Reis weer met ons mee 2007/2008 - Indonesië

Dinsdag , 11 December 2007

Deze keer geen heel lang verhaal, want we zijn de deze weken aan het rondreizen over Java en er blijft dus weinig tijd over om jullie van al onze belevenissen op de hoogte te brengen.....maar aankomend weekend hopen wij op een heerlijk strand van Bali te landen en ik beloof dat we jullie dan weer helemaal op de hoogte brengen van al onze ervaringen in het super vriendelijke Indonesie. Maar wat ik wel alvast even met jullie wil delen is dat wij na 4 maanden weer hagelslag op ons brood eten.....het zijn vaak de kleine dingen die het reizen zo ontzettend leuk maken!!!!!


Liefs,
Fred & Petra



Maandag , 17 December 2007

Zoals beloofd hierbij het verslag van de afgelopen twee weken....en zo kort het verhaaltje vorige week was...zo lang zal het nu worden. Maar met de komende feestdagen in het vooruitzicht hebben jullie vast wel ergens wat tijd over om alles te lezen! Daarom gaan we maar snel terug naar 2 weken geleden toen wij nog in de wereldstad Kuala Lumpur zaten....het lijkt alweer een mensenleven geleden!
Die dinsdag was alweer de laatste dag in KL, maar in al die dagen hadden we nog steeds geen bezoek gebracht aan de Petronas Towers. Nadat we 's morgens nog wat kleine klusjes hebben gedaan, zoals internetten en de kerstkaartjes naar het postkantoor brengen, gaan we na de lunch op pad om eindelijk dit enorme bouwwerk te bewonderen. Om echt een compleet zicht te krijgen op de Petronas, gaan we eerst naar de Menara Tower. Dit is een gigantische zendmast vlak bij de Petronas en boven vanaf het viewing-deck hebben we een prachtig uitzicht over de stad en de Petronas. Nu zien we ook hoe compact en groen de stad eigenlijk is. Het is zeker een Aziatische stad, maar dan wel een met heel veel westerse invloeden....en dat vindt dit luxe paardje natuurlijk helemaal niet erg! Nadat we met de lift in een vallende vlucht weer naar beneden zijn gegaan, lopen we verder naar de Petronas. En terwijl de zon langzaam zakt wordt het licht op de torens prachtig. We maken weer vele foto's en kijken onze ogen uit. Uiteraard wordt mijn aandacht al enige tijd getrokken door de enorme shoppingmall die naast de torens ligt en met de smoes om lekker wat te gaan drinken lok ik Fred mee naar binnen. En daar worden natuurlijk al mijn shopping-zintuigen geprikkeld door het enorme aanbod van winkels. Toch weet ik me in te houden....maar dat is alleen omdat ik weet dat we de komende maanden nog twee keer terug gaan komen in KL. Op 11 februari vliegen we vanaf hier terug naar huis.....en dan is het vroeg genoeg om alle versleten reiskleding te vervangen door leuke zomer outfitjes......om over de schoenen en slippertjes nog maar te zwijgen!!!! Nadat we bij wat interieur zaken nog even wat leuke ideeen hebben opgedaan voor ons nieuwe huisje, belanden we uiteindelijk bij de Pizzahut.....inmiddels hebben we alle junk-ketens weer gehad. Wanneer we daarna terug naar huis slenteren is de avond al gevallen en zijn de Petronas torens prachtig verlicht. Ook nu nemen we nog wat foto's en gaan moe en voldaan weer terug naar China Town.
Op woensdag en donderdag moeten we weer heel hard werken, want er gaat weer veel gereist worden.....zoals al eerder gezegt; vaak is het heel leuk en soms wat minder...dus in sneltreinvaart een overzicht van deze dagen; vroeg opstaan, tassen inpakken, taxi nemen naar het vliegveld, tassen scannen, inchecken, overgewicht uit de tassen overhevelen naar de dagrugzakken (mag maar 15kg mee?), opnieuw scannen, opnieuw inchecken, uitchecken bij douane van Maleisie, dagrugzakken door de scan, nieuwe potten pindakaas en pasta afleveren (mag niet mee in handbagage en met gemengde gevoelens zien we deze dure, dierbare en nog volle potten in de prullenbak verdwijnen?), wachten, wachten en nog eens wachten, plekje veroveren in het vliegtuig (geen gereserveerde stoelen?), twee uur vliegen naar Jakarta, inchecken bij douane van Indonesie, visum kopen (voor de verandering in 2 minuten geregeld!), tassen ophalen, bus naar treinstation van Jakarta zoeken, kennismaken met de middagspits van Jakarta, uiteindelijk aankomen bij het treinstation, kaartjes kopen voor de trein naar Yogjakarta van donderdag (nachttrein komt om 3 uur in de ochtend aan in Yogja, en dat is niet fijn?), dus in Jakarta op zoek naar een bed, voor het eerst nassi goreng eten, een warme douche nemen, vroeg naar bed, donderdagochtend weer vroeg op, kwartiertje lopen naar het treinstation, helemaal leeglopen van het zweet omdat dat met volle bepakking en 33 graden toch niet meevalt, bij de Hollandse bakker bruin brood scoren, royale vliegtuigstoel in de trein toegewezen krijgen, 9 uur boemelen naar Yogjakarta, om 5 uur aankomen, hotel zoeken..........en dan uitgeblust bij een heerlijk restaurant op het terras eindigen voor een goddelijke maaltijd! Zoals jullie begrijpen is het niet altijd feest hier. Toch zijn er een paar kleine hoogtepuntjes want bij een kleine supermarkt in Jakarta vinden wij een zak hagelslag in de schappen.......en na 4 maanden jam en gebakken eieren, voelt dat alsof we de pot met goud gevonden hebben. Ook de lange treinreis naar Yogja heeft wat bijzondere momenten, want het landschap rond Jakarta is erg vlak; zeg maar Hollands plat. En alle rijstvelden staan in volle bloei en zijn dus erg groen, zeg maar Hollands grasgroen. Als je dus in je gedachten alle palmbomen door koeien zou vervangen, dan waan je je echt even in Nederland......vooral ook omdat de airco in de trein op 16 graden staat en wij dus met onze dikke fleecetruien aanzitten!
