Reis met ons mee 2005/2006 - De laatste maanden...

Donderdag , 24 Februari 2005
Eindelijk is het zo ver.....onze website is een feit! Met veel kunst en vliegwerk hebben we (lees: Petra) het voor elkaar gekregen. Hij is nog niet helemaal af want hier en daar wil ik nog wat aan de lay out veranderen maar voor het grootste gedeelte is het toch wel klaar. Naast dat de website veel informatie bevat die voor iedereen te lezen is, is het voor ons een persoonlijk "dagboek" geworden over alle dingen die ons de afgelopen jaren hebben bezig gehouden. Tijdens onze reis hopen wij dit dagboek wekelijks aan te vullen met alle dingen die wij beleven, zodat jullie vanachter jullie computertje mee kunnen genieten en lachen! En natuurlijk hopen wij ook foto's te kunnen bijvoegen maar dat blijft een beetje afhankelijk van de computers en de verbinding die wij tot onze beschikking hebben. Dus dat is nog even afwachten.
Deze maand verder nog wat kleine dingen geregeld zoals het opzeggen van alle nieuwsbrieven die wij per email binnen krijgen. De laatste adreswijzigingen gemaakt, zodat die straks alleen nog maar verstuurd hoeven te worden. En tevens ons geregistreerd partnerschap geregeld, zodat ook op dat gebied alle zaken geregeld zijn. Fred kreeg het wel een beetje benauwd want het lijkt allemaal wel erg veel op trouwen, maar inmiddels is hij toch wel aan het idee gewend! Ach, wacht maar dat hij straks die ring om krijgt geschoven....dat is pas benauwd!!!!
Al met al is nu ook de maand februari al bijna om, en op onze afstreep-kalender moeten nog maar 107 dagen weg gestreept te worden tot 11 juni....dus we tellen lekker af. Vorige week heb ik namelijk een kalender op de koelkast gehangen waarop staat aangegeven hoeveel dagen we nog te gaan hebben....en inmiddels is het een sport wie van ons de dag mag wegstrepen. Gisteren heb ik 's morgens tijdens mijn ontbijt de dag al weggestreept zodat Fred 's avonds te laat was! Grote lol natuurlijk.
De komende weken zal ik proberen de website helemaal af te maken en iedereen die dat leuk vindt, op de hoogte houden van de laatste voorbereidingen.


Zaterdag , 26 Maart 2005
Het is alweer eind maart en de website is nu helemaal af! En al met al zijn we er toch erg trots op. We hadden wat opstart problemen maar inmiddels is het echt geworden hoe we het in gedachten hadden. Er zijn al heel wat kijkers langs geweest want zoals jullie kunnen zien is de teller de 200 al gepasseerd en dan zijn we nog niet eens weg! In ieder geval hebben wij er met veel plezier aan gewerkt en we hopen dat jullie met veel plezier blijven lezen als wij weg zijn. Verder vinden wij het natuurlijk ook leuk als je een berichtje achter laat, of in het gastenboek (Reageer ook!) of via de email (Effe belle?). En natuurlijk staan wij open voor suggesties, als jullie nog iets willen weten of als je rare taalfouten tegenkomt!
De laatste maand ook nog wat andere voorbereidingen gedaan. Bij de bank hebben we de laatste zaken geregeld voor de pinpas en de credit card. En bij de Belastingdienst hebben we om uitstel gevraagd voor de aangifte van volgend jaar. Verder is nu echt alles geregeld voor het huis en vanaf dinsdag 31 mei zijn we echt dakloos! Het gas, water en licht zijn vanaf die dag over en tv kijken via de Casema kunnen vanaf dan ook niet meer! Ook voor ons afscheids- en verjaardagenfeestje is nu alles geregeld. En de paspoorten liggen inmiddels bij de Ambassades van Rusland en Mongolië. En inmiddels geven onze lichamen licht in het donker van al de inentingen die we nog hebben gekregen. Kortom er is weer heel veel gebeurd!
