Geen alternatief voor n grote droom!

El Chalten - 10 januari 2012

Woensdagochtend gaat ook voor ons het leven van alle dag weer door na de geweldige cruise die we hebben gemaakt en om half 10 vertrekken we met de bus naar Puerto Natales. De rit gaat door een verlaten en leeg maanlandschap en aan de horizon zien we steeds meer witte bergtoppen van de Andes verschijnen. Het is goed te zien dat de wind hier altijd stevig waait, want er is geen boom te bekennen en hier en daar staan alleen wat zielige schuin groeiende struiken. Uiteindelijk komen we na 3 uur rijden in Puerto Natales aan en we gaan weer een paar jaar terug in de tijd. Het dorp bestaat uit vooral heel veel blikken huizen, hier en daar opgeleukt met een fris kleurtje. Als we bij ons hostel aankomen, verwachten we niet veel soeps als we aanbellen. Maar als we even later binnen staan, komen we in een heel kleurrijk en provosorisch opgeknapt huisje terecht. Andres en Monica verwelkomen ons in hun eigen huis, waar zij 4 kamers verhuren aan backpackers. Woonkamer en keuken delen we met elkaar en in de keuken mogen we alles gebruiken van wat er staat. Onze kamer is nog niet klaar, dus we gaan eerst lekker even lunchen en voor het eerst komen we bij een vegetarisch restaurant terecht. Ook hier is het begin januari en na al het overdadige eten van de afgelopen maanden, met als hoogtepunt afgelopen weekend tijdens de cruise....gaan ook wij weer even opletten (met de nadruk op 'even' ;-))...dus lunchen we met huisgemaakte, vegetarische hamburgers tussen een zelfgemaakt volkoren broodje met verse salade! Wij hebben voorlopig weer genoeg vitaminen binnen. Al kunnen we het niet laten om deze zalige lunch af te sluiten met een kopje thee en een stuk zelfgemaakte amandelcake;-) Ter compensatie van t heerlijke, uitgebreide maal halen we op de terugweg naar t hostel nog even yoghurt, fruit en muesli voor het avondeten. De rest van de middag en avond kijken we een filmpje, internetten we wat en wachten we op het verlossende woord of de wandelroute in de Torre del Pain is vrijgegeven. Om 20 uur komt Andres ons vertellen dat de dagtocht naar het uitzichtpunt van de Torres is vrijgegeven, waardoor wij gelukkig toch een dagje kunnen lopen het Torre del Pain NP. Niet de 5 daagse trekking die we ingedachten hadden, maar gelukkig wel een dag naar het allermooiste gedeelte. Dat scheelt dan ook wel weer 4 nachten slapen in een koud tentje.....elk nadeel heeft z'n voordeel blijkt maar weer! Maar dit betekend wel dat we morgen om 6 uur ons bedje uitmoeten, dus we maken onze wandeltassen klaar en niet veel later duiken wij lekker ons warme bedje in.

