Japan....een groot feest!

Alvast een kleine waarschuwing…het gaat een enorm verhaal worden;-) We zijn inmiddels een paar dagen in Japan, waar alles nieuw, bijzonder en anders is. En dat zorgt er voor dat we elke dag veel meemaken, verrast worden en ons ontzettend verbazen. Het is een geweldige ervaring om hier te reizen en we genieten dan ook met volle teugen. Omdat te beschrijven en duidelijk te maken is best een uitdaging….maar hieronder een poging, die begint op oudejaarsdag, wanneer we vertrekken uit Bangkok, de hoofdstad van Thailand!

Het is weer een stralende dag in Bangkok wanneer wij op weg gaan naar het vliegveld voor onze vlucht naar een winters Japan. Nog even genieten we van de warmte….maar nu we weer eens een spijkerbroek en schoenen en sokken aan hebben is dat niet zo moeilijk aangezien het 35 graden is. De rit naar het vliegveld gaat zeer voorspoedig en in een recordtijd van 35 minuten (normaal minstens een uur) staan we op Don Muang Airport. Het is duidelijk dat Bangkok zich opmaakt voor de jaarwisseling en dat er op deze laatste dag van het jaar niet veel gewerkt wordt. Er zijn bijna geen auto’s op de weg wat hier echt een unicum is. Ook op het vliegveld met inchecken is het vrij rustig en het duurt niet lang voordat we aan de lunch zitten bij de Subway. Een heerlijk broodje met tonijnsalade en rauwkost smaakt ons zeer goed en we besluiten dan ook nog 2 broodjes mee te nemen voor in het vliegtuig. We vliegen namelijk met Air Asia en maaltijden en drankjes zijn niet inbegrepen tijdens de vlucht en kun je kopen aan boord. Maar uiteraard wel de gebruikelijke Aziatische happen en zeker geen culinaire hoogstandjes die zich kunnen meten met een broodje van de Subway;-) Gezien onze snelle reistijd naar het vliegveld, hebben we meer dan genoeg tijd op het vliegveld om na de lunch ook nog bakkie bij de Starbucks te drinken. Hier kopen we ook nog 2 kaneelbroodjes voor onderweg…altijd wel een keer lekker. Goed voorzien gaan we even later het vliegtuig in en maken ons op voor de 5 uur durende vlucht naar Osaka. Deze verloopt heel soepel en net voor 23.00 uur plaatselijke tijd landen we op het Kansai Airport. Een kunstmatig eiland gemaakt voor dit vliegveld, midden in de baai van Osaka. Vanuit de lucht gezien een bijzonder gezicht. Nu is het oudjaarsavond en we hebben geen flauw idee van wat we kunnen verwachten. En het feit dat we pas om 23 uur geland zijn, zou zo maar eens kunnen betekenen dat we de jaarwisseling op het vliegveld, in de metro of in de taxi zullen vieren. Maar alle douaneperikelen gaan op z’n Japans zeer snel en efficiënt. Ook lukt het ons na wat gepuzzel 2 kaartjes voor de trein te kopen, waardoor we om 23.30 uur al in de trein naar het hotel zitten. Aangezien ons hotel maar op 10 minuutjes rijden van het vliegveld ligt, zijn we een kwartier voor de jaarwisseling binnen. Het is uitgestorven in het hotel en buiten op straat hebben we ook geen mens gezien. Na een snelle incheck, nemen we de lift naar de 13e etage, waar onze kamer is. Als we binnenkomen trekken we gelijk de gordijnen open zodat we een prachtig uitzicht over de stad hebben. Fred zet de tv aan en zoekt een zender voor het aftellen naar 2016 en om 23.55 uur staan we klaar. Klaar voor wat weten we nog niet….maar dat wordt heel snel duidelijk! Op de tv is een soort van Japanse muziekshow en pas 10 seconden voor 00.00 uur komt er een klok in beeld en gaan ze aftellen. Wij tellen mee, wensen elkaar een mooi jaar toe en kijken dan gespannen naar buiten