Reis weer met ons mee 2007/2008 - Tibet

Vrijdag , 7 September 2007

En na een geweldige week melden wij ons weer vanaf het dak van de wereld; Tibet! Na een adembenemende treinreis zijn we aangekomen in de hoofdstad Lhasa en zijn we de afgelopen dagen goed geacclimatiseerd. Lhasa bevindt zich op een hoogte van 3600m en voor ons "Neder"landers is dat echt even wennen. Nog steeds als we een trap oplopen moeten we bovenaan even stoppen om wat extra zuurstof tot ons te nemen....of worden we gewoon oud?!
Maar we gaan eerst even terug naar vorige week zaterdag, toen we nog in het zomerse Beijing zaten. Aangezien onze trein om 21.30 uur pas vertrekt, hebben we nog de hele dag om wat huishoudelijke klusjes te doen; de laatste was wordt weggewerkt, we gaan even naar het postkantoor om wat spullen naar huis te sturen, naar de bank om wat geld op te nemen en als laatste gaan we nog even wat internetten. Kleine klusjes die in een vreemd land, en vooral in China, gewoon een halve dag in beslag kunnen nemen. Nadat we 's middags de tassen hebben ingepakt, checken we om 18.00 uur uit en gaan bij ons favoriete restaurant nog 1 keer lekker eten. De komende dagen wordt het maar afwachten wat we te eten krijgen in de trein?! Daarna nemen we een taxi naar het station....althans dat willen we. Maar opnieuw worden we geconfronteerd met taxichauffeurs die ons niet mee willen nemen. Uiteindellijk stopt er toch een hele oude en gammele taxi, maar de chauffeur brengt ons keurig en zonder omwegen naar het treinstation....gelukkig dat er toch ook nog vriendelijke en betrouwbare mensen zijn! Op het station is het een drukte van belang en in de 1e klasse-lounge wachten wij rustig totdat wij naar de trein mogen. Ondertussen komen er ook wat Nederlandse groepreizen binnen en we hebben even een gezellig kletspraatje. Deze mensen gaan naar Shanghai en we geven hun de tip om bij het Grand Hyatt hotel wat te gaan drinken....een gezellig Amsterdams stel klinkt dat als muziek in de oren en zij bedanken ons hartelijk voor de tip! Uiteindelijk mogen we naar onze trein en al snel vinden we de wagon waar we zijn moeten. Maar wanneer we onze coupe vinden moet ik eerst even slikken. We hebben namelijk een 4-persoonscoupe en het is dus altijd maar afwachten met welke mensen je de coupe gaat delen. En wanneer wij bij onze coupe aankomen zien we alleen maar heel veel koffers en heel veel mensen...."dat gaat leuk worden" denk je dan. Tussen alle koffers door weten wij onze rugzakken een plekje te geven en wat ruimte te creeren om te gaan zitten. Maar wanneer de trein bijna gaat vertrekken komt er een meisje de coupe in en zij blijkt de tour-leider te zijn van een Koreaanse groep. En een van de stellen zit bij ons in de coupe en de rest wordt door haar meegenomen naar een andere coupe....inclusief heel veel koffers. Dat lucht een beetje op! Uiteindelijk is het ijs snel gebroken wanneer onze Koreaanse coupe-genoten horen dat wij uit Nederland komen.....lang leve Guus Hiddink! In een paar minuten worden we verwelkomt met thee en koekjes....hele bijzondere koekjes. Het ziet eruit als donkere karamel, maar het smaakt naar drop en koffie....gelukkig kunnen we ze met heel veel thee wegspoelen en laten we heel subtiel een klein stukje liggen.....stel je voor dat we nog meer krijgen!? Na de theeceremonie is het al aardig bedtijd en we gaan allemaal onze bedjes opzoeken....lekker weer slapen in de trein!?!?
Maar van slapen komt helaas niet veel voor mij, want niet alleen Fred maar ook Moon en Seok snurken er lekker op los. Midden in de nacht ga ik maar op zoek naar mijn oordoppen, zodat ik toch nog wat kan slapen. En omdat ik toch wakker ben, ga ik gelijk maar even plassen. Maar bij de wc wacht mij weer een grote verrassing. Chinezen zijn waarschijnlijk niet gewend om door te trekken wanneer zij naar de wc zijn geweest en wanneer ik de wc-deur open wacht mij een wc-pot die tot de rand toe gevuld is met urine. En aangezien de trein redelijk heen en weer boemelt, klotst de urine her en der lekker over de pot heen. Snel trek ik de deur maar weer dicht en ga opzoek naar een andere toilet. Na al mijn nachtelijke avonturen val ik uiteindelijk toch in slaap, maar helaas niet voor lang want Moon en Seok leven nog op Koreaanse-tijd, waardoor zij om 5.30 uur al helemaal klaar wakker zijn. Nu ben ik wel een redelijk ochtendmens....maar dit is mij toch veel te vroeg! Uiteindelijk gaan zij in de restauratie ontbijten en blijven Fred en ik tot 8 uur nog lekker doezelen. Daarna gaan ook wij aan de wasa-crackers met pindy....wat kan een Hollands ontbijtje toch lekker zijn! De rest van de ochtend brengen we lekker lezend en naar buiten starend door en genieten we van het Chineese landschap....veel groene heuvels en hier en daar een dorpje of een riviertje. Na de lunch wordt het wat koud in de trein en al mijn coupe-genoten duiken onder hun dekbedje voor een slaapje....en na een nacht als vannacht doe ik ook een heerlijk zondagmiddag-nopje...zoals ze dat in Katwijk noemen! Na de siesta gaan we lekker weer theedrinken en Moon propt ons weer helemaal vol met chocolade en snoepjes. Helaas spreken ze niet heel veel engels en beperkt ons gesprek zich tot voetbal; Guus Hiddink....yes, yes...very good! Advocaat...oh...yes...also very good.......en dit herhaald zich een keer of 5!!! Uiteindelijk gaan Moon en Seok weer naar de restauratie voor het diner en wij gaan onze eigen maaltijd klaarmaken...noodles met tomaten, kommeren en pinda's....alle voedingsgroepen zijn weer vertegenwoordigd. Na het eten komen de eerste bergtoppen in zicht....prachtige hoge pieken met sneeuw bepoederd....dat beloofd heel wat moois voor morgen, wanneer we over het Tibetaanse hoogplateau zullen rijden!