Het aftellen gaat inmiddels ook lekker door en vanmorgen stond de teller op 77. Dus vandaag over 11 weken gaan we eindelijk weg. En om even verder te gaan met rekenen.....vandaag over 9 weken zijn we werkeloos. En om nog even verder te gaan met rekenen....vandaag over 9 weken is ons feestje, wat dan ook weer betekend dat over 9 weken en 1 dag, Fred 40 jaar wordt!!!!! En over 9 weken en 2 dagen wij een geregistreerd stel zijn.....en het blijft leuk om Fred er nog even mee te pesten.....hij kreeg het al benauwd bij het passen van de ringen. Hij ging van paniek even een rondje door de winkel lopen met z'n ring om....om even te voelen hoe dat nou "zit". Je had het gezicht van die verkoopster moeten zien....dit is niet een overgelukkig en super verliefd paar!? Maar daar zit ze gelukkig helemaal naast!!!!
Nou, dit is het weer even voor deze maand. In april gaan we weer verder met de belevenissen van die maand en we hopen dat jullie massaal gaan reageren. Want het is echt een verslaving om elke dag even te kijken hoeveel mensen er weer geweest zijn en of er iemand een berichtje heeft achter gelaten.


Zaterdag , 30 April 2005
Alweer een maand voorbij en ons vertrek begint nu wel heel dichtbij te komen. Maar jullie kennen mij; ik wordt alleen maar ongeduldiger! Gelukkig blijft Fred er nog redelijk rustig onder. De laatste weken nog wat voorbereidingen getroffen voor ons verjaardags/afscheidsfeestje en thuis alvast de eerste verhuisdozen ingepakt. De zolder is inmiddels al zo goed als leeg en dit geld ook voor mijn werkkamertje, de kelderkast en het dressoir. Dus alle spullen die we echt niet meer gebruiken staan al klaar voor de opslag.
Vandaag nog een "bliksem-aktie" via marktplaats.nl gehad. We hadden onze advertentie nog eens een keer boven aan laten zetten, en prompt kregen we vanmorgen twee mailtjes. Meteen contact opgenomen en vannavond is er gelijk een dame uit Ede wezen kijken....en ja hoor ze neemt alles.....alleen komt ze het deze week (begin mei) al ophalen!!! Dat wordt de laatste weken dus nog even kamperen in ons eigen huis. Ook neemt ze de wasmachine en de droger over, dus die zijn we ook in een klap kwijt. Ook dat wordt de laatste weken dus nog even improviseren. Maar dit hoeft in ieder geval niet meer opgeslagen te worden!
Verder zijn de paspoorten inmiddels, na zes weken(!), ook weer terug van de Ambassades van Rusland en Mongolië met stempels en al. Volgende week moeten ze dan nog naar de Ambassade van China en dan is die papierwinkel ook weer klaar. Verder zijn de inentingen ook voor de bakker, is de verzekering in werking gesteld en is de reis met de Trans Siberië Express betaald. Dus het geld vliegt er nu al met bakken uit, maar ach dat wisten we van te voren.
De maand mei staat voor ons echt in het teken van afscheid nemen en feestjes vieren. Dat wordt waarschijnlijk één grote snotter maand, maar dat hoort er bij zullen we maar denken! Op vrijdag de 13e krijg ik een afscheidsborrel aangeboden van mijn werk en daarna ga ik met een aantal collega's nog lekker uit eten. Op 14 mei heeft Fred voor al zijn bevriende wandelaars een "Duin-wandel-gezelligheids-tocht" georganiseerd en dat gaat een groot festijn worden. Al maanden is hij met de voorbereidingen bezig. Dus nu alleen nog hopen op droog weer! Maar meer hierover na de 14e! Op zaterdag 21 mei krijg ik van mijn vriendinnen nog een afscheids- en "vrijgezellen"feestje voor geschoteld en jullie begrijpen....ik brand van nieuwsgierigheid! In de tussen tijd zullen we dan ook het huis nog leeg moeten maken en moet Fred z'n laatste klussen afmaken. Vooral dat laatste vergt een strakke planning, maar ook dat zal uiteindelijk allemaal goed komen. En over het laatste weekend van mei hebben we het de vorige keer al uitgebreid gehad dus daar hebben we het niet meer over.
