Ja...we worden wereldkampioen in Brazilie;-)

Zaterdagochtend zitten we al weer lekker vroeg aan het ontbijt en ondertussen maken we plannen voor de dag. Tijdens ons vorige bezoek aan Rio zijn we er niet toe gekomen om de wijken Lapa en Santa Theresa te bezoeken en het lijkt ons een mooi moment om dat op deze dag eens te doen. Met wat aanwijzingen gaan we op weg met de metro richting station Cinelandia en vandaar lopen we eerst richting Lapa. Lapa is een wijk die vooral bekend staat om het nachtleven en de kleine straatjes schijnen hier vooral in het weekend te veranderen in een grote openlucht-terras met vooral heel veel muziek. Maar het is ook een wijk met nog wat ruige kantjes, dus we begeven ons vanmorgen alleen maar naar de toeristische plekken, waar veel mensen zijn. En een van die plekken is de Escadaria Selaron. Dit is een lange trap in een smalle steeg omhoog en de trap is door een beroemde Braziliaanse kunstenaar bekleed met allerlei kleurige tegeltjes vanuit de gehele wereld. Het is grappig om te zien hoe een grouwe, grijze steeg zo ontzettend leuk wordt met al deze verschillende tegeltjes. We kijken onze ogen uit en zijn ondertussen natuurlijk ook op zoek naar wat Nederlandse exemplaren en gelukkig ontbreken de Delfs Blauwe tegeltjes niet. We lopen rustig om hoog en als we boven in een verlaten en vervallen straat komen, dalen we snel maar weer af naar beneden...zoals alle toeristen keurig doen. Vanaf Lapa nemen we de taxi naar Santa Theresa en niet omdat dit nu heel ver weg ligt, maar de route loopt door een stuk wijk, waar je als toerist beter maar beter niet alleen kan lopen. Ook aan het einde van de reis proberen we het lot niet te tarten en even later worden we keurig in Santa Theresa afgezet. Santa Theresa is een wijk, waar vroeger de rijke hun mooie villa's bouwde met uitzicht over de stad en nog steeds heeft de wijk een bijzondere uitstraling. Er is een klein, centraal pleintje met daarom heen wat kleine straatjes die kronkelend de heuvel op lopen. Overal zijn coblestone straatjes en de huizen zien er kleurrijk uit. We struinen weer lekker rond en bij een ontzettend leuk adresjes doen we een bakje koffie met de specialiteit van het huis; Braziliaanse noten cake;-) Na de pitstop struinen we wat door wat souvenierswinkeltjes en we vinden uiteindelijk de meest lelijke souvenier van Brazilie; een nummerbord met een afbeelding van het Jezusbeeld en de Suikerbroodberg....die gaat het goed doen in ons lelijkste-souveniers-kabinet! Uiteindelijk is het alweer lunchtijd en we laten de toeristische restaurants achter ons liggen en vinden in een klein zijstraatje een prima lokaal familierestaurantje. Geen menukaart, maar een groot schoolbord met 5 gerechten, elk 8,-- euri pp. Fred gaat uiteraard voor t vlees en besteld bife en ik hou het bij vis. Niet veel later komen er 2 enorm gevulde borden op tafel met voor Fred een stuk biefstuk, met patat en rijst (?) en voor mij een grote gebakken platvis met rijst en aardappelpuree (?). Daarnaast krijgen we allebei een bak bruine bonen en een bak met sla, tomaat en wortel. Alles heel puur, maar wel smakelijk en natuurlijk veel te veel. Na de lunch laten we ons door de taxi naar het metrostation rijden en aangezien het nog niet heel laat in de middag is, besluiten we niet in Botafogo uit te stappen maar door te rijden naar Copacobana. Hier lopen we via de winkelstraat naar het strand en ik kan het natuurlijk niet laten om even te winkelen. Nu ik er eenmaal weer van geproefd heb...wil ik alleen maar meer. Gelukkig score ik al snel 2 paar slippers en met een gerust hart kunnen we naar het strand van Copacobana. Hier loopt de stranddag al aardig ten einde want de zon verdwijnt al vroeg achter de hoge gebouwen en heuvels, maar de Brazilianen verplaatsen zich van het strand naar de vele kleine terrasjes langs de boulevard om daar nog even een afzakkertje met elkaar te drinken. En natuurlijk gaat dat onder het genot van heel veel muziek. Het is een gezellig sfeertje en ook Fred en ik belanden op het terras. Daar is het weer lekker mensen kijken....en deze keer veel mannen met een Braziliaans voetbalshirt aan....met daarop wel 5 sterren. En elke keer als Fred een shirt met 5 sterren voorbij ziet komen kijkt hij toch vooral heel jaloers. De tijd dat Nederland 5 keer wereldkampioen is en 5 sterren op het shirt mag dragen....gaan wij in een mensenleven waarschijnlijk nooit meemaken. Toch kan het de pret niet drukken en wij hadden wederom een heerlijke dag in Rio.

