Van prachtige luxe naar lekker afzien....

Het uur tijdsverschil met Bolivia zit nog niet ons systeem en donderdagochtend zijn we om 5.30 uur wakker. Nu is dat op zich niet zo erg, want de komende week met de trekking zullen dat ook de tijden zijn dat we op moeten staan. Dus we houden het er maar een beetje in! En aangezien deze ochtend een bezoek gaan brengen aan het riet-eiland Uros, gaan we lekker vroeg ontbijten. Verse broodjes met kaas,tomaat en avocado, pannenkoeken met vers fruit…het smaakt allemaal weer zalig. Vervolgens lopen we naar de haven van Puno, waar de boten naar Uros al klaar liggen.. Op 7 km van Puno, liggen midden in Lake Titicaca een aantal eiland die volledig van riet zijn. De eilanden hebben een drijvende basis van een soort turf, met daar boven op een dikke laag riet. Het riet wordt regelmatig bijgevuld, zodat de eilanden blijven drijven. De huizen op de eilanden zijn ook van riet gemaakt, net als de bedden, banken en kano s waar de bewoners zich mee verplaatsen. Wanneer we met de boot naar de eilanden varen hebben we net het gevoel dat we door de Hollandse Biesbos varen…..alleen de besneeuwde bergen op de achtergrond doen anders denken. De boten die de toeristen naar de eilanden varen zijn bezit van de gemeenschap, en elke keer wordt het eiland van een andere familie bezocht. Zo profiteerd de gehele gemeenschap van de inkomsten uit het toerisme. Wij krijgen van het hoofd van de familia uitleg over hoe het eiland is opgebouwd en het is vooral raar om over het dikke pak drijvende riet te lopen. Ook is het bijzonder om te zien hoe primitief deze families nog steeds leven, al staan er her en der wel zonnenpanelen….en ontbreken de mobiele telefoons niet! Vervolgens mogen we met een van de rietkano s mee naar een ander eiland, en dit eiland is het centrum van de gemeenschap. Er is hier een klein winkeltje met eerst e levensbehoefte, een restaurant en een klein souveniershopje. Ook hier kijken we rustig rond en drinken even een bakkie in het restaurant. Rond de middag varen we uiteindelijk weer terug naar Puno, na een heerlijk uitje op het water zo. In Puno belanden we op het terras van een leuk restaurant voor de lunch en Fred gaat deze keer voor een alpaca-kebab…zonder knoflooksaus…maar het smaakt hem niet minder. Als toetje halen we bij de bakker op de hoek twee heerlijke taartjes die we op onze kamer met een bakkie thee lekker opeten. Vervolgens haal ik de schone was nog even op bij de wasserette…maar helaas heeft deze bij het vuur gehangen om te drogen. Het is wel schoon maar het ruikt naar gerookte paling….ach ja, kunnen we altijd nog zeggen dat we uit de buurt van Volendam komen

