De laatste dagen in Jordanie

En terwijl de kaarsjes in onze sfeervolle kamer branden, keer ik even terug naar deze tijd om op de laptop wat te schrijven. Na een paar dagen in het bizarre en drukke Aqaba zijn we terug gekeerd naar de natuur en wel op een hele bijzondere plek. Inmiddels zitten we in het Dana Eco Reserve, een enorm groot, divers en prachtig natuurreservaat in het midden van Jordanie. En in dit reservaat bevind zich de Feynan Eco Lodge ( www.feynan.com )Een prachtige lodge gemaakt van leem, midden in een enorme kloof, wat verder weg van de bewoonde wereld, zonder electriciteit en 's avonds verlicht door honderden kaarsjes. Dat klinkt wat primitief, maar niets is minder waar. Want we hebben een prachtige kamer, met een hoog gewelfd plafond en aan beide kanten kleine ramen, voorzien van gaas wat er voor zorgt dat het heerlijk koel en vliegvrij is op de kamer. De bedden bestaan uit 2 lemen banken met een dik matras en voorzien van een romantische klamboe en we hebben gewoon een prima badkamer met douche en toillet en douche water wat verwarmt wordt door zonnenenergie...wat hier betekend dat wij gewoon elke avond een gloeiend hete douche hebben. En verder zijn vooral de meer dan 30 bedouien families die ook in deze kloof wonen heel erg betrokken bij de dagelijks gang van zaken in en rondom de lodge. Het personeel bestaat met name uit jongens van de bedouien families hier uit de kloof. De kaarsen die hier s'avonds branden (meer dan 4000 elke maand), worden gemaakt door lokale vrouwen uit de omgeving. En het zalige eten (vegatarisch;-)) wat we voorgeschoteld krijgen is grotendeels afkomstig van de velden, verderop in de vruchtbare vallei. Tevens worden de mannen van de familie om de beurt ingehuurd om met hun four wheele drive gasten heen en weer na de lodge te rijden (een half uur hobbelen over een droge rivierbedding). Zij krijgen hiervoor per rit een vast bedrag van 14,-- euro van de lodge (en dit wordt dan ook rechtstreeks doorbelast naar de gasten) en doordat het bij toerbeurt gaat, deelt de hele gemeenschap mee in het geld wat hier door toeristen wordt besteed. Een prachtig project waar we al over gelezen hadden en waarvan we nu ook echt getuige zijn. Maar wat vooral mooi is om te zien is dat de bedouien vooral nomaden blijven en trots zijn op hun manier van leven. Want ze houden van de vrijheid en de natuur waarin ze wonen, daar kan geen electriciteit of uit de kraan stromend water tegen op. Maar natuurlijk hebben ze dan wel weer allemaal een mobiel...met internet en facebook...dat dan wel weer;-) In ieder geval is het een hele rustgevende, inspirerende en prachtige plek om een aantal dagen door te brengen.

