De Japanse Alpen....

Na een paar geweldige dagen in Osaka en Kyoto vertrekken we donderdag richting de Japanse Alpen voor natuur en hopelijk wat sneeuw. We gaan deze keer met de bus en zoals we inmiddels al helemaal verwachten in Japan, is ook dit echt weer fantastisch geregeld. De bus (met enorm profiel op de banden;-), komt precies op tijd aan in Kyoto en we worden door de steward welkom geheten, terwijl de chauffeur er voor zorgt dat onze grote rugzakken in het ruim gaan. In de bus is alles keurig netjes, schoon, met ruime stoelen en er is zelfs een toilet aan boord. Wanneer we vertrekken zien we op een scherm alle plaatsen waar de bus gaat stoppen en wanneer er een korte pauze is. Heerlijk dat het ook zo een keer kan. Ook is het fijn om met de bus op pad te gaan, aangezien we nu een iets ander beeld van het land krijgen, als wanneer je er met de trein in een sneltreinvaart door heen reist. Al snel laten we Kyoto achter ons en rijden we over keurige snelwegen richting het noorden. Het landschap wordt wat heuvelachtiger, maar op de weg is daar niets van de merken. De wegen zijn namelijk recht toe recht aan aangelegd en gaan dus dwars door elke berg en heuvel heen die op het pad komt. We rijden dus door vele tunnels, maar het zorgt er voor dat de buschauffeur lekker door kan rijden. Na een uurtje hebben we al de eerste stop en we besluiten even een bakje thee en koffie te halen. Dit gaat wat met gebaren, maar uiteindelijk komen we er wel uit…we krijgen 2 lege bekers waar we zelf mee kunnen tappen. Dat is natuurlijk handig, mits je weet welke koffie er achter 1 van de 6 knoppen zit;-) Maar de mevrouw achter de balie helpt ons allervriendelijkst en Fred krijgt een heerlijk bakkie koffie. Helaas komen we er vervolgens achter dat er geen hete thee is, maar geen nood….als ik mijn bonnetje laat zien, krijg is gewoon m’n geld terug. Dat is nog eens service;-) Wanneer we naar buiten lopen zien we hier een hele rij automaten staan, die allerlei drankjes verkopen. Ik kijk of hier misschien een plaatje met thee ergens op staat, maar dan ontdek ik dat er warme chocolademelk te krijgen is…gewoon van Van Houten. Dat is wat mij betreft een prima alternatief voor thee, zeker nu de temperaturen richting het vriespunt zakken. Wanneer ik mijn geld in het apparaat gedaan heb, kan ik op een klein beeldscherm zien hoe mijn choco binnen in het apparaat wordt klaargemaakt. En terwijl ik sta te wachten wordt ik geëntertaind met een heerlijk fout kindermuziekje. Wij liggen weer helemaal in een deuk, maar het is in ieder geval wel duidelijk wanneer de bestelling klaar is. De busreis gaat verder zeer voortvarend en na 4 uur rijden komen we aan in Takayama….exact op de geplande aankomsttijd van 14.17 uur…hadden we al gezegd dat we van Japan houden? ;-) Bepakt en bezakt gaan we op zoek naar het pension waar we de komende dagen zullen verblijven. Gelukkig is het niet te ver lopen en al snel staan we in een knusse en sfeervolle Japanse lounge, waar we eerst onze schoenen uit moeten doen en pantoffels mogen aantrekken. De schoenen blijven vervolgens gewoon bij de deur staan totdat wij weer naar buiten gaan. Bij de receptie worden we ook hier weer allerhartelijkst ontvangen en niet veel later stappen we onze traditionele Japanse kamer binnen. Er liggen rieten matten op de vloer, er is een zithoekje met een lage tafel en 2 kussens op de grond en verder liggen er ook 2 dikke matrassen