgende keer meer daarover!

Verder iedereen nog bedankt voor alle lieve berichtjes, mailtjes en sms-jes die wij de afgelopen dagen rondom ons vertrek hebben mogen ontvangen. Het is zo leuk om te lezen hoe iedereen met ons meeleeft en meereist!


Veel liefs,

Fred & Petra