op wat komen gaat…..met welk mooi vuurwerk gaan we verrast worden? De verwachtingen zijn hoog gespannen….maar na enkele momenten vrezen we dat alleen de miljoenen lichtjes van de stad het enige vuurwerk gaat worden wat wij gaan zien vanavond;-) We zetten uiteindelijk maar een kopje thee en halen de kaneelbroodjes van de Starbucks tevoorschijn…..en genieten toch van deze alternatieve ‘oliebollen & champagne’….maar wel met uitzicht over de stad. Deze jaarwisseling gaat zeker de boeken in als bijzonder anders! Waarschijnlijk een mooie voorbode op wat wij hier in Japan kunnen verwachten….alles gaat anders en niets is wat het lijkt;-)

Nieuwjaarsdag worden we net voor 8 uur wakker, waardoor we voor de 2e keer elkaar nieuwjaar wensen nu ook in Nederland de kurken knallen! We whatsappen heel wat af en whatsbellen ook nog even met vrienden die op dit moment in het noorden van Japan zijn. Het is leuk om elkaar zo even te spreken! Rond 9 uur gaan we ontbijten en we zijn zeer benieuwd naar wat we kunnen verwachten. Gelukkig is er een groot buffet. Naast heel veel ondefinieerbare hapjes, vele soorten gerookte vis en gestoomde groenten zien we gelukkig ook toast, yoghurt en fruit. Een prima ontbijt voor ons….we gaan een beetje rustig aan beginnen! Uiteraard kom ik gelijk voor de eerste uitdaging te staan als ik 2 kopjes heet water wil tappen voor de thee. Het apparaat heeft 6 knoppen….met alleen maar Japanse tekens….dus het is even uitproberen. Er gaan wat lichtjes op rood, na andere knopjes te hebben ingedrukt gaan ze weer op groen, maar uiteindelijk lukt het om kokend water uit het apparaat te krijgen;-) Na het ontbijt gaan we op pad en we gaan eerst onze Japanse Railway passen ophalen. We hebben een kaart voor 5 dagen waarin we in het Kansai gebied onbeperkt alle treinen kunnen gebruiken. Een zeer betaalbare en efficiënte manier om in Japan te reizen. Met onze kaarten op zak gaan we richting het centrum en gezien het mooie weer, besluiten we eerst naar het Osaka Castle te gaan. Dit is een prachtig Japans kasteel, op een heuvel, midden in een enorm park in het centrum van de stad. Vanaf het treinstation lopen we zo Osaka Central Park in en aangezien het vandaag nieuwjaarsdag is, lopen er veel families lekker te wandelen in het park en te genieten van het mooie weer. Het is 12 graden, de zon schijnt uitbundig en het is heerlijk om in de frisse buitenlucht te wandelen. We beklimmen de heuvel en bekijken het kasteel van dichtbij. Wanneer we op een soort pleintje komen, staan er allemaal foodtrucks. Elke wagen heeft zijn eigen specialiteit qua eten, maar aangezien wij de Japanse tekens niet kunnen lezen is het een beetje raden wat ze nu verkopen. We ruiken in ieder geval vis, dat is wel duidelijk. Maar we zien ook iets wat op kleine pannenkoekjes lijkt. We besluiten er eerst maar 1 te proberen en als t lekker is kunnen we er zo nog 1 kopen. Fred laat mij als eerste proeven….maar ziet gelijk aan mijn gezicht dat het wel goed zit. Het pannenkoekje is gevuld met pudding en lijkt net een berliner bol;-) Een tel later heeft Fred er ook 1 gekocht! Op een bankje in het park peuzelen we onze eerste Japanse lekkernij op, terwijl we onze ogen uitkijken naar alle mensen die voorbij lopen. Soms zitten er van die enorme rare typetjes tussen, die zo uit een tekenfilm gestapt zouden kunnen zijn. Na de lunch wandelen we verder en opeens horen we ergens muziek. We lopen op het geluid af en het blijkt dat ergens in het park een soort fanfare leuk aan het oefenen