Vrijdagochtend zijn we al heel vroeg wakker en dat was toch eigenlijk niet de bedoeling. Maar wat blijkt, achter ons hotel bevind zich een moskee en om 4 uur in de ochtend wordt iedereen al opgeroepen voor het gebed....hebben wij dat weer. Gelukkig is het na 10 minuten weer rustig en kunnen we lekker verder slapen....voor 5 minuten, want dan komt de huisrat ons gezelschap houden en tippelt vrolijk door onze kamer heen. Nu zijn wij na ons bezoek bij Bhuwan niet helemaal meer onder de indruk van dit ongedierte en nadat we ons goed in de lakens gewikkeld hebben, slapen we lekker verder! Uiteindelijk slapen we na al deze onderbrekingen toch nog flink uit en rond een uur of 9 gaan we op de patio voor onze kamer genieten van een lekker ontbijtje....brood met hagelslag!!!! De rest van de ochtend wandelen we lekker door Yogja heen en bezoeken we het paleis van de Sultan (75% van Java is moslim en een aantal steden hebben nog een sultan, die zeg maar een soort burgemeester is). Ook brengen we een bezoek aan de vogeltjesmarkt en hier wordt meer verkocht dan vogeltjes alleen. Alles wat maar enigzins dier is en in een kooi past is er te koop......geen plek voor dierenliefhebbers dus.....Fred en ik kijken rustig rond! Uiteindelijk belanden we bij Via Via, een restaurant wat opgezet is door een groep Belgische vrienden en wat inmiddels bijna helemaal gerunt wordt door lokale mensen. Het eten is echt super en we weten zelfs een doos Belgische bonbons te scoren. De rest van de middag hangen we lekker op de patio voor onze kamer en kijken hoe de ratten- en muizenfamilie druk door de tropische tuin aan het rennen zijn. Ondertussen breekt er ook nog een enorme tropische regenbui los en staat in 10 minuten het water tot aan onze knieen.....een half uur later is alles alweer opgeruimt en schoongemaakt en lijkt het alsof er niets gebeurd is! Het hotel waar we zitten is een klein familiehotelletje en de familie is echt de gehele dag druk bezig met schoonmaken en dwijlen. Het zijn echt enorme schatten en zo vriendelijk. De mensen in Indonesie zijn overigens toch enorm vriendelijk. Wij hebben dit in nog geen enkel land zo meegemaakt. Iedereen spreekt je aan en wil even met je kletsen. Maar na ons vele gereis hebben wij een behoorlijke muur om ons heen gebouwd.....en het enige wat wij steeds denken is; zeg nu maar wat je echt wil en wat je ons wilt verkopen of waar je ons mee naar toe wilt nemen! Maar na 3 dagen Indonesie is het tot nu toe echt alleen nog maar bij vriendelijke gesprekken gebleven en verder niet.....na India is dat wel een enorme omschakeling en we beseffen dat we al een aantal keer dus heel erg onbeleefd zijn geweest tegen een aantal zeer vriendelijke Indo's.
Zaterdagochtend gaat ook al heel vroeg de wekker....nog voordat de moskee haar oproep voor het eerste gebed doet. En om half 5 zitten we dan ook al in de bus naar de Borobodur, het culturele hoogtepunt van Indonesie. Wat opvallend is, is dat er momenteel erg weinig toeristen zijn en er zit alleen een Engelse dame bij ons in de bus. Wanneer we bij de Borobodur aankomen lopen we met z'n drieen door de ochtendmist richting de enorme tempel. Deze tempel is al eeuwen oud en heeft op sommige punten dezelfde kenmerken als de Angkor Wat in Cambodja, een tempel die wij op onze vorige reis bezocht hebben. We kijken rustig rond en genieten van al het zeer gedetaillerde uitgesneden steenwerk wat hier te zien is. En ondertussen kleurt de opkomende zon de tempel prachtig oranje. De camera draait weer overuren. Inmiddels zijn er ook heel wat Indonesische touristen aangekomen en vooral de jongere generatie wil hun engels met ons oefenen. Met de rust is het gedaan en we krijgen allerlei standaard vragen naar ons hoofd geslingerd. Na een half uur vind ik het welletjes en vraag Fred of we lekker op een bankje kunnen gaan zitten om in alle rust nog even van het wereldwonder te kunnen genieten. Maar net als we zitten komt er een grote Indonesische familie aan die een dagje uit zijn. De oma van de familie rent op Fred af en gebaard dat ze op de foto wil. Alle kinderen en kleinkinderen liggen helemaal in een deuk, maar oma heeft alleen nog maar oog voor de lange man naast haar. Zelf meet ze niet meer dan 1.45m. De kleinkinderen maken de nodige foto's van oma en Fred en even later willen alle tantes ook op de foto. Deze keer mag ik er ook bij......maar zij vechten om wie er naast Fred mag staan......wie wil er nou eigenlijk naar de Borobodur kijken als er zulke buitenaardse wezens rondlopen!!!!! Na de fotosessie krijgen we nog allerlei ondefineerbare dingen aangeboden om te eten.....want ja, zo'n grote vent moet natuurlijk veel eten. Ik weet er wat pindakoekjes uit te vissen en deze keer is het Fred zijn beurd om beleefd wat onherkenbare dingen te eten...hahahaha!!! Uiteindelijk lopen we terug naar de bus en wachten op de Engelse dame om gezamelijk weer terug te reizen naar Yogja. Even later komt zij aanlopen met wel 6 verkopers achter haar aan. Met een rood en bezweet hoofd ploft ze naast ons neer op het bankje en roept; o, ze blijven me maar achtervolgen en ik wil echt niets kopen, maar ik wil ook niet onbeleefd tegen ze zijn want je vertegenwoordigd toch een beetje je land! Fred en ik weten beide een glimlach te onderdrukken.....inmiddels hebben wij wel geleerd hoe je het makkelijkst van deze mensen af kan komen, zonder echt heel onbeleefd te zijn. Even daarvoor kwam er nog iemand naar ons toe die t-shirts wilde verkopen. En terwijl we een beetje aan het kletsen zijn vraag ik hem; wat vind je van Fred zijn t-shirt? "Mooi" zegt hij. Vervolgens vraag ik of hij het wil kopen of dat we het misschien kunnen ruilen met een t-shirt van hem......de man ligt helemaal in een deuk en begrijpt dat hier niet veel te handelen valt....en ja, wie wil en nu een nat en met zweet doorweekt t-shirt van Fred??? Terug in Yogja gaan we bij ViaVia lekker brunchen en laten een enorm ontbijt aanrukken met pannenkoeken, vers fruit en yoghurt met muesli. De rest van de dag luieren we weer lekker een beetje op de patio en 's avonds gaan we lekker sate happen bij ViaVia. Hier boeken we ook een tour voor de volgende dag en dus duiken we na het eten weer vroeg ons bedje in.....want opnieuw zal vroeg de wekker gaan.
