Reis met ons mee 2005/2006 - Thailand 2

Vrijdag , 18 November 2005

Hier volgen weer de belevenissen van deze week. En aangezien we ontzettend veel dingen gedaan hebben, is er dus weer genoeg te vertellen. Momenteel zitten we nog in het noorden van Thailand, in een hele leuke stad, Chang Mai genaamd. En hier vielen we echt met onze neus in de boter, want de dagen dat wij hier waren was het grote Loi Kratong Festival aan de gang. En om even een idee te geven hoe groot dit feest is.....probeer voor te stellen dat Oud en Niieuw, Koninginnendag, de Bloemencorso en de Veense kermis op een dag worden gevierd en dan heb je het hier over het Kratong Festival! Dus een enorm groot feestfestijn. Maar eerst zullen we nog even vertellen wat we de dagen voor het festival hebben gedaan.
Want vorige week zaterdag zaten we nog gewoon in Bangkok. Nadat we nog even van een heerlijk ontbijtje hebben genoten zijn we op pad gegaan naar Kanchanaburi. En ondanks dat vanmorgen tijdens het ontbijt de laatste hagelslag is verorberd, hebben we nog genoeg kilo's aan snoepgoed mee te sjouwen. De tassen zijn gewoon bijna niet te tillen en aangezien het buiten 35 graden is beginnen de chocoletters aardig in Nutella pasta te veranderen! Maar chocola is chocola, en het maakt niet uit in welke substantie het we tot ons krijgen. Het is even een gepuzzel om alle tassen in het busje te krijgen maar een half uurtje later dan aangegeven vertrekken we naar Kanchanaburi. Onderweg blijven wij er ons over verbazen hoe rijk Thailand is geworden na ons laatste bezoek, 7 jaar geleden. Overal langs de weg staan grote wijken met enorme villa's. Rond het middaguur komen we aan in de stad en we worden bij een klein resort aan de River Kwai afgezet. De kamers kosten niet veel....maar het is ook niet veel. We besluiten naar een ander resort te gaan en onze chauffeur is wel bereid om ons daar even naar toe te rijden. Helaas komt er net een ander minibusje aan, en uit dit busje gaan ook 6 mensen mee naar hetzelfde resort. Alleen willen wij graag een hutje op het water, en als al deze mensen dat ook willen, dan hebben we een probleem want zoveel rafthutjes zijn er niet. Maar wij hebben iets dat zij niet hebben en dat is Linda....Linda zit namelijk voorin in het busje en we spreken af dat zij snel naar buiten gaat en de hutjes regelt, terwijl wij ons over de tassen ontfermen. En zodra het busje stil staat zien we Linda naar buiten rennen en direkt bij de vrouw van de receptie twee hutjes reserveren. En terwijl wij nog steeds in het busje zitten, heeft zij alles al geregeld. Wij liggen helemaal in een deuk om haar snelle actie. En wanneer een Duits stel in ons busje helemaal gepikeerd is omdat zij geen rafthutje hebben, lachen wij alleen maar nog harder! De rafthutjes zijn ontzettend leuk. Op een grote vlonder op de rivier hebben ze vier hutjes gebouwd met een grote veranda er om heen. De hutjes zien er van binnen geweldig uit, met mooie houten vloeren, riet bekleede wanden, een badkamertje met zelfs warm water en als klap op de vuurpijl is er ook nog airco....en dat is met deze warmte echt geen overbodige luxe. Het uitzicht vanaf de veranda is nog mooier. We kijken uit over de rivier en de groen beboste bergen op de achtergrond. En niet ver bij ons vandaan ligt de Bridge over the River Kwai. Hier houden we het wel weer even uit. Nadat we onze tassen hebben neergezet gaan we bij het restaurant lekker lunchen. Het restaurant ligt ook aan de rivier, en naast het prachtige uitzicht, is het er zeer aangenaam vertoeven. Tijdens het eten bespreken we plannen voor de komende dagen en we besluiten diezelfde middag een boottocht over de rivier te maken. Na de lunch ligt er een hele snelle longtail boot voor ons klaar en deze brengt ons naar diverse plekken langs de rivier. Het is heerlijk om zo te varen en door de snelheid van de boot is het zeer aangenaam vertoeven in het bootje. Na een poosje worden we afgezet bij een grot en nadat we een stukje omhoog gelopen zijn komen we bij de ingang. Wat daar verder gebeurd kunnen jullie lezen bij "Lachuh"! Na het bezoek aan de grot gaan we verder met de boot naar een begraafplaats. Na de 2e wereldoorlog hebben de Japanners hier veel krijgsgevangenen gebruikt