is. Er komen allerlei zwijmelnummers voorbij met als topper Can I get there by candlelight! Ook hier gaan we lekker op een bankje in het zonnetje zitten om te luisteren. Een heerlijke relaxte manier om kennis te maken met Osaka. Maar na deze rustige opstart, besluiten we wat meer reuring op te zoeken en we gaan met de metro richting Dotonbori. Wanneer we boven de grond komen, begeven we ons in het shopping walhalla van Osaka….voor de mensen met een hele dikke portemonnee dan. Op een rij aan een enorme boulevard…..Chanel, Louis Vuitton, Prada, Burberry, Gucci….noem het maar op….ze hebben hier enorme winkels! We kijken onze ogen uit….maar zijn net zo blij met onze nieuwe spijkerbroeken van de H&M;-) We wandelen verder en volgen gewoon de stroom mensen. Deze brengt ons in een andere winkelstraat, waar het nog vele malen drukker is. Fred merkt op dat hij nog nooit zo veel Japanners bij elkaar heeft gezien…..welkom in Japan Fred;-)) Uiteindelijk komen we bij een grote kruising waar de winkelstraat en een straat met alleen maar restaurants elkaar kruisen. Het is duidelijk wat Osaka doet op nieuwjaarsdag….winkelen en eten! Maar vermoedelijk doen ze dit ook op elk ander vrij moment;-) We snuiven alle geuren op, van gegrilde krab tot gepofte kastanjes, maar laten ons uiteindelijk verleiden tot…..uiteraard….sushi;-) We komen in een restaurant met een grote bar, waarover een lopende band rond gaat. En op die lopende band staan allemaal bordjes met verse, net gemaakte sushi. Als je iets wilt, pak je het van de band en kan je lekker gaan eten. De bordjes hebben verschillende kleuren en elke kleur staat voor een bepaalde prijs. Als je klaar bent stapel je je bordje op en aan het einde van de maaltijd wordt de rekening opgemaakt aan de hand van je stapel bordjes en welke kleuren zij hebben. Een prachtig systeem….al was het natuurlijk alleen wel even puzzelen om daar achter te komen;-) Tonijn, zalm, krab…het smaakt allemaal even goddelijk en ondertussen kan ik onbeperkt groene thee tappen. Voor de bier gaat dit niet op, maar Fred geniet van zijn eerste Japanse biertje. De glimlach op zijn gezicht zegt genoeg;-) Wanneer we na het eten buiten komen is het inmiddels avond geworden. De straat is verlicht met echt duizenden gekleurde en verlichten reclameborden en het is een, grote, hysterische kermis. We kunnen alleen maar lachen en verwonderd om ons heen kijken. Het is nog drukker op straat en voor vele restaurants staan rijen met Japanners te wachten op een plekje….keurig opgesteld en voordringen is er echt niet bij. We wandelen verder door Dotonbori en volgen maar weer de enorme stroom van mensen. Uiteindelijk komen we aan bij het station, waar we de trein naar huis nemen. Moe, maar zeer voldaan van alle indrukken van deze dag in Osaka ploffen we neer in bed…dit beloofd wat voor de komende weken!

De volgende ochtend starten we lekker rustig op en genieten toch maar gewoon van het westerse ontbijt. We houden ontzettend van vis, maar gerookte vis voor ontbijt kan ons nog niet bekoren. Rond de lunch nemen we de trein naar Osaka Centraal, waar we direct in het zakencentrum van Osaka uitkomen. Nu is het zaterdag en wordt er niet gewerkt. Maar het is er nog steeds ontzettend druk. Wanneer we uit de trein stappen, volgen we de stroom mensen richting de roltrap en hier wordt ook een keurige rij gemaakt en wacht iedereen op z’n beurt om de roltrap te kunnen nemen. Natuurlijk hebben we het niet direct in de gaten en willen zo langs de rij lopen, maar op tijd zien