En dus ook zondagochtend gaan we al vroeg op pad, want om 8 uur staan Rita en Ifa met hun scooters al op ons te wachten. Zij nemen ons vanmorgen mee naar de Prambanan tempel, die zo'n 20 kilometer buiten Yogja ligt. En omdat we weer eens wat anders wilde dan bussen, treinen en taxi's hebben wij twee dames ingehuurd die ons op hun scooter naar de tempel zullen brengen. En niet over de grote weg, maar heerlijk over de kleine paden tussen de rijstvelden en kleine dorpjes door. En terwijl wij van het afwisselende landschap genieten klets ik een beetje met mijn chauffeuse. Het blijkt dat Rita prima Nederlands spreekt en al een paar keer in Leiden bij familie op bezoek is geweest. Wat is de wereld toch klein. Bij de tempel aangekomen gaan Fred en ik alles weer bekijken en na een uurtje rijden de dames ons weer terug naar Yogya. Op de terugweg vraagt Rita wat ik lekker Indonesisch eten vindt en ik antwoord haar dat ik dol ben op sate kambing. Vervolgens nodigt zij ons uit om 's avonds naar een tentje te gaan waar ze heerlijke sate kambing hebben. Dat zijn altijd leuke dingen! De rest van de middag brengen wij door bij het Ministerie van Koffie en hier doen wij ons te goed aan heerlijke salade's, taartjes, lezen we wat boeken uit de enorme bibliotheek en internetten we een beetje. Na de dagelijkse tropische bui aan het einde van de middag komen de meiden ons weer ophalen en rijden we naar een klein dorpje even buiten Yogja. Hier bevindt zich midden op de overdekte markt, die inmiddels leeg en verlaten is, een klein tentje waar iemand sate kambing roosterd. Er hangt een groot stuk geitenpoot en hier snijd hij het vlees vanaf, vervolgens gaat het op de BBQ en niet veel later krijgen wij elk 10 stokken vlees...stokken die overigens gemaakt zijn van oude fietsspaken! We genieten van het eten en het gezelschap en hebben een erg leuke avond. Wanneer zij ons later die avond thuis brengen nodigen we ze uit om langs te komen wanneer ze weer een keer in Nederland zijn.
En na al dat vroege opstaan van de laatste dagen, trekken we hem nog maar even door en gaan we ook maandagochtend al vroeg op pad naar Malang. Ook dit wordt weer een lange reisdag en uiteindelijk komen we net voor donker op de plaats van bestemming aan. Hier regelen we gelijk weer een tour voor de komende 3 dagen en vervolgens gaan we onszelf eens goed verwennen met een werkelijk goddelijk diner in het duurste restaurant van Malang. Het bevindt zich bij een prachtig luxe en trendy hotel en ook het restaurant is enorm sfeervol. We krijgen een tafeltje in de tropische tuin die helemaal verlicht is met duizende kaarsjes. Overal in het restaurant zijn prachtige aziatische meubelen te vinden en het eten is in een woord top! De borden zijn prachtig opgemaakt en het eten is smakelijker dan ooit.....dat doet de lange reisdag weer snel vergeten. Uiteindelijk ontdekken we in het hotel ook nog een bakker en wat blijkt....een bakker met wat nederlandse invloeden. De verkoopster spreekt zelfs prima nederlands en weet ons blij te maken met krentenbollen, ontbijtkoek en nog meer hagelslag......Indonesie wordt echt steeds leuker!!!
Gelukkig gaan we dinsdag niet al te vroeg op pad en om 12 uur komt Wiwit, onze chauffeur ons ophalen. Ja, ja, Wim-Lex en Maxima gaan weer in stijl op pad en nestelen zich in de 9 persoons bus....die we met niemand hoeven we delen. De komende dagen gaan we een aantal natuurfenomenen bezoeken en vandaag zal Wiwit ons eerst naar de Bromovulkaan rijden. De reis gaat voorspoedig en keurig rijd hij ons over kleine bergweggetjes naar een hoogte van 2500 meter. Helaas zit het weer niet mee en rijden we het laatste gedeelte in de wolken. Wannneer we bij ons hotel aankomen worden we verwelkomt met een kopje thee want de temperatuur is inmiddels gezakt naar een graad of 20.....en dat vinden ze hier enorm koud. Iedereen loopt dan ook met winterjassen aan en wollen mutsen op! Wij krijgen een prachtige bungalow met een geweldig uitzicht over de bergen......althans, dat moet het zijn wanneer er geen wolken zijn?!?! Voor het einde van de middag hadden we een sunset bij de Bromovulkaan op het programma staan.....maar met deze weersomstandigheden heeft het geen zin om op pad te gaan. We modderen lekker in ons huisje en gaan al vroeg onder de wol.....de wekker staat weer op 3.30 uur!?!?