Ook vrijdag gaan we weer vroeg op pad en deze keer voor een hele mooie treinreis. Want we reizen vandaag met de super de luxe Andean Explorer van Puno naar Cusco, dwars door de Andes heen. Na nog een heerlijk ontbijt gaan we met de tassen op onze rug naar het station en hier worden we allervriendelijkst welkom geheten. Terwijl we in de luxe lounge zitten te wachten wordt onze bagage alvast naar de trein gebracht….2 vieze en stoffige rugzakken…tussen de mooie Louise Vuittons. Wij worden ondertussen vermaakt door een Peruaans fluit- en tokkelkwartet. Wanneer alle bagage is ingeladen, worden wij ook naar onze wagaon gebracht en vervolgens door een allervriendelijkste stewardess naar onze koninklijke fauttuils gewezen. De treinwagon is prachtig ingericht met antieke meubelen, de tafels zijn mooi gedekt met tafellinnen en er staan zelfs verse bloemen op tafel. Ik kan een grote glimlach niet verbergen en voel me gelijk helemaal thuis, al kost het Fred ook heel weinig moeite! Klokslag 8 uur verlaat de trein het station terwijl wij heerlijk in onze luxe en luie stoelen zitten. Het eerste stuk van de reis gaat langs Lake Titicaca, terwijl we na een uur rijden meer de hoogvlaktes van Peru voorbij zien trekken. Hier en daar een paar boerderijen, veel schapen, koeien en lama s en af een toe een boer die zijn hand even opsteekt. Het land kleurt goudgeel in de ochtendzon en het is te zien dat het hier al maanden niet meer geregend heeft. Uiteindelijk passeren we de grote plaats Juliaca, waar de trein dwars door de smalle winkelstraat gaat. Wij zitten inmiddels in de achterse wagon en dit is een soort observatiedek. Zelfs het dak bestaat uit glas en vanaf hier kunnen we 360 graden om ons heen kijken. Het is grappig om te zien dat wanneer de trein voorbij is, de mensen hun marktkraampje op de rails gewoon weer opbouwen en het is geweldig om zo door deze smalle straat te tuffen. Ondertussen krijgen we thee en koffie geserveert en voor de lunch komt ook het fluit- en tokkelkwartet weer spelen. Het word teen dolle boel als we allemaal ook nog een locale pisco sour cocktail krijgen. Wanneer we terugkomen bij onze tafel is deze prachtig gedekt met antiek tafelzilver en vol spanning wachten we op de lunch die komen gaat. En we worden niet teleurgesteld. Heerlijke verse broodjes met gezouten boter, een romige spinaziesoep met knapperige croutons, gegrilde forel met groente en gele Andes aardappeltjes. Met als klap op de vuurpijl een triple-chocolate-mousse….natuurlijk alles weggespoeld met de meest heerlijke wijnen. En dat terwijl de trein langzaam aan meer de Andes in trekt. Het is weer een dag met een gouden randje. Na de lunch gaan we weer heerlijk even naar het observatiedek om zo nog beter van het uitzicht te kunnen genieten. Hier raak ik aan de praat met een Nederlandse vrouw die al meer dan 30 jaar in Zwitserland woont. Haar man verteld dat ze nog steeds graag Nederlands praat als de kans krijgt….en die kans pakt ze! Fred staat ondertussen met veel enthousiasme foto s te maken, maar in een onbewaakt ogenblik gaat de wind er met zijn nieuwe kleppet vandoor….is het geen bril die sneuvelt, is het wel weer een pet die verdwijnt. We gaan er maar van uit dat er straks een Peruaanse meneer heel blij is met een nieuw hoofddeksel! Halverwege de middag bereiken we het hoogste punt van de treinreis op bijna 4400 meter. Hier stopt de trein en mogen we even naar buiten om de benen te strekken en het kleine witte kerkje te bezoeken wat er staat. Uiteraard proberen de plaatselijke vrouwen nog wat zelf gemaakte sokken en truien te verkopen. Na een kwartiertje gaat de trein weer verder en Fred gaat met zn camera zo op in het bergachtige landschap op links, dat hij een kudde van meer dan 100 lama s volledig over het hoofd ziet. Ook een begrafenisstoet met een grote zilveren kist op de schouders in een klein dorpje wat we passeren ontsnapt volledig aan zijn aandacht….omdat hij alleen maar verlangend naar de bergen kan kijken. Gelukkig gaan we maandag voor 5 dagen de bergen in om te wandelen…dan is hij weer helemaal in zijn element. Maar wat had die begrafenisstoet een prachtige foto op kunnen leveren….net als de honderden lama s!! Aan het einde van de middag, wanneer wij heerlijk onderuit in onze stoelen hangen, krijgen we ook nog een afternoon-tea geserveerd….ik hou zo van dit soort reizen! Uiteindelijk komen we om 19 uur in Cusco aan en met de taxi gaan we naar ons guesthouse. De taxichauffeur geeft ons gelijk een rondrit door de stad en wij zien dat we hier ons wel weer prima gaan vermaken. Grote pleinen met nog grotere kerken en koloniale gebouwen, kleine cobblestone straatjes en overal witte huizen met terra cotta dakpannen. Het ziet er allemaal weer te leuk uit! Ons guesthouse ligt iets tegen de bergwand aan, waardoor we vanuit de woonkamer een prachtig uitzicht over de stad hebben, vooral nu s avonds ook met alle lichtjes aan. We worden warm welkom geheten door Miguel en zijn vrouw en ook de 11 maanden oude Luciano lacht ons vrolijk toe. Onze kamer stelt helaas niet zo veel voor…..maar wie maakt ons nog wat na zo n prachtige dag. De treinreis was geweldig en zeer de moeite waard…..zeker na al die enorme busreizen van de afgelopen weken!

Zaterdagochtend worden we wederom verrast met een heerlijk ontbijtje, dat Miguel en zijn vrouw met veel liefde voor ons hebben klaargemaakt. Ondertussen kletsen we even met ze en het blijkt dat een jaar geleden dit guesthouse hebben overgenomen en er nu beetje bij beetje hun eigen draai aangeven. Het is vooral de persoonlijke aandacht en de enorme liefde waar ze alles mee doen die het hier zo aangenaam maken. Na het ontbijt gaan we de stad in om de laatste zaken voor de trekking nog even te regelen. Miguel heeft al laten weten dat de organisatie waar wij mee op pad gaan een van de beste is en dat naast dat zij goed voor hun gasten zorgen, zij ook goed voor hun dragers zorgen. Dat horen we graag….ook omdat het nogwel eens anders is bij andere maatschappijen. Als alles geregeld is gaan we bij de Starbucks nog even een bakkie doen, vooral omdat deze op een A1 lokatie in Cusco zitten….pal aan het grote plein midden in de stad. Vanaf het balkon hebben we een prachtig uitzicht over de stad en even later dwalen we heerlijk door de kleine straatjes heen. We kopen nog wat wollen sokken voor de komende trekking en uiteindelijk belanden we voor de lunch weer bij een allerleukst eetcafe. Hier genieten we van de beste pizza die we in tijden ophebben…met gorgonzolakaas en Andesbessen…top, top, top!!! Uiteindelijk komen we aan het einde van de middag terug in het guesthouse en hier hebben we inmiddels een andere kamer gekregen….met uitzicht over de stad, een 2-persoonsbed, tv…en een kachel…en dat is s avonds toch echt wel heerlijk!!!

En vandaag hebben we wederom heerlijk door de stad geslenterd, nog even in het park gezeten en weer heerlijk geluncht in een van de vele goede restaurants die Cusco rijk is. Straks gaan we nog naar een laatste meeting bij onze trekking agency, zodat we alvast de andere 9 gasten van onze groep kunnen ontmoeten en tevens hebben we gelijk een kennismaking met de gids en de rest van het team. Wij zijn er klaar voor en we hebben er ontzettend veel zin in om de komende dagen de bergen in te trekken voor een nieuw avontuur. In 4 dagen lopen we de orginele Inka Trail naar Macchu Picchu, waar we donderdag aankomen. Onderweg kamperen we in de bergen en hopen we goed verzorgt te worden door het team wat met ons mee gaat. Na ons bezoek aan Macchu Picchu blijven we donderdag dan in Aqua Calientes slapen, aan de voet van Macchu Picchu….en Aqua Calientes betekend niets meer dan…heet water. En die warmwater bronnen zullen wij dan ook zeker gaan bezoeken na al het afzien in de bergen……maar meer daar over ergens over een week!!!!

Veel liefs,

Fred & Petra