Reis weer met ons mee 2007/2008 - Maleisië

Donderdag , 17 Januari 2008

Het heeft even geduurd, maar daar zijn we dan eindelijk weer! De afgelopen twee weken hebben wij heerlijk door Maleisie gereisd en inmiddels zijn we aangekomen op onze eind bestemming; Langkawi. Een heerlijk tropisch eiland voor de kust van Maleisie en Thailand, met parelwitte stranden, wuivende palmen en een azuur blauwe zee.....een prima plek om nog eens rustig na te genieten van al onze ervaringen van de afgelopen maanden en ons weer op te laden voor wat komen gaat in Nederland. Maar eerst nog het verhaal van de afgelopen twee weken....
......waarin wij eerst een bezoek hebben gebracht aan de wereldstad Singapore. Nadat wij eerst nog een paar dagen in Kuala Lumpur hebben doorgebracht, reizen we zondag 6 januari verder naar Singapore. Aangezien het maar een busrit van 6 uur is, slapen we eerst lekker uit en nemen vervolgens de bus van 10.30 uur. Tegen alle wetten in staat er een superluxe bus voor ons klaar, met zeer ruime stoelen en enorme beenruimte....als alle bussen in Maleisie zo zijn...dan gaan wij het hier nog leuker vinden! De reis gaat verder ook zeer voortvarend en onderweg volgen weer de gebruikelijken handelingen bij de douane van Maleisie en Singapore. Om 4 uur worden we vervolgens in het centrum van Singapore afgezet, daar waar de bevolking van Singapore zich bezig houd met het gebruikelijke zondagmiddag shoppen! Na even zoeken vinden we uiteindelijk ons hostel in het centrum van Singapore.....en dat is weer even omschakelen....zeg maar van hemel naar hostel!? Wanneer we de deur van onze kamer opendoen worden we onaangenaam verrast met een hok van 2x2 meter en een stapelbed met Mickey Mouse beddegoed.....en dat is dan ook het enige leuke aan deze kamer. Maar we hebben weer een bed om in te slapen en meer kan ons budget in Singapore echt niet hebben. Nadat we onze tassen hebben achtergelaten gaan we even de stad in om te pinnen....want geld zullen we de komende dagen behoorlijk nodig hebben. Verder struinen we tussen het winkelende publiek nog even door de stad en uiteindelijk belanden we bij een geweldig foodcourt waar we een enorme keuze hebben uit gerechten van over de gehele wereld. We besluiten voor de Indonesische keuken te gaan en nemen lekker rijst met rundvleescurry.....voor weining, en dat is een grote meevaller in deze dure stad. Terug in het hostel ga ik nog even internetten en op de site van Air Asia vind ik een geweldige aanbieding voor een vlucht van Langkawi naar Kuala Lumpur op 7 februari. Voor 30 euro weet ik twee tickets te bemachtigen, inclusief alle tax, en dit is maar 5 euro duurder dan als we met de taxi, boot en bus zullen terug reizen naar KL.....en ipv een uur of 12 zijn we nu maar een uur onderweg. Dat is geen moeilijke keuze dus.....binnen 10 minuten krijg ik de tickets per mail binnen...gewelig!
En ondanks dat we in een stapelbedje onder een Mickey-laken liggen, hebben wij een heerlijke nacht gemaakt. We starten vervolgens rustig op met een bakkie en een broodje en maken plannen voor de komende dagen. Uiteindelijk besluiten we eerst Little India en China Town te bezoeken en dinsdag de rust en het groen van de Botanische tuin op te zoeken. Vervolgens gaan we in de loop van de ochtend op pad naar Little India. Hier worden we verwelkomt door de Indiaase kleuren, geuren en muziek. Als eerste bezoeken we een prachtig gekleurde Hindoeistische tempel en even later ook een hele mooie gerenoveerde moskee. Verder weten we bij een dvd-winkel de film Om Shanti Om op de kop te tikken en daar zijn we dolgelukkig mee, aangezien deze engels ondertiteld is....zo kunnen we de film nog een keer kijken en deze keer ook echt begrijpen wat er gebeurd. Inmiddels is het al aardig koffietijd geworden en we lopen terug naar ons hostel voor een bakkie. Onderweg komen we langs de bakkerij van het Ritz en hier kopen we een goddelijke apfelstrudel.....en zo toveren we ons kleine hok even om tot een klein beetje Ritz-hotel! 's Middags gaan we opnieuw de stad in en deze keer lopen we lekker langs de kade en diverse, prachtige Koloniale gebouwen. Ook komen we langs het Raffles hotel en dit is echt een instituut in Singapore. Het is het duurste en mooiste hotel van Singapore en gebouwd in een prachtige koloniale stijl. We neuzen eerst even bij de diverse winkels, die ons budget ernstig te boven gaan en vervolgens besluiten we onszelf te verwennen met een echte High Tea.....en jullie begrijpen dat dat wel aan mij besteed is! In ons verwassen backpackers-kloffie zitten we in een prachtige theesalon en genieten van de meest zalige scones die we in jaren gegeten hebben....het is weer een groot feest. Met volle magen slenteren we uiteindelijk verder naar China Town en hier kijken we bij diverse tempels nog even rond. Eerder op de dag zijn we ook nog bij een katholieke kerk geweest en zo hebben we alle geloven weer gehad vandaag! Nadat we in China Town zijn uitgewandeld, lopen we terug naar de Quay. Dit is de kade langs de rivier, waar zich ook het zakencentrum van Singapore bevindt. En tussen de enorm hoge gebouwen, bevinden zich hier langs het water heel veel leuke cafeetjes. Fred en ik besluiten lekker een borrel te gaan drinken en we weten een mooi tafeltje aan het water te vinden. Ondertussen stromen alle kantoren leeg en zoeken ook de meeste zakenlieden een plek op om nog even te genieten van een lekker pilsje na een dag hard werken. Het is een zeer gemeleerd publiek....maar 1 ding hebben ze allemaal gemeen en dat is een goed gevulde portemonee. Want wanneer wij namelijk af moeten rekenen....hebben we even pijn in de portemonee.....11 euro voor een pilsje en een colaatje!?!? Ik heb Fred nog nooit zo langzaam een pilsje zien drinken....maar elke slok kost dan ook wel 1 euro. Eerder op onze reis ontmoette wij een Nederlandse man met zijn zoontje van een jaar of 7. Wij zaten op Bali in een internetcafe en deze man kwam naast ons zitten. We raakte aan de praat en toen wij vertelde dat we voor 6 maanden op reis zijn, vroeg zoonlief....van 7 jaar; "Dat doet dan zeker wel pijn in de portemonee?" Fred en ik verslikte ons bijna van het lachen en pa (type Yup) wist even niet waar hij kijken moest....sindsdien gebruiken wij wanneer we weer eens een financiele uitspatting hebben steeds weer de opmerking; au, dat doet pijn in de portemonee! En aangezien onze portemonee het vandaag een aantal keer flink te verduren heeft gehad, besluiten we maar weer een goedkope hap in het foodcourt te gaan eten. Dit is overigens een grote hal met in het midden allemaal stoelen en tafeltjes en rondom zijn allemaal eetstalletjes waar je echt de meest uiteenlopende gerechten kan krijgen voor weinig. Vanavond besluiten we lekker Thais te gaan eten, maar wanneer ik met het blad met eten aan kom lopen presteer ik het om de chillisaus van de loempia's over mezelf heen te gooien....lekkere, plakkerige, rode saus over mijn shirt en broek....heb ik weer! Maar nadat ik mezelf een beetje heb schoongepoetst gaan we toch lekker eten. Als backpacker zie je er toch altijd wel een beetje anders uit!