om de spoorweg van Thailand naar Birma aan te leggen. Meer dan 16000 krijgsgevangen zijn hier gestorven, waaronder vele Nederlanders. Op de begraafplaats die wij bezoeken zien we dan ook vele Nederlandse graven. Veel mannen waren niet ouder dan 20-25 jaar. De rust en sfeer op de begraafplaats is indrukwekkend en het is goed om te zien dat alles zo keurig wordt onderhouden. Nadat we wat over de begraafplaats hebben gewandeld, gaan we terug naar de boot. Deze vaart ons verder naar de volgende stop en dit is het JEATH War Museum. Een grote naam voor een klein bamboohutje, waar alleen foto's en krantenknipsels te zien zijn. Maar ondanks dat verteld het precies het verhaal van wat er hier allemaal gebeurd is. Hier zijn vele Nederlandse krantenartikelen te zien en dit geeft wel aan hoeveel Nederlanders er hier geleden hebben. De volgende en laatste stop is bij de beroemde Brug over de River Kwai. Voor vele wel bekend door de gelijknamige film. Maar aangezien dit de nummer 1 attractie in Kanchanaburi is, viert het toerisme hoogtij. En waren wij 7 jaren geleden toch wel onder de indruk van deze brug en de omgeving, vandaag voelt het toch anders. Eind van de middag worden we weer afgezet bij onze rafthutjes. We besluiten bij het restaurant nog wat te drinken. En terwijl we daar zitten krijgen we ook nog eens een prachtige zonsondergang te zien. Na het eten gaan we op de veranda van ons raft zitten en drinken hier lekker een bakkie koffie en genieten weer van chocoladeletters en marsepein. Helaas snoep ik weer te veel en voor de tweede keer wordt ik ziek van al deze zoetigheid......maar we hebben nog maar een paar kilo te gaan!
De volgende ochtend gaat weer vroeg de wekker want vandaag gaan we de natuur in. We ontbijten heerlijk in het restaurant aan het water en genieten ondertussen van de rust en de natuur. Precies op tijd komt het busje ons ophalen en deze brengt ons naar een groot National Park waar zich de hoogste watervallen van Thailand bevinden. Na een uurtje rijden worden we hier afgezet en maken we een prachtige wandeling door de natuur. Onderweg zien we enorme spinnenwebben met nog grotere spinnen. Deze blijken heel giftig te zijn en we zijn dan ook erg blij dat ze hoog in de bomen zitten. De waterval bestaat uit 7 nivo's en bij nivo 4 besluiten we lekker even een verfrissende duik te nemen. En fris is het. Maar als we eenmaal door zijn is het toch wel heel erg lekker. Het enige nadeel is, is dat er hier veel (grote) vissen zwemmen. En deze vinden het leuk om aan je benen te knabbelen. Maar dat wij dat niet leuk vinden daar hebben zij geen boodschap aan! Elke keer schrikken we ons weer helemaal rot. Bij deze waterval zijn ook twee enorme rotsen (volgens de mannen twee grote borsten!) en met beetje klimmen kan je hier van afglijden. Erg leuk natuurlijk, maar het leverd Fred een gescheurde zwembroek op en ik heb m'n rechter dijbeen geschaafd. Na het speelkwartier gaan Tom en Linda terug wandelen naar de uitgang van het park en Fred gaat nog even een etage hoger kijken. Ik blijf rustig even op een bankje wachten.....al valt dat rustig wel tegen....zie "Lachuh"! Uiteindelijk gaan we lekker ergens lunchen en na de lunch gaan we verder naar een olifantenkamp. Hier maken we op de rug van een olifant een leuke trekking door de natuur. De mahout maakt ondertussen bladerhoedjes voor ons en we zitten weer lekker voor lul. Toch blijft het altijd leuk zo'n ritje op een olifant. Alleen door dat gewaggel stoot ik steeds m'n been tegen de rand van het mandje aan waarin wij zitten. Het leverd mij uiteindelijk een enorme blauwe plek op, op mijn linker dijbeen deze keer.....! Ik blijf een weegschaal, goed in balans dus....rechts een schaafwond en links een blauwe plek. Aan het eind van de rit mogen we de olifanten nog even een snoepje geven. Twee trossen met elk 20 bananen worden in een hap verslonden! Voor het volgende avontuur worden we meegenomen naar de rivier. Hier ligt een klein bamboo vlot op ons te wachten en door een bootje worden wij een stuk de rivier op getrokken. Na een poosje laat de boot ons los en we drijven in een uurtje terug naar de start. Het is heerlijk rustig zo op de rivier en we genieten weer van het prachtige uitzicht. Ondertussen