Istanbul it is!

Wat een zalige dag om wakker te worden. De wind waait flink door ons balkon hek heen, de regen slaat lekker tegen de ramen, ik ben jarig en de koffer met zomerjurkjes staat gepakt; een goed begin van deze feestelijke dag;-) Fred komt wat langzaam op gang en ik help hem een beetje door uit volle borst lang zullen wij samen leven te zingen. Een slaperige glimlach verschijnt, een kadootje blijft achterwege...dat komt later op de dag en de dagen die daarna volgen.....samen uitgezocht en zelf geregeld; het blijft mijn grootste hobbie! Een reis naar het lang gekoesterde Petra in Jodanie. Een stad met de zelfde naam als ik en tevens ook een wereldwonder;-) Maar voordat het zo ver is, eerst nog een tussenstop van een paar dagen in Istanbul, net zo'n gekoesterde wens als Petra. Twee wensen in een verjaardagskado, het kan niet op!

Om 9 uur rijden pa en ma Hoek met de 'Schiphol-Express' weer voor. Ze draaien overuren deze laatste weken met alle reizen die de hun kinderen (ook met moeders) maken. Aangekomen op Schiphol parkeert pa op zijn inmiddels vaste parkeerplaats; Klomp 53;-)
Na een snelle incheck drinken we gezamelijk nog een kopje koffie met wat lekkers....het eerste taartje is een feit, maar he...ik ben tenslotte jarig vandaag. Na de koffie nemen we weer afscheid en grappen 'tot over 6 maanden'....maar ma Hoek kijkt deze keer toch wat blijer.
Als we door de douane zijn, kopen we nog een paar tijdschriften voor onderweg en niet veel later kunnen we al het vliegtuig in. En hier worden we gelijk zeer aangenaam verrast. Een super-de-luxe nieuw vliegtuig, lederen stoelen, meters beenruimte en een eigen tv...wat jammer dat we maar 3 uur hoeven te vliegen! We stijgen keurig op tijd op en na 2 minuten vliegen, zijn we al door het dikke wolkendek heen en genieten we van een strak blauwe lucht en een stralende zon; zo dicht bij, maar beneden het wolkendek zo ver weg. We nestelen ons eens goed in onze lederen zetels en zoeken beide een lekker filmpje uit. Ondertussen krijgen we van de stewardes een menukaartje, zodat we alsvast kunnen uitzoeken wat we willen eten....vliegen kan soms echt zo leuk zijn. Zes afleveringen van Friends en een smakelijke 3-gangen lunch later, landen we in een zonovergoten Istanbul...de warmte valt als een warme deken over ons heen. En daar kunnen we op het vliegveld extra lang van genieten, aangezien het bijna 1,5 uur duurt eer we door de visumdienst en paspoortcontrole heen zijn. Onderweg probeer ik nog een pinapparaat te plunderen, maar dit lukt niet helemaal. Ik haal wat koersen door elkaar en denk dat ik 200,-- euro probeer te pinnen, wat gelukkig niet lukt...aangezien ik in werkelijkheid meer dan 800,-- euro heb ingetikt...;-)
Buiten staat de bestelde taxi keurig op ons te wachten en niet veel later rijden we met een ondergaande zon de grote stad in. We kijken onze ogen uit en proeven gelijk wat van de bijzondere sfeer van deze stad...daar waar Azie Europa ontmoet. Helaas weet onze taxichauffeur niet precies waar wij zijn moeten en rijden we bijna een uur lang door de oude stad, op zoek naar ons kleine familiehotelletje. Na 23 keer vragen, 7 rondjes rijden en letterlijk een keer te gelijk naar links en rechts gestuurd te worden (echt de grootste grap van vandaag;-) komen we aan in een klein gemoedelijk straatje. Hier in een oud, gedeeltelijk houten, Ottomaans huis is ons onderkomen voor de komende dagen. We worden ontzettend hartelijk ontvangen en boven op het dakterrras, zien we gelijk het geweldige uitzicht over de inmiddels verlichte stad, de Galatabrug en de Bosporus....we weten nu al dat wij ons hier wel gaan vermaken en thuis voelen. Even later krijgen we heerlijke kitsche, maar zeer schone, kamer toegewezen met uitzicht op de moskee...gelukkig hebben we oordopjes bij ons;-)

