Reis weer met ons mee 2007/2008 - Na..maanden
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Fred
11 Maart 2008 | Nederland, Katwijk-Midden
Na..maanden...
...laten wij steeds weten hoe het ons vergaat; vinden wij elkaar nog steeds zo leuk; hoe gaat het met onze gezondheid; hoe bevalt het reizen; hebben we veel pech en geluk; leven we niet op te grote voet; waar ergeren we ons kapot aan; wat is onze slechtste ervaring en wat was het mooiste moment. Kortom een korte samenvatting van wat wij elke maand zoal meemaken, ervaren en beleven.
In dit geval beginnen we deze rubriek 3 maanden voor vertrek en geven we jullie alvast een impressie van wat jullie kunnen verwachten. Voor het gemak hebben we het nu even omgetoverd tot...
Nog 3 maanden
Wij samen...
...zijn de dagen aan het aftellen. Aftellen tot de dag waarop we weer voor langere tijd 24 uur per dag met elkaar op pad gaan. Genieten van alles om ons heen, genieten van alles wat we meemaken, beleven en ervaren, genieten van elkaar. Na onze vorige reis hebben wij bij thuiskomt erg moeten wennen dat we niet alles meer samen deden...en dat we elkaar dus weer een beetje op de hoogte moesten houden van wat we allemaal gedaan en beleefd hadden die dag. Inmiddels hebben wij onze draai daarin wel weer gevonden en gaan we er vanuit dat we tijdens de volgende reis direct de draad weer zullen oppakken. Wij zijn niet bang meer om in stilte een hele dag bij elkaar te zijn, elkaar te stimuleren waar dat nodig is en samen, maar ieder op zijn eigen manier, te genieten.
De gezondheid...
...is momenteel weer in orde. Fred is voor de zoveelste keer dit jaar verkouden geweest, maar de groene snotneuzen beginnen te slijten. Door het harde werken en de vele lichamelijke arbeid verkeerd hij verder in topconditie en ziet hij uit naar de 20-daagse wandeling rond de Annapurna. Ik daarin tegen ben nog een beetje aan het trainen.....maar hoe kan je je voorbereiden op een 20-daagse wandeling boven de 5000m....terwijl wij hier onder zee-niveau leven. Maar goed, je moet ergens beginnen. Verder bestaat mijn verdere voorbereiding op de reis voornamelijk uit gewicht opbouwen...zodat ik straks wat reserves heb om weer af te vallen. Al kan het ook zijn dat ik dit als groot excuus gebruik voor de overtollige kilootjes!?
Het reizen...
...blijft momenteel beperkt tot de dagelijkse file richting Leimuiden voor Fred en de regelmatige duinwandeling naar Noordwijk voor mij. Voor onze reis hebben we wel een aantal reizen al geregeld. De grote vliegreizen van Amsterdam naar Hongkong en van Kuala Lumpur naar Amsterdam zijn geboekt. Verder kunnen we begin september in Beijing ons ticket voor de Himalaya Express van Beijing naar Lhasa ophalen. En momenteel zijn we ook op de site van www.airasia.com op zoek naar goedkope vluchten binnen Azië. Kortom, de voorbereidingen voor het reizen zijn in volle gang.
Pech dus geluk...
...is maar net hoe je de dingen benaderd. De grootste pech was waarschijnlijk wel dat we moeite hadden om weer te wennen aan ons leventje in Nederland. Dit heeft dus wel tot gevolg dat we het grootste geluk hebben dat we nu weer op reis gaan. Pech sluit geluk dus niet uit!
De geldknip...
...is inmiddels weer goed gevuld. Na onze vorige reis was de bodem aardig in zicht. Maar aangezien we in augustus 2006 beide weer hard aan het werk zijn gegaan, vult de knip zich weer gestaag. De meest gestelde vraag van de afgelopen maanden is toch wel; "Hoe doen jullie dat toch allemaal?" Nou, eigenlijk is dat heel makkelijk. Onze vaste lasten zijn laag omdat wij nog geen eigen huis hebben, maar nog steeds bij zus Mennie in B&B Bij Kuijt aan de kust wonen...met heel veel plezier overigens! Verder werken we allebei en geven niet veel geld uit....dus reken maar uit. En omdat we weer naar Azië gaan hebben we ook geen enorm reisbudget nodig. Ons budget hebben we weer onderverdeeld in twee gedeeltes; het reisbudget en het dagbudget. Het dagbudget was een makkelijk rekensommetje aangezien we al eerder een half jaar door Azië hebben gereisd. Voor 40,- per dag met z'n tweeën kan je in Azië royaal leven...dus 6 maanden is 182 dagen x 40,- geeft een totaal dagbudget van 7280,-. Verder hebben we voor het reisbudget 3500,- euro berekend en hiervan hebben we momenteel al 2750,- euro van gebruikt voor de vliegtickets en de treinreis. Dat laat dus nog 750,- euro over voor diverse tickets binnen Azië. Voor zo'n 11.000 euro moeten we weer heel wat mooie momenten kunnen beleven. Uiteraard hebben we nog steeds een reservepotje voor als we thuis komen en toch eens op zoek moeten naar een eigen huis. Verder hebben we ook nog een potje voor eventuele ongeziene uitgave tijdens onze reis. Kortom, over alles is weer nagedacht en alle scenario's zijn weer doorgenomen.
Ergernis...
...is er nog niet geweest. En na onze vorige reis hebben we wel geleerd om de dingen te nemen zoals ze komen. Het kost vaak alleen maar meer energie om je er aan te ergeren dan dat je accepteert dat het zo is. Maar we blijven wel mensen en wanneer je 12 uur in een overvolle, hete en stoffige bus hebt gezeten, wordt genept door een chauffeur en vervolgens doodmoe in een hotelkamer terecht komt waar het vocht van de muren loopt en de muizen zitten te wachten op een paar broodkruimels.....dan moet je wel heel relaxt zijn wil je dan niet even ploffen!
Slechte ervaringen...
...hebben wij afgelopen maanden alleen maar gehad met onze ziektekostenverzekering. Aangezien wij technisch gezien 1 januari 2006 niet in Nederland waren, maar wel ingeschreven stonden bij de gemeente Katwijk, waren er veel problemen mbt onze verzekering. Waar het op neer kwam is dat wij na thuiskomst alsnog 6 maanden dubbel verzekerd zouden zijn. Dit omdat per 1 januari 2006 al de wetten veranderd waren. Gelukkig heeft de Joho Company, zij verzorgde onze reisverzekering, er voor gezorgd dat wij met grote uitzondering gewoon vanaf 1 juni 2006 verzekerd konden worden...dat hadden we snel verdiend!
Mooiste moment...
...is zonder twijfel het moment waarop we besloten dat dit ons leven is....een jaartje of wat werken en daarna weer voor een poos de wereld ontdekken. En hoe, waar, wat of wanneer....dat zien we dan wel weer!
Na 1 maand...
...volgt hierbij, zoals beloofd, de tussenstand van ruim een maand reizen!
Wij samen...
Fred; Ik denk dat wij de kunst van het samenzijn redelijk goed beheersen. Met andere woorden; elkaar bewegingsvrijheid geven, elkaar opserveren, spreken zonder woorden, elkaar eventueel licht bijsturen en motiveren, en elkaar letterlijk en figuurlijk naar een hoger nivo brengen!