Op dinsdag gaan we naar de Botanic Garden van Singapore en deze staat bekend om de prachtige orchideen die ze hier kweken. Voordat we naar de tuin lopen, passeren we eerst Orchid Road en dit is echt de slagader van Singapore. Overal bevinden zich enorme shoppingmalls, de een nog groter en duurder dan de ander. Alle bekende kledingmerken zijn weer vertegenwoordigd en we kijken onze ogen uit. Wat ons opvalt is dat het overdag erg rustig is op straat en dat de stad pas na 7 uur 's avonds begint te leven. Het is echt een stad waar iedereen werkt en pas na werktijd dus gaat shoppen. Dit betekend dat wij overdag de stad dus bijna voor onszelf hebben. Nadat we een bij de Starbucks weer eens een bakkie hebben gedaan lopen we verder naar de tuinen en hier kijken we rustig rond en genieten we van de stilte en de prachtige tuinen. Wanneer we bij de orchideenkwekerij aankomen, blijkt dat we hier voor moeten betalen. Ik vind de entree wat aan de hoge kant en wanneer ik zie dat studenten voor 1 Singapore dollar naar binnen mogen ipv 5 dollar laat ik mijn Stay-o-kay kaart zien. De vrouw achter het loket weet niet wat ze er mee aanmoet en besluit zonder gezichtsverlies te lijden mij gewoon een studententicket te geven.....zo dat is weer snel verdiend.....kunnen we straks weer ergens lekker een borrel gaan drinken. De orchideen tuin is geweldig en we zien de meest mooie bloemen in de meest indrukwekkende vormen en kleuren. Ook hier genieten we weer van alles en pas na een paar uur ronddwalen verlaten we weer de rust van de tuinen en gaan terug naar de drukte van de stad. Op Orchid Road besluiten we lekker een keer naar de bios te gaan. We kopen twee kaartjes voor de film I am legend van Will Smith. Een bijzondere film met vreselijke schrikeffecten....maar het blijft een leuk tijdverdrijf! Wanneer we na de film weer buitenkomen moeten we eerst opwarmen want het was zo vreselijk koud in de bios. Terug bij het hostel gaan we gelijk maar eten en aangezien het foodcourt zoveel te bieden heeft gaan we deze keer voor een bord spagetti met wel 10 tenen knoflook.....we stinken echt een uur in de wind. Na het eten tellen we ons laatste dollars en het blijkt dat we nog net een biertje en een plak choco kunnen kopen....zo komen we onze laatste avond in Singapore wel door!
Woensdagochtend gaan we al weer heel vroeg op pad en om 8 uur zitten we al in de bus naar Malakka. Nadat we Singapore hebben verlaten, melden we ons weer bij de douane van Maleisie en met weer de nodige stempels in ons paspoort rijden we in 3 uurtjes tijd verder naar Malakka. Hier komen we keurig op tijd aan en nadat we een taxi naar de stad hebben genomen belanden we bij Hotel Yellow Mansion....en het gebouw is echt banaangeel geschilderd. Maar de kamers zijn prima en de Maleisiche familie die het hotel runnen zijn echt te schattig voor woorden. Voor de lunch besluiten we naar de Indiaase wijk te gaan en hier belanden we in een geweldig restaurant waar we genieten van het lekkerste Indiaase eten wat we tot nu toe gegeten hebben. Voordat we goed en wel aan tafel zitten krijgen we allebij een echt bananenblad voor ons en vervolgens komen er diverse mannetjes langs met diverse pannen met eten en zij scheppen van alles op ons bananenblad. En het ene smaakt nog lekkerder en pittiger dan het andere. Wanneer we met volle buikjes het restaurant weer verlaten blijkt dat we met z'n tweeen voor 3 euro hebben zitten schransen.....en na Singapore is dat weer een aangename verrassing. De rest van de middag rommelen we een beetje op de kamer, wassen wat kleren, lezen een beetje en genieten van een heerlijke warme douche. 's Avonds besluiten we voor een nieuw eetavontuur te gaan en ook dit wordt weer een groot succes. Een van de specialiteiten van Malakka is de sateyfondue. Bij een klein en kaal restaurantje krijgen we na lang wachten (want zo druk is het er!) een ronde tafel toegewezen met in het midden een grote pan pruttelende satesaus. Achter in het restaurant bevindt zich een groot buffet met allerlei ondefineerbare dingen op stokken. Hier mag je onbeperkt van pakken en aan het einde van de avond tellen ze alle stokken die je opgegeten hebt. Elke stok kost 0,60 ringit (0,10 euro) en voor een paar centen kan je je dus helemaal vol stoppen. Net als we zitten te eten komt de serveerster vragen of er twee andere mensen bij ons aan tafel mogen komen zitten. Dat vinden wij geen probleem aangezien wij de Nederlandse moeder en dochter al buiten in de rij hebben zien staan. Ze komen er gezellig bij en we kletsen honderd uit. De avond vliegt voorbij en ondertussen zitten wij met onze stokken in een pot pruttelende satesaus te roeren. Aan het einde nemen we afscheid en betalen vervolgens maar 5 euro voor een hele avond eten en drinken....Maleisie wordt echt alleen maar leuker!!!
