Reis met ons mee 2005/2006 - China 2

Woensdag , 3 Augustus 2005

Deze week komt de update iets eerder dan anders want de komende dagen gaan we weer door reizen naar een ander gedeelte van China. Dat betekend dus dat we weer voor zo'n 25 uur de trein in gaan. Maar wij blijven natuurlijk wel luxe backpackers, dus we reizen wel eerste klas! En met al 12.000 km aan trein ervaring de laatste twee maanden draaien wij hier onze hand niet meer voor om. Maar we gaan weer even terug naar vorige week donderdag, want daar waren we gebleven met de laatste update.
En op zo'n dag dat ik de website update doen we eigenlijk niet veel anders. Want over het algemeen ben ik daar toch alles bij elkaar wel zo'n drie uur zoet mee. Wij kregen die dag ook een mailtje uit Katwijk dat onze eigen computer, die bij pa en ma thuis staat, weer eens kuren had. En het grappige is dat pa en ma helemaal in "paniek" waren. Want stel je voor dat ze nu het laatste nieuws uit China zouden missen! En voor mensen die tot 2 maanden geleden nog nooit achter een computer hadden gezeten, zou ik zeggen dat ze inmiddels toch echt wel verslaafd zijn geworden! Toch is het elke keer weer geweldig als we een mailtje van ze ontvangen, want ik zie ze echt al zitten achter de computer....het berichtje eerst uitgeschreven op een papiertje en vervolgens met twee vingers het hele bericht over typen...dat vergt natuurlijk wel heel wat tijd en geduld. En ja, dat laatste....daar hebben Hoeken over het algemeen toch wel een beetje moeite mee!
Vrijdag hebben we weer twee mountainbike's gehuurd om de omgeving nog een beetje verder te verkennen. Het leuke van fietsen is, dat je sneller wat verder weg komt dan lopen en dat je dus meer ziet. We rijden tussen de mais- en rijstvelden van dorpje naar dorpje en overal heerst echt totale rust. Buiten dat de mensen hier wonen en werken op het land, is er niets en gebeurd er niets. De route die we volgen leid over mooie zandpaden tussen de maisvelden door. En we rijden echt van dorpje naar dorpje. Onderweg komen we opeens een enorme plas water tegen op ons "fietspad". En we zien echt geen mogelijkheid om er omheen te komen. En om er nou zomaar doorheen te rijden .....dat durven we ook niet. Uiteindelijk komen er twee jongens van de andere kant aan en die rijden er zonder aarzelen aan de rechter kant er doorheen. Ok, een klein aanloopje, rechts aanhouden en dan moet het ons ook lukken. Hier en daar slippen we wel wat weg, maar we weten gelukkig overeind te blijven en alleen met een paar bagger poten weten we de overkant te bereiken. Als we uiteindelijk terug komen in Dali gaan we eerst lekker dumplings happen. In een klein lokaal restaurantje bestellen twee porties. Het zijn een soort deegenvelopjes gevuld met gekruid vlees en groente en deze worden in een speciaal bamboe pannetje gestoomd boven een grote ketel. Echt heel smakelijk, alleen is het elke keer weer een kunst om ze niet uit je stokken te laten vallen in het schaaltje met sojasaus. Op die manier heb ik al een aantal keer een enorme snertboel van onze tafel gemaakt! En voor deze heerlijke lunch hoeven we in totaal maar 0,60 euro te betalen! 's Avonds gaan we gezellig weer met Edwin en Sandy uit eten en voor de verandering nemen we eens een piza, en ik kan jullie vertellen dat na al het chinese eten, dat toch een zeer aangename afwisseling is. En als we als toetje ook nog eens appeltaart krijgen is het feestmaal weer compleet!
