De zomer en 2011 voorbij!

Ushuaia - 31 december 2011

Eerste kerstdag begint bij ons in BA al heel vroeg. Wanneer we net liggen te slapen na het uitgebreide maal en de fles rode wijn op kerstavond, breekt rond middernacht een knallend vuurwerk los. Zoals in Nederland tijdens de viering van oud & nieuw. Slaperig mompel ik tegen Fred dat ze hier vast een week in de war zijn, maar niets is minder waar en het vooral knallende vuurwerk houd nog een paar uurtjes aan. Wat er voor zorgt dat wij op kerstochtend maar moeilijk ons bed uit kunnen komen...om 7 uur. Fred heeft namelijk afgesproken met zijn ouders om even te skypen en 11 uur nederlandse tijd is bij ons dus nog heel vroeg in de ochtend. Maar het is ontzettend leuk om even bij te praten via de skype en het is zo grappig om te zien, dat Fred z'n moeder gaat zitten praten, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, dat we elkaar op deze manier kunnen zien en spreken. Het is erg leuk. Na de skypesessie duiken we nog even ons bed in en wanneer we later aan het ontbijt zitten, skypen we ook nog even met de familie Hoek, die aan de uitgebreide kerstborrel zitten. Zo ver weg, maar met kerst dan opeens toch allemaal zo dichtbij, het blijft fantastisch dat skypen. Rond de middag gaan we lekker op pad naar San Telmo en we lopen door een uitgestorven stad naar een nog stiller metrostation. Het is bizar om te zien hoe stil het overal is. Gelukkig is het in San Telmo wel gezellig druk en de markt is al in volle gang. We struinen lekker rond, genieten ondertussen van een vers geperst sinasappelsapje en uiteindelijk komen we op een leuk pleintje waar muziek gespeeld en tango gedanst wordt. Het is mooi om te zien hoe intens er genoten wordt van het dansen en de uitdrukking op de gezichten van de dansers verteld een heel verhaal zonder woorden. We kijken toe en genieten....en gaan het vooral niet proberen om na te doen;-) Aangezien het inmiddels lunchtijd is gaan op zoek naar een restaurantje....net als alle honderde andere marktbezoekers....wat natuurlijk niet gaat lukken, nu er heel veel restaurants gesloten zijn op deze kerstdag. We lopen daarom maar terug naar het begin van de markt in de hoop dat we daar nog wat tegen komen. Uiteindelijk vinden we in een zijstraatje een terrasje waar we lekker kunnen zitten, maar helaas komt de serveerster vertellen dat we alleen wat we te drinken kunnen bestellen en niets te eten. Helaas, maar daar doen we het niet voor. We zoeken verder, wat niet mee valt, aangezien het 1e kerstdag is en er alleen rond wat toeristisch attracties wat tentjes open zijn. Dan maar het Indiaans restaurant proberen waar we al langs waren gelopen. Alleen als we daar binnen zitten en de menukaart voor krijgen, schrikken we van de enorme prijzen....en die gaan ons budget niet trekken. Zo onopvallend mogelijk verlaten we het restaurant....terwijl iedereen verbaast ons nakijkt! We besluiten richting het havengebied van Puerto Madeiro te lopen, waar langs de kade ook heel veel restaurantjes zitten en voor de grap zeg ik tegen Fred dat ik ons nog wel bij de MC Donalds zie eindigen voor de kerstbrunch. Het havengebied is een aantal jaren geleden prachtig gerenoveerd en inmiddels de meest hippe (en dure) wijk van BA. Langs het water, wordt in het weekend vooral veel gewandeld en zo ook vandaag tijdens de kerst. Uiteindelijk vinden we hier een grillrestaurant, waar we na een kwartiertje wachten lekker op het terras kunnen zitten. Ondertussen hadden we natuurlijk al op de kaart gekeken en besloten om dan toch maar voor die lekkere hamburger te gaan. Als we bestellen krijgen we een heel verhaal in het Spaans, waar we niet veel wijzer van worden, maar waar we uiteindelijk van begrijpen dat de grill kapot is en dat we alleen wat kleine snackjes kunnen bestellen. We kijken elkaar vol ongeloof aan en moeten echt ontzettend hard lachen....wij zijn inmiddels bijna 2 uur en 3 restaurants verder en we hebben nog niets gegeten. We besluiten om maar terug de stad in te lopen op zoek naar de grote gele M. Maar ook die kunnen we helaas niet vinden voordat we het metrostation bereiken, en ik stel voor om terug te gaan naar huis en daar maar wat te eten. Ik had een briefje bij de supermarkt om de hoek zien hangen, dat deze met kerst gewoon open is, dus dan freubel ik zelf wel wat in elkaar. Toch zit het ons nog steeds niet mee, want wanneer we uiteindelijk de metro uitstappen en bij de supermarkt aankomen, blijkt deze toch gesloten te zijn. Gelukkig zijn we net daarvoor langs een benzinestation gelopen, dat wel open was.........en na een lange, vermoeiende middag, scoren wij ons kerstdiner bij het benzinestation; een Magnum ijsje om mee te starten, gevolgd door yoghurt met muesli en als toetje nog een plak oud kerstbrood met een kopje koffie en thee.......wat je noemt een kerstdiner om nooit meer te vergeten;-)