Maar inmiddels raken we aardig gewend aan het vroege opstaan en zonder moeite verlaten we onze warme bedjes en gaan bepakt en bezakt weer op pad. Voordat we in de bus stappen drinken we nog even een warm bakkie en even later rijdt Wiwit ons naar het uitzichtpunt op 2700 meter. Wanneer we hier aankomen begint er al aardig dag in de lucht te komen en ver onderons zien we de enorme krater waarin zich ook weer allerlei vulkanen bevinden. Het is vooral de Bromovulkaan die de aandacht vraagt want er komt continu rook uit. Verder ligt er een flink wolkendek in de grote krater en de andere vulkanen steken hier statig boven uit. Wanneer de zon op komt wordt alles warm gekleurt en ook wij vangen wat warmte op. Hier op 2700 meter is het om 5 uur 's morgens toch wel ijzig koud en we zijn blij dat we onze dikke fleecetruien hebben aangetrokken. We genieten van het kleurrijke schouwspel en wanneer de zon helemaal op is rijdt Witwit ons de krater in. Hier zet hij ons af aan de voet van de Bromovulkaan en krijgen wij de gelegenheid om deze vulkaan te beklimmen. Aangezien de zon nog niet heel veel kracht heeft hangt er rondom de Bromo nog heel veel mist en door de flarden heen vinden wij onze weg omhoog. Dat is weer even hard werken, maar uiteindelijk worden we beloont met een prachtig uitzicht in de krater van de Bromo. Allleen de continue rookpluim die eruit komt doet onze neusgaten teisteren met een enorme rotte eierenlucht. We lopen over de kraterrand snel naar een stuk waar de rook niet hangt en genieten hier van het uitzicht in de krater. Echt geweldig....al doen we ondertussen even een schietgebedje dat de vulkaan nu nog even rustig blijft! Na deze indrukwekkende natuur rijdt Wiwit ons verder naar het Iljen Plateau, waar we de volgende dag ook nog een vulkaan gaan beklimmen. Onderweg stopt hij nog even bij het strand zodat we lekker even een frisse duik kunnen nemen in de warme zee en op het strand genieten we van een warme hap. Aan het einde van de middag bereiken we uiteindelijk het Iljen Plateau en hier overnachten we in in homestay op een koffieplantage. Ook dit gebied ligt weer op een hoogte van rond de 2000 meter en er wordt hier enorm veel koffie verbouwd. Wij brengen eerst een bezoek aan de fabriek van de plantage waar wij slapen en we komen tot de ontdekking dat de koffiebonen die hier verbouwd worden.....gekocht worden door Ahold!!! Uiteindelijk krijgen wij een keurige kamer toegewezen op de plantage en achter de garaniums op ons terras genieten we van een bakkie Hollandse leut. Voor dat we gaan eten komt Wiwit ons halen om te vertellen dat de hottub is volgelopen met warm water dat vanuit de bron verder op komt.....en dat we dus lekker kunnen gaan badderen.....nou, dat laten Wim-Lex en Maxima zich geen twee keer zeggen!!! En terwijl wij heerlijk zitten te genieten in het hete water valt er weer een enorme tropische bui op onze hoofden. Het kan de pret niet drukken. Alleen wanneer het opeens ook begint te onweren weten we niet hoe snel we de hottub moeten verlaten...we zijn ons leven nog niet zat...al doen we best wel eens gevaarlijke dingen!?!?!
Zo ook weer de volgende morgen wanneer we om 5 uur al weer vertrekken naar de Iljen vulkaan. Het is een behoorlijk actieve vulkaan, maar kan wel beklommen worden. Wiwit rijdt ons er weer keurig naar toe en gaat zelfs met ons mee naar boven lopen. Het is echt een schat, maar moet steeds na alles wat hij zegt enorm lachen.....en om 5 uur 's morgens ben ik daar toch nog niet helemaal klaar voor. Gelukkig is Fred bereid om Wiwit af te leiden zodat ik in alle rust van de prachtige omgeving kan genieten......maar daarnaast heb ik ook al mijn energie nodig om boven te komen want de klim omhoog is enorm stijl. De Annapurna-conditie is al weer ver weggezakt en toen we gisteren bij de koffieplantage een weegschaal ontdekte, bevestigde deze dat we de afgelopen weken wel heel goed geleefd hebben.....alle reserves zijn weer goed aangevuld.....maar na vandaag gaan we niets aktiefs meer doen...dus zullen we de taartjes toch weer wat meer moeten laten staan....of biertjes in Fred zijn geval!!!! Maar goed, na een lange klim komen we uiteindelijk aan op de kraterrand van Iljen en wat we hier zien is echt ongelofelijk. Een enorme krater met een azuur blauw meer en aan de rand een rokende kratermond waarom heen vele gele stukken sulfur te zien zijn. Onderweg omhoog zijn we al vele mannen tegengekomen die deze stukken sulfur uit de krater halen en dragen. De meeste lopen met meer dan 70 kg op hun rug en zien er niet echt gezond uit......wat niet zo raar is aangezien zij de stukken sulfur zelf bij de kratermond weghakken en dus lange tijd in de vreselijk giftige dampen staan. De meeste mannen worden niet ouder dan 50 jaar en inmiddels schamen wij ons een beetje...Wiwit vroeg ons voordat wij aan de wandeling begonnen om wat sigaretten te kopen voor de dragers. Westers als wij zijn dachten we; ja, we gaan mensen lekker stimuleren om te roken...echt niet! Maar nu we dit gezien hebben en de omstandigheden waar deze mensen in werken en proberen te overleven, dan denk je alleen maar.....laat ze lekker roken! Gelukkig hebben we nog een zak met boterbabbelaars en daar zijn ze toch ook wel blij mee. En terwijl we boven op de kraterrand van het uitzicht genieten, komen we nog een Belgisch stel tegen en we kletsen even gezellig met elkaar. Uiteindelijk lopen we met z'n allen terug naar beneden en doen hier nog even een bakkie. Vervolgens nemen we afscheid en gaan we op weg naar Bali.....en naar het strand! Bij de ferry nemen we afscheid van Wiwit en bedanken we hem voor zijn goede rijden. Vervolgens stappen we niet veel later in de bus naar Denpasar en deze rijd gelijk de ferry op naar Bali. De reis gaat echt voortvarend en na een half uurtje varen zetten we voet op Bali en rijdt de bus in sneltreinvaart verder naar Denpasar. Hier aangekomen stappen we over in een taxi en deze brengt ons naar de kustplaats Sanur. Hier vinden we gelijk een heel leuk hotel.....en kan de strandvakantie eindelijk beginnen!!!!
