Japan....wat een geweldig avontuur!

Ook deze keer weer een lang verslag van onze belevenissen in Japan. We maken zo veel mee in dit bijzondere land, dat het niet mee valt om hier een kort verslag over te schrijven. Dat zou het land en deze reis ook echt te kort doen….dus ook zoals de 2 voorgaande verslagen…het is weer een aardig boekwerk geworden;-))

Na bijna 2 weken door midden Japan te hebben gereisd, gaan we woensdag richting de hoofdstad Tokyo. Ook deze keer gaan we met de bus, aangezien deze er maar een half uur langer over doet dan de trein, maar wel de helft minder kost. Wat dat betreft is het ook met niet zo’n groot budget prima reizen door Japan, aangezien de expresbussen heel betaalbaar zijn. En qua service en stiptheid verdiend het ook een dikke pluim, dus vandaar gewoon lekker weer met de bus. Naar mate we steeds dichter bij Tokyo komen, zien we dat de voorsteden inmiddels helemaal naar elkaar toe gegroeid zijn. We lezen ondertussen dat in de regio Tokyo, met al haar voorsteden inmiddels 37 miljoen mensen wonen. We zijn dan ook heel benieuwd hoe wij de drukte in deze wereldstad gaan ervaren. Maar voordat we in de stad aankomen, krijgen we nog een klein kadootje want in de verte zien we Mt Fuji als een perfecte vulkaankegel opdoemen. Met een wit besneeuwde top steekt ze boven alles en iedereen uit. Fred zie ik al weer verlangend naar de berg kijken, maar bij Tokyo slaan we links af en laten we Mt Fuji achter ons;-) Keurig op tijd worden we in de wijk Shinjuku bij het station afgezet en hier vinden we al heel snel de metro naar Asakusa, de wijk waar wij de komende week zullen verblijven. Het is gelukkig niet druk in de metro en het is geen probleem om met al onze rugtassen een plekje te vinden. Binnen een half uurtje staan we in Asakusa weer boven de grond en al snel vinden we ons hotel. Het inchecken gaat vlekkeloos en een paar minuten later staan we in ons kleine kamertje op de 7e etage van het hotel. De kamer is klein maar fijn en heeft alles wat we nodig hebben. Een eigen douche en toilet, een keukenblokje (lees wasbak;-) met magnetron, kookplaat en 1 pan (overigens geen borden en bestek;-) en een koelkastje en waterkoker. Verder is er een lang bureau met 2 stoelen en een bed. Een bedje dan, want het is niet groter dan 1.20 x 1.95 m…..en dat allemaal op een oppervlakte van 2.5 x 5 m! Welkom in een gemiddelde kamer in Tokyo;-) We voelen ons in ieder geval snel thuis, zetten de tassen neer en maken een kopje thee. Daarna vertrekken we lekker de stad in voor een wandeling, want het is nog prachtig weer en we hebben toch weer een paar uur in de bus gezeten. We besluiten naar de grootste tempel in de wijk Asakusa te gaan en al snel wordt duidelijk waar we naar toe moeten want we zijn niet de enige bezoekers. Ook zien we weer de gebruikelijke souvenirwinkels die we inmiddels bij meerdere tempels zijn tegengekomen. We laten ons met de stroom mee voeren en komen uiteindelijk bij de tempel aan. Hier wordt druk gebeden en geofferd en we verbazen ons wederom hoe enorm druk het is op deze woensdagmiddag bij deze tempel. Nadat we rond gekeken hebben, gaan we op zoek naar een restaurantje om te eten en wij hebben een heel goed adresje voor okonomi yaki gevonden, wat inmiddels onze favoriete Japanse maaltijd is. In dit type restaurant zitten er grilplaten (yaki) in elke tafel en je besteld een kom met allerlei verse ingrediënten, zoals groente, vis en/of vlees en deze mix je zelf in de kom met een eitje en wat beslag. Vervolgens gooi je wat olie op de plaat en kan je zelf je hartige pannenkoek bakken. Als deze klaar is, strijk je de pannenkoek af met een soort sojasaus en spuit je in een mooi raster een soort mayonaise over de pannenkoek. Daarna is het heerlijk smullen geblazen. Alleen kunnen we het restaurant met geen mogelijkheid vinden en we lopen wel een paar keer een rondje, omdat we weten dat het hier in de buurt moet zitten. Uiteindelijk geven we het op en besluiten we naar een ander, zelfde soort, restaurant te gaan aangezien we ons helemaal hebben ingesteld op hartige pannenkoeken. De sfeer in dit restaurant is niet zo gezellig, maar het eten smaakt er niet minder om…gelukkig! Wanneer we terug lopen naar huis, zien we dat de Tokyo Sky Tree, een enorme soort Euromast, prachtige verlicht is en eigenlijk helemaal niet zo ver van ons hotel af staat. In ieder geval een mooi richtpunt om de komende dagen altijd de weg naar huis weer terug te vinden in deze enorme stad.

