Een nieuw paradijsje ontdekt!

Morro de Sao Paulo - 25 november


En maandag is dus opnieuw een reisdag, maar deze keer hoeven we niet zo vroeg op pad. Toch zijn we al weer op tijd wakker en in de vroege ochtend skype ik nog even met m'n vriendin Ellen en het blijft zo ontzettend leuk om op deze manier even contact te hebben met het thuisfront. Vervolgens gaan we buiten in de binnentuin ontbijten en tijdens het ontbijt raken we aan de praat met Tod en Hannah uit Nieuw Zeeland. De afgelopen 3 jaar hebben zij in Londen gewoond en nu zijn ze 6 maanden op pad geweest door Zuid-Amerika. Zij beleven hun laatste dagen van een mooie en indrukwekkende reis en we wisselen weer wat verhalen uit. Dit blijven toch wel de leuke dingen van het reizen. Elke keer weer andere mensen ontmoeten, met allemaal dezelfde passie maar met zoveel andere verhalen.
Zo hebben we een paar uur later opnieuw een mooie ontmoeting, wanneer we in de bootterminal zitten te wachten op de boot naar Morro de Sao Paulo. Terwijl Fred en ik met al onze tassen zitten te wachten op de boot, komt er een Europees uitziende man naar ons toelopen en hij begint een heel verhaal. We begrijpen er niets van en ik vraag hem of hij Engels spreekt. Hij reageert met de opmerking; 'Oh, dus jullie komen niet uit Zweden?' Nee, wij komen uit Holland vertellen wij hem en vragen of hij dan uit Zweden komt. Nee, hij komt uit Noorwegen, maar vond mij er zo Zweeds uitzien dat hij in het Zweeds dus aan mij vroeg of wij uit Zweden komen. Nu begin ik net een beetje wat Portugeese woordjes te herkennen.....maar nu ook nog Zweeds verstaan, dat gaat zelfs mijn fantasie te boven. We ontmoeten Jurgen en hij ziet ondertussen op Fred zijn tas de vlag van Noorwegen en we raken aan de praat over onze reis door Noorwegen. Vervolgens vragen we hem, wat hij hier doet en hij verteld dat hij al ruim een jaar aan t zeilen is met zijn boot en dat hij nu een paar weken in Salvador ligt. Binnenkort vertrekt hij verder naar het zuiden, richting Montevideo in Uruguay. Daar blijft zijn boot vervolgens een half jaar liggen en komt hij volgend jaar september terug naar Montevideo om dan verder te zeilen naar Antartica. We vertellen hem, dat wij ook plannen hebben om die kant op te gaan en heel enthousiast vraagt hij of we zeilervaring hebben....want iedereen in Nederland kan toch zeilen? Nou, wij helaas niet en volgend jaar naar Antartica past net niet in ons huidige reisplan....maar wat had het geweldig geweest om op zo'n manier ook eens te kunnen reizen. Na 10 minuten gaat Jurgen terug naar zijn boot en als wij even later wegvaren met onze boot naar Morro de SP, zien we zijn boot naast de terminal liggen. Toch wel een klein bootje...tenminste, als je daar mee naar Antartica wil. Wij dromen nog even verder over die grote Russische ijsbreker, die ons hopelijk naar Antartica gaat brengen. Maar wederom een mooie ontmoeting en een bijzonder gesprek.
Al begin ik een uurtje later toch wel ernstig te twijfelen aan het plan om naar Antartica te gaan, wanneer wij met een 10 meter lange speedboot de overtocht van Salvador naar Morro de Sao Paulo maken. Het is de snelste en kortste weg naar het eiland, maar het is toch wel bijna een kilometer of 65 dwars de oceaan over...met dus enorme deining. We waren al een beetje gewaarschuwd en vanmorgen heb ik het ook maar rustig aan gedaan met het ontbijt, maar toch begint dit langszaam op te spelen. Wanneer ik even rechts van mij kijk zie ik Fred ook al enorm zweten en gapen....ik weet genoeg;-)! Ook om ons heen begint het steeds rustiger te worden en de eerste plastic zakjes worden al uitgedeeld. Voor de zekerheid neem ik ook alvast maar een zakje....want de tocht gaat minstens 2 uur duren en we zijn pas een half uur onderweg. Tijd om me eens lekker terug te trekken en aan leuke dingen te gaan denken. Met mn ogen dicht concentreer ik me op vooral leuke dingen. Nu komt er in mijn gedachten als eerst eten naar boven, maar dat is op dit moment niet zo'n best onderwerp....snel iets anders bedenken. Zon, zee en strand.....maar dat werkt ook niet. De zee....op dit moment...nee, ook niet goed. Dan het maar simpel houden en alleen aan zon denken...heel veel zon, warm en geel! En dat werkt, het nare gevoel van binnen