Ook de volgende ochtend zijn Moon en Seok om 5.30 uur weer klaarwakker en kwebbelen er lekker op los. Fred kan helaas ook niet meer slapen en komt beneden bij mij zitten. En met z'n vieren kijken we in het donker naar het mysterieuse landschap wat aan ons voorbij trekt. Velden bestrooid met bevroren rijp en in de verte donkere, grillige bergtoppen waarboven vele helderen sterren nog aan de hemel staan. En langzaam keert de dag terug en wordt het licht en zien we dat de bergtoppen vol liggen met dikke pakken sneeuw, die door de opkomende zon oranje kleuren.....wat een geweldige manier om wakker te worden! De hele ochtend genieten we dan ook van het geweldige landschap wat steeds weer veranderd. Dan weer eindeloze groene vlaktes met turquoise kleurige meren, hoge bergtoppen bedekt met sneeuw, eindeloze gruisvlaktes en dan hier en daar weer een dorpje van tenten waar nomaden wonen. Verder zien we in deze haast onbewoonbare omgeving wilde paarden, antilopen, grote kuddes met yaks, schapen en geiten.....wat een uitzondelijke natuur! En niet alleen de natuur wisseld regelmatig, ook het weer laat zich van alle kanten zien.....hemelsblauwe luchten en zwarte donderwolken wissellen elkaar af...terwijl de temperatuur gestaag zakt, stijgt de trein verder naar een hoogte van 5072 meter...het hoogste punt van deze treinreis en tevens het hoogste punt van de hoogste spoorlijn ter wereld. Echt een waanzinnige ervaring, deze reis met de Himalaya Express! Helaas wordt deze prachtige ervaring even verstoord door de lunch van Moon en Seok. Zij hebben in Beijing namelijk een Chineese delicatesse gekocht en die willen ze nu voor de lunch graag met ons delen. Uit een zakje komen 4 grijs/blauwe eieren....en mijn maag draaid zich al even om. Deze eieren zijn namelijk gekookt in een zwarte substantie en daarna hebben ze een aantal dagen in het zwarte vocht liggen marineren. Wanneer Moon de eieren pelt komen daar dus zwarte eieren uit te voorschijn met binnenin een blauw/groene smurrie...wat dus ooit de gele eidooier is geweest....en over de lucht hebben we het dan nog niet. Ik vlucht uiteindelijk naar het toilet, waarvan jullie inmiddels begrijpen dat dat ook echt geen pretje is, om even aan de vreselijke rotte eieren lucht te ontkomen. Daarna gaan Fred en ik met onze Canadeese buurman een praatje houden op de gang en na een half uur wagen wij ons weer voorzichtig terug in de coupe. Gelukkig zijn de eieren op en is de lucht bijna verdwenen......subtiel probeer ik uit te leggen dat ik helemaal geen eieren lust...niet gekookt, niet gebakken en al helemaal niet op z'n Chinees...Moon begrijpt er niets van! Ze waren echt heel lekker?!?!? 's Middags kijken we met Moon en Seok nog even naar de foto's van onze familie en vrienden. Ook zij vinden het geweldig om al die kaaskoppen te zien. Wanneer even later wat reisgenoten van Moon en Seok op de koffie komen, gebaard Moon dat ik hen ook de foto's moet laten zien. Een van de vrijgezelle Koreanen vraagt of mijn zus Mennie nog vrijgezel is, want hij ziet haar wel zitten. We moeten er hartelijk om lachen en moeten de man teleurstellen. Nadat we verder de gehele middag naar buiten hebben zitten staren komen we langzaam aan in de buurt van Lhasa, de hoofdstad van Tibet. Na nog een klein hapje pakken we onze spullen in en nemen afscheid van Moon en Seok. We maken nog wat foto's en wisselen emailadressen uit...altijd handig voor later, als we nog eens naar Zuid-Korea gaan....of als zij naar Nederland komen om de geboorteplaats van Guus Hiddink te bezoeken! Uiteindelijk komt de trein aan op een groot en enorm lelijk Chinees station. Hier worden wij opgewacht door een Tibetaanse jongen die ons verwelkomt met een witte zijde sjaal en ons vervolgens naar het hotel brengt. Onderweg verteld hij het een en ander over de stad en wat ons opvalt is dat er weinig Tibetaanse sferen nog te zien zijn. Op het eerste gezicht is Lhasa net zo'n Chineese stad als alle andere. Maar dan opeens staat daar hoog, boven op een heuvel het Potalapaleis.....het symbool voor de Tibetaanse cultuur. (Even heel kort ter info; In de jaren '50 is Tibet ingenomen door China en is de Tibetaanse, geestelijke leider, de Dalai Lama, gevlucht naar India. Tibet wordt nu gezien als een provincie van China met alle, vaak nadelige gevolgen, vandien. Zo verdwijnt dus steeds meer de Tibetaanse cultuur en wordt deze vervangen door de Chineese cultuur?!?!) Ons hotel bevindt zich vlakbij het Potalapaleis en even later worden we dus afgezet bij een prachtig en super-de-luxe hotel. Het gedeelte van de treinreis en de eerste dagen in Lhasa hebben wij in Nederland al geregeld in verband met de strenge visum-eisen voor Tibet, en vandaar dat wij nu dus ook in een veel luxer hotel zitten dan gebruikelijk. Maar we gaan er zeker van genieten en na een lange en warme douche, trekken we dan ook een heerlijke, dikke en zachte badjas aan met bijpassende pantofeltjes... en genieten we van het mandje vers fruit en komen even lekker bij van de lange maar o zo prachtige treinreis!