Petra; Het is weer heerlijk om zoveel tijd met elkaar door te brengen.....echt aandacht voor elkaar te hebben....zo zou het altijd moeten zijn! En verder heb ik aan Fred weer een enorme steun gehad toen ik de eerste weken zo nu en dan toch weer geplaagt werd door heimwee. Maar inmiddels gaat het weer helemaal goed en weet Fred me echt er zo nu en dan door heen te slepen met zijn altijd positieve inslag...het blijft een heerlijke vent!
De gezondheid...
Fred; Deze oude man van 42 mag zeer tevreden zijn over zijn gezondheid. Op wat nekpijn na (van het omhoog kijken naar al die hoge bergen!) en wat hoofdpijn na (door hoogte....of te veel bier...of een combinatie van die twee!) verloopt alles zeer naar wens!
Petra; Inmiddels gaat het met de gezondheid helemaal goed. De eerste week heb ik enrom last gehad van het tijdsverschil en het heeft wel 3 weken geduurd eer mijn darmen aan Azie waren gewend. De extra voorraad kilo's die ik de laatste maanden had opgebouwd, zijn dus goed van pas gekomen en zijn allemaal weer verdwenen. Dit betekend dat ik mijn favoriete reisbroek van de vorige reis dus weer netjes aan kan!
Het reizen...
Fred; Het reizen van A naar B is niet altijd even leuk. Maar omdat na elke verplaatsing een nieuw avontuur wacht....zal je mij niet horen klagen!
Petra; Het reizen gaat prima....alleen dat soms eeuwige wachten voor tickets, voordat je opgehaald wordt, voordat de trein vertrekt....met mijn ongeduldige inslag kost dat nog wel eens wat negatieve energie. Maar ik heb inmiddels van Fred begrepen dat ik dan op zoek moet gaan naar het positieve daarvan....daar ga ik vast nog gelegenheid genoeg voor krijgen!
De geldknip...
De geldknip loopt te snel leeg....want de afgelopen weken hebben wij bijna 2 x zoveel uitgegeven als vooraf bedacht....maar we leven maar 1 keer, en we genieten dubbel en dwars van alles wat we doen!!! Dure steden als Hongkong, Shanghai en Beijing hakken er aardig in...om over de cruise over de Yangtse rivier en de jeeprit van Lhasa naar Kathmandu nog maar te zwijgen?!? Maar wanneer we straks een paar weken op een tropisch strand blijven liggen, hopen we het tekort weer aardig goed te maken.....ook geen straf toch!!!
Ergernis...
Fred;Ergernis...dat woord heb ik niet uitgevonden. Ergenis is verloren en negatieve energie. Ik zal altijd opzoek gaan naar het positieve in het leven. Het leven is te kort om je te storen aan allerlei onbenulligheden....het put je alleen maar uit en je wordt er vaak geen prettiger persoon van. Al heb ik natuurlijk toch wel eens last van kleine ergernissen....wanneer je bijvoorbeeld net lekker heb zitten poepen, en dan tot de ontdekking komt dat het wc-papier weer niet is bijgevuld!?!?!
Petra; Zoals al eerder aangegeven....wachten, wachten en nog eens wachten...soms de story of our trip!!!!
Slechtste ervaring...
Fred; Op reis heb ik nog geen slechte ervaring meegemaakt. Maar om op internet te vernemen dat Ajax zich weer niet geplaatst heeft voor de Champions Leauge....dat doet toch pijn aan mijn voetbal-hart!?
Petra; Toch wel dat gedoe met die taxi chauffeurs in Beijing.....eerst de hele stad doorgereden worden en dan nog niet komen waar je zijn wil....en wanneer je later nog een keer een taxi probeerd aan te houden en ze rijden bijna allemaal gewoon door....dat vond ik geen visitekaartje voor de stad....zeker met de Olympische Spelen in het vooruitzicht!
Mooiste moment...
Fred; Het mooiste moment voor mij was toch wel het eerste aangezicht op Mt Everest en de overnachting op 5200m op het basecamp...o ja, en om te horen dat het Nederlands Elftal op de goede weg is voor het EK van volgend jaar.....daar word ik ook heel blij van!!!
Petra; Het mooiste moment was voor mij toch wel het moment dat ik midden in de nacht op Everest Base Camp, lekker warm in mijn slaapzakje, naar zuurstof lag te happen en opeens echt besefte waar ik was....bijna bij de top van de hoogste berg ter wereld!!!
Na 3 maanden...
...en een paar dagen volgt hier weer eens een update van ons persoonlijke wel en wee!
Wij samen...
Fred; De laatste twee maanden samen waren voor mij letterlijk en figuurlijk van zeer hoog niveau. Als je streeft naar het ying-yang-gevoel bij jezelf, en je kan dat gevoel overbrengen op je partner dan komt geluk wel heel erg dichtbij. Petra en ik hebben dat geluk gevonden!
Petra; Wij samen zijn meer dan eens een twee-eenheid. Zeker toen Fred ziek was, besefte ik hoeveel we samen doen, zijn en genieten. Opeens ging ik alleen op pad, moest ik alleen dingen doen en dat was toch minder genieten. Gelukkig is Fredje weer helemaal hersteld en zijn we weer compleet!
De gezondheid...
Fred; Een keer verkouden en een longontsteking....maar na een antibioticakuurtje is deze jonge god toch weer aardig hersteld. En de biertjes smaken weer top....na 2 weken geheel onthouding tijdens de antibiticakuur!
Petra; De gezondheid heeft ups en downs. In Nepal en tijdens de trekking rond de Annapurna was ik in top-conditie. Maar sinds we in India zijn ben ik een beetje aan het tobben. De eerste twee weken in India waren mijn darmen echt een grote puinhoop en heb ik geleefd op droge rijst, brood en groente. Vlees, fruit en melkproducten heb ik niet aangeraakt. En gelukkig gaat het inmiddels weer helemaal top met de darmen en geniet ik weer elke dag van een lekker vers fruitsappie en een bordje volle yoghurt met muesli. Met vlees ben ik toch nog erg voorzichtig, maar dat komt ook omdat de Indiaase keuken echt de meest geweldige vegetarische gerechten kent. Verder heb ik de laatste weken een infectie aan mijn luchtwegen opgelopen door de enorme vuiligheid in de lucht. Stof, rook en uitlaatgassen hebben mijn verkoudheid geen goed gedaan en ik wil jullie de details besparen van wat er zo nu en dan uit mijn keel en neusgaten komt! Maar gelukkig liggen we nu al een aantal dagen op een heerlijk strand waar frisse zeewind en warme zonnestralen alle bacterien doden! Kortom, we gaan weer de goede kant op!
Het reizen...
Fred; Het reizen op zich is niet altijd even leuk. Het kost tijd en geld...en soms heel veel tijd en heel veel geld?! Maar waar ik altijd naar kijk is; wat kost het en wat krijg ik er voor terug. En als ik dan bedenk wat we allemaal ervaren en beleven.....dat zijn dan onbetaalbare herinneringen!