Toch gaan we de volgende ochtend nog even rondkijken in Sanur of er misschien nog een ander hotel is wat aan onze koningklijke eisen voldoet. Maar na een uurtje ronddwalen komen we tot de conclusie dat Palm Garden toch gewoon een tophotel is. Terug bij de receptie laten we weten dat we tot 3 januari willen blijven....maar helaas is onze kamer maar tot 26 decemeber vrij. He bah, dat is balen want we zijn erg blij met onze riante kamer met airco, tv, koelkast, fantastische bed, heerlijk terras en riante badkamer met bad en douche. Nu moeten we toch opzoek naar wat anders en daar hebben we echt geen zin meer in. Ook omdat dit kleinschalige hotel op 200 meter van het strand ligt in een prachtige tropische tuin met een heerlijk zwembad en een voortreffelijk restaurant.....meer hoeven we echt niet!?!? Uiteindelijk laat de eigenaresse weten dat ze wel de Presidential Suite nog vrij heeft vanaf de 26e....maar ja, die zit ver boven ons budget. Toch besluiten we even een kijkje te gaan nemen....en jullie begrijpen dat Wim-Lex en Maxima gelijk verkocht zijn!!!! En aangezien we hier de afgelopen tijd toch al met miljoenen hebben gesmeten (1 miljoen roepie is hier 80 euro), gaan we gewoon nog maar even door met smijten.....ons reisbudget hebben we toch al ver overschreden en dit beetje kan er dan ook nog wel bij. En na al dat reizen mogen we onszelf toch best eens verwennen met wat extra luxe......kortom, genoeg excusses om alles weer goed te praten!!!!
En nadat alles weer geregeld is gaan we eindelijk genieten van helemaal nietsdoen......en wat we daar de komende tijd over kunnen vertellen dat weten we nog niet, maar na de kerstdagen melden wij ons wel weer.......vanuit onze Presidential Suite!!!
Voor nu wensen wij iedereen alvast hele fijne en gezellige feestdagen toe.....ook wij hebben de lichtjes opgehangen en een kitsche, groene, houten kerstboom neergezet en zijn klaar voor de kerst....maar met 33 graden is het echte kerstgevoel toch nog ver te zoeken!


Liefs,
Fred en Petra

Ps. Van Fred mocht ik niets meer over het weer schrijven hier.....maar het is echt heeeeeeeel warm!!!!



Zondag , 30 December 2007

Nog net op de valreep voor het einde van 2007, hierbij weer onze belevenissen van de afgelopen weken! En we kunnen jullie gelijk vertellen dat die niet heel bijzonder zijn aangezien we al weer ruim twee weken met ons inmiddels weer dikke kont (en bierzwemband!) op Bali zitten......en echt helemaal niets doen. Althans niet veel meer dan uitslapen, ontbijten, stukje wandelen, bakkie doen, lekker lunchen, een beetje poedelen bij het zwembad, genieten van een lekker vers fruit cocktailtje, uiteten gaan in een van de vele trendy restaurants hier....om vervolgens weer uitgeput in ons riante bedje te plompen.....in de Presidential Suite, waar we inmiddels huizen!!!
Toch zijn er ook nu wel weer een paar grappige dingen die we jullie niet willen onthouden. Zo zitten we namelijk een van de eerste dagen hier bij het zwembad, wanneer er ook een aantal andere Nederlandse gasten aankomen. Een van de gasten komt ons zeer bekend voor, maar we kunnen hem niet plaatsen. Maar wanneer we na een paar dagen 's morgens aan het ontbijt zitten bedenk ik opeens dat die ene meneer toch echt een bekende kerel is. Maar wie? Even later, wanneer we in onze badkamer de tandjes staan te poetsen zeg ik tegen Fred; "En toch is die ene een bekende gast!" "Buch" roept Fred opeens...."het is die broer van Buch, die altijd van die foute programma's maakte". Helaas dus geen Johan Cruijff, waar onze vriendin Janneke een aantal weken geleden mee aan het ontbijt zat op St. Maarten....die had Fred uiteraard direct herkend, waarna hij natuurlijk direct zijn ideeen voor het Nederlands Elftal even met hem had doorgenomen!
Bij ditzelfde zwembad brengen wij, als het even kan, elke dag een aantal uurtjes door om wat zonne-energie op te doen. En voor de nodige lichamenlijke vitamine bestellen we dan altijd een lekker vers fruitsapje. De ober komt dan altijd met twee prachtige glazen, versiert met vers fruit en bloemen aan en aangezien wij hier alweer een poosje wonen weet hij inmiddels ook hoe wij heten. Nu hebben wij al heel wat verschillende namen gehad tijdens al onze reizen en ook deze reis zijn daar weer een paar prachtige varianten bij gekomen. Zo hebben we enige tijd geleden een aantal dagen in een hotel gelogeerd als de familie Maria......Fred heet voluit Ferdinandus Wilhelmus Maria.....en de receptionist had hier heel keurig de familie Maria van gemaakt. En ook de namen Jung, Yong en Jony zijn ons inmiddels niet vreemd. Maar deze ober heeft toch echt wel de meest prachtige variant gevonden en zei tegen Fred; Here is your cocktail Mr Petra! (Aangezien we deze keer dus onder mijn naam stonden ingecheckt). Eerst dacht ik dat ik het niet goed verstaan had, maar toen ik Fred even aankeek en zijn mond een halve meter open zag staan.....heb ik heel veel moeite moeten doen om niet in bikinibroek te moeten plassen!!!! Echt geweldig! De meeste mannen noemen mij hier al een lady-boss, omdat ik vaak het gesprek voer......maar dit was echt helemaal een giller!!!