Doordat we op grote hoogte zitten hebben we de eerste nacht in Lhasa een beetje onrustig geslapen. Zo nu en dan werden we wakker omdat we toch wat zuurstof miste. Na een paar keer diep ademhalen, ging het hart weer wat rustiger kloppen en konden we weer verder slapen....een rare gewaarwording! De eerste dag in Lhasa doen we dan ook heel rustig aan en wandelen alleen wat rond en drinken heel veel thee. Verder ontmoeten we heel gelukkig een Australisch stel wat over een paar dagen met een jeep naar Nepal wil reizen....en laten dat nu ook onze plannen zijn!!! We spreken af om dinsdag allebei eens wat reisburootjes af te gaan en dinsdagmiddag weer bij elkaar te komen om te kijken wat we kunnen organiseren en wat het gaat kosten....dan is dat alvast maar weer geregeld. 's Avonds genieten we bij een leuk restaurant van een heerlijk bord bami met satesaus...gewoon op z'n Hollands want dit restaurant heeft een Nederlandse eigenaar....lekker, lekker, lekker!
Ook de tweede nacht zijn we veel wakker, maar verder hebben we geen echte problemen met de hoogte...alleen zo nu en dan dus even extra ademhalen! Dinsdagochtend gaan we al vroeg op pad, want er moeten weer wat dingen geregeld worden. Eerst gaan we naar het Potalapaleis om kaartjes te kopen voor de volgende dag...zo gebeurd zal je toch zeggen....maar na twee uur wachten, paspoorten laten zien en nog eens wachten hebben we een ticket waarop staat dat we de volgende dag om 12.40 een echt ticket mogen kopen!?!? Waarom het zo gaat....we hebben geen idee...en we maken ons er ook allang niet meer druk om! Vervolgens gaan we wat reisburootjes af om informatie te verzamelen voor onze trip naar Nepal en daarna genieten we nog even van een Hollandse lunch...pannenkoeken met banaan en rozijn....maar dan toch op z'n Tibetaans....het ziet er heerlijk uit, maar het smaakt nergens naar! 's Middags bezoeken we nog de oude Tibetaanse wijk; de Barkhor en zien daar voor het eerst echt een beetje wat van de oude Tibetaanse cultuur. Mooie, oude gebouwen met prachtig beschilderde ramen, oude tempels en fantastische Tibetaanse mensen met doorleefde gezichten...het is een genot om door deze wijk te dwalen en het doet je even de Chineese invloed vergeten. Uiteindelijk gaan we naar de bar waar we met Mel en Josh heben afgesproken en nemen hier onze reisplannen door. Het is echt een heel leuk stel en het klikt goed...gelukkig maar, want we gaan straks een week met ze op pad! Mel en Josh willen het graag rustig aan doen en niet alleen maar hele dagen in de jeep zitten. Dit klinkt ons als muziek in de oren en al snel komen we tot een heel mooi plan. Vervolgens gaan we naar een van de reisburootjes waar wij geweest zijn en nemen onze plannen door. Uteindelijk weten we alles voor een mooie prijs rond te krijgen en vertrekken we dus zaterdag voor een 7-daagse reis naar Nepal met een jeep, chauffeur en gids en gaan we onderweg een aantal meren, dorpjes en kloosters bezoeken. En als hoogte punt zullen we twee nachten slapen op het Everest Base Camp.....dat moet een groots avontuur gaan worden!!!
Donderdagochtend slapen we lekker uit en brengen de ochtend lekker lezend door. Rond een uur of 12 gaan we richting het Potalapaleis en beginnen we hier aan de grote klim naar boven....op weg naar ons echte ticket. De klim omhoog is best pittig en dan merk je toch weer even dat je op 3600 meter zit. Uiteindelijk worden we weer drie keer gecontroleerd voordat we een ticket kunnen kopen.....maar dan mogen we toch eindelijk het Potalapaleis in. Het paleis is gebouwd in de 17e eeuw door een van de eerste Dalai Lama's. En in de loop der tijd hebben andere Dalai Lama's er stukken bij gebouwd. Het paleis is altijd het geestlijk centrum geweest van de Dalai Lama's, maar na de invasie van de Chinezen in de jaren '50 wordt het paleis niet meer gebruikt. Alleen 800 toeristen die elke dag worden toegelaten vergapen zich aan alle prachtige zalen en kapellen die vol staan met beelden, tombes en schilderijen. De ene zaal is nog mooier dan de ander en de muurschilderingen zijn echt uitzonderlijk. Toch kijken we met gemengde gevoelens rond....wat kan de mensheid toch wreed zijn! En niet dat wij ons er helemaal in verdiept hebben....maar het voelt gewoon niet goed als je hier rondloopt, tussen al die Chineese toeristen. Nadat we het hele paleis hebben bekeken dalen we weer rustig af en maken nog wat mooie foto's. Daarna gaan we even boodschappen doen in een grote supermarkt en hier slaan we allerlei lekkere dingen in voor een picknic op de kamer vanavond. Even niet uiteten en lekker genieten van onze luxe kamer! Wanneer de avond valt maken we het gezellig op de kamer en stallen alle lekkere hapjes uit.....maar ook hier is het weer echt Tibetaans....het bruine brood ziet er goddelijk uit maar smaakt naar kots...de kaas ruikt niet alleen naar yak, maar smaakt ook jak en de pizza oogt vers maar is zo droog als het maar zijn kan. Gelukkig smaken de soep, tomaten en komkomers wel zoals het hoort....en hebben we toch een hele gezellige avond zo!
