Tot ziens Istanbul, welkom Jordanie!

Inmiddels zijn we al weer ruim 2 dagen in Jordanie en wat hebben we ook hier al weer veel gezien en ervaren. Een totaal andere cultuur en vooral een totaal andere omgeving. Dor, droog, kaal en zand met hier en daar kleurloze dorpjes en chaotische steden. Maar daar in tegen ontzettend vriendelijke en behulpzame mensen, prachtig geklede en trotse vrouwen (wel veelal in burka's, maar dan wel in luxe stoffen met prachtige versiersels en af gestyled met trendy brillen, sjaals en handtassen) en de geuren en kleuren van de Midden-Oosten keuken...het is weer een unieke ontdekking. Maar eerst de laatste dag in Istanbul...

Deze starten we heel rustig op, want we hebben een lange dag voor de boeg aangezien we deze nacht ook nog doorvliegen naar Jordanie. Op het dakterras worden we voor een laatste keer rustig wakker en na het ontbijt blijven we nog even lekker zitten om te genieten van het prachtige uitzicht. Vervolgens gaan we naar de kamer om de koffer in te pakken (geen rugtassen deze keer maar een heuse koffer....wat echt heeeel lang geleden is;-)) En halverwege de ochtend gaan we naar het Aziatische gedeelte van de stad. Maar eerst lopen we door een buurt waar vooral winkels met gereedschap zitten...een echte winkelstraat voor mannen dus...zo ook voor Fred. Hij struint lekker rond, heeft geweldige conversaties in het Engels/Turks bijgestaan met gebaren en kan niet kiezen tussen alle hebbe-dingen...die ze natuurlijk echt niet in Nederland hebben...jaja;-) Maar goed, aangezien het vaker andersom is qua winkelen, wacht ik deze keer heel rustig en laat hem lekker zijn gang gaan...ik weet natuurlijk ook welke winkelstraat er later die dag nog op het programma staat! Uiteindelijk is de keuze gemaakt en koopt hij een uitgebreide versie van een doppenset en is de koffer met gemak weer 3 kilo zwaarder. Nadat hij zijn nieuwe speelgoed heeft teruggebracht naar het hotel, terwijl ik ergens lekker even in het zonnetje op hem wacht, gaan we richting de Bosporos en nemen de boot naar Uskudar. Nog geen 15 minuten varen en we zetten voet in Azie...het blijft grappig. Wat meteen opvalt is dat dit het echte Istanbul van de inwoners is en niet van de toeristen. Allerlei dagelijkse winkels en een bazaar met vooral verse groente, fruit, vlees en vis en op zaterdag heel veel winkelende mensen. Wij wandelen door diverse straatjes en besluiten uiteindelijk voor de lunch eens lekker te gaan snacken met een enorme donner kebap. Fred heeft een glimlach van oor tot oor en zit te genieten...het enige wat nog mist om dit eetfestijn voor hem compleet te maken is een lekker koel biertje....maar dat verkopen ze hier niet. Na een kilo kebab voor Fred wandelen we rustig terug naar de waterkant, waar we ferry terugnemen naar Europa. Uiteindelijk komen we uit op het enorme Taskim-plein, het middelpunt van het nieuwe Istanbul en hier lopen we rechtstreeks de grootste winkelstraat van Istanbul op....nou, wat een toeval is dat toch;-) Het is zaterdagmiddag en deze straat overtreft met gemak de Kalverstraat op zaterdagmiddag...het ziet letterlijk zwart van de hoofden. Toch kunnen de winkels die ik zie mij niet blij maken, maar dat komt ook door de drukte die er heerst en uiteindelijk belanden we bij een leuk cafe waar we lekker wat gaan drinken en vooral mensen kijken. Wat mooi uitkomt want inmiddels is het buiten wat gaan regenen. Was het vanmorgen nog een strakblauwe hemel, rond de lunch kwamen de eerste donkere wolken aan en nu regent het zo nu en dan een beetje. Maar in het cafe met de prachtige naam Ada (leuk plekje voor jou zus;-)) is het goed toeven...want ze schenken hier bier...en dat heeft Fred nog niet gedronken de afgelopen dagen. HIj kreeg echt al een beetje afkickverschijnselen, want toen we gisteren ergens waren dacht hij in een winkelschap blikjes bier te zien....terwijl het van dichtbij rollen groen draad waren....best wel ernstig eigenlijk, maar we hebben er wel ontzettend om moeten lachen! Maar goed, nu in het cafe aan t bier...genietend van elk slokje, aangezien dat zo ongeveer een euro per slok kost. Ik heb Fred nog nooit zo lang met een pilsje zien doen! Na de pitstop lopen we verder naar de Galatatoren, een enorme oude toren in dit gedeelte van de stad. Maar net als we daar aankomen komt de regen opeens met bakken uit de hemel....tijd voor een hemels baksel dan maar...met n Turks kopje thee. Een super-kleffe brownie en een groots stuk appeltaart zijn een perfect alternatief voor de stromende regen buiten. Gelukkig duurt het niet al te lang en wanneer de avond bijna valt wandelen we door de oude kleine straatjes terug richting de Galatabrug. We kopen nog een paar leuke hammam-doeken en uiteindelijk brengen we de rest van de avond door op het dakterras van het hotel.....waar we voor een laatste keer nog over de enorme zee van lichtjes uitkijken....een mooie afsluiting van een paar heerljke dagen in een geweldige diverse stad.