Donderdagochtend zitten we al weer vroeg aan het ontbijt want aangezien het vandaag heel mooi weer gaat worden, hebben we besloten om gelijk maar naar Disneyland Tokyo te gaan. We hebben beide een enorme voorliefde voor achtbanen en spannende attracties en nu we toch bijna een week in Tokyo zijn, hadden we vooraf al besloten een dagje naar dit pretpark te gaan. Al vroeg zitten we in de metro richting Disneyland Tokyo en naarmate we dichter bij het park komen, wordt ons al heel snel duidelijk dat wij niet enige zijn die vandaag naar Disneyland gaan. Alleen de enorme hoeveelheid kinderwagens in de metro baart mij behoorlijk wat zorgen. Fred weet het een positieve draai te geven door te zeggen dat die in ieder geval niet in Space Mountain zullen zitten;-) Wanneer we uit de metro stappen, zien we het bekende kasteel al liggen. Wat ontzettend grappig is, is dat als je om je heen kijkt, je gewoon in Parijs of Florida zou kunnen zitten….totdat er iets wordt omgeroepen of gezongen…dan besef je dat je in Tokyo bent. Maar natuurlijk ook alle Japanners om ons heen doen daar niet aan twijfelen….ze zijn er in zeer grote getalen en op hun best. We begrijpen inmiddels dat het hier gebruikelijk is, dat je wanneer je het park in komt je eerst naar een van de vele winkels gaat om een Disneyhoofddeksel te kopen. Echt iedereen, jong maar ook oud, loopt er dan ook bij als Mickey, Donald, Mini, Tijgertje, Goofey en alle andere bekende Disney figuren die je maar kan bedenken. De grootste attractie wordt vandaag waarschijnlijk naar deze bijzondere mensen kijken;-) We nemen dan ook eerst maar plaats op een zonnig terras voor een bakje koffie met een Mickey-muffin…zo ver willen wij nog wel gaan! Daarna maken we even een plannetje en besluiten eerst naar een parade te kijken, om daarna ons te wagen aan de achtbaan van Big Thunder Mountain. De parade is echt prachtig en tot in detail klopt alles, de muziek, de kostuums, de choreografie…het is Disney op z’n best. Daarna sluiten we aan in de rij voor Big Thunder Mountain, de achtbaan in western sfeer en zeer populair blijkt wel aan de lange rij waarin we staan. Het duurt wel meer dan een uur voordat we aan de beurt zijn en verbazen ons ondertussen echt aan de enorme hoeveel mensen op deze dag in het park, maar vooral verbazen wij ons over hun uitdossingen….het lijkt wel Koningsdag in Amsterdam;-) Gelukkig is het wachten niet voor niets geweest, want het is een leuke achtbaan die niet in 2 minuten al klaar is….we krijgen echt waar voor ons geld. Om daarna even tot rust te komen, besluiten we een van de mini-musicals te bezoeken en ook hier is alles weer tot in details perfect uitgevoerd. Muziek, kostuums en het heerlijke vrolijke verhaal…het klopt allemaal. Inmiddels is het al weer lunchtijd geworden en we halen een pizzabroodje, wat we op een terras in de zon heerlijk oppeuzelen. Ondertussen zien we dat er geen hele lange rij bij Space Mountain staat en als we het broodje ophebben, sluiten we dan ook aan. Vragen om moeilijkheden natuurlijk….en ondanks dat het echt een geweldige achtbaan in het donker is met allerlei sterrenstelsels waar we doorheen jagen….komen we daar zo net na de lunch toch wat groenig uit de achtbaan. Buiten halen we even opgelucht adem en komen wat tot ons zelf. Vervolgens lopen we door de diverse thema parken, doen nog een uitgebreide passsessie met Disneymutsen in een van de winkels en gaan daarna nog in een aantal minder bekende attracties. De dag vliegt voorbij en voordat we er erg in hebben begint de avondparade al met allerlei verschillende prachtig verlichte karren, waar diverse Disneyverhalen op worden uitgebeeld. Ook hier weer de enorme aandacht voor detail en het is echt sprookjesachtig om te zien….zelfs voor ons jong-volwassenen;-) Na de parade is er ook nog een lichtshow op het kasteel wat groots wordt afgesloten met een prachtig vuurwerk….een spetterend einde van een heerlijke dag!