Maar de imman is ons genadig gezint en om 6 uur in de ochtend houd hij het heel kort, waardoor wij fijn nog een paar uurtjes door kunnen slapen. Uitgeslapen en opgefrist genieten we op het dakterras van een lekker vers Turks ontbijtje....terwijl we uitkijken over de enorme stad die in het ochtendzonnetje langzaam tot leven komt. De zon is aangenaam warm, het brood lekker vers en knapperig en het uitzicht geweldig; wat een manier om de dag te beginnen. We hebben er gelijk ontzettend veel zin in en na het ontbijt gaan we dan ook gelijk op pad. Als eerste naar de Suleymaniye moskee, waar we inmiddels al kennis mee gemaakt hebben. Het is een enorm complex boven op een van de 7 heuvels in de oude stad. De rust in de mooie groene binnentuinen is zalig en na wat te hebben rondgekeken gaan we de moskee van binnen bekijken. Ik haal mijn sjaal uit m'n tas en doe zoals gewenst een hoofddoek om en we trekken onze slippers uit, voordat we naar binnen gaan. Fred moet natuurlijk even lachen om mijn hoofddoek, maar eerlijk is eerlijk; het is wel zo makkelijk aangezien je niet je haar hoeft te doen;-) De moskee is van binnen echt enorm; hoge ronde plafonds, prachtig beschilderd, grootse kroonluchters en kleurijke tapijten...we kijken rustig rond en laten het op ons inwerken. Na de rust van de moskee wandelen we verder, door het Universiteitscomplex naar de drukte van de Grote Bazaar. Straatjes vol met kleding, schoenen, leren tassen, aarde werk, lampen, kopermaterialen en sieraden. Ik vraag Fred hoe groot de container is die we deze keer kunnen vullen;-) We struinen lekker rond en kijken onze ogen uit, terwijl we ondertussen lekker genieten van een vers granaatappel sapje. Althans Fred moet eerst even door de zure-granaat-appel-smaak heen drinken...maar als ik hem vertel dat het heel gezond is, drinkt hij gestaag door. Uiteindelijk komen we op een groot plein waar de Aya Sofia en de Blauwe moskee samen komen. Ook is hier de ingang naar de Cistern Basilica, waar we besluiten eerst naar toe te gaan. Het lijkt op een grote ondergrondse kathedraal, met honderde pilaren die in een diepe laag water staan, maar vroeger diende dit als wateropslag voor de paleizen in de buurt. Alles is sprookjesachtig verlicht en we wandelen over een vlonder tussen de pilaren door. Uiteindelijk klimmen we weer de trappen op naar boven, waar we de warmte weer te gemoed gaan. Inmiddels is het alweer lunchtijd en we zoeken een goed restaurantje voor te eten. Er zijn vele straatjes met veelal echte toeristen menu's en waarschijnlijk ook van die kwaliteit. We raadplegen even de Lonely Laier en uiteindelijk komen we bij een lokaal restaurant terecht, waar ze bekent staan om de kofta...gehaktballetjes. We zien vooral veel lokale mensen die er genieten van de lunch en we sluiten aan. Het menu is niet zeer uitgebreid, maar in het kader van less is more genieten we van een echt Turks maal; vers brood, salade met tomaat en bonen, rijst en rechthoekige gehakt plakjes....puur natuur, goed van smaak, snel geserveerd en heel betaalbaar...wij kunnen er weer even tegen. Na de lunch gaan we dan ook richting de Aya Sofia en laten ons daar onderdompelen in een sfeer die zich vele eeuwen heeft opgebouwd. Het gbouw is enorm, in omvang, in hoogte en in diversiteit van stijlen. Door de eeuwen heen zijn hier vele geloven samengekomen en heeft de Aya Sofia gediend als kerk en moskee. Naast mozaiken van Jezus en Maria heeft het gebouw ook de sfeer van een Islamitische Moskee. We wandelen rustig rond en laten alle pracht en praal op ons inwerken. Na de Aya Sofia belanden we in het park wat tussen de Aya Sofia en de Blauwe Moskee ligt en daar genieten we in het zonnetje even van een drankje....we zijn nog geen dag in de stad en we hebben al zoveel gezien. Na de rustpauze bezoeken we ook nog de Blauwe moskee en mogen nog net naar binnen voordat het middag gebed begint. Fred moet alleen even een rok over zijn korte broek heen doen en ik sla mijn hoofddoek weer om. De Blauwe Moskee is nog grootser dan de Suleymaniye Moskee en ook vele male drukker, aangezien dit de meest bekende moskee van Turkijke is. Maar drukker, betekend ook meer mensen op blote voeten...en dus ook veel meer zweetvoeten lucht. Elke keer als we een groep passeren is de lucht niet om te harde en na 10 minuten vluchten we naar buiten voor wat frisse lucht;-) Daar besluiten we dat het mooi geweest is voor vandaag en terug bij het hotel gaan we nog lekker even op het dakterras zitten terwijl de zon bijna ondergaat en de stad weer in een prachtig oranje gloed zet. Het voelt alsof we hier al dagen zijn!