Op paasochtend zijn we al weer vroeg wakker en als ik naar buiten kijk zie ik een strak blauwe hemel. We gaan dan ook gelijk maar ontbijten, zodat we na het ontbijt lekker richting het strand kunnen vertrekken. Om 10 uur zitten we dan ook al in de metro en niet veel later komen we vlak bij Ipanema Beach weer boven de grond. Op het plein voor het metrostation in Ipanema vindt elke zondagochtend een hippiemarkt plaats en voordat we richting de boulevard van Ipanema gaan, struinen we eerst nog even over de markt. Er is weer genoeg prullaria te vinden en we blijven ons altijd weer verbazen wat mensen proberen te verkopen....en erger nog wat andere mensen dan kopen. Na het bezoek aan de markt halen we bij de super nog even wat te eten en drinken voor de lunch en vervolgens gaan we richting het strand. Ondanks dat het nog redelijk vroeg is, is het al gezellig druk op Ipanema en we lopen eerst eens een stukje langs het strand. Aan het einde van Ipanema is een soort grote rots in zee en vanaf hier hebben we mooi uitzicht over de enorme baai. Copacobana beach, wat aan de andere kant ligt, kunnen we net niet zien, maar we besluiten die kant op te lopen zodat we daar echt op het strand kunnen gaan liggen. We vinden een heerlijk plekje op een wat rustiger gedeelte van Copacobana en Fred duikt gelijk het water in. Ik ga eerst maar eens goed smeren want m'n buik en rug zijn nog ijzig wit. Goed ingevet ga ik er eens lekker voor liggen, terwijl Fred besluit om een flink stuk langs het strand te gaan wandelen. Zijn rug gaat wel beter, maar een paar uur op het strand liggen is toch niet heel bevoordelijk voor de nog wat stijve spieren. Het is in ieder geval een zalige stranddag en wanneer Fred terugkomt van zijn wandeling heeft hij een grote glimlach op zijn gezicht. Als ik vraag waarom, verteld hij dat het is omdat het Nederlands Elftal hier in 2014 het WK gaat winnen. Onderweg tijdens zijn wandeling over Copacobana, zag hij hoog boven de stad op de Corcovado het Jezusbeeld staan en als goed opgevoed katholiek heeft hij gevraagd of het mogelijk is dat Nederland hier de finale gaat winnen van Brazilie.....en met een grote glimlach verteld hij nu dat het beeld JA knikte. Het blijft toch een schatje;-) Wanneer ik voorstel om daar dan maar een borrel op te nemen, verhuizen we naar een terras en koelen af met een koud pilsje en een frisse kokosnoot. Met de metro rijden we vervolgens weer terug naar Botafogo, waar we in het hostel lekker een douche nemen en vervolgens op de patio met Rosanna en Cloud nog een paar pilsje drinken. We kletsen heel wat af en het is een gezellige afsluiter van een mooie paasdag.

