Lopen in Lencois en weer een swingend Salvador

Salvador - 20 november 2011


Donderdagochtend gaan we voordat we op pad gaan eerst lekker ontbijten....en daar verheug ik me al weer op. DIt hostel werd in de gids al geroemd om het zeer uitgebreide en verse ontbijt. En gisteren werden we ondanks onze verwachtingen toch nog verrast. Op het buffet staan ook vandaag weer allerlei vers gebakken broodjes, vers fruit, verse jus, overdadige cakejes, gebakken bananen en heerlijke, zelfgemaakte jam....iets waarvan we eerst dachten dat het tomatenketchup was! Gisteren snapte we al niet wat dat bakje tomatensaus op tafel deed, maar nadat ik er voorzichtig aan geroken had, kwamen we al snel tot de ontdekking dat het heerlijke jam is. Geen idee van welke vrucht...iets roods in ieder geval, maar de smaak is zalig. Ook Fred komt hier goed aan zijn trekken voor het ontbijt, want er staan ook een soort broodjes die een beetje op tosti's lijken en als klap op de vuurpijl is er ook nog zelf gemaakte yoghurt.....met zelf gemaakte muesli. Need I say more;-)) En het bijzondere is dat we toch al weer aardig afgetraind uit beginnen te zien....reizen blijft altijd het beste dieet!
Na het ontbijt worden we opgehaald door Miguel. Hij neemt ons vandaag mee naar een het NP Chapada Diamantina, een enorm groot natuurgebied, waar wel 3 bergketens door heen kruisen. En in de loop der eeuwen heeft de natuur er voor gezorgd dat er prachtige rotsformaties en vele grotten ontstaan zijn. Het gebied is zo groot en uitgestrekt en er is geen openbaar vervoer, dat het eigenlijk alleen mogelijk is om met een tour dit gebied te bezoeken. Maar we hebben geluk, want we zijn vandaag maar met z'n tweeen en Miguel verteld veel over de omgeving en het ontstaan er van. Het is te merken dat hij zeer gepassioneerd is over de flora en fauna in dit gebied en hij laat ons meegenieten van zijn passie. Als eerste gaan we een grote grot bezoeken en nadat we eerst een stuk in een kloof zijn afgedaald, komen we bij een enorme ingang van een groot grottenstelsel. Het gehele gangenstelsel is wel 19 kilometer lang en bestaat uit o.a. 3 grote ruimtes. Wij bezoeken alleen de 1e grote ruimte aangezien de andere ruimtes en een groot gedeelte van de gangen is afgesloten voor publiek en alleen toegankelijk is voor onderzoekers. Na ruim 10 minuten lopen, verdwijnd de ingang uit het zicht achter ons, maar met onze lampen kunnen we goed om ons heen en voor ons uit kijken. Overal zijn prachtige stalactieten en stalachmieten te zien. Grote druipende stenen die ontstaan doordat er water door het kalk heen naar beneden sijpelt en in combinatie met bepaalde stoffen er voor zorgt dat er prachtige druipstenen en pilaren ontstaan. Fred weet goed te onthouden dat de stalactieten de druipstenen zijn die hangen...net als echte hangtieten...zegt hij met een grote grijns;-)
Miguel verteld dat het ongeveer 30 a 35 jaar duurt om 1 centimeter stalactiet te laten groeien, en dat verteld hij terwijl wij ondertussen naar een druipsteen van 1 meter doorsnede en 4 meter lang staan te kijken. Wat zit de natuur toch grandioos in elkaar en wat fijn dat wij dit weer mogen zien. Na een uur lopen wil Miguel ons nog iets bijzonders laten ervaren en hij vraagt ons om ergens even lekker te gaan zitten en dan de lampen uit te doen. Een paar minuten lang ervaren we complete stilte en complete rust, een unieke ervaring en geweldig om dit eens te ervaren. Het is bijna een soort meditatie, want het geeft zo ontzettend veel rust.....en dat terwijl ik helemaal niet van donker houd....zet mij maar lekker in het zonnetje! Maar zo met 2 sterke mannen in een grot, diep onder de grond voelt dat best heel veilig. Na anderhalf uur lopen komen we weer bij een andere kloof aan en hier kunnen we de grot verlaten en weer naar boven klimmen...de zon en warmte te gemoed. Na wat verfrissingen stappen we weer in de auto en rijdt Miguel ons naar een ander gebied, waar we nog 2 grotten