Maandagochtend gaan we al weer vroeg op pad en met de taxi vertrekken we naar het vliegveld voor onze vlucht naar het einde van de wereld. Helaas krijgen we bij het inchecken te horen dat er iets mis is met ons ticket en we moeten ons melden bij het kantoor van de vliegmaatschappij. Hier wordt alles uitgezocht en uiteindelijk krijgen we te horen dat onze tickets niet betaald zijn en dat we niet mee kunnen op onze vlucht omdat er geen stoelen meer beschikbaar zijn. Een vreemd verhaal, aangezien we per mail gewoon een bevestiging voor de tickets hebben gehad en het geld van onze credit card is afgeschreven. Iets wat we op dit moment alleen niet kunnen bewijzen. Het is even snel schakelen en zoeken naar een oplossing en dat is uiteindelijk 2 nieuwe tickets kopen voor een andere vlucht.....die met een half uur vertrekt. Geen probleem volgens de dame achter het loket en 5 minuten later hebben 2 nieuwe (en veel duurdere) tickets op zak. Omdat de tijd dringt moeten we bij een speciale balie inchecken, maar daar staat een behoorlijke rij en wanneer we wat hulp vragen aan een dame achter de balie worden we zonder pardon terug de rij ingestuurd. En terwijl Fred keurig in de rij blijft staan, ga ik op zoek naar hulp van hogere rang. En die vind ik gelukkig vrij snel, bij het kantoor waar wij onze net nieuw gekochte tickets hebben gekregen. De manager van het kantoor loopt met me mee naar de dame die ons net zonder pardon terug de rij instuurde en nu moet ze ons alsnog direct inchecken. Ze moppert nog wat en kijkt ons vuil aan, maar de manager blijft rustig wachten en zorgt er voor dat wij snel worden ingecheckt. Inmiddels hebben we nog 10 minuten voordat het vliegtuig de lucht in gaat en we rennen, dik aangekleed in onze winterkleding (omdat de tassen anders te zwaar zouden zijn voor de vlucht), naar gate nummer 12. Maar eerst moeten we nog door de douane en daar staat natuurlijk ook weer een hele rij. Fred sluit weer keurig aan, terwijl ik naar voren loop en mijn vrouwelijke charmes in de strijd gooi bij de douanebeambte. Een minuut later mogen we door en kunnen nog net de gate inrennen voordat deze wordt afgesloten. Hieperdepieper en vol adrenaline ploffen we in onze stoelen neer.....en stijgt het vliegtuig op! Gelukkig hebben we 4 uur de tijd om bij te komen van deze bizarre ochtend....en hebben we geen tijd gehad om eens goed om ons heen te kijken en de staat van het vliegtuig in ons op te nemen. Die heeft er al heel wat vlieguren opzitten en we doen even een schietgebedje dat ook deze 4 uur nog alles aan elkaar vast blijft zitten;-) Gelukkig gaat het allemaal goed, alleen tijdens het landen hebben we te maken met heel veel zijwind.....en dat is wat lastig landen op een landingsbaan die op een klein eilandje in het water ligt. Toch doet de piloot weer goed zijn werk en uiteindelijk komen we dan toch aan in Ushuaia. En een vreemdere overgang had het niet kunnen zijn. Stonden we vanmorgen nog peentjes te zweten in ons wintergoed in het zonnige en wame BA, nu stappen we naar buiten in een wereld die ons doet denken aan het ruige noorden van Noorwegen.....inclusief de harde wind en de koude temperaturen! Op de toppen van de bergen, rondom de baai van Ushuaia ligt zelfs nog sneeuw.....hebben wij op de valreep toch nog een witte kerst;-) In ons kleine familiehotel worden we even later warm welkom geheten en de kachels staan overal lekker te branden.....we ondergaan echt even een cultuurshock! Ook als we aan het begin van de avond op pad gaan op zoek naar een warm maal. Buiten waait een ijskoude wind terwijl wij tussen kleurige, soms houten, huisjes richting de winkelstraat lopen. Maar we zijn goed aangekleed en even later vinden we een klein, oud, onoogelijk, maar goed verwarmt restaurantje....met een enorme grill, met nog grotere stukken vlees. Niemand spreekt Engels en met wat gebaren bestellen we wat salade en vlees voor 2 personen.....met de nadruk op 2! Natuurlijk komen er even later enorme borden met sla aan, waarna nog meer borden volgen met ongeveer een kilo aan draadjesvlees....en met een literfles Budweiser erbij, komen we weer helemaal op krachten van wederom bijzondere en rare dag. Door al het reizen hebben we wel geleerd erop te vertrouwen dat het uiteindelijk altijd goed komt....zo ook vandaag gelukkig weer!