Petra; Het verplaatsen van A naar B noem ik altijd het "werken" tijdens het reizen....en dat zegt genoeg! Het is niet altijd even leuk, maar je krijgt er weer mooie dingen voor terug. En wij mogen niet klagen want de wandeling rond de Annapurna....wat eigenlijk ook gewoon reizen van A naar B is...was echt een hoogtepunt. En de rondreis met auto met prive-chauffeur door Rajasthan was ook helemaal geweldig. Dus ja, het is net als werken; vaak is het leuk en soms is het wat minder leuk!
De geldknip...
Ja, wat zullen we daar op zeggen...we geven meer uit dan dat we vooraf berekend hadden. Maar we leven er heel goed van en genieten echt met volle teugen...en dat is toch heel wat waard. Toch smijten we het geld niet echt over de balk, maar we reizen gewoon erg veel in een korte tijd en dat maakt alles wat duurder dan gepland. Doordat we langer in Nepal gebleven zijn, werd onze tijd in India korter, omdat we de vlucht van India naar Maleisie al geboekt hadden voor 30 november. Hierdoor hebben we gekozen om in Rajasthan met een auto met prive-chauffeur rond te reizen, om zo in korte tijd toch zoveel mogelijk te zien. En verder vliegen we in India twee keer om de enorme afstanden te overbruggen. Al met al dus een paar flinke uitgave die we van te voren niet bedacht hadden. En tijdens het festival, wat we bij Bhuwan en zijn familie hebben doorgebracht, hebben we veel geld aan kadootjes, giften en extra eten uitgegeven....maar dat was elke roepie meer dan waard!!! O ja, en dan vergeet ik nog ons debakel met UPS....het was al heel duur om een pakketje naar Nederland te sturen...120,- euro, maar toen het pakketje in Nederland werd afgeleverd, moesten we ook nog eens 70,- euro invoerrechten betalen....over spullen die we zelf eerder in Nederland al gekocht hadden????
Ergernis...
Fred; Ergernissen heb ik niet standaard in mijn systeem zitten, omdat ik nog steeds vindt dat je energie alleen voor positieve dingen moet gebruiken. Maar ik ben ook maar een mens en ik heb de afgelopen 2 maanden dan ook best wel eens ergens aan geergerd....vooral als we weer eens een lange busreis voor de boeg hadden en er weer eens gelogen werd over de totale reisduur. Inmiddels ben ik zo ver dat wanneer ze zeggen dat het 4 uur duurt...ik rekening hou met een reis van 8 uur, en dan zit ik meestal heel goed!?!?
Petra; Wanneer je het verhaal hierboven leest, over het postpakketje wat wij met UPS verstuurd hebben....dan lezen jullie gelijk mijn grootste ergernis! Juist ook, omdat we in Nepal specifiek gevraagd hadden of we in Nederland niets meer hoefde te betalen.....nee hoor, echt niet roepen ze dan. Maar ja, zij hebben hun centen binnen en de rest zal ze een rotzorg zijn. En wat eigenlijk het meest bizarre is...de spullen die we verstuurd hebben zijn niet eens meer dan 150,- euro waard!?!? Toch zitten er voor ons waardevolle spullen in, zoals de liefdevolle kadootjes die we van Bhuwan en zijn familie hebben gekregen en wat cd-tjes met alle foto's die we gemaakt hebben. Onbetaalbare items zullen we dan maar zeggen!!!!
Slechste ervaring...
Fred; Als ik aan mijn slechtste ervaring van de afgelopen twee maanden denk dan baal ik nog steeds enorm van de situatie. We waren namelijk net terug van de Annapura-trekking en terwijl Petra met de website bezig was, zou ik me met de foto's bezig houden. De jongen van het internetcafe had de foto's op een cd gebrand en liet mij vluchtig alles even zien. Naar mijn idee zag het er allemaal wel goed uit, en ik zeg tegen die kerel dat het goed is. Maar wanneer we twee dagen later alle foto's nog eens gaan bekijken zien we dat we een dag missen....de foto's die we maken staan altijd per datum in een map gerangschikt. En wat blijkt....we missen de map van 6 oktober...de dag dat we Thorong La hebben beklommen?!?!??! En om al het leed nog erger te maken hebben we juist gisteren een andere kaart in het fototoestel gedaan...en laat dit nu net de kaart zijn geweest waar de foto's van Thorong La opstonden...stonden ja, want de kaart hebben we inmiddels gewist om nieuwe foto's te kunnen maken. Later blijkt dat de k....zak van het internetcafe problemen had met branden en alles per dag/per map heeft gedaan...en juist 6 oktober vergeten is. Maar ik kan mezelf ook wel voor mijn kop slaan dat ik het niet goed gecheckt heb, want normaal ben ik altijd heel pietje-precies in dit soort dingen. Waarschijnlijk was na 3 weken wandelen de scherpte er toch een beetje af. Toch kan ik er nog steeds heel erg van balen!!!
Petra; Ik geloof dat Fred dat al prima beschreven heeft! Al heeft ook hier elk nadeel een voordeel, want die dag heeft hij namelijk alle foto's gemaakt omdat ik daar gewoon de energie niet voor had....en dus waren het heel veel foto's van mij...zitten in de sneeuw, liggend in de sneeuw, rustend op een steen, huilend op een bankje...!!??!!??
Mooiste moment...
Fred; Het mooiste moment was voor mij de gehele dag van de beklimming van de Thorong La-pass (5416m)....600 meter boven de Mont Blanc...de hoogste berg van West Europa. De rust, de hoogte, de spanning, de eeuwige sneeuw, de wijdsheid, de schoonheid van de natuur, het spreken zonder woorden, de concentratie, het kameraadschap, het afzien en het gelukzalige gevoel wanneer we boven op Thorong La staan. De meest fantastische emoties, allemaal op een dag. En ook wil ik nog even mijn bewondering uitspreken voor het doorzettingsvermogen van Petra...grote klasse!!!
Petra; Het mooiste moment was voor mij zonder twijfel het moment dat ik ging zitten op een bankje boven op de Thorong La. De beklimming was echt de grootste beproeving die ik ooit heb doorstaan en 6 uur lang ben ik aan het vechten geweest om boven te komen....10 stappen lopen, 10 minuten op adem komen en weer doorgaan, wetende dat er geen weg terug is, dat je niet kan stoppen, dat niemand je kan helpen en dat de enige weg uit, de weg omhoog is. En elke 10 stappen denk je vervolgens; ik ben leeg en ik heb geen energie meer. Om dan na 10 minuten weer te bedenken dat je echt door moet. Toen ik dus na 6 uur worstelen boven kwam....heb ik echt een potje zitten janken van blijdschap....en vermoeidheid...en om de wetenschap dat we nu ook nog eens 4 uur moesten gaan dalen!?!?!
Na 5 maanden...
...en een beetje, volgt hier weer eens een overzicht van hoe wij de afgelopen 2 maanden ervaren hebben!
Wij samen...
Fred; Ook in de afgelopen 2 maanden hebben we weer erg van elkaar genoten. Ik voel me dan ook een bevoorrecht man dat ik nu Mr. Petra mag heten! Grapje!