eten we ook nog even de zak drop van Tom en Linda leeg....die van ons bewaren we natuurlijk nog even! Na het heerlijke tochtje over de rivier worden we naar een klein station gebracht waar we wachten op de trein. Maar aangezien het nog even duurd voordat deze komt lopen we een stukje de treinrails op. Het is een heel mooi gedeelte wat tegen de bergwand is aangebouwd en beneden in de diepte stroomt de River Kwai. Helaas hebben heel veel mensen het leven verloren met het bouwen van dit traject van de spoorlijn. Men zegt dat voor elke houten biels die voor de spoorlijn gebruikt is, er 1 iemand gestorven is.....de spoorlijn is 415 km lang!? Het blijft een ongelofelijk stukje geschiedenis. Om 4 uur komt het boemeltreintje aanrijden en in 2 uur tijd hobbelen we terug naar Kanchanaburi. Het uitzicht vanuit de trein is prachtig en ondertussen genieten we van een lekker pilsje. Er lopen vele dames heen en weer met allerlei handelswaar en daar maken wij grof gebruik van, vooral van het bier! Terug bij ons "huisje" genieten we weer van een heerlijke Thais maaltijd en ik bel ook nog even naar huis. Morgen wordt mijn papa 60 jaar, maar aangezien we dan in de trein zitten bel ik nu alvast even om te feliciteren. Het duurd even eer ik kontact krijg want de oma van het internethok weet niet hoe de telefoon werkt. Na 10 minuten besluit ik het heft even in eigen handen te nemen en lukt het om kontact te krijgen. En aangezien het in Nederland zondagmiddag is, is de hele familie aanwezig. Ik klets nog even met m'n zussen en het is weer heerlijk om ze na zoveel maanden even te horen. Ondertussen zit oma met pen en papier naast me om de tijd op te schrijven. Als ik uiteindelijk moet afrekenen weet ze niet wat ze vragen moet. Ze staat met het briefje waar de tijd is op geschreven naast me en heeft ook nog een rekenmachine in haar hand. Ik reken voor haar uit dat ik 16 minuten heb gebeld en tik op de rekenmachine 16 in keer het bedrag wat 1 minuut bellen kost. Als ze het totaalbedrag ziet is ze helemaal ontdaan want dat is hier toch snel al een half dagsalaris!
Maandagochtend slapen we lekker uit....althans dat proberen we. Maar de wanden tussen onze hutjes zijn niet meer dan een paar rieten matten. Dus elke snurk en elke scheet horen we van elkaar.....en Tom en Linda kunnen snurken! Zo ook Fred, dus jullie begrijpen dat ik deze nacht met oordoppen in heb geslapen! Na het ontbijt gaan we allemaal lekker zitten lezen op de veranda en ondertussen rommelen Linda en ik nog even met onze natte was. Elke zonnenstraal wordt benut zodat alle kleren vanmiddag weer droog mee kunnen. Na de lunch vertrekken we met de bus terug naar Bangkok. Hier nestelen we ons, compleet met alle tassen, bij een cafe en drinken hier wat. En terwijl de mannen nog even een filmpje kijken gaan Linda en ik even boodschappen doen voor onze treinreis naar Chang Mai. We lopen zelfs even naar de tearoom waar we eerder al heerlijke taartjes hebben gegeten. En aangezien m'n pap vandaag jarig is kopen we echte zelfgemaakte appeltaart. Verder kopen we ook nog croissantjes voor het ontbijt morgen en Linda koopt ook nog wat lekkers voor de volgende dag. Terug bij het cafe eten we nog wat en daarna nemen we de taxi naar het treinstation. We proppen ons, compleet met alle bagage in een taxi en zitten dus als haringen in een tonnetje! Maar gelukkig zit het verkeer mee en arriveren we 20 minuten later bij het station. Hier lopen we naar het perron om te wachten op onze trein. Wat hier gebeurd kunnen jullie bij "Lachuh" weer lezen! Helaas is de trein niet zo luxe als dat wij in China en Vietnam gewend zijn maar het is niet anders. We ruimen onze spullen op en als de trein gaat rijden gaan we lekker aan de koffie en de verse appeltaart. Lekker, lekker, lekker! Om 21.00 uur worden de bedden al opgemaakt en we kruipen dan ook allemaal ons hutje in om te gaan slapen....maar hier komt helaas niet veel van. Het is namelijk echt een boemeltrein en wij liggen ook nog eens aan het einde van de wagon. Dit betekend dat wij dus naast de deur liggen en deze deur gaat de hele nacht open en dicht.....met een ontzettend kabaal. We doezelen dus allemaal maar wat.....het leven van backpackers gaat niet altijd over rozen!
