Van alles naar niets......

....maar ook 'niets' kan af en toe heel erg fijn zijn!

Was het vorige verslag een enorm boekwerk, deze keer is het juist een heel klein werkstukje;-)

Want wat doe je na zo'n enorm hoogtepunt als een reis naar Antarctica? Wij hebben er voor gekozen om gewoon even lekker niets te doen en vooral na te genieten van al onze belevenissen. Na de expeditie naar Antarctica hebben wij ons daarom een aantal dagen opgesloten in onze knusse kamer in de B&B in Ushuaia. En terwijl het buiten pijpenstelen regende en winters koud was, lagen wij heerlijk onderuit op bed met de laptop en een boek bij een warme kachel. Een prima manier om even bij te komen van alle indrukken van de dagen daarvoor. Verder hebben we vooral heel veel bijgeslapen, duizende foto's uitgezocht, uren film doorgespit, geskyped met het thuisfront, alle winterse kleding uitgezocht en weggegeven en de tassen weer reisklaar gemaakt voor de laatste (zomerse;-)) etappe. En de enige activiteit van elke dag bestond uit een wandelingetje naar de supermarkt voor de dagelijkse hap. Een gezonde hap die vooral bestond uit crackers met kaas, tomaten en komkommer en yoghurt met muesli en fruit. Geen overbodig dieet na alle uitgebreide sterren-maaltijden (en desserts) op de boot.

Uiteindelijk waren we na 4 dagen luieren weer fris en uitgerust en klaar voor de lange reis omhoog naar midden Chili. De eerste etappe van Ushuaia naar Punta Arenas bestond uit een busrit van 10 uur. Aangezien we deze busrit ook in omgekeerde richting hebben gemaakt, waren we nu niet verrast door het uitzicht en hebben we vooral lekker zitten lezen en muziek zitten luisteren. Het enige noemenswaardige tijdens deze busrit, was de buurman voor ons. En dan vooral de lucht van de buurman voor ons. Een bergbeklimmer die minstens een week geen douche heeft gezien en zijn kleren waarschijnlijk nog veel langer geen wasmachine. Maar langleven de Zwitsel snoetepoetsers......met een doekje in onze hand, waar we zo nu en dan een lekker geurtje van kunnen opsnuiven overleven wij de 10 uur;-)
's Avonds in het guesthouse in Punta Arenas genieten we voor het eerst in dagen weer eens van een warme maaltijd. De laatste keer dat we hier waren werd er in de keuken druk gekookt met uien en wortelen....wat ons spontaan deed verlangen naar hutspot (wat we thuis echt nooit eten!). Nu terug in diezelfde keuken is het eindelijk zo ver en knutsel ik een enorme pan met hutspot in elkaar....geen culinair hoogstandje, maar een degelijk en heerlijke Hollandse hap!

Een dag later gaan we op pad voor de tweede etappe van de reis omhoog en deze brengt ons per vliegtuig van Punta Arenas naar Puerto Montt. Een vlucht van 2 uur aan het einde van middag. De ochtend brengen wij gezellig kletsend door met Ben uit New York. Ben is voor onbepaalde tijd op reis en net een maand onderweg. Zijn plan is om een aantal trekkingen te gaan doen in Patagonie, maar helaas heeft hij een voetblessure opgelopen en moet hij nu minstens een week rust houden. Ben heeft het maar moeilijk met niets doen en de maand reizen heeft hem nog niet het wow-gevoel gebracht, van wat hij verwacht had. Voor mij een herkenbaar gevoel tijdens onze eerste wereldreis en we hebben met elkaar een mooi en bijzonder gesprek. Van de drukke malle molen die New York heet naar het niets moeten en alles mogen in Patagonie doet Ben nog net niet in paniek raken, maar hij heeft het moeilijk. Wanneer we na de lunch Ben achterlaten in het guesthouse in Punta Arenas heeft hij gelukkig weer een glimlach op zijn gezicht en we hopen dat die er nog heel lang op blijft zitten. De vlucht naar Puerto Montt gaat voortvarend en we zijn zo op tijd dat we met gemak nog naar het busstation kunnen voor de nachtbus naar Santiago en Vina del Mar. Alleen als we om 20 uur op het busstation aankomen is het daar een compleet gekkenhuis. Wat blijkt; de schoolvakanties zijn bijna afgelopen en zo net voor het weekend reizen vele mensen terug naar Santiago en omgeving. Dachten wij even tickets te kunnen kopen en zo door te reizen....nu moeten we toch even schakelen naar een ander plan. De bussen naar Santiago en Vina del Mar blijken tot en met zondag vol te zitten en het is pas donderdag.....en Puerto Montt is net zoiets als IJmuiden...daar wil je geen 3 dagen ronddwalen. Gelukkig is er een zeer behulpzame dame die ons prachtig alternatief voorsteld; vrijdagmiddag met de bus van Puerto Montt naar Temuco, daar 3 uur wachten en dan door met de nachtbus naar Santiago en daar na een uur wachten door met de bus naar Vina del Mar....het is zoiets als over Groningen naar Maastricht rijden, vanuit Katwijk, maar alles beter dan 3 dagen wachten in Puerto Montt. De reis is gelukkig geregeld en het enige wat ons nog te doen staat is een slaapplaats vinden voor de nacht. Even later spreekt een schattige dame ons aan, of wij in haar B&B willen komen slapen. Normaal zoeken we altijd liever onze eigen ding uit, maar zo op de inmiddels late avond zijn we snel overgehaald en nog geen 15 minuten later hebben we weer een prima bed in een waar jaren '70 paleis.