met dikke donzen dekbedden om op te slapen. Voor het raam zitten 2 schuiframen met rijstpapier om de sfeer compleet te maken….maar gelukkig zitten er gewoon glazen ramen achter de Japanse ramen om de enorme kou buiten te houden. We maken het ons gelijk weer thuis, zetten de kachel lekker aan en maken een bakje thee…wat een gezellig sfeertje zo! Na de thee kleden we ons dik aan en gaan we een frisse wandeling door het dorpje maken. Het is niet heel groot, maar er zijn een aantal prachtige sfeervolle straatjes met mooie houten huisjes. We struinen lekker rond, maar merken wel dat het opvallend veel kouder is hier in Takayama en dat onze vingers er bijna vanaf vriezen. We besluiten dan ook om maar vroeg ergens te gaan eten en na even zoeken komen we weer in een allerleukst restaurantje terecht. Het is niet meer dan een open keuken met daarvoor een bar waar 8 mensen plaats kunnen nemen. Een Japans echtpaar staat in de keuken waar hij kookt, zij helpt en ondertussen ook de klanten entertaint. En dat doet ze heel goed in enthousiast Engels. We worden zeer welkom geheten en krijgen gelijk een Engelstalig menu in onze handen….dat is lekker makkelijk. We besluiten voor een 4-gangen diner te gaan met diverse kleine hapjes en onze gastvrouw klapt heel enthousiast in haar handen als we bestellen….klinkt als een goede keuze en we komen er al snel achter dat het dat ook is. Naast de gebruikelijke thee en warme doekjes om onze handen schoon te maken, krijgen we gelijk al een paar lekkere hapjes van gepofte aardappeltjes in een soort sojasaus en stukjes gemarineerde en gegrilde aubergine. We zitten zo lekker te hummen, dat ze even later met de grote schaal met aardappeltjes langskomt en we er nog 1 mogen uitzoeken…te leuk en te lekker. Vervolgens krijgen we een lekker warm kippenbouillonnetje, gevolgd door heerlijke zelfgemaakte dumplings. Dat is lang geleden dat we die op hebben en we moeten gelijk denken aan onze reizen door China en Tibet, waar we deze heerlijk gevulde deegkussentjes bijna dagelijks aten. Na deze kleine hapjes volgt het hoofdgerecht wat bestaat uit gebakken rijst, roergebakken groente en zelfgemaakte gehaktballetjes in sojasaus. En daar eten we echt onze vingers bij op, wat een lekkernijen en wat een pareltje is dit kleine restaurantje. Deze mensen stoppen echt al hun liefde en passie in deze gerechten en dat uit zich tevens in de sfeer in het restaurantje…het is net of we bij ze thuis te gast zijn! Wanneer we klaar zijn met eten en willen afrekenen, komt onze gastvrouw met een grote atlas en ze wil weten waar precies in Nederland wij vandaan komen. Als ze de atlas openslaat zien we dat er al heel wat Nederlanders ons voor zijn geweest, maar nog niemand uit Katwijk. Als ik vertel waar we vandaan komen en waar het ligt, is ze helemaal in de gloria….want het is een nieuwe plaats;-) We oefenen nog even hoe ze Katwijk moet zeggen en als ik zeg kat als in het Engels cat, vraagt ze heel schattig…as cat….miauw miauw? Ja…Katwijk….Katlijk zegt ze vervolgens, maar wij vinden het prima klinken. Ze zet het er fonetisch in het Japans bij! We krijgen nog 2 mandarijnen in onze handen gedrukt als we naar buiten lopen en vervolgens staat ze ons bij de deur uit te zwaaien…en te buigen en te knikken en weer te buigen en te knikken….Fred maakt er een spelletje van en blijft al weglopende ook steeds buigen. Met een enorme glimlach sluiten we ook deze dag weer af!