Petra; ...gaan nog steeds erg lekker! Maar eigenlijk had ik ook niet anders verwacht.....en dat Fred nu eindelijk Mr. Petra wil heten doet mij erg goed!
De gezondheid...
Fred; Sinds ik weer helemaal hersteld ben van mijn longontsteking voel ik mij weer 18.....dat zegt denk ik wel genoeg!
Petra; ....gaat weer erg lekker. Geen gesnotter meer en de darmen houden zich redelijk rustige....wat overigens wel tot gevolg heeft dat de kilo's er weer lekker aanvliegen. Maar wanneer jullie de wekelijkse verslagen lezen en niets anders zien dan...goddelijke taartjes, geweldig diner en heerlijke toetjes.....dan zal dat ook geen verrassing zijn!
Het reizen...
Fred; Zoals eerder gezegt; het verplaatsen als backpacker blijft een onderdeel van het geheel. Niets meer en niets minder dus daar moet je dan ook niet over zeuren....punt!!!!
Petra; Nadat wij India hebben verlaten, voelde het voor mij net alsof we aan het "vakantiegedeelte" van onze reis gingen beginnen. In Indonesie merkte ik dan ook dat de spons al weer aardig vol zat en dat ik wat meer moeite moest doen om alle culturele bezoekjes nog leuk te vinden. Maar nadat we 3 weken lang op Bali hebben gemodderd, was ik weer helemaal fris voor onze reis door Maleisie. Al voelde dat uiteindelijk ook nog steeds als "vakantie" en niet als "reizen" aangezien het reizen door Maleisie echt super de luxe is, in riante luxe vip-bussen, schone en leuke hotels en met prima westers en aziatisch eten. Verder hangt er een hele westerse sfeer, wat na 5 maanden "echt" Azie, toch ook wel weer heerlijk is....het luxe-paardje in mij komt weer boven! Kortom het reizen is geweest en de vakantie is begonnen.......rest ons straks alleen nog een reis van 26 uur terug naar Nederland....slik?!?!
De geldknip...
Ook de afgelopen 2 maanden leven wij er goed van....Presidential Suite, luxe dinertjes, champagne ontbijt, terrasje pakken in Singapore....het moge duidelijk zijn dat wij ook deze maanden ons budget dus niet gehaald hebben. Maar ja, we leven nu en morgen kan het te laat zijn. Dus lieve mensen....later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug!!!!! Stel niet uit wat je graag nog zou willen doen in het leven. Er heeft ooit iemand gezongen; de meeste dromen zijn bedrog.....maar er blijven er genoeg over om waar te maken. Het leven kan zo mooi zijn, maar je moet er wel wat voor doen...streef naar geluk en neem met minder geen genoegen! ......volgens mij hebben we nu wel genoeg excuses opgesomt om ons riante uitgave patroon goed te praten!!!!
Ergernis...
Fred; Ik erger mij vooral aan mensen die zich ergeren aan de meest onbenullige dingen. Deze mensen zijn verblind door de gekte en weelde van de westerse wereld. En dan gaan ze op reis zeuren ze dat de bus niet op tijd rijd, het eten vies is en hun luxe hotel niet schoon is...blijf dan lekker thuis!!!!
Petra; ....heb ik de laatste maanden niet echt gehad. Al moet ik wel regelmatig tot 1-miljoen-1 tellen wanneer de internet verbinding weer eens verbroken wordt....wanneer ik net een heel verhaal op de website geschreven heb......en dat ik natuurlijk nog niet opgeslagen heb, zodat ik weer vrolijk overnieuw kan beginnen!?!? Maar dat is ook wel eens goed voor zo'n ongeduldig typje als ik!!!!
Slechtste ervaring...
Fred; De slechtste ervaring van de afgelopen 2 maanden was voor mij de 72 uur durende regenbui op Bali tijdens de kerst......al zaten wij toen in onze Presidential Suite en dat was toch echt geen straf. En daarnaast had ik ook eindelijk eens wat tijd om rustig na te denken over een nieuw evenement voor de komende zomer. Jongens, ik ga niet te veel verklappen...het heeft niet met voetbal te maken, er zal wel een bal bij aan te pas komen en het vocht zal waarschijnlijk weer rijkelijk vloeien!!! Zo zie je maar weer dat elk nadeel zijn voordeel kan hebben!
Petra; ....voor mij, was toch wel het feit dat wij echt veel te veel betaald hebben voor onze 3 daagse trip naar de Bromo vulkaan en het Iljen Plateau. Soms zijn er van die momenten dat je er even niet helemaal bij bent en wanneer je dan net een reis aan het boeken bent, dan kan dat flink mislopen.....zeg maar; dan doet dat pijn in je portemonee!!! In Azie worden wij westerlingen toch nog vaak als een lopende portemonee gezien. Vandaar dat er eigenlijk over alles wel onderhandeld moet worden. Vaak gaat dat goed.....en hebben beide partijen een goed gevoel over de deal die gesloten is....en soms gaat het mis....en dan is er een partij heel blij....en de andere partij heeft, vaak wat later omdat het op het moment-surpreme niet doorkomt, een klote gevoel omdat ze weer eens belazerd zijn. En dat klote gevoel kreeg ik dus toen wij aan onze 3 daagse trip over Oost-Java begonnen. Opeens besef je dan, dat je niet helemaal helder bent geweest bij het doornemen van de trip en dat de afgesproken prijs echt veel te hoog is. Uiteraard probeer je dan zo veel mogelijk excuses te bedenken voor deze misser, om zo toch nog een goed gevoel te krijgen......maar wanneer je dan andere mensen tegen komt en deze je vertellen dat ze 1/3 van jou bedrag voor de tour betaald hebben....dan moet je toch weer even slikken. Uiteindelijk zullen we maar zeggen dat dat het risico van het vak is.....en gelukkig waren de Bromo vulkaan en het Iljen Plateau zo wonderschoon, dat het toch weer onbetaalbare herrinneringen zijn geworden!
Mooiste moment...
Fred; En ondanks de financiele misser was voor mij het mooiste moment van de afgelopen 2 maanden toch wel de zonsopgang bij de Bromovulkaan. De complete rust, het grillige landschap, de mistflarden tussen de vulkanen en de opkomende zon maakte van dit ochtendritueel toch wel een prachtig moment! De oude witte boterham en het blauw gekookte ei, dat we als ontbijt hadden meegekregen konden de pret echt niet drukken!!!
Petra; Het mooiste moment van de afgelopen 2 maanden beleef ik momenteel nog steeds en dat is het tropische eiland Langkawi. Na alles wat we de afgelopen 5 maanden gezien en beleefd hebben is er niets mooiers dan af te sluiten op een prachtig tropisch eiland met parelwitte stranden, een azuur blauwe zee, elke dag een heerlijk brandende zon, wuivende palmen, een leuk hotel op het strand, zalige restaurantjes en alle tijd om nog eens rustig terug te kijken op alle avonturen die weer beleefd hebben, de leuke ontmoetingen met bijzondere mensen die we gehad hebben en het genieten van elkaars aanwezigheid!........Al besef ik nu opeens dat dat dus eigenlijk de 6e maand al is, wat maar weer eens aangeeft dat de tijd echt omvliegt.....en voordat wij er erg in hebben, wij straks dus alweer in ons koude, natte en donkere kikkerlandje zijn!?!?!