Dinsdagochtend picknicken we in de trein met heerlijke croissants, sinasappelsap en thee. Helaas heeft de trein vannacht lang stil gestaan en we komen dus met 2 uur vertraging aan in Chang Mai. Hier nemen we een taxi naar een guesthouse. Onderweg krijgen we alvast een beetje wat van de stad te zien en het ziet er allemaal heel ruimtelijk en groen uit. Het guesthouse zit in een klein wijkje met allemaal nauwe straatjes. Het ziet er goed uit en er is zelfs een zwembad in de tuin. Nadat we ingechecht hebben gaan we lekker weer een bakkie doen en deze keer hebben we echt goddelijke taartjes, Blondies genaamt. Het zijn eigenlijk brownies.....maar dan van WITTE chocolade!!!! Ondertussen maken weer een plannetje vor de komende dagen en na de koffie gaan we de stad in om dit te regelen. Bij een heel leuk restaurantje eten we weer geweldig terwijl we heerlijk onder een grote parasol in de tuin zitten. Na de lunch nestelen we ons bij het zwembad en hier relaxen we lekker. 's Avonds gaan we eten bij een groot restaurant waar onder het eten een culture show met dans en kostuums wordt opgevoerd. Het valt voor ons niet mee om comfortabel op de harde vloer te blijven zitten, maar het lekker eten vergoed veel. Toch maken we het niet te laat want na de treinreis van de vorige nacht verlangen we allemaal naar ons bedje.
Woensdagochtend gaat alweer heel vroeg de wekker en om 6 uur zitten we al aan het ontbijt. Vandaag gaan we weer voor een lange dag op pad om een aantal hoogtepunten hier in de omgeving te bekijken. We worden deze keer door een heel luxe busje opgehaal en voor de verandering zit het ook niet helemaal vol. Met onze beentjes rechtuit gaan we op pad. Als eerste brengen we een bezoek aan een vlindertuin en een orchideen kwekerij. De vlinders hangen helaas allemaal nog een beetje te slapen, maar toch kunnen we wel wat mooie foto's maken. De orchideentuin is weer geweldig en de variatie in kleuren en vormen zijn enorm. Ook hier maakt de camera weer over uren. Na deze stop gaan we verder naar een fabriekje waar van olifantenstront papier wordt gemaakt. Het is wel leuk om te zien hoe ze hier van niets toch nog iets weten te maken. De stront wordt eerst gedroogd en daarna gekookt. Zo blijven alleen de vezels over (en die eet een olifant meer dan genoeg) en deze worden nadat het gewassen is geverfd. Vervolgens wordt de drap in een houten frame gelegd en dit wordt gedroogd in de zon. En na een dag drogen heb je dus een mooi stukje papier. De volgende halte is een grote grot waar allemaal boedha beelden staan. Onze gids verteld honderd uit, maar zijn engels is niet altijd helemaal duidelijk. En als we bij een liggend beeld staan en hij tot 3 keer toe verteld dat het geen boedha maar een gost is, maken de mannen er Koos van. Het duurd niet lang voordat het lied "Mijn naam is Koos en ik ben werkeloos" door de grot klinkt. Na een paar minuten komen we er achter dat hij bedoeld dat het een ghost (geest) is! Voor de lunch stoppen we nog even bij een groetenmarkt en hier kopen we wat verse wortelen en pomelo's. De wortelen worden in de bus lekker weggeknaagd, nadat ik ze even geschraapt heb. Bij de lunch zit er een Colombiaans stel bij ons aan tafel. En zij raken helemaal in paniek (vogelgriep) dat er alleen kip gerechten op tafel staan. Ze eten dan ook niet meer dan kale rijst met soya. Nou, wij eten alle schaaltjes lekker leeg. Na de lunch gaan we verder naar een uitkijkpunt vanwaar we een prachtig uitzicht over een dal hebben waar allemaal tempels en grote boedha beelden staan. We maken weer de nodige foto's en na dez pitstop gaan we verder de bergen in. Want ons hoofdbezoek van vandaag is een bezoek aan de hilltribes van Noord Thailand. De bekenste bergbewoners zijn wel de Longnecks, en bij dit volk dragen de vrouven vele koperen ringen om hun nek. En hoe meer ringen ze dragen en hoe langer de nek is, hoe meer aanzien ze hebben. Het is raar om te zien. Vooral ook omdat het hier een schoonheidsideaal is, maar deze vrouwen kunnen deze ringen nooit meer af doen. De spieren in de nek werken niet meer en als ze de ringen zouden afdoen dan zou hun nek breken. En dat maakt het in onze ogen een beetje triest. Maar hier is het heel normaal en wie zijn wij dan! Verder bezoeken we ook nog een andere hilltribe, en hier dragen de vrouwen enorme ringen in hun oren. Elk bergvolk heeft hier dus z'n eigen klederdracht en bijbehoordende accessoires. Verder kunnen we ook nog een kijkje nemen in het dorp waar ze wonen en het ziet er allemaal weer zeer armoedig uit. De meeste mensen leven hier van de rijstteelt en hebben het niet erg breed. En ondanks dat er weer een enorme touristische draai aan is