verdwijnt langzaam en als in een soort halfslaap overleef ik de volgende 2 uur. Fred heeft ook z'n maag weer tot rust kunnen brengen en zit naast mij ook een beetje te dutten. Wanneer ik na 2 uur varen eens om me heen kijk, zie ik nog niet veel land. Behalve heel in de verte een klein stukje groen...dat gaat nog wel even duren. Dus ik doe snel me ogen weer dicht en denk weer aan heel veel geel.....en zo komen we na 3 uur varen eindelijk op het tropische eiland Morro de SP aan. En dan zijn we in 1 klap al onze ellende vergeten. Het is een prachtig groen en heuvelachtig eiland met op de punt van het eiland een groot fort met een vuurtoren en daarnaast een aantal prachtige baaien met de naam strand 1, strand 2, strand 3, strand 4 en strand 5....waarom moeilijk doen als het ook zo duidelijk kan!
Op de kade staan al een aantal jongens met kruiwagens op ons te wachten. Morro is een autovrij eiland en alles wordt hier door sterke jonge kerels met kruiwagens vervoert. Onze pousada ligt aan strand nummer 3 en dat is ongeveer een half uurtje lopen. We besluiten de economie hier ook maar wat te stimuleren en komen met Luis overeen dat hij voor 20 real onze tassen naar de pousada brengt. Maar Luis is een hele sterke kerel en er gaan naast onze toch wel te zware rugtassen, ook nog 2 grote koffers op zijn kruiwagen van 2 andere toeristen. Vervolgens gaan we op pad en het pad begint gelijk met een steile klim naar boven naar het centrum van Morro, de Villa. Gewoon om hoog lopen in deze hitte is al heftig, laat staan met een kruiwagen met een kilo of 80 aan lading. Maar Luis spant al zijn lekkere spieren aan en kuiert omhoog. Boven aangekomen, komen we op een allerliefst pleintje met een wit kerkje en allerlei gekleurde huisjes en wuifende palmen.....we kijken elkaar aan met een glimlach van oor tot oor....we zijn letterlijk weer in een klein paradijsje beland. Vervolgens lopen we door een klein winkelstraatje met allerlei souvenierwinkeltjes en de straat wordt al snel weer een zandpad. Uiteindelijk komen we aan het einde van het centrum en vervolgens staan we op een hoog uitkijkpunt en kijken we neer op het prachtige stand 2. Een baai van ongeveer een kilometer lang, met parel wit zand en een azuur blauwe zee. Het strand is zeer breed en her en der staan wat stoelen met parasollen. Hoog op het strand staan allemaal leuke strandtentjes en pousada's en over een houten vlonder lopen we verder naar strand nummer 3. Aangezien het op dit moment hoog water is, is van strand nummer 3 niet zo veel te zien, maar via een soort opgehoogt zandpad lopen we verder richting onze pousada. En zag het er op de foto's al leuk uit, in het echt is onze pousada nog schattiger. We worden allerhartelijkst ontvangen door de Italiaanse eigenaar Federico. Hij ratelt er op los in een mengelmoesje van Italiaans, Portugees en hier en daar wat Engels. Maar we maken er weer een mooi verhaal van en krijgen vervolgens een kamer met zeezicht toegewezen. En het is echt een plaatje, niet de kamer op zich, maar vooral het balkon met 2 hangstoelen en een uitzicht over de gehele baai van strand 3, inclusief het pad wat onder ons balkon door loopt. Wij zitten eerste rang en gaan het hier best een poosje volhouden. Maar aangezien het al weer halverwege de middag is, zetten we eerst de tassen neer en gaan even verder op het strand lekker wat eten. Niet nadat Federico ons heeft verteld wat de beste restaurants zijn. Ik blijf maar heel braaf ja knikken en wacht op een teken waarvan ik denk dat hij klaar is.....na 10 minuten krijgen we de kans om weg te lopen...maar ergens na 3 Italiaanse restaurants die bon bon zijn was ik al afgehaakt. Dus gaan we om de hoek bij een echt Braziliaans restaurantje eten;-) Maar na zo'n reis is er niets lekkerders dan een goed maal van salade, bonen, rijst en kip....uiteraard met een koele Skol en een verse suco....en met onze voetjes in het zand! Tijd om weer eens lekker te gaan chillen.
En dat doen we dan ook! De rest van middag zitten we heerlijk op ons balkonnetje mensen te gluren.....lees vooral; Fred zit vrouwen te begluren, vooral vrouwen met te kleine bikini's en te ronde vormen...ik heb geen kind meer aan hem. Maar vooruit de taxi-kruiwagen-jongens mogen er ook zijn;-)