De hele nacht heeft het echt pijpenstelen geregend, wat goed te horen was op het golfplaten dak van het huis. We vrezen dan ook het ergste voor onze wandeling in het Torre del Pain NP. Maar als we naar buiten kijken, zien we nog wel veel wolken, al worden deze al dunner door de opkomende zon. Om half 8 komt de bus ons ophalen voor de rit naar het Torre del Pain NP, wat op 2 uur rijden van Puerto Natales ligt. De rit naar het park toe is prachtig en we krijgen weer een hele andere kant van het Andes gebergte te zien. Glooiende heuvels, groene valleien, veel struiken en weinig bomen en hier en daar wat gaucho's die over de velden rijden met hun paarden om het vee te gaan inspecteren.....er lopen hier heel wat sappige biefstukken rond! Naar mate de rit vordert komen ook steeds meer de besneewde bergtoppen in t zicht en al snel zien we de kenmerkende spitsen torens van het Torre del Pain; de Torres genaamd. Vlak voordat we bij het begin van het park zijn, zien we opeens heel veel lama's langs de kant van de weg grazen. Aan hun langharige vacht kunnen we mooi zien hoe veel wind er waait en ze zijn vooral grappig als ze zo rond hoppen over de open vlaktes....wat het wel weer moeilijk maakt om een foto te maken (onmogelijk eigenlijk;-). Even later worden we keurig afgezet bij de ingang van het park en hier worden we in kleine busjes vervoert naar het begin van de trekking. Een ranger van het park komt in de bus nog even de laatste stand van zaken vertellen mbt de branden en hij verontschuldigd zich voor de brand en het feit dat we maar een klein gedeelte van het park kunnen bezoeken. Als iemand zich moet verontschuldigen is het de Israelische toerist wel, die het ondanks de enorme wind zo nodig vond om zijn toilletpapier te verbranden...?! Het beleid in veel nationale parken is, dat alles wat je als vuil achterlaat, zelf het park weer mee uitneemt. Bij een meerdaagse trekking betekend dit dus, dat je tas steeds lichter wordt, omdat het eten opgaat. Maar dat je wel een tas met afval verzamelt, omdat je niks mag achterlaten. Een prima beleid om de natuur netjes te houden. Alleen door deze stomme aktie is 2/3 van de prachtige route door dit NP niet meer te bewandelen en zal de natuur weer tijd nodig hebben om te herstellen. Iets wat natuurlijk ook van enorme invloed is voor de economie in dit gebied (zoals wij zelf al ondervonden bij Andres en Monica, waar alle boekingen voor de komende tijd zijn geannuleerd). Toch zijn we blij dat wij wel deze dagtocht kunnen maken, naar 1 van de mooiste valleien in dit gebied. Wanneer we aan het begin van de route uit het busje stappen, ruiken we de brandlucht wel, maar verder zien we niets. Wij beginnen aan een rustige klim, terwijl de wind en zon er inmiddels voor gezorgt hebben dat de lucht strak blauw is. Het is fantastisch wandelweer en we genieten dan ook met volle teugen van de natuur, maar ook lekker van het weer in beweging zijn. En hard werken moeten we wel degelijk, want de route stijgt en daalt behoorlijk, waarna we natuurlijk nog meer moeten stijgen. Eerst wandelen we een soort bergkamp over, waarna we op de linkervlank van de vallei, naast de rivier steeds verder om hoog stijgen. Zo nu en dan lopen we lekker beschut tussen de bomen en dan komen we weer op mooie open vlaktes, vanwaar we geweldig uitzicht over de vallei en de daarom heen liggende bergen hebben. Uiteindelijk moeten we nog een enorme steile klim maken, over grote rotsen, waarna we bij het uitzichtpunt van de Torres komen. En wat indrukwekkend is dat. In een soort grote kom, zien we aan de rechterkant 3 enorme hoge en steile rotspunten van meer dan 2000 meter hoog. De sneeuw die onder aan de Torres verzamelt is, heeft zich tot een gletsjer gevormt, vanwaar smeltwater zich een weg naar beneden zoekt en uiteindelijk uitkomt in een groot bekken met azuurblauw gletsjer water. Na 4 uur wandelen is dit wel een geweldige beloning en we zoeken dan ook een mooi plekje om hier in alle rust van te genieten. Het is elke keer weer een verrassing wat de natuur voor ons in petto heeft en we waarderen het elke keer weer. Helaas moeten we na een half uurtje uitrusten terug naar beneden wandelen, want het is inmiddels 4 uur in de middag en we moeten zeker nog 3 uur teruglopen naar het beginpunt van de route. Het afdalen gaat gelukkig als een speer (het is mijn specialisme, want de zwaartekracht doet dan het meeste werk;-) en bij een kleine berghut doen we nog even een bakje thee. Uiteindelijk worden we vanaf het beginpunt weer opgehaald door een minibusje, die ons vervolgens afzet bij het begin van het NP, vanwaar de grote bus ons weer keurig terugbrengt naar Puerto Natales. En wanneer we met de grote bus wegrijden van het park, zien we aan de wolkenloze hemel in de verte de rookwolken van de brand die nog steeds woed. We hopen maar dat ze de brand snel onder controle krijgen en dat de schade niet groter wordt dan dat deze nu al is. In de bus dineren we met een zak pinda's en een blikje cola en na zo'n dag is dat het beste maal wat je je kan wensen;-) Rond 22 uur worden we weer afgezet in Puerto Natales en strompelen we de laatste meters terug naar ons warme hostel en zachte bedje!