...laten wij steeds weten hoe het ons vergaat; vinden wij elkaar nog steeds zo leuk; hoe gaat het met onze gezondheid; hoe bevalt het reizen; hebben we veel pech en geluk; leven we niet op te grote voet; waar ergeren we ons kapot aan; wat is onze slechtste ervaring en wat was het mooiste moment. Kortom een korte samenvatting van wat wij elke maand zoal meemaken, ervaren en beleven.
In dit geval beginnen we deze rubriek 3 maanden voor vertrek en geven we jullie alvast een impressie van wat jullie kunnen verwachten. Voor het gemak hebben we het nu even omgetoverd tot...
Nog 3 maanden
Wij samen...
...zijn de dagen aan het aftellen. Aftellen tot de dag waarop we weer voor langere tijd 24 uur per dag met elkaar op pad gaan. Genieten van alles om ons heen, genieten van alles wat we meemaken, beleven en ervaren, genieten van elkaar. Na onze vorige reis hebben wij bij thuiskomt erg moeten wennen dat we niet alles meer samen deden...en dat we elkaar dus weer een beetje op de hoogte moesten houden van wat we allemaal gedaan en beleefd hadden die dag. Inmiddels hebben wij onze draai daarin wel weer gevonden en gaan we er vanuit dat we tijdens de volgende reis direct de draad weer zullen oppakken. Wij zijn niet bang meer om in stilte een hele dag bij elkaar te zijn, elkaar te stimuleren waar dat nodig is en samen, maar ieder op zijn eigen manier, te genieten.
De gezondheid...
...is momenteel weer in orde. Fred is voor de zoveelste keer dit jaar verkouden geweest, maar de groene snotneuzen beginnen te slijten. Door het harde werken en de vele lichamelijke arbeid verkeerd hij verder in topconditie en ziet hij uit naar de 20-daagse wandeling rond de Annapurna. Ik daarin tegen ben nog een beetje aan het trainen.....maar hoe kan je je voorbereiden op een 20-daagse wandeling boven de 5000m....terwijl wij hier onder zee-niveau leven. Maar goed, je moet ergens beginnen. Verder bestaat mijn verdere voorbereiding op de reis voornamelijk uit gewicht opbouwen...zodat ik straks wat reserves heb om weer af te vallen. Al kan het ook zijn dat ik dit als groot excuus gebruik voor de overtollige kilootjes!?
Het reizen...
...blijft momenteel beperkt tot de dagelijkse file richting Leimuiden voor Fred en de regelmatige duinwandeling naar Noordwijk voor mij. Voor onze reis hebben we wel een aantal reizen al geregeld. De grote vliegreizen van Amsterdam naar Hongkong en van Kuala Lumpur naar Amsterdam zijn geboekt. Verder kunnen we begin september in Beijing ons ticket voor de Himalaya Express van Beijing naar Lhasa ophalen. En momenteel zijn we ook op de site van www.airasia.com op zoek naar goedkope vluchten binnen Azië. Kortom, de voorbereidingen voor het reizen zijn in volle gang.
Pech dus geluk...
...is maar net hoe je de dingen benaderd. De grootste pech was waarschijnlijk wel dat we moeite hadden om weer te wennen aan ons leventje in Nederland. Dit heeft dus wel tot gevolg dat we het grootste geluk hebben dat we nu weer op reis gaan. Pech sluit geluk dus niet uit!
De geldknip...
...is inmiddels weer goed gevuld. Na onze vorige reis was de bodem aardig in zicht. Maar aangezien we in augustus 2006 beide weer hard aan het werk zijn gegaan, vult de knip zich weer gestaag. De meest gestelde vraag van de afgelopen maanden is toch wel; "Hoe doen jullie dat toch allemaal?" Nou, eigenlijk is dat heel makkelijk. Onze vaste lasten zijn laag omdat wij nog geen eigen huis hebben, maar nog steeds bij zus Mennie in B&B Bij Kuijt aan de kust wonen...met heel veel plezier overigens! Verder werken we allebei en geven niet veel geld uit....dus reken maar uit. En omdat we weer naar Azië gaan hebben we ook geen enorm reisbudget nodig. Ons budget hebben we weer onderverdeeld in twee gedeeltes; het reisbudget en het dagbudget. Het dagbudget was een makkelijk rekensommetje aangezien we al eerder een half jaar door Azië hebben gereisd. Voor 40,- per dag met z'n tweeën kan je in Azië royaal leven...dus 6 maanden is 182 dagen x 40,- geeft een totaal dagbudget van 7280,-. Verder hebben we voor het reisbudget 3500,- euro berekend en hiervan hebben we momenteel al 2750,- euro van gebruikt voor de vliegtickets en de treinreis. Dat laat dus nog 750,- euro over voor diverse tickets binnen Azië. Voor zo'n 11.000 euro moeten we weer heel wat mooie momenten kunnen beleven. Uiteraard hebben we nog steeds een reservepotje voor als we thuis komen en toch eens op zoek moeten naar een eigen huis. Verder hebben we ook nog een potje voor eventuele ongeziene uitgave tijdens onze reis. Kortom, over alles is weer nagedacht en alle scenario's zijn weer doorgenomen.
Ergernis...
...is er nog niet geweest. En na onze vorige reis hebben we wel geleerd om de dingen te nemen zoals ze komen. Het kost vaak alleen maar meer energie om je er aan te ergeren dan dat je accepteert dat het zo is. Maar we blijven wel mensen en wanneer je 12 uur in een overvolle, hete en stoffige bus hebt gezeten, wordt genept door een chauffeur en vervolgens doodmoe in een hotelkamer terecht komt waar het vocht van de muren loopt en de muizen zitten te wachten op een paar broodkruimels.....dan moet je wel heel relaxt zijn wil je dan niet even ploffen!
Slechte ervaringen...
...hebben wij afgelopen maanden alleen maar gehad met onze ziektekostenverzekering. Aangezien wij technisch gezien 1 januari 2006 niet in Nederland waren, maar wel ingeschreven stonden bij de gemeente Katwijk, waren er veel problemen mbt onze verzekering. Waar het op neer kwam is dat wij na thuiskomst alsnog 6 maanden dubbel verzekerd zouden zijn. Dit omdat per 1 januari 2006 al de wetten veranderd waren. Gelukkig heeft de Joho Company, zij verzorgde onze reisverzekering, er voor gezorgd dat wij met grote uitzondering gewoon vanaf 1 juni 2006 verzekerd konden worden...dat hadden we snel verdiend!
Mooiste moment...
...is zonder twijfel het moment waarop we besloten dat dit ons leven is....een jaartje of wat werken en daarna weer voor een poos de wereld ontdekken. En hoe, waar, wat of wanneer....dat zien we dan wel weer!
Na 1 maand...
...volgt hierbij, zoals beloofd, de tussenstand van ruim een maand reizen!
Wij samen...
Fred; Ik denk dat wij de kunst van het samenzijn redelijk goed beheersen. Met andere woorden; elkaar bewegingsvrijheid geven, elkaar opserveren, spreken zonder woorden, elkaar eventueel licht bijsturen en motiveren, en elkaar letterlijk en figuurlijk naar een hoger nivo brengen!