Dit was het weer voor deze maand. Echt grote voorbereidingen hebben we niet meer gedaan want dat stadia zijn we allang voorbij. Het is nu steeds het afhandelen van de kleine dingetjes...maar tja, vele kleine dingetjes is uiteindelijk ook een hoop werk....kunnen we eerst maar in het vliegtuig zitten, dan zijn we daar tenminste helemaal klaar mee!


Vrijdag , 3 Juni 2005
Eindelijk weer eens een update. Maar de laatste maand is toch nog wel erg hectisch geweest ondanks dat we alles toch redelijk strak hadden voorbereid. Dus echt tijd om de website bij tewerken hebben we niet gehad. Maar nu we inmiddels werkeloos en dakloos zijn, hebben we alle tijd van de wereld....dus hier volgt een verslag van de laatste maand in Nederland.
Begin mei zijn we serieus begonnen met het inpakken van al onze spullen en hebben we via een bliksem aktie onze meubels uit de woonkamer nog verkocht. Ook verdwenen onze wasmachine en droger en dat was toch niet zo erg als het leek. Want de moeders ontvermde zich prima over onze vuile was en na een poosje kregen we deze gewassen en gestreken weer terug! Dus jullie begrijpen dat we bij terugkomst niet zo snel een nieuwe wasmachine zullen kopen want op deze manier ging het ook fantastisch.
Op 4 mei hadden we een vrije dag want we moesten in het gemeentehuis aantekenen voor ons geregistreerd partnerschap. Zo gebeurd natuurlijk maar het leverd wel lekker een vrije dag op! Verder konden we na 8 weken onze paspoorten weer ophalen bij het Visumburo in Den Haag, die ervoor hebben gezorgt dat het visum van Rusland en Mongolie gestempeld zijn. En deze bijzondere dag natuurlijk lekker beeindigd met een etentje.....we pakken elke gelegenheid daar voor aan zoals jullie wel weten!
Tijdens het Hemelvaartweekend zijn we weer druk verder gegaan met het inpakken van de huisraad, de paspoorten weer weggebracht, ditmaal naar de Ambassade van China waar ook de benodigde stempels weer toegevoegd zijn, en de laatste inkopen gedaan. Ook de reisverzekering is inmiddels afgesloten en de benodigde malariatabletten zijn ook aangeschaft. En zo werd de lijst met "things to do" toch weer korter!
Op 13 mei kreeg ik een afscheidsborrel van mijn werk. 's Middags werd cafe De Kolonie in Veenendaal afgehuurd en van 15.30 uur tot 17.30 hebben we daar met al de collega's gezellig een borrel gedronken. Ze hadden de boel leuk aangekleed met allemaal grote foto's van mij! Ze waren echt enorm en toch liep ik er zomaar langs! Maar ik was ook heel druk met wat anders bezig want ik had voor mijn collega Roland twee levende kippen meegenomen om hem kado te geven. En ik had ze de hele dag al bij me in de auto, op het werk en toen ook nog naar het cafe....ik had het er maar druk mee. Tijdens een kleine speech heb ik iedereen uitgelegd wat de gedachte achter deze twee kippen nou was. Roland was namelijk pas eigenaar geworden van "een groot landgoed in de Betuwe". Hier wil hij samen met zijn vrouw gaan genieten van de prachtige natuur, de boomgaard en natuurlijk ook van allemaal boerderijbeestjes. En nu wilde ik hem zijn eerste boerderijbeestje schenken. Maar toen ik bij de boer een kip ging kopen zei deze dat een kip het in haar eentje niet zo gezellig vindt. Ach dan geven we er toch twee. De ene heet in iedergeval Petra en is echt een pracht exemplaar, net als haar naamgenote! Dus ik die bewuste vrijdag naar de boerderij om de kippen op te halen. Samen zaten ze in een doos, achter in de auto. Ze waren echt heel stil maar als ik dan even tegen ze ging praten dan lieten ze echt een heel zacht tokje horen...toch wel zielig, maar ze moesten toch nog even in de doos blijven. Op het werk in Almere heb ik ze uit de auto gehaald en beneden ergens in een kelder gezet met wat voer erbij. Water durfde ik ze niet te geven want dan moest ik echt met m'n hand in de doos en zo'n held ben ik nou ook weer niet. En als ze het water om zouden gooien dan zou de doos helemaal nat worden. Maar uiteindelijk hebben ze het allemaal overleefd...zelfs toen ze met doos en al van de tafel afvielen?! Uiteindelijk vond Roland het een zeer geslaagde grap en was hij volgens mij erg opgelucht dat ik geen andere rottigheid had uitgehaald. Marjolein vond de kippen ook helemaal geweldig en inmiddels hebben ze een fantastisch thuis bij de familie Verhage! Maar wat wil een kip nog meer...ze krijgen de hele dag mais geserveerd!!! Ze hebben het zo naar hun zin dat ze soms wel twee eieren per dag leggen! Met de potentie zit het dus vast wel goed Roland! Na de borrel ben ik met Hetty, Monique en Roland nog heerlijk gaan eten in een restaurantje in Veenendaal. Het was een super gezellige dag waarin ik door iedereen schandalig verwend ben! Hartelijk dank hiervoor.