Zondag begint voor ons al heel erg vroeg en eigenlijk gaat zaterdag gewoon over in zondag. Om 00.40 uur vertrekken we vanuit Istanbul met het vliegtuig naar Amman in Jordanie...een nieuwe etappe en een nieuw avontuur. De vlucht gaat voorspoedig, al vliegen we aardig om aangezien we Israelisch luchtruim vermijden en via Egypte het zuiden van Jordanie invliegen. Geen idee waarom, maar om even over 3 landen we in een zanderig Amman. Na de aanschaf van een volgend visum, staat een allervriendelijkste taxichauffeur al op ons te wachten en hij vindt het maar wat bijzonder dat ik Petra heet, net als het grote wereldwonder hier in Jordanie. Ik merk dat ik opeens toch wel heel trots ben op mijn zo degelijke naam;-) In het donker van de nacht rijdt de taxichauffeur ons door een dor en droog landschap naar Madaba, waar we uiteindelijk in een prachtig hotel vol marmer en mozaiken terecht komen. We hebben er nog niet veel oog voor en verlangen eigenlijk alleen maar naar ons bed. Fred slaapt al voordat hij uberhaubt al zijn kleren heeft uitgetrokken en ik duik ook snel mijn bedje in....maar na nog geen 5 minuten wordt hier door de iman de dienst van 5 uur aangekondigt en hij houd het niet zo kort en bondig als in Istanbul. Ik haal de oordoppen uit de tas en slaap in alle rust lekker in. Maar we worden na 4 uurtjes al weer gewekt door de wekker....dit voelt even niet als vakantie, maar we willen niet ons hele dagritme in de war gooien en uiteindelijk zitten we om 10 uur aan t ontbijt. Hoe prachtig luxe het hotel ook is, het ontbijt is mager...we zijn alvast maar voorbereid op de komende weken in Jordanie...van het ontbijt moeten we het niet hebben;-(
Halverwege de ochtend wandelen we het oude centrum van Madaba in en hier bezoeken we een aantal zeer oude Grieks-Orthodoxe kerken. In een van de kerken bevindt zich op de vloer een enorme mozaik van marmer en de afbeelding is een gedetailleerde kaart van het Beloofde Land. Nu blijkt onze Bijbelse geschiedenis die we vroeger op school hebben meegekregen aardig weggezakt, maar het feit is dat we hier staan te kijken naar een ontzettend oud stukje geschiedenis, wat door de eeuwen heen goed bewaard is gebleven. In een andere kerk mogen we de toren beklimmen en het is leuk om te zien hoe de klokken in de toren verspreid hangen....en gelukkig kan Fred zich inhouden om niet aan een van de touwen te trekken en de klokken even te laten luiden. Wanneer we de laatste kerk uitkomen, blijkt er een heuse zandstorm te zijn opgestoken en de lucht is dik van het zand, de zon is verdwenen en alles ziet er grauw en kleurloos uit. Een prima moment om lekker even te gaan lunchen! De rest van de dag doen we niet veel meer, we halen de huurauto nog even op en maken ons klaar voor de verdere reis door Jordanie de komende dagen....wij zijn er klaar voor....maar eerst nog een lange nacht goed slapen!!!!