gaan bezoeken. Deze grotten zijn van hele andere aard en hier stroomt een gedeelte van een rivier door heen. Het water in deze grotten heeft een prachtige azuur blauwe kleur, door het zonlicht wat op een bepaalde manier de grot in schijnt. Ook dit is weer een bijzonder natuurfenomeen, en de rivier die de ene grot uitkomt, vormt vervolgens een prachtig groot bassin met ook azuur blauw water. Volgens Miguel een prima plek om te lunchen en dat doen we dan ook....met het lunchpakket wat ze in het hostel voor ons hebben klaargemaakt. En dat is ongeveer een vervolg op het ontbijt van vanmorgen. We genieten dan ook weer met volle teugen, net als de groep ganzen die om ons heen dribbeld en vooral dol is op de bananen die we ze voeren. Na de lunch duiken we nog lekker even het water in en bespreken met Miguel dat hij toch wel een prachtig 'kantoor' heeft hier. Hij moet er erg om lachen en verteld dat hij 3 jaar bij een bank heeft gewerkt, maar daar langzaam dood ging. Nu werkt hij al weer 12 jaar in Lencois als gids en geniet nog steeds van elke dag. En vandaag vooral omdat we maar met z'n drieen op pad zijn, en overal ook bijna de enige zijn. Dan voelt het nog specialer, om zo in alle rust te mogen genieten van het moois om ons heen. En alleen genieten doen we ook vanaf een prachtig uitkijkpunt, op de hoogste bergtop (1100 m) van een van de bergketens. Het is een behoorlijke klim naar boven toe, maar boven komen we op een soort plateau waar de meest mooie planten en bloemen groeien in een soort maanlandschap-achtige omgeving. Het lijkt net een verborgen droomtuin en dan hebben we het nog niet over het weidse uitzicht met bijzondere rots- en bergformaties. Ook hier kijken we weer in alle rust om ons heen, wat volgens Miguel heel bijzonder is, aangezien het op drukke dagen zo maar kan zijn dat er een paar honderd mensen hier rondlopen. Na dit hoogtepunt dalen we weer af naar de auto en kopen bij de bewaker nog even een vers lokaal sapje...geen idee wat het is, maar t smaakt weer heerlijk fris en zoet...en deze meneer heeft ook weer een centje extra verdiend. We waren de eerste gasten voor vandaag verteld hij...terwijl het toch al 3 uur in de middag is. Op de terugweg naar Lencois stoppen we ook nog bij een grote waterval met onder aan de waterval een groot bassin waar we weer even in kunnen zwemmen. De naam van het bassin is Devil's Pool en daar zit een naar verhaal aan vast. Het hele gebied van de Chapada Diamantina is in de 19e overspoeld met Europeanen die hier naar diamanten kwamen zoeken. Maar het was een slecht toegankelijk gebied en het winnen van diamanten was heel zwaar werk. Werk waarvoor slaven vanuit Afrika werden gebruikt. In de gehele omgeving zijn we vandaag al overblijfselen van de diamantmijnen tegen gekomen. Ook in de nabije omgeving van Devil's Pool werd naar diamanten gezocht en zelfs in Devil's Pool moesten de slaven duiken, om onder water naar diamanten te zoeken. Maar het bassin van Devil's Pool is wel 21 meter diep en vele slaven hebben het duiken dan ook niet overleefd en zijn verdronken in dit bassin....waardoor het bassin al snel de naam Devil's Pool kreeg. Het zorgt er voor dat het dobberen in deze pool toch wel andere lading krijgt. Maar de omgeving is en blijft indrukwekkend, en ook hier genieten we weer in alle rust van al het moois om ons heen. Na deze laatste stop van vandaag brengt Miguel ons weer terug naar Lencois, waar we afscheid van hem nemen....met de hoop dat hij morgen weer met ons op pad gaat...maar dat weet hij nog niet. En zo'n mooie dag, gaan we dan ook op een gepaste manier eindigen en na een snelle douche lopen we naar het plein midden in het dorp, waar een aantal restaurantjes zitten. Overal staan stoeltjes en tafeltjes buiten en heel het dorp geniet van deze zwoele zomer avond....al doen ze hier dat 365 dagen per jaar. En met een pizza, pilsje en sapje besluiten wij deze mooie, gevarieerde, leerzame en fijne dag!