Vrijdag zijn we klaar voor de laatste lange etappe naar Santiago en Vina del Mar. Na de lunch (Chinees op z'n Chileens, een smaakloze hap;-() vertrekken we met de bus naar Temuco en alles gaat ook nu weer zeer voortvarend. Rond 20 uur komen we aan in een regenachtig Temuco, waardoor we maar met de taxi van het ene busstation naar het andere busstation gaan. Ook op dit station is het een gekkenhuis en het ziet eruit alsof meerdere mensen via een omweg naar Santiago reizen. Als echte backpackers gaan we maar ergens op de grond zitten en komen we de volgende uren door met mensen kijken. Na 3 uur wachten hebben we een koude en houten kont, maar dan staat wel de bus naar Santiago voor ons klaar. En deze bus is weer een super-de-luxe slaapbus met ruime leren zetels, kussentjes, een deken en een spannende film op tv.....zo komen we de nacht wel weer door. De stoelen gaan al snel in de slaapstand en niet veel later zijn we vertrokken voor de nacht. Een korte nacht, want om half 7 worden we gewekt met een klein ontbijtje; sap en een mueslikoek. Net als we ons ontbijt 'verslonden' hebben, rijden we precies om 1 minuut voor 7 het busstation van Santiago binnen. Het is altijd ongelofelijk om te zien hoe de bussen hier zo ontzettend op tijd rijden, zelfs over een afstand van 700 km in dit geval. Op het station vinden we dit keer een bankje om te wachten op onze volgende bus en deze komt een uurtje later voorrijden. Ook de laatste etappe van deze lange, lange reis gaat verder voortvarend en om klokslag 10 uur rijden we het warme, zonnige en tropische Vina del Mar binnen. Vina del Mar is zeg maar het Scheveningen van Valparaiso en deze kustplaats ligt tegen de grote havenstad Valparaiso aangebouwd. Wij hebben een kamer gereserveerd bij een kleine B&B in een rustige woonwijk van Vina en daar worden we even later hartelijk welkom geheten door Carlos en Gisela. Gisela komt oorspronkelijk uit Duitsland, maar woont al meer dan 20 jaar met Carlos en hun kinderen in Chili. In mijn beste Duits hebben we een klein gesprekje, maar gelukkig schakelen we al snel over op Engels, want al die talen doorelkaar maakt het er niet makkelijker op. In de tuin krijgen we eerst lekker een kopje thee en koffie en het zwembad ligt uitnodigend aan onze voeten. In dit kleine paradijsje gaan we het wel weer even volhouden.