Na de lange dag die wij gisteren gewandeld hebben, slapen we lekker uit en genieten we van onze rustdag. Alle kleren worden weer eens in de machine gewassen, we halen wat boodschappen voor het middageten en we maken plannen voor de komende weken. En alle plannen die we maken staan vooral in het teken van die ene grote droom, die na de eerdere cruise van afgelopen week, alleen maar groter is geworden. We nemen nogmaals contact op met het reisburo in Ushuaia, om te vragen hoe het er voor staat met de prijzen van de expedities naar Antarctica. De afgelopen cruise die we gemaakt hebben was zo geweldig, met alle bijzondere beesten die we van dicht bij hebben mogen meemaken, de woeste natuur en het relaxte leven aan boord...dat wij alleen maar naar meer verlangen. Dat was eigenlijk niet de bedoeling van deze cruise, aangezien we die juist uitgekozen hadden als altenatief voor Antarctica. Maar inmiddels zijn we tot de ontdekking gekomen, dat er voor een ultieme droom geen alternatief bestaat. Een uurtje later krijgen we een mail binnen met een aantal aanbiedingen. We pluizen alles uit, zetten alle plussen en 1 min (zeeziek worden;-)) nog eens tegenover elkaar en besluiten dan ook maar om de droomtrip van ons leven te gaan boeken!!!! En hoe kan dat beter met een schip wat de Antarctic Dream heet;-))) Op 15 februari vertrekken wij voor een 11-daagse expeditie naar Antarctica! Wanneer Daniela, van het reisburo in Ushuaia even later terug mailt met de belofte dat dit de reis van ons leven gaat worden heeft Fred een glimlach van oor tot oor......en ik vind het vooral allemaal reuze spannend en kijk natuurlijk stiekem wel een beetje op tegen de overtocht over de Drake Passage's (berucht om zijn hele hoge golven en hevige stormen). Maar in Ushuaia gaan we nog maar wat meer strips met zeeziekpillen inslaan en dan komt dat vast ook wel goed!
Om de beslissing goed te vieren, kook ik zelf een heerlijk Hollands winter maal; zuurkool stampot met abrikozen en brie....we gaan alvast maar een goede basis aanleggen voor de expeditie. Nadat we dit grootse plan in werking hebben gezet, plannen we vervolgens de komende weken, zodat we straks op de juiste tijd weer richting Ushuaia kunnen vertrekken. Kortom, ondanks de rustdag hebben we toch heel veel zaken geregeld! Maar de droom 'geat on'....nu alleen nog hopen dat het ook en droom wordt en geen nachtmerrie over zeeziekte en zware stormen;-)

Na een hele productieve rustdag van gisteren, komt weer een werkdag als we met de bus van Puerto Natales naar El Calafate vertrekken. We laten Chili even achterons en gaan voor een week weer de grens over naar Argentinie. Daarbij behoren natuurlijk weer de gebruikelijke douaneperikelen, maar uiteindelijk komen we na 6 uur reizen in het zonnige en warme El Calafate aan. Een dorp wat leeft van het toerisme en dat allemaal door het natuurlijk fenomeen wat Perito Moreno heet. Een enorme gletjser die met een muur van 55 meter hoge ijsschotsen in het Lago Argentino uitkomt. Deze bestemming is inmiddels de nummer 1 hot-spot in Argentinie en dat is ook te zien aan alle luxe hotels, winkels en restaurants in het dorp. Maar het blijft een dorp en momenteel viert heel Argentinie zomervakantie....en dus is het een dorp met veel toeristen en weinig goedkopen slaapplaatsen. We zijn dan ook helemaal terug bij af op de backpackers-ladder en komen in een 6-persoons dorm terecht....pfff. Maar het hostel ziet er gelukkig top uit, er is voldoende ruimte, een keuken en warme douches...en t is maar voor 1 nachtje, want morgen verhuizen we lekker weer naar de rust van een 2-persoonskamer! Nadat we onze spullen hebben gedropt, gaan we lekker een wandeling maken door t dorp en laten we daar nu direct tegen een ijsco-winkel aanlopen. Tijd om de ijskwaliteit van Argentinie even verder te testen....en het ijs komt weer met vlag en wimpel door de test heen. 's Avonds koken we lekker zelf, aangezien we dan zeker weten dat we tenminste groente binnenkrijgen...want uiteten gaan in Argentinie en groente....dat zijn 2 zaken die niet samen gaan. Uiteindelijk gaan we lekker vroeg ons stapelbedje in....terwijl onze mede-kamergenoten het nachtleven van El Calafate verkennen....3 bedjes blijven de gehele nacht onbeslapen!