Dinsdag zijn we na een aantal relaxdagen vertrokken uit Aqaba en via de Dead Sea Highway naar het noorden gereden. Een prima weg door een dor, droog en verlaten gebied. Het enige wat we zo nu en dan zien is een bemande bewakingspost van het leger, want deze weg ligt paralel aan de grens van Israel. Wat bijzonder is om te zien, is dat we in de verte in Israel ook een snelweg zien lopen, geheel paralel aan de snelweg waar wij op rijden. Gescheiden door een stuk niemandsland....de grens tussen Jordanie en Israel. Zo nu en dan moeten we even stoppen bij zo'n leger post, maar na een vriendelijk blik in de auto en de vraag waar we vandaan komen, mogen we snel weer verder rijden. Rond het middaguur verlaten we de snelweg en trekken we opnieuw het bergachtige binnenland in, waar we na een half uur rijden in een heel klein dorpje terecht komen. Hier mogen we de auto parkeren bij een overdekte parkeerplaats en worden we vriendelijk ontvangen door een aardige jongen. Hij gaat gelijk bellen en even later komt er al een zeer antieke en afgeragde Toyota 4x4 aanrijden; onze taxi richting Feynan. De koffer gaat achter in de bak, wij kruipen voorin de cabine...waar waarschijnlijk net iets eerder een aantal geiten hebben vast gezeten...als we op de lucht afgaan, maar onze 'chauffeur' brengt ons keurig naar de lodge. De weg mag geen naam hebben en eigenlijk rijden we over een droge rivierbedding met her en der enorme keinen. Maar na een half uurtje rijden, komen we aan op een prachtig plekje en zien we de lodge al liggen, midden in de ruige natuur. Ook hier worden we gelijk vriendelijk welkom geheten en naar onze kamer gebracht. En deze ziet er zo romantisch uit, met nisjes in de muur waar 's avonds kaarsen kunnen branden en grote klamboes boven de bedden om ons te beschermen tegen ongedierte. Wat gelijk opvalt, is dat het er ook heerlijk koel is en dat het er aangenamer is dan buiten. Maar voordat we de logde verder gaan verkennen, gaan we eerst lekker lunchen en daar verheug ik me al een paar dagen op. Want in de Feynan Lodge wordt vegetarisch gekookt en de afgelopen dagen in Aqaba was het eten zeker geen hoogstandje en al helemaal geen groente, dus we zijn 'hongerig'. Gelukkig wordt onze trek goed gestilt met zelf gemaakte volkoren wraps gevuld met gegrilde groente en hummus, weggespoeld met een groot glas vergeperst grapefruitsap.....zoveel vitaminen hebben we de afgelopen dagen niet binnengekregen! Na de lunch, zoeken we buiten onder een grote boom een plekje in de schaduw op en hier houden we even siesta, totdat de ergste warmte voorbij is. Vervolgens melden wij ons om 16.30 uur bij de receptie en gezamelijk met wat andere gasten en een gids vertrekken we richting een bergtop, vanwaar we een geweldig uitzicht over de omgeving hebben en vanwaar we ook nog eens getrakteerd worden op een prachtige zonsondergang. En terwijl wij op een rots zitten te genieten van het schouwspel, maakt de gids voor ons een kopje bedouien thee klaar....een klein kopje thee met minstens 3 scheppen suiker. De meeste bedouien hebben dan ook niet meer dan een paar zwarte stukjes in hun mond staan en het is wel te raden waar dat van komt....aangezien zij niets anders dan deze mierzoete thee drinken de gehele dag. Maar na zo'n wandeling is het best lekker. Terwijl de zon ondergaat, zien wij beneden ons het leven rondom de bedouien tenten tot leven komen. De vrouwen maken vuur, de mannen komen terug met de kuddes geiten, de kinderen spelen voetbal met elkaar en ergens in de verte is toch het geluid van een moskee te horen....altijd en overal lijkt het wel. Maar het geheel straalt heel veel rust uit en wij genieten daar dan ook nog maar eens van. Twee neefjes van onze gids komen even kijken welke toeristen er vandaag zijn en ze kijken vooral ontzettend ondeugend. Ik begin een beetje met ze te kletsen en vraag ze hoe ze heten. Yousef en Ahmed blijkt, maar als ik zeg; me Petra...denken ze dat 'me' ook bij m'n voornaam hoort...zo grappig;-) Uiteindelijk tovert Yousef een bamboe-blokfluitje uit z'n schooltas en vraagt of ik deze wil kopen....1 dinar. Zo jong (schat een jaar of 8) en al zo'n handelsgeest...ik hou er van. Wanneer Fred even later prbeert te fluiten op de bamboe-stok gebeurt er niet veel. Inmiddels zijn er meer mannen bij ons komen zitten en delen mee in de grote pot thee die op het vuur staat. ZIj laten Fred zien hoe hij de fluit moet gebruiken en ondertussen laten zij ook hun eigen muzikale kunsten horen. Het is puur genieten. In het donker lopen we vervolgens terug naar de lodge, maar de volle maan schijnt ons heel goed bij. Als we bij de lodge aankomen, branden daar de honderden de kaarsen al en staat het avondeten voor ons klaar. Buiten voor de lodge staan de tafels romantisch gedekt en bij de keuken staan tien-talle schalen met de meest heerlijke salade's en groenteschotels. We eten onze buikjes weer rond en na een toetje (de eerste van deze hele reis;-) van griesmeelpudding met verse lokale honing, verplaatsen wij ons naar het dakterras waar de loungekussen al op ons liggen te wachten. Moe en zeer voldaan ploffen we onderuit en kijken naar het schouwspel van twinkelende sterren en een volle maan. En terwijl wij weer een kopje thee krijgen, wordt ondertussen een enorme telescoop klaargezet en niet veel later kijken we naar de enorm kraters die op de maan te zien zijn. Zo helder en zo dichtbij...lijkt! Het is genieten hier buiten en we kunnen ons voorstellen dat mensen er voor kiezen hier lekker buiten te slapen. Maar onze romantische kamer lonkt en niet veel later branden de flikkerende kaarsjes in ons paradijsje....het is weer een plek om van te dromen!