Onder onze dikke donzen dekbedden hebben we echt de klok rond geslapen en eigenlijk willen we nog steeds niet uit bed, want het is koud op de kamer. Uiteindelijk ga ik er toch maar uit om de kachel aan te doen en het ontbijt klaar te maken, wat we aan de lage tafel in onze kamer gebruiken. Crackers met pindakaas en yoghurt met muesli, niks mis mee. Na het ontbijt kleden wij ons weer dik aan en gaan naar buiten voor een wandeling door het dorp. Er is op 2 plaatsen in het dorp een dagelijkse markt en hier kijken we even naar de inmiddels herkenbare gezuurde groenten en diverse soorten rijstcrackers. Na de markt wandelen we verder en komen nog door 2 schattige oude straatjes waar een aantal sake brouwerijen zitten. Maar we hebben het zo koud, dat we de sake proeverij overslaan en bij een soort Engelse tearoom lekker opwarmen met koffie, thee en appeltaart. Wanneer we daar zitten te genieten, breekt buiten de zon door en we besluiten dan ook om met de bus naar een openlucht museum net buiten Takayama te gaan. Het is maar 10 minuutjes rijden en in een soort buitenwijk van Takayama is midden in de bossen, rondom een groot meer, een Japans dorp gebouwd met allerlei soorten oude huizen uit heel Japan vandaan. Het zijn authentieke huizen van hout en met rieten daken, die vanuit verschillende streken hier bijeen zijn gebracht. Ook binnen zijn de huizen nog in de originele staat, met prachtige houten vloeren op een verhoging met daarbij in het midden steeds een grote vuurplaats om te kunnen koken en het huis te verwarmen. Helaas branden de vuren nu niet, dus het is ook hier ijzige koud, maar het geeft een prima beeld van hoe de Japanners in vroegere tijden leefde….zeg maar een soort Japans ‘Zuiderzee museum’;-) Dus ook de mogelijkheid om je te laten fotograferen op een mooi punt in het park. Voordat we er erg in hebben zit Fred met een rieten hoed en parasol op, op een bankje en krijg ik een soort van een Japanse lappenpop in mijn handen gedrukt….your baby zegt de fotografe heel schattig. Ze maakt snel een paar foto’s met haar professionele camera, maar vraagt daarna onze camera zodat ze daar ook nog wat foto’s mee kan maken. En dan moeten we zelf maar kijken of we haar foto straks voor €10,-- willen kopen. Zo lekker Japans dit! Maar we blijven natuurlijk Nederlanders en zijn heel blij met de foto’s die ze met onze camera heeft gemaakt, aangezien die exact hetzelfde zijn als de foto die zij voor ons heeft uitgeprint;-) Na dit culturele uitje gaan we met de bus weer terug naar Takayama, alleen we moeten even 20 minuutjes wachten. We besluiten bij een tentje even een kopje thee te doen om weer op te warmen. Wanneer ik om thee vraag, hot tea, loopt de serveerster naar een koeling en komt terug met een flesje groene thee. Ik schut nee en vraag nogmaals HOT tea….no cold. Vervolgens drukt ze het flesje in m’n handen en zegt…hot hot. En warempel…het flesje is gewoon heet! Blijkt dus dat het bovenste vak in de koelcel gewoon heet is en dat je daar verwarmde drankjes uit kan halen….weer wat geleert….we blijven ons verbazen hier. Terug in Takayama besluiten we voor vanavond wat Japanse hapjes bij de supermarkt te halen en gewoon lekker thuis te eten. Natuurlijk wordt dat weer een heel avontuur, maar uiteindelijk lukt het ons om diverse tempura hapjes, salade en hartige hapjes te scoren. Een mooie manier om eens diverse dingen uit te proberen, zonder dat we daarvoor naar een duur restaurant moeten. Thuis gekomen, dekken we dan ook de lage tafel en nestelen ons met onze stijven lijven op de kussens op de grond en genieten van alle hapjes….eigenlijk allen net zo lekker…same same but different!