Tweede paasdag doen ze in Brazilie niet aan en maandagochtend is allles weer back to business. De auto's in de straat toeteren weer tot ze een ons wegen, iedereen is op weg naar het werk en alle winkels openen de deuren. Volgens mij een prima dag om weer eens wat winkels te gaan bezoeken. Fred vind het deze keer niet erg om mee te gaan en we vertrekken met de metro naar Centro, de zakenwijk van Rio, waar ook een aantal prima winkelstraten gevestigd zijn. Als eerste gaan we maar een bakje koffie drinken, want wat ik nog wel weet en Fred niet meer, is dat hier Columbus zit, de mooiste tearoom van Rio met Huize Wely-waardige taartjes;-) Pas als we de prachtige zaak binnenkomen, snapt Fred dat ik dit natuurlijk allang bedacht had om hier koffie te gaan drinken...met nog maar een prachtig taartje. Na de koffiestop gaan we lekker shoppen en het gaat heel voortvarend en na een paar winkels ben ik al 3 jurkjes en 2 t-shirts rijker.....ik moet Fred natuurlijk wel een beetje te vriend houden, want die vind winkelen alleen ok, als er daadwerkelijk gekocht wordt...en dat is geen probleem vandaag. Verder is het eigenlijk ook wel super fijn dat er iemand bij is die de tasjes draagt, zodat ik mijn handen vrij hebt om door de rekken te struinen. Het enige waar ze hier wel moeilijk over doen is dat Fred, als man zijnde niet in de buurt van de paskamer mag komen. Wat lastig is als ik hem even wat wil laten zien en wat eigenlijk ook wel weer raar is, aangezien de meeste dames hier op het strand nauwlijks iets dragen, wat de naam bikini niet mag hebben;-). Maar goed, al met al is het een geslaagde winkeldag, zelfs voor Fred die in het China Town van Rio nog wat spullen weet te scoren voor zijn jaarlijkse wandeltocht. Na het harde werken gaan we halverwege de middag lekker lunchen bij ons favoriete Italiaanse restaurant in Rio en het is weer geweldig. We gaan gewoon zitten en om de paar minuten komt er een ober langs met een schaal met de meest zalige pasta's en lasagnes. Als je iets wil hebben knik je ja en krijg je een schepje, heb je even genoeg of wil je niet, dan schud je nee en gaat de ober verder naar de volgende tafel. Echt een ontzettend leuk concept en je betaald gewoon 1 vast bedrag en daarvoor kan je net zo veel eten als je wilt. Tussen alle pasta's door, komen er soms ook schalen met desserts en daarbij hebben we al snel een favoriet ontdekt. Het is een soort pizzabodem, belegd met banaan en besprenkeld met suiker en kaneel en dat heeft dan even in de oven gestaan....te simpel en te goddelijk voor woorden! Tonnetjerond verlaten we uiteindelijk weer het restaurant en nemen we de metro terug naar Botafogo. Hier komen we net op tijd in het hostel aan, want wanneer we bepakt en bezakt een voet over de drempel zetten, barst er buiten een ontzettend onweer los. Wat niet vreemd is, aangezien het de hele dag al zeer vochtig en warm is. 's Avonds kijken we lekker een filmpje in de woonkamer en tevens probeer ik al mijn nieuwe aankopen in mijn rugzak te stoppen. Dat lukt niet helemaal, maar gelukkig is er nog wat ruimte over bij Fred....dus daar kan nog meer bij. Het was in ieder geval een heerlijke dag en een mooie afsluiter van ons 2e bezoek aan Rio. Wij zijn in ieder geval verliefd op deze bijzondere stad, vol met hoge heuvels, bijzondere wijken, mooie stranden en vele culturele bezienswaardigheden!