Zaterdagochtend verhuizen we voor een nacht naar een ander hotel. Aangezien vandaag het Vuurfakkelfestival is, is het hotel waar we de laatste week zijn verbleven vol. Maar we hebben een leuke 4-persoons kamer in een ander hotel weten te bemachtigen, dus samen met Ed en San verhuizen we onze tassen naar de Tibitan Lodge. Ook een leuk hotel, midden in de stad, dus midden in de festiviteiten van het Vuurfakkelfeest. Als we helemaal geinstaleerd zijn gaan we de stad in om ook een fakkel te kopen. En op weg naar de straat waar deze te koop zijn, komen we allemaal al mooie fakkels tegen. De houten fakkels worden versierd met vlaggetjes, appeltjes en kersen. We weten dus wat ons te doen staat vandaag! Als we bij de fakkelverkoop aankomen staan Edwin en Sandy al met een enorme fakkel van meer dan 2 meter in hun hand. Fred zoekt ook een mooie uit en het grappige is dat iedereen ook echt de fakkels staat te keuren, net zoals wij een kerstboom uitzoeken. Is hij wel recht genoeg, zit er wel genoeg ruimte tussen het hout voor de zuurstoftoevoer en is het hout wel droog genoeg? Uiteindelijk gaan we met 2 enorme fakkels terug naar het hotel. Het blijven ook echt mannen he.....altijd een grotere dan de ander! Onderweg kopen we ook nog appeltjes, kersen, vlaggetjes en naaigaren. Dus we kunnen aan de knutsel 's middags. En als we op het terras voor het hotel aan de slag gaan, zijn we natuurlijk weer de grootste bezienswaardigheid. Maar de mensen vinden het fantastisch dat we zo enthousiast mee doen. Eind van de middag krijgen we bij het hotel een buffet aangeboden want we hebben een soort excursie geboekt, waarbij het eten zat inbegrepen. Verder worden we dan ook naar een ander dorp gebracht waar het feest nog groter schijnt te zijn. Onder het eten krijgen we van Edwin en Snady nog een heel leuk afscheidskadootje, want morgen gaan onze wegen echt scheiden. Zij reizen verder naar Laos en wij blijven nog even in China om vervolgens verder te reizen naar Vietnam. Heel misschien dat we elkaar over 4 maanden weer treffen in Nieuw-Zeeland, maar voorlopig gaan we even zonder elkaar verder. Uiteindelijk krijgen wij een phraseboekje van Vietnam (woord- en spreekboekje) en dat kunnen we straks natuurlijk heel goed gebruiken. We hebben in ieder geval een hele leuke, fijne en gezellige tijd met elkaar gehad en wij hebben er echt weer een paar vrienden-voor-het-leven bij! Maar eerst gaan we deze avond nog een feestje met elkaar bouwen! Na het eten worden we door een minibusje opgehaald.....ja, een MINI-busje. En daar sta je dan met twee grote fakkels van meer dan 2 meter. Uiteindelijk lukt het om door het raam de fakkels naar binnen te steken en nadat iedereen over de fakkels is heen gekropen om een plekje te vinden, gaan we op weg. Onderweg zien we uit al de dorpjes langs de weg al rook omhoog komen. Het feest gaat al aardig beginnen. Als we in het dorp aankomen waar wij gaan feesten, zijn we gelijk weer een bezienswaardigheid. Elk dorp heeft namelijk z'n eigen soort fakkel. En aangezien wij die van ons in Dali hebben gekocht, zijn ze dus heel anders dan de fakkels die ze hier hebben. En dan val je dus weer eens enorm op! Maar de mensen zijn super enthousiast (en dronken!) en nemen weer massaal foto's van ons. Op het plein van het dorp staat een enorme fakkel van meer dan 10 meter te branden en iedereen loopt daar met z'n eigen fakkels omheen te zwaaien. Dan zou je denken; "Goh, dat is best gevaarlijk". Ja, dat is ook zo! Maar wat nog veel gevaarlijker is, is dat je zakjes met magnesiumpoeder kan kopen (dit kan natuurlijk alleen weer in China) en dan is het dus de bedoeling dat je je fakkel bij de voeten van iemand houd en dan de poeder er doorheen gooit. Er ontstaat dan een enorme steekvlam en dat is natuurlijk erg lachen?! Vooral als je je "slachtoffer" van achteren benaderd. Wij proberen dus maar een plekje op te zoeken waar we niet van achteren kunnen worden aangevallen. De mannen hebben ondertussen een mooi plekje voor hun fakkels gevonden om neer te zetten, want je gaat natuurlijk niet met een brandende fakkel van 2 meter in je handen staan. Als ze uiteindelijk branden kunnen ze het ook niet laten om zakjes met magnesium te kopen....wat is dat toch, mannen en vuur? Ze hebben in ieder geval de grootste lol, vooral ook door het feit dat zij toch echt wel de mooiste fakkels van het dorp hebben! Regelmatig worden er weer foto's gemaakt. Uiteindelijk wordt Edwin van achteren aangevallen door drie meisjes met een fakkel en magnesiumpoeder....hij hoeft zijn benen de komende maanden in ieder geval niet meer te scheren! Als de fakkels zijn afgebrand zoeken we een mooi plekje aan de rand van het plein waar we alles goed kunnen overzien en drinken heerlijk een pilsje. Uiteindelijk komen we rond middernacht weer veilig maar uitgerookt weer in Dali aan.
