Een grote droom is in vervulling gegaan!

Zaterdag 8 februari 2014 – Fred

Inmiddels zijn we al weer een week thuis en wat een verhalen hadden we uit te wisselen nadat we 2 weken elk onze eigen avonturen hebben beleeft. En wat is het ook weer fijn om gewoon lekker bij elkaar te zijn. Maar zoals beloofd volgt hierbij nog Fred zijn verhaal van zijn reis naar Tanzania en natuurlijk van de beklimming van Mt Kilimanjaro!

Donderdag 16 januari
De laatste uurtjes van januari zijn gewerkt, VAKANTIE! Dit is voor het eerst in mijn leven, buiten de lange reizen om, dat ik zo snel in het jaar op vakantie ga. En Petra natuurlijk ook. Een goed begin van hopelijk weer een mooi jaar.
De inhoud van de handbagage wordt nog even gecheckt. Muziek op de I-pod geupload, nog even scheren, douchen, eten en dan op tijd onder de wol. Morgen ochtend om 01.30 uur gaat de wekker. Om 02.30 uur start de reis via Brussel-Schiphol-Nairobi en dan door naar Kilimanjaro. Daar hopen we dan om 23.30 uur op de airport te zijn, het visa te regelen, door de douane te gaan en als het goed is staat er dan een taxi voor ons klaar, die ons naar ons hotel in Moshi zal brengen. Hopelijk zal onze reis goed verlopen.
Het gaat nu echt beginnen, laat het avontuur maar komen!!!

Zondag 19 januari
De reis is keurig verlopen. Geen noemenswaardige vertragingen en we zijn nu 2 dagen in Moshi, waar we lekker hebben geluierd aan het zwembad en de tassen hebben klaargemaakt voor de beklimming van Kilimanjaro. Morgen gaan we eindelijk van start en worden we om 10.00 uur worden opgehaald bij ons hotel….Kilimanjaro here we come!

Maandag 20 januari
Maandagmorgen zijn we rond 10.00 uur opgehaald uit ons hotel. Rond 10.45 uur waren we bij de gate en dachten we, even wat formaliteiten afhandelen en dan lekker op pad. Maar het liep wat anders, want na 3 uur wachten zijn we uiteindelijk pas gestart. De eerste dag zijn we door regenwoud getrokken en de eerste uren waren droog met af en toe een zonnetje. Maar de laatste 2 uur hebben we toch wat regen gehad, al had dat veel erger gekund. Na 5 uur lopen, inclusief lunchpauze, kwamen we aan in ons eerste kamp. Deze dag zijn we geklommen van 1800 meter naar 3000 meter. We hebben beide heel goed gelopen, al heb ik ontzettend veel gezweet….maar dat kan geen kwaad voor een oude man van 48.

Dinsdag 21 januari
Dag 2 van de beklimming naar de top van Kilimanjaro. De dag begon goed met veel zonneschijn. Vandaag zijn we doorgeklommen naar 3850 meter. Deze dag zijn we beide goed doorgekomen, al moet ik zeggen dat de eerste 3 uur vrij pittig waren. Heel veel rots en lava paden, maar met een fantastische vegetatie.
We hebben volgens mij wel weer veel mooie plaatjes geschoten. Het verloop van de dag was bijna hetzelfde als gisteren, zonneschijn gevolgd door mist en bewolking. Alleen hielden we het vandaag droog. We hebben vandaag 4,5 uur gelopen inclusief lunch en foto’s maken. Daarna hadden we een vrije middag om ons een beetje op te frissen. Dat was trouwens wel erg lekker. Ouderwets met een teiltje met warm water en een zeepje.
Er is helaas geen bier op de berg, al is dat ook weer niet heel erg hoor, dat halen we vanaf zondagmiddag wel weer in. Morgen gaan we naar 4600 meter klimmen en daarna terug naar 3940 meter. De planning is dat we ongeveer 7 uur onderweg, waarvan 5 uur omhoog en 2 uur weer naar beneden, maar daarover morgen meer.