Inmiddels zullen jullie via de media wel vernomen hebben dat er op Java en Bali grote problemen zijn geweest met het noodweer wat we hier gehad hebben. Volgens Fred is dat met name mijn schuld, aangezien ik te veel over het mooie weer praat hier (....met andere woorden; jullie probeer een beetje jaloers te maken!). Het gevolg is dus dat wij met kerst niet op het strand hebben gelegen, maar 3 dagen lang opgesloten hebben gezeten, in onze toen nog standaard kamer, door de regen! En niet zo maar een bui, maar echt 72 uur lang een enorme tropische regenbui. Gelukkig heeft de enorme waterval in Sanur geen extreme gevolgen gehad, maar op vele andere plaatsen zijn er grote landverschuivingen geweest en zijn vele dorpen blank komen te staan. Gelukkig hadden wij voor de kerst geen grootse plannen gemaakt en hadden we juist besloten om lekker thuis te eten, aangezien wij al bijna 5 maanden uit eten gaan. Bij de traitteur hadden we al lekkere broodjes gehaald....inclusief de gedroomde kerststol(!)....en met wat kaas, yoghurt en fruit hebben wij dus een prima kerstmaal gehad. Ondanks dat de kerststol geen spijs had, redelijk droog en niet te betalen was!!!!
En wat doe je dan verder als het drie dagen lang regend? Nou, ik ben maar weer eens verder gegaan met mijn project "de inrichting van ons nieuwe huis" en Fred heeft zich inmiddels op een nieuw project gestort. Niet iets met voetbal, dus dan kan het alleen maar met wandelen te maken hebben....maar het is allemaal nog heel geheimzinnig en volgens mij heeft hij zelfs met zijn broer al vergaderingen gepland voor de nodige voorbereidingen. Nu zullen die vergaderingen wel een verkapt excuus zijn om straks bij thuiskomst weer eens een avondje (...of meer) naar de kroeg te gaan!!!
Verder hebben we tijdens deze gigantische buien ook nog een bezoek gebracht een een spa om onszelf eens lekker te laten verwennen....het is echt een zwaar leven dat reizen!! Na een geweldige complete lichaamsmassage staat er een groot bad voor ons klaar, gevuld met warm water en duizende tropische bloemen. En terwijl wij lekker liggen te relaxen in het geurige water krijgen we een vers fruitcocktailtje voorgeschoteld. Na al deze verwennerij volgt er ook nog een complete gezichtbehandeling en een chineese voetmassage. Tijdens de gezichtsbehandeling vraag ik de schoonheidsspecialiste of zij ook gelijk mijn wenkbrauwen even kan harsen. Geen probleem en niet veel later worden alle blonde haren boven mijn ogen weggetrokken. Uiteraard een pijnlijke operatie, maar wie mooi wil zijn moet wel eens pijn lijden! In ieder geval zie ik er met de kerst weer op mijn paasbest uit.....althans, dat hoopte ik. Want wanneer we aan het einde van de dag thuiskomen, zie ik wanneer ik in de spiegel kijk, twee grote blaren onder mijn nog net zichtbare wenkbrauwen. Wat blijkt; de wax was nog veel te heet en nu heb ik dus mijn oogleden verbrand. Gelukkig heb ik bij vertrek vanuit Nederland van een collega een flesje wonder-olie meegekregen en na een aantal dagen smeren zijn de blaren helemaal verdwenen....en met een beetje geluk komen daar dus nu nooit geen haren meer!!!! En nu we het toch over haren hebben; ook Fred is weer eens naar de kapper geweest. Nu is het elke keer weer spannend hoe de kappers in vreemde landen te werk gaan, maar deze keer was echt uitzonderlijk....slecht! Toen Fred na zijn kapper bezoek kwam binnenlopen, wist ik dan ook niet waar ik het zoeken moest. Hij had een complete champignonnen-coupe! Achter hadden ze alles weggeschoren....en bovenop hadden ze er helemaal niets aan gedaan. Fred heeft nog wel geprobeerd uit te leggen dat de tondeuse er ook aan de bovenkant overheen moest, maar op dat moment stopte het apparaat er mee! Echt een giller weer! Uiteindelijk heb ik met de heggeschaar, waar ik mijn eigen pony al een paar maanden mee in model hou, zijn coupe een beetje bijgewerkt......en wanneer hij er gel insmeert, zit het best wel aardig!!!!