De volgende morgen gaat al vroeg de wekker want wij vertrekken om 8.30 uur met de bus naar Kunming. Edwin en Sandy zijn zo lief om gelijk met ons op te staan, ondanks dat hun vliegtuig pas laat in de avond vertrekt. Na het ontbijt nemen we afscheid van elkaar en we kunnen het allemaal net droog houden. Wat dat betreft heb ik echt een trauma overgehouden van afscheid nemen, na de enorme "afscheidsparty" op Schiphol! Maar goed, de reis gaat verder en we komen elkaar vast wel weer tegen. Uiteindelijk komen we na een busreis van 5 uur aan in Kunming. Wederom een grote, vieze, grouwe en rommelige stad met meer dan 6 miljoen inwoners. Nadat we ingecheckt hebben in een hotel gaan we de stad in om boodschappen te doen. Maar het valt niet mee om een beetje een behoorlijke supermarkt te vinden. We eindigen op een markt waar weer de meest vreemde dingen te koop zijn. Slangen, ganzen, konijnen en ga zo maar weer door. Die Chinezen eten echt alles! Uiteindelijk zie ik iemand met een tasje van Carrefour (grote Franse supermarktketen) lopen. Dus er moet toch iets in de buurt zijn. We zoeken verder, maar kunnen het toch niet vinden. En overal zien we maar die tasjes. Uiteindelijk spreek ik iemand aan, wijzend naar haar boodschappentas. En dat begrijpt ze prima. Ze wijst ons de weg en we komen echt bij een mega-mega-grote supermarkt terecht. En daar lijken we net twee kleine kinderen in een snoepwinkel, want ze hebben hier echt alles te koop. Pindakaas, chocopasta, bruin brood en OUDE KAAS!!!!! Wat kan een mens toch blij zijn met een paar boodschappen. Maar de laatste dromen gingen toch echt steeds over bruin volkoren brood met oude kaas. Tien keer raden wat wij die avond hebben gegeten? Het is toch wel grappig om te merken, dat je na bijna twee maanden onderweg te zijn, soms ineens enorme trek krijgt in rare dingen. Zo heb ik een poosje alleen maar kunnen denken aan zelfgemaakte appeltaart. Maar deze hebben we inmiddels gegeten, al was het wel zonder zelf geklopte slagroom! En de laatste tijd was dat dus oude kaas! Na ons succesvolle boodschappen avontuur zijn we terug gegaan naar het hotel en hebben heerlijk zitten smullen! Maar ook met de chocopasta zijn we heel blij, want onze meegenomen tube met Fred&Ed pasta is inmiddels al weer wat weekjes op!