De volgende ochtend ontbijten we weer buiten op het terras van de lodge, wat zo vroeg op de ochtend nog heerlijk in de schaduw ligt. En voor het eerst deze reis is het ontbijt ook echt de moeite waard. Zelfgemaakte jam-soorten, zelf gebakken volkoren pitabroden, fruit, rauwkost, kaas, hummus...het is weer zwaar genieten...pitabrood met roomkaas en dadeljam....daar kan geen pannenkoek tegen op! We nemen nog maar een extra broodje, want na het ontbijt gaan we met de gids weer op pad voor een mooie wandeling naar een grote wadi. We worden eerst met een jeep naar de ingang van een andere vallei gebracht en hier begint onze wandeling naar het hart van de wadi. Het is eigenlijk een grote kloof die steeds nauwer en smaller wordt en waar water doorheen loopt. We steken dan ook wel honderden keren het watertje over, steeds hoppend van steen naar steen...en soms ook naast een steen. Het duurt niet lang voordat onze sokken en schoenen volledig doorweekt zijn. Maar het is prachtig wandelen en de gids verteld ondertussen van alles over de flora en fauna die we tegen komen. Uiteindelijk wordt de kloof zo smal dat we bijna met beide handen beide kanten kunnen aanraken en dit is het punt waar we na ruim 2 uur lopen dan ook wel wat rust verdient hebben. De gids gaat weer thee zetten terwijl wij ondertussen even kletsen met een ander stel uit Nederland en nog een stel uit Chili, die ook vandaag deze mooie wandeling maken. Het is heerlijk om zo in de schaduw van de kloof te zitten, terwijl het water voor ons langs kabbelt, de palm- en oleanderbomen om ons heen groeien en we nippen van een glaasje bedouien-redbull...er zit weer een kilo suiker in;-(( Maar het geeft ons wel energie voor de terugtocht en na ruim 4 uur lopen komen we weer aan bij het vertrekpunt. Hier staan de jeeps al weer op ons te wachten om ons terug te brengen naar de lodge....waar we vervolgens weer aanvallen op een heerlijke lunch van gevulde wraps en vers fruit. Na de lunch vertrekken de andere gasten naar een volgende bestemming, terwijl wij heerlijk nog 1 nachtje in dit paradijsje blijven. Na een super-hete en zalige douche nestelen wij ons op de loungekussens van het dakterras. We lezen wat, luisteren wat muziek, genieten van het uitzicht en de zon, doen nog even een powernapje en zijn zo blij dat we er voor gekozen hebben om nog wat langer van dit mooie plekje te mogen genieten. Voor het avondeten verplaatsen wij ons weer naar het terras voor de lodge en ook vanavond is het eten weer geweldig...wij hebben voorlopig weer goed bijgetankt! En na zo'n actieve en ontspannende dag, slapen wij dan ook al heel snel in.....heerlijk met de raampjes open voor wat frisse lucht!