Na het ontbijt reizen we zaterdag vanuit Takayama verder de bergen in. We gaan me de bus en deze vertrekt ook weer keurig op tijd. Al snel als we Takayama verlaten zien we steeds meer sneeuw op de bergen en op de beboste heuvels om ons heen en we komen helemaal in de kerststemming. We passeren een aantal gebieden waar geskied wordt, maar het is zeer rustig op de pistes ondanks dat het weekend is. Na ruim 1,5 uur rijden komen we aan in Shinzanso en we weten gelukkig bij de juiste bushalte uit te stappen. Ons hotel ligt namelijk ver van de bewoonde wereld, midden in de natuur aan een wild stromende rivier. Wanneer we via een hangbrug de rivier oversteken zien we de ryokan al liggen waar we de komende 2 dagen gaan verblijven. Een ryokan is een traditioneel Japanse hotel en wanneer we binnen komen, staan de inmiddels bekende pantoffeltjes al voor ons klaar. Een dame ontfermt zich over onze natte schoenen en deze worden afgedroogd met een doek en voor een soort kachel te drogen gezet. Wij checken ondertussen in en krijgen uitleg over de onsen, de heetwater baden die hier langs de rivier te vinden zijn. Deze baden worden gevuld met kokend bronwater uit de aarde vandaan en bevatten allerlei heilzame stoffen….we roken de rotte eieren lucht al toen we hier aankwamen;-) Ook hier is onze kamer weer in traditionele Japanse stijl met rieten matten op de grond en in het midden een lage tafel met kussen. Vanavond zullen hier onze matrasjes worden uitgerold en tot bedden worden opgemaakt. Het ziet er prachtig uit en ook het uitzicht over de rivier en de besneeuwde bomen is sprookjesachtig. Aangezien het prachtig weer is, besluiten we gelijk richting de Shin-Hotaka Ropeway te gaan, de hoogste kabelbaan van Japan. Vanaf het hoogste punt (bijna 3000m) is er fantastisch uitzicht over de Japanse Alpen en is het mogelijk om nog wat te wandelen door de sneeuw. De eigenaresse van de ryokan is zo vriendelijk om ons met de auto even naar de skilift te brengen, dat is nog eens aardig! En dan heeft ze ook nog eens een korting bon voor ons….en o ja…als we terug komen moeten we iemand van de skilift maar even met het hotel laten bellen…dan komt ze ons weer ophalen. Klantvriendelijkheid ten top en niet gemaakt, gewoon echt vanuit het hart. Daar kunnen we best wat van leren! Wanneer we onze tickets gekocht hebben kunnen we gelijk mee naar boven en al snel hebben we vanuit de skilift een prachtig uitzicht over de vallei. Ook voelen we gelijk de temperatuur dalen en we verbazen ons dan ook niets dat het boven op de top -10 graden is….zo voelt het ook echt. Ik heb n fleecejas, donzen jack en winddichte jas aan, een sjaal om en een muts op en ook nog eens 2 capuchons over mijn hoofd…maar de kou gaat door merg en been. Fred daar in tegen loopt met een enorme glimlach op zijn gezicht en is duidelijk in zijn element…bergen, bergen, bergen! De kou lijkt hem niets te doen;-) We kijken eerst vanaf het uitkijkpunt over alle bergen heen en het uitzicht is indrukwekkend. Daarna warmen we even op met koffie en thee en ook dit is weer een uitdaging om te bestellen, maar als je het weet is het eigenlijk supersimpel;-) Er is een grote display waar alle drankjes en gerechten op staan, met daarbij een nummer. Daarnaast staat een machine, waar je geld in kan doen en vervolgens op het nummer van je keuze kunt drukken. Er komt dan een bonnetje uit het apparaat rollen en even later ook je wisselgeld. Met het bonnetje ga je naar de counter en hier maken ze zo je bestelling klaar….kind kan de was doen;-) Als we lekker even zijn opgewarmd gaan we naar buiten voor een wandeling door de sneeuw. Terwijl we naar buiten gaan vertrekt er net een groep bergbeklimmers voor een trekking richting een van de