Maandag was een soort "werkdag", want er moesten een aantal belangrijke dingen geregeld worden voor de komende weken. Als eerste hebben we een bezoek gebracht aan het Consulaat van Vietnam voor een visum van dit land. Eerst dachten wij dat dit alleen in Hong Kong te regelen was, maar de tijd heeft niet stil gestaan in China en inmiddels kunnen we dit dus ook in Kunming regelen. Het scheelt ons in ieder geval een heel duur tripje naar Hong Kong. En Hong Kong kunnen we altijd nog bezoeken op de terugweg vanuit Australie, maar dat is nog zo ver weg! Alleen wij willen graag ongeveer 6 weken in Vietnam blijven en een standaard visum is 30 dagen. Maar uiteindelijk lukt het ons om een visum van 90 dagen te krijgen. Als jij het geld hebt, hebben zij de stempels...zullen we maar zeggen! We hoeven maar twee dagen te wachten en woensdagmiddag kunnen we onze paspoorten weer ophalen. Na deze onderneming gaan we naar het treinstation om treinkaartjes naar Guilin te regelen. We worden weer eens van loket naar loket gestuurd, maar uiteindlijk komen we bij iemand die engels spreekt. Even voor de goede orde, er staan hier ongeveer rijen van 25 wachtende voor u. Dus het is altijd een tijdrovende klus om treinkaartjes te krijgen. Maar we mogen niet klagen want we weten uiteindelijk twee eerste klas treinkaartjes te bemachtigen. Dat wordt weer luxe treinen met airco, opgemaakte bedjes, bloemetje en theekannetje op tafel en pantoffeltjes bij de deur. Maar goed we moeten ook weer 25 uur treinen en voor 40 euro per ticket kan je dan best eerste klas reizen. Al met al verloopt ons werkdagje voortvarend en 's avonds trakteren we ons zelf op een etentje bij Mc Donalds! Ik krijg namelijk al een aantal weken mailtjes van vriendinnen dat zij tijdens hun wekelijkse avondje wandelen, steeds een pitstop bij de Mac maken voor een ijsje. Nou, ik kan jullie vertellen....die hebben ze hier ook! Haha!!! En de Bigmac en kipnuggets smaken net als een supermals biefstukje, maar dan anders!
De volgende dag moeten we weer vroeg ons bedje uit (7.45 uur, maar dat is voor een backpacker echt vroeg!!!) want we gaan een dagje naar het Stone Forrest. Op ongeveer 100km van Kunming ligt een gebied waar allerlei hoge stenen pilaren staan, die ooit in vroegere tijden onder water zijn ontstaan. Het is echt een raar fenomeen om te zien omdat er in de wijde omgeving, van duizende kilometers, geen zee te bekennen is. Maar overal zijn zee-fossielen gevonden en grote stukken koraal. Dus het wijst er echt op dat hier ooit een zee is geweest. Het is een prachtig gebied om door te wandelen en overal zijn nauwe kloven, diepe dalen en hoge puntige toppen. Het eerste stuk is natuurlijk weer een drukke chineese kermis, maar als we wat verder afdwalen is het heel rustig en zien we de meest bizarre rotsformaties. Al met al weer een prachtige dag.
Nou dit was het weer voor deze week. We gaan nog even naar de Carrefour om boodschappen (lees: oude kaas!) in te slaan voor de treinreis. Verder moeten we nog ons paspoort ophalen en onze tassen inpakken en dan gaan we weer de trein in. Volgende week volgt een verslag van onze laatste week in China en zullen wij proberen een kleine evaluatie te geven van dit bijzondere land.

Liefs,
Fred en Petra


Donderdag , 11 Augustus 2005

Vandaag is het exact twee maanden geleden dat we vertrokken en hier is dan alweer de laatste update vanuit China. Morgen vertrekken wij voor een treinreisje van 27 uur naar Hanoi (Vietnam) en gaat ons volgende avontuur beginnen. Maar eerst nog even de laatste avonturen die wij deze week nog in Yangshuo beleefd hebben.