En op donderdagochtend nemen we na het ontbijt helaas afscheid van dit mooie plekje. Een bedouien-meneer rijdt ons weer terug naar de bewoonde wereld, waar we overstappen in ons eigen autootje en vervolgens rijden we verder naar de Dode Zee. Hier komen we rond lunchtijd aan en bij een soort zwembad cq prive-strand kleden wij ons om voor een zwemervaring in de Dode Zee. En dat is raar maar wel fijn. Fijn omdat je weet dat er geen beesten (en dus ook geen enge beesten) in deze zee leven en raar omdat het lijkt alsof je op een luchtbed drijft....alleen drijf je zo op het water. En dat water, dat moet je niet op je lippen of in je ogen krijgen, want dat is goor en het prikt. Maar het schijnt wel weer heel goed te zijn voor de huid....alleen merk ik dat de huid die ik net geschoren heb, het weer vreselijk vind...want mijn oksels staan echt bijna in brand;-( Na wat gedobber op het ontzettende zoute water, gaan we ons op het strand insmeren met modder uit de diepste diepten van de Dode Zee. Even lijkt het alsof we ons al opmaken voor Sinterklaas en als 2 zwarte pietjes dompelen we ons even later weer onder in het water. Inmiddels hebben we een ontzettend baby zacht huidje en na een heerlijke zoetwater douche, sluiten we deze bijzondere zwemsessie af in stijl; Petra-cornetto- ijsjes!!! Aan het einde van de middag maken we de cirkel rond in Jordanie en rijden we terug naar Madaba....daar waar onze reis 2 weken geleden begon. Deze keer checken we in bij een ander hotel, puur en alleen omdat ze hier een zwembad hebben, zodat we de laatste dag in Jordanie nog even aan het zwembad van het mooie weer kunnen genieten. Voor het avondeten lopen we het centrum in en Fred heeft na een paar dagen groente behoefte aan vlees en dat is niet zo moeilijk in een land waar snack nummer 1 een opgerolde wrap met swarmaa-vlees is (zo noemen ze dat hier;-). Maar de pita-broodjes falafel zien er ook om in te happen uit en we snacken ons buikje maar weer eens lekker vol...en dat voor nog geen 5 euro met z'n tweeen....en dan gaat Fred ook nog beweren dat dit het lekkerste is wat hij in heel Jordanie gegeten heeft....zo jammer;-)

De laatste ochtend worden we opnieuw verrast met een fijn ontbijtje....er staan naast pitabrood ook eindelijk eens echte pannenkoeken op het buffet. Jammer dat we morgenochtend hier het ontbijt moeten missen, aangezien we dan al in het vliegtuig naar Nederland zitten. Na het ontbijt brengen we de auto alvast terug naar het verhuurbedrijf op het vliegveld en vervolgens gaan we met de taxi weer terug naar Madaba. De taxi-chauffeur is een enorme grapjas want als hij hoort dat ik Petra heet, vraagt hij heel grappig aan Fred of hij dan Wadi Rum heet (de andere grote toeristische trekpleister hier in Jordanie)? Dat zou een geweldige combi zijn!
Terug in het hotel nestelen wij ons op de bedjes bij het zwembad....Harry Potter deel 2, Vijftig tinten deel 3 en heel veel zon...we hebben een perfecte ochtend. Voor de lunch besluiten we toch nog een keertje uit te pakken en we belanden in het beste restaurant van Madaba en omstreken en we snappen waarom. Het eten is goddelijk, de setting op een grote, groene en sfeervolle patio top en ze schenken bier;-) We maken er een uitgebreide lunch van en wanneer de middag al bijna om is wandelen we terug naar het hotel. Hier lezen we lekker verder en maken we ons klaar voor de reis....vannacht om 4 uur vliegen we via Istanbul terug naar Nederland....en het idee dat we binnen 24 uur weer kunnen genieten van kou en regen...doet ons nu al weer verlangen naar een warme, verre bestemming;-)

Maar Istanbul en Jordanie waren geweldig. Istanbul een bijzondere wereldstad met vele gezichten en mooie bezienswaardigheden om te bezoeken. En dan Jordanie, binnen het Midden-Oosten een vooruitstrevend land....maar voor ons toch echt nog steeds een hele andere cultuur. De natuur is verrassend, dan weer rauw, vervolgens weer adembenemend mooi. De mensen zijn ontzettend vriendelijk, zacht en behulpzaam en heten je graag welkom in Jordanie. En Petra absoluut een cultureel hoogtepunt....kortom, we hebben weer genoten en hopelijk blijven we dat nog heel lang doen!


Veel liefs,

Fred & Petra