we onze lompheid in…en sluiten ook keurig aan in de rij. Rondom het station zijn vele winkels en deze zijn gewoon open. Ook hier wordt weer zeer uitgebreid gewinkeld, waarschijnlijk volkssport nummer 1 in Japan. Wij wandelen richting de Umeda Building, wat lijkt op een soort moderne Arc d’Triomph, bestaande uit twee grote torens met daartussen een soort moderne, hangende metalen tuin. Voordat we naar boven gaan, besluiten we eerst wat te lunchen. De Umeda Building is een kantorencomplex met, zoals gebruikelijk in Japan, in de kelder een soort foodcourt met allemaal restaurantjes. In dit gebouw is er een soort oud Japans dorp nagebouwd en in elk ‘huisje’ zit een restaurantje. Aangezien het zaterdag is, is er niet veel open, maar uiteindelijk vinden we een leuk Indias restaurant met een heel betaalbaar lunchmenu. Nu is de Indiase keuken onze grote favoriete, dus we zijn er heel snel uit wat we gaan eten. Binnen ruiken we de heerlijke geuren al van de Indiase kruiden en we bestellen een menu met naan, rijst en 2 heerlijke curries….we eten onze vingers er bijna bij op! Met ronde buikjes gaan we daarna weer op pad en we wandelen eerst door de kleine tuin aan de voet van een van de torens. Hier staan nog een aantal bomen in prachtige herfstkleuren. Een mooi contrast met de helder blauwe lucht en het moderne gebouw op de achtergrond. Vervolgens gaan we in een van de torens met de lift naar de 37e etage, vanwaar we met de roltrap naar het uitkijkpunt op het dak gaan. De glazen roltrap hangt tussen de 2 torens in en je kijkt zo in de gapende diepte onder je. Een leuke ervaring en we voelen onze magen even reageren. Tussen de 2 torens in hangt boven op het dak een soort cirkel en hier kan je rondlopen om zo het uitzicht over de stad van alle kanten te bekijken. Het is nog steeds heerlijk helder, fris en zonnig weer en we kijken dan ook onze ogen uit over deze enorme stad met bijna 4 miljoen inwoners. Zo ver we kunnen kijken zien we gebouwen, het is een indrukwekkend uitzicht. Zeker nu de zon al langzaam aan het zakken is en de stad in een soort oranje gloed zet. Als we uitgekeken zijn, gaan we terug naar beneden en wandelen weer richting het station. We maken een kleine omweg door een prachtig, supermodern winkelcentrum om daar even gebruik te maken van het toilet. Nu zijn de toiletten in Japan een uitdaging op zich, want er zit naast de toilet meestal een heel paneel met een keuze menu hoe je je billen schoongemaakt wil hebben. De toilet waar ik nu in sta begint het geluid te maken van kletterend water….zo lukt het natuurlijk wel heel makkelijk om te plassen en niemand die kan horen wat ik aan het doen ben. Wat een geweldige uitvinding;-) Wanneer ik klaar ben, stopt de muziek en trekt de toilet automatisch door…ik hou nu al van Japan! Als we even later door het winkelcentrum lopen, worden we hongerig gemaakt door de geur van vers gebakken brood en we volgen onze neuzen. Deze brengen ons bij een geweldige bakker, met de meest heerlijke broodjes, scones, muffins, croissants en cakejes. We sluiten aan in de lange rij en zoeken ons eten voor vanavond bij elkaar. Daarna nemen we de trein terug naar huis, waar we voor het diner van scones en kaneelbroodjes nog even heerlijk genieten van een warm bad. Het is dan wel zonnig en mooi weer, maar tegen het einde van de dag, zakt de temperatuur toch snel weg naar onder de 10 graden….en daar zijn we nog niet zo aan gewend! Maar de eerste twee dagen in Osaka waren alvast een mooie kennismaking met Japan.