De volgende dag zitten we opnieuw al vroeg aan het ontbijt want vandaag gaan we een dagje wandelen, naar de hoogste waterval van Brazilie. Om half negen is het opnieuw Miguel die ons op komt halen en het is fijn dat hij vandaag weer met ons mee gaat. Vandaag gaan ook VIncent en Fabienne uit Frankrijk met ons mee en met z'n vijven gaan we op pad. Miguel rijdt ons weer keurig naar een dorpje in een andere vallei, van waaruit de trekking naar de waterval begint. Het laatste gedeelte van de weg hier naar toe was niet meer dan een flink zandpad en op sommige momenten leek het echt alsof we een stukje van Parijs-Dakar aan het rijden waren. Alleen rijden wij niet in een stoere, grote terrein wagen, maar gewoon in een 10 jaar oude Fiat Uno....het blijft wonderbaarlijk hoe ze met dit soort bakblikjes hier rondscheuren...maar we komen waar we zijn moeten! Als iedereen klaar is gaan we op pad voor een mooie wandeling. Eerst klimmen we een uur lang omhoog naar de top van een hoge bergkam en vervolgens komen we op een enorm groot plateau terecht, waar we nog eens een uur door een prachtig landschap lopen. Ook hier weer kleine riviertjes, kleurige bloemen en groene struiken. Uiteindelijk komen we aan de andere kant van het plateau aan en hier kunnen we vanaf een aantal overhangende rotsten, 400 meter naar beneden kijken. Miguel verteld ons waar we het beste op ons buik kunnen gaan liggen, zodat we een prachtig uitzicht over de kloof onder ons hebben en goed zicht op de waterval die naast ons naar beneden stort. De waterval is op dit moment niet heel indrukwekkend, aangezien we aan het einde van de droge tijd zitten, maar het zicht naar beneden is er niet minder om. Terwijl ik het nu op zit te schrijven, voel ik me maag weer samentrekken van het gevoel dat ik had toen ik daar boven op de rots lag....onbeschrijvelijk om zo in de diepte te kijken, terwijl je nergens aan vast zit en op een overhangende rots ligt. De camera draait weer overuren en we genieten naast een prachtig uitzicht hier boven, ook weer van een heerlijk lunchpakketje. Na de lunch lopen we nog naar een ander uitkijkpunt en ook hier hebben we weer een fenomenaal uitzicht over de kloof, de vallei en de waterval. Vervolgens lopen we over het plateau weer terug naar de andere kant en daar dalen we af naar het dorpje waar de auto staat. Vervolgens rijd Miguel ons nog even naar een andere waterval, waar we weer lekker kunnen zwemmen en opfrissen van de pittige wandeling van vandaag. Ook deze waterval is weer fantastisch en midden in een grote groene kloof stroomt het water via diverse niveau's naar een groot bassin waar wij weer in kunnen zwemmen. Vanuit het bassin kunnen wij ook een soort plateau opklimmen, waardoor we onder de waterval kunnen gaan staan. Alleen de rotsten zijn zeer nat en glad en het lukt mij maar moeilijk om omhoog te klimmen...ik zie er ongeveer uit als een zeekoe die uit het water het strand op probeert te kruipen.....niet heel charmant en ik moet zelf zo lachen om dit belachelijke standje, dat ik natuurlijk ook niet veel verder kom. Uiteindelijk zwem ik maar terug naar de kant, om foto's van Fred te maken....die natuurlijk wel lekker staat te douchen onder de waterval! Na de verfrissende duik rijden we weer terug naar Lencois en als we daar aankomen zijn we zo moe van de lange en intensieve dag, dat we niet meer uit eten gaan, maar na wat crackers met kaas ons bed in duiken en vervolgens klokje rond slapen! Hard werken wordt altijd beloont!