En vandaag hebben we weer even een rommeldagje....nog even "droogvoer" inslaan voor de komende reis...je weet nooit waar je terecht komt...de was weer even doen en nog even op zoek naar mutsen en handschoenen om de kou op 5200 meter straks te weerstaan. Kortom, we komen de dag wel weer door. En vanavond hebben we nog afgesproken met Mel, Josh, de chauffeur en de gids....om alle plannen voor de komende week nog even duidelijk door te spreken!
Nou, het was weer een heel verslag....maar jullie zijn weer helemaal op de hoogte!En wat we komende week dus allemaal zullen beleven dat kunnen jullie over ruim een week weer lezen....want wij gaan de bewoonde wereld even verlaten!!!


Liefs,
Fred en Petra



Zondag , 16 September 2007

En na een WAANZINNIGE week (echt in hoofdletters geschreven) over de Friendship Highway van Tibet naar Nepal, zijn we uiteindelijk veilig aangekomen in Kathmandu, de hoofdstad van Nepal. En dat is echt niet zo van zelfsprekend via deze route! Ik ga proberen om alle belevenissen en avonturen die we de afgelopen week hebben meegemaakt op de site te zetten.....maar het is een enorm verhaal en de verbinding is echt vreselijk.....dus ik hoop dat het gaat lukken!!!!
Eerst gaan we terug naar vorige week zaterdag toen we nog in Lhasa zaten. Afgesproken was om om 9 uur te vertrekken, maar de chauffeur laat even op zich wachten en net op het moment dat hij aan komt rijden in zijn landrover, komen ook Mel en Josh met hun nieuwe fietsen en bepakking aanrijden. Mel en Josh hebben hier in Lhasa nieuwe mountainbike's gekocht en zij zullen op de laatste dag van onze trip vanaf de Tong-La pass (5120m) naar Kathmandu gaan fietsen. Het duurt even voordat de fietsen op het dak liggen en alle tassen in de achterbak geplaatst zijn, maar uitendelijk gaan we om 10 uur toch op pad. Wanneer we Lhasa uitrijden wordt het al gelijk gezellig in de auto, want onze landrover is uitgerust met een tv-scherm in de zonnenklep.....en via de cd-speler kunnen we nu de karaoke versie van de cd meezingen!!! De auto wordt al snel omgedoopt tot de Karaoke-car.....echt ongelofelijk als je bedenkt dat de meeste mensen hier niet eens stromend water in huis hebben!?!? De sfeer zit er in ieder geval gelijk goed in en we leren ondertussen Mel en Josh wat beter kennen. Ze zijn beide 31 jaar, komen uit Tasmanie-Australie en zijn voor 3 maanden op reis. Verder zijn ze enorm sportief en doen thuis veel aan fietsen, surfen, skien en snowboarden. En terwijl wij lekker zitten te kletsen rijd Mingma, onze chauffeur, de eerste pass op. De Kambu-La pass ligt op een hoogte van 4794m en vanaf de pass hebben we een prachtig uitzicht over Namdrok-Tso, een enorm turquoise gletsjermeer. Rondom het meer liggen allemaal hoge bergen bedekt met een dikke laag sneeuw. Het uitzicht is adembenemend, letterlijk en figuurlijk, want het laatste uur zijn we 1500m gestegen en dat betekend weer wat minder zuurstof in de lucht. Onze harten gaan dan ook als een razende tekeer. Na een koffiepauze rijden we weer terug naar de "snelweg" en vanaf hier rijden we verder naar Gyantse, ons eindpunt van vandaag. Onderweg is de natuur echt overweldigend; dan rijden we weer door diepe kloven, langs denderende rivieren, over open en glooiende vlaktes en als klap op de vuurpijl rijden we het laatste stuk off-road, dwars door een geweldig maanlandschap heen. De weg is heel slecht maar Mingma rijd ons er veilig doorheen en onderweg stoppen we ook nog bij een aantal enorme zandduinen...echt een geweldige plek voor een plas-met-uitzicht. Het enige waar we het over hebben is hoe we in hemelsnaam kunnen uitleggen wat wij vandaag allemaal voor afwisselende natuur gezien hebben. Maar terwijl we hier over zitten te babbelen stopt de auto er opeens mee.....midden in dit verlaten niemandsland?!? Mingma en Norzhan, onze gids, duiken onder de moterkap en beginnen druk te knutselen. Even later komen er toch van alle kanten mensen aan om te kijken wat er hier aan de hand is....toch raar, want als je om je heen kijkt is er in geen velden of wegen een huis te bekennen. Uiteindelijk komt er ook nog een truck aanrijden en gezamelijk met de chauffeur van deze auto wordt onze landrover weer gemaakt. Na een uurtje rommelen wordt de auto door een paar boeren weer aangeduwd en wij vervolgen onze hobbelige rit naar Gyantse. Wat dat betreft zijn de mensen ontzettend behulpzaam, maar wij maken ons ondertussen toch behoorlijk bezorgt over onze rit naar het verlaten Everest Base Camp; stel je voor dat we daar pannen krijgen?!? Uiteindelijk komen we 's avonds om 8 uur toch op de plaats van bestemming aan en al snel vinden we een behoorlijk hotelletje...met warme douche! De kamer van Mel en Josh stinkt helaas behoorlijk en wanneer zij om een andere kamer vragen worden zij door de chineese eigenaresse zeer geirriteerd geholpen. Wij moeten er heel erg om lachen omdat het kleine vrouwtje heel kattig vraagt wat ze nu weer willen...terwijl we hier net 2 seconde zijn! Voordat we gaan slapen gaan we eerst nog lekker even chinees eten bij een heel bijzonder restaurantje. De kok en zijn vrouw zijn echte entertainers en we worden zelfs uitgenodigd in de keuken....waar de kok met een grote snottebel uit zijn neus ons eten staat te bereiden....eet smakelijk!?!? Wanneer we 's avonds in bed liggen, laten we deze dag nog eens de revu passeren en we komen tot de conclusie dat als de rest van de week net zo mooi gaat worden als deze eerste dag....dan gaan wij nog heel wat beleven!