Zondagochtend vertrekken we na het ontbijt richting het station om de trein naar Kyoto te nemen, onze volgende stop. Wanneer we staan te wachten, komt de trein aan vanuit Kyoto aan en deze wordt eerst schoongemaakt voordat wij er in mogen. Terwijl we buiten staan te wachten, zeg ik tegen Fred; ‘Het is wel jammer dat iedereen nu achteruit naar Kyoto moet rijden’. Maar ik ben nog niet uitgesproken of we zien alle banken in de trein automatisch omdraaien naar de andere kant…..we kijken elkaar aan en kunnen alleen maar ontzettend hard lachen….wat een fantastisch land…en wat naïef van mij om te denken, dat ze iemand achteruit in de trein zullen laten rijden;-) De reis met de trein gaat vervolgens snel en vlekkeloos, geen trein die hier te laat rijd. Net voor de middag komen we dan ook aan in Kyoto en hier vinden we al snel het hostel waar we de komende dagen zullen verblijven. Het ziet er zeer modern en trendy uit en we worden warm welkom geheten. We hebben hier een 2-persoonskamer geboekt en dit is een soort grote bedstede/kleine kamer. Er staat een heerlijk comfortabel en groot 2-persoonsbed in (van muur tot muur;-), een wasbak met een klein tafeltje, wat haken aan de hippe betonnen muur en verder is er net ruimte om de tassen neer te zetten. Efficiënt, praktisch en zeer schoon…wij houden er van. Ook houden wij van alle details, zoals op de gang een grote kast met allerlei kussens (met schone slopen;-), waar je zelf het type kussen kunt uitzoeken wat je fijn vind! Schuim, veren, hard, zacht, dun of dik…het is er allemaal. Ook de toiletten zijn fantastisch. Schoner dan schoon en van alle gemakken voorzien. Zo is de wc-bril verwarmt en zit er naast de wc in de muur een heel paneel met knoppen waarop je je bezoek aan het toilet heel aangenaam kan maken. Zo kan je een muziekje afspelen, op verschillende plekken je billen schoon laten spoelen…met koud of warm water, je kan het lekker laten droogblazen en als klap op de vuurpijl kan je er ook nog een lekker luchtje op laten spuiten….het is echt een kwestie van lekker zitten en genieten maar;-)) Kortom, dit hostel is een fantastische plek om de komende dagen thuis te mogen noemen! Na een kopje thee gaan we de stad in en we besluiten eerst de bus tickets voor de reis naar Takayama te regelen. Terug op het treinstation, proberen we het juiste loket te vinden, maar Kyoto CS is ongeveer 5 keer zo groot als Amsterdam CS. We vragen het vervolgens bij de informatiebalie en hier weten ze ons precies te vertellen waar we zijn moeten voor bus tickets naar Takayama. Bijna aangekomen bij het juiste loket, worden we aangesproken door een dame die in perfect Engels buitenlandse toeristen verder helpt op het station. Zij fungeert als tolk voor ons en even later, als we de tickets hebben gekregen, loopt ze ook nog helemaal met ons mee naar buiten om te laten zien vanwaar de bus vertrekt. Wat een perfectie en wat ontzettend behulpzaam. Nadat we wat broodjes voor de lunch hebben gekocht, vertrekken we met de trein naar Fushimi-Inari om daar lekker te gaan wandelen door een bijzonder park in de heuvels met prachtige tempels. Er is een wandelroute van 4 km die naar de top van Mount Inari gaat en onderweg zijn er verschillende tempels. Maar wanneer we op het station van Fushimi-Inari uitstappen krijgen we de schrik van ons leven……het ziet er echt zwart van de mensen en alles schuifelt in dikke rijen richting de ingang van het park. We besluiten toch maar met de stroom mee te bewegen en dit als een onderdeel van de ervaring te beschouwen. Gelijk een mooi lesje van ‘in de rij staan’;-) En al schuifelde beseffen we dat het zondag is en dat dit voor vele mensen de laatste mogelijkheid is om de eerste tempeloffering van het jaar te doen, voordat ze maandag weer aan het werk gaan. Later begrijpen we ook, dat deze plek de meest favoriete plek is in de omgeving van Kyoto en Osaka omdat er vele tempels zijn die als een soort pelgrimstocht allemaal bezocht worden. Maar gelukkig is vooral alleen het eerst stuk erg druk, naarmate we hoger de heuvels in gaan wordt het minder druk. En wat helpt, is dat er ‘verkeersregelaars’ de toestroom van mensen staan te regelen….heerlijk georganiseerd! Al met al wandelen we 2 uur lang mee over deze pelgrimsroute en genieten niet in alle rust van onze broodjes in het park….maar met duizenden mede-wandelaars;-) Aan het einde van de middag gaan we met de trein weer terug naar Kyoto, alleen het treinstation van Fushimi-Inari is niet zo groot. Dus ook hier staan er een aantal ‘verkeersregelaars’ de grote toeloop van mensen te regelen….uiteraard ook zeer gestructureerd en niemand die ook iets anders durft te doen! Wanneer we terug zijn in Kyoto besluiten we in een van de vele foodcourts wat te gaan eten. Na even zoeken vinden we op de 11e etage van een super modern gebouw, wat onderdeel is van Kyoto Stations (overigens architectonisch gezien ook een prachtig hoogstandje), een heel leuk restaurantje met allemaal grilplaten in de tafel. We spieken even wat bij onze buren en zien allerlei soorten dikke pannenkoeken, maar dan gemaakt van noedels. Deze worden op de grilplaat geschoven en met een eigen plamuurmes mag je zelf stukjes snijden en het verder aanbakken. Er zijn meerdere varianten en wij kiezen voor een noedelpannenkoek met ei en kaas en een portie los gebakken noedels met groente en vlees. Het is weer een hele belevenis, maar bovenal echt geweldig lekker. Dat is natuurlijk altijd maar afwachten, maar we hebben weer geluk! We zitten lekker te pruttelen aan de bakplaat en voelen ons al helemaal ingeburgerd;-) Na het eten lopen we terug naar het hostel en we zien dat we vanaf de 11e etage met roltrappen naar beneden kunnen rollen, buiten tussen de bijzondere gebouwen door. Wanneer we uiteindelijk onder aan de trappen staan en achter ons weer omhoog kijken, zien we dat de treden van de trappen steeds verlicht worden en gezamenlijk telkens weer wat anders uitbeelden. Van Japanse lampions tot Happy New Year, het is leuk om te zien. Een kleurrijk einde van een bijzondere dag!