Donderdagochtend wordt ik met een flinke bult op mijn hoofd wakker. Halverwege de nacht heb ik namelijk een flinke aanvaring met de muur gehad. Om de paar dagen liggen we natuurlijk in een ander bed en toen ik mij vannacht omdraaide, kwam ik deze keer niet Fred tegen maar een zeer harde en koude betonnen muur.....het is weer eens wat anders maar mijn voorkeur gaat natuurlijk toch uit naar een man van vlees en bloed! Na het ontbijt gaan we weer op pad en vandaag gaan we Malakka verkennen. We beginnen in het centrum van de stad en hier worden we gelijk geconfronteerd met de rijke, Nederlandse cultuur die hier te vinden is. Malakka was tijdens de gouden eeuw de thuishaven van de VOC en overal vind je nog prachtige oude, Nederlandse gebouwen met zelfs nog Nederlandse namen. Zo brengen we een bezoek aan het Stadhuys, wat inmiddels een museum is en verder kijken we ook nog bij de Church of Christ, waar zich een aantal Nederlandse graven bevinden. Het leuke is dat vele gebouwen ook echt gebouwd zijn met stenen vanuit Nederland, aangezien de VOC schepen deze meenamen op hun reizen naar het verre Oosten. De stenen diende in eerste instantie als ballast en wanneer zij aankwamen op de plek van bestemming werden de stenen gebruikt om huizen en kerken te bouwen. Nadat we een stukje van de geschiedenis in het museum hebben bekeken, lopen we verder door de zeer compacte stad en dwalen we ook nog even rong in China Town. Na de lunch besluiten we een fietstaxi te nemen om nog wat andere plaatsen te bezoeken en we zoeken echt de meest foute fietstaxi uit. Helemaal versiert met vreselijke, plastic bloemen en als klap op de vuurpijl heeft onze fietstaxi ook nog een ingebouwde cd-speler met megaboxen waar de muziek van Titanic uitschalt.....we zijn weer een bezienswaardigheid op zich wanneer we door de stad vervoert worden! Na het leuke ritje belanden we bij het paleis van de sultan en een groot fort op een van de heuvels van de stad. Ook bij het fort zien we weer een aantal Nederlandse graven met oud Hollandse teksten. Na al deze culturele uitstapjes hebben we inmiddels een paar flinke klappoten gekregen en we strompelen terug naar ons Bananenhuis. Hier komen we lekker even bij en we besluiten ondertussen onszelf vanavond eens te verwennen met een etentje in een luxe restaurant. En daar genieten we voor het eerst sinds maanden weer eens van een geweldige biefstuk.....het water loopt me weer door de mond nu ik er aan terug denk! Een top einde van een bezoek aan een leuke stad.
En nadat we nu weer een aantal steden hebben bezocht, wordt het weer tijd voor natuur. Vrijdag reizen we dan ook weer verder en nadat we eerst de bus naar Kuala Lumpur hebben genomen, gaan we vandaar verder naar de Cameron Highlands.......maar wat we daar allemaal beleefd hebben....dat kunnen jullie volgende week weer lezen! Anders wordt dit echt een mega lang verhaal.....en het moet wel leuk blijven natuurlijk!!!! Dus volgende week meer over ons bezoek aan de Cameron Highlands en Penang.....en natuurlijk een verslag over het geluier hier op de parelwitte stranden van Langkawi!!!!


Liefs,
Fred & Petra



Zaterdag , 26 Januari 2008

Zoals eerder beloofd eerst nog een terugblik op ons bezoek aan de Cameron Highlands en Penang....voordat wij jullie weer gaan vervelen met de verhalen van onze heerlijke laatste, luie dagen op het paradijselijke Langkawi. Dus eerst gaan we weer twee weken terug toen we op vrijdag 11 januari van Malakka naar de Cameron Highlands reisde.
En zoals inmiddels helemaal gewend in Maleisie, reizen we ook deze keer weer in hele luxe VIP-bussen. Alleen is de eerste bus van Malakka naar KL niet helemaal fris en binnenin hangt echt een enorme zweetlucht. Gelukkig duurt deze rit maar 2 uur en we zijn dan ook blij als we in KL aankomen en naar frisse uitlaatgassen kunnen happen. Op het busstation weten we gelijk bustickets voor de bus naar Tana Ratah in de Cameron Highlands te scoren. We moeten wel ruim een uurtje wachten, maar met de Starbucks om de hoek is dat geen straf. Nadat we onze tassen hebben afgedaan, gaan we lekker zitten in de luie stoelen en ondertussen bestellen we wat te drinken en te eten.....uiteraard weer een taartje. Maar wanneer ik ontdek dat ze hier niet die heerlijke carrotcake hebben begin ik een beetje te mopperen, daar had ik me nou net zo op verheugd. Als ik even later ook nog begin te mopperen omdat ze geen wc hebben, krijg ik van Fred een standje.....of ik weer even Petra wil worden ipv Maxima.......maar ja, ook Petra is maar een mens van vlees en bloed...en zij wil wel heel graag haar zin hebben!!! Na een uurtje pakken wij ons boeltje weer bij elkaar en net voordat er een enorme bui losbarst bereiken we de bus die ons naar de CH zal brengen. En terwijl wij lekker droog in de bus zitten, valt er buiten zoveel regen dat het water al tot aan de knieen staat van de mensen die zich nog buiten bevinden. Maar wanneer wij de stad verlaten, is de regenwolk verdwenen en schijnt de zon weer volop. Ook deze reis gaat verder zeer voorspoedig en halverwege de middag bereiken we de hooglanden van Maleisie. Prachtige glooiende heuvels met groene theeplantages die hier en daar in de wolken schuil gaan. Wanneer wij in het centrum van Tana Ratah worden afgezet, staan er al een aantal mannen op ons te wachten om ons gratis naar de diverse hostels te brengen. Onze eerste keuze blijkt toch niet zo leuk te zijn als dat in de LP staat aangegeven. Wanneer we aankomen ziet alles er een beetje oud en vies uit en ze blijken alleen nog maar een kamer zonder douche en toilet te hebben. Toch besluiten we even te kijken, maar wanneer we de gang in lopen weet ik al genoeg.....en wanneer de deur van een houten hok opengaat en daar alleen een oud, vochtig twee-persoons bed staat ben ik al weer buiten. Uiteindelijk komen we bij een ander geweldig hotelletje terecht en vinden we een keurige kamer met alles er op en eraan. Bij het hotel, wat een beetje in Engelse stijl gebouwd is, bevindt zich ook een heerlijke tuin met allemaal zitjes en een klein restaurantje. Wanneer we zien dat zij ook High Tea serveren, zitten we 5 minuten later al in de tuin met een bakkie en heerlijke, vers gebakken scones met zelfgemaakte jam.....een prima zeer verlate lunch! 's Avonds besluiten we in het centrum wat te gaan eten en wanneer ik Fred vraag waar hij trek in heeft zegt hij met een heel zielig stemmetje; "Als het maar geen rijst is".....na 5 maanden zou hij best wel weer eens trek hebben in een bord zuurkool! Wat overigens niet zo'n raar idee is, aangezien we inmiddels in de bergen zitten en de temperatuur behoorlijk gezakt is. Wanneer wij na het eten (geen zuurkool, maar groente-lasagne....in de catagorie "voedzaam, maar niet meer dan dat") naar huis lopen, heb ik het dan ook ijskoud....terwijl ik toch echt mijn fleecetrui aan heb. Terug bij het hotel zien we dat de thermometer toch nog 20 graden aanwijst.....en dat vinden wij nu al ijskoud....wat gaat dat worden als wij weer terug zijn in Nederland???