Petra; Het is weer heerlijk om zoveel tijd met elkaar door te brengen.....echt aandacht voor elkaar te hebben....zo zou het altijd moeten zijn! En verder heb ik aan Fred weer een enorme steun gehad toen ik de eerste weken zo nu en dan toch weer geplaagt werd door heimwee. Maar inmiddels gaat het weer helemaal goed en weet Fred me echt er zo nu en dan door heen te slepen met zijn altijd positieve inslag...het blijft een heerlijke vent!
De gezondheid...
Fred; Deze oude man van 42 mag zeer tevreden zijn over zijn gezondheid. Op wat nekpijn na (van het omhoog kijken naar al die hoge bergen!) en wat hoofdpijn na (door hoogte....of te veel bier...of een combinatie van die twee!) verloopt alles zeer naar wens!
Petra; Inmiddels gaat het met de gezondheid helemaal goed. De eerste week heb ik enrom last gehad van het tijdsverschil en het heeft wel 3 weken geduurd eer mijn darmen aan Azie waren gewend. De extra voorraad kilo's die ik de laatste maanden had opgebouwd, zijn dus goed van pas gekomen en zijn allemaal weer verdwenen. Dit betekend dat ik mijn favoriete reisbroek van de vorige reis dus weer netjes aan kan!
Het reizen...
Fred; Het reizen van A naar B is niet altijd even leuk. Maar omdat na elke verplaatsing een nieuw avontuur wacht....zal je mij niet horen klagen!
Petra; Het reizen gaat prima....alleen dat soms eeuwige wachten voor tickets, voordat je opgehaald wordt, voordat de trein vertrekt....met mijn ongeduldige inslag kost dat nog wel eens wat negatieve energie. Maar ik heb inmiddels van Fred begrepen dat ik dan op zoek moet gaan naar het positieve daarvan....daar ga ik vast nog gelegenheid genoeg voor krijgen!
De geldknip...
De geldknip loopt te snel leeg....want de afgelopen weken hebben wij bijna 2 x zoveel uitgegeven als vooraf bedacht....maar we leven maar 1 keer, en we genieten dubbel en dwars van alles wat we doen!!! Dure steden als Hongkong, Shanghai en Beijing hakken er aardig in...om over de cruise over de Yangtse rivier en de jeeprit van Lhasa naar Kathmandu nog maar te zwijgen?!? Maar wanneer we straks een paar weken op een tropisch strand blijven liggen, hopen we het tekort weer aardig goed te maken.....ook geen straf toch!!!
Ergernis...
Fred;Ergernis...dat woord heb ik niet uitgevonden. Ergenis is verloren en negatieve energie. Ik zal altijd opzoek gaan naar het positieve in het leven. Het leven is te kort om je te storen aan allerlei onbenulligheden....het put je alleen maar uit en je wordt er vaak geen prettiger persoon van. Al heb ik natuurlijk toch wel eens last van kleine ergernissen....wanneer je bijvoorbeeld net lekker heb zitten poepen, en dan tot de ontdekking komt dat het wc-papier weer niet is bijgevuld!?!?!
Petra; Zoals al eerder aangegeven....wachten, wachten en nog eens wachten...soms de story of our trip!!!!
Slechtste ervaring...
Fred; Op reis heb ik nog geen slechte ervaring meegemaakt. Maar om op internet te vernemen dat Ajax zich weer niet geplaatst heeft voor de Champions Leauge....dat doet toch pijn aan mijn voetbal-hart!?
Petra; Toch wel dat gedoe met die taxi chauffeurs in Beijing.....eerst de hele stad doorgereden worden en dan nog niet komen waar je zijn wil....en wanneer je later nog een keer een taxi probeerd aan te houden en ze rijden bijna allemaal gewoon door....dat vond ik geen visitekaartje voor de stad....zeker met de Olympische Spelen in het vooruitzicht!
Mooiste moment...
Fred; Het mooiste moment voor mij was toch wel het eerste aangezicht op Mt Everest en de overnachting op 5200m op het basecamp...o ja, en om te horen dat het Nederlands Elftal op de goede weg is voor het EK van volgend jaar.....daar word ik ook heel blij van!!!
Petra; Het mooiste moment was voor mij toch wel het moment dat ik midden in de nacht op Everest Base Camp, lekker warm in mijn slaapzakje, naar zuurstof lag te happen en opeens echt besefte waar ik was....bijna bij de top van de hoogste berg ter wereld!!!
Na 3 maanden...
...en een paar dagen volgt hier weer eens een update van ons persoonlijke wel en wee!
Wij samen...
Fred; De laatste twee maanden samen waren voor mij letterlijk en figuurlijk van zeer hoog niveau. Als je streeft naar het ying-yang-gevoel bij jezelf, en je kan dat gevoel overbrengen op je partner dan komt geluk wel heel erg dichtbij. Petra en ik hebben dat geluk gevonden!
Petra; Wij samen zijn meer dan eens een twee-eenheid. Zeker toen Fred ziek was, besefte ik hoeveel we samen doen, zijn en genieten. Opeens ging ik alleen op pad, moest ik alleen dingen doen en dat was toch minder genieten. Gelukkig is Fredje weer helemaal hersteld en zijn we weer compleet!
De gezondheid...
Fred; Een keer verkouden en een longontsteking....maar na een antibioticakuurtje is deze jonge god toch weer aardig hersteld. En de biertjes smaken weer top....na 2 weken geheel onthouding tijdens de antibiticakuur!
Petra; De gezondheid heeft ups en downs. In Nepal en tijdens de trekking rond de Annapurna was ik in top-conditie. Maar sinds we in India zijn ben ik een beetje aan het tobben. De eerste twee weken in India waren mijn darmen echt een grote puinhoop en heb ik geleefd op droge rijst, brood en groente. Vlees, fruit en melkproducten heb ik niet aangeraakt. En gelukkig gaat het inmiddels weer helemaal top met de darmen en geniet ik weer elke dag van een lekker vers fruitsappie en een bordje volle yoghurt met muesli. Met vlees ben ik toch nog erg voorzichtig, maar dat komt ook omdat de Indiaase keuken echt de meest geweldige vegetarische gerechten kent. Verder heb ik de laatste weken een infectie aan mijn luchtwegen opgelopen door de enorme vuiligheid in de lucht. Stof, rook en uitlaatgassen hebben mijn verkoudheid geen goed gedaan en ik wil jullie de details besparen van wat er zo nu en dan uit mijn keel en neusgaten komt! Maar gelukkig liggen we nu al een aantal dagen op een heerlijk strand waar frisse zeewind en warme zonnestralen alle bacterien doden! Kortom, we gaan weer de goede kant op!
Het reizen...
Fred; Het reizen op zich is niet altijd even leuk. Het kost tijd en geld...en soms heel veel tijd en heel veel geld?! Maar waar ik altijd naar kijk is; wat kost het en wat krijg ik er voor terug. En als ik dan bedenk wat we allemaal ervaren en beleven.....dat zijn dan onbetaalbare herinneringen!
