Na regen......

Parati - 9 december 2012


En opnieuw is maandag ook voor ons weer een werkdag en om half 7 gaat de wekker. Het was een kort nachtje na het voetbalspectacel van gisteravond. Maar we moeten vandaag 10 uur bussen....dus tijd genoeg om bij te slapen! Om 8 uur stappen we in de bus naar het busstation in wat volgens zeggen 10 minuten rijden is. We ervaren maar weer eens dat tijd en afstand voor vele mensen altijd een ander begrip is, want na bijna 3 kwartier rijden zijn we nog niet bij het grote busstation en toeren we door de oude en lugubere havenwijk van Rio. Gelukkig is het al erg druk overal, dus we voelen ons niet gelijk onveilig, maar hier wil je 's avonds in het donker niet zijn. Ondertussen beginnen we hem wel een beetje te knijpen want om 9 uur vertrek onze bus naar Belo Horizonte en we zijn nog steeds niet op het busstation. Toch arriveren nog net op tijd bij het station en sprinten met volle bepakking het busstation binnen. Natuurlijk aan de verkeerde kant het station en het perron waar onze bus staat te wachten ligt helemaal aan de andere kant. Gelukkig mogen we van een behulpzame beveiligingsbeamte wel de terminal al binnen zodat we heel snel kunnen oversteken naar het juiste perron...waar we 1 minuut voor 9 aankomen bij de juiste bus. Wat je noemt een close call! De tassen worden in bewaring genomen, onze paspoorten worden gecontroleerd en 1 minuut later zijn we geinstaleerd in onze royale ligstoelen en rijden we het busstation al uit. Voor ons even tijd om bij te komen van de stressige busrit door de stad en eens goed te gaan zitten voor de volgende etape van 7 uur. De omgeving om ons heen veranderd van een drukke stad naar een bergachtige groene omgeving en langzaam aan stijgen we omhoog en worden na een uurtje rijden volkomen omgeven door wolken. Tijd om even wat slaap in te halen dus. Fred snurkt al snel een eind weg, net als de meeste passagiers om ons heen en uiteindelijk zak ik ook langzaam in een doezelslaap. De busrit verloopt verder voortvarend en om 15.30 uur bereiken we het busstation van Belo Horizonte, de 3e stad van Brazilie. Met bijna 3 miljoen inwoners en vooral heel veel hoog bouw geen charmante stad om te verblijven, dus op het busstation kopen we gelijk tickets voor de bus naar Ouro Preto, die om 16 uur vertrekt. Dat verloopt lekker vlotjes en uiteindelijk bereiken we om 18.30 uur onze eindbestemming. Ouro Preto ligt in een bergachtig gebied op een hoogte van 1200m en is een oude koloniale stad, welke tussen de heuvels in is gebouwd. In vroegere tijden werd hier heel veel goud gevonden en de enorme rijkdom van toen is nu nog terug te zien in het centrum van Ouro Preto. Het gehele centrum bestaat uit prachtige gebouwen welke allemaal in de 18e eeuw gebouwd zijn met overdadige ornamenten, balkonnetjes en versiersels. Verder zijn er in het stadje meer dan 40 kerken en de een is nog mooier dan de ander. Als we onze tassen gedropt hebben in de pousada, lopen we het centrum in om een hapje te gaan eten. We worden gelijk geconfronteerd met hele stijle, smalle cobble stone straatjes en kleurrijke huizen en vele kerktorens die overal bovenuit steken. Hier gaan we ons de komende dagen wel weer vermaken! Als we even later in een klein restaurantje pizza zitten te happen, komt er een wat oudere heer met zijn gitaar muziek maken. Ook hier ervaren we weer passie, ondanks dat wij de enige gasten in het restaurant zijn. Alleen jammer dat we even later op de rekening gelijk 5 euro extra moeten betalen voor de muziek...die keuze hadden we liever zelf gemaakt!