Na de lange en intensieve dag van donderdag, slapen we vrijdag lekker uit en gaan pas wat later op pad. We nemen de metro richting Shinjuku, waar we het regeringsgebouw gaan bezoeken. Dit gebouw bestaat uit 2 hoge kantoorgebouwen en in elke toren is op de 45ste etage een uitzichtdek. Er zijn in de stad wel meerder uitkijkpunten, zoals de Tokyo Sky Tree vlakbij ons hotel, maar deze is gratis;-) En het uitzicht is overal het zelfde….heel veel Tokyo! Met de lift zijn we in no time boven en hier zien we pas echt hoe enorm groot Tokyo is, want zo ver we kunnen kijken zien we gebouwen, huizen, wegen en parken. Het is een indrukwekkend gezicht en we kijken onze ogen uit. Als we weer afgedaald zijn, wandelen we verder door dit gedeelte van de stad en nemen we ook nog even een kijkje in de roze buurt van Tokyo….maar op vrijdagmiddag 13.00 uur is daar niet heel veel spannends te zien. Het zijn vooral heel veel kleurige en schreeuwerige reclame borden die deze wijk op dit moment kenmerken. We struinen verder richting het grote park en wanneer we ergens in een kelder een sushi restaurant zien zitten, hoeven we niet lang na te denken over waar we gaan eten voor de lunch. Deze keer is het echt een lokaal restaurantje en er zitten vooral veel zakenlieden die vanaf de lopende band hun sushi naar binnen schuiven. Wij zijn inmiddels helemaal ingeburgerd en schenken onszelf een kop groene thee in en halen wat bordjes van de band af. Deze keer is er geen Engelse vertaling, dus we moeten op het oog beslissen of we het lekker gaan vinden of niet…..maar gelukkig herken ik de sushi met zeekomkommer inmiddels en die laten we lekker aan ons voorbij gaan. Het is weer genieten geblazen en zelfs de variant met rauwe inktvis smaakt ons prima….haring of rauwe inktvis…die stap is echt niet zo groot;-) Met een buik vol met verse vis lopen we na de lunch richting het park waar we lekker genieten van de rust en op een bankje in de zon even een powernapje doen. Wanneer we uiteindelijk het park uitlopen zien we dat er hier al een paar bomen in de bloesem staan. Een prachtig gezicht en we kunnen ons indenken hoe beeldschoon Japan in het voorjaar moet zijn, wanneer vele bomen in een zee van roze en witte bloesem staan. Wij kijken vooral naar deze paar bomen en beseffen dat ook hier de natuur behoorlijk in de war is. Natuurlijk vinden we het heerlijk om met 14 graden in het park in het zonnetje te zitten, begin januari in Tokyo…..maar of het goed is?! Des al niet te min hebben we een heerlijk dag in deze bijzondere stad!