Maandagochtend komen we wat laat op gang, nadat we heerlijk geslapen hebben in ons kamertje. Beneden in de keuken staat echt een heerlijk ontbijt op ons te wachten en niet alleen de gebruikelijke toast met jam, zoals meestal in hostels. Uiteraard zijn er wat Japanse gerechten, maar er is ook brood, cake, croissants en we kunnen zelfs zelf wafels maken….wat een heerlijke verrassing. Na het ontbijt vertrekken we weer met de trein en deze keer gaan naar een van de buitenwijken van Kyoto, waar rondom een groot tempel complex ook een prachtig park is met een heel bijzonder bamboebos. De enorme bamboebomen zijn bovenin naar elkaar toe gegroeid en zorgen voor een enorme groene tunnel van bamboe. Ook de tuinen rondom de tempel zijn prachtig aangelegd, geheel in Japanse stijl. Het straalt vooral heel veel rust uit, wat best bijzonder is aangezien hier toch ook weer genoeg mensen rondlopen. Na de wandeling is het inmiddels lunchtijd geworden en we vinden een leuk Japans restaurant. Het handige is, dat veel restaurants buiten in een vitrine allerlei gerechten uitgestald hebben staan, zodat je kan zien wat er te krijgen is. Tevens staan de prijzen er bij, zodat je niet verrast wordt als je al binnen zit. Wat het meest grappige is, is dat al deze gerechten in de display van plastic zijn. En als je daar verder over nadenkt, betekend dit dat er winkels zijn die deze nepgerechten verkopen, dat er groothandels zijn die dit leveren en dat er dus ook fabrieken zijn waar dit gemaakt wordt….een hele industrie op zich! We laten ons verleiden door een udon noedelsoep met groente en tempura. Gezien het frisse weer buiten een heerlijk warme lunch. We krijgen een enorme kom met soep en daarin dikke udon noedels, groente en tempura. We slurpen er lustig op los, net als onze mede gasten. Na de lunch gaan we verder op pad en nadat we met de trein naar een andere wijk zijn gereden, lopen we vervolgens naar een van de mooiste tempels van Kyoto. Een blinkende gouden tempel, midden in een prachtige tuin aan een grote vijver. Ook bij deze tempel zijn we niet de enige, maar het is gelukkig niet zo druk als gisteren. Wanneer we het hele park doorgewandeld zijn, begint de zon al te dalen en daarmee ook de temperatuur. We besluiten dan ook terug te gaan naar het hostel en daar lekker een bakkie te doen in de gezamenlijke woonkamer….uiteraard met een wat lekkers bij de bakker vandaan waar we ‘toevallig’ toch langs komen;-) Ook de gezamenlijke ruimte van het hostel is super modern ingericht met relaxte leren banken, tafels van eikenhout en metaal en aangezien hier in Japan niets te gek is, staan er 3 enorme iMac’s om te kunnen internetten. Japan wordt alleen maar leuker en leuker!