Het hotel, waar we nu alweer ruim 2 weken thuis zijn, is overigens echt een plaatje. Het is een klein hotel met 15 luxe kamers in een prachtige tropische tuin met zwembad en een heerlijk restaurant. Verder ligt het op 200 meter van het strand en net in het centrum van Sanur, waar zich overigens een aantal geweldige trendy en sfeervolle restaurants bevinden. Helaas hadden ze alleen tot 26 december een standaardkamer vrij, maar wij vliegen 3 januari pas terug naar Kuala Lumpur. Nadat we een ochtend lang alle hotels in Sanur hebben bezocht, zijn we nog niet veel wijzer geworden. Terug bij het Palm Garden Hotel praten we nog eens met de manager en zij verteld ons dat ze eventueel nog wel vanaf de 26e de Presidential Suite vrij heeft, maar die zit wel in een andere prijsklasse. Nieuwsgierig als wij zijn, willen we toch graag even kijken....en wanneer we een stap over de drempel zetten komen onze alter-ego's Wim-Lex en Maxima weer boven drijven. Daar gaat ons reisbudget weer! De suite bevindt zich op de 3e etage van het eerste huis en beslaat de gehele verdieping. Naast een riante woonkamer, inclusief de nieuwste hifi apparatuur en breedbeeld tv, is er een nog rianter balkon welke, net als de woonkamer, ook gevuld is met allerlei antieke Balineese meubelen. Verder is er een grote openlucht keuken, 2 mega slaapkamers met elk een eigen badkamer met douche, toillet...en bad en hebben we vanuit alle kamers uitzicht op zee. En als klap op de vuurpijl is er 24 uur per dag iemand beschikbaar om aan al onze wensen te voldoen. Jullie begrijpen dat wij na 1 seconde al verkocht zijn en dat we, zoals we later bedacht hebben, onszelf best een leuk verlaat kerstkadootje mogen geven! Op de ochtend van de 26e komt de butler onze spullen ophalen om deze naar de suite te brengen......daar gaat hij met onze rugzakken en inmiddels verwassen en door de zon verbleekte kleren! Fred en ik lopen de eerste uren als een stel kinderen door de suite heen om alles eens goed te bekijken en uit te proberen. De Ipod sluiten we aan op de stereo en binnen een paar minuten schalt Blof door de suite heen, terwijl Fred het zich makkelijk maakt op het zonnenbed op ons terras en zich lekker laat verwennen met een koel pilsje! Ondertussen zet ik onze houten kerstboom neer en hang de kerstlampjes gezellig op en vertel de butler dat ik zelf de tassen wel kan uitpakken.....zo erg Maxima ben ik ook weer niet...en dan kan ik gelijk even de vuile kleren in bad gooien met een sopje.....na het huren van de suite is er echt geen geld meer om de vuile was naar de wasserette te brengen! Het blijft een kwestie van keuzes maken....!!!!!!
En wat we volgend jaar allemaal weer gaan beleven.......de tijd zal het leren! Wij kijken in ieder geval weer terug op een geweldig jaar en als 2008 maar een fractie brengt van wat wij in 2007 hebben mogen meemaken, dan zijn wij alweer gezegende mensen. Voor nu wensen wij jullie allemaal een gezellige jaarwisseling toe en een goede gezondheid, veel liefde en geluk voor 2008!


Veel liefs,
Mr & Mrs Petra



Zaterdag , 5 Januari 2008

Allereerst willen we jullie vanuit een heerlijk Kuala Lumpur allemaal nog een fantastisch 2008 toewensen en hopen we dat bij jullie het nieuwe jaar niet zo "spetterend" begon als bij ons?! Maar eerst gaan we nog terug naar vorig jaar...toen wij nog op het tropische Bali zaten!
De laatste dag van 2007 brengen wij net zo door als de laatste 2 weken van 2007....met lekker modderen! Nadat we 's morgens wat hebben geinternet, gaan we even nog wat boodschappen doen voor de jaarwisseling. Naast wat lekkere broodjes, een stuk Nederlandse kaas, een fles champagne en aardbeien, kopen we ook nog 2 kerststollen....aangezien deze nu met 50% verkocht worden! De rest van de middag hangen we lekker bij het zwembad rond en wanneer de avond valt besluiten we de laatste avond van 2007 maar lekker op het strand te gaan dineren. Bij een gezellig restaurantje weten we een tafeltje op het strand bij de zee te bemachtigen en met een cocktail in de hand, de haren in de zwoele wind en de voetjes in het zand genieten we van een heerlijke maaltijd en een prachtige zonsondergang. Na het diner gaan we terug naar onze suite, waar we ons lekker op het terras settelen met een happie en een snappie en waar we wachten tot het jaar 2008 zich aankondigd. Alleen hebben de weergoden andere ideeen bij een spetterend begin van 2008 en om 23.45 barst er echt een "spetterende" tropische onweersbui los. Alle mensen die zich op het strand hebben verzameld om vuurwerk af te steken zoeken een schuilplaats totdat het droger wordt. Vanaf ons balkon bekijken wij het hele tafereel en uiteindelijk volgen er na een uur flinke regen nog een paar verlaten knallen. Toch hebben wij ons heerlijk vermaakt, maar aangezien we morgenochtend ook nog het Nederlandse nieuwjaar willen vieren duiken we om een uur of 1 ons bedje in.
Wanneer dus om 6.30 uur, sinds weken, de wekker gaat valt het niet mee om op te staan. Toch worstelen wij ons uit ons bedje en gaan lekker op het balkon ontbijten met Italiaanse rozijnen cake, champagne en aardbeien.....oliebollen hebben we echt niet kunnen vinden en deze rozijnen cake kwam het dichst bij in de buurt. En terwijl de zon langzaam opkomt worden wij rustig wakker, laten om 7 uur de kurk knallen en sms-en ondertussen met Nederland.....wat niet meevalt omdat ondertussen heel Nederland per sms iedereen een Happy New Year wenst. Na een uurtje besluiten we toch nog maar even ons bedje in te duiken, aangezien we geen wilde plannen hebben voor vandaag! Na een 2e ontbijtje, halverwege de ochtend, gaan we even wat foto's op de website zetten en na het harde werken gaan we lekker een wandeling langs het strand maken. Onderweg ontdekken we een restaurantje waar ze friet met mayo verkopen.....thuis zijn we niet zulke friet-eters....maar op z'n tijd, zeker wanneer het niet te krijgen is, kan het zo lekker zijn!!! Na onze top-lunch gaan we weer lekker bij het zwembad modderen en 's avonds besluiten we maar heerlijk op ons balkon te eten en de restjes brood, kaas, yoghurt en bier op te maken. Een goed begin van hopelijk weer een mooi jaar!