Zaterdagochtend worden we pas laat wakker, aangezien de zon pas na 9 uur over de bergen heen komt. Voor het ontbijt loop ik even naar buiten en daar is het nog heerlijk fris.....zeg maar zo'n heerlijke voorjaarsochtend. We besluiten dan ook om lekker buiten in de tuin te gaan ontbijten. Daar ontmoeten wij niet veel later Bart, die ook heerlijk van de opkomende zon staat te genieten. We raken aan de praat en even later komt ook Annemieke erbij zitten, de vriendin van Bart. En terwijl wij lekker zitten te kletsen, blijkt dat het hotel een complete Nederlandse enclave is want niet veel later voegen Martine, Jeannet, Leo, Jeroen en Ivanka zich ook bij het Hollandse theekransje. Allemaal mensen die voor een aantal maanden aan het reizen zijn en uiteraard worden er heel veel verhalen en ervaringen uitgewisseld. De ochtend is snel voorbij en uiteindelijk besluiten wij onze geplande wandeldag maar een dagje uit te stellen en met een gedeelte van de groep mee te gaan, die voor de middag een country-tour geboekt hebben. Na de lunch vertrekken we dan ook met Martine, Jeroen en Ivanka naar het "platteland" van de CH. Het is een afwissellende middag waar we in korte tijd een Chineese tempel, een rozentuin, een aardbeienkwekerij, een vlindertuin, een theeplantage, een fruitmarkt en een bijenfarm bezoeken. Allemaal behoorlijke touristische hoogstandjes, maar uiteindelijk hebben we toch een hele leuke middag. Vooral met Martine hebben we grote lol, helemaal wanneer zij samen met Fred aardbeien staat te jatten bij de aardbeienkwekerij....terwijl er een groot bord staat, waarop in 10 talen staat aangegeven dat het verboden is om de aardbeien te plukken....stelletje kleuters....kunnen nog niet lezen natuurlijk!!!! Wanneer we aan het einde van de middag de theeplantage bezoeken verteld Martine dat ze eigenlijk geen idee heeft hoe thee groeit. Wanneer ik haar vertel dat dat gewoon in zakjes aan de boom groeit kijkt ze me eerst verbaasd aan en even later piesen we bijna in ons broek van het lachen! Op de theeplantage is ook een theesalon en hier doen we lekker een bakkie met alsnog de carrotcake die ik in KL heb moeten missen! Bij de vlindertuin hebben ze naast vlinders ook nog allerlei andere, rare en enge beesten. Slangen, torren, spinnen en schorpioenen.....echt te vies voor woorden allemaal en ik vind het maar helemaal niets om te zien...en om dan ook nog te horen dat dit hier gewoon in de natuur voorkomt....bbrrr!? Fred toont zich wel een ware Tarzan wanneer hij van de tuinman 3 grote schorpioenen op zijn borst krijgt gedrapeerd. Ik maak van grote afstand een foto en loop vervolgens snel door naar de vlindertuin, dat is meer mijn ding! Uiteindelijk worden we aan het einde van de middag weer keurig bij ons hotel afgezet en hier voegen wij ons bij de rest van de Nederlandse enclave voor een biertje. Wanneer het etenstijd wordt, verhuizen wij naar een Indiaas restaurant in de stad en als we onze buikjes weer volgegeten hebben, verhuizen we weer terug naar de tuin van het hotel waar we met z'n alle nog een afzakkertje drinken. Het is een supergezellige boel, zoals dat eigenlijk alleen maar kan met Nederlanders. Aan het einde van de avond nemen we afscheid van elkaar want morgen gaat iedereen weer verder. Alleen spreken wij met Bart en Annemieke nog wat af, aangezien zij morgen verder reizen naar Langkawi....en wij daar over twee dagen naar toe zullen gaan.....dan kunnen we daar de Hollandse avond nog eens dunnetjes overdoen!!!
En op zondag gaan wij dan toch aan onze wandeltocht door de CH beginnen. Het duurt even voordat we het begin van de trail hebben gevonden, maar uiteindelijk banen wij ons een weg door de jungle. Het is echt een tropisch woud waar we doorheen lopen en het duurt dan ook niet lang voordat we helemaal doorweekt zijn van het luie zweet. De tocht is leuk, maar met de wetenschap welke dieren hier allemaal kunnen zitten, vind ik het niet een erg ontspannen tochtje. Elke keer als we weer over een omgevallen boomstam heen moeten klimmen, kijk ik eerst een half uur om me heen of ik geen slangen zie. Maar uiteindelijk komen we heelhuids weer aan in de stad, zonder iets engs gezien te hebben. Net voor de dagelijkse middagbui zijn we weer binnen en na de lunch genieten we van een heerlijke, lange en hete douche.....dat is niet altijd vanzelfsprekend in de tropen! 's Avonds besluiten we bij een bistro in de stad te gaan eten en wanneer we een borrel zitten te drinken, zien we dat ze Edamena op de kaart hebben staan. Nou, een lekker stukje kaas bij de borrel, dat is niet gek aangezien het al heel lang geleden is dat we echt kaas hebben gegeten. We bestellen eerst maar 1 portie en als het lekker is kunnen we altijd nog bij bestellen. Wanneer even later de serveerster met een mandje met groene peultjes aankomt zetten....zitten we allebei te kijken of we water zien branden. Omdat wij er eigenlijk gewoon van uit zijn gegaan dat Edamena gewoon de Maleisische variant op Edam is....hebben we niet eens verder gevraagt. Maar uiteindelijk blijkt dat de "ena" achter de Edam dus echt wel een andere betekenis heeft. Nu waren de groene peultjes best wel lekker en heel gezond....maar wij hadden ons natuurlijk helemaal verheugd op kaas...het Hollandse Goud!
De volgende ochtend beginnen we aan de eerste etappe van onze reis naar Langkawi. Aangezien deze reis vanuit de CH vrij lang en omslachtig is, hebben we besloten eerst de bus naar Penang te nemen, om vanaf daar de volgende dag met boot verder te reizen naar Langkawi. De reis naar Penang gaat weer op zijn Maleisisch; zeer voortvarend in een luxe VIP-bus. Om 1 uur worden we al bij de ferry in Butterworth afgezet en een half uurtje later zetten wij voet aan wal op Penang in de hoofdstad Georgetown......volgens Fred de stad van Bob Marley....maar volgens mij zitten we dan wel op het verkeerde eiland. Als eerste gaan we op zoek naar tickets voor de boot naar Langkawi en dat valt niet mee in de tropische hitte. Na de koele dagen die we in de CH hebben gehad, is het weer even omschakelen naar de tropen...en met 20 kilo bagage op je schouders, loopt het zweet al snel je bilspleet in. Gelukkig vinden we al snel het kantoor waar we tickets kunnen kopen en niet veel later gaan we opzoek naar een bedje voor de nacht. Het hotel wat wij in de reisgids hebben uitgezocht blijkt niet meer te bestaan en wanneer we een hotel binnenlopen wat aan de overkant van het niet-meer-bestaande hotel zit.....maken we op de trap al rechtsomkeer....vies, vuil, oud en net een gevangenis. Door al het gesleep met de tassen zijn we aardig leeg en we besluiten dan ook maar om eerst wat te gaan lunchen. Wederom weten we een juweel van een Indiaas restaurant te vinden en voor weinig eten we ons weer helemaal klem. Met een volle maag lukt het ons uiteindelijk toch nog heel snel om een hotelletje te vinden en het is weer een bijzonder plekje waar we terecht komen. Het hotel is net geopend en ziet er echt keurig uit. Alleen de eigenaar van het hotel houdt zonder twijfel van de kleur roze, aangezien echt alles roze is. De vloeren, de muren, het plafond, het beddegoed, de badkamer en de gordijnen.....het lijkt wel een barbiehuis! Maar het is er superschoon en de bedden zijn lekker zacht...dus wat willen we nog meer? De rest van de middag dwalen we lekker een beetje door de stad en wandelen we wat door Little India, doen een biertje bij de Ierse pub, halen scones bij de Engelse Tearoom en eten Thais in China Town.....dit geeft maar weer eens aan wat voor multi-culturele samenleving Maleisie heeft....daar is Nederland echt helemaal niets bij. Het is hier zelfs zo, dat er nog maar weinig, echte, oorspronkelijke Maleisiers zijn. 's Avonds duiken we al vroeg ons bedje in, maar van slapen komt niet veel aangezien wij midden in Little India zitten, en buiten schalt de Indiaase muziek dan ook hard door de luidsprekers.