De eerste nacht slapen we wat onrustig, aangezien het halverwege de nacht weer hoog water is en het water letterlijk tegen de muur onder ons balkon staat aan te beuken. Niet het heerlijke kabbellende geluid van de zee, wat we zo fijn vinden om mee wakker te worden. Maar met de oordoppen in slapen we lekker verder en de volgende morgen wanneer we wakker worden is de zee al weer honderd meter teruggetrokken en ligt het strand en het rif helemaal vrij. De wolken en de zon spelen een prachtig kleurenspel, maar helaas winnen de donkere regenwolken het uiteindelijk van de zon en een paar uur lang gaat het flink te keer met regen en wind. Maar net zo snel als de storm kwam, zo snel komt ook de zon er weer door heen en als we voor de lunch op pad gaan is het al weer prachtig weer. We besluiten eerst de Villa wat verder te verkennen en lopen via strand 2 en strand 1 terug naar het dorpje. Ook hier weer genoeg winkeltjes met allerlei hebbendingen, maar mn schouders doen nog zeer van het dragen van de zware rugzakken...dus blijft het shoppen beperkt tot kijken en niet kopen. Maar wat zitten er leuke bikini's, slippers, tassen en tuniekjes tussen;-)
Voor de lunch stranden we op strand 2 bij een hippe strandtent, maar zoals de ervaring al ons geleerd heeft in Azie....ook hier geldt; hoe ongezelliger het restaurant er uit ziet, hoe beter het eten is. Dus betalen we te veel geld voor 2 borden met te slechte pasta. Maar goed, we zaten met onze voetjes in het zand en er waren weer genoeg bijzondere mensen te zien....dus wie miept er over het eten!
De rest van de middag brengen we al lezend en en glurend door op ons balkonnetje en het is grappig om te zien hoe niet alleen de bagage van toeristen, maar ook alle boodschappen en aanvoer van handel en voorraad via kruiwagens vervoert wordt over het strand. Het is een komen en gaan van sterke, zongebruinde jongens.....die soms wel moeten uitwijken voor mooie, zongebruinde dames.....we hebben beide veel plezier met mensen kijken;-)
's Avonds ben ik digitaal nog even aanwezig bij mijn vriendinnen, die gezellig met elkaar een kopje thee drinken bij Ellen in Valkenburg. Het is leuk om ze even zo te zien en met ze te kletsen....en wat was het geweldig dat ik aan het einde van de avond nog de notulen ontving van alles wat er die avond besproken is!!! En nadat ik klaar ben met skypen probeert Fred nog iets mee te krijgen van de wedstrijd van Ajax voor de CL, maar het enige wat hij weet te vinden op internet is een site die realtime alle standen bijhoud. Dus eigenlijk zit hij meer dan een uur lang te staren naar een site met standen, die zo nu en dan verspringen als er ergens wordt gescoord. Maar bij zijn geliefde Ajax blijft de stand steken op 0-0. Toch moet ik toegeven dat dit wel een lekkere rustige manier van voetbal kijken is....een man die naar een laptop zit te staren en maar flink zit te hopen dat de stand bij Ajax veranderd....en verder geen geluid en geen commentaar....behalve van Fred dan die natuurlijk allerlei annalyses met mij wil delen. Maar goed, met af en toe een 'ja' en een 'nee' en heel veel 'hhmm' lijkt het net alsof ik luister!

