Veel niets doen en...veel foto's!

Wij houden van Bolivia....de natuur is prachtig, de mensen zijn te lief, het prijs nivo is belachelijk laag ....en er zijn genoeg winkels waar ze zonder moeite computers repareren. En dat was precies wat wij nodig hadden! Vele mensen hebben hier geen computer en de mensen die een computer hebben zijn daar zuinig op en proberen daar zo lang mogelijk mee te doen. Dus winkels om computers te repareren zijn er dan ook in overvloed...en dat is weer eens wat anders dan; Nee mevrouw, deze is kapot u kunt beter een nieuwe kopen! En dus tik ik dit verhaal gewoon
weer heerlijk op onze eigen laptopje, zittende in onze luxe villa in het gezellige Sucre. Omdat afgelopen maandag iemand heel kundig wat contactjes heeft gerepareerd en alles weer aan de praat heeft gekregen...voor het belachelijke bedrag van 50 Bolivianos....zo'n 5,50 euro...had ik al gezegd dat wij van Bolivia houden;-)

Vrijdagmiddag gaan we in Potosi nog de stad in voor een heerlijk wandeling door de kleine en kleurrijke straatjes en langs mooie kerken. Aan het einde van de middag belanden we weer bij Cafe La Plata aan het centrale plein, waar we de dag daar voor ook al heerlijk gegeten hebben.
Nu laten we ons verleiden door cheesecake en chocolade cake met een heerlijk bakkie. En terwijl we zitten te genieten zien we opeens Laura en Ghislain voorbij lopen. Zij zien ons ook zitten en komen gezellig even naar binnen. We kletsen even bij en het blijkt dat Ghislain geplaagd wordt door een bacterie die hij in India heeft opgelopen en die nu weer opspeeld...hij ziet er dan ook allerbelabberst uit. Waarschijnlijk de toch vermoeiende reis die we gehad hebben over de Salar de Uyuni en het leven op deze hoogte doen hem geen best. Na een half uurtje nemen we dan ook afscheid, zodat Ghislain lekker weer naar bed kan en we zeggen gedag tot de volgende keer dat we elkaar weer gaan tegenkomen...waar dan ook.

Op zaterdagochtend worden we heel luxe door een taxi opgehaald voor de reis naar Sucre. Een rit van bijna 3 uur voor omgerekend 11 euro, daar gaan we niet voor in een bus zitten. Alleen blijkt natuurlijk weer dat we niet de enige zijn in de taxi, want als we net onderweg zijn vraagt de chauffeur of het goed is of zijn 'tantes' mee mogen rijden. Het is ook overal hetzelfde denken we gelijk, maar goed, wij zijn de beroerste niet en even later stappen er 2 allerhartelijkste tantes in. Dik aangekleed, op z'n Boliviaans, met 8 rokken over elkaar, minstens 2 dikke vesten aan en de lange zwarte haren in 2 lange vlechten. Fred zit lekker ruim voor in de
auto, maar ik zit klem op de acherbank ....tussen de naar coca ruikende dames. Beter dan zweet denk ik maar en de reis gaat gelukkig heel snel, aangezien de chauffeur de reincarnatie van Senna blijkt te zijn. Met gemiddeld 100 kilometer per uur racen we door de bergen en gelukkig is er niet veel te gemoed komend verkeer;-) Uiteindelijk komen we rond lunchtijd aan in Sucre, een oude koloniale stad in het centrum van Bolivia. Een prachtige stad met de bijnaam de stad van de eeuwige lente. En dat voelen we ook als we uitstappen, het is er aangenaam warm en de omgeving hier naar toe deed ons al een beetje aan Zuid Frankrijk denken...hier gaan we het best wel weer even uithouden! En dat weten we zeker als we even later een klein paradijsje binnenstappen, het Samaya hotel (www.samaryhotel.com). De voorgevel van het hotel verraad nog niet veel, maar als we even later de lobby instappen, worden we we warm welkom geheten in een groene oase van rust, luxe en elegance...hier gaat mijn prinsessen-hart weer wat harder van
kloppen. Overal staan prachtige oude en soms antieke meubelen op de brede gallerijen met zuilen, er is een prachtige groene binnentuin met fontijnen, overal staan potten met bloeiende planten en alles is schoon, mooi en netjes....zo hebben we het nog niet veel meegemaakt in Bolivia.
De kamer is ook een plaatje met een mooie, oude houten vloer, een enorm bed met het mooiste linnengoed en een badkamer waar we thuis van zouden dromen...welcome in paradise! Hier gaan we het de komende dagen wel weer uit houden;-) We nemen eerst een goddelijk douche en vervolgens gaan we de stad in voor een lunch. En dat gaat in Sucre wel lukken, want de stad staat ook bekend om de diversiteit in restaurants...met hier en daar wat culinaire uitschieters....en dat past helemaal in de stemming waarin we nu zijn. Het centrum van de stad is echt prachtig, met allemaal grote, witte koloniale gebouwen en in het midden uiteraard weer een groot groen park/plein. Uiteindelijk belanden wij in de binnentuin van een leuke pousada waar we genieten van een overheerlijke 4-gangen lunch...voor het belachelijke bedrag van 4 euro p.p....terwijl het zeer smakelijk is, prachtig opgediend en in mooie porties. We vragen ons af hoe dit mogelijk is. De rest van de middag gaan we met
een boek heerlijk in het zonnetje zitten in onze eigen binnentuin......en eigenlijk is dat wel een beetje hoe we alle afgelopen dagen hier hebben doorgebracht!

Met als enige toevoeging dat we hier elke ochtend gewekt worden met de geur van vers brood die op de patio gebakken wordt, waarna wij ons te goed doen aan een zeer uitgebreid ontbijt met veel vers fruit en voor Fred de meest zalig gevulde omeletjes. En elke middag zoeken we
dan weer een nieuw, ander, goed aangeschreven restaurant uit...voor nog meer lekker eten en drinken! Had ik al gezegd dat wij van Bolivia houden;-))

Helaas gaan we vanavond dit kleine paradijsje verlaten en staat er weer een 12 uur durende nachtbus op het programma. De laatste van deze reis, gelukkig. Donderdagochtend hopen we dan in de hoofdstad La Paz aan te komen, voor een bliksembezoek van 2 dagen, waarna we doorreizen naar het hoogstgelegen meer ter wereld, Lake Titicaca..... maar meer daarover de volgende keer!

Veel liefs,

Fred & Petra