Woensdag is alweer onze laatste dag op Bali en na 3 weken nietsdoen, zijn we het hier eigenlijk helemaal nog niet zat. Maar in Maleisie staat ons weer een nieuw avontuur te wachten....en ook daar zal hopelijk veel strand in voorkomen! s' Morgens doe ik na al die weken de tassen weer inpakken en voor de lunch besluiten we naar Double Dutch te gaan. Een foute Hollandse kroeg en hier snacken we nog maar eens een keertje. Deze keer doen we ons te goed aan een broodje kroket, welke we wegspoelen met een echte Heineken! Voorlopig hebben we weer genoeg Nederlands voer tot ons genomen en kunnen we er weer even tegen. Ook de laatste middag doen we niet veel meer dan lezen en zonnen en 's avonds besluiten we nog een keer te gaan eten bij ons inmiddels favoriete restaurant; Massimo. Een geweldig Italiaans klasse restaurant waar Wim-Lex en Maxima zich prima thuisvoelen. Ook deze keer is het eten weer koningklijk en genieten we dus nog een keer van een luxe maaltijd.....morgen keren we weer terug naar ons bestaan als armzalige backpackers!
En dat betekend dat we na het ontbijt onze rugzakken weer opdoen, afscheid nemen van onze suite en butler en in een oude taxi stappen die ons naar het vliegveld brengt. Hier volgt weer de gebruikelijke procedure van inchecken, paspoortformaliteiten en wachten, wachten en nog eens wachten. Uiteindelijk gaan we wel keurig op tijd de lucht in en landen we na 2,5 uur vliegen om 16.30 in Kuala Lumpur. En na een vlucht met redelijk wat turbulentie vinden we dat niet erg. Nadat we onze paspoorten weer hebben laten stempelen, zien we dat onze tassen ook deze keer weer keurig zijn meegekomen. Vervolgends nemen de bus en de metro naar de stad....ja, ja geen dure taxi's meer voor Wim Lex en Maxima...en om 7 uur zijn we weer thuis bij ons leuke hotelletje in China Town. De eerste keer dat we hier aankwamen, een maand geleden, vonden we Kuala Lumpur al leuk en deze keer voelt het zelfs echt als thuiskomen. Nadat we onze tassen op de kamer hebben gezet gaan we gelijk naar buiten om in China Town ons favoriete straatrestaurantje op te zoeken. Hier genieten we van een heerlijke bak noodles, gebakken in wel een paar bollen knoflook. Na het eten gaan we nog even boodschappen doen bij de super, zodat we vanaf nu ook weer heerlijk op onze kamer kunnen ontbijten met brood, pindy en pasta....en een zak extra hagelslag die ik vanuit Indonesie heb meegenomen! Het hoeft niet altijd super-de-luxe te zijn....met een broodje hagel zijn we ook al heel tevreden!!!!
Vrijdagochtend slapen we lekker uit en maken tijdens het ontbijt plannen voor de volgende weken. Vervolgens gaan we in de loop van de ochtend lekker de stad in om een beetje te shoppen. Al snel vinden we een van de grootste shoppingmalls van Azie en hier dwalen we lekker rond. Ondertussen doen we een bakkie bij Secret Receipe en dit is echt een geweldig keten. Zij zijn gespecialiceerd in het maken van de meest goddelijke taarten en uiteraard zoeken wij weer twee hemelse taartjes uit. Witte chocolade taart met room en noten....het kwijl loopt alweer spontaan mijn mond uit!!! Na de koffie gaan we verder met shoppen en Fred weet weer een leuke zonnebril te vinden....nummer 3 alweer van deze reis! Gelukkig een kopie.....een goedkope fake bedoel ik dan. Tijdens het dwalen door de shoppigmall, zien we opeens een weegschaal staan......en na al dat eten van de afgelopen weken zijn we toch wel benieuwd hoe ernstig de schade is.....aangezien al onze broeken ernstig krap zitten!? Fred gaat als eerste, en wanneer de weegschaal 90 klokt...springt hij geschokt van de schaal! Volgens hem klopt er niets van en hij had zijn teva-slippers nog aan, die toch echt wel een kilo wegen!!!! Vervolgens is het mij beurt, maar ook ik kom al snel tot de conclusie dat de weegschaal toch echt wel 3 kilo te zwaar uitvalt. Waar we het vervolgens samen al snel overeens zijn, omdat we volgens ons zelf niet zwaarder zijn dan 87 en 72 kilo.....wat overigens betekend dat ik weer keurig op mijn gewicht ben van toen we weggingen.....maar dat dat eigenlijk niet goed is omdat ik toen juist veel gegeten had, om zo op reis wat reserves te hebben?!?!?! Maar aangezien de darmen het de laatste maand weer prima doen, heb ik dus niet alleen mijn verloren kilo's er weer bij gegeten.....maar ook m'n reserves weer aangevuld...terwijl ik die niet meer nodig heb, aangezien we niet veel meer gaan doen en de laatste weken veel op het strand gaan doorbrengen!!!! Wanneer we 's avonds uit eten gaan heeft Fred opeens geen trek meer in bier en ik besluit maar eens een lichte maaltijd te nemen....ben benieuwd hoe lang we dit gaan volhouden!!!!!!
En vandaag blijven we nog een dagje in KL, om vanaf morgen vervolgens de komende twee weken eindelijk weer te gaan reizen. Eerst zullen we naar Singapore gaan om een bezoek te brengen aan deze wereldstad en daarna reizen we verder naar de stad Malakka, waar we wat Nederlandse historie zullen gaan bekijken. Na deze twee steden reizen we verder naar de bergen van de Cameron Highlands.....om onze luie lijven weer eens aan het werk te gaan zetten met wat wandelingen. En na al die inspanningen zullen we ons langzaam aan gaan voorbereiden op onze reis naar huis.....en waar kan dat beter op het tropische eiland Langkawi!!! Kortom, er staat ons nog een leuke reis te wachten, met hopelijk een spetterend einde want wat blijkt.....wanneer wij vanuit Kuala Lumpur naar huis vliegen op 11 februari.....wordt hier het Chineese nieuwjaar geviert. En wij weten inmiddels dat Chinezen en feest garant staan voor heel veel vuurwerk!!!!

Veel liefs,
Fred en Petra.....inmiddels ingeschreven als de fam. Ferdinandus!!!