En na al het lopen van gisteren, hebben we dan ook bijna de klok rond geslapen! Uitgerust en fris genieten we op het dakterras opnieuw van een heerlijk ontbijtje, deze keer aangevuld met yoghurt, walnoten, honing en vijgen. Een stevige basis voor weer een lange wandeldag. Als eerste lopen we richting het Topkapi Paleis, de nummer 1 attractie van Istanbul. En dat is ook gelijk duidelijk wanneer we aankomen bij de toegangspoorten. Lange rijen met toeristen begeven zich naar binnen en wij sluiten braaf aan. Het paleis bestaat uit meerdere gebouwen met diverse binnentuinen en in een aantal zalen is de juwelen collectie te zien. Verder zijn het vooral veel vertrekken met marmeren vloeren en zeer gekleurde mozaiktegels. Het meest indrukwekkend zijn vooral de haremvertrekken en Fred vindt dat de vrouwen het zo slecht nog niet hadden hier vroeger met zoveel mooie ruimtes. Als ik hem vertel dat hier bijna 300 vrouwen woonde...zie ik hem gelijk denken; 'Dat is bijna voor elke dag 1 vrouw'....een mannenbrein kan soms zo voorspelbaar zijn;-)
Het is al bijna lunchtijd als we het paleis verlaten en we gaan weer op zoek naar een stekkie om te eten. Uiteindelijk komen we in een straatje terecht waar vooral veel lokale restaurantjes zitten en we zoeken er op goed geluk 1 uit. Na een paar minuten hebben we pas in de gaten dat we voor de ingang van de moskee zitten en dat daar bijna de middagdienst begint. De moskee is niet groot en buiten worden zelfs matten neer gelegd waarop de mannen kunnen bidden. En terwijl wij aan de kebab en aubergine zitten luisteren we ondertussen gelijk mee met de dienst....hoe meer wil je onderdeel zijn van het leven hier. Na de lunch struinen we verder richting de Egyptische Bazar en onderweg zien we nog veel meer restaurantjes waar ze de meest zalige gerechten serveren...jammer dat we hier niet wat langer zijn, want er is genoeg om uit te proberen. De Egyptische Bazar bestaat vooral uit winkeltjes met gedroogde vruchten, noten, Turkish Delight, kruiden en eigelijk alles op het gebied van eten. Ook ontdekken we een prachtige delicatessen winkel en ondanks dat we net gegeten hebben, loopt het water ons weer door de mond. We verlaten maar snel de bazar en komen aan bij de Bosporus, waar de de Galata brug oversteken. Rondom en op de brug is het een drukte van belang. Aan de kade voor de brug liggen een aantal drijvende keukens waar gebakken vis-sandwiches verkocht worden en boven op de brug staan vooral de oude vandagen met diverse hengels te vissen...een enorme bedrijvigheid...en een enorme geur. Na een rondje over de brug lopen we terug naar de oude stad, waar we bij een beroemde banketbakker de dag afsluiten met thee en taart. De keuze is enorm van grote, hoge taarten, tot diverse puddings en een groot assortiment baklava. Het suikerpijl rijkt weer tot in de sterren;-) Maar we hebben wel weer genoeg energie opgedaan om terug richting het hotel te lopen. Onderweg scoren we nog wat Turkse pizza's voor het avondmaal en met een paar klappootjes komen we moe maar zeer voldaan weer aan in ons heerlijke rustige en zeer kitsche kamer....waar de iman ons nog een paar keer toezingt!

En morgen is alweer onze laatste dag in Istanbul. Er is nog zo veel te zien en te doen, maar we moeten kiezen. Daarom zullen we als eerste de ferrie naar de Aziatische kant van de stad nemen, om daar nog even rond te struinen. En verder gaan we op de terugweg nog even naar de grootste winkelstraat van Istanbul om te kijken of we onze koffer nog een beetje kunnen vullen....kortom, wij vermaken ons hier nog wel even, voordat we zondagochtend heel vroeg doorvliegen naar Amman in Jordanie!

Liefs,

Fred & Petra