gegeven is het toch wel bijzonder om allemaal te zien. Na deze stop rijden we terug naar Chang Mai. Maar onderweg hebben we nog een onaangename botsing. Gelukkig mankeren wij allemaal niets maar de hond waar wij overheen gereden zijn, sterft een pijnlijke dood. Wij zijn doorgereden, maar Fred kon het niet laten om toch even achterom te kijken. Hij zei dat hij hoopte dat iemand hem snel een spuitje zou geven.....maar ja, zwerfhonden betekenen hier niet veel, dus wij vrezen het ergste. Uiteindelijk komen we rond 6 uur weer aan in de stad. Maar ons progamma voor deze dag is nog niet voorbij want vannavond is de eerste avond van het Noi Kratong Festival. Dus na een heerlijke Italiaanse hap gaan we de stad in. Tijdens het Kratong Festival, wat gevierd wordt tijdens de volle maan in november wordt de godin van de rivier geeerd. En dit doen de mensen door middel van een Kratong. Dit is een klein rond bootje gemaakt van een schijf bananenboomstam, en deze schijf is helemaal bekleed en opgemaakt met mooie bloemen en bladeren. Op het bootje staan ook een kaarsje en wat wierookstokjes. En voordat de mensen dit offer schenken aan de rivier bidden ze nog wat. In de hele stad zijn deze kratongs te koop en iedereen gaat hiermee naar de rivier om dit "af te geven". Verder wordt er ontzettend veel vuurwerk afgestoken en worden er witte papieren luchtbalonnen de lucht ingelaten. Op deze ballonnen wordt een wens geschreven en deze stuur je dan het helal in. De luchtbalon is van onder open en hier hangt een ronde schijf die brand. De warmte van het vuur zorgt er voor dat de ballon de lucht in gaat. En inderdaad....vuur en mannen! Fred heeft al een ballon gekocht en samen schrijven we er een wens op. Fred en Linda houden beide de ballon vast totdat de warmte genoeg is om de ballon de lucht in te laten zweven. En na een paar minuten vliegt onze ballon de lucht in. Boven de stad zweven dan ook duizenden van deze ballonnen en het is een prachtig gezicht om te zien. Als onze ballon uit het zicht is verdwenen lopen we richting de rivier en kopen onderweg een mooie kratong met orchideen. Bij de rivier laten Tom en ik deze te water en ook op de rivier drijven duizende brandende kratongs. Het is een sprookjesachtig gezicht. Na al deze culturele festiviteiten gaan we ergen nog een biertje drinken en duiken uiteindelijk moe maar zeer voldaan na deze lange dag ons bedje in!
Helaas komt er voor mij van slapen niet veel want na de heerlijke, maar vette, Italiaanse hap en het stuk chocoladeletter wat ik voor het slapen gaan nog had genomen gaan mijn darmen weer protesteren. Eigen schuld natuurlijk, maar ja het is ook allemaal zo lekker! Gelukkig hebben we vandaag niet veel plannen en na het ontbijt gaan we lekker bij het zwemdad liggen lezen. Na de lunch ga ik nog even internetten en aan het eind van de middag gaan we weer de stad in want vandaag is de grootste dag van het festival. We gaan opweg naar een heel leuk restaurant aan de rivier en genieten hier van het uitzicht over de rivier en wederom het heerlijke Thaise eten. Odertussen wordt er echt enorm veel vuurwerk afgestoken en dit gaat echt de hele avond door. Er hangt dan ook een enorme damp boven de stad. Verder is er een enorme optocht door de stad met allemaal grote karren met licht en geluid. Elk dorp in de omgeving heeft zijn eigen kar gemaakt en op de kar zit de schoonheidsmiss van het dorp. De karren zouden niet misstaan in de Disneyland Parade. Er rijden completen trucks achter de karren met generatoren er op om al de lichtjes te laten branden. De stoet rijdt echt de hele avond door de stad en het is een prachtig gezicht. Wij hadden begrepen dat er vandaag ook grote kratongs over de rivier zouden drijven maar deze hebben wij helaas niet gezien. Wel hebben we er een aantal zien liggen, en deze leken ook weer op enorme Disney-licht-schuiten. Maar na een paar uur wachten vonden we het wel mooi geweest en hebben we de tuktuk terug naar huis genomen. Het feest en vuurwerk afsteken ging in de stad nog even door maar wij zijn lekker gaan knorren na deze mooie avond.
En nu is het alweer vrijdag en genieten we nog even van het zonnetje en het zwembad. Vanmiddag gaan we weer met de trein terug naar Bangkok (14 uur) en hier komen we morgenochtend om 6 uur aan. Om 8 uur vertrekken we dan weer voor 6 uur met een minibusje naar Trat, vanwaar we de boot (1 uur) nemen naar Koh Chang! We hebben dus een lange reis voor de boeg, maar volgende week kunnen we lekker weer de hele week modderen op het strand.....en daar zijn we inmiddels heel ervaren in! En dat betekend ook dat er volgende week niet zo een lange update volgt als deze keer....ik beloof het!