Zaterdagochtend zijn we al vroeg uit de veren want vanmorgen gaan we een bezoek brengen aan de vismarkt van Tokyo, tevens de grootste vismarkt van het land…..en dat wil wat zeggen in een land waar zo veel vis wordt gegeten. Wanneer we uit de metro stappen ruik ik de geur van vis al. We lopen mijn neus achterna…..maar we volgen vooral de grote stroom mensen die allemaal richting de vismarkt lopen. Als eerste komen we aan bij het buiten gebied van de vismarkt en hier bevinden zich juist kramen met allerlei andere zaken, zoals gezuurde groente, grote fileer messen en diverse sushi restaurantjes. Om 9.00 uur op zaterdagochtend staat het hier echt al rijen dik met mensen die staan te wachten totdat er een plekje vrij komt om te kunnen ontbijten met sushi. Nu is het hier in Japan heel gebruikelijk om voor een restaurant in de rij te wachten, maar hier op de vismarkt slaat het echt alles. Wij lopen snel door en vinden onze weg richting de echte vismarkt, want daar zijn we tenslotte voor gekomen. Na de zomer zal deze oude vismarkt sluiten en zal het hele circus zich verplaatsen naar een veel groter onderkomen in een ander gedeelte in de stad. Het bezoeken van de vismarkt is inmiddels zo’n populair uitje dat het voor de handelaren op dit moment bijna niet meer te doen is om goed te kunnen werken en de toeristen wordt dan ook verzocht om pas na 9.00 uur te komen. Voor die tijd is een groot gedeelte van de markt gewoon gesloten voor onbevoegden. Verder is het gedeelte waar de grote tonijnen worden geveild elke dag maar voor 120 toeristen toegankelijk. En tussen begin december en half januari, wanneer de markt op zijn drukst is, is de tonijnveilig zelfs helemaal gesloten voor publiek. Maar inmiddels mogen wij gewoon de markt in en we kijken onze ogen uit naar alle soorten vissen, schelp- en schaaldieren die hier liggen of nog zwemmen. Verder zien we ook hoe er diverse tonijnen worden gefileerd en hoeveel vlees er wel niet van een vis af komt….we zouden, ondanks dit vroege tijdstip, zo onze tanden in zo’n groot en rood stuk tonijn kunnen zetten. Terwijl we rondkijken moeten we wel ontzettend uitkijken voor alle mannen die langslopen en met hun vieze visschorten langs onze kleren strijken…..vanavond toch maar even een wasje doen denk;-) Wanneer we de vismarkt achter ons laten, struinen we door diverse kleine straatjes richting het metrostation. Maar het is een enorme drukte in deze straatjes, waar hier op zaterdag door vele mensen boodschappen wordt gedaan. We laten ons weer in de grote stroom meebewegen. Even later, tijdens een koffiebreak, besluiten we de metro richting het centrum te nemen en hier in het park van de Meiji tempel lekker even een picknicklunch te doen om daarna de drukte van de stad weer op te zoeken. Maar wanneer we uit de metro komen vergapen we ons in de winkelstraat eerst nog even aan de etalages van alle grote modemerken die hier vertegenwoordigd zijn. Prachtig om te zien, maar van het prijskaartje wat aan een beeldschone jas hangt, kunnen wij deze fantastische reis maken…..mmmmm…..moeilijk kiezen hoor;-) Ook lopen we nog door een straat met allemaal bijzondere winkeltjes voor de jeugd. Er zijn vele meisjes die zich kleden als een soort poppetje of tekenfilmfiguur en in de winkels hier is van alles te koop om er als een echte babydoll uit te zien. Wij kijken vooral onze ogen weer uit naar alle bijzondere typetjes die hier rondlopen. Aan het begin van onze reis door Japan viel ons al op dat heel veel vrouwen hier met veel te grote schoenen aan lopen. Na wat speurwerk op internet zijn we er achter wat daar de reden van is en het feit dat er dus meisjes zijn die zich graag als een soort poppedein willen kleden, past ook helemaal in deze gedachten. Japanse mannen zijn namelijk zeer verlegen en de Japanse vrouwen willen de mannen niet afschrikken door heel zelfverzekerd te zijn en zij lopen daarom op te grote schoenen, het liefst een beetje te sloffen en als ze het helemaal goed doen, ook nog met de voeten naar binnen zodat het er wat onhandig en meisjesachtig uitziet. O ja….en dan niet te vergeten….de sokjes met kantjes en strikjes. Dit moet de Japanse