Dinsdagochtend pakken we na het ontbijt onze tassen in en voordat we naar het eiland Ilha Grande vertrekken, halen we bij de supermarkt nog even boodschappen om onze eigen koelkast op Ilha Grande mee te vullen. Boodschappen op het eiland schijnen erg duur te zijn, wat niet vreemd is, aangezien het allemaal met de boot moet komen. Dus hebben wij de tip gekregen om alvast in Rio maar boodschappen te doen. En wij vinden boodschappen in Rio al heel duur. We blijven ons er over verbazen wat alles hier kost en snappen niet dat mensen die gemiddeld minder dan de helft als in Nederland verdienen, soms 2x zo veel voor boodschappen moeten betalen. Wat willekeurige voorbeelden; t goedkoopste pak sap kost meer dan 2 euro, fles douchegel minimaal 3 euro, klein bekertje a 125ml yoghurt bijna 1 euro (grote pakken kennen ze niet) en gewone pot jam meer dan 4 euro. Het is duidelijk waarom er hele grote gedeeltes van Brazilie nog in grote armoede leven en waarvan het dagelijks eten voornamelijk uit rijst en bonen bestaat. Maar goed, wij hebben een goed gevulde en duur betaalde boodschappen tas en zijn klaar voor Ilha Grande. Alleen komt de taxi die we besteld hebben niet opdagen en na wat rondbellen door Cloud, blijkt dat ze vanuit het hostel vergeten zijn onze reservering te bevestigen. Cloud steld voor om nog een dagje in Rio te blijven, maar wij zijn zo klaar voor het tropische eiland, dat wij hartelijk bedanken en toch lief maar dwingend vragen of ze nog iets anders kan regelen. En dat kan gelukkig! Een uur later dan gepland rijd er alsnog een taxi voor en gaan we opweg naar Angra dos Reis, vanwaar we de boot naar Ilha Grande nemen. En zoals het altijd gaat in de toeristenbusiness, blijken ook hier altijd weer wat manieren om extra te verdienen. Cloud heeft veel extra geld voor de taxi moeten betalen die ons nu naar de boot brengt (het was tenslotte hun fout), maar als we net op weg zijn, blijkt dat er nog 3 andere backpackers meemoeten, want de maatschappij die dit allemaal verzorgt, was deze meiden vergeten op te halen. Dus de taxi die ons voor heel veel geld naar de boot brengt, had toch moeten rijden. We vinden het sneu voor Cloud, helemaal als blijkt dat wij niet met een andere, duurdere boot gaan zoals gezegd....waar natuurlijk ook weer extra voor betaald moest worden...maar dat we gewoon met het kleine en goedkope bootje gaan zoals gepland. Op weg naar de boot heeft de maatschappij namelijk gebeld met de booteigenaar....of deze nog even wilde wachten met wegvaren (inclusief 30 andere backpackers)...zodat wij toch ook nog mee kunnen....en de maatschappij vervolgens nog eens wat extra geld in de zak kan stoppen.....aangezien zij Cloud ook extra hebben laten betalen voor een duurdere boot....die we uiteindleijk helemaal niet nemen! Een zuiver staaltje van kijken hoe je het meeste geld kan verdienen. Het klopt in ieder geval van geen kant en we besluiten dan ook om Cloud maar een mailtje te sturen over deze gang van zaken....en dan moet ze zelf maar kijken wat ze er mee doet. Zij heeft tenslotte bijna 100,-- euro meer betaald om ons hier vandaag nog te krijgen.
Maar ondanks alles komen wij om 16 uur aan op het strand van Abraao, het grootste dorp op Ilha Grande. Over het strand lopen we richting het reisburo waar wij ons onderkomen hebben geboekt en wat grappig is dat het strand hier een echte straatnaam heeft; Rue de Praia....vrij vertaald 'Strandweg';-) We melden ons bij het reisburo en een alleraardigste dame neemt ons mee naar een apartement wat even verderop ligt. Boven een aantal winkeltjes aan het strand, zitten een tweetal apartementen, die verhuurd worden aan toeristen. Een van deze apartementen is ons onderkomen voor de komende week en we hebben het weer alleraardigst getroffen. Een klein keukentje, maar wel met alle benodigdheden die je kan bedenken, een ruime kamer met een zitje (inclusief flatscreen en satelite tv waar 1 iemand heel erg blij van wordt;-), een riant bed, een eigen badkamer en uitzicht op het strand van Abraao. Kortom, hier gaan wij het vast wel weer heel erg naar ons zin hebben! We pakken de tassen uit, laden de koelkast vol met onze boodschapjes en als de avond valt gaan met een lekker bakkie eens zitten voor de open ramen met uitzicht op het strand. Echt zo zalig! En voor het eerst in een paar weken, kook ik weer eens een lekker maal met veel verse groenten, dat we wegspoelen met het meest zalige biertje wat er bestaat; Petra bier;-)
Een fijn einde van deze toch wel rare reisdag....maar wij zijn weer gekomen waar we zijn moeten....een tropisch paradijs!

En zojuist werden we wakker met het geluid van de omslaande golven op het strand en de zon die op kwam boven de groene heuvels van Ilha Grande....ok, en het zweet dat van onze lijven afdruipt....omdat het om 7 uur in de ochtend al boven de 25 graden is! Maar het is weer een waar paradijsje waar we ons in bevinden en hier gaan we het de laatste dagen van onze reis nog wel heel goed volhouden. Lekker uitrusten en opladen voor dat wat weer komen gaat;-)


Veel liefs,

Fred & Petra