Liefs,
Fred en Petra .....en natuurlijk Tom en Linda!


Vrijdag , 25 November 2005

En het is alweer een week later.....en onze reis door Azie gaat bijna naar het einde toe. De afgelopen week hebben we samen met Tom en Linda nog even genoten van alle rust en het fantastische weer op Koh Chang. Tom en Linda waren er naar al het reizen wel aan toe en voor ons was het nog even een laatste oppepper voordat we straks in Nieuw Zeeland onze lichamen weer eens flink gaan laten werken. Maar eerst gaan we nog even terug naar vorige week vrijdag, toen we nog in het hoge noorden van Thailand zaten.
Na een lekkere warme lunch en nog even een warme douche hebben we om 3 uur een taxi naar het station genomen. Daar stond de trein al op ons te wachten. Inmiddels zijn Tom en Linda ook al ervaren treinreizigers (hadden al 30 jaar niet meer in een trein gezeten!) en in no-time hebben we ons helemaal geinstaleerd. De trein is gelukkig een stuk nieuwer en schoner dan de trein waar we mee gekomen zijn en dat is altijd mooi meegenomen. Precies op tijd vertrekt de trein en daar zijn we erg blij mee. Want het is de bedoeling dat wij om 6 uur in de morgen aankomen in Bangkok. Daar moeten we om 8 uur de bus naar Trat halen en in die tussen tijd moeten we ook nog even een taxi naar het busstation nemen en ontbijten. Op de heenweg hadden we ruim anderhalf uur vertraging.....hopen dat het nu beter gaat dus! We genieten weer van het prachtige uitzicht vanuit de trein en zo nu en dan lezen we wat. De treinsteward heeft al snel in de gaten dat die gekke Hollanders wel een pilsje lusten en hij komt dan ook regelmatig langs met een emmer met koud bier. Ook komt hij met de menukaart voor het eten langs en we bestellen wat voor die avond. Ondertussen bieden wij hem een Hollands dropje aan, en beleefd als hij is durft hij dat niet te weigeren. Na een paar seconden zien we hem heel benauwd kijken en af en toe zien we hem helemaal rillen. Maar hij spuugt het niet uit en eet het braaf op. Toch slaat hij voor een tweede dropje beleefd af! Een half uur later dan afgesproken komt hij het eten brengen. Alle bordjes en schaaltjes zijn keurig afgedekt met folie. Maar als we de folie weghalen blijkt het niet onze bestelling te zijn....maar gewoon het een en ander wat er toevallig nog was. Ach wij kijken daar inmiddels echt niet meer van op en eten braaf ons bordje leeg. Het vult de maag maar daar is ook alles mee gezegt. Na het eten komt de treinsteward nog even een praatje maken, en dat gaat erg vloeiend omdat hij wel drie woorden engels spreekt!? Maar we komen er achter dat hij drie maanden lang heen en weer rijd tussen Bangkok en Chang Mai en dat hij daarna 10 dagen vrij heeft. Hij leeft dus echt letterlijk in de trein. Echt ongeloofelijk. Na het eten worden onze bedjes op gemaakt en om 9 uur gaan we maar slapen. Voor het slapen krijg ik van Linda nog een prachtig oogkapje want het licht in de trein blijft de hele nacht branden en aangezien ik onder de tl-buis lig, slaapt dat wat moeilijker. Het oogkapje is echt geweldig want er zitten zelfs twee kleine ritsjes in op de hoogte van de ogen. Linda demonstreerd dit even maar terwijl ze de rits opentrekt komt mijn ooglid er tussen en dat doet heeel zeeer!!! Iedereen lachen natuurlijk, maar ik moest m'n huid weer tussen de rits uitpeuteren. Na alle komotie gaan we eindelijk slapen. Mij lukt dat wonderbaarlijk goed, maar Tom, Lin en Fred liggen de hele nacht te doezelen en worden zo nu en dan opgeschrikt door enorme knallen. De rails is onderweg niet altijd even recht en als we daar dan overheen denderen lijkt het net of de trein uit de rails loopt.