Dinsdag komen we eindelijk een beetje in het normale ritme en zitten we om 8 uur aan het ontbijt. De afgelopen dagen waren we steeds veel later, doordat we het 2 uur tijdsverschil met Thailand wat hebben laten door sudderen. Maar het blijkt een populaire tijd te zijn en het is dan ook een drukte van belang in de keuken van het hostel. Toch weten we een plekje en wat te eten te vinden en daarna gaan we al weer vroeg op pad. Vandaag is de laatste dag dat onze treinpas in dit gebied geldig is en we gaan dan ook met de trein naar Nara, een oude hoofdstad van Japan. Hier is wederom een enorm park met grote tempels en in een van die tempels staat een hele grote bronzen boeddha. We hebben het geluk dat we in de sneltrein zijn gestapt en na 45 minuten zijn we al in Nara. Hier doen we eerst even een bakje koffie en wat al ons een aantal keer is opgevallen de afgelopen dagen, is dat de Japanners ontzettende zoetekauwen zijn. Dit hadden we echt niet verwacht en we zijn dan ook aangenaam verrast door alle winkeltjes die er zijn met de meest heerlijke taartjes, cakejes en broodjes. Soms is het wel even goed kijken, want dan kan er ergens wel eens een wat vreemde vulling in zitten. Maar tot nu toe hebben we steeds geluk gehad! Na de break wandelen we verder richting het park waar de tempels zijn en het is vandaag waterig koud buiten. Het is voor het eerst ook bewolkt sinds we hier zijn en dat is gelijk te merken aan de temperatuur. Aangezien we al 2 maanden handschoenen meeslepen, besluit ik dat het tijd wordt om ze ook echt eens aan te trekken. Desalniettemin is het wel prima wandelweer en we genieten dan ook weer van de mooie omgeving. Het lijkt net alsof we over de Veluwe lopen, er lopen zelfs vele herten rond. Deze zijn overigens niet echt wild, maar worden uiteraard gevoerd door alle Japanners die hier lopen. Wat er voor zorgt dat we zeer grappige taferelen zien. Kleine Japanners met speciale ‘hertenkoekjes’, die worden aangevallen door grote herten die precies weten in welke tas of zak de koekjes zitten. Ook zien we een familie met een klein kindje wat heel schat op een jong hertje afwaggelt. Alleen het kleine hertje, toch nog een kop groter dan het kindje, kegelt zo het jongetje omver. Moeder blijft al lachend foto’s maken en vader slaat dubbel van het lachen terwijl het jongetje hysterisch begint te huilen. Ik kan niet anders dan ook ontzettend lachen;-)) Na dit komische voorval wandelen we verder richting de tempel van Todai-ji. Het is een enorm ommuurd complex met daar midden in een hele grote tempel. En die tempel is niet voor niets zo groot, want binnen in de tempel zitten drie enorme bronzen boeddha beelden. Het grootste beeld is bijna 50 meter hoog en een van ’s werelds grootste boeddha’s. En de tempel waar deze boeddha’s instaan, is dan ook een van de grootste houten tempels ter wereld. Het is een indrukwekkend gezicht en we kijken onze ogen uit. Nadat we de hele tempel bekeken hebben, wandelen we verder door het park. Uiteindelijk komen we weer terug in het centrum waar we op zoek gaan naar een restaurant om te eten. We zien iets wat op een Italiaans restaurant lijkt en we hebben beide wel zin in een bord pasta. Wanneer we binnenkomen, komt er al buigend en klappend een aller schattigst vrouwtje op ons af dribbelen en zij brengt ons vervolgens naar een tafeltje. Daar laat zij met vele buigingen ons de menu kaart zien en weet in een paar prima Engels gesproken woorden uitleg te geven. We bestellen beide een bord spaghetti van nog geen 4 euro, Fred een biertje en ik betaal ongerekend nog geen euro voor onbeperkt thee of frisdrank. Wat dat betreft valt het elke keer weer mee wat we voor het eten hier in Japan moeten betalen. Natuurlijk kan je echt voor honderden euro’s eten. Maar gemiddeld hebben wij voor 15 tot 25 euro toch echt een prima maaltijd met een drankje. En ook de levensmiddelen in de supermarkt zijn niet duurder dan in Nederland. Kortom, Japan is inmiddels echt geen dure en