Woensdag 22 januari
Peter en ik zijn de nacht redelijk doorgekomen. In de bergen slaap je minder goed dan in je eigen bedje thuis. Als je in de bergen 3 tot 5 uur slaapt per nacht, mag je blij zijn. Ik denk dat wij aardig onze uurtjes maken en Peter gaat steeds beter met slapen. Net voor vertrek naar Tanzania liep hij nog een voorhoofdsholteontsteking op. Ik had wel een beetje met hem te doen, maar gelukkig gaat het iedere dag een stukje beter. We zijn vanmorgen om 08.00 uur gestart vanaf 3850 meter naar 4600 meter. Het was een glooiend pad omhoog en voor mij de makkelijkste dag, omdat ik minder heb gezweet, waardoor ik meer energie overhad. Vanaf 4600 meter zijn we afgedaald naar 3940 meter en het was een topdag. Peter en ik gaan nog steeds beide goed. In de namiddag hebben we nog een stuk gewandeld om foto’s te schieten. Toen we terugliepen naar het kamp voelde ik iets rommelen in mijn onderbuik. Ik maakte me nog geen zorgen omdat de hoogtepillen wat bijwerkingen hadden, maar na verloop van tijd had ik het gevoel dat ik over moest geven. Ik ben rustig op een steen gaan zitten. Ik dacht; het zal met toch niet gebeuren dat ik 3 dagen heel goed heb gelopen en dat ik morgen niet kan starten omdat mijn lichaam mij in de steek laat. Uiteindelijk heb ik wat aangepast eten gekregen voor het avondeten. Ik ben daarna vroeg naar bed gegaan. Normaal als ik niet kan slapen in de bergen, dan ga ik als tijdverdrijf eerst op mijn linkerzij liggen, dan door op mijn rechterzij en daarna weer op mijn rug, in de slaapstand. En dat herhaal ik dan, net zo lang totdat ik in slaap val.
Maar deze avond kon ik niet op mijn zij liggen. Toen begon ik me toch wel een beetje zorgen te maken. Maar toen ik later toch op mijn zij probeerde te liggen ging het goed en wonder boven wonder werd het beter. De volgende morgen voelde ik mij weer als herboren. Ik was best wel opgelucht, want dit is toch een droom die ik eindelijk al heel lang op mijn lijstje heb staan. Mijn droom kan een vervolg krijgen, SUPER!

Donderdag 23 januari
Vandaag zijn we begonnen met een steile klim op de Barangkumuur. Het was een klim van 3920 meter naar 4200 meter steil omhoog. Dit is geen stuk voor mensen met hoogtevrees. Het was druk op de muur, dus we hadden alle tijd om de route te lezen en om hoog te klauteren met handen en voeten. Vanaf de muur hadden we mooie vergezichten. Nadat we de muur beklommen hadden, kwamen we op het hoogste punt van deze dag. Daarna was het afwisselend dalen en stijgen naar ons kamp op 4050 meter. De hele week zien we al fantastische natuur. We gaan door zoveel verschillende zones heen, deze tocht is echt prachtig om te maken. En ik ben vooral ook heel blij dat deze dag zo goed verlopen is….I’m still alive!

Vrijdag 24 januari
De dag voor de topbeklimming hebben we een gemakkelijke dag gehad. Het was 2,5 uur lopen over een goed te belopen pad. We zijn die dag gestegen van 4050 meter naar 4600 meter. Rond 12.00 uur is de klus geklaard en vanaf dat moment beginnen eigenlijk al de voorbereidingen van de beklimming naar de top van de Kilimanjaro. Eerst doen we nog een kopje koffie en daarna lunchen we met veel koolhydraten. Vervolgens hebben we de spullen klaargemaakt voor de beklimming. Toen de kleding en rugzakken klaarlagen, hebben we lekker nog even in het zonnetje gezeten met een muziekje: De Dijk met Dansen op de vulkaan! De tijd vloog voorbij en voordat we er erg in hebben zitten we al aan het diner. Na het eten hebben we nog wat praktische zaken doorgesproken over de topbeklimming en rond 19.00 uur liggen we in onze tent. Want rond 23.00 uur gaat de wekker al weer, dus we hebben 4 uurtjes om lekker te liggen en misschien nog wat te slapen.