Als we zaterdagochtend in alle vroegte ontwaken, blijkt de trein wel wat vertraging te hebben maar zo rond 7 uur komen we toch aan op het station in Bangkok. Hier nemen we een taxi naar Khao San Road, waar we snel nog even een ontbijtje naar binnen werken en om 8 uur staat de bus naar Trat klaar. Natuurlijk gaan we weer met een uurtje vertraging op pad, maar verder gaat de reis voortvarend. Alleen zit de chauffeur onder het rijden continu in zijn neus en oren te peuteren, zijn nek met Vicks in te smeren, aan zijn teennagels te peuteren en als klap op de vuurpijl zit hij ook nog even met de vlooien op zijn hoofd te spelen. En aangezien Tom naast hem zit en wij met z'n drieen achter hem kunnen we allemaal goed meegenieten. Gelukkig halen we om 3 uur de boot naar Koh Chang en zijn we verlost van dat vieze mannetje. Na een uurtje varen worden we ergens aan wal afgezet en staan er een paar taxi's op ons te wachten. Deze rijden ons in een half uurtje naar White Sand Beach en nadat we 25 uur onderweg zijn geweest zijn we eindelijk op de plaats van bestemming. Voor Fred en mij voelt het echt alsof we thuis gekomen zijn. En al het personeel verwelkomt ons helemaal. Echt super om hier weer te zijn. Maar natuurlijk loopt er nog even iets mis en hebben ze geen twee maar een kamer. Het zij zo, dus we gaan eerst maar even wat drinken want dat hebben we na zo'n reis wel verdiend. Ondertussen weten ze een kamer in een ander hotel voor ons te regelen. Tom en Linda nemen alvast intrek in hun kamer en wij lopen naar het andere hotel. Een luxe hotel, en voor een nachtje is dat ook wel weer eens lekker. Na een verfrissende douche gaan we samen met Tom en Lin lekker eten op het strand. We laten ons verwennen met een heerlijke vis-BBQ en het wordt een geweldige schrans partij. Zo zijn we de lange reis al weer helemaal vergeten. Na het eten gaan we lekker terug naar onze kamer waar we deze nacht onder een echt dekbed slapen.....dat was echt heel lang geleden. Voor de echtheid hebben we de airco op 18 graden gezet, zodat het ook echt koud was op de kamer. En wat is het dan heerlijk om je helemaal in het dekbed te rollen!
Wat hebben wij allemaal geweldig geslapen, maar dat is natuurlijk niet zo raar na zo'n lange reis. Tom en Linda komen naar ons hotel en hier gaan we lekker ontbijten. Het hotel is van een Zweedse eigenaar en dat is op de menukaart te zien. Wij laten ons verleiden door een Zweedse pannenkoek met aardbeien, jam en ijs. Verder bestellen we ook nog wat lekkere broodjes, maar de porties zijn zo enorm dat we later echt weer naar buiten rollen. Maar die pannenkoeken waren echt een toppertje...gewoon die lekkere dunnen die we thuis hebben. Normaal krijg je in Azie namelijk een American Pancake en dat is zo'n dikke deeghap! Ook wel te eten hoor, maar toch anders. Na het ontbijt nestelen we ons heerlijk op het strand en doen verder helemaal niets meer. Tegen de middag hebben ze een kamer voor ons vrij en terwijl Fred met zijn dagelijkse zwemuurtje bezig is zet ik de tassen even op onze kamer. En nu zijn we echt helemaal thuis want we hebben zelfs dezelfde kamer als de vorige keer!!! Erg leuk. Na de lunch genieten we nog even van het zonnetje en in de loop van de middag gaan we naar de kamer om de tassen eens een keer helemaal uit te pakken. Sommige dingen zitten er bijna al 6 maanden in en hebben we nog steeds niet gebruikt. We selecteren gelijk de spullen die weg kunnen, die mee naar huis kunnen met Tom en Lin en verder brengen we het overige allemaal naar de wasserette. Na een paar maanden handwassen laten we alles weer eens lekker in de machine wassen. Zo gaan we met een schone tas naar Nieuw Zeeland. Aan het eind van de middag gaan we lekker op het strand wat drinken en eten en genieten ondertussen van de mooie zonsondergang......wat een heerlijk dagje weer!