Lekker weggekropen onder een dik dekbed, slapen we natuurlijk fantastisch. Al moeten we wel wennen aan het dagritme hier, want zo ver weg van de evenaar hebben we ook opeens hele lange dagen. Gisteravond werd het pas om 23.30 donker en toen we vannacht om 4 uur even wakker waren, was het al weer helemaal licht. Toch slapen we lekker uit, want voor vandaag staat er een regeldag op het programma, dus hebben we geen haast om eruit te komen. Na het ontbijt bel ik eerst eens met de bank in Nederland om te checken hoe het nu met die betaling zit van de vliegtickets. Ik wist bijna wel zeker dat die betaald waren, maar toch nog maar even checken. Ze zijn ontzettend behulpzaam bij de bank en even later krijg ik per mail een keurig overzicht, waaop het afgeschreven bedrag staat van de vliegtickets. Vandaag dus dan ook maar even langs het kantoor van de Airolineas Argentinas hier in Ushuaia om dit nog eens uit te laten zoeken en om een poging te wagen om ons geld voor het dure ticket van gisteren terug te krijgen. Verder is de boodschappenlijst nog lang; info over een lastminutes naar Antarctica, handschoenen, mutsen, extra shirts, klein extra rugzakje, informatie over Tierro del Fuego en boodschappen. De dag vliegt om en we weten de lijst behoorlijk af te werken. Alle inkopen zijn gedaan en we zijn inmiddels helemaal winterproef.....wat geen overbodige luxe is hier! (Ok, ik zal nu ook gewoon over het weer blijven schrijven, nu we geen zon en 30 graden meer hebben;-)) En wat betreft Antarctica; er zijn nog wel wat reizen naar Antarctica beschikbaar, maar niet veel meer, dus de prijzen blijven aan de hoge kant. We besluiten nog maar te wachten en na onze cruise van volgende week pas verder te besluiten. Zaterdag vertrekken we namelijk ook al voor een prachtige cruise naar Kaap Hoorn, het Beagle Kanaal en de Chileense fjorden met al haar gletsjers en wildlife. Dus daar gaan we eerst lekker van genieten en daarna kijken we nog wel of we zin hebben in meer ijs, kou en beestjes. Op het kantoor van de vliegmaatschappij worden we keurig geholpen, maar niet veel wijzer....we moeten ons via internet maar melden bij de klantenservice....we voorzien al een langlopend gesteggel aankomen;-( Maar het mag de pret niet drukken, wanneer het aan het einde van de dag helemaal helder wordt en de zon de bergen in de omgeving in vuur en vlam zet! Hopelijk een goed voorbode voor morgen, wanneer we eindelijk weer eens een dagje gaan wandelen in het Tierro del Fuego!