Wanneer we de volgende morgen de gordijnen open doen, liggen de bergen rondom Gyantse bedekt met een dikke laag verse sneeuw. Echt geweldig en wanneer wij even later naar buiten gaan is het ook heerlijk fris.....echt zo'n mooie Hollandse winterdag. Goed aangekleed gaan we op pad naar de Gyantse Kumbum, een prachtig tempelcomplex met een enorme witte stoepa. Hier kijken we rustig rond en genieten van de rust en de sfeer in het klooster. Wanneer we terug wandelen naar het hotel dwalen we ook nog wat rond in de oude Tibetaanse wijk en hier staan allemaal schattige oude huisjes in kleine steegjes. Voor elk huis staan een aantal koeien te wachten totdat zij worden mee genomen naar de wei en terwijl wij wat foto's staan te maken worden we uitgenodigd door een vrouw om even in haar huis te komen kijken. Het huis is niet groter dan 2 x 3 m en naast een klein bed staat er alleen een weefgetouw in haar kamertje. Ze legt met handen en voeten uit dat zij zelf de wol spint van yak-haar en hier vervolgens stof van weeft. Van de stof maakt ze uiteindelijk met de hand prachtige Tibetaanse jassen. Het is leuk om even te kijken hoe ze aan het werk is, maar we beseffen ook heel goed in welke omstandigheden zij hier woont. En dit geld niet alleen voor haar, maar voor zoveel mensen hier. En wat dan enorm opvalt is de geweldige gastvrijheid en vrolijkheid die de mensen uitstralen. Iets om toch weer over na te denken! Aan het begin van de middag rijden we verder naar Shigatse, de tweede stad van Tibet. Ook hier zijn al enorme Chineese invloeden en er is nog weinig Tibetaanse sfeer te vinden. Na een lunch in een klein, griebelig Tibetaans restaurantje gaan we naar het Tashilhunpo klooster en hier worden we weer verrast door de enorme sfeer en kleurrijke pracht en praal van het klooster. Na al deze culturele bezoekjes gaan we weer lekker Chinees happen en ondertussen sms-en we nog even met Nederland, want Fred is toch wel heel benieuwd naar de voetbaluitslag.....een grijns van oor tot oor wanneer doorkomt dat Nederland gewonnen heeft.....ook deze dag kan niet meer stuk! Althans dat denken we, totdat we de dekens van ons bed openslaan en we vuile en beslapen lakens tegenkomen....het is natuurlijk ook een hele klus om deze elke dag te verschonen....en ik kan het weten na het runnen van de B&B van zus Mennie voor een paar dagen!!!
Maandag hebben we een lange rit voor de boeg en zullen we in een keer van Shigatse naar Tingri rijden, 300km door verlaten maar overweldigende natuur. Ook vandaag is de afwisseling enorm en wanneer we de Gyatso-La pass (5220m) passeren krijgen we voor het eerst uitzicht op de inmense Himalaya....besneeuwde bergtoppen van boven de 8000m liggen voorons en het lijkt of we ze bijna kunnen aanraken; althans zo voelt het aangezien wij zelf ook op ruim 5000m zitten! Verder vermaken wij ons onderweg prima; we kletsen wat, we genieten van het uitzicht en we luisteren wat muziek op onze IPOD. Alleen wanneer we richting de pass rijden, krijgt de IPOD toch wat problemen met de hoogte en loopt helemaal vast. Gelukkig komt hij weer tot leven wanneer we tot 4000m zakken...en daar zijn we echt heel blij mee, want we zijn toch erg gehecht aan onze eigen muziek! Onderweg lunchen we weer even, maar wanneer we verder willen rijden stopt de auto er opnieuw mee. Gelukkig passeren er al snel twee andere landrovers en met wat ijzerdraadjes puzzelen de chauffeurs de motor weer in elkaar. Volgens Mingma is de auto weer zo goed als nieuw en over de olielek hoeven we ons ook echt geen zorgen te maken.....ja, ja, maar morgen hebben we echt een hele slechte weg voor de boeg?!? Uiteindelijk komen we om een uur of 5 in Tingri aan en hier hebben we voor het eerst uitzicht op Mt. Everest....alleen laat deze zich nog niet in volle glorie zien want de top ligt in de wolken. Samen met Mel en Josh kopen we wat bier en chips en zoeken we vervolgens een mooi plekje op om te genieten van het geweldige uitzicht op de Himalaya en de Cho Oya....een grote reus van meer dan 8km hoog, die in volle glorie voor ons staat. Wanneer het te koud wordt gaan we naar een Tibetaans restaurantje om lekker wat te eten en alles wat we bestellen wordt vers gekocht bij andere winkels. En wanneer de kok na 5 minuten terug komt met al onze ingredienten gaat hij lekker aan de kook...en dat doet hij fantastisch. Na het eten gaan we terug naar ons gezellige kamertje....een schuurtje van 3x3m, met daarin twee bedjes van 1.80m en helemaal vrolijk beschilderd met geel, blauw en oranje. Wanneer de generator uiteindelijk uitgaat gaan we lekker slapen....althans dat willen we...maar de zwerfhonden buiten hebben besloten er eens een wilde nacht van te maken!?!?