De volgende dag moesten we al weer vroeg uit de veren voor het volgende feestfestijn. Fred had namelijk voor al z'n (wandel)vrienden een Duin-wandel-gezelligheids-tocht georganiseerd. Dus om 7 uur stond ik alweer voor twaalf man boterhammen te smeren en koffie te maken. De start was in Katwijk aan de zuid Boulevard. Nadat iedereen wakker was geworden met een bakje koffie ging om 9.30 uur de wandeltocht van start. Er waren zeven lopers en het verzorgingsteam bestond uit vier man. De wandelaars vertrokken vol goede moed richting Wassenaar en het verzorgingsteam gingen per auto en fiets als een speer naar het eerste rustpunt. Het weer was ons zeer gunstig gezind en nadat het verzorgingsteam alles klaar had gingen we lekker zitten rusten in het zonnetje. Maar al snel kwamen de lopers en moesten ook wij aan de slag. Nadat alle lekkere koeken waren weggespoeld met koffie gingen ook de eerste biertjes al open. Let wel....10.30 uur!!! Na deze korte pitstop gingen de lopers weer fris verder richting Scheveningen en wij verplaatste ons snel naar het volgende rustpunt. Nadat we hier weer alles hadden uitgestald, genoten we weer van het zalige zonnetje. Helaas werd de rust wreed verstoord door een groep luidruchtige wandelaars. De lunch verdween snel, geholpen door weer de nodige biertjes! Ondertussen passeerde er twee stellen waarvan een van de mannen een Canadeese oud-strijder was. Onder het genot van een biertje vertelde deze meneer over waar hij in de oolog geweest was en wat hij daar gedaan heeft. De mannen stonden als een stel kleine jongens om hem heen en luisterde aandachtig. Een mooi gezicht om te zien en iets waar het respect van af straalde. Tenslotte heeft deze meneer zijn leven "gegeven" voor onze vrijheid. Maar aan alles komt een eind, dus ook aan deze rustpauze want er moest nog een stukje gewandeld worden. De wandelaars gingen met een volle maag weer verder en de verzorgers ruimde de boel weer op en vertrokken weer naar het volgende rustpunt. Daar lieten de wandelaars zeer lang op zich wachten want Peter was door zijn enkel gegaan....zeiden ze...maar ondertussen waren ze gewoon ergens op een terras beland om daar weer het nodige bier te nuttigen! De verzorgers werden ondertussen bezocht door wat supporters. Zo kwamen Marieke en haar moeder even een kijkje nemen en Ellen met de kids. Erg gezellig natuurlijk en met een drankje en een knabbeltje zo lekker liggend op een picknickleed in het zonnetje is dat natuurlijk goed te doen. Uiteindelijk kwamen de lopers toch weer aan al hadden ze een beetje pech want wij hadden inmiddels alle knabbels al opgegeten. En na een korte pitstop verdween de groep in rap tempo naar De Blauwe Bock in Katwijk.....op naar nog meer bier. Uiteindelijk zijn rond 23.00 uur de laatste naar huis gestrompeld om daar hun roes eens flink uit te slapen om de volgende dag te kunnen terugkijken op een zeer gezellige dag!
