De eerste dagen van een groots avontuur!

Na weken van aftellen is het grote avontuur nu echt begonnen. Voor Connie en Hennie een iets groter avontuur dan voor ons, aangezien zij zich voor het eerst buiten Europa wagen en dan gelijk dus in het diepen durven te springen in Nepal. Wat eigenlijk dan wel weer grappig is, aangezien het de bedoeling is dat wij van diepen dalen naar grote hoogte gaan wandelen.
Maar wanneer wij na een lange vlucht van 11 uur, met een ontbijtstop in Bharein, in het warme en chaotische Kathmandu aankomen blijkt gelijk hoeveel overeenkomstige genen broer en zussen de Jong hebben. Met open belangstelling laten zij alles op zich inwerken en kijken zij vol bewondering naar de chaos en drukte van het links rijdende verkeer, het gekrioel van de mensen die dwars over straat lopen, de huizen die niet meer dan bouwvallen lijken en de electriciteitskabels die kilometers lang het straatbeeld versieren. Wij laten alles weer als een warme en vertrouwde deken over ons neerdalen en genieten van het voor ons zo herkenbare beeld.

Wanneer we onze tassen bij het Kathmandu Peace Guesthouse hebben achtergelaten, lopen we gelijk even het centrum van Thamel in, de toeristenwijk van Kathmandu. We besluiten de eerste avond maar even rustig aan te doen met eten en komen bij the Roadhouse terecht. Een leuk, gezellig en voor Nepalese begrippen hip restaurant waar de eerste flessen Everest bier gelijk worden weggeklokt. Niet veel later volgt een overheerlijke pizza en knoflookdip met een klein beetje yoghurt voor op het brood. Nepalees eten gaan we de komende weken nog genoeg doen....nu eerst maar even aclimatiseren! En hoe kan dat nog beter dan na bier en pizza op tijd ons bedje in te gaan. O ja, wel na een hete douche...ook dat nog!

Maar het acclimatiseren wordt ons niet gemakkelijk gemaakt met een nacht volhondengeblaf en scootergetoeter. We beginnen de dag dan ook maar met een flink ontbijt bij de Pimpernickle Bakery Shop. Iets waar we al een poosje naar uitkijken. De nachten zijn behoorlijk koel, maar nu de zon opkomt voelt het al heerlijk aan en we ontbijten dan ook lekker in de tuin. Tijdens het ontbijt maken we plannen voor de dag en nadat we zijn opgewarmt en onze buikjes hebben volgegeten vertrekken we naar Durbar Square, het oude centrum van Kathmandu. Op het grote plein zijn vele oude tempels te zien, waarvan sommige wel uit de middeleeuwen stammen. Het houtsnijwerk is zeer gedetailleerd en ziet er prachtig uit. Op straat lopen vrouwen rond in prachtige kleurige sari en bij verschillende tempels worden mooie bloemenkransjes geofferd. We struinen lekker rond, maken vele foto's en proberen alle gidsen en verkopers van ons af te slaan...op een vriendelijke manier dan! Connie en Hennie hebben nog een fantastische spraakverwarring wanneer Connie een klein tasje koopt. Het tasje kost 60 roepie en Connie staat met 20 dollar klaar in haar hand. Hennie denkt echter dat ze met 20 roepie klaarstaat en zegt vervolgens; je moet drie briefjes van 20 hebben. Connie pakt vervolgens in totaal 60 dollar en de vrouw in de winkel kijkt haar vreemd aan.....60.000 roepie is toch echt wel wat te veel voor zo'n tasje...dat is hier namelijk een maand salaris. Maar de vrouw is heel eerlijk en zegt tegen Connie dat zij een rijke vrouw is en dat ze maar goed op haar geld moet passen. Voor 0,60 euro mag Connie vervolgens het tasje meenemen, dat is gelukkig wel een goede deal!

Wanneer we 's middags op het dakterras zitten bij te komen van de drukte in de stad, staat opeens Bhuwan voor onze neus. Het is een geweldig weerzien en Bhuwan ziet er goed uit. Hij heeft zijn vriend Amrit meegenomen en Amrit zal als drager voor Connie en Hennie meegaan. We kletsen heerlijk bij en het is ontzettend leuk om elkaar na 2,5 jaar weer te zien en live bij te praten. We spreken verder nog wat zaken door voor de trekking en 's avonds gaan we heerlijk met elkaar uit eten. Tijdens het diner breekt het ijs al helemaal tussen Amrit en Connie en Hennie en als blijkt dat Amrit leraar is geweest in culturele dansen, worden er gelijk afspraken gemaakt waarin hij ons tijdens de trekking kan leren dansen....wat zullen die spieren straks soepel worden van al het lopen en dansen! Maar aangezien mijn arm/been coordinatie niet helemaal top is, hou ik me een beetje afzijdig....ik kijk liever (en lach;-))))