Petra; Het verplaatsen van A naar B noem ik altijd het "werken" tijdens het reizen....en dat zegt genoeg! Het is niet altijd even leuk, maar je krijgt er weer mooie dingen voor terug. En wij mogen niet klagen want de wandeling rond de Annapurna....wat eigenlijk ook gewoon reizen van A naar B is...was echt een hoogtepunt. En de rondreis met auto met prive-chauffeur door Rajasthan was ook helemaal geweldig. Dus ja, het is net als werken; vaak is het leuk en soms is het wat minder leuk!
De geldknip...
Ja, wat zullen we daar op zeggen...we geven meer uit dan dat we vooraf berekend hadden. Maar we leven er heel goed van en genieten echt met volle teugen...en dat is toch heel wat waard. Toch smijten we het geld niet echt over de balk, maar we reizen gewoon erg veel in een korte tijd en dat maakt alles wat duurder dan gepland. Doordat we langer in Nepal gebleven zijn, werd onze tijd in India korter, omdat we de vlucht van India naar Maleisie al geboekt hadden voor 30 november. Hierdoor hebben we gekozen om in Rajasthan met een auto met prive-chauffeur rond te reizen, om zo in korte tijd toch zoveel mogelijk te zien. En verder vliegen we in India twee keer om de enorme afstanden te overbruggen. Al met al dus een paar flinke uitgave die we van te voren niet bedacht hadden. En tijdens het festival, wat we bij Bhuwan en zijn familie hebben doorgebracht, hebben we veel geld aan kadootjes, giften en extra eten uitgegeven....maar dat was elke roepie meer dan waard!!! O ja, en dan vergeet ik nog ons debakel met UPS....het was al heel duur om een pakketje naar Nederland te sturen...120,- euro, maar toen het pakketje in Nederland werd afgeleverd, moesten we ook nog eens 70,- euro invoerrechten betalen....over spullen die we zelf eerder in Nederland al gekocht hadden????
Ergernis...
Fred; Ergernissen heb ik niet standaard in mijn systeem zitten, omdat ik nog steeds vindt dat je energie alleen voor positieve dingen moet gebruiken. Maar ik ben ook maar een mens en ik heb de afgelopen 2 maanden dan ook best wel eens ergens aan geergerd....vooral als we weer eens een lange busreis voor de boeg hadden en er weer eens gelogen werd over de totale reisduur. Inmiddels ben ik zo ver dat wanneer ze zeggen dat het 4 uur duurt...ik rekening hou met een reis van 8 uur, en dan zit ik meestal heel goed!?!?
Petra; Wanneer je het verhaal hierboven leest, over het postpakketje wat wij met UPS verstuurd hebben....dan lezen jullie gelijk mijn grootste ergernis! Juist ook, omdat we in Nepal specifiek gevraagd hadden of we in Nederland niets meer hoefde te betalen.....nee hoor, echt niet roepen ze dan. Maar ja, zij hebben hun centen binnen en de rest zal ze een rotzorg zijn. En wat eigenlijk het meest bizarre is...de spullen die we verstuurd hebben zijn niet eens meer dan 150,- euro waard!?!? Toch zitten er voor ons waardevolle spullen in, zoals de liefdevolle kadootjes die we van Bhuwan en zijn familie hebben gekregen en wat cd-tjes met alle foto's die we gemaakt hebben. Onbetaalbare items zullen we dan maar zeggen!!!!
Slechste ervaring...
Fred; Als ik aan mijn slechtste ervaring van de afgelopen twee maanden denk dan baal ik nog steeds enorm van de situatie. We waren namelijk net terug van de Annapura-trekking en terwijl Petra met de website bezig was, zou ik me met de foto's bezig houden. De jongen van het internetcafe had de foto's op een cd gebrand en liet mij vluchtig alles even zien. Naar mijn idee zag het er allemaal wel goed uit, en ik zeg tegen die kerel dat het goed is. Maar wanneer we twee dagen later alle foto's nog eens gaan bekijken zien we dat we een dag missen....de foto's die we maken staan altijd per datum in een map gerangschikt. En wat blijkt....we missen de map van 6 oktober...de dag dat we Thorong La hebben beklommen?!?!??! En om al het leed nog erger te maken hebben we juist gisteren een andere kaart in het fototoestel gedaan...en laat dit nu net de kaart zijn geweest waar de foto's van Thorong La opstonden...stonden ja, want de kaart hebben we inmiddels gewist om nieuwe foto's te kunnen maken. Later blijkt dat de k....zak van het internetcafe problemen had met branden en alles per dag/per map heeft gedaan...en juist 6 oktober vergeten is. Maar ik kan mezelf ook wel voor mijn kop slaan dat ik het niet goed gecheckt heb, want normaal ben ik altijd heel pietje-precies in dit soort dingen. Waarschijnlijk was na 3 weken wandelen de scherpte er toch een beetje af. Toch kan ik er nog steeds heel erg van balen!!!
Petra; Ik geloof dat Fred dat al prima beschreven heeft! Al heeft ook hier elk nadeel een voordeel, want die dag heeft hij namelijk alle foto's gemaakt omdat ik daar gewoon de energie niet voor had....en dus waren het heel veel foto's van mij...zitten in de sneeuw, liggend in de sneeuw, rustend op een steen, huilend op een bankje...!!??!!??
Mooiste moment...
Fred; Het mooiste moment was voor mij de gehele dag van de beklimming van de Thorong La-pass (5416m)....600 meter boven de Mont Blanc...de hoogste berg van West Europa. De rust, de hoogte, de spanning, de eeuwige sneeuw, de wijdsheid, de schoonheid van de natuur, het spreken zonder woorden, de concentratie, het kameraadschap, het afzien en het gelukzalige gevoel wanneer we boven op Thorong La staan. De meest fantastische emoties, allemaal op een dag. En ook wil ik nog even mijn bewondering uitspreken voor het doorzettingsvermogen van Petra...grote klasse!!!
Petra; Het mooiste moment was voor mij zonder twijfel het moment dat ik ging zitten op een bankje boven op de Thorong La. De beklimming was echt de grootste beproeving die ik ooit heb doorstaan en 6 uur lang ben ik aan het vechten geweest om boven te komen....10 stappen lopen, 10 minuten op adem komen en weer doorgaan, wetende dat er geen weg terug is, dat je niet kan stoppen, dat niemand je kan helpen en dat de enige weg uit, de weg omhoog is. En elke 10 stappen denk je vervolgens; ik ben leeg en ik heb geen energie meer. Om dan na 10 minuten weer te bedenken dat je echt door moet. Toen ik dus na 6 uur worstelen boven kwam....heb ik echt een potje zitten janken van blijdschap....en vermoeidheid...en om de wetenschap dat we nu ook nog eens 4 uur moesten gaan dalen!?!?!
Na 5 maanden...
...en een beetje, volgt hier weer eens een overzicht van hoe wij de afgelopen 2 maanden ervaren hebben!
Wij samen...
Fred; Ook in de afgelopen 2 maanden hebben we weer erg van elkaar genoten. Ik voel me dan ook een bevoorrecht man dat ik nu Mr. Petra mag heten! Grapje!
Petra; ...gaan nog steeds erg lekker! Maar eigenlijk had ik ook niet anders verwacht.....en dat Fred nu eindelijk Mr. Petra wil heten doet mij erg goed!