En na 2 dagen op pad te zijn geweest, doen we vandaag lekker rustig aan. We slapen wat uit (7 uur;-)) en gaan daarna nog eenmaal van het heerlijke ontbijt genieten...en daar nemen we dan ook uitgebreid de tijd voor. Na het ontbijt ga ik weer even de was doen en lezen en internetten we nog wat. Vervolgens is het al weer lunchtijd en gaan we lekker weer een warme hap eten bij ons favoriete kilo-restaurant. Allerlei lekkere salade's, aardappeltjes, wortelen...en voor Fred weer heel veel soorten vlees.....weggespoeld weer met een verse suco en een koude Skol, t is weer een top maal. 's Middags regelen we nog wat zaken voor de komende weken en inmiddels hebben we eindelijk ook een plekje gevonden in Rio de Janeiro om te slapen....te koste wat moeite en t kost heel wat pegels....maar ja, dan heb je ook wel wat....of niets...dat moeten we nog even afwachten!

Zondag is weer een reisdag en voor 7 uur lopen we al bepakt en bezakt al weer richting het busstation. Lencois is nog in diepe rust, alleen op het centrale plein hangen nog wat jongeren rond na een nachtje flink doorzakken. Zo ook Bob, een van de jongens van ons hostel. Met een biertje in de hand wenst hij ons een goede en veilige reis door Brazilie en hij verteld met dubbele tong (al is zijn Engels dan wel gelijk veel beter te verstaan!) dat hij gezien heeft aan Fred zijn tas dat wij veel reizen. Fred heeft namelijk van elk land waar we geweest zijn een vlaggetje op zijn rugzak zitten. En Bob heeft gezien dat wij ook in Mongolie zijn geweest, iets waar hij ook graag naar toe zou willen. Nou, wat een borrel betreft kan hij maar beter in Brazilie blijven. Wanneer we in de bus zitten komt hij ons nog even uitzwaaien en wij gaan weer terug op weg naar Salvador. Hier komen wij na ruim 6 uur bussen weer aan op het busstation en omdat het nog midden op de dag is besluiten we met de gewone bus de stad in te gaan. Maar natuurlijk wordt het weer een gezoek naar de juiste bus.....aangezien er wel 4 plaatsen zijn waar bussen vandaan vertrekken. Terwijl we net over een soort brug over het busstation lopen zien we net de bus naar Praca da Se wegrijden. Helaas, maar nu weten we wel waar we zijn moeten. Toch als we al een half uur staan te wachten is er nog steeds geen andere bus. Dus gaan we maar weer eens op onderzoek uit. Uiteindelijk komen we op een hele andere plek terecht en daar komt na bijna nog eens een half uur wachten de bus naar Praca da Se aanrijden. De bus gaat door heel Salvador, dus uiteindelijk zijn we ook nog eens een uur onderweg met de stadsbus en komen we bijna 3 uur nadat we op het grote busstation aankwamen pas in het hostel aan. Ok, het koste maar 1,25 pp in plaats van 25,-- euri met de taxi...en we hebben de tijd....maar wat zijn die rugtassen toch loeizwaar als het 33 graden is en je ongeveer 25 kilo aan tassen om je schouders en nek hebt hangen. Maar het hostel is weer een plaatje, midden in de Pelourinho (de oude binnenstad van Salvador), en na een heerlijke douche zijn we de reis gelukkig al weer vergeten. En we vallen met onze neus in de boter want er zijn vanavond op een aantal pleinen in de Pelourinho muziekoptredens. Dus fris en fruitig gaan we de stad weer in en als eerste gaan we lekker eten, want de lunch is er tijdens de lange reis bij ingeschoten. En die paar sultana's en zoute dropjes waar we de hele dag al op leven, geven niet veel energie meer. Terwijl wij in een klein straatje buiten aan wat tafeltjes zitten te genieten van Indiaanse currie en hamburgers (zulke wereldse gerechten;-)) komt de muziek ons al van vele kanten te gemoed. Na het eten slenteren we dan ook lekker door de Pelourinho en het ene optreden is nog grootser en luider dan het andere optreden. En op elk plein bevindt zich een grote, zwarte, deinende mensenmassa. We kijken onze ogen uit en het enige wat we ons afvragen hoe het hier moet zijn tijdens de carnaval...want nu is het al een groot feest op straat. Fred voelt zich natuurlijk gelijk als een vis in het water, maar ik vind het toch wel heul veul herrie. Al zijn die drumfanfares met hun danseressen wel geweldig om te zien. En de mensen om ons heen op straat zijn ook weer een atractie op zich, veel blote rollen, hoge hakken en te korte broekjes....ik val zo uit de toon met met mijn lange blonde lokken, brave jurkje en teenslippers....om over de stijve heupen nog maar te zwijgen;-)
Als we een aantal muziekoptredens bezocht hebben, gaan we lekker terug naar het hostel waar we uitgeput in ons bedje duiken. Al met al nog wel een lange reisdag, maar wel een met een swingend einde. Het blijft een swingend Salvador!

De komende dagen gaan we weer even uitrusten van al dat reizen, wandelen en swingen en maandagochtend varen we met de boot van Salvador naar Morro de Sao Paulo. Een klein tropisch eilandje voor de kust van Salvador, waar wij vast weer een paar heerlijke dagen gaan beleven. Maar daar volgende keer weer meer over!


Veel liefs,

Fred & Petra