En slapen doen we zeker na de korte nacht van daarvoor. Al zitten we inmiddels wel weer in een lekker vroeg dagritme (met dank aan de iman van 5 uur;-(), dus om even over 7 zitten we al aan het ontbijt. Ik heb de zak hagelslag maar uit de tas gehaald en we geven zelf het ontbijt maar wat extra sjeu. Vervolgens zitten we klokslag 8 uur in onze afgeragde, niet schoongemaakte en met lege tank meegekregen Citroen C2 en rijden we richting het noorden van Jordanie waar we vandaag de ruines van Jeresh gaan bezoeken. Het zijn meer dan 2000 jaar oude Romeinse opgravingen en een behoorlijk gedeelte van het complex is al goed gerestaureert. Maar voordat we in Jeresh aankomen, moeten we eerst de chaotische wegen van de hoofdstad Amman trotseren. Op zich gaat dat qua auto rijden prima, alleen het gemis aan verkeersborden op strategische punten maakt het wat lastig. We ontdekken dat de meeste borden pas staan om de weg richting Jeresh, maar dat had toch echt veel handigere geweest als de borden er iets voor die weg al hadden gestaan, zodat we de juiste weg wat gemakkelijker hadden kunnen vinden. Overigs zien we ook borden die ons vertellen dat over 60 kilometer de grens van Syrie is en dat doet ons wel even beseffen hoe dicht wij bij een land zijn waar op dit moment zoveel ellende aan de gang is. Wat is nu 60 kilometer? En dan te bedenken dat de mensen hier in alle rust en vrede gewoon hun dagelijks leven leiden. En wij voelen ons hier ook echt ontzettend veilig, de mensen zijn allervriendelijkst en behulpzaam, spreken heel goed Engels en ondanks dat er een paar kilometer verder op gevechten aan de gang zijn, is reizen in Jordanie zeer de moeite waard...ondanks het gemis van verkeersborden;-)
Uiteindelijk komen we in Jeresh aan en lopen we richting een enorm uitgestrekt gebied, waar een groot gedeelte van een Romeinse nederzetting is terug te vinden. Via een prachtige grote toegangspoort met pilaren en bogen lopen we de oude stad in en ondanks dat het toch echt nog steeds hoofdzakelijke ruines zijn, krijgen we wel een idee hoe groots het hier 2000 jaar geleden geweest moet zijn. Een aantal oude tempels zijn ze aan het opbouwen met allerlei stukken steen die ze gevonden hebben en hier en daar zijn al wat oude tempels uit het stof herrezen. We lopen van tempel naar tempel via diverse wegen beschermt door rijen met zuilen en het is mooi om te zien met hoeveel zorg er wordt geprobeerd dit enorme complex nieuw leven in te blazen. We hadden ons er niet zo heel veel van voorgesteld, maar eerlijk is eerlijk, het was toch echt de moeite waard om naar dit 2000 jaar oude stukje geschiedenis te komen kijken. Tijdens onze wandeling word ik aangesproken door een zogenaamde gids en de jongen begint gemoedelijk een praatje met me te maken. Waar kom ik vandaan? Of het de eerste keer is dat ik in Jordanie ben en wat mijn naam is. Als ik hem vertel dat ik Petra heet, kijkt hij me even bedenkelijk aan en vervolgens loopt hij weg.....iemand voelt zich hier vreselijk in de maling genomen....en it isn't me;-)
Na een uitgebreide lunch met verschillende Jordaanse specialiteiten (pita, hummus, birani rijst en verschillende heerlijke verse salade's) rijden we met een volle buik weer terug naar Madaba, waar we nog even wat boodschapjes doen voor de komende dagen en vervolgens weer lekker onderuit gaan op ons riante bed van 2.20 x 2.20 m...dat zal de komende dagen in de bedouien-tenten wel anders zijn;-)

Want morgen rijden we verder naar het zuiden langs de King's Highway richting de top 1-bestemming van Jordanie; Petra. Daar zullen wij 2 dagen lang in de omgeving van dit historisch wereldwonder rondwandelen en de avonden zullen wij doorbrengen in een prachtig traditioneel tentenkamp midden in de woestijn. Vervolgens zullen we nog verder naar het zuiden afzakken richting de Wadi Rum en ook daar zullen we nog een nacht in de woestijn doorbrengen. Kortom, de komende dagen een prachtige combi van natuur en cultuur en eindelijk het lang gewenste bezoek aan mijn eigen stad! Als we weer terug zijn in de bewoonde wereld zullen we daar weer verder verslag van doen!

Liefs,

Fred & Petra