berghutten. Stijgijzers, pikhouweel, helm, goede kleding en tassen vol met eten….ik zie Fred zijn hart sneller gaan kloppen. Maar wij beperken ons tot een kleine wandeling over een keurig vrijgemaakt pad door de sneeuw door een prachtig dennenbos heen. De bomen zien er sprookjesachtig uit en liggen onder een dik pak sneeuw. Natuurlijk probeer ik met een sneeuwbal de tak zo te raken dat de sneeuw die daar boven op ligt over Fred heen valt…maar t mislukt helaas;-) Na een half uurtje wandelen vluchten we weer naar binnen om even op te warmen en vervolgens nemen we de lift naar beneden. Opwarmen lukt echt niet meer en we gaan dan ook maar snel terug naar onze ryokan voor een warm bad. We besluiten wel maar terug te lopen naar de ryokan, vanaf de skilift want het is echt nog geen 10 minuutjes lopen. Het zorgt er in ieder geval voor dat ik weer wat gevoel in mijn tenen krijg. Aangekomen bij de ryokan, lukt het nog om een van de privé onsen aan de rivier te reserveren en we kleden ons om in onze kimono, die hier standaard op elke kamer aanwezig is. Het is even een stukje lopen naar de onsen en we krijgen een stel kaplaarzen mee om door de sneeuw te kunnen lopen en een dikke bontjas voor over onze kimono om warm te blijven. In onze bijzonder uitdossing gaan we op pad;-) Op een prachtig plekje aan de rivier zijn 2 natuurlijke baden gemaakt van grote rotsen en hier stroomt bronwater in, zo vanuit het binnenste van onze aarde. Er is een klein hokje waar we ons kunnen uitkleden en douchen, waarna we ons zo in het weldadige water van de onsen laten zakken. Het is echt super heet (60 graden lezen we later;-), maar het is echt een genot om zo lekker op te warmen, terwijl we ondertussen uitzicht hebben over de rivier, de besneeuwde bergtoppen om ons heen en de sterren die inmiddels aan de hemel verschijnen. We kunnen niet anders dan enorm glimlachen naar elkaar….wat een stel bofkonten zijn we toch! Na een uurtje poedelen trekken we onze kimono’s, kaplaarzen en bontjassen weer aan en wandelen terug naar het hotel. Hier staat inmiddels ons diner al klaar en zoals gebruikelijk in een ryokan, kunnen we gewoon in onze kimono aan tafel. Heerlijk relaxt, al valt het niet mee om aan de lage tafel op de kussen te gaan zitten…gelukkig zijn er wel rug steuntjes…dat maakt het voor ons stijve westerlingen net iets makkelijker. En dachten we al een topdag gehad te hebben…tijdens de traditionele Japanse maaltijd worden echt alle toeters en bellen uit de kast gehaald en worden we ontzettend in de watten gelegd. Eerst verschijnen er allerlei kleine hapjes op tafels als voorgerecht. Een sashimi van witvis, tonijn en zalm met geraspte radijs en zoete sojasaus. Even later diverse groenten, gebakken in een jasje van tempura, echt heerlijk fluffie en knapperig. Daarna gevolgd door een bouillon van mountainbear…geen idee welk dier dat precies was, maar t smaakt heerlijk. En Fred dacht natuurlijk dat het gemaakt van bier was toen de serveerster bear zei;-) Als laatste voorgerecht krijgen we ook nog een kleine, gegrilde forel….met kop en ogen…en natuurlijk bijna onmogelijk om schoon te maken met stokjes! Als hoofdgerecht krijgen we de specialiteit van deze regio; Hida-beef. Een ontzettend mals stuk vlees met een soort marmer uiterlijk van rood vlees met witte ‘aders’. Vanavond mogen wij het zelf klaarmaken in een hotpot gevuld met bouillon die op tafel staat. Tevens krijgen we er een grote schaal met diverse paddenstoelen, repen witte kool en diverse verse kruiden, die we ook in de bouillon kunnen garen. Daarnaast staan er nog diverse schaaltjes met gezuurde groenten op tafel, een schaal met rijst en 2 schaaltjes met sojasaus en sesamsaus….kortom, alle ingrediënten voor werkelijk een top maal en een hele bijzondere ervaring. En als we denken dat we niets meer op kunnen, komt er nog een schaaltje miso soep om de maaltijd af te sluiten. Even later rollen we van de mat van het restaurant zo de mat van onze kamer op, waar de bedjes al voor ons zijn opgemaakt. Wat een top dag en wat een geweldig ervaring om in zo’n ryokan te verblijven…en dat we wel 2 nachtje blijven;-))