Woensdagochtend staan we dan ook al vroeg op en om 8 uur zitten we aan het ontbijt. Het weer ziet er buiten veelbelovend uit, want het is vrijwel helder met hier en daar wat wolken. Maar als we even later naar buiten stappen om op de bus te wachten die ons naar het park brengt, ren ik toch nog even snel naar binnen voor een extra jasje, want t is best winters fris buiten. De rit naar het Tierro del Fiego NP is prachtig en om ons heen zien we veel grillige bergen met besneeuwde toppen met daar tussen azuurblauwen meren. Wij worden uiteindelijk af gezet bij het Lago Roca, vanwaar wij een wandeling gaan maken naar de hoogste berg van het park; de Cerro Guanaco. Met 973 meter hoogte is het geen hoge berg, maar aangezien wij bijna op zeeniveau beginnen, is het een pittige klim over een vreselijk pad. Het eerste gedeelte loopt stijl door het bos omhoog en we lopen vooral over heel veel boomwortels en omgevallen bomen. En waneer we boomgrens verlaten, komen we in een moerasig gebied. De grond is zeer drassig door alle sneeuw die hier gelegen heeft en eigenlijk nog maar net gesmolten is. Het is een kunst om door de enorme modderpoelen heen te komen en Fred laat mij even zien hoe ik het beste naar de overkant kan gaan. Maar net wanneer hij op een graspolletje stapt, verliest hij z'n evenwicht en stapt met zijn andere voet vol in de modder, waarbij hij tot zijn enkel wegzakt. Hij probeert zijn voet uit de modder te trekken, maar deze wordt zo vastgezogen, dat hij volledig zijn evenwicht verliest en vervolgens achterover in de modder valt. Gelukkig land hij met z'n kont op een andere graspol, maar met zijn handen zakt hij ook helemaal weg in de modder. Ik kan niet veel meer doen, dan heel hard lachen;-) Als ik even later zelf de modderpoel over moet, wordt ik natuurlijk genadeloos gestraft voor mijn lachen en stap ook tot mijn enkels in de modder. Gelukkig komen we even later een klein riviertje tegen, waar we onze handen en schoenen kunnen schoonspoelen. Nadat we het moerasgebied achter ons laten, komen we op het laatste stuk van de beklimming terecht en deze bestaat uit vooral heel veel losliggend steen, gruis en puin. Het pad loopt stijl omhoog en het is erg hard werken om boven te komen. En wanneer wij stijgen, dalen de wolken en neemt de wind ontzettend toe. Het is nu echt ijzig koud en wanneer we na uiteindelijk 4 uur klimmen op de top staan, begint het ook nog eens te sneeuwen. Het is echt ongelofelijk hoe het weer hier in no-time kan veranderen. Men zegt wel eens dat je hier 4 seizoenen op een dag kan ervaren.....nou, wij hebben de afgelopen 4 uur alle seizoenen al meegemaakt. Boven op de top, nemen we dan ook snel wat foto's, van vooral veel wolken en wat sneeuwvlokken en trekken vervolgens 4 lagen kleding aan, om warm af te kunnen dalen. Het eerste stuk is zo ontzettend stijl, dat onze bovenbeenspieren al snel uit elkaar barsten en wanneer we uiteindelijk 3 uur ploeteren weer beneden komen, zijn onze lijven volkomen in shock. Al 2 maanden lang zijn ze niets meer gewend dan luieren bij warme temperaturen....en nu moet er zonder training opeens weer een berg beklommen worden, terwijl het winters koud is! Een goed begin is het halve werk denken wij dan....maar t lichaam protesteerd nog wat;-) Gelukkig zit er beneden bij het meer een klein restaurantje, waar we bij de openhaard lekker opwarmen en wachten op de bus die ons hier weer op komt halen. De warme douche 's avonds is nog nooit zo lekker geweest!

Natuurlijk valt het niet mee om donderdagochtend ons bed uit te komen en stiekem hoop ik op slecht weer, want voor vandaag hebben we nog een wandeling op het programma staan....mits het mooi weer is. Maar wanneer Fred even later met een grote glimlach verteld dat het wel redelijk helder is, weet ik dat er geen excuses zijn om te blijven liggen in m'n warme bedje. Zo stijf als een plank rol ik mn bed uit en trek m'n wandelkloffie weer aan. Na het ontbijt nemen we de taxi naar de Glaciar Martial, waar we aan de voet van de berg weer aan een nieuwe wandeling beginnen. We moeten allebei een beetje opwarmen, want de benen zijn nog steeds wat stijf, maar het pad is gelukkig lekker breed en loopt maar langzaam omhoog. Na een half uurtje wandelen zijn we goed opgewarmt en komen we weer boven de boomgrens uit. Even later staan we in een enorme kom van hoge, grillige bergen en vanaf de linker flank loopt een stuk gletsjer naar beneden. Er volgt een klim door een ruig en rotsachtig gebied en uiteindelijk komen we bij de voet van de gletsjer uit. De gletsjer stelt helaas niet veel meer voor en hier zien we zo duidelijk de tekenen van het opwarmen van de aarde. Onderweg zagen we een paar punten tot waar de gletsjer gelopen heeft, maar dat was wel honderden meters lager. Gelukkig is het uitzicht de andere kant op prachtig en kijken we uit over het Beagle Kanaal en Ushuaia. Een mooie plek om even te genieten van onze meegenomen lunch. En ondanks dat de zon af en toe schijnt blijft het koud en in een recordtijd dalen we weer af naar beneden, terwijl het lijkt of er bij elke stap een mes door de spieren van de bovenbenen gaat. Fred loopt achter mij en vraagt waarom ik bij elke stap juich. Nou, het is meer dat ik steeds mijn armen omhoog doe, om zo voor mijn gevoel minder gewicht op m'n benen te zetten...het is meer een soort vliegen vertel ik hem;-) Als twee vrolijke vlinders vliegen we naar beneden. Daar zit een allerschattigst theehuis, waar we weer even lekker opwarmen met warme chocolademelk. Het theehuis is volledig in Engelse stijl met bloementjesbehang, brocante gordijnen, overdadig gedecoreerd met allerlei roesjes, bloemetjes, schilderijtjes en vooral heel veel theepotten en kopjes. Ook verkopen ze accessoires voor in huis, zo ook prachtige zilvere fotolijstjes. Tot onze verbazing zien we in een van de fotolijstjes; een trouwfoto van onze eigen Wim-Lex en Maxima! Echt te grappig voor woorden en Fred gaat natuurlijk even op de foto met fotolijstje en al. De mensen in het theehuis kijken ons maar vreemd aan. En wat is een theehuis zonder taartjes? De vitrine staat vol met de meest grote calorieenbommen en op de toonbank staan allerlei manden met scones, muffins en andere zelfgebakken koeken.....natuurlijk ga ik overstag! Na het opwarmen, de sjoko en de scones nemen we taxi terug naar Ushuaia, waar we nog even wat boodschappen doen en vervolgens ons lekker opsluiten op onze kamer met een hapje en een drankje, lekker onder t warme dekbedje....goed voor de beurse spieren!