Na dit feestweekend volgde een week van nog meer etentjes, inpakken en schoonmaken om vervolgens in het weekend weer verder te gaan met feesten. Want mijn vriendinnen hadden een afscheids/vrijgezellenavondje georganiseerd. En dat kan je ze wel toe vertrouwen! Om 18.00 melden ze zich allemaal in het rood/wit/blauw bij mij thuis en ik moest er echt aan geloven. Want bij een vrijgezellenavond hoort natuurlijk een verkleedpartij. En aangezien de avond in het teken stond van Oud-Hollandse aktiviteiten werd ik verkleed als boerinnetje, compleet met blonde staarten. Grote hilariteit natuurlijk. Na de verkleed partij vertokken we naar het pannenkoekenhuis om lekker nog eens een keertje Hollandse pot te eten. Erg gezellig, maar dit was nog niet alles. Het toetje werd genuttigd op de Boulevard van Kattek waar we op het muurtje een lekker ijsje hebben gegeten, met uitzicht op het strand, de zee, een ondergaande zon en een naderende onweersbui! Na al dit eten was ik echt de pineut en moest ik als een echte "Frau Antje" kaas gaan uitdelen in de plaatselijke kroeg in Katwijk. Uiteraard aan alle mannen daar, maar wel nadat ze mij gezoend hadden. Na deze "vernedering" gingen we verderop...maar waar naar toe dat wist ik nog niet. Totdat we bij de afslag Voorhout kwamen en ik zo'n flauw vermoedde kreeg waar deze rit zou eindigen......ja, bij mij thuis dus. Iedereen had grote kussens meegenomen, want de woonkamer was natuurlijk helemaal leeg, om lekker op te zitten. Verder was er gezorgd voor allerlei Nederlands eten zoals drop, stroopwafels, Kattekse zeekaak met hagelslag, speculaas en nog veel meer hapjes. Nadat iedereen het zichzelf gemakkelijk had gemaakt was het tijd voor diverse Oud-Hollandse spelletjes. Koekhappen, snoephappen en als hoogtepunt een echte aardappelrace! Twee teams van vijf dames moesten met een lepel met daarop een aardappel een blokje rondom het huis lopen. Let wel..... 23.30 uur 's avonds! Niet zo raar dus dat na 2 minuten de buurvrouw naar buiten kwam rennen om te vragen waar de brand was? Probeer dan maar eens serieus uit te leggen dat je met tien dames van rond de dertig een Oud-Hollandse aardappelrace aan het doen bent!!! Lachen, gieren, brullen dus!!! Na al deze festiviteiten was het tijd voor kadootjes. En daar was echt over nagedacht. Alles was van dat formaat dat ik het ook echt kan meenemen. Een paar sokken met van alle meiden een handtekening, een naaigarnituur, een foto uit vroegere tijden en van iedereen een zakdoek met daarop een persoonlijke boodschap geschreven. Al met al was het een supergezellige avond waarbij er echt over na was gedacht waar ze mij nou een plezier mee zouden doen. Meiden het wat top!!!
Inmiddels was de laatste week van mei aangebroken en werd het tijd om nu echt afscheid te gaan nemen van een aantal dingen. Zo was het mijn laatste werk week bij Setter. Een aantal klanten kwamen nog even langs om afscheid te nemen. Van de familie Sijnave uit Doornspijk kreeg ik nog twee hele leuke grote rode zakdoeken met daarop de kaart van Nederland en allerlei touristische trekpleisters gedrukt. Al met al van iedereen op een leuke manier afscheid genomen dus. Op de laatse dag kwam de grote baas nog even langs en meneer Mulder viel weer met z'n neus in de appeltaart! Als of hij het op afstand kan ruiken!!! In ieder geval erg leuk dat hij nog even langs kwam. Uiteindelijk was het toch geen andere dag als anders voor een vakantie. Ik had helemaal niet het besef dat het mijn laatste werkdag was. Dus niks treurigheid en huilen maar een blij gevoel van binnen. Weer een stapje dichterbij het vertrek gekomen.