En uitslapen lukt ook niet want om 6 uur begint het gebed al in de Masjid die aan de overkant van ons hotel zit. Het is de grootste moskee van Georgetown....en heeft dus ook de grootste luidsprekers....met het grootste volume. Maar uitslapen had er toch niet in gezeten vandaag, aangezien om 8 uur onze boot naar Langkawi al vertrekt. Na een klein ontbijtje vertrekken we dus weer met volle bepakking naar de haven, waar we direkt kunnen inchecken op de snelboot. We zoeken een strategisch plekje in het midden uit, om zo zeeziekte te voorkomen en we maken het ons heel gemakkelijk. Ook de boot vertrekt keurig op tijd en zodra we de haven verlaten gaat het gas open en speert de boot richting Langkawi. De zee is redelijk rustig maar door de enorme snelheid maken we zo nu en dan toch aardige klappen. Drie uur en twee Chineese hakfilms later, komen we om 11 uur aan op Langkawi......waar we direkt al wat prachtige witte stranden zien liggen. We nemen de taxi naar Pantai Cenang, het drukste stukje strand van Langkawi. Hier vinden we al snel een heerlijk hotel en niet veel later zitten we op het strand.....het reizen is voorbij, de vakantie kan beginnen!!! Pantai Cenang blijkt uiteindelijk een heel rustig strand te zijn in een baai van 2 km lang, met aan het strand diverse kleine resorts en her en der leuke restaurantjes en winkeltjes. Ons hotel ligt in een u-vorm op het strand en vanaf ons kamer kijken we zo op het parelwitte strand en de azuur blauwe zee. Verder staan er overal wuivende palmen en ligt zelfs 's nachts de temperatuur nog boven de 25 graden.....een prima plek om af te sluiten dus!
Woensdagochtend worden we wakker met het ruisen van de zee en wat is er een mooier geluid om wakker te worden. Fred zet vervolgens eerst een lekker bakkie, waarmee we rustig wakker worden. Na het ontbijt ga ik de tassen eens goed uitmesten en gooi ik gelijk alle overbodige dingen weg. Verder breng ik 8 kilo aan wasgoed naar de wasserette, zodat dat allemaal weer lekker schoon is. Ook de slaapzakken, lakenzakken en fleecetruien laat ik wassen, zodat deze thuis gelijk opgeruimd kunnen worden voor een volgend avontuur. Aan het einde van de ochtend gaan we ook nog op zoek naar een kapper, want Fred zijn champignonnen-coupe begint inmiddels een behoorlijke oesterzwam te worden. Wanneer we bij de kapper zijn is er eigenlijk nog maar 1 oplossing voor dit probleem.....de tondeuse gaat op standje 1 en in 5 minuten heeft Fred zijn baby-coupe weer terug.....kaal!!! Het is even wennen, maar wel lekker makkelijk. Ook ik laat mijn pony weer eens bijwerken, maar ook deze keer wordt het er niet beter op....met een botte heggeschaar wordt mijn pony weer Aziatisch recht geknipt....en aangezien deze inmiddels nu 2 cm boven mijn wenkbrouwen zit....hoef ik voorlopig de eerst komende maanden niet naar de kapper! Uiteindelijk lopen wij Bart en Annemieke tegen het lijf en we spreken af om 's avonds een biertje bij hun op het strand te komen drinken. 's Avonds gaan we dan ook na het eten bij hun op visite en zij zitten op het strand al op ons te wachten...gezellig met de kaarsjes aan! We kletsen heel wat af en uiteindelijk is het al ver na tweeen als we ons bedje induiken. En deze gezellige avondjes herhalen zich nog twee keer en het wordt steeds gekker. De laatste avond lopen we zelfs polonaise over een schuin hangende palmboom! Wanneer Bart daar dan ook uiteindelijk van af valt en vol met zijn kruis op de stam terecht komt is het helemaal lachen, gieren, brullen. En het wordt alleen maar erger als hij vervolgens ook nog eens een aantal octaven hoger begint te praten.......dit tot grote ergernis van de mensen die in de boomhut erboven proberen te slapen! En wanneer we naar een stukje van een conferance van Hans Teeuwen op de IPOD luisteren en weer heel hard moeten lachen komen zij ook zeer geirriteerd vragen of we ergens anders kunnen gaan zitten.....wat natuurlijk tot nog meer lachsalvo's lijd! Kortom, we hebben weer een aantal bijzonder gezellige avonden en nemen dan ook met pijn in de buikspieren afscheid van Bart en Annemieke, die verder gaan reizen naar de Philipijnen. Wel spreken we op 7 februari nog af op het vliegveld van KL, omdat wij daar dan terug komen vanaf Langkawi en zij daar dan zijn om verder te reizen naar Indonesie.....en aangezien Bart en Annemieke in Nijmegen wonen, zullen wij ze daar aankomende zomer ook vast nog wel treffen tijdense de 4-daagse!
En inmiddels genieten wij verder al ruim 1,5 week van dit tropische eiland en hebben we een dagelijkse routine ontwikkeld van; uitslapen, ontbijten, lezen, internetten, lunchen, luieren op het strand, stukje wandelen, douche, borreltje drinken op 't strand bij de zonsondergang, lekker ergens een hapje eten, koffie drinken onder onze favoriete palmboom voor ons hotel op het strand ....om dan vervolgens weer uitgeput ons bedje in te duiken.....jullie begrijpen dat de update volgende week wel heel kort zal worden!!!!


Liefs,
Fred & Petra



Maandag , 4 Februari 2008

Zoals met elke vakantie of reis lijkt het wel dat, wanneer je over de helft bent, of de tijd nog eens dubbel zo hard gaat. Zo ook bij ons en na ruim 25 weken zit ons avontuur er al bijna weer op. Het klinkt heel lang, en dat is het aan de ene kant natuurlijk ook, maar aan de andere kant voelt het nog als de dag van gisteren dat we weer met een waterval van tranen afscheid van iedereen namen op Schiphol......en nu komen we dus bijna alweer naar huis. Toch gaan we de laatste dagen nog even door met genieten op het strand van Langkawi en als klap op de Chineese vuurpijl gaan we vanaf donderdag in Kuala Lumpur nog even meegenieten van het Chineese Nieuwjaar. Een nieuw jaar wat in het teken staat van de Rat, de eerste van de dierenriem uit de Chineese astrologie, die uit een cyclus van 12 dieren/jaren bestaat. Het jaar van de Rat staat dan ook in het teken van een nieuw begin.....een mooi moment voor ons dus om naar huis te gaan en thuis weer een nieuwe start te maken!