Vorige week woensdag zijn wij met de trein van Kunming naar Guilin gegaan en dat was weer erg leuk. We deelde onze luxe coupe met een Chinees ouder echtpaar. Gelijk bij binnenkomst begonnen ze er al vrolijk op los te babbelen, maar na 7 weken China zijn wij toch nog steeds niet verder gekomen dan nihou (hallo) en sjeesjee (bedankt). En daar begin je natuulijk niet een heel gesprek mee. Maar met de Lonely Planet en het Point It boekje komen we toch een aardig eind. We kunnen elkaar duidelijk maken waar we vandaan komen, hoe we heten, wat we de komende maanden gaan doen en hoe oud we zijn. Ik ben er inmiddels achter gekomen dat ze me veel jonger inschatten als ik geen make up draag en m'n haar in een staartje doe, dus dat is inmiddels mijn nieuwe uiterlijk! Dat ik 30 jaar ben dat geloven ze al bijna niet en als Fred verteld dat hij 40 jaar is slaan ze echt stijl achterover. Dat geloven ze nog steeds niet. Maar ja, zijn korte coupe doet ook wonderen! Het slapen in de trein lukt deze keer niet echt. Het is alweer een poosje geleden dat we een nachtje in de trein hebben doorgebracht, dus we moeten weer helemaal wennen aan het gekengedeng. En onze mede passagiers snurken er ook lekker op los. Maar we liggen lekker en de trein raast alsmaar verder....van station naar station! De volgende ochtend ontbijten wij met brood, kaas (laatste stukje oude kaas!) en tomaten. Onze medebewoners met hete noedels....en dat ruikt zo lekker op de vroege morgen?! Verder brengen we dag een beetje door met lezen, kaarten, muziek luisteren en hints spelen met onze nieuw chineese vrienden. De tijd vliegt weer om en voordat we het weten komt de treinstewardess ons al waarschuwen dat we eruit moeten. Het is een uur eerder dan dat we verwacht hadden...dus in een sneltreinvaart pakken we alles in en staan net op tijd klaar om de trein uit te springen. Welkom in een tropisch heet Guilin. Was het de afgelopen weken in de bergen steeds zo rond de 25 graden, hier is het toch echt een tropische 40 graden. En dat is voor ons weer even wennen, zeker als je met je volle bepakking loopt te slepen. We lopen in een keer helemaal leeg van het zweet. Op het station proberen we gelijk kaartjes voor de trein naar Hanoi te regelen en dat is weer een hele klus.....maar dat moeten jullie bij "Lachuh" maar even lezen!!! Uiteindelijk is het nog zo vroeg dat we besluiten direkt naar Yangshuo door te reizen want dan hoeven we niet nog een nacht in de grote stad te blijven. Tegen de avond komen we in Yangshuo aan, een klein dorpje (100.000 inwoners is voor chinese begrippen klein!) midden in het karstgebergte. Van Edwin en Sandy hebben we een leuke tip gekregen voor een hotelletje, en het is inderdaad een toppertje. Mooie, grote, schone kamer met tv, badkamer, airco en balkon...voor 8,- euro per nacht! Hier blijven we een week. We nemen heerlijk een douche en na een hapje eten duiken we lekker ons bedje in. Een echt twee persoonsbed, kunnen we weer eens lepeltje-lepeltje liggen!
Vrijdag beginnen we met een ontbijtje op ons balkonnetje want gisteren hebben we bij een bakker echt volkoren brood gevonden. En samen met de pot pindakaas en pasta die we al hadden wordt dat natuurlijk smullen. Na het ontbijt gaan we eerst weer proberen om treintickets naar Hanoi te regelen. In het ergste geval moeten we hiervoor terug naar Guilin, maar de mevrouw van ons hotel is zo vriendelijk om iets voor ons te regelen en ze beloofd dat ze na het weekend twee softsleeper tickets naar Hanoi voor ons heeft. We vertrouwen er maar op dat het goed gaat. Na dit geregel gaan we eens lekker het stadje verkennen en we komen al snel tot de conclusie dat dit het "Valkenburg" van China is. Een lange straat met allemaal restaurantjes, cafe's en souveniersshops. Toch is de omgeving echt sprookjesachtig met al die gekke karstgebergtes. Je moet je een beetje voorstellen dat het land eigenlijk vlak is en dat er dan overal grote, hoge pieken zijn neergeplant. In een van de restaurantjes genieten we van een apple crumble pie, en die was echt de moeite waard. Tevens weten we ook nog een Lonely Planet gids van Vietnam te vinden. Nu kunnen we de komende week ons daar ook nog een beetje op voorbereiden. s' Middags ga ik onze tassen eens even uitmesten, want dat hebben we nog helemaal nog niet gedaan in twee maanden tijd. Met een aantal overbodige spullen gaan we hier iemand blij maken en een aantal spullen gaan we volgende week met de post naar huis sturen. Al met al zijn de tassen weer 4 kilo lichter. s' Avonds gaan we met een bootje mee de rivier op om te zien hoe de lokale vissers hier met aalscholvers vissen. De visser staat op een bamboovlot met voorop een lamp. Verder heeft hij ongeveer 8 aalscholvers bij zich en achterop heeft hij een grote mand staan. De vogels hebben een draadje om hun nek. Zo kunnen ze wel de vis in hun bek vangen maar niet doorslikken. Als de visser ziet dat ze wat hebben, haald hij ze met een stok binnen, haald de vis uit hun bek en stop deze in de mand. De vogels worden wel goed door de visser verzorgt en zo nu en dan mogen ze de vis ook opeten, om ze een beetje gretig te houden. Na het vissen mogen we een van de vogels nog even vasthouden en van dichtbij zijn deze toch wel heel groot. Ondanks dat we weer eens opgevreten werden door de muggen was het een leuke ervaring om mee te maken.