De gezondheid...
Fred; Sinds ik weer helemaal hersteld ben van mijn longontsteking voel ik mij weer 18.....dat zegt denk ik wel genoeg!
Petra; ....gaat weer erg lekker. Geen gesnotter meer en de darmen houden zich redelijk rustige....wat overigens wel tot gevolg heeft dat de kilo's er weer lekker aanvliegen. Maar wanneer jullie de wekelijkse verslagen lezen en niets anders zien dan...goddelijke taartjes, geweldig diner en heerlijke toetjes.....dan zal dat ook geen verrassing zijn!
Het reizen...
Fred; Zoals eerder gezegt; het verplaatsen als backpacker blijft een onderdeel van het geheel. Niets meer en niets minder dus daar moet je dan ook niet over zeuren....punt!!!!
Petra; Nadat wij India hebben verlaten, voelde het voor mij net alsof we aan het "vakantiegedeelte" van onze reis gingen beginnen. In Indonesie merkte ik dan ook dat de spons al weer aardig vol zat en dat ik wat meer moeite moest doen om alle culturele bezoekjes nog leuk te vinden. Maar nadat we 3 weken lang op Bali hebben gemodderd, was ik weer helemaal fris voor onze reis door Maleisie. Al voelde dat uiteindelijk ook nog steeds als "vakantie" en niet als "reizen" aangezien het reizen door Maleisie echt super de luxe is, in riante luxe vip-bussen, schone en leuke hotels en met prima westers en aziatisch eten. Verder hangt er een hele westerse sfeer, wat na 5 maanden "echt" Azie, toch ook wel weer heerlijk is....het luxe-paardje in mij komt weer boven! Kortom het reizen is geweest en de vakantie is begonnen.......rest ons straks alleen nog een reis van 26 uur terug naar Nederland....slik?!?!
De geldknip...
Ook de afgelopen 2 maanden leven wij er goed van....Presidential Suite, luxe dinertjes, champagne ontbijt, terrasje pakken in Singapore....het moge duidelijk zijn dat wij ook deze maanden ons budget dus niet gehaald hebben. Maar ja, we leven nu en morgen kan het te laat zijn. Dus lieve mensen....later is allang begonnen en vandaag komt nooit meer terug!!!!! Stel niet uit wat je graag nog zou willen doen in het leven. Er heeft ooit iemand gezongen; de meeste dromen zijn bedrog.....maar er blijven er genoeg over om waar te maken. Het leven kan zo mooi zijn, maar je moet er wel wat voor doen...streef naar geluk en neem met minder geen genoegen! ......volgens mij hebben we nu wel genoeg excuses opgesomt om ons riante uitgave patroon goed te praten!!!!
Ergernis...
Fred; Ik erger mij vooral aan mensen die zich ergeren aan de meest onbenullige dingen. Deze mensen zijn verblind door de gekte en weelde van de westerse wereld. En dan gaan ze op reis zeuren ze dat de bus niet op tijd rijd, het eten vies is en hun luxe hotel niet schoon is...blijf dan lekker thuis!!!!
Petra; ....heb ik de laatste maanden niet echt gehad. Al moet ik wel regelmatig tot 1-miljoen-1 tellen wanneer de internet verbinding weer eens verbroken wordt....wanneer ik net een heel verhaal op de website geschreven heb......en dat ik natuurlijk nog niet opgeslagen heb, zodat ik weer vrolijk overnieuw kan beginnen!?!? Maar dat is ook wel eens goed voor zo'n ongeduldig typje als ik!!!!
Slechtste ervaring...
Fred; De slechtste ervaring van de afgelopen 2 maanden was voor mij de 72 uur durende regenbui op Bali tijdens de kerst......al zaten wij toen in onze Presidential Suite en dat was toch echt geen straf. En daarnaast had ik ook eindelijk eens wat tijd om rustig na te denken over een nieuw evenement voor de komende zomer. Jongens, ik ga niet te veel verklappen...het heeft niet met voetbal te maken, er zal wel een bal bij aan te pas komen en het vocht zal waarschijnlijk weer rijkelijk vloeien!!! Zo zie je maar weer dat elk nadeel zijn voordeel kan hebben!
Petra; ....voor mij, was toch wel het feit dat wij echt veel te veel betaald hebben voor onze 3 daagse trip naar de Bromo vulkaan en het Iljen Plateau. Soms zijn er van die momenten dat je er even niet helemaal bij bent en wanneer je dan net een reis aan het boeken bent, dan kan dat flink mislopen.....zeg maar; dan doet dat pijn in je portemonee!!! In Azie worden wij westerlingen toch nog vaak als een lopende portemonee gezien. Vandaar dat er eigenlijk over alles wel onderhandeld moet worden. Vaak gaat dat goed.....en hebben beide partijen een goed gevoel over de deal die gesloten is....en soms gaat het mis....en dan is er een partij heel blij....en de andere partij heeft, vaak wat later omdat het op het moment-surpreme niet doorkomt, een klote gevoel omdat ze weer eens belazerd zijn. En dat klote gevoel kreeg ik dus toen wij aan onze 3 daagse trip over Oost-Java begonnen. Opeens besef je dan, dat je niet helemaal helder bent geweest bij het doornemen van de trip en dat de afgesproken prijs echt veel te hoog is. Uiteraard probeer je dan zo veel mogelijk excuses te bedenken voor deze misser, om zo toch nog een goed gevoel te krijgen......maar wanneer je dan andere mensen tegen komt en deze je vertellen dat ze 1/3 van jou bedrag voor de tour betaald hebben....dan moet je toch weer even slikken. Uiteindelijk zullen we maar zeggen dat dat het risico van het vak is.....en gelukkig waren de Bromo vulkaan en het Iljen Plateau zo wonderschoon, dat het toch weer onbetaalbare herrinneringen zijn geworden!
Mooiste moment...
Fred; En ondanks de financiele misser was voor mij het mooiste moment van de afgelopen 2 maanden toch wel de zonsopgang bij de Bromovulkaan. De complete rust, het grillige landschap, de mistflarden tussen de vulkanen en de opkomende zon maakte van dit ochtendritueel toch wel een prachtig moment! De oude witte boterham en het blauw gekookte ei, dat we als ontbijt hadden meegekregen konden de pret echt niet drukken!!!
Petra; Het mooiste moment van de afgelopen 2 maanden beleef ik momenteel nog steeds en dat is het tropische eiland Langkawi. Na alles wat we de afgelopen 5 maanden gezien en beleefd hebben is er niets mooiers dan af te sluiten op een prachtig tropisch eiland met parelwitte stranden, een azuur blauwe zee, elke dag een heerlijk brandende zon, wuivende palmen, een leuk hotel op het strand, zalige restaurantjes en alle tijd om nog eens rustig terug te kijken op alle avonturen die weer beleefd hebben, de leuke ontmoetingen met bijzondere mensen die we gehad hebben en het genieten van elkaars aanwezigheid!........Al besef ik nu opeens dat dat dus eigenlijk de 6e maand al is, wat maar weer eens aangeeft dat de tijd echt omvliegt.....en voordat wij er erg in hebben, wij straks dus alweer in ons koude, natte en donkere kikkerlandje zijn!?!?!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