De andere ochtend zijn we dan ook nog niet echt uitgeslapen wanneer de wekker gaat...en dan is het ook nog koud en donker buiten. We gaan eerst maar even een kopje thee drinken om bij te komen en wanneer het buiten wat lichter wordt, gaat Fred nog even foto's maken van Cho Oyu, terwijl ik me ondertussen even was met wat koud water en zeep. Nadat we alles weer ingepakt hebben gaan we opweg naar het volgende, grote avontuur...Everest Base Camp!!! De weg er naar toe schijnt erg slecht te zijn....en dat is ook zo! Ruim 4 uur lang hobbelen we over een weg die de naam niet mag hebben, maar na 90 km stuiteren komen we toch in EBC aan. En was de natuur onderweg al weer erg indrukwekkend...wanneer we de laatste bocht omkomen en Mt. Everest in volle glorie zien liggen zijn we allemaal door het dolle heen. Mingma zet de wagen even aan de kant en allemaal genieten we buiten van de eerste blikken op deze hoogste berg ter wereld (8850m). Voor mij ook een mooi moment om even mijn blaas te legen...en ik zoek een mooi plekje achter en rots op, laat mijn broek zakken en geniet ondertussen van het zicht op Mt. Everest....waar vind je zo'n fris toilet?!! Wanneer we bij het Basecamp aankomen staan hier allemaal grote tenten, gemaakt van yak-haar en al snel vinden we een leuke tent waar we de komende nacht zullen blijven slapen. Binnen is alles vrolijk versiert met kleurijke Tibetanse kussens en kleden en in het midden staat een grote potkachel voor de koude nachten. Buiten staan kleine krukjes en hierop zittende genieten we van het ongelofelijke uitzicht en een lekkere lunch die door onze tent-hulp is klaargemaakt. Het weer is echt uitzonderlijk; de lucht is helder blauw en de zon schijnt genadig. Na de lunch doen we allemaal eerst even een klein dutje en daarna gaan we een klein stukje wandelen....alles heel rustig want we zitten inmiddels op 5200m en we merken allemaal dat onze lichamen druk aan het werk zijn om te acclimatiseren op deze hoogte. Wanneer Fred en ik op een rots even zitten te genieten van het inspirerende uitzicht, horen we achter ons opeens een donderend geweld. Vanaf een enorme rotsachtige berg komt een lawine van steen omlaag....een machtig geluid en gezicht, maar gelukkig ver bij onze tent vandaan. Terug bij tent drinken we weer liters thee om op te warmen en om hoogteziekte tegen te gaan. Wanneer we zo lekker zitten te keuvelen, ontdekken we dat het buiten is gaan sneeuwen. Maar wanneer we naar Everest kijken, ligt deze nog vol in de zon! Wat een geweldig contrast! Even later genieten we van een bordje noedels en wanneer de avond valt gaan we allemaal dik aangekleed naar buiten om de zonsondergang bij Mt Everest te bekijken....een ongewoon spektakel waar we allemaal in stilte van genieten. Wanneer we terug komen in de tent heeft de tent-hulp de kachel al aangestoken met yakmest en dit verspreid een heerlijke warmte maar een vreselijke geur in de tent...en aan onze kleding?! Ondertussen worden onze bedjes klaargemaakt en kruipen we allemaal onder een dikke stapel dekens....klaar voor een koude nacht!
Maar helaas was het niet de kou maar de hoogte die ons de hele nacht heeft wakker gehouden. Door de dikke dekens was het echt heel aangenaam en lagen we lekker warm. Het was meer de hoogte en het gebrek aan zuurstof wat ons regelmatig naar adem deed happen. Wanneer de wekker om 6.30 uur gaat zijn we dan ook al helemaal klaarwakker. We kleden ons dik aan, drinken nog liters hete thee en gaan vervolgens in het donker opweg naar het tweede basecamp van Mt Everest, wat zo'n 4 kilometer verderop ligt. De sterrenhemel is geweldig en geeft ons zoveel licht dat we onze lampen niet hoeven te gebruiken. Het tweede basecamp wordt in het klimseizoen gebruikt door de echte klimmers en momenteel zijn hier de eerste mensen al voorbereidingen aan het maken voor het klimseizoen. Na bijna 1,5 uur lopen en zwaar ademhalen komen we hier aan. Het is niet meer dan een grote puinbak van stenen en rotsen, maar de opkomende zon maakt meer dan goed. De dikke pakken sneeuw op Everest en de omringende bergen kleuren paars, roze en oranje en het is een waanzinnig spektakel.....en daar zit je dan...met je kopje thee in Everest Base Camp te genieten van de zonsopgang....dat valt toch niet te bevatten!!! Na een half uurtje gaan we verkleumt weer beginnen aan de terugtocht en om een uur of 10 zijn we weer terug in onze warme yak-tent. Hier ontbijten we lekker en warmen ons weer op bij de kachel en daarna gaan we lekker nog even liggen....dat was toch wel heel hard werken vanmorgen! Wanneer Mel en Josh terugkomen van hun bezoekje aan een klein klooster, besluiten we na de lunch terug te rijden naar Tingri, zodat we de andere dag 4 uur minder moeten rijden. We nemen afscheid van onze schattige tenthulp, die ons zo goed verzorgt heeft en wanneer we om de rekening vragen geeft ze ons pen en papier zodat we zelf de rekening kunnen maken....waar vind je dat nog! De weg terug is weer een drama en we zijn dan ook blij wanneer Mingma ons over de smalle bergpassen heen heeft geloodst en ons veilig weer in Tingri afzet. Deze keer gaan we voor een kamer met douche en toilet...want daar zijn we na 2 dagen stofhappen wel weer aan toe.....het kost een paar centen....maar dan heb je ook wat....lauw water in een zwart beschimmeld hok! En dan hebben we het nog niet over de vieze lakens...want daar zijn we inmiddels aan gewend! 's Avonds gaan we bij ons favoriete Tibetaanse restaurantje weer lekker eten met z'n vieren en opnieuw gaat de kok op pad om ingredienten voor ons eten te kopen! Zo heb je natuurlijk geen ongebruikte voorraad in huis! Niet veel later vallen we met volle maagjes in een diepe, diepe slaap....we zitten tenslotte weer 800m lager!