Wanneer ik zondagochtend de Japanse rijstpapieren schuifdeuren open schuif, zien we een witte wereld buiten. Het heeft lekker gesneeuwd vannacht en de wereld ziet er dan ook maagdelijk wit uit. Vanonder ons warme en dikke donzen dekbedje blijven we nog even naar buiten liggen kijken. Maar we kunnen niet heel lang blijven liggen, want het ontbijt wordt tussen 7.30 en 8.30 uur geserveerd. En ongelofelijk maar waar, na het enorme maal van gisteravond, hebben we toch wel weer trek. Gezien het feit dat we in een traditionele ryokan zitten, bereiden we ons er op voor dat we nu ook echt een keer aan een echt Japans ontbijt moeten. En ja hoor, wanneer we in onze kimono het restaurant inkomen, zien we de bordjes met gerookte vis en gezuurde groenten al voor ons klaar staan. We vouwen ons weer dubbel onder de tafel en laten ons verrassen. Al snel komt er weer een hele lading met schaaltjes aan met rijst, gekookte eitjes, miso soep en een kleine metalen BBQ met op het rooster een blad gevuld met een soort kruidenpasta en groenten. En eerlijk is eerlijk, ik ben een liefhebber van een zoet ontbijt, maar dit smaakt toch allemaal geweldig. De rijst gemixt met de warme pasta en groenten, de gezuurde groenten en de gerookte vis….het is een heerlijke combinatie. En ook de miso soep smaakt buiten gewoon goed om 8.00 uur op zondagochtend;-) Goed gevuld starten we dan ook de dag en we besluiten direct maar weer van de onsen gebruikt te maken. Alles ziet er ook zo prachtig uit in de sneeuw. Deze keer maken we gebruik van de publieke onsen, waar mannen en vrouwen gescheiden zitten. Wanneer ik het vrouwen gedeelte binnen kom, zijn er 2 Japanse meisjes aan het badderen. Ik weet niet of ze er al heel lang inzitten of gewoon onder de indruk zijn van mijn witte westerse lijf…maar binnen een paar seconde zijn ze verdwenen;-) In m’n eentje neem ik plaats in het bad en geniet van de heerlijke warmte. Wanneer ik klaar ben en gekleed het vrouwen gedeelte verlaat, zie ik Fred nog in het bad bij de rivier zitten. Het is echt een beeldschone plek om te relaxen. De rest van de ochtend zitten we op het verwarmde en overdekte balkon van onze kamer en kijken we hoe de sneeuw prachtig, maar zeer gestaag naar beneden dwarrelt. ’s Middags gaan we in onze bontjassen en kaplaarzen weer richting de privé onsen en genieten daar nogmaals van de heerlijke warme baden. En nu het nog steeds sneeuwt is het fantastisch om in het warme water te zitten en de koude sneeuw op je hoofd te voelen. Voor het avondeten lopen we terug naar het hotel en schuiven hier in onze kimono’s weer aan tafel. Echt lekker om zo de hele dag in je kimono rond te lopen. Ook deze avond worden we weer ontzettend in de watten gelegd met eten en het ene hapje is nog lekkerder dan het andere en ook de bordjes zijn prachtig op gemaakt. Zo krijgen we als voorgerecht onder andere sashimi van forel en de rauwe plakjes vis liggen prachtig gedrapeerd rondom de restante van het visje waar het vanaf gesneden is. Voor het hoofdgerecht krijgen we opnieuw een brandertje op tafel en deze keer mogen we op een hete plaat malse stukjes hida-beef grillen. De beef is echt goddelijk, zacht en sappig en het is wederom genieten van deze uitzonderlijke maaltijd. En ondanks dat we deze dag niet heel actief zijn geweest, rollen we moe en zeer voldaan ons matje op!