onbetaalbare bestemming meer. Na het eten lopen wij met ons bonnetje naar de kassa, waar onze allerliefste serveerster met ons afrekent. Ook dit doet zij met zo’n enorm enthousiasme, dat wij niets anders kunnen dan ook maar blijven lachen en buigen. En weer buigen en nog meer lachen. Wanneer Fred uiteindelijk naar haar zwaait als we weglopen….begint ze weer opnieuw te buigen, te zwaaien en te lachen. Het zorgt er voor dat wij met een grote glimlach het restaurant verlaten. Het eten was dan wel geen culinair hoogstandje….ook hier toch elke waar naar zijn geld….maar zo’n enthousiaste bediening maakt dat meer dan goed. Bij een grote supermarkt doen we vervolgens wat boodschapjes en het is al een excursie op zich om te kijken wat voor bijzondere dingen hier allemaal te verkrijgen zijn. Gelukkig weet Fred mij wat af te remmen, want ik zou alles wel willen kopen om uit te proberen;-) We beperken ons tot yoghurt en fruit voor het avondeten en vervolgens nemen we de trein weer terug naar Kyoto. Inmiddels is de zon al weer onder en nu ook echt ijzig koud. Daarom besluiten we bij aankomst in het hostel gebruik te maken van de Japanse badkamer, compleet met groot bad. Op onze krukjes voor de kraan wassen we ons grondig, waarna we heerlijk opwarmen in het hete water van het grote bad. Ook weer een echt stukje cultuur in Japan en een zalige afsluiter van een leuke dag!

De afgelopen dagen zijn we vooral naar veel culturele hoogtepunten buiten Kyoto geweest en vandaag, onze laatste dag in Kyoto, gaan we heerlijk de stad in om gewoon maar wat rond te slenteren. Aangezien wij vlakbij het centrale station van Kyoto zitten en dit een heel bijzonder gebouw is, besluiten we eerst hier door heen te lopen om nog wat foto’s te maken. Wanneer we lekker aan het rondkijken zijn, worden we aangesproken door een Japans meisje wat vraagt of wij een enquête willen invullen en dan krijgen we als kadootje een mooie origami vogel…nou…daar doen we het zeker voor. Een lange lijst volgt met allerlei vragen over diverse Japanse lunchboxjes. Gelukkig hebben wij veel met eten en we kruisen vraag na vraag aan. Het meisje bedankt ons overenthousiast, buigt, knikt, buigt nog eens en huppelt daarna bijna weg. Wat worden wij toch ontzettend blij van de Japanners! Wij vervolgen onze weg door de stad en uiteindelijk komen we bij een grote overdekte markt terecht. Het is altijd leuk om een land via de markt te leren kennen en hier in Japan is het weer zo anders dan alle andere markten die wij de afgelopen weken al bezocht hebben. We zien (en ruiken;-) heel veel ondefinieerbare etenswaren en op diverse plekken mogen we het een en ander proeven. Sake wijn, gezoete zwarten bonen, gepofte kastanjes en gerookte thee….het een nog meer bijzonder dan het ander. Ook is er veel aanbod van vis, van grote krabben tot vele soorten schelpen, zeekomkommers en vissenogen;-( Gelukkig bieden ze deze niet aan om te proeven! Na de markt wandelen we verder naar het oude gedeelte van Kyoto en hier zien we nog veel traditionele houten huizen langs nauwe straatjes met cobblestones. Er lopen hier veel jonge vrouwen en meisjes in prachtig gekleurde kimono’s rond. Het past volledig in het straatbeeld, behalve dan de enorme selfiesticks waar ze gemiddeld 10 foto’s per minuut mee maken;-) We struinen lekker verder en bezoeken nog een bijzondere tempel….geheel oranje gekleurd…Fred zijn favoriete kleur. Aan het einde van de middag en vele kilometers verder, zijn we moe en verkleumd en besluiten lekker terug te gaan naar het hostel voor een borrel en een bad….een hele fijne Japanse gewoonte die we ons heel makkelijk eigen kunnen maken!

En na de twee grote steden Osaka en Kyoto, vertrekken we vandaag richting de Japanse Alpen om wat meer van de natuur te gaan genieten. Verder gaan we slapen in een traditionele ryokan en ons onderdompelen in het heten water van een onsen. En hopelijk worden we nog wat verrast met sneeuw….volgende week weer meer!


Veel liefs,

Fred & Petra