Vandaag hebben wij tijdens onze culturele uitstapjes in de omgeving van Kathmandu twee bijzondere tempels bezocht. Nadat wij een half uur lang alle vier opgevouwen hebben gezeten met elkaar in de allerkleinste en alleroudste Suzuki Alto die je in Nepal maar kan vinden, worden we keurig bij de Bodhnath tempel afgezet. Dit is de grootste stupa van Nepal en midden op een plein ligt een enorme grote witte halve bol. Boven op de bol staat een grote vierkante pilaar en aan elke kant van de pilaar zijn het de ogen, waarom Nepal zo bekend staat, die je aanstaren. Verder wapperen er duizende kleurige gebedsvlaggetjes vrolijk in het zonnetje. Nadat we de stupa van alle kanten bekeken hebben wordt de stemming toch iets minder zonnig aangezien er een hele grote demonstatie langs komt van Tibetanen die demonstreren voor een vrij Tibet. Vele mensen die meelopen in de demonstratie zijn Tibetanen die ooit uit Tibet gevlucht zijn, of de kinderen daar van. Na ruim 50 jaar bezetting door China, strijden zij nog steeds voor een vrij land. De rustige stemming die rond de stupa heerst verdwijnt gelijk, maar door wat wij in Tibet met eigen ogen hebben gezien begrijpen wij het wel. Terwijl de optocht verder loopt, zoeken wij een plekje op een van de vele dakterrasjes op en genieten van het mooie uitzicht over de enorme stupa. Vervolgens wandelen we door een van de buitenwijken van Kathmandu naar Pashupatinath, een ander tempel complex. Dit is voor de hindoe's de heiligste plaats van het land om gecremeerd te worden, aangezien de Bagmati rivier die hier stroomt, uitkomt in de heilige Ganges in India. Terwijl wij bij de verbrandplaatsen langs de rivier aankomen wordt alles net in gereedheid gebracht om een crematie plaats te laten vinden. Wij zoeken een rustig plekje in de schaduw en bewonderen het buitengewone ritueel. Het lijk wordt op een draagbaar naar de oever van de rivier gedragen en gewassen met water uit de rivier. Vervolgens dragen de mannelijke leden van de familie het lijk naar een soort altaar-achtige plek en hier wordt het ritueel in doeken gebonden en versiert met kleurige bloemen. Vervolgens wordt het in doeken gewikkelde lijk, door de mannen naar een andere plaats gedragen en hier staat de stapel houtblokken al klaar. De oudste zoon steekt vervolgens via een lap in de mond het lijk aan. Met groot respect kijken we naar het ritueel, maar aan de andere kant is het ook ontzettend bizar als je bedenkt waar je echt naar zit te kijken. Wannneer de rook van het lijk onze kant uit begint te komen, houden we het voor gezien en rijden we op een geperst weer naar de stad terug. Hier laten we alle indrukken van de dag weer even bezinken.
Aan het einde van de dag maken wij ons klaar voor de trekking van de komende weken en pakken de tassen opnieuw in, laten heel wat spullen in Kathmandu achter en regelen met Bhuwan nog diverse zaken voor de trekking. Nog een nachtje slapen en dan gaan we aan het volgende avontuur beginnen....

Morgen vertrekken we voor 3 weken naar het Everest gebied waar we een trekking gaan maken naar het basiskamp van Mount Everest. Eerst zullen we met een klein vliegtuigje naar Lukla vliegen en vandaar uit zullen we in 20 dagen tijd heen en weer naar het basiskamp van Mount Everest lopen, wat op een hoogte ligt van ruim 5400 meter. Via Namche Bazaar en de tempels van Tenboche zullen we verder lopen naar Pheriche en Lobuche om uiteindelijk hopelijk te eindigen bij Kalar Patar, een mooi uitzichtpunt boven het basiskamp van Mt Everest. Onderweg zullen we kleine dorpjes die ver weg van de bewoonde wereld liggen passeren, maar door alle trekkers en klimmers die daar komen waarschijnlijk toch wel voorzien zijn van wat westerse gemakken. Hopelijk dus gewone bedjes...met matrassen, goed eten...en een warme douche zo nu en dan! Maar die verhalen kunnen jullie pas weer over een paar weken lezen, aangezien wij waarschijnlijk geen mogelijkheid tot internetten hebben.
Tot later dus!

Liefs,

Fred & Petra....

....en Connie, Hennie, Bhuwan en Amrit