Maar voor het zover is blijven wij ook de laatste dagen nog even genieten van het niets doen op het strand van Langkawi. En nadat ik vorige week al geschreven heb dat daar niet veel spannends over te vertellen is....hebben we toch wel weer een paar grappige dingen meegemaakt;
Zo hebben we de afgelopen weken een aantal keer een dvd-speler gehuurd om lekker een filmpje te kunnen kijken. Op elke hoek van de straat zijn hier prima kopieen te koop van de allernieuwste films.....met zelfs Nederlandse ondertiteling! Alleen is de ondertiteling zeer fonetisch geschreven waardoor het al een kunst op zich is om alles te begrijpen, en dan moet je ondertussen ook nog eens naar de film kijken. Toch levert het zo nu en dan echt geweldige zinnen op; Watch out wordt bijvoorbeeld niet vertaald als kijk uit....maar als horloge uit! Ook Fred heeft er deze reis weer een prachtig vertaling bij verzamelt. Vorige keer vertaalde hij schoonmoeder als cleanmother en superb als super b (gewoon op zijn nederlands uitgesproken dus!) en afgelopen week is daar weer een geweldige uitspraak bij gekomen. Zo hebben wij heerlijk gegeten bij een klein Italiaans restaurantje wat door een Australische dame hier op Langkawi is opgezet. Nadat wij onze pizza met veel gorgonzola (we blijven kaaskoppen!) op hebben, komt de dame vragen of alles gesmaakt heeft....waarop Fred antwoord; "Compliments for the cock". De dame kijkt wat vreemd en ik moet moeite doen om mijn lachen in te houden.....ik begrijp Fred zijn vertaling wel....maar wanneer ik hem uitleg dat kok in het engels cook is en niet cock en dat cock zoiets betekend als penis....moet hij toch ook wel heel erg lachen! Bij datzelfde restaurantje hebben we overigens weer genoten van een heel bijzonder toetje; Banofee pie....wat zoiets is als bananen-toffee-taart; een taart met koekbodem, belegd met in honing gedoopte plakken banaan, met daar overheen toffee/caramel pudding en als topping dan ook nog eens mascapone/room....we hoeven niet nog eens uit te leggen dat we hier de pan uit groeien dus!!!
De meeste tijd van de dag brengen wij toch op het strand door. Gewoon omdat het heerlijk is om van de warme zonnenschijn te genieten, lekker een beetje te pootje baden en naar de mensen om je heen te kijken....het is net een "terrasje pakken" maar dan anders. Wij delen het strand al een aantal weken met een wat ouder stel uit Noorwegen en net als wij hebben zij een behoorlijk vaste routine. Zo zitten zij elke dag onder dezelfde palmboom en voor het ontbijt gaan zij keurig hun eigen bedjes daar al neer zetten. Maar toen wij een aantal dagen geleden aan het ontbijt zaten, zagen we opeens dat er andere mensen onder de Noorse palmboom zaten....en niets leuker vermaak dan leedvermaak....wij natuurlijk bloednieuwsgierig wat de Noren nu gaan doen. We schenken nog maar eens een extra kopje thee in en blijven even wachten tot de Noren verschijnen voor het ontbijt! Ondertussen bedenken wij alle mogelijkheden.....maar de mens doet ons weer eens versteld staan!!! Want wanneer de Noren met hun zonnebedjes aankomen, lopen zij zonder blikken of verblozen naar "hun" palmboom en zetten de bedden gewoon tussen de stoelen neer waar een Italiaans echtpaar op zit. De Italianen kijken raar op, de Noren zeggen niets en lopen terug naar het restaurant en gaan ontbijten...wij kijken met stomheid geslagen toe.....en wij maar denken dat alleen de Duitsers kuilen graven op het strand om er vervolgens de Duitse vlag in te kunnen zetten....hier kunnen we net zo goed een Noorse vlag in de palmboom hijsen!!!! De Italianen blijven overigens gewoon zitten en kletsen de gehele dag, tot grote ergernis van de stille en rustige Noren, hun de oren van de kop!!!
Op datzelfde strand hebben wij de afgelopen weken alle plannen voor de verbouwing aan ons huisje voorbereid. Per ruimte hebben we doorgenomen wat we gaan doen, hoe het gedaan moet worden (lees Petra) en wie wat gaat doen (lees vooral veel Fred!). Op deze manier hebben wij onszelf langzaam voorbereid op onze thuiskomst, maar ook hebben we regelmatig nog eens teruggekeken op wat we allemaal weer meegemaakt hebben.....en naast het werkschema voor de toekomst hebben we dus ook maar eens een lijst gemaakt met de statistieken van de afgelopen 26 weken......reis in vogelvlucht nog 1 x met ons mee;
In totaal zijn we 186 dagen op reis geweest, waarvan we 42 dagen echt gereisd hebben, 40 dagen lang culturele uitstapjes gemaakt hebben, 47 dagen op het strand doorgebracht hebben en in totaal 20 dagen gewandeld hebben. Dan blijven er 37 dagen over waarin we niet veel meer gedaan hebben dan lekker lezen, luieren, de was weg werken, boodschappen doen, winkelen, eten en aan de website werken. Wel meer dan 100 uur in totaal heb ik geschreven op de website en ben ik bezig geweest met foto's op de website plaatsen....zodat jullie vanuit je luie stoel weer lekker mee hebben kunnen reizen. Maar al jullie enthousiaste reacties zorgde ervoor dat ik elke week weer zin had om jullie mee te laten genieten van al het mooie wat wij weer beleefd hebben. Daarnaast hebben wij 336 mailtjes ontvangen waarvan ik geprobeerd heb de meeste weer te beantwoorden. Bij deze allemaal hartelijk dank voor jullie berichten.....het geeft steeds weer het gevoel even thuis te zijn als er berichten van het thuisfront komen!
En in al die 186 dagen hebben wij in totaal 14 dagen regen gehad....vaak een flinke bui en een twee keer 3 dagen lang stromende regen....maar toch steeds een aangename zomerse temperatuur...dat betekend overigens dat wij dus 172 zomerse dagen beleefd hebben en daar kunnen wij in Nederland alleen maar van dromen.....en dat zullen wij ook zeker weer gaan doen, net als de rest van Nederland, als we straks weer thuis zijn!?!?! Zoals eerder vermeld hebben wij wel 42 dagen echt gereisd, wat niet vreemd is als je bedenkt dat we in totaal zo'n 35.000 kilometer hebben afgelegd door 7 landen, langs 55 verschillende plaatsen....toch bijna weer de wereld rond! En al deze kilometers hebben wij overbrugt met 9 vluchten in 14 verschillende vliegtuigen, 7 hele dagen in verschillende treinen, 17 lange en iets minder lange busreizen, 13 boottochtjes, 41 taxi ritjes en 7 dagen lang in een afgeragde jeep door Tibet met Minga, Norzhan, Mel en Josh en 8 dagen lang als Wim-Lex en Maxima in een super-de-luxe auto met Damodar. En nam Mingma ons mee naar de koudste plek die wij bezocht hebben deze reis, -5 graden op Everest Base Camp...in het land van Damodar, India, werden wij flink opgewarmt in het +37 graden hete Varanassi.....en dat dat de geur van de afvalberg, waaruit Varanassi bestaat, geen goed doet...dat zullen jullie begrijpen....en dan hebben we het nog niet over de lijken die in de Ganges voorbij drijven!?!?!