Zaterdag zijn we er met de fiets op uitgetrokken naar een watergrot hier in de omgeving. Na een half uurtje fietsen komen we bij een klein kantoortje waar we onze fiets kunnen stallen en met een klein busje worden door een ruig terrein naar een meertje gereden. Dit meertje ligt tegen een karstberg aan en via een bootje kunnen we door een hele nauwe doorgang naar binnen. We moeten de eerste 5 minuten echt plat op onze buik liggen om binnen te komen. Maar uiteindelijk komen we op een groot binnengrots meer. Hier wordt de boot vast gelegd en lopen we samen met onze gids verder de grot in. We zien er echt heel stoer uit met onze helm op en onze mijnwerkerslamp in de hand. Na 1,5 uur lopen komen we bij een soort bad waar we mogen zwemmen. Onderweg zijn er allerlei rotsformaties te zien en onze gids heeft een nog grotere fantasie dan mij en ziet overal de meest bijzondere vormen in. Uiteindelijk komen we ook nog bij een soort modderbad, en dat vraagt natuurlijk om een moddergevecht! Als ik er net instap voelt het echt gewoon als warme, drappige strond en ik heb me ook maar niet afgevraagd hoe dit hier gekomen is. Toch was het een superleuke ervaring. Alleen de glijbaan in het modderbad hadden ze gemaakt van een soort jute zakken...dus dat waren weer wat schaafwonden op de billen. Als we uit de grot komen, spoelen we ons nog even goed af en gaan met de fiets weer richting Yangshuo. Hier ga ik maar weer eens de was doen want met dat warme weer kunnen we wel drie keer per dag schone kleren aandoen. Toch verliep het wassen niet helemaal zoals bedacht, maar dat kunnen jullie bij "Lachuh" lezen!
Zondag zijn we voor de verandering eens gaan wandelen. We hadden van Ed en San begrepen dat er een mooi trail langs de rivier liep, door verschillende dorpjes, van zo ongeveer 4 uur lopen. Klonk goed, maar het begon al helemaal verkeerd. Want toen wij na een poosje de weg vroegen aan een chinees, kwamen er al snel meerdere chinezen aanlopen die zich er allemaal maar eens even mee gingen bemoeien. Na 10 minuten stonden we daar nog en waren we nog geen steek verder. Uiteindelijk hebben we de discuserende chinezen maar achter ons gelaten en zijn verder gelopen in de richting waarvan wij dachten dat het de goede was.....niet dus! Na een poosje stonden we op een soort dam met allemaal bamboo stammen ervoor om aan te geven dat je er niet door mocht. Maar ja, daarachter zagen wij een mooi pad....dus wij hebben ons leven maar weer eens in de waagschaal gelegd en zijn erover heen geklommen. Het pad hield helaas al vrij snel weer op en daar stonden we weer eens midden in iemand z'n tuin. Uiteindelijk hebben we toch weer een soort pad gevonden dat eindigde op een klein strandje bij de rivier. Langs dit strand zijn we onze route maar vervolgt om uiteindelijk in een klein dorpje uit te komen. Hier hebben we wat te drinken gekocht en zijn we ergens in de schaduw van een huis gaan zitten rusten. Al snel kwam er een oma met een kindje langs. En dat is altijd leuk, zeker wanneer we een ballon te voorschijn halen want dan heb je natuurlijk welheel snel vrienden gemaakt! Uiteindelijk komt er een jonge vrouw naar buiten om te vragen of we bij haar in huis even willen rusten. Dat is natuurlijk altijd leuk en we nemen het aanbod graag aan. De oma blijkt haar moeder te zijn en het kindje haar nichtje.....en ik maar vragen hoe oud het jongentje was?! Dom, dom, dom natuurlijk. Zelf heeft ze een zoontje van 8 maanden en die wordt gelijk uit z'n bedje getild. We kletsen wat over en weer en ze vraagt waar we naar toe gaan. Als we vertellen dat we aan het wandelen zijn naar een dorpje verderop verklaard ze ons voor gek want dat is nog zeker een uur lopen en