En vanmorgen lukte het helemaal niet om ons bed uit te komen. Zulke spierpijn hebben we nog nooit gehad en we lijken wel een stel bejaarden. Maar goed, het is een beetje onze eigen schuld aangezien we zonder enige training de laatste maanden, gelijk weer 2 van zulke wandelingen moesten maken. Voor vandaag staat er gelukkig een rustdag op het programma, dus na het ontbijt nestelen wij ons lekker op bed met een boek, regelen nog wat zaken voor de komende weken en houden vooral de benen lekker warm. Rond lunchtijd gaan we toch de benen even strekken en wandelen we naar het dorp, waar we in een knus houten restaurantje lekker uitgebreid lunchen. Verder halen we bij de apotheek nog wat pillen tegen zeeziekte en 's middags maken we de tassen weer pakklaar voor de trip die komen gaat......de cruise naar Kaap Hoorn en de Chileense Fjorden. Een prima rustdag dus!

Vandaag is het dan alweer de laatste dag van weer een fantastisch jaar! Een jaar waarin wij na heel veel voorpret, vooral de afgelopen 2 maanden natuurlijk ontzettend genoten hebben van de bijzondere plekjes die we ontdekt hebben. Waarin we genoten hebben van de vrijheid, de bijzondere mensen die we ontmoet hebben, het lekkere weer en natuurlijk het niet te vergeten zalige eten, de goed smakende biertjes en de chocolade, caramel en ijsjes...van uitzonderlijke smaak! Ons voornemen voor het nieuwe jaar is om voorlopig gewoon door te gaan met waar we al een poosje mee bezig zijn;-) En dat voornemen laten we gelijk vandaag maar ingaan, wanneer we vanmiddag inschepen op ons cruiseschip voor een 4-daagse cruise naar Kaap Hoorn en de Chileense Fjorden. Oudjaarsavond zijn wij dus op weg naar het echte einde van dit continent en nieuwjaarsochtend hopen wij met kleine Zodiac-bootjes aan land te gaan op Kaap Hoorn, het laatste stukje land van Zuid-Amerika. De dagen de daarna varen we dan door het Beagle Kanaal richting de Chileense Fjorden, waar we ook nog een aantal keer van boord gaan om van dicht bij wat gletsjers en wildlife te gaan bekijken (voor de liefhebbers zie deze link; http://www.australis.com/site/en-us/routes-itineraries/ushuaia-punta-arenas-route/ Kortom, wij genieten nog even door en vanaf het echte einde van de wereld zenden wij jullie dikke kussen en knuffels.....en natuurlijk de mooiste wensen voor 2012!!!


Veel liefs,

Fred & Petra


PS. Er staan ook weer wat foto's en filmpjes online....en terwijl ik dit verhaal zit te typen gaat er buiten weer een flinke storm te keer en vallen er weer wat natte sneeuwvlokken.....vast niemand die nu jaloers is;-)))