Als jullie de verhalen een beetje gevolgd hebben zullen jullie gemerkt hebben dat reizen en andere culture bezoeken ook voor een groot gedeelte bestaat uit eten en drinken.....gekookte geitendarm, goddelijke taartjes die weggespoeld worden met lekkere bakkies en hemelse maaltijden die meestal vergezeld worden door het gouden vocht....hier de feiten: In totaal zijn we 375 keer uit eten geweest, hebben we meer dan 40 taartjes gegeten en deze hebben we weggespoeld met in totaal 2400 kopjes koffie en thee. Bier werd meer gedronken van water...700 liter water tegen 370 pilsjes....a 0,6 l per pilsje!!!! Maar daarnaast bestaat bier voor 98% uit water....en als je in de tropen bent dan moet je nu eenmaal veel water drinken!!!
En verder hebben we op 65 verschillende bedjes, britsen, banken, stoelen en matjes geslapen, 400 uur naar onze eigen muziek op de Ipod geluisterd, 8 Lonely Planet reisgidsen en 25 leesboeken verslonden, is Fred 6 keer naar de kapper geweest waarvan alleen de laatste coupe een succes was...kaal! Qua gezondheid zien de feiten er ook prima uit; Fred is 1 keer verkouden geweest wat uiteindelijk resulteerde in een longontsteking en ik ben maar 30 dagen aan de schijt geweest en 1 x verkouden....wat helaas wel 4 weken duurde....maar al met al hebben wij ons weer aardig door deze reis heen "gewerkt".....want zeg nou zelf.....als je al deze feiten leest en dan begrijpen jullie toch wel dat reizen geen vakantie is!!!!!!;-)
Nou, dit was het dan weer voor deze week, volgende week melden wij ons vanuit.....ons koude kikkerlandje en zullen we nog 1 keer verslag doen van onze laatste shopdagen in KL, het Chineese Nieuwjaar en natuurlijk van onze lange, lange reis naar huis.....want maandag 11 februari landen wij om 22.25 hopelijk weer veilig op Hollandse bodem!!!!


Liefs,
Fred & Petra



Dinsdag , 26 Februari 2008

Er is wat tijd over heen gegaan, maar hier volgt dan eindelijk het laatste verslag van de laatste dagen van onze reis door Azie en onze terugkeer naar Nederland. En dat er in de afgelopen weken weer veel gebeurt is dat zal geen verrassing zijn, aangezien wij al weer helemaal meedraaien in de Nederlandse malle molen! Maar eerst nog even terug naar Kuala Lumpur, waar wij de laatste dagen van onze reis hebben doorgebracht....het lijkt al weer een eeuw geleden!
Maar voordat wij terug naar KL vliegen, genieten wij nog van een aantal heerlijke laatste dagen op Langkawi. Zoals alle weken daarvoor, doen wij niet veel meer dan lekker luieren op het strand en uiteten gaan in weer een aantal geweldige restaurantjes. Maar na 3 weken vakantie vieren is er bijna een einde gekomen aan onze geweldige reis door Azie. 6 Maanden lang hebben we weer genoten van alle bijzondere culturen, vriendelijke mensen die we ontmoet hebben en natuurlijk van elkaar. En langzaam aan zijn we weer klaar voor onze terugkeer naar Nederland. Op 7 februari vliegen we in een uurtje weer terug naar KL en omdat het prachtig helder weer is hebben we vanuit de lucht mooi uitzicht over de gehele eilanden groep van Langkawi. We kijken nog een keer verlangend naar de prachtige stranden en proberen nog maar niet aan het koude en donkere Nederland te denken. Terug in KL nemen we de bus naar het centrum en bij aankomst in ons inmiddels vaste hotel in China Town worden we vriendelijk onthaald. Nadat we hier inmiddels al drie keer eerder zijn geweest, behoren we inmiddels bijna tot de familie. In de stad is het overigens een drukte van belang omdat inmiddels het Chineese Nieuwjaar is begonnen. In China Town is het daar integen weer opvallend rustig omdat veel Chinezen hun bedrijf voor een aantal dagen gesloten hebben. Wanneer we onze rugzakken in het hotel gedumpt hebben gaan we gelijk weer op pad want om 18.00 uur hebben we bij de Mac op Kuala Lumpur Sentral afgesproken met Bart en Annemieke. Zij komen vandaag terug vanuit de Fillipijnen en reizen vannacht met de trein verder naar Thailand. In de paar uur dat zij in KL verblijven hebben we dus afgesproken om even wat te gaan eten....zo gaat dat met wereldreizigers! Toevallig komen we allemaal tegelijk bij de Mac aanlopen. Bart en Annemieke komen net bij het treinstation vandaan en hebben helaas geen kaartjes voor de trein kunnen bemachtigen. Door het Chineese Nieuwjaar is heel Maleisie onderweg en alle bussen, treinen en vliegtuigen zijn afgeladen. Uiteindelijk besluiten zij om met de nachtbus verder te reizen, maar hier kunnen ze pas voor de volgende dag kaartjes voor krijgen. Uiteindelijk belanden Bart en Annemiek dus ook voor een nachtje in ons hotel en ook zij worden zeer warm onthaald aangezien ook zij hier al een aantal keer eerder zijn geweest. Het etentje bij de Mac wordt geskipt en we belanden op een terrasje in China Town waar we onder het genot van een pilsje en een bord noedels heerlijk bij kletsen. Het is gelijk weer een dolle boel en we lachen weer heel wat af. Toch haken we allemaal rond een uur of 10 af aangezien we allemaal toch een aardige reisdag achter de rug hebben. We spreken af om de volgende morgen lekker een bakkie koffie met elkaar te drinken.