man helpen om makkelijker een vrouw aan te spreken, omdat zij er dan als een verlegen en onschuldig meisje uitziet. Een prachtige theorie die wij de afgelopen weken, na het lezen van deze informatie, uitvoerig bestudeerd hebben. Twee maten te grote schoenen, voeten naar binnen gekeerd en enorm sloffen staat voor ernstig op zoek naar een man en vrouwen die op hun hoge hakken de straat over rennen zijn gehaaide zakenvrouwen die niet op een verlegen man zitten te wachten….het is ons helemaal duidelijk;-)) Maar goed…er zijn dus ook meisjes die zich vooral graag kleden als poppedein in zoetsappige, kanten jurkjes met bijpassende sokjes, schoenen en tasjes. En niet te vergeten, de make up waarmee men graag grote poppenogen probeert te maken. Er lopen hier genoeg poppetjes rond en ook hier is het alleen al weer helemaal leuk om mensen te kijken. Uiteindelijk vinden we onze weg naar de Meiji tempel en achter de tempel in het park vinden we een heerlijk plekje om even onze gekochte broodjes op te eten en een powernapje te doen. Het weer is echt perfect en we doezelen zo een uurtje weg. Wanneer de middag al weer half om is verlaten we het park en lopen we richting Shibuya, het kloppend hart van Tokyo. Hier bevind zich o.a. het drukste kruispunt van Tokyo, waar voetgangers kriskras kunnen oversteken. Al lopende wordt het steeds drukker op straat en het is duidelijk dat we in de buurt komen en dat primetime zaterdagmiddag een prima tijd is om naar deze ‘mierenhoop’ te kijken. Wanneer we op het kruispunt aankomen, staan de stoplichten voor de voetgangers net op rood en we besluiten eerst maar eens dwars over te steken. Het is echt te grappig wanneer het stoplicht op groen springt, want opeens komt er dan een enorme mensenmassa tot leven. Een aantal keer steken we vervolgens de kruising over om het vanaf alle kanten goed te kunnen bekijken en we maken de nodige filmpjes en foto’s. Uiteindelijk besluiten we onszelf te verwennen met een kopje thee met een dessert bij het L’Occitane Café (het merk is vooral bekend van de heerlijke crèmepjes uit de Provence). Vanuit dit prachtige café, boven de winkel, heb je prachtig uitzicht over Shibuya Crossing en we sluiten maar weer eens aan in de rij om binnen te komen. Uiteindelijk hebben we geluk en kunnen we na een kwartiertje wachten al aan tafel en vanaf hier hebben we inderdaad een geweldig uitzicht over het drukke kruispunt. Dat mag ook wel want alleen het kopje thee kost al € 8,--. Maar dit zijn van die drankjes ‘with a view’ die je altijd bijblijven en deze komt dan ook in de rij van de koffie aan de haven van St Tropez, het biertje in de Cloud Nine bar van het Grand Hyatt in Shanghai op de 89ste etage en het glas wijn aan de haven van Portofino;-) Maar eerlijk is eerlijk, het dessert wat we er bij hebben genomen is echt goddelijk en zou niet misstaan in een Frans top restaurant. Uiteraard genieten we heel langzaam van de thee en het dessert en het bijzondere uitzicht, zeker nu ook de avond langzaam invalt en de reclameborden de kermis compleet maken. Wanneer we ons theekransje zo lang mogelijk gerekt hebben, gaan we weer naar buiten. Nog een aantal keer steken we de kruising over, voordat we in de kleine straatjes achter Shibuya verder struinen. Ook hier is het een grote kermis van vele schreeuwerige reclameborden en tussen al dat geweld zien we een grote gele M;-) Meestal als we zo lang op reis zijn, snacken we altijd wel een keer bij de Mac, gewoon ff lekker een herkenbare en vette hap. En zolang we nu al op reis zijn, hebben we ons voorgenomen om op de drukke Shibuya kruising te snacken bij de Mac. Nu zit er geen Mac echt op de kruising, maar deze in de straat er achter zit ook op een prachtig druk punt waar een aantal zeer drukke winkelstraten samen komen. Terwijl Fred op de 3e etage een plekje bij het raam bemachtigd, bestel ik in mijn beste Japans 2 menuutjes. Even later zetten we onze tanden in de altijd herkenbare hamburger...en ook hier smaakt ie net als in Leiden, Bangkok of New York;-) Na deze lange en afwisselende dag gaan we met de metro weer terug naar Asakusa en duiken we moe maar voldaan ons bedje weer in!