Maandag hebben we nog niet veel zin om winterse paradijsje te verlaten en tijdens het ontbijt besluiten we dan ook om deze ochtend nog een keer van de onsen gebruik te maken en daarna pas verder te reizen naar Matsumoto, onze volgende stop op deze reis. Maar eerst genieten we van een heerlijk Japans ontbijt, wat we inmiddels echt kunnen waarderen….zelfs het gerookte en gezoete visje….met kop;-) Na het ontbijt pakken we alvast onze tassen en vervolgens poedelen we nog heerlijk een poosje in een van de privé onsen en we zijn het er over eens dat deze dagen een geweldige highlight zijn van onze reis door Japan. Tijdens elke reis zijn er altijd wel een aantal van die momenten waarvan je weet dat ze echt heel bijzonder zijn en het verblijf in deze traditionele ryokan is er zeker weten zo een! Wanneer we aan het einde van de ochtend klaar zijn om naar de bushalte te lopen, staat de er al weer iemand klaar die ons met het busje even naar het busstation rijd….dan hoeven we niet te wachten langs de weg en kunnen we direct instappen….wat een heerlijke luxe weer. Even later kunnen we inderdaad direct instappen en hoeven we niet te wachten in de ijzige kou. De busreis naar Matsumoto gaat vervolgens zeer voortvarend en rond 14.30 uur zijn we weer op de plaats van bestemming. Het hotel is zo gevonden, aangezien het vlak bij het station zit en deze keer een lekker nietszeggend zaken hotel voor een goede prijs….maar met prima bed, een eigen douche en toilet en het is er lekker warm…meer hebben we niet nodig. Wanneer de avond valt halen we nog even wat boodschapjes voor het ontbijt…we gaan gewoon weer terug naar de yoghurt met muesli….en daarna zoeken we een restaurantje voor het diner. De Mac laten we maar links liggen, maar wanneer we even later een Indiaas restaurant zien, zijn we gelijk verkocht. De eigenaar en zijn familie blijken uit Nepal te komen en dat vermoeden hadden we al toen we de naam Kathmandu op de gevel zagen staan. Ook binnen zien we allerlei foto’s van herkenbare plekken in Nepal, waar we zo vaak geweest zijn. Even voelt het alsof we niet in Japan maar in Nepal zitten;-) Het naan brood met de diverse curries zijn zalig en we eten natuurlijk weer veel te veel. Met volle buikjes rollen we even later dan ook in bed…lekker warm onder het dekbedje!

Dinsdagochtend worden we echt al heel vroeg wakker. Beide hebben we niet best geslapen, aangezien er wat gesnotter dreigt en de treinen, op het station naast ons begonnen ook al weer vroeg te rijden. We zitten dan ook al vroeg aan het ontbijt en gaan na het ontbijt ook gelijk maar op pad, aangezien het mooi zonnig weer is. Schijn bedriegt als we buiten komen, want het is nog steeds rond het vriespunt, maar we raken er inmiddels wat meer aan gewend. Als eerste gaan we tickets kopen voor de bus naar Tokyo morgen en dit gaat zeer voortvarend. Tijdens alle reizen die we eerder gemaakt hebben, is het regelmatig voorgekomen dat zo iets simpel als het kopen van een buskaartje, heel wat tijd en gedoe in beslag kon nemen. Nu staan we in 1 minuut met de 2 benodigde kaartjes weer buiten. In het zonnetje wandelen we vervolgens door de stad, richting het kasteel van Matsumoto. Dit houten kasteel is eind 1600 gebouwd en staat nog steeds te pronken in het midden van de stad. In het park rondom het kasteel is het zeer rustig en we wandelen eerst wat rond, voordat we het kasteel van binnen gaan bekijken. Ook hier moeten we gewoon onze schoenen uitdoen en staan er slippertjes voor ons klaar. Binnen zien we hoe stevig het kasteel is gebouwd met enorme houten balken en via verschillende displays kunnen we zien hoe de samurai’s in vroegere jaren hier het kasteel verdedigde tegen de vijand. Het is zeer indrukwekkend maar ook zeer koud in het kasteel want in de ramen zitten vooral houten luiken en deze staan allemaal open. Door het licht wat naar binnen valt zien we wel wat voor prachtige houten vloeren hier liggen. Ook zien we vanaf de bovenste etage goed hoe Matsumoto omringt is met besneeuwde bergen. We maken wat foto’s en dalen vervolgens weer af naar beneden en lopen de zon en de warmte te gemoed. Om echt op te warmen gaan we ergens lekker koffie drinken, waarna we nog wat boodschappen doen en lunchen. De rest van de middag internetten we wat en bereiden we ons voor op alweer de laatste stop in Japan; Tokyo!

En vandaag, woensdag, vertrekken we dan ook met de bus naar Tokyo om ons hier onder te dompelen in alles wat deze enorme stad te bieden heeft…..wordt vervolgd!

Veel liefs,

Fred & Petra