het is heel warm buiten. Ja, daar waren wij zelf ook al achter. Na een poosje nemen we afscheid en lopen verder langs de rivier. Fred neemt nog een verfrissende duik in de rivier om even af te koelen en ik zit wat langs de oever van het uitzicht te genieten. Pure rust hier! Later genieten we bij een klein lokaal restaurantje van een heerlijke groente soep....alleen de groente hebben we nooit gevonden en de bloemen die erin dreven hebben we maar even opzij gelegd. Uiteindelijk komen we na een prachtige wandeling door de rijstvelden weer bij de rivier uit en hier worden we door een visser naar de overkant van de rivier gebracht. Het dorp wat hier ligt heeft een busverbinding met Yangshuo en binnen een uurtje zijn we weer thuis. Alleen omdat het zo warm was viel het niet mee om ons vochtverlies aan te vullen, en ondanks dat we beide 4 liter vocht op hebben zijn we toch helemaal gaar van de zon. Maar het was een leuke alternatieve route...het trail hebben we nooit gevonden maar we hebben toch genoeg gezien.
Maandag hebben we lekker een relaxte dag gehad. Weer eens een cd met foto's laten branden en tevens het weer voor elkaar gekregen om foto's op de website te zetten. 's Avonds durft Fred het aan om een biefstuk te bestellen en hij zit deze echt met veel smaak op te peuzelen. Ik durf dat echt niet aan en hou het bij een groente lasagne...eind van het liedje....ik weer aan de race en Fred nergens last van! En voor de tweede keer in een maand wordt ik weer verkouden....sinds ik 30 ben geworden gaat het wel snel bergafwaards met met!
De volgende dag hebben we weer twee fietsjes gehuurd en zijn weer lekker gaan dwalen langs de rivier. Uiteindelijk zijn wij met fietsen en al op een bamboovlot gestapt en hebben ons op een hele rustige manier over de rivier laten varen. Het uitzicht op het karstgebergte is vanaf het water nog sprookjesachtiger. Op het water wordt ook allerlei handel gedreven en er is van alles te koop. Als Fred onze stuurman vraagt of hij ook iets te drinken wil neemt hij ook graag een biertje. Ook zien we een bamboovlot met een complete kleedkamer erop en een rekje met bikini's. Dit geloof je toch niet! Zo nu en dan komen we ook bij een soort stroomversnelling en moeten we even het vlot af om erover heen te komen. Fred helpt onze stuurman om het vlot erover heen te tillen maar de chinezen blijven echt uitgekookt zitten en die kleine mannetjes lopen zich dan helemaal suf rond het vlot om deze erover heen te krijgen. Soms zijn het echt hele onbeschofte mensen. Na twee uur peddelen komen we bij het eindpunt aan, waar we met onze fietsjes weer aan wal gaan. We fietsen terug naar de stad waar we weer eens dumplings gaan eten. Maar voordat we de stad bereiken krijgen we eerst nog een kleine regenbui op ons dak.....even lezen bij "Lachuh"!
Onze laatste volle dag in Yangshuo brengen wij wel heel relaxt door, want we laten ons verwennen met een complete lichaams- en voetmassage van wel 2,5 uur. En dat was echt pure verwennerij. Nu kunnen we in ieder geval weer fris en fruitig aan ons nieuwe avontuur in Vietnam beginnen.
Vandaag (donderdag) zijn we terug gegaan naar Guilin waar we een postpakketje naar huis hebben gestuurd. Maar dat duurt dus twee maanden eer dat in Nederland is!!! Maar goed, dan zijn wij er toch nog lang niet. En morgen gaan we dus verder naar Vietnam.....en hoe dat allemaal gaat verlopen dat lezen jullie volgende week weer!
Verder hebben wij inmiddels ook een nieuw hoofdstukje geopend onder de naam "De Conclusie". Hierin nemen wij in vogelvlucht elk land wat we bereisd hebben nog eens even onder de loep. Natuurlijk doen we dat zo hier en daar wel met een kleine knipoog!

Liefs,
Fred en Petra