Zondag starten we lekker rustig op en rond lunchtijd vertrekken we pas richting het centrum van Asakusa. We gaan opnieuw op zoek naar het restaurant wat we eerder niet hebben kunnen vinden. Eerder heb ik nog even op internet gekeken waar het zou moeten zitten en deze keer lopen we gewoon in 1 keer naar toe. Het blijkt dat we woensdag gewoon langs het restaurant gelopen zijn, maar dat het op woensdag gesloten is….ja…dan kan je natuurlijk blijven zoeken;-) Wanneer we nu aankomen, staat er al weer een lange rij voor de deur en we sluiten keurig aan. We zijn inmiddels gewend aan deze bijzondere Japanse cultuur. Na een half uurtje mogen we naar binnen en staat de tafel met yaki (bakplaat) al voor ons klaar. Het restaurant ziet er heerlijk authentiek uit en bij binnenkomst moeten we dan ook onze schoenen uit doen, voordat we op de matten mogen stappen en plaats mogen nemen aan de lage tafel. We kiezen voor een yokonomi van groente en een variatie met vlees en even later krijgen we 2 kommen met verschillende soorten mengsel. We klutsen wat, smeren de yaki in met olie en bakken onze pannenkoeken goud bruin. Dit onder het toeziend oog van de eigenaar, die kijkt of wij toeristen er wel wat van bakken….nou…wij Hollanders zijn natuurlijk echte pannenkoekenbakker;-) Wanneer de 2 pannenkoeken op zijn, besluiten we er nog een te nemen en deze keer nemen we de variatie met alles…..gedroogde garnaaltjes, inktvis, rundvlees en diverse soorten fijn gesneden groente. We kunnen er echt geen genoeg van krijgen! De middag is dan ook al weer aardig om als we naar buiten komen. Nu hadden we het idee om nog een lekkere wandeling door het park te maken, maar het is inmiddels zo koud buiten dat we linea recta richting het hotel lopen. Zondag rustdag…daar doen wij vandaag graag aan mee;-)

Wanneer ik maandagochtend even naar buiten kijk hoe het weer is, word ik enorm verrast want er ligt gewoon een pak sneeuw!!! Geen wonder dat het gisterenmiddag al zo ontzettend koud was;-) Fred geloofd me niet en komt ook uit zijn warme nestje even kijken….ja….er ligt echt sneeuw. Maar we zien ook dat er inmiddels regen met bakken uit de hemel komt en ondanks de sneeuw ziet het er grauw en onaantrekkelijk uit buiten. We duiken dan ook nog maar lekker ons warme bedje in. De rest van de dag rommelen we wat aan. We pakken de tassen om van winterkleding naar zomerkleding. Doen nog even een wasje. Zoeken alle foto’s van Japan uit en internetten nog wat. Voor de lunch gaan we richting het Indiase restaurant onder ons hotel, aangezien het nog steeds pijpenstelen regent en we genieten weer van heerlijke curries met naan. Een bijzondere laatste ‘Japanse’ maaltijd….maar hij smaakt er niet minder om;-)

Dinsdag verlaten we Japan en vliegen we verder naar het zuiden, richting Manila, de hoofdstad van de Filipijnen. Na 3 weken in een winters Japan, reizen we snel weer terug naar de zomer en gaan we eerst eens lekker vakantie vieren. Want na aankomst in Manila, zullen we vrij snel verder vliegen naar het paradijselijke eiland Boracay, waar we een weekje op het strand zullen vertoeven…..maar daar volgende keer vast meer over. Voor nu….we hebben genoten van Japan. Wat een bijzonder land, wat een unieke cultuur, wat een zalig eten en wat een fantastische mensen. Het was een groot avontuur en inmiddels houden we een beetje van dit zo bijzondere land waar we ons verrassend genoeg heel erg thuis voelde…..maar met zoveel structuur en punctualiteit in een land moet dat ons natuurlijk eigenlijk helemaal niet verbazen;-))

Veel liefs,

Fred & Petra