En zelfs wanneer zondagochtend om 6 uur ons wekkertje af gaat, zijn de feestgangers nog niet terug. Iets wat wij niet erg vinden, aangezien we nu toch in alle rust hebben kunnen slapen....al kan de Franse dame die ook op onze dorm-kamer deelt (en wel gewoon in haar bed lag), dat niet zeggen....gezien Fred zijn snurk-gedrag. Om half 8 worden we opgehaald door de bus die ons naar de Perito Moreno brengt. Het is een stukje rijden, maar de omgeving is weer prachtig en de weg slingert naast het azuurblauwe gletsjer water van het Lago Argentino, waar zelfs zo nu en dan grote ijsschotsen in drijven. Deze stukken ijs zijn afkomstig van de Moreno-gletsjes en naar maten we dichter bij de gletsjer komen, zien we steeds meer stukken ijs drijven. De bergen die de Moreno-gletsjer voeden komen ook steeds dichterbij en er liggen dikke pakken sneeuw boven op de toppen. Uiteindelijk zien we de enorme gletsjer verschijnen, en ondanks dat we inmiddels heel wat gletsjers gezien hebben, is deze grootser dan groot, langer dan lang, hoger dan hoog en eindigt met een hoge muur van 55 meter in het water van het Lago Argentino. Het gebied rondom de Moreno-gletjer bestaat uit een Nationaal Park en wanneer we in het park zijn, kunnen we via diverse wandelingen over stevige stijgers de Moreno van alle kanten bekijken. Wij zijn diep onder de indruk van het natuurwonder hier, en dat gevoel wordt alleen maar groter als er een enorm stuk afbreekt en met donderend geweld in het water terecht komt. De camera draait weer overuren en we raken niet uitgekeken naar deze grilige, grote en blauw gekleurde gletsjer. Tijdens de lunch gaan we ergens lekker op een bankje zitten en peuzelen in stilte ons broodje op, terwijl we ondertussen kijken hoe nog meer stukken van de gletsjer afbreken en in het water terecht komen. De natuurwonderen die wij hier de afgelopen weken zien, volgen elkaar in hoog tempo op en doet ons toch elke keer nog weer verbazen. Na een prachtige dag gaan we met de bus weer terug naar t hostel, waar we inmiddels lekker kunnen inchecken in onze 2-persoonskamer. Daar komen we bij van al het mooie wat we vandaag weer gezien hebben!

Vandaag hebben we het lekker rustig aan gedaan. Een beetje wandelen, boodschapjes doen, lekker eten koken, n klein middagtukje doen, nog maar eens een ommetje maken langs het meer met uitzicht op de bergen....en weer een hapje eten....en ondanks geen grote natuurwonderen, toch weer een fijne dag!

De komende dagen gaan we weer actief worden in een ander gedeelte van de Andes. Zo reizen we morgen verder naar El Chalten, op 3 uur rijden van El Calafate en daar gaan we 3 dagen wandelen in het gebied rondom het Fitz-Roy Massief. Daarna reizen we weer terug naar Puerto Natales in Chili, waar we volgende week op de ferry stappen naar Puerto Montt....een trip van 4 nachten en 3 dagen, waarin we door het fjordengebied van midden Chili varen, waar kleine dorpjes verbonden worden door deze ferry-boot....kortom, we zijn inmiddels verslingert aan het reizen met de boot!


Veel liefs,

Fred & Petra