Donderdagochtend worden we door het zonnetje lekker uit bed geschenen en na het ontbijt pakken we onze tassen en wachten we dat Mingma ons weer komt halen. En wanneer we buiten in het zonnetje zitten te wachten zien we hoe de schoonmaakster de andere kamers alvast schoonmaakt....het bed wordt opgemaakt (met de beslapen lakens van de vorige gasten...maar dat wisten we al!), de prullenbakken worden geleegd....en nu komt het; de gebruikte handoeken worden buiten in het zonnetje te drogen gelegd, zodat deze weer opgevouwd terug de douche in kunnen.....dat verklaard in ieder geval waarom de handoeken niet zo fris roken gisteravond!!! En dit zegt ons ook dat we vanavond nog maar eens een hete douche moeten nemen. Maar aan de andere kant; wat kan je verwachten in een land waar mensen zich soms maar 1 keer per maand douchen....daar gelden toch andere regels wat hygiene betreft!!? Gelukkig komt Mingma ons even later ophalen en vertrekken we voor de laatste rit naar de grens van Nepal. Ook vandaag laat de natuur zich van zijn beste kant zien en genieten we nog een laatste maal van het Tibetaanse Hoogplateau. Rond de middag bereiken we de Tong La pass (5120m) en hier hebben we nog een laatste maal zicht op Everest, Cho Oyu en Xixibangma....allemaal grote bergen van boven de 8000m. Mel en Josh halen hier de fietsen van de landrover en maken zich op voor de beste fietsrit van hun leven....de hoogste afdaling ter wereld die begint op de pass met 5120m en die eindigd in Kathmandu op 1337m.....dat moet geweldig zijn. Alleen kunnen zij helaas 30 km van deze afdaling niet rijden, want dat stuk is overdag afgesloten voor verkeer omdat er wegwerkzaamheden zijn. Vandaar dat wij ze aan het einde van de middag in Nyalam opwachten met de auto. We nemen afscheid en wij rijden verder in de landrover terwijl zij beginnen aan een geweldige afdaling. Ook het laatste stukje weg wat wij rijden naar Nyalam is prachtig en we genieten nogmaals van alles. Rond een uur of 3 komen we in Nyalam aan en hier gaan we wat lunchen...helaas blijkt de zoet-zure kip met rijst niet meer dan wat ondefineerbare botjes in een rode drap en we bestellen nog maar wat noedels. Vervolgens gaan we nog even met Nederland bellen want Fred zijn vader is jarig geweest. Fred klets even lekker bij met zijn ouders en daarna gaan we nog even internetten....want ook dat is hier mogelijk. De rest van de middag wandelen we wat en kijken uit naar de komst van Mel en Josh. Wanneer het uiteindelijk al 18.30 uur is, gaan we ons toch een beetje zorgen maken, want ze hadden hier toch al moeten zijn. Niet veel later komen ze helemaal kapot aanlopen, want wat blijkt; de wind was gedraaid en dit zorgde ervoor dat ze op de vlakke stukken heel erg moesten bijtrappen. Mel zit er echt helemaal doorheen en terwijl zij even bijkomen met wat warm eten en drinken, instaleren wij de fietsen weer op het dak van de Landrover. Inmiddels is de weg al open en wanneer 15 minuten later Mel en Josh klaar zijn met eten gaan we op weg voor de laatste 30km richting de grens van Nepal. En dit beloofd echt een spektakel te gaan worden want deze kloof wordt ook wel de "gateway to hell' genoemd. Het Tibetaans Plateau stopt hier opeens en gaat over in het tropische laagland van Nepal. De kloof valt zo'n 1500 meter naar beneden en wanneer wij over de weg rijden doen we dan ook niet veel meer dan haarspeldbochten draaien. Maar de natuur is buitengewoon en na een half uur rijden zitten we zo diep dat we alleen maar groen begroeide wanden zien als we naar boven kijken. De weg valt eigenlijk nog wel mee want volgens Mingma was dit stuk heel erg slecht. We vorderen dan ook lekker en onder tussen verwonderen wij ons over de watervallen die af en toe met donderend geweld over de weg kletteren. Inmiddels is het buiten gaan regenen en omdat wij binnen in de auto allemaal zo warm zijn beslaan de ruiten. Fred besluit om Mingma even te helpen met het aanzetten van de blower op de voorruit, zodat hij wat beter kan zien. Maar wat blijkt....de luchtwegen zitten helemal vol met stof en dit wordt dan ook met enorme kracht de auto in geblazen. Allemaal zijn we helemaal verblind en zitten we onder een dikke laag stof. En uiteraard gebeurd dit net op een heel slecht stukje weg langs een enorme afgrond....gelukkig weet Mingma de auto op het juiste pad te houden. Wanneer we allemaal zijn bijgekomen van de schrik, moeten we allemaal ontzettend lachen.....waarschijnlijk ook door de opluchting dt we nog steeds op de weg rijden en niet kilometers lager liggen!?!? Wanneer het bijna donker begint te worden stuiten we opeens op een enorme file en we sluiten braaf achteraan aan. Iedereen gaat buiten even zijn benen strekken en Mingma gaat even kijken wat er aan de hand is. Even later komt hij terug en verteld dat het ongeveer een uurtje gaat duren. We gaan braaf weer in de auto zitten waar het lekker warm