Woensdagochtend gaan we na het ontbijt lekker een wandeling maken en aangezien het laag water is lopen we helemaal naar het einde van strand 4. En strand 4 is echt een plaatje uit de brochures voor onbewoonde eilanden. Een breed en bijna verlaten wit zandstrand, met aan de rechterkant wuivende palmen en aan de linkerkant de zee in al haar kleuren blauw. En door het lage water zijn er tussen de riffen allerlei natuurlijke baden ontstaan waar nog vele kleine, gekleurde visjes in zwemmen. En terwijl we zo staan te kijken zien we zelfs een soort zeeslang tussen het rif wegglijden......nu was ik al niet zo'n held met zwemmen hier....maar nu hoeft het voor mij al helemaal niet meer! Na 2 uur lopen, rusten we even uit bij een klein tentje waar een meneer cocosnoten verkoopt en niets zo lekker als het vocht van een koude cocosnoot na zo'n warme wandeling. Voor de lunch belanden we weer bij het Braziliaanse restaurantje even verderop het strand bij onze Pousada, waar we de eerste dag ook zo lekker hebben gegeten. We verwennen onszelf vandaag eens met gegrilde garnalen en het is weer een waar koningsmaal wat we krijgen voorgeschoteld....en dat voor nog geen 10,-- pp. 's Middags gaan we weer lekker onderuit in de hangstoel op het balkon en ondertussen laat ik pa en ma Hoek per skype nog even zien in welk paradijsje we nu weer beland zijn. 's Avonds wandelen we nog even naar het de Villa, waar alle restaurantjes zich weer klaarmaken voor een avond vol vertier. Maar wij eten weer lekker op ons balkonnetje waar ik met wat tomaten en komkommer een frisse salade klaarmaak. Inmiddels hebben we zo'n ritme waarbij we 's middags heerlijk ergens uitgebreid lunchen met een warme maaltijd en 's avonds knutsel ik dan lekker een salade met wat crackers in elkaar....we zijn toch zo gezond bezig!

En ook op donderdag gaan we na het ontbijt lekker wandelen over het strand. Na de wandeling lopen we weer even naar de Villa om alvast onze terugreis naar Salvador te boeken en na veel wikken en wegen besluiten we toch maar weer met de boot terug te gaan. Wel een iets grotere catamaranboot deze keer, maar het blijft nu eenmaal de kortste weg. Een weliswaar de helft goedkopere reis (maar wel 2x zo lang) met boot/taxi/bus/boot/bus vinden we toch te veel gedoe.....en onze ervaringen met de lokale stadbussen zijn natuurlijk niet zo best qua het vinden van de juiste bus...dus we gaan voor makkelijk en hopelijk niet te veel zeeziekte. Al ziet Fred het meer als een mooie training voor als we straks misschien naar de Zuid-Pool oversteken...ik heb daar zo mijn bedenkingen over. 's Middags regelen we nog wat overnachtingen bij de Iguazu watervallen voor over 2 weken en na nog wat lezen en internetten, is ook deze dag zo maar weer voorbij!

Ook vandaag hebben we de inmiddels vaste wandeling weer gemaakt, alleen hebben we nu een tussenstop gemaakt bij een allerleukste strandtent voor de vaste verse suco en de ijskoude Skol...het is tenslotte bijna weekend. We kunnen ook duidelijk zien dat het weekend voor de deur staat want het begint al drukker te worden op het eiland....morgenavond maar eens een bezoekje brengen aan strand 2....waar de grote beachbars zitten en waar de feesten zijn...kunnen we eindelijk eens van dat wilde nachtleven gaan proeven in plaats van om 22 uur naar bed;-)

Het weekend zijn we dus nog hier en volgende week beginnen we aan een volgende etappe van de reis. Maandag varen we terug naar Salvador, waarna we vervolgens dinsdag van Salvador naar Rio de Janeiro vliegen....dus volgende week...at the Copa...Copacobana...music and fashion....lalalalalala...!


Veel liefs,


Fred & Petra


PS. Er staan weer wat foto's en filmpjes online om jullie nog meer mee te laten genieten! En voor de echte die-hards hieronder wat links met de leukste adresjes waar we tot nu to gezeten hebben!

http://www.hosteltrail.com/alberguedeolinda/
http://www.pousadacapitaesdeareia.com/
http://www.hosteltrail.com/pousadadosduendes/
http://www.hostelgaleria13.com/
http://pousadafaroldasestrelas.com/indexen.html