Wanneer we dinsdag wakker worden, horen we de regen al met bakken uit de hemel komen. En als we naar buiten kijken zitten we letterlijk in de regenwolken. We blijven nog lekker even liggen in ons warme slaapzakje en gaan pas laat ontbijten. Het ontbijt wordt op de veranda van de pousada geserveerd en als we na het ontbijt even verder struinen bij de pousada zien we een hele leuke kamer met balkon, zitje en hangmat. Ik wordt gelijk enthousiast, ook omdat we nu weer ergens onderin in een vochtig hok liggen. En met dit regenachtige weer, is alles klam en vochtig...iets wat natuurlijk helemaal niet prinses-waardig is. Ik ga eens even een praatje maken met de jongen bij de receptie en 10 minuten later zijn we over na een nieuw onderkomen. Het kost wat extra, maar daar krijgen we dan ook iets extra's voor! We nestelen ons eens lekker op het balkon met boek en laptop en genieten ondertussen van t mooie uitzicht over Ouro Preto. Wanneer rond de lunch de zon zich ook weer laat zien gaan we op pad voor een culturele middag. We bezoeken 3 prachtige kerken, 2 musea en een lokaal kilorestaurant;-) De kerken zijn van binnen echt overdadig aangekleed met heel veel plafondbeschilderingen, beelden en prachtig gedetaileerd houtsnijwerk. En zoals je in een goudstreek mag verwachten....het is goud wat binnen in alle kerken blinkt! Het is mooi om te zien dat het gehele centrum van Ouro Preto goed onderhouden wordt en alle gebouwen, ook al zijn ze eeuwen oud, er nog steeds prachtig uit zien. Het is dan ook heerlijk om hier rond te struinen en rond te kijken. Ouro Preto staat overigens ook bekent om de beste chocolade van de omgeving die zij maken. Dat nemen we natuurlijk niet zomaar als feit aan, dat gaan we eerst testen! Bij de beste chocolaterie van Ouro Preto kopen we 2 goed uitziende stukken chocolade, die we even later op ons eigen balkonnetje oppeuzelen onder het genot van een kopje thee....we zijn er nog niet uit of t beste chocolade is, dus morgen nog maar eens wat stukjes testen;-) Op weg naar huis hebben we nog een echt, goed bruin brood en wat kaas weten te scoren, dus t avondeten is ook weer geregeld. Kortom, een mooie culturele dag, met wat culinaire hoogstandjes!

En woensdag en donderdag brengen we eigenlijk op dezelfde manier door. In de ochtend doen we het rustig aan, lezen een boek en internetten wat (en wachten we dat het eindelijk weer droog wordt;-)). Rond de middag wandelen we dan lekker door Ouro Preto voor de dagelijkse 'cultunaire' imput en 's avonds genieten we op ons balkon in alle rust weer van het uitzicht over de stad onder het genot van een bruine boterham met kaas. Al moesten we voor de kaas van vandaag wel wat moeite doen, aangezien deze nog niet gesneden was, zoals de dagen er voor. In mijn beste Portugees zeg ik tegen de jongen achter de counter; kjeeso, sinko, tjak tjak tjak (en bij tjak tjak tjak, maak ik een hakgebaar). De jongen laat zijn allergrootste glimlach zien en snijd keurig vijf plakken kaas voor ons af...wat zijn we toch een talenwonders!!! De rest van middag en avond hangen we wat rond in de gezamelijke keuken/zitkamer van het hostel en wachten, wachten en wachten we op de nachtbus naar Rio. Tijdens het lange wachten heb ik alle tijd om eens uitgebreid te skypen met Nance en met gemak lullen we weer 1,5 uur vol...zo ver weg, maar zo dicht bij! Fred gaat ondertussen maar even een blokje om, want al dat geklep;-))) En net wanneer ik klaar ben met skypen komt er een Belgisch stel binnen voor het avondeten. In het Frans/Nederlands/Engels kletsen we wat met elkaar aangezien zij ook voor 4 maanden op reis zijn, en wij gedeeltelijk dezelfde route volgen, nadat ze al een jaar in Frans-Ginea hebben gewerkt. Kortom, genoeg stof tot praten en voordat we het weten is het 21.30 en tijd om naar het busstation te gaan. Keurig op tijd komt de bus aan en de buschauffeur ziet er opgewekt en goed uitgeslapen uit....toch even checken voor zo'n lange nachtrit door de bergen. Wij instaleren ons lekker met een kussentje en een extra deken, aangezien ze hier dol zijn op ijskoude airco in de bus. Uiteindelijk doezelen we een paar keer weg en net wanneer ik echt in slaap val, zijn we opeens al in Rio de Janeiro! Dat is wat je noemt een voortvarende reis. Aangezien het pas 5 uur in de ochtend is, gaan we onze tickets voor de bus naar Paraty om 8.30 uur proberen om te boeken en gelukkig is dat geen probleem. Om 7 uur vertrekken we voor het laatste gedeelte van onze reis en om 11.30 komen we in een regenachtig en zwaarbewolkt Parati aan....een tropische strandbestemming ten zuiden van Rio....alleen nu even niet!!!

Hopelijk gaat de zon er de komende dagen nog een beetje doorheen komen, zodat wij nog een paar daagjes van het strand kunnen genieten....want daarna is het voor ons even over met de strandpret en gaan we langzaam aan richting het minder tropische (zeg maar gerust winterse!) zuiden van Argentinie reizen! Maar na regen komt altijd zonnenschijn....en hopelijk komt het hier snel;-)!


Veel liefs,

Fred & Petra