En na het ontbijt de volgende dag ga ik dan ook even de stad in om wat taartjes te halen voor bij de koffie. Uiteindelijk weet ik een aantal verse aardbeiden gebakjes te scoren en ook nu is het weer heel gezellig. Rond de middag gaan we allemaal op pad om te gaan shoppen. Bart en Annemieke gaan naar 1 van de grootste shoppingmalls van KL en wij gaan op souvenierjacht. De hele middag gaan we helemaal los en Fred loopt dan ook wel met 12 tassen bepakt en bezakt weer terug naar het hotel. Daar ontmoeten we Bart en Annemiek weer en zij zijn bijna klaar voor een nachtrit naar Thailand. Maar voor dat zij vertrekken gaan we eerst nog even een vette bek halen bij de Mac en ook hier is het weer lachen, gieren brullen. Het nivo daalt zo laag dat er tijdens het eten van een Big Mac door de mannen besproken wordt hoeveel wcpapier zij gebruiken nadat zij een grote boodschap hebben weggebracht.....net of we dat willen weten....en natuurlijk al helemaal niet tijdens het eten van een culinair hoogstaand maal! Na het eten nemen we opnieuw afscheid van Bart en Annemiek en de volgende keer dat we ze zullen ontmoeten zijn we helaas allemaal al weer in Nederland.
Zaterdag gaan we ook al weer vroeg op pad want we hebben nog steeds een lange lijst met boodschappen die we willen meenemen. Als eerste gaan we nog een keer terug naar Little India omdat we graag wat Indiaase stof willen meenemen voor in ons nieuwe huis. Na een paar uur zoeken vinden we uiteindelijk precies wat we zoeken....nu alleen nog bedenken hoe we 45 meter zijde mee naar huis gaan nemen!?!!?! Nadat we de stof hebben thuisgebracht gaan we gelijk verder en uiteindelijk belanden we in de grootste shoppingmall van Azie....inclusief amusementspark....wat betekend dat er dus "gewoon" een achtbaan door de shoppingmall racet!!! De rest van de middag werken we gestaag onze boodschappenlijst af en ook deze keer heeft Fred weer heel wat tasjes mee te slepen. Maar de lieve schat geeft geen kick en winkelt echt de gehele dag met mij mee......in ruil voor een avondje naar de bios....Rambo 4! Deze film is een aantal dagen eerder uitgekomen in KL en aangezien Fred toch een zwak heeft voor Silverster Stalone, was dit een mooie deal....Fred met mij shoppen en ik met Fred naar de film. Nu zullen jullie zeggen; 2 dagen shoppen staat niet in verhouding met 1,5 uur naar de film.....maar ik heb in 1,5 uur film kijken nog nooit zoveel vliegende ledematen door de lucht zien vliegen....gruwelijk! Maar goed, voor wat hoort wat en zo sluiten we allebei moe maar voldaan ook deze dag weer af.
De laatste dag in KL doen we niet veel bijzonders meer. Ik pak de tassen alvast in en probeer 12 kilo extra overal weg te stoppen en verder kopen we nog een aantal laatste souveniertjes. Aan het einde van de middag gaan we nog lekker even een terrasje pakken en we sluiten de laatste avond van deze reis af in ons favoriete restaurantje in KL; Old China Kafe. Ook hier zijn we inmiddels goede bekenden en dit laatste avondmaal is weer een toppertje....en dat er halverwege ons diner een muis door de tent rent dat mag de pret niet drukken. Na het eten duiken we al vroeg ons bedje in want om 3 uur gaat de wekker voor onze lange reis naar huis!
En dat het een lange reis gaat worden dat wisten we al van te voren. Om drie uur gaat de wekker, een uur later zitten we in de taxi naar het vliegveld waar we weer een uur later aankomen. Nadat we ingecheckt hebben gaan we om 6 uur ontbijten bij de Deli France en hier genieten we alvast van een heerlijk stokbroodje met kaas. Om 7.30 uur gaat precies op tijd ons vliegtuig de lucht in voor een 7 uur durende vlucht naar Doha in Quatar. Hier landen we om een uur of 10 midden in een zandstorm en wanneer we het vliegtuig uitstappen merken we dat de temperatuur al met 50% gedaald is....en na 6 maanden vrijwel altijd in 35 graden te hebben geleefd is dat even omschakelen. Na twee uur wachten vertrekken wij om 12.30 uur weer vanuit Doha en ons bioritme is al aardig van slag omdat we inmiddels al 5 uur tijdsverschil hebben overbrugt. De volgende vlucht naar Londen bedraagt ook weer 7 uur en net voordat de donker invalt landen we op Heathrow. Hier krijgen wij helaas niet zulk fijn bericht vanuit Nederland want mijn opa is een aantal uur eerder overleden. Al een aantal dagen ging het niet zo goed met hem en wij hadden ons al voorbereid op het feit dat we opa waarschijnlijk niet meer zouden zien. Gelukkig hebben wij voordat we 6 maanden geleden vertrokken op een hele fijne manier afscheid van hem genomen en dat moment koesteren we dan ook erg veel. Maar hoe hard ook, het leven gaat door en nadat wij ons een beetje opgefrist hebben vertrekken wij na een paar uur wachten voor onze laatste etappe naar Nederland. En nadat wij 26 uur onderweg zijn geweest landen wij exact om 22.25 uur op Schiphol.....waar weer een geweldig welkomscommitee op ons staat te wachten. Gelukkig hoeven wij niet lang op onze tassen te wachten en kunnen we al heel snel onze familie en vrienden in de armen sluiten. Een heerlijk moment waar we tijdens de laatste weken van onze reis toch ook wel weer naar uitzagen. Dik ingepakt verlaten wij Schiphol en niet veel later rijden wij weer het vertrouwde Katwijk aan zee binnen....alsof we niet zijn weggeweest!!! Hier drinken wij nog geheel in stijl een lekker bakkie met nog maar eens een taartje en wanneer we boven komen in onze Hollandse kamer (met verse tulpjes!) staat daar een grote boodschappenkar met allerlei Nederlandse heerlijkheden....die wij de afgelopen 6 maanden toch wel gemist hebben......lieve meiden, bedankt!!!!! Uiteindelijk plompen wij om 2.30 uur eindelijk ons bedje in....moe maar voldaan!
Helaas heeft het bioritme nog wat tijd nodig en om 6 uur zijn we dan ook al weer klaar wakker. We zetten lekker een bakkie en vissen wat ontbijtkoek uit onze Hollandse boodschappenkar. Vervolgens trekken we de gordijnen open en vanuit bed genieten wij met een bakkie in de hand van het prachtige en vertrouwde uitzicht op de Noordzee....home sweat home!
En in de twee weken die volgen zijn we eigenlijk alle dagen al weer druk bezig geweest......familie en vrienden bezoeken, ons nieuwe huisje eindelijk bekijken en uiteindelijk alles daar voor regelen, etentje met de vriendinnen, werk regelen enz, enz.....en zo kunnen we naar 2 weken al wel weer zeggen dat ons leventje hier al gewoon weer door draaid; over 2 weken gaan we verhuizen naar ons nieuwe paleisje, eind maart ga ik alweer aan het werk bij de Baak en Fred zit door het klussen in ons eigen huis ook al weer helemaal in het dagelijkse ritme.....maar dat neemt niet weg dat wij nog steeds nagenieten van weer een heerlijk avontuur en stiekem al weer dromen over onbekende bestemmingen en nieuwe avonturen......maar aangezien de geldboom even is uitgebloeid...zal dat nog wel een paar jaar duren......we houden jullie op de hoogte!


Veel liefs,
Fred & Petra