De dagen in Vina del Mar brengen wij ook heel relaxt door. Elke ochtend worden we gewekt met een enorm ontbijt wat Carlos elke keer met veel liefde voor ons klaarmaakt. Warme, verse zeekaken, echte Hollandse pannenkoeken en heel veel verschillende verse groenten uit eigen tuin staan steeds voor ons klaar. Het huis van Carlos en Gisela bestaat uit 2 gedeeltes, waarvan zij in het voorste gedeelte van de bungalow wonen en wij in de B&B aan de achterkant van het huis. Beneden zijn er 3 slaapkamers en een douche en toilet en boven is een 4e slaapkamer ensuite en is er een ruime woonkamer met keuken en balkon. In deze woonkamer ontbijten wij elke ochtend gezamelijk met de andere gasten en het zorgt ervoor dat we snel al weer leuke mensen ontmoeten. Zoals Audry uit New Castle. Zij is voor 5 maanden op reis, inmiddels een maand onderweg en haar reis begonnen met een trip naar Antarctica.....we hebben gespreksstof voor vele dagen. En doordat we elke ochtend zo gezellig zitten te ontbijten, gaan we elke dag pas rond het middaguur op pad. De meeste dagen wandelen we door het centrum en over de lange boulevard van Vina, lunchen uitgebreid ergens halverwege de middag bij een aantal leuke restaurantjes, zonnen even een uurtje op het strand en wandelen dan weer terug naar de B&B, waar we lekker verder modderen en de tuin bij het zwembad.

En in deze relax-modus hebben we afgelopen dinsdag Valparaiso bezocht. Deze grote havenstad is tegen 47 heuvels aangebouwd en de kleurrijke huizen liggen hier werkelijk tegen de heuvels aangeplakt. In de stad zijn vele liften die je gemakkelijk van het ene nivo van de stad naar het volgende nivo brengen en de liften zijn een attractie op zich. Het zijn kleine houten cabines op een tandradbaan, sommige zelfs al gemaakt rond 1850, die tussen de gekleurde huizen door omhoog en naar beneden toe ratelen. We slenteren lekker door de stad, nemen soms de lift, kijken vanaf een mooi uitzichtpunt over de stad heen, drinken ergens een bakkie koffie (ok, met een stuk taart;-)) en eten 's middags in een allerschattigst restaurantje de beste pizza die we ooit gegeten hebben. Gorgonzolakaas, rucula-sla en tomaten op een dunne, knapperige bodem, zalig in haar simpelheid!
De straatjes waar we in Valparaiso doorheen wandelen zijn zeer kleurrijk en naast dat de huizen in allerlei vrolijke kleuren geschilderd zijn, zien we door de hele stad heen vele kunst-achtige schilderwerken op de muren. Het lijkt net een soort openlucht-kunst-museum waar we door heen lopen. Het zorgt er in ieder geval voor dat, ondanks dat Valparaiso een grote en drukke havenstad is, er toch een relaxte sfeer hangt...al kan dat ook aan onze eigen gemoedstoestand liggen;-)

Al dat luieren en relaxen heeft er in ieder geval voor gezorgt dat we nog steeds genieten van deze reis en dat we uitkijken naar de volgende etappe; het noorden van Argentinie, een klein stukje Uruguay en nog wat Braziliaanse stranden. Vandaag hebben we in ieder geval Chili voorgoed achter ons gelaten en zijn we voor de laatste keer de Andes en de grens over gestoken van Chili naar Argentinie. De route loopt echt letterlijk door de Andes heen en wanneer een hoge pass over moeten, draaid de bus meer dan 30 haarspeldbochten om boven te komen, daar waar een prachtig uitzicht op de Aconcagua op ons wacht. De Aconcagua (6962 m) is de hoogste berg van Zuid-Amerika en Fred zijn hart gaat net wat harder kloppen. Het uitzicht is een combinatie van de Grand Canyon die overgaat in de besneeuwde toppen van de Zwitserse Alpen en het is een genot om hier te rijden. Voordat we er erg in hebben zijn we al weer 8 uur verder en worden we afgezet in Mendoza, ons thuis voor de komende week. En als het aan Fred ligt gaan we vanuit hier de komende dagen 'even' een stukje wandelen in de buurt van de Aconcagua.....maar als het aan mij ligt gaan we eerst de wijngebieden rondom Mendoza verkennen. We zullen wel zien wat het gaat worden. Een ding is zeker, vanavond gaat er een fles Argentijnse Malbec open!


Veel liefs,

Fred & Petra