en droog is, want buiten is het gaan regenen. Wat overigens niet zo raar is want in deze kloof is het eigenlijk altijd bewolkt en dat is waarschijnlijk maar beter ook want zo zien we niet langs welke afgronden we soms rijden. Wanneer we allemaal even lekker zitten te duffen worden we opgeschrikt door een enorme knal. Eerst denken we dat het onweer is maar even later beseffen we dat het een explosie is.....en daar zijn we niet blij mee aangezien wij met de landrover onder een grote, overhangende rots staan....die willen wij niet op ons dak hebben!? Nadat onze hartslagen weer wat gezakt zijn, verteld Mingma dat er waarschijnlijk nog wel wat gaat volgen en we wachten vol spanning af. Een uur later volgt er inderdaad nog een enorme knal en Mel en ik pakken elkaar van schrik vast. De rots boven ons hoofd blijft gelukkig hangen. Uiteindelijk kunnen we om 23 uur eindelijk verder rijden na ruim 2 uur wachten. Niet veel later komen we in Zanghmu aan, een vreselijke plaats aan de grens van Tibet/Nepal. Hier hebben we door Norzhan telefonisch al een hotel laten boeken zodat we in ieder geval een bedje hebben om in te slapen. Kost ook weer een vermogen en het bevestigd eigenlijk alleen nog maar ons vermoeden dat de weg overdag gewoon gesloten wordt gehouden voor toeristen, zodat deze verplicht zijn om nog een nacht in Tibet door te brengen....maar goed, het zij zo en na een warme douche duiken we om 1 uur eindelijk ons bedje in ....na een zeer enerverende dag!
De volgende morgen slapen we lekker uit want wanneer we de grens overgaan, gaan we opeens weer 2,25 uur terug in de tijd....dus we hebben geen haast. Wanneer ik de gordijnen opentrek wordt ons pas echt duidelijk in welk smerig hok we vannacht weer hebben geslapen. De ooit witte gordijnen zitten vol met schimmel...net als de douche en de toilet. Maar na het ontbijt gaan we dit oord weer verlaten...en we hadden vannacht tenslotte een bed om in te slapen! Wanneer we buiten komen nemen we nog even afscheid van Mel en Josh, want zij gaan vanaf hier in twee dagen weer verder fietsen naar Kathmandu. We spreken af om zondagavond in Kathmandu nog een keer met elkaar uit eten te gaan....dus we nemen nog even geen echt afscheid. Bij de grens wisselen we onze laatste yuans om voor roepies en wanneer we de Chineese grensformaliteiten achter de rug hebben gaan we in een taxi opweg naar de Nepaleese grens, die 8 kilometer verderop ligt. De weg in dit stukje niemandsland is weer schrikbarend en we zijn dan ook weer zeer opgelucht als we het overleefd hebben. Wanneer we de Friendship Bridge gepasseerd zijn, worden we hartelijk welkom geheten in Nepal en na een half uurtje staan ook hier de benodigde stempels in ons paspoort. Ondertussen hebben we kennis gemaakt met twee Duitse meisjes en twee Australische jongens en met z'n 6-en huren we een jeep die ons naar Kathmandu zal brengen. Na wat onderhandelingen gaan we uiteindelijk op weg en ondertussen worden we weer verrast door de enorme tropische natuur hier.....dat is echt heel anders dan het kale en bergachtige Tibet. De rijstvelden staan in volle bloei en zijn groener dan groen. Verder is er vandaag een festival en alle vrouwen zien er prachtig uit in hun fel rode sarongs. De reis naar Kathamndu verloopt voorspoedig en uiteindelijk worden we om 15.30 uur afgezet in Thamel; de backpackerswijk van Kathmandu. Al snel vinden we een leuk en rustig hotelletje, waar we eerst op bed plompen om even bij te komen....wat een reis was het toch weer.....maar we zijn veilig en wel in Kathamdu aangekomen!
En in Kathamndu gaan we eerst eens even bijkomen van de overweldigende reis van Lhasa naar hier....want her en der moeten wel wat uurtjes slaap worden ingehaald en wat kilootjes worden bijgegeten! En dat kan hier prima met heel wat westerse restaurants. Zaterdag en zondag hebben we dan ook al enorm genoten van gebakken eieren, bananenpannenkoeken, croissantjes, koffiebroodjes, pizza, spagetti, tiramisu en chocolade cake....daar wordt dit meisje weer helemaal blij van. En Fred is niet weg te slaan voor de tv, want we hebben satelite tv op de kamer....met veel voetbal en mooie films....even lekker vakantie vieren, want dat hebben we wel verdiend! Verder hebben we zondagavond nog een keer met Mel en Josh gegeten en hebben we voorlopig even afscheid genomen...zij gaan ook richting Pokhara om de Annapurna Circiut te lopen...dus we gaan elkaar vast nog wel tegen komen!
En de rest van de week zullen we hier in Kathmandu blijven, om vervolgens donderdag richting Pokhara te gaan. Hier zullen we ons gaan voorbereiden op de 21-daagse trekking door de bergen....en hoe we dat doen dat kunnen jullie volgend weekend weer lezen. Zoals beloofd is het een enorm verhaal geworden en is mijn geduld enorm op de proef gesteld met de internetverbinding hier.....maar na twee dagen proberen staat alles er weer op!


Liefs,
Fred en Petra