Aangezien het inmiddels weer weekend was geworden, gingen we ons weer opmaken voor de volgende festiviteiten. Dit keer ons eigen verjaardags/afscheidsfeestje. 's Morgens naar Weteringbrug gereden waar we het dorpshuis De Kern hadden afgehuurd. Hier alles gezellig versierd en klaargezet voor de avond. s'Middags mezelf nog eens lekker "ïn de stijgers" laten zetten door Marijke de Kapster en Marielle de Schoonheidsspecialiste. Meidens jullie hebben er een prachtig werkstuk van me gemaakt. Ik voelde me echt "Queen of the Night". Nadat ik mijn "prins" thuis had opgehaald waren we rond een uur of half zes weer bij De Kern waar we de laatste voorbereidingen hebben getroffen. Rond zessen arriveerde onze "hof fotograaf" Nancy. Zij nam ons mee naar het naastgelegen voetbalveld, waar ze nog een aantal hele leuke foto's heeft gemaakt voor onze ouders. Maar, moet je even voorstellen....in de kantine vierde de plaatselijke voetbalvereniging net het kampioensfeest. En Nance had bedacht dat het wel leuk zou zijn dat ik op een klein sjaaltje op het gras zou gaan liggen en dat Fred dan half over mij heen zou gaan liggen. Jullie begrijpen dat we een echte bezienswaardigheid waren. Maar het resultaat was super en inmiddels staan we al te pronken bij onze ouders thuis. Rond half zeven arriveerde de eerste gasten en daarna liep de zaal al snel vol. Na het heerlijke Aziatische eten volgde nog een rondje met zalige bavoirataarten en rond een uur of tien barste de muziek in alle hevigheid los. We hadden aan de dj's onze muziek voorkeur doorgegeven. Fred blijft een feestnummer en had aangegeven dat hij graag veel Nederlandse feestmuziek wilde horen. Mijn voorkeur ging echter uit naar jaren 80 dansmuziek. Dus ik had met een gekke bek gezegt; nou dan doen we twee keer een kwartiertje Fred z'n hoempapa muziek en verder lekker jaren 80 muziek. Maar wat bleek; staat die dansvloer elke keer helemaal afgeladen als Fred z'n muziek werd gedraaid! Daar had ik dus niet veel tegen in te brengen! Maar iedereen had het enorm naar z'n zin en dat is toch het belangrijkste. En dan nu verder met het klapstuk van de avond. Voor iedereen volgens mij het hoogtepunt maar ik zal eerlijk zijn; toen ik in die soepjurk de zaal in kwam lopen toen voelde ik me echt doodongelukkig! Mijn zussen hadden op het laatste moment bedacht dat ze toch nog wel een stukje wilde doen. Het alterego van zus Mennie werd uit de kast gehaald en als Tante Bep presenteerde zij een wervelende modeshow. Al mijn neefjes en nichtjes waren gekleed in de trouwkleding van hun ouders, en aangezien dit geen verjaardag/afscheidsfeest was maar gewoon een bruiloft, was het de bedoeling dat wij een van de setjes zouden uitkiezen en ons daarin zouden verkleden. Op deze manier zouden er dan toch echte trouwfoto's gemaakt kunnen worden. Hiermee zou de verzameling van trouwfoto's aan de muur bij onze ouders compleet zijn. Dus nadat wij tactisch hadden gekozen moesten wij ons verkleden in de trouwkleding. Fred had gekozen voor het pak van Wim omdat hij daar het beste in zou passen want het pak van zwager Jaap zou toch echt te smal zijn en het pak van zwager Jaco te kort. Bij de jurken was voor mij de keuze ook niet zo heel moeilijk want de jurken van Ada en Greet daar zou ik zeker niet inpassen, en de jurk van Mennie dat zou er om hangen. Dus het werd deze laatste. En nadat ik mijn neptieten had verwijderd ging de jurk dicht, maar niet zonder mijn hele ribbenkast in elkaar te hebben geduwd. Ach je moet er wat voor over hebben om je familie en vrienden een plezier te doen! Toen we in vol ornaat klaar stonden werd de bruidsmars in gezet en stond op de dansvloer de mensenboog al klaar. En op dat moment dacht ik: o wat erg als je zo de hele dag er bij moet lopen!? Nadat iedereen was uitgelachen, hebben we alle statie-portretten gemaakt. Foto met de papa's en de mama's, gehele familie Hoek, gehele familie de Jong, alle vrienden en alle "restjes"! De dj zette inmiddels "You 'll never walk alone" in en daar stonden we in vol ornaat met alle dierbare mensen om ons heen. Toch wel een prachtig moment! Gelukkig kon ik na al deze gekkigheid de soepjurk weer uitdoen en verder genieten van het feest. Voor ons was het een zeer geslaagde avond waar we als een mooie herrinnering op terug kijken. Vooral de blauwe briefjes waar iedereen eenboodschap voor de moeilijke momenten waren erg mooi om te lezen. En samen met de foto's die Nancy van iedereen gemaakt heeft is het een heel persoonlijk boekje geworden. Iedereen hartelijk bedankt voo jullie aanwezigheid en voor jullie buitengewone gulle bijdrage! Het was echt te gek!