Zaterdag 25 januari
En dan is het toch echt zo ver, de 6e dag van de expeditie gaat naar de top van de Kilimanjaro, 5895 meter boven zeeniveau. Na nog een licht ontbijt gaan we op pad. Het is rond 00.35 uur in de nacht en we weten dat dit de zwaarste dag van de expeditie zal worden. Eerst gaan we 1300 meter stijgen en daarna in 2 etappes 2800 meter weer afdalen. Maar eerst is de weg omhoog ons ultieme doel. Het weer is ons zeer gunstig gezind met weinig wind en heel veel sterren. Dus dat beloofd misschien wel een mooie zonsopgang. Peter en ik voelen ons erg goed. Geen last van de hoogte en het eten smaakt nog steeds erg goed. Eten wat normaal lekker smaakt, kan op hoogte nergens meer naar smaken. Maar bij ons valt dat gelukkig mee, de kokis dan ook zeer enthousiast over onze grote eetlust.
Het is een mooi gezicht, al die lampjes die omhoog gaan en we kunnen ons goed oriënteren, we hoeven alleen maar de lampjes te volgen. Al snel gaan de handschoenen uit want het is schitterend weer op weg naar de top. Later staan we in de file, wat op zich niet heel erg is anders komen we voor zonsopgang boven en dat willen we natuurlijk niet. Het is nog 5 kilometer lopen naar de top en we hebben ongeveer 6 uur om daar over te doen om met de zonsopgang op de top te staan. Maar door de drukte op de berg, wordt ons tempo steeds verstoord en dat maakt het wel lastiger. Maar voor mij was het ook wel weer een voordeel dat we veel moesten wachten omdat ik dan mijn broek weer op kon hijsen. Toen ik vannacht mijn broek aandeed dacht ik dat het niet nodig was om een riem om te doen. Doordat we stijl omhoog aan het klimmen waren, drukte mijn rugzak m’n broek steeds naar beneden….foutje bedankt! Ik weet niet hoeveel keer ik mijn broek heb opgetrokken, maar het was heeeel vaak. Dat was wel zonde van de energie en moet de volgende keer echt anders. Maar buiten dit ongemak ging alles eigenlijk wel heel erg goed. De beklimming was wel stijl, maar de moeilijkheidsgraad viel wel mee.
We begonnen de tocht rond het vriespunt en hoe dichter we bij de top kwamen, hoe kouder het werd. Na ruim 5 uur klimmen bereikte we Stella Point en vanaf dat punt weet je dan het niet ver meer is naar de top.Na een korte pauze daar, zijn we door geklommen naar de top. En na 6 uur klimmen komt een lang gekoesterde droom eerder uit dan verwacht. Om 6. 33 uur bereikten we de top en werden we getrakteerd op een prachtige zonsopgang. Na 6 dagen fantastische natuur stonden Peter, gids Gabriel, hulp gids Joshua en ik bij dat oerlelijke bord. Ik was wel aardig naar de klote en het scherpe is er wel van af, maar mijn hartslag en ademhaling waren onder controle. Alleen mijn energievoorraad was aardig uitgeput. Maar dat mag ook als je de top bereikt hebt.
Na vele mooie foto’s gemaakt te hebben, zijn we in ongeveer 2 uur afgedaald naar 4600 meter. Daar kwamen we aan in een tussen kamp waar we ons omgekleed hebben en de energievoorraad weer hebben aangevuld. Rond 11.30 uur zijn we verder afgedaald naar 3100 meter. Ik ben er nog niet uit wat zwaarder was: de beklimming of de afdaling. Ik heb toch al wat wandelingen gemaakt in mijn leven, maar dit heb ik nog nooit meegemaakt. Peter en ik waren er naar verloop van tijd echt helemaal klaar mee. Maar na 3,5 uur ploeteren kwamen we dan toch in ons laatste kamp aan. Uitrusten, nagenieten, eten en lekker bijslapen

Zondag 26 januari
Na een fantastisch nacht van 11 uur slapen voelen Peter en ik ons weer als herboren. Dit is de laatste dag van de expeditie en ook de dag van het afscheid. Na wat groepsfoto’s, de Kilimanjaro-song en het ontbijt beginnen we aan de laatste etappe. We blijven beide goed geconcentreerd, want we willen de laatste dag geen gebroken arm of been oplopen. Maar rond 11.30 uur komen we weer bij de gate aan.

Het was echt een geweldig avontuur en een fantastische ervaring…..en hopelijk niet het laatste!

En hier stopt het dagboek van Fred, terwijl er toch nog een mooi toetje volgde met een safari naar de Ngogorongoro Krater en relaxen aan het zwembad van de Lodge in Moshi….maar de bijgevoegde foto’s zeggen ook wel genoeg.

Nu, na een week thuis te zijn, kijken we beide met ontzettend veel plezier terug op twee bijzondere reizen waarin we beide hebben genoten van dat wat we zo graag doen….afzien, niets doen, doelen behalen en leven in het moment. Dromen zijn weer in vervulling gegaan. En zo een keer zonder elkaar op reis, is toch ook heel goed gegaan. We hadden beide perfecte alternatieve reisgenoten en de moderne techniek zorgde er toch voor dat heel ver weg vaak ook heel dichtbij was. Maar de volgende keer gaan we fijn weer samen;-)

Liefs,

Fred & Petra

PS....het merendeel van de prachtige foto's in Tanzania zijn gemaakt door Peter ( http://www.pdjphoto.nl )