Helaas was de nacht wat minder heerlijk, want we hadden er weer een extra huisdier bij. En deze was vannacht wel erg actief. Terwijl wij lekker lagen te slapen, hoorde we allerlei gerommel in de airco. Nu zitten hier wel vaker gekko's in, maar deze maakte wel heel veel herrie. Half slapende vraag ik Fred even of hij de airco wil aanzetten....dierenbeul die ik natuurlijk ben! Na wat geknars en gepiep houd de herrie op en gaan wij weer lekker slapen...althans, dat wilde we. Maar als we net liggen horen we een enorme plof. Fred merkt op dat de zuignappen van de gekko zeker niet meer werkte en dat deze dus van het plafond af naar beneden is gevallen. Ach, het zal wel...maar ik wil gewoon slapen! Toch horen we na 2 minuten weer allerlei geritsel en als Fred het licht aandoet ziet hij een muis wegschieten. Nu zijn we echt alletwee in een keer wakker. Maar ik ben niet echt een held wat dieren betreft en kruip onder het laken. Ondertussen staat Fred boven op het bed (naakt!) met een slipper in z'n hand om het beest weg te jagen. Heel onhandig doet hij al staant op het bed de buitendeur open in de hoop dat het beestje naar buiten loopt....maar helaas. Na een paar minuten durft hij wel van het bed af te stappen en gaat op onderzoek uit. Maar in geen velden of wegen is er een muis te bekennen. Ik lig nog steeds veilig in m'n laken gewikkeld op bed. Fred houd het na 10 minuten voor gezien en kruipt ook weer in bed. Maar als we net weer zijn ingeslapen hoort Fred weer allerlei gerommel naast zijn oor en als hij het licht aandoet schiet de muis weer weg. Ik heb het hele beest nog niet gezien en wil alleen maar slapen. Uiteindelijk lukt dit ook wel. Maar als ik 's morgens wakker wordt zie ik een hele grote gekko over het plafond lopen. Ik maak Fred wakker en zeg hem dat hij waarschijnlijk in de war is geweest en dat het geen muis was maar deze grote gekko. Fred ziet niet zo best zonder lenzen (-13), en ik wil gewoon graag geloven dat het een gekko was en geen muis! Maar hij blijft voet bij stuk houden, en zegt dat het een grote muis of een kleine rat was....ook dat nog?! Na deze zware nacht zijn we wel toe aan een heerlijk ontbijt en op het strand eten we onze buikjes weer rond. Verder genieten we weer van het heerlijke weer, al is het moeilijk om op strand te zitten. Het water staat door de wind en de volle maan zo hoog, dat er bijna geen strand meer is. En ik maar zeggen tegen Tom en Lin; "Wij zitten altijd rechts onder de boom". Maar deze boom ligt helemaal onder water en Tom en Linda staan dan ook heel raar te kijken als zij voor ons op het strand aankomen. "Welke boom zullen ze toch bedoelen?"......nou, die dus die nu onder water staat! De rest van de dag doen we niet veel meer dan zonnen, drinken, eten en lezen....dit houden wij nog wel even vol. Maar als we 's avonds na het eten thuis komen worden we weer opgewacht door ons huisdier. Want als ik de deur opendoe zie ik hem opeens wegschieten....en ja Fred, je had gelijk.....het was echt geen gekko! Sorry!!! Terwijl ik me in de kamer van Tom en Linda opsluit jagen Linda en Fred het huisdiertje weg....het was een buidelratje. Nou, wij kunnen in ieder geval weer lekker slapen en dat doen we dan ook!
Ook dinsdag brengen we weer op het strand door. Tom en ik genieten daar lekker van een Thaise massage, Fred gaat weer zwemmen en Linda ligt lekker te lezen. 's Avonds gaan we bij Invito eten. Dit is een super-de luxe- Italiaans restaurant (voor Thaise begrippen dan) en hier genieten we weer van de meest heerlijke hapjes...Tom en Linda begrijpen inmiddels helemaal hoe zwaar het leven van een backpacker vaak is!!!!
Woensdag, donderdag en vrijdag verlopen niet veel anders. We hadden echt nog wel plannen om een dagje te gaan zeilen en snorkelen maar de wind is vrij stevig. En eigenlijk vermaken we ons zo ook prima.....en ons motto blijft een beetje...niets moet, alles mag! Ook had ik vorige keer beloofd dat de update niet zo lang zou worden....dus ja, daarom mogen we niet veel meer doen dan op het strand liggen. Want anders volgt er weer een ellelang verhaal!
Wel heb ik afgelopen week nog hard gewerkt aan de website...het is natuurlijk niet alleen maar vakantie vieren wat de klok slaat! De Conclusie en Lachuh zijn weer bijgewerkt en bij Ook Zien kunnen jullie onder nummer 8 en 9 de foto's van Thailand zien. Niet heel veel cultuur en natuur deze keer, maar na 4 weken strand spreekt dat wel voor zich! We beloven dat vanuit Nieuw Zeeland weer goed te gaan maken!
Nou, dit was dan de laatste update vanuit Azie. Volgende week zitten we echt aan de andere kant van de wereld, in Nieuw Zeeland. Morgen gaan we nog genieten van een dagje strand en zondag reizen we terug naar Bangkok. Hier zullen wij maandag avond om 19.20 uur verder vliegen naar Auckland (NZ) en Tom en Linda zullen om 23.30 uur terug naar Amsterdam vliegen. Het was echt fantastisch om de laatste weken hier met Tom en Linda samen te reizen en we hebben echt genoten om weer even met vrienden te zijn. O ja,.....en al het gekregen snoepgoed is inmiddels verdwenen. Alleen de 2 kilo drop hebben wij nog. Helaas zijn de kilo's snoepgoed alleen verplaats van onze tassen naar onze magen....dus we dragen de extra kilo's nog wel mee, HARTELIJK DANK daarvoor! Ik heb wel een klein probleempje....ik had namelijk net allemaal nieuwe, kleinere broeken gekocht....en de oude weg gegooid!? Loop nu dus met de knoop van m'n broek open!!!!

Liefs,
Fred en Petra & Tom en Linda