Uiteindelijk was het feestweekend nog niet helemaal voorbij want om twaalf uur waren Fred en z'n moeder ook nog eens jarig. Fred werd eindelijk 40 en z'n moeder 74. Dit hebben we op zondag nog even gezellig gevierd bij pa en ma de Jong thuis. Maar om acht uur 's avonds ging bij ons beide toch aardig het lichtje uit!
Maar nog steeds was het feestweekend niet over want op maandag ochtend om 9.30 uur moesten wij ons weer melden bij het gemeentehuis van Voorhout voor ons geregistreerd partnerschap. Uiteindelijk toch nog allemaal erg officieel. In de trouwzaal stonden zes stoelen voor ons en onze ouders klaar en de Ambtenaar van de Burgelijke Stand had ook helemaal haar toga aan. Na het officieele gedeelte las zij nog een mooi gedichtje voor en na een kwartiertje stonden we geringd en wel weer buiten. In ons lege huis hebben we gezellig nog koffie met taart genuttigd en nadat onze ouders weg waren hebben we de laatste spullen opgeruimd en schoongemaakt. 's Avonds zijn we met onze ouders nog heerlijk uit eten geweest. Bij Hotel Noordzee hebben we genoten van een heerlijk intiem samenzijn, fantastisch eten en een prachtig uitzicht op de zee, het strand en een romantische zonsondergang. Al met al toch een hele bijzondere dag.
Dinsdag zijn we nog een keer naar Veenendaal gereden om daar dan toch echt mijn auto in te leveren en om voor de laatste keer nog eens afscheid te nemen van mijn collega's. 's Middags hebben we het huis overgetekend en opnieuw een fase afgesloten. Echt een super gevoel van enorme vrijheid. Niks treurnis en huilen, maar op naar de volgende fase! Nadat we ons bij mijn ouders hadden geinstaleerd zijn we 's avonds nog even bij Quick Boys gaan kijken hoe zij weggespeeld werden door het Nederlands Elftal. Wederom een drukke maar gezellige dag!
En zo hebben we de maand mei beleefd en overleefd! En is het inmiddels bijna een week voor vertrek. Volgende week gaat het dan toch echt gebeuren! Verder is het logeren bij mijn ouders echt super en we worden schandalig verwend. Fred is inmddels ook echt klaar met werken en de laatste week hopen we nog lekker rustig door te brengen om ons zo goed mogelijk voor te bereiden op het afscheid zaterdag op Schiphol! Alle tranen heb ik de afgelopen weken heel goed binnen kunnen houden maar of ik het zaterdag droog ga houden dat betwijfel ik?!
Dit was de laatste update vanuit Nederland en het volgende bericht komt dan toch echt uit Verweggistan. Al zal dat toch wel even op zich laten wachten want de eerste twee weken zal er weinig tot geen mogelijkheid zijn om te internetten, maar we beloven dat we het na die tijd allemaal uitgebreid zullen vertellen.
Als jullie een kleine impressie van de laatste feestmaand willen zien kijk dan even bij "